THEE

 

Deze thee-encyclopedie (met drie e’s, kwestie van makkelijk onthouden !) werd geboren in 2017 omdat de auteur nu eenmaal het snelst leert door samen te vatten. Tegelijk is het ook een (tamelijk uit de kluiten gewassen) geheugensteuntje, en dit document bevat dus ook zijn proefnota’s.

De encyclopedie is noch compleet noch onfeilbaar en nooit echt af, en alle opmerkingen en raad zijn welkom, en indien u vindt dat er iets ontbreekt (ook wanneer dat uw thee zou zijn) is er maar één adres: erikdekeersmaecker@skynet.be . Voorlopig is het nog scrollen om op te zoeken, ik zoek nog naar een goede app hiervoor. Gebruik is gratis, ik heb er alleen problemen mee wanneer u hem (of delen ervan) kopieert zonder bronvermelding. Ik heb geprobeerd om zelf bronnen te vermelden wanneer nodig, maar indien u vindt dat ik hierin tekortschiet, laat maar iets weten. Helemaal achterin vind je een literatuurlijst. Voor de taal- en typ-fouten is alleen de auteur verantwoordelijk (maar laat liever iets weten dan u in stilte te ergeren…).

Wat de spelling van de thee’s betreft is er vaak verwarring, vooral rond Chinese thee. Omdat Chinees een toontaal is zijn veel benamingen in ons schrift benaderingen van het Chinees. Ik volg hierin de Angelsaksische spelling, maar vooral in Frankrijk wijkt deze wel eens af. Ik heb geprobeerd elke variant toe te voegen om de zoekfunctie zo efficiënt mogelijk te kunnen gebruiken.

De proefnota’s bevatten ook een kwotering op een geheel eigen manier en die eigenlijk uit mijn blog komt. Bij twijfel kan je hier bekijken wat ik ermee bedoelde: https://theenatuurlijk.blogspot.com/

 

101 Tea Factory

Thailand, Mae Salong. °1995, en zo de eerste terrasplantage in de regio. Gemiddeld 850m boven de zeespiegel. Bekend voor zijn florale oolongs van taiwanese cultivars als oolong#17, oolong #12 Jin Xuan en Four Seasons. Maken ook dong ding en cha nag ngam, de thailandse versie van Oriental Beauty.

Adawatte Tea Estate

Ceylon. Lunugama, Uva regio. Geleid door Finlays Tea Estates. Het bedrijf gaat terug tot de 19de eeuw en er wordt goede zwarte thee gemaakt.

 

Addabarie Estate
Assam. Eerste aanplant in 1850. 700ha op de noordelijke over van de Brahmaputra, vlakbij de stad Tezpur. In 1977 samengegaan met de McLeodRussell groep en nu een deel van de Magor groep. Vooral CTC. In twee gesneden door de Jerashor rivier, met Addaban en Balipara als de twee delen. In 2019 verkocht aan Luxmi Tea. Zet ook stevig in op theetourisme.

Afternoon Tea

Toen rond de jaren 1840 verlichting met gas werd geintroduceerd in de huizen van de rijken liet dit hen toe om later op de avond aan tafel te gaan, en al snel werd dit gebruikelijk in betere kringen. Het was de hertogin van Bedford die op het idee kwam om rond 4 uur thee te serveren met lichte versnaperingen om de tijd tussen ontbijt en avondeten te overbruggen (middageten was toen nog niet de gewoonte). Toen de hertogin geregeld vrienden en kennissen begon uit te nodigen in haar landhuis Woburn Abbey begonnen ook andere dames van stand het gebruik over te nemen. De gewoonte leidde tot een boom in de productie van porseleinen theeservies (vaak met een gouden randje om het licht te weerkaatsen van de kaarsen of gaslantaarns die aan het einde van de namiddag werden aangestoken). Ook bekend als little tea, 5 o’clock tea of low tea.

Klassiek worden theesoorten als Assam of Darjeeling gebruikt, maar ook Earl Grey is een vaak geserveerde favoriet. Afternoon Tea blends zijn lichter en delicater dan breakfast thee’s omdat ze scones of sandwiches begeleiden en geen spek en eieren. Melk, citroen en suiker staan altijd ter beschikking, en gewoonlijk worden er kleine boterhammetjes bij geserveerd (met komkommer of zalm met roomkaas of nog andere) of scones met clotted cream and jam. Na een beetje uit de mode te zijn geraakt is afternoon tea helemaal terug van weggeweest, en het is een populaire manier om iets te vieren, vaak met een glaasje champagne om te starten. In Engeland is het momenteel erg in, en veel van de betere hotels bieden het aan.

 

Aged Tea

Taiwan. In Taiwan is het de gewoonte om bepaalde oolongs in terracotta-potten te steken en ze dan jarenlang te laten ouderen. Om het jaar of om de twee of drie jaar worden thee’s uit de potten gehaald en verhit. Dit proces verandert de smaak en kan in tien jaar tot 70% van de caffeïne verwijderen. Deze thee is zeer zacht, kan heel complex worden en wordt veel gedronken door oudere mensen of als digestief. Zelden in Europa gezien. Thee’s van dit type kunnen 25 jaar of ouder zijn en beginnen meer en meer mineraliteit te ontwikkelen. Uitstervend soort thee omdat de betere bescherming van de productie en de hogere vraag de gewoonte onnodig maken, maar goeie exemplaren kunnen uitermate complex en lekker zijn. Wie dit zelf moet doen moet over een koele en donkere, droge plaats beschikken en gebruikt best glazen potten die je kan verzegelen met was. Sterk geroosterde oolong is beter geschikt dan licht geroosterde zoals Baozhong.

 

Aichi

Japan. Prefectuur in het midden van Japan. De hoofdstad Nagoya is één van de drie grootste steden van Japan, en het is waar Toyota gevestigd is. In deze prefectuur worden ook de kyusu’s in Tokonameyaki stijl gemaakt. Ondermeer bekend voor de matcha uit het Nishi gebied. De geschiedenis van thee zou hier rond 1127 begonnen zijn maar het was in 1872 dat een abt technologie uit Uji meebracht, en dat de productie van matcha op grotere schaal opstartte. In 2020 goed voor 744 ton thee, goed voor de 11^de plaats in Japan. Shinshiro is de belangrijkste plaats voor thee, maar ook in Nishio en Toyota wordt thee geteeld in significante hoeveelheden. Matcha is hier de hoofdzaak, maar er is ook wat sencha en kabusecha productie. 90% van de matcha productie gaat naar de voedingsindustrie.

 

Ai Jiao Wu Long
China. Ook bekend als Xiaoye Oolong. Lokaal bekend als ‘korte voeten’ omdat de struik nooit hoger wordt dan 1 meter. Eigenlijk afkomstig uit keizerlijke tuinen in Dongfeng in Jian Ou, maar nu vooral in Wuyishan in Fujian. Past zich zeer goed aan aan moeilijke omstandigheden. Ook aangeplant in Taiwan. Klein rond blad. Zachte smaak met lange afdronk en een goudgele infusie. Ook vaak gebruikt in blends om een rijker en complexer aroma te geven zonder de hoofdkenmerken van de andere thee te hard te wijzigen (en dus nog al eens gebruikt in Da Hong Pao blends).

Ai Lao

China. De Ai Lao Shan ligt in het Zhenyuan gebied in Simao in Yunnan. Dit is Pu’er gebied maar er wordt ook zwarte thee gemaakt. Echte bergthee’s, rond de 2000m hoogte.

Akha
Semi-nomadische stam, ook bekend als de Aini (Chinese naam). Ze leven in kleine dorpen hoog in de bergen, verspreid over de grensstreken van Myanmar, Thailand, Laos en de provincie Yunnan in China. Ze leven nog deels als jagers-verzamelaars, en in plaats van zelf aan te planten verzorgen en oogsten ze wat er al van nature in het woud voorkomt. Ze zijn heel belangrijk geweest in de ontwikkeling van Pu’er omdat ze van mening dat de oude theebomen in de regio eigendom zijn van specifieke entiteiten in een bovennatuurlijke wereld, en dus moeten verzorgd en beschermd worden en met respect geoogst. De populariteit van Pu’Er heeft voor onverwachte welstand gezorgd in dorpen als Xishuangbanna.

Akabori Seicha

Japan, Nishio, prefectuur Aichi. Masamitsu Akabori, 5^de generatie. Ongeveer 150 jaar oud bedrijf. Eigen fabriekje en theehuis. Vooral matcha.

Ali Shan

Taiwan. Een licht geoxideerde Oolong van de hoogste berg (Ali Shan) van het eiland. De Berg Ali is erg bekend in Taiwan als toeristische bestemming maar hij is ook symbolisch belangrijk: de houten tabletten die gebruikt worden voor de voorouderverering worden vaak gemaakt met hout van de hellingen van deze berg. De thee groeit op land op hoogtes tussen de 1100 en 2500 m boven de zeespiegel, waar de temperatuur redelijk laag is en er veel mist hangt. Het irrigatiewater komt van bergbronnen en is erg zuiver. Tonen van bloemen en fruit zouden typisch zijn voor thee van de Berg Ali. Op de berg liggen verschillende districten met verschillende terroirs. De twee bekendste zijn Zong Shu Hu en Shi Zuo. Vaak gemaakt van de Jin Xuan #27 kloon die ook voor de beste milk oolongs wordt gebruikt, of van de Cui Yu kloon (Taiwan N°13).

Alishan Green Tea, 7TeaHouse: Ong 10 euro, in de Hayashi shop, meegebracht door Johan van Nicole. 17 april ’19: 95°C, 5 mins, 250ml. Theezakje met oolong ? In ieder geval met opgerolde blaadjes. Opgerolde theeblaadjes ruiken enorm naar vers hooi. Het is niet duidelijk of dit nu een heel licht geoxideerde oolong is of een groene thee die bepaalde oolong bewerkingen onderging…Beetje vuilgele infusie. Groene blaadjes met beetje oxydatie, veel blad en een knop. Ook in de infusie eerst die zoete hooigeur met pas daarachter iets meer vegetaal. Ook in de mond nogal onduidelijk: zeker vegetale toetsen, totaal geen astringentie, en toch ook weer iets zoets op het puntje van de tong. Niet slecht, maar een beetje uit balans, in de mond schommelt alles wat heen en weer, alsof de thee het eigenlijk zelf niet goed weet. Maar wel origineel en best wel lekker. Redelijk kort, maar dik in de mond. 😊😊😊

 

Alishan

Ali bergketen, Taiwan. Sinds de jaren 20 het drukst bezochte nationale park van het land. Gemiddeld 2500 m hoge bergen. Heel wisselvallig klimaat, vaak met zon in de ochtend, dikke mist tegen de middag en zware regenstormen tegen de avond. Koeler dan de kustregio’s, heel hoge vochtigheidsgraad.

 

Alishan Black Tea, Mist: Meishan Township, Alishan, Chiayi County. 1000m. Geoogst op 27 juni 2017. Gemaakt van oolong varieteiten wat een originele frisse toets zou toevoegen van kaneel en sinaasappelzeste. Familiebedrijf van Sheng, zijn vader en grootvader en zijn vrouw Emily. Bio. 7 juli ’18: de droge blaadjes hebben erg weinig aroma, mengeling van grote en kleine stukjes met wat lichte tip. Nat zie je een mengeling van redelijk grote en bijna complete blaadjes en gehakte, en steeltjes. Ze ruiken naar honing en sinaasappelschil. De infusie is donker roodbruin en geurt naar honing en fruit, een mooi aroma. In de mond astringent, complex, breed en blijft lang hangen 😊😊😊(😊) 22 juli ’18: de natte blaadjes ruiken tamelijk astringent, maar de infusie ruikt heel lekker, met toetsen van kaneel, heel warm en een beetje exotisch. In de mond is de aanzet zelfs wat zoet, maar tegelijk fris en met een heel duidelijke smaak, heel rijk en met veel body. Minder astringent dan vorige keer, nu iets minder dan 4 minuten getrokken. Héél aangename thee 😊😊😊(😊)

Seasonal High Mountain Black Tea, 2020, Mist: Geoogst zomer 2020, 28 mei. 1400m hoogte. Meishan, Alishan, Chiayi County, Taiwan. 51 euro voor 100 gram. Qingxin oolong cultivar. 90-95°C. Ray en familie, boerderij in Meishan. 2 juni ’21, 5 gram, 100ml, gaiwan, 60 sec, 95°C: een heel floraal en zeer fris aroma voor het natte blad, zeer aangenaam en complex. Roodbruine infusie. Best wel strak in de mond, niet zoet, maar mooie florale toetsen en fris, interessant om de qingxin cultivar zo eens te proeven. Tamelijk complexe mondevolutie, mooie afdronk. Een interessante wat atypische rode thee (gedronken met een wafeltje, en dat maakte hem misschien wat minder zoet). Tweede zetsel, 65sec: de citrustoetsen die ook al in het eerste exemplaar aanwezig waren zijn nu nog duidelijker in het aroma, maar ik vind ook wat tabaktoetsen terug, ook in de smaak die ik nu beter vind, duidelijker en wat zoeter (het wafeltje is vergeten waarschijnlijk). Erg mooie afdronk. Derde zetsel, 90 sec: zeer lekker bij kop met tartaarsaus. Erg zacht nu, niet zo duidelijk meer in de mond maar met een heerlijke afdronk. Mooie zwarte thee. 😊😊😊😊 

Original Alishan Oolong, 2017, Mist: Meishan, Alishan, Chiayi, Taiwan. Theetuin op 1300m hoogte, eigendom van Ray en Tara. Geoogst op 11 november 2017. Meishan ligt vlakbij het dorp Alishan, in de gelijknamige regio. Gekocht augustus 2018, 38 euro voor 100 gram. Mooie, stevig opgerolde bolletjes, diepgroen. 4 december ’18: eerst gespoeld. Eerste zetsel, 85°C, 3 minuten, 5 gram, 200ml. Heel licht strogeel. Heel mooi maar ook heel zacht aroma, echt waw. In de mond eerst wat vegetaler, het florale komt een beetje later. Redelijke afdronk, nogal timide qua karakter. Tweede zetsel, idem: de natte blaadjes zijn nu helemaal ontrol en zijn groot en mooi met nauwelijks sporen van oydatie, en bestaan meestal uit een steeltje en twee blaadjes, heel volledig. Onwerelds lekker aroma nu, enorm complex, heel erg mooi, eerder een gerecht dan een thee. Fluwelig mondgevoel, tikkeltje zoet, en een heel mooie vegetale afdronk (ik ben niet zo gek op vegetale toetsen, maar hier wel!). Heel mooie en heel aparte echo ook. 😊😊😊😊(😊)

Original Alishan Oolong 2018, Mist: Geoogst 28 april 2018. Gekocht oktober 2018. 9.5 euro voor 25 gram. Kamjove, 5,3 gram, 140ml, 90°C, 3 minuten. Natte bladeren, erg vegetaal, zelfs echt aroma van bladeren… Goudgele infusie, zelfs een beetje stroperig. Héérlijk aroma, héél floraal. Dik in de mond, mooie intensiteit, mix van bloemen en vegetaliteit, mooie afdronk, complexer dan de smaak. Mooi maar minder complex dan de ’17. Tweede zetsel, 3min 30 sec. Bij het aroma komt nu iets van brioche ? en in de mond is de thee veel voller (en lekkerder). Heel lange en mooie afdronk. 😊😊😊😊

Original Alishan Oolong, 2020, Mist: Meishan, Alishan, Chiaiy County, Taiwan. 9 juli 2020. 1400m hoogte. Familiebedrijf. 85-90°C. 35 euro per 100 gram. 3 juni 2021, 85°C, 5 gram, gaiwan, 100ml, 60 sec: nat blad: aroma’s van bloemen maar ook met meer vegetale elementen, redelijk intens. Bleekgele infusie. In de mond zoet en tamelijk dik aanvoelend, met een mooie florale toets die lang blijft hangen. Tweede zetsel, 40 sec, 90°C: de bladjes zijn nu mooi ontrold. Heel mooi en erg fris floral aroma met een citrustoetsje. De smaak is mollig en zoet maar met fraicheur en een mooie afdronk. Derde zetsel, 60 sec: wat boteriger, maar ook wat meer vegetaliteit. Zoet en ook in de mond wat vegetaler. 😊😊😊(😊)

White ‘Ruby’, 2020, Mist: Meishan, Alishan, Chiayi County, Taiwan. Geoogst 21 maart 2020. 1000m hoogte. 41 euro per 100 gram. De producenten (Mr Cheng en zijn vrouw Emily) zijn eigenlijk gespecialiseerd in oolong en zwarte thee maar begonnen onlangs op aanvraag van Mist met een witte thee die zo goed geslaagd was dat hij sindsdien al verschillende prijzen won. Gemaakt met de Ruby cultivar. 75-80°C. 1 juni ’21, 80°C, 100ml, gaiwan, 3 gram. Zeer mooi en volledig droog blad. Mooi en zacht aroma, heel floraal maar in een wit register van vlierbloesem en andere witte bloemen, een beetje balsem ook. Intens goudgeel. Zeer zacht en rond, dik aanvoelend, met een mooie afdronk. Er zit ook iets van een limonade in de aroma’s. Tweede zetsel, zelfde parameters is minder uitbundig maar ok. Een bijzonder goed gelukte witte thee. 😊😊😊😊

 

Amano Seichaen

Ishitobi, Minamata, Kumamoto. Shigeru Amano, tweede generatie. Hier wordt Minamata thee gemaakt van 90 jaar oude theestruiken die toen in Ishitobi werden aangeplant met het idee om er theeproductie op industriële schaal te beginnen maar die na de Tweede Wereldoorlog vergeten waren toen er nog nauwelijks mensen woonden. 6ha in de bergen met grote temperaturverschillen tussen dag en nacht. Werkt al 40 jaar organisch. Na het Minamata schandaal waarbij mensen ziek werden door de lozingen van een grote fabriek, was thee uit deze regio heel onpopulair, en dat is de reden waarom de boerderij nooit de modernere cultivars aanplantte en moest blijven werken met de oude struiken. Naast wat recentere Yabukita en Sayamakaori staan hier minstens 8 oudere cultivars. Sindsdien werkt hij zonder pesticides, kunstmest of herbicides (en werkt zich te pletter bij het wieden van onkruid). Vandaag is 80% van zijn productie Wakoucha omdat hij vindt dat de stijl het beste past bij zijn terroir.

Amba Estate

Ella, Sri Lanka. Ambadandegama vallei in Uva, in het zuidoosten van Sri Lanka. Opgestart en opgebouwd in 1900 door Thamba Arunasalam Pillai, , een steenhouwer uit Tamil Nadu die één van de rijkste mannen van Sri Lanka werd. Na zijn overlijden in 1953 zakte het bedrijf in elkaar. Nu eigendom van de Brit Simon Bell en drie anderen. Bio, en het eerste domein van Sr Lanka dat het aandurfde om alleen handgemaakte gerolde thee te verkopen. 48ha, waarvan 12 worden gebruikt voor de topthee’s. Opgericht rond 2010. Maken ook koffie en jam. Heel sterk bezig met het sociale aspect van thee. Lid van de Ceylon Artisanal Tea Association.

Ambari Tea Estate
Jalpaiguri, Indië. 587 ha aanplant. Eigendom van de Diana Tea Co. Was al in de jaren 30 één van de grote domeinen die in Indische handen was en niet in Engelse. Hier komt de AV2 cultivar oorspronkelijk vandaan.

Amber oolong

Taiwan. Hoog geoxideerde (30%) oolong die een langere bakperiode onderging wat hem zoet en geurend naar specerijen, toast en/of karamel maakt. Omdat een deel van de caffeïne tijdens het bakken verdwijnt ideaal als digestief. Vaak gemaakt met de Ti Quan Yin cultivar, maar ook met Yin Xuan en andere cultivars. Ook het hout dat gebruikt wordt voor de houtskool waarboven de thee geroosterd werd bepaald mee de smaak en het aroma. Altijd erg complexe en heel interessante thee, een goede maaltijdbegeleider en een doordenkertje waarvan moet worden genoten, best gezet met de gaiwan.

 

Amber Oolong: Kelly Meeus, eigen import, cursus theesommelier 13 november ’17. Medium roasted. Gongfu methode. Droog: kleine bolletjes, diepbruin, geurend naar hout en fruit. Infusie eerst geel, 2e maal amber. Geroosterd aroma, in de mond eerst bananensnoepje, moambe, tweede keer donkere chocolade. Zacht mondgevoel, tweede keer bitterder. Het natte blad geurt puur naar geroosterd. 😊😊(😊)

 

Ambient Brewing
Techniek om thee te zetten aan kamertemperatuur. De bedoeling is om thee’s te maken ter begeleiding van gastronomische maaltijden. Hete thee is ongeschikt voor wijnglazen en werkt tegen onze traditie, terwijl een coldbrew veel van de finesses en complexiteit van de betere thee’s ziet verloren gaan. Ambient Brewing gebeurt door de thee een uurtje te laten trekken aan een temperatuur tussen de 10 en 20 graden (een goede wijnkelder). De techniek werd ontwikkeld door de eigenaar van het Londense Postcard Teas, sommeliers van ondermeer The Fat Duck en The Clove Club en een academicus van de UCL, Vaughn Tan. Eerst voorgesteld op het RAW Wine festival in 2016. Te vermijden met kruiden- of fruit-thee’s of thee’s waarvan de herkomst en de zuiverheid twijfelachtig is.

Ambootia Tea Garden

Noord-Kurseong, Darjeeling. Eén van de oudste theetuinen van Darjeeling. 950 tot 1450m boven de zeespiegel. Eigendom van Sanjay Bansal. 340 ha. Biodynamisch en organisch sinds 1992. Het gelijknamige bedrijf kocht een aantal zieltogende theetuinen over en past er dezelfde principes op toe. Momenteel (november 2017) zijn dat die van Chongtong, Happy Valley, Monteviot, Moondakotee, Mullootar, Nagri, Nurbong, Sepoydhoora (Chamling) en Sivitar. http://ambootia.com/

 

Anamallais

12000 ha in Zuid-Indië, tussen Tamil Nadu en Kerala, rond de Anamala of Anaimalai bergketen, ook bekend als de Elephant Hills. Koffie, thee en kardemom zijn de belangrijkste landbouwproducten hier. Thee werd hier pas laat aangeplant, in 1908 in Paralai, en de theetuinen concentreren zich rond de stad Valparai, op hoogtes tussen de 900 en 1600m. Sterke en intense ochtendthee’s, geen topkwaliteit maar zeer aanvaardbaar. Floraal en biscuity. Zeer mooi gebied om te bezoeken.

 

Anhui

Eerder kleine provincie in het oosten van China, grenzend aan Jiangsu, Zhejiang, Jiangxi, Hubei, Henan en Shandong. De Yantze en de Haui zijn de twee grote rivieren. Thee wordt vooral geteeld op de hellingen van de Dabie bergen ten noorden van de Yangtze en de Baiji bergen aan de grens met Zhejiang. Groene, zwarte en gele thee, maar vooral belangrijk als thuis van Keemun, de zwarte thee uit de heuvels in het zuidelijke deel. Het noorden is te koud voor thee. Andere theesoorten uit Anhui zijn Huangshan Mao Feng, Taiping Houkui, Tunxi, Jongxi Huoqing, Jingting Lv Xue, Lu’An Gua Pian, Huo Shan Huang Ya, Huang Xiao Cha en Huang Da Cha.

 

Anji Bai Cha

Provincie Zhejiang, prefectuur Huzhou, China. Ook An Ji Bai Cha of Peaceful Creek White Tea. Redelijk zeldzame groene thee, pas in 1982 op de markt gekomen. De lange blaadjes zijn smal en een geelachtig wit, en dat zou de reden zijn waarom men hem Anji White Tea noemt. Het is echter geen witte maar een groene thee en de naam slaat uitsluitend op de cultivar die in de regio Anji vaak voorkomt en die begin jaren 80 herontdekt werd. Alle vandaag aangeplante Bai Cha zou afstammen van twee moederplanten waarvan er één nog leeft en ongeveer 300 jaar oud is. De meeste aanplant staat op hoogtes tussen de 500 en 800 meter, maar sommige tuinen liggen hoger. Hij werd in de jaren 90 zo populair dat hij in verschillende andere regio’s gekopieerd wordt. Ze hebben vaak een herkenbare plooi in de lengte van het blad en lijken wat op dennenaalden. De  oogstperiode is erg kort (eind maart tot begin april, voor het Qing Ming festival) en dat maakt de thee tamelijk duur, en de beste (rijkst aan aminozuren) wordt geplukt in de vroege lente, voor de temperaturen boven de 25°C gaan. Meestal wordt onderaan de helling begonnen, en het kan zijn dat thee die pas enkele dagen na Qingming geplukt werd dan van hoger gelegen theetuinen komt. Later in april worden de blaadjes groener en minder zoet. Rijker aan aminozuren dan andere groene thee, waardoor hij goed zou zijn tegen stress. Zetadvies, westers: 2.5 gram op 250ml, 75-85°C, 4 à 5 minuten. Omdat de thee zeer weinig astringentie afgeeft kan een hogere temperatuur ook, 90°C en 2 à 3 minuten dan. De interessantste resultaten krijg je vaak met een gaiwan (meer thee op minder water en kortere trektijden, voor meer uitleg zie onder gaiwan). Aroma’s van groentjes, bloemen, boter en pijnboompitten.   

Golden Sprout, Thee van Sander: Anji Bai Cha struiken die blaadjes hadden met een gele kleur en uitgeslecteerd werden voor de aanleg van een nieuwe plantage. Aarde en water zijn er rijk aan selenium. Pas een paar jaar actief. 56.5 euro per 100gram. 5 gram, juli ’18. 30 november ’18, 2.5 gram, 140ml, eerst gespoeld, dan 4 minuten. Droog aroma, verse ongekookte sperziebonen. Mooie volledige blaadjes. Nat zijn de blaadjes opvallend geel, zeker na twee treksels. Ze geuren naar gebakken vis en spinazie, een erg mooi en nogal complex aroma. De kleur van de infusie is strogeel. In de mond en beetje notig, heel mooi, hoge complexiteit, leuk astringent ondersteuningkje. Een erg aardige groene thee. 😊😊😊😊

An Ji Bai Cha, Hotsoup: 31 euro per 50 gram, Hotsoup. 1e pluk april 2017, pre-Qing Ming. De cultivar is Bai Ye Yi Hao. Met de hand geplukt. 75°, twee kannen techniek. Droog: ziet er uit als dennenaalden, niet gerold maar geplooid, redelijk fel groen en geurend naar chocola. Nat zijn de blaadjes heel helder en fris lichtgroen en ze zien er bijna uit alsof ze pas geplukt zijn (first flush), heel aparte geur hier. De infusie is lichtgroen en helder en geurt naar spinazie met zalm en naar lychee? De smaak is rijk en diep en het mondgevoel vol en zacht. 😊😊😊😊 28 juli ’18: idem.

Ming Qian, Anji Bai Cha, Seven Cups: 73 euro voor 100gram. Bai Ye #1 cultivar. Geoogst begin april. Bio. Bewerkt door theemeester Sheng Shan Xue. Ming Qian duidt op een vroege pluk, helemaal in het begin van de lente wanneer de blaadjes op hun best zijn, pre-Qing Ming dus. De pluk bestaat uit één knop en één blad. Geproefd in London ITMA opleiding, november 2018. De natte blaadjes hebben een heel fris aroma. Frisse, vrolijke en lichte lente-thee. 😊😊😊

Yu Qian, Anji Bai Cha, Seven Cups: 48 euro per 100gram. Later geplukte thee, wel nog voor het Gu Yu festival dat op 20 april valt. Groener van blad en normaal gezien zoeter maar ook iets astringenter. De pluk betsaat uit één knop en twee blaadjes. Bio. Geproefd in London november 2018 ITMA opleiding, naast de Ming Qian. De natte blaadjes geuren een beetje muskier, en de thee lijkt ernstiger en voller, een autumn tea waar de vorige een echte lentethee was. Zeer mooie en lange afdronk. Mooie thee. 😊😊😊(😊)

Anji Bai Cha, Thee van Sander: Kort gebakken groene thee, en hierdoor ‘groen’ van smaak. Hoog gehalte aan antioxidanten. ‘De blaadjes worden steeds lichter en witter na een paar keer zetten, vandaar de Bai Cha naam. Prettig grassig en groente-achtig’. Knopjes van een heel jong blad, nog wit van kleur (ze worden pas groen in april), door de kou in dit district maakt de thee minder chlorophyl aan. 36.5 euro per 100 gram. 5 gram, juli ’18. 8 januari ’19: 2,5 gram, 2 minuten, 80°C. Mooi volledige bleekgroene blaadjes. Bleekgele infusie. Nat blad geurt sterk naar groentes, maar op een mooie en intense manier. Infuie geurt heel zuiver en wat grassig. In de mond zacht en grassig, erg evenwichtig en aangenaam. Korte maar mooie afdronk. Heel lekkere groene thee. 😊😊😊(😊)

Anji Bai Cha, Gift: Cadeauke Johan van Nicole, meegebracht uit Taiwan en daar waarschijnlijk minstens verpakt want de naam Guanshan, een stad in taiwan, staat er op. Blikkendoos met hermetisch gesloten zakje. De blaadjes zien er heel typisch uit voor Anji Bai Cha, bleekgroen tot wat gelig en ze geuren sterk maar mooi naar peulvruchten. Gaiwan, 3.4 gram, 120ml, 75°C, 1 min: de natte blaadjes zijn erg mooi, een knop en één of twee blaadjes, heel klein, heel fijn van kleur. Mooi complex aroma, heel fijn, bamboo na een regenbui, versgesneden bloementuilen, echt top. Infusie is van een heel mooi helder geel met een jade schijn. In de mond even iets van bladgroente, een lichte botertoets, geen astringentie, een nogal indringende en heel aangename smaak met een lange afdronk. Dit is een zeer goede Anji Bai Cha ! Tweede zetsel, zelfde parameters: iets zoeter in de mond en het aroma is wat minder complex maar nog steeds erg aangenaam. 😊😊😊😊

Three Friends, Anji Baicha, Huzhou, Global Tea Hut: Pre Qing-Ming. Genoemd naar Lu Yu, Jiao Ran en Yan Zhenqing, drie beroemde theevrienden uit de tijd van de Tang dynastie. Anji Baicha cultivar. Knop en blad. Gemaakt door vader Luo Xin Jiang en zoon Zhang A-Duo. Ongeveer 20 jaar oude struiken, organische teelt. Na verwelken volgt een 8 minuten durende bakperiode aan 300°C in een speciale machine om het groen te fixeren en er de gewenste vorm aan te geven, daarna volgen nog twee of drie periodes van 12 minuten om droog te roosteren. Zetten aan 80-85°C, in een bowl of een kyuusu. 14 januari 2020, gaiwan, 80°C, 100ml, 3 gram. Fijne lange naalden, mooi gevormd. Nat blad is bleekroen en geurt overwegend vegetaal, mooi zuiver. Bleek strogele infusie. Aroma is eerder floraal maar met iets romigs. Erg mooie smaak ! heel rijk en diep, heel mooi boter en notentoetsen ! Zeer lange afdronk, echt heerlijk ! Superzachte en intense Anji Bai Cha, de beste die ik al gedronken heb. Tweede zetsel, 2 min 30 sec: nat bald geurt nu ook wat boteriger, net als de infusie die zelfs wat licht gebrande boter geeft. In de mond nu zoeter en vegetaler, en iets korter. 😊😊😊😊(😊)

Qing Ming High Mountain Anji Bai Cha, Siam teas: 35.9 euro voor 100 gram. Advent package november 2020, 1 december. Komt van een halfwilde theetuin hoog in de bergen, met vijvers en verschilende bomen en een grote biodiversiteit. Geen pesticides, geen kunstmest. Deze thee komt van een hoogte van 1170 meter en werd enkele dagen na QingMing geplukt (de plukkers begin voor Qingming op 700m hoogte en werken zich zo naar boven, de hoger gelegen struiken beginnen iets later te schieten). 1 bot, 1 blad. 1 december 2020, 5.5 gram, 250ml, 90°C, 2 min 30 sec. Er zat iets meer in het pakje dan ik verwachtte en ik heb de kyusu gebruikt om 250ml te kunnen zetten, en wou de thee duidelijk hebben. Het natte blad heeft een erg aangename en opvallend complexe geur. De infusie heeft een heel mooi schitterende intens gele kleur. De geur van de infusie is hartverwarmend, met een zweem van sperzieboontjes, maar ook met een heel complexe toets die wat doet denken aan gebakken graan en ook een heel mooie frisse florale toets bevat (orchidee ?). Heerlijk aroma. Ook in de mond een heerlijke en zachte indruk, wel degelijk met dat toetsje van groentes in het begin maar dan bijna onmiddellijk (en dat blijft lang hangen !) die heel verfrissende maar ook wat zoete florale toetsen. Er is zo goed als geen astringentie, maar wel structuur. Tweede zetsel: blaadjes worden opvallend bleker. De thee is zacht en best wel lekker, maar het mooiste is er nu wel af. 😊😊😊(😊)

 

Anshi

Fengqing County, Lincang City, in het zuid-westen van Yunnan. Het verhaal gaat dat in dit dorp in Yunnan in 1938 door Mr Feng Shaoqiu voor de eerste keer Dian Hong zwarte thee werd gemaakt in wat in hart en nieren een pu’er regio is.

Aracha

Japan. Ruwe groene thee, na het oogsten gestoomd, gerold en gedroogd, maar nog niet verfijnd. De thee bevat nog het blad, het twijgje, de haartjes en kleine stukjes blad. Specialisten gebruiken Aracha om via selectie en blending te komen tot sencha. Indien er thee mee wordt gezet is hij meestal sterk van geur en diepgroen, maar lokaal kan het resultaat erg varieren. Het interessante aan de moeilijk te vinden Aracha is wel dat het een thee is van één plaats en één maker, terwijl zo goed als alle Japanse thee een blend is van verschillende theetuinen en theeboerderijen.

 

Araksa Tea Garden

Thailand, Mae Tang district. °1939 en één van de oudste van Thailand. De manager komt uit Darjeeling. 520m hoogte. 40 tot 70 jaar oude struiken en nieuwe aanplant, de plantage was verlaten tot ze onlangs terug werd opgestart. Bio. Heel modern boutique-bedrijf en sterk op toerisme gericht. In België verkrijgbaar bij Unami in Brussel en Cuperus in Antwerpen.

Arima Toshiharu
Japan. °1912. +1999. Deze specialist in het ontwikkelen van nieuwe cultivars werkte eerst in Miyazaki waar hij bezig was met het ontwikkelen van ‘zwarte’ cutltivars. In 1942 moest hij verhuizen naar Shizuoka waar hij bezig bleef met het zelfde werk. Hij was de man achter Inzatsu 131 maar ontwikkelde ook de 7000 reeks op basis van yabukita zaden. In 1960 moest hij vertrekken uit het centrum waar hij directeur geworden was omdat hij te veel bezig was met kamairicha, maar hij bleef nog heel lang actief als adviseur.

Arya Tea Estate

West-Darjeeling, Indië. Bio. 900 tot 1820m boven de zeespiegel, gemiddeld 1500m. 125ha. Opgestart in 1885 als Sidrabong. Volgens de legende oorspronkelijk opgestart door Chinese monniken. Eigendom van de Eurasia Group. De ‘Jewel’ reeks thee’s wordt gemaakt van de thee van vooral AV2 cultivars op de hoogstgelegen plaatsen van het landgoed. Voor de rest staat er vooral Assam en Chinese ‘Jat’ aangeplant, en de ‘Muscatel’ komt vooral van die Chinese struiken.

 

Asahi

Japan. Cultivar. Subtiel en elegant en zeer geschikt voor matcha. Vroegrijpend. Vooral rond Uji, maar beperkt aangeplant.

 

Asamiya

Japan. Theeregio in de prefectuur Shiga, ten noorden van de bekendere theezone’s Uji en Wazuka. Bergachtig land met zeer strenge winters. De thee’s uit deze regio hebben vaak iets boterigs en zoets, vaak ondersteund door een duidelijke bittere toets. De boterige, rijke toets zou komen van de sterk mineraalrijke ondergrond, en zelfs de sake van deze regio zou deze karaktertrek hebben. Theepotten uit deze regio, uit Shigaraki, durven deze toets ook mee te geven aan thee die er in gezet wordt.

Sencha from Asamiya, Koshun, Thés du Japon: Spring harvest. Sample set. 11.76 euro voor 100 gram. Futsumushi sencha. Kami-Asamiya, Shigaraki, Koga, Shiga. 14 en 19 mei 2021. Tasting set met builtjes. Koshun is eerder ongewoon voor de regio. 5 november ’21, 80°C, 3 minuten, 150ml. Goudgele infusie. Zuivere geur, een beetje zoet, floraal en wat amandel. De smaak is zacht en rond, een beetje zoet, lekker en lang. Geen astringentie. Een beetje amandel. Lekker. 😊😊😊😊

 

Premium Sencha Iki-Shiga, Azumaya: Azumaya, 50 gram, 17 euro, oktober 2018. Thee uit de prefectuur Shiga. Droog uitzicht, fijne naaldjes, nat uitzicht, redelijk grof verhakselde, mooi groene blaadjes. 5 gr, 200ml, 1 min, in een nieuwe kyusu: natte blaadjes, vis en spinazie. Helder goudgeel. Het aroma van de infusie doet wat denken aan spinazie. Zacht, met licht astringent toetsje. 5 gram, 150 ml, westers, 1 minuut: er zit ook iets rokerigs in dit aroma, voor de rest vooral vegetaal; inde mond zacht met een redelijk aanwezig bittertje; ik was niet zo’n fan van deze thee en zijn toetsen van brood of brioche. 😊😊

 

Asanoka

Japan. Nogal recent ontwikkelde cultivar (1996), een kruising tussen Yabukita en een Chinese cultivar uit Jiangsi. Veel aminozuren. Levert gewoonlijk een rijke en zachte sencha met veel umami.

Henta Asanoka, Nio Teas: Mr Henta. Asanoka cultivar. Kagoshima. Eén van de drie single-cultivar teas van deze producer. Licht gestoomde asamushi. 230m boven zeeniveau. Mix van eerste en tweede flush. 1 minuut 75°C. 2 à 3 extra zetsels. 31 doller voor 100 gram. 28 aug. 20, 5 gram, 60 sec, 75°C, kyusu, 150ml. In het aroma van het natte blad zit iets extra’s bovenop klassieke sencha geuren, iets van binnenlucht. Goudgeel met groene schijn. Ook in het aroma valt dat binnenskamerse op, de geur van een hete stoof. De smaak is ook apart, met iets van de keuken, iets heel warms, graan (géén brood ) ? Tweede zetsel, 45 sec: echt groen. Dik en korrelig, maar met en bittere toets en weinig leuks nog. Niet mijn favoriet… 😊😊(😊)

Asatsuyu

Japanse cultivar. Eén van de eerste officieel geregistreerde post WOII cultivars. Stamvader van veel hedendaagse cultivars. Laag in tannines en opmerkelijk zoet. Heel vegetaal qua smaakpatroon, veel umami ook.

Kasugaen Asatsuyu Sencha, Nio Teas: Deap-steamed sencha uit Kagoshima.. Asatsuyu cultivar. 40 dollar voor 100 gram. 27 Aug. 20, 5 gram, 45 sec, 60°C, 150ml, kyusu. Stevig aroma voor nat blad, met iets van brood. Jadegroene infusie met veel partikel. Mooi aroma, spinazie. In de mond tamelijk vol en zoet, bladgroentes, redelijk rond. Een beetje kort achterin. Tweede zetsel, 25 sec: troebel, echt groen nu. Herken de edamame nu. Mooi zoet in de mond, dik, licht astringent tikje (héél licht). Lekker. Derde zetsel, 20 °C: aroma verdwijnt. Zoet en lekker. 😊😊😊(😊)

 

Assam

Staat in het Noordoosten van India. Goed voor ongeveer de helft van de totale thee-oogst in India en 13% van de wereldproductie. Veel gebruikt in breakfast blends. De theetuinen, een goeie 900, liggen in de vallei van de machtige Brahmaputra rivier, het grootste theegebied ter wereld. Die strekt zich uit over zo’n 600km, van de Himalaya’s in het noorden tot de Naga en Patkoi bergen in het zuiden. Er zijn ruwweg vier gebieden: Upper Assam, North Bank, Central Assam en Lower Assam. De beste orthodoxe zwarte thee’s komen uit Upper en Central Assam, en vooral uit de strook tussen Golaghat en Dibrugarh, op de zuidelijke oever van de Brahmaputra, de beste CTC komt uit Lower Assam, tussen Golaghat en Sibsagar. De top thee’s komen uit een gebied rond Tinsukia, tussen Dibrugarh en Tringri. In de zogenaamde Moran Circle liggen kwaliteitsdomeinen als Doomur Dullung, Hajua, Mohokutie en Thowra, en hier is het beste compromis tussen de opbrengsten van Upper Assam en de kwaliteit van Lower Assam te vinden. Rond Mangaldai liggen ook een aantal erg goede domeinen.

De ondergrond van Assam is rijk en alluviaal, en het land is plat, met weinig hoogteverschillen. Tussen de rijen theeplanten staan bomen aangeplant die voor de nodige schaduw moeten zorgen. Er valt bijzonder veel regen, maar vooral tijdens de moesson wanneer het warm en vochtig is, ideaal weer voor de theeplant, die ook bijzonder goed aardt in de rijke grond. De pluktijd loopt van april tot november en het plukken is erg zwaar door de vochtigheid en de hitte. First Flush Assam (geplukt in april) wordt naar het schijnt zelden verkocht in Europe en de VS en is nogal vreemd van smaak (fris en bloemig volgens Deirdre Deprettere in het tijdschrift KTC). Daarop volgt een periode waarin de plant in rust gaat (bhanji) en in mei komt dan de Second Flush Assam (pluktijd in mei en juni) die veel gewilder is. De pluk start het eerst in Upper Assam en heeft een week nodig heeft om ook in Lower Assam op te starten, en dit is de beste periode voor Assam. De thee heeft nu veel body en de goede wordt croppy genoemd, in het Engels beschreven als een creamy liquor en heel kenmerkend voor goede 2nd Flush Assam. Wanneer er melk wordt aan toegevoegd krijgt hij een erg mooie heldere gouden kleur. Door de klimaatveranderingen is er echter minder 2nd Flush dan vroeger en de kwaliteit lijkt te dalen. Na juni begint het regenseizoen en in juli, augustus en september wordt het leeuwendeel van de productie geoogst, waarbij de vroegst geoogste nog de beste zijn. Na de Puja vakantiedagen in oktober worden nog post-Puja thee’s geplukt, tot in december, maar die zijn dunner, vaak met aroma’s van okkernoot en soms wat dun en weedy, en eigenlijk alleen geschikt voor CTC en gebruik in blends. Goede Assam heeft een rijk aroma en een volle, sterke, moutige smaak, en het is Ideale ontbijtthee. Een heel groot deel van de productie is CTC, dat hier werd uitgevonden, en bestemd is voor het gebruik in theezakjes en met melk. De regio kent een andere tijd dan de rest van Indië, Tea Garden Time, met één uur voorsprong op de rest van Indië zodat de plukkers een uur vroeger op de dag kunnen starten.

Theeproductie in Assam startte in de 19de eeuw. Tot 1834 was de East India Company vooral bezig met de export van thee uit China, maar toen de Britse regering de handel met China openstelde en de Company zich op Indië moest concentreren zocht ze al snel naar mogelijkheden voor de theeplant in Indië. Deels deden ze dat door de smokkel van theeplanten uit China naar Darjeeling, maar in 1823 had Robert Bruce al gemeld dat er van de theeplant ook een lokale variant bestond en in 1824 maakt zijn broer Charles kennis met bamboethee, een variant op pu’er gebezigd door de Singpho stammen in Assam. Assam deelt met Yunnan in China de perfecte condities voor een theeplant die iets anders was dan de in China meest voorkomende. In de jaren 30 van de 19de eeuw ontdekte men de mogelijkheden ervan en begon men met de teelt van de camilla sinensis var. Assamica, en in 1838 vertrokken de eerste 8 kisten naar London om er in 1839 te worden geveild onder grote aandacht. Vijf weken later wer de Assam Tea Company opgericht door een groep Londense zakenlui. Dit was al snel een enorm succes, maar niet na bijna onmenselijk leed vanwege plukkers en plantagebeheerders. In het dunbevolkte Assam woonden niet genoeg mensen en dus werden miljoenen arme Indiërs uit Bihar en Orissa naar hier verhuist, eerst om het regenwoud kaal te slaan, dan om de plantages aan te planten en dan om ze te verzorgen en te oogsten. Het klimaat is zeer ongezond, warm en vochtig, en voor zowel arbeiders als planters potentieel dodelijk. Voor de Engelse koloniale beheerder kwam daar de eenzaamheid en de drank bij en de omstandigheden en isolatie hebben geleid tot grote misstanden…maar ook tot één van de grootste commerciële successen van de East India Company: Assam thee, en in de Londense theesalons was de vraag ‘China of Indië ?’ al snel ingeburgerd. Het volstaat om eens een fijne, wat puntige Chinese zwarte thee te proeven naast een echte Assam, sterk, rijk en moutig, om dit te begrijpen. 

Assam Goudblad Zomerpluk, Simon Levelt: 4.6 euro, Simon Levelt. 2nd flush. 13 mei 2017: Nat: opvallend moutig; dieprode kleur; héél moutige neus; ook in de mond overheerst dat moutige, met niet veel anders eigenlijk; nog best met melk 😊😊

Assam OP Dirial, Or: Zwarte thee. 5.4 euro per 100g. 13 mei ’17: 4 minuten, 100°C, Spa. Droog: heel mooi complex aroma, heel mannelijk, in het register van tabak. Nat: redelijk groot blad, mooi aroma; heel diep roodbruin; de neus is moutig maar ook fruitig; mooie complexiteit eigenlijk, er is mout maar ook fruit, mooi startend; erg tanninerijk maar de verkoper raadde 2 minuten aan en dat klopte, 4 is echt té. 😊😊😊

Assam Monabari, Blanche Dael, Maastricht : 4 euro, Maastricht. “honing, citrus en rozijnen” ? 19 maart ’17: heel zachte Assam, beetje fruitig; 13 mei ’17: 4 minuten, 100°C, Spa blauw. Gezet: heel mooie diep amber kleur; mooi aroma met een beetje honing en een fris citrustoetsje; in de mond een mooi evenwicht, mooie structuur, mooie zachte afdronk; met melk, een mooie ontbijtthee. 😊😊(😊)

Assam FTGTOP1, Hazelbank, Teastation: 1e les Theesommelier. 13.97 euro per 100g. mooie heldere nogal lichte roodbruine kleur; in de neus citrus, appelsien en mout. Veel body, maar erg mooi evenwicht. 😊😊😊

Assam G.F.O.P., N°10, Damman Frères: 29 December 2016: losse tee, met melk. Duidelijke moutsmaak. Klassieke ontbijttee. Lekker, mijn favoriet toen voor de zondagochtend JJ

Wild Assam Red Tea, Hotsoup: 7.95 euro per 50 gram. Galakey Valley. Thee van een small holder uit de vallei, met de hand geplukt en verwerkt in de herfst van 2017. De theestruiken zijn enten van een lokale wilde variant. 6 mei ’18: de droge blaadjes zijn groot, mooi gerold en hebben een zoete, aangename geur. De infusie is mooi roodbruin gekleurd. De natte blaadjes ruiken wat naar munt. Het aroma is zoet en complex met toetsen van fruit, jeneverbes en zéér aangenaam en verfrissend. In de mond zacht en breed en evenwichtig met een heel mooie complexe afdronk die erg lang is. 😊😊😊(😊)

Assam Mokalbary Golden Tipped, Shanteo: Sample met ongeveer 3 gram. 15 euro per 100 gram. 100°C, 3 tot 4 min. De geur van het droge blad is ok, lekker moutig, met tamelijk wat tip. Het natte blad ruikt heel krachtig, maar het infuus, donkerbruin van kleur, ruikt helemaal zoals een assam moet ruiken, heel lekker malty en vol. Veel body. Heel mooi kleurend met melk, een erg aardige kop thee. Ik heb geen idee waar Mokalbary ligt. 😊😊😊

Wild Assam Red Tea, Hotsoup: 7.95 euro per 50 gram. Galakey Valley, Assam. Thee van een Small Holder uit de vallei, met de hand geplukt en verwerkt in het najaar van 2017. De theestruiken zijn enten van een lokale wilde variant. Streepvormige droge bladeren, voorzichtig gerold. 6 mei ’18: droog, mooie blaadjes, zoete, aangename geur. Infusie is zeer mooi gekleurd, roodbruin. De natte bladjes ruiken wat naar munt. Aroma is zoet en complex, toetsen van fruit, jeneverbes, zééér aangenaam, heel verfrissend. In de mond zacht en breed en evenwichtig met een heel mooie complexe afdronk die erg lang is. 😊😊😊(😊) 2 december 2018, 400ml, 6 gram, 4 minuten, 90°C. mooie thee met een klein astringent tikje. Een heel aardig en complex assam-aroma. In de mond idem als in mei, opvallend lang. De tweede kop was met een scheutje melk, heerlijk zacht en smooth, bijzonder lekkere ontbijtthee. 😊😊😊(😊)

Nr105 Assam TGFOP Koilamari, Teastation: Goed tot feb 2021. Tweede pluk. 14.39 euro per 100gram. 13 april ’19. 95°C, 2.5 gram, 3 minuten, 250ml. De droge blaadjes zijn mooi van vorm met veel tip, mooie kleurschakeringen en een klassieke moutige geur. Infusie heeft een erg mooie rode kleur. Heel aardige neus met wat honing.Heel mooie mond ook, redelijk complex, blijft lang hangen, heel lichte astringentie. Een van de betere Assam’s die ik al dronk. 😊😊😊(😊)

Silonibari BPS (CTC), Assam, Lupicia: Lupicia, Parijs, 6 maart 2020. Geproefd 7 en 8 maart 2020, 3 gram, 250ml, 5 min, 100°C. Zoet en vol, zelfs wat plakkerig. Ok als ontbijtthee. Werd aangeraden als basis voor chai, kan me daar wel iets bij voorstellen. 😊😊😊

Latumoni Royal Tippy Assam First Flush Black Tea, Siam Teas: Latumoni is een kleine theetuin in Assam, nog echt een familiebedrijf en lid van The Tea leaf Theory, een associatie van kleine artisanale theebedrijfjes. Lentepluk. 23.9 euro voor 100 gram. Handgeplukt en traditioneel bewerkt. 2+1 picking. 14 december ’20, 98°C, 4 min, 220ml, 5 gram. Zeer mooi droog blad. Het nat blad biedt een prachtig aroma, doet denken aan first flush wakoucha’s maar fruitiger, zeer intens en prachtig complex. Ik stak er mijn neus helemaal in, zo lekker ! De infusie heeft een prachtige rode kleur. Ook in de neus die prachtige complex toetsen, een beetje tomaté, heerlijk. Heerlijk kruidig (specerij-kruidig), heel fijn, geen dikke thee, heel zacht, geen astringentie, mooie intensiteit en lange, zeer lange afdronk (sterk in de neus). Wat een stuk ! Een lichte astringentie geeft structuur en iets bovenop dat echt super is. Tweede zetsel, 5 mins, 95°C. Specerijen, appel en rode kool voor het natte blad. De kleur van de infusie is nu meer naar oranje geevolueerd. De smaak is zacht en veel van het karakter is weg, maar toch heb ik geen spijt van het zetten. 😊😊😊😊(😊)

Sree Sibbari TGFOP, Autumn Flush, Assam, Siam Tee: 6.4 euro voor 50 gram. Sree Sibbari is het merk van de Eden thee-groep. Eén van de betere Assam-producenten die geregeld speciallekes uitbrengt die stevige prijzen halen. 12 augustus ’21, 95°C, 3 gram, 150ml, kyusu, 3 mins. Mout en een zweepje fruit voor het aroma. Roodbruin. Zacht, moutig, iets zoets, lange finish, heel lichte astringentie, vooral in de afdronk. Tweede zetsel, 5 mins: aardig 😊😊😊

Attaya

Ook bekend als Ataya of Attaaya. Deze manier van thee zetten is zeer populair in West-Afrika, en vooral in landen als Senegal, Gambia, Mali en Niger. Meestal op basis van gunpowder groene thee, maar heel sterk gezet, diepbruin van kleur en zeer astringent, en dan opnieuw drinkbaar gemaakt door de toevoeging van suiker en munt. Hij wordt geserveerd in kleine kopjes en het zetten ervan is mannenzaak en een belangrijk onderdeel van het sociale leven. Door het uitgieten vanop grote hoogte en het herhalen van dit proces krijgt de thee een dikke schuimlaag. Hij wordt geserveerd in drie keer waarbij de thee telkens zoeter en milder wordt. “De eerste kop is de liefde van de Moeder. De tweede is de liefde van je vrienden. De derde is de liefde van je liefde.” Een variant vertelt dat de eerste kop bitter is als de dood, de tweede zoet als het leven en de derde licht als de Liefde. Het hele proces kan een paar uur duren en is de ideale gelegenheid om bij te praten.

 

Australië

De Australiërs zijn grote theedrinkers, en sinds enige tijd wordt er ook thee geteeld. Hij arriveerde in Australië met de eerste kolonisatoren in 1788. De eerste theeplantage dateert uit 1884, en de eerste die thee begonnen te verkopen op grote schaal waren de zonen van Alfred Bushell die in 1883 de eerste theeshop had geopend. Ze startten in 1899 in Sydney met Bushell’s Company. De teelt van thee viel echter snel terug stil tot in 1958 Dr Allan Maruff terug een commerciële theeplantage opstartte in Nerada, in Cairns, Queensland, met loten van de oorspronkelijke aanplant uit 1884. In 1971 opende de Nerada Tea Estate haar eerste fabriek. Ondertussen was ook een buur, Tea Estates of Australia begonnen met een plantage, en in 1973 kocht TEA NTE op, stopte met de verkoop van zijn thee in bulk en begon met de commercialisering ervan onder de Nerada merknaam. Vandaag staat er 400ha aangeplant in Cairns, goed voor 1,5 ton zwarte thee. In 1978 begonnen Mike en Norma Grant-Cook uit Ceylon met de aanplant van thee in New South Wales, een warme en vochtige streek. Ze telen Assam en groene thee, en blenden hem met thee uit Ceylon. In Victoria zijn nog twee telers actief met groene thee in de Japanse stijl.

Voor de zwarte thee zijn Glen Allyn, Nerada en Daintree ok, en Madura Estate, op de grens met NSW is goed maar vaak geblend met import. Victoria heeft het geluk dat zijn klimaat lijkt op dat van Japan en Two Rivers maakt een uitstekende shincha en goede sencha. In Kiewa Valley maakt de Alpine Tea Co een goede groene thee, iets milder dan Japanse.

Zie ook onder Billy Tea.

Autumn Flush

Derde en laatste oogst in Darjeeling, in de herfst vlak voor de struiken in winterslaap gaan. Vroeger nauwelijks gebruikt, maar nu vaak in kleine hoeveelheden geoogst en verwerkt omwille van zijn specifieke eigenschappen. Zeer fruitige en soms kruidige Darjeelings met minder astringentie dan de vorige oogst. Echte winterthee’s die absoluut hun fan’s hebben. 

Sree Sibbari TGFOP, Autumn Flush, Assam, Siam Tee: 6.4 euro voor 50 gram. Sree Sibbari is het merk van de Eden thee-groep. Eén van de betere Assam-producenten die geregeld speciallekes uitbrengt die stevige prijzen halen. 12 augustus ’21, 95°C, 3 gram, 150ml, kyusu, 3 mins. Mout en een zweepje fruit voor het aroma. Roodbruin. Zacht, moutig, iets zoets, lange finish, heel lichte astringentie, vooral in de afdronk. Tweede zetsel, 5 mins: aardig 😊😊😊

Darjeeling Jungpana Autumn Flush 2019 FTGFOP1 CH, Siam Teas: Advent kalender, 17 december 2020. 18.4 euro voor 100 gram. Jungpana Tea Estate. Zeer mooi droog bladmateriaal, alle kleuren! 5 gram, 250ml, 96°C, 4 min. Droog blad, warm: kurkdroog stookhout, tabak. Nat blad: Zeer verwarmend aroma, als van een urenlang doorgestoomde ovenschotel met fruit. Heel homey en comforting. Diep amberkleurig en ook de infusie geurt prachtig naar dat warme fruit en nog warme mout in een brouwerij (een hele goeie wel). Zeer zacht, geweldig plezierig fruit dat als het ware je mond binnenbuitelt. Zacht maar ook fris met een lichte aangename astringentie. Doet inderdaad heel winters en warm aan, een echte thee voor de koude en donkere dagen. Tweede zetsel: meer nadruk op demoutigheid, minder het fruit, maar zeer zacht en aangenaam. 😊😊😊😊

 

AV2 (Ambari Vegetative 2)
Cultivar. Veel gebruikt in Darjeeling en bekend voor zijn complexe en uitbundige aroma’s. Resultaat van een experiment uit 1967 met struiken van de Ambari Tea Company in het laaggelegen Jalpaiguri die over verschillende regio’s in Indië werden aangeplant en getest. De eerste successen op grotere hoogte in Darjeeling werden gescoord in het domein Longview. Scoort zowel goed op smaak als op resistentie tegen droogte en hoge opbrengst. Gaat terug op een Sinensis voorouder volgens genetisch onderzoek.

 

Awabancha

Japan, Tokushima op de oostkust van het eiland Shikoku. Zeer zeldzaam, zelfs in Japan. Thee die pas laat op het seizoen, al goed in de zomer, wordt geoogst, eerst gekookt wordt en dan gefermenteerd, een beetje als een pu-erh, meestal in een vat. Omdat de thee dan nog nat is noemt men dit ook wel een pickled tea. De melkzuur-bacteriën zorgen voor een wat zure smaak die heel apart is.

 

Azoren
Op deze Portugese eilandengroep in de Atlantische Oceaan, op het eiland São Miguel, staat Gorreana, de enige significante nog producerende theeplantage van Europa. De eerste theeplanten werden hier in 1820 aangeplant door Jacinto Leite, een Portugese militair die de zaden had meegebracht uit Brazilië. Het warme en vochtige klimaat en de licht zure vulkanische bodem bleken ideaal voor het telen van de theeplant. Toen wat later in de 19de eeuw de sinaasappelproductie op de Azoren in elkaar zakte door een ziekte, promootte men de theeproductie en tegen 1850 stond er al 300ha thee. Ergens in de 19de eeuw werd ook een Chinese theemaker en zijn assistent naar het eiland gehaald. Na de eerste wereldoorlog bevooroordeelde de regering thee uit Mozambique en verdwenen de theeplantages terug. Tegen 1966 waren er van de oorspronkelijke 15 nog maar 6 over. Momenteel zijn er nog twee in productie, het grote Gorreana, en het veel kleinere Porto Formoso.

Azuma Chaen

Japan. Theeboerderij in het oosten van Wazuka in het belangrijkste deel van Uji regio bij Kyoto. Vierde generatie, gesticht einde 19de eeuw. 5ha. Goed voor tussen de tien en de twintig ton thee per jaar (in de first flush). Gespecialiseerd in de productie van tencha om er matcha mee te maken en dit is minstens goed voor 80% van de productie. Ze maken ook een beetje sencha en wakoucha. 60% van hun tencha verkopen ze aan een groothandelaar, de rest voor hun eigen merk matcha. Het bedrijf werkt volledig organisch en kent maar één oogst in de lente, de first flush, en snoeit dan stevig terug zodat insecten weinig kans krijgen. De bemesting gebeurt met organisch materiaal, maar soms krijgen de planten kleine hoeveelheden kunstmest van een speciale samenstelling. De zwarte thee wordt gemaakt als er een tweede oogst nodig is. Ze vermijden het gebruik van pesticides door heel drastisch terug te snoeien na de first flush. Nu geleid door Teruko Azuma. Sterk gericht op export. Hun matcha is verkrijgbaar bij The Tea Crane.

Bada

Menghai, Xishuangbanna, Yunnan, China. 1580 tot 2000 m. Eén van de recenter erkende theebergen van de regio. Oude theebomen in Mangmai, Zhanglang en Manpale.

Baichashan
China. Kleine theeheuvel op de Taimushan berg, waarnaar het gelijknamige theedomein genoemd is. Het domein wordt geleid door Fang Shoulong, een landbouwingenieur die tot in 2002 voor een staatstheebedrijf werkte maar dan het verwaarloosde perceel kocht. Hij werkt met personeel, niet met familie, en maakt thee op zijn manier, ondermeer met een speciale constructie om de witte thee, die van topkwaliteit is, te verwelken. Goed voor 1000kg thee per jaar, en te koop bij Postcard Teas. 6ha op tussen de 610 en 665 m hoogte. 20 tot 30 jaar oude theestruiken. Fang werkt ook voor het Centre for White Tea research in Fuding. Geen pesticides en geen kunstmest. In zijn theetuin staan luidsprekers die Boeddhistische gezangen afspelen voor de planten. Veel van zijn thee’s komen pas na vier jaar rijping op de markt. Verdeeld door Postcard Teas.

Baihao

Zie Oriental Beauty

Bai Hao Yin Zhen

Fujian, China. Witte thee. Ook bekend als White Hair Silver Needle. Ontstaan in 1796 in Fuding, maar nog met caicha. Vanaf ongeveer 1857 gemaakt met Da Bai, en tegen 1885 was dit de exclusieve cultivar voor deze thee omdat hij grotere knoppen heeft. Dit is de duurste en meest exclusieve witte thee op de markt, en China’s bekendste thee. Alleen de bovenste botjes worden gebruikt en ze moeten van de Da Bai (Large White) theebomen komen. De allerbeste zijn zo donzig dat ze op wilgekatjes lijken. Na het zetten drijven de haartjes bovenop de thee, en dat is één van tekenen dat het de echte is. De beste zijn de first flushes, geplukt rond einde maart en begin april, wanneer the eerste botten zich vormen. De thee is nooit goedkoop: er zijn tot 80.000 knoppen nodig voor één kilo. Het ideale plukmoment is in de ochtend wanneer de zon de dauwdruppels heeft doen opdrogen. Daarna wordt de oogst in ondiepe manden gelegd om onder de zon te verwelken, maar veel fabrikanten doen dat nu binnenshuis in speciaal verwarmde ruimtes om minder risico te lopen. De zacht geworden botjes worden dan gestapeld om de oxidatie in gang te zetten voor ze naar een droogoven op lage temperatuur gaan. Het aroma is tegen dan overweldigend en verleidelijk. Er zijn twee hoofdregio’s, Zhenghe en Fuding, in het noorden en noordoosten van Fujian, alhoewel ook aangrenzende streken de thee wel eens maken, en ook Jianyang is bekend. De twee belangrijkste cultivars zijn Fuding Da Bai en Zhenghe Da Bai, genoemd naar hun regio van herkomst. Fuding is gewoonlijk lichter van kleur en minder geoxideerd, terwijl Zhenghe donkerder is en langer gestapeld heeft gelegen waardoor de thee ook meer body heeft. De thee moet gezet worden op 75 tot 80°C (85 tot 90°C als je meer extractie wil). Het aroma wordt beschreven als dat van vers gemaaid hooi, een beetje zoet, heel delicaat en wat vegetaal, heel mild en subtiel. Deze smaak wordt haoxiang genoemd en wordt bepaald door de hoeveelheid witte haartjes. Hij mag tot 5 minuten trekken, langer dus dan andere witte thee, en er mag ook wat meer thee gebruikt worden dan gewoonlijk. Is het lekkerst met de gaiwan en dus redelijk veel thee op redelijk weinig water, bijvoorbeeld 4 gram op 100ml, met korte trektijden. De thee kan dan meerdere malen achter elkaar worden gezet. Klassiek gezet is drie gram op 250ml de verhouding, tenzij de fabrikant anders aanduid op de verpakking (experimenteren kan leuk zijn hier, maar wel redelijk duur…). De enige vergelijkbare thee is Bai Mu Dan die echter minder verfijnd is. De eerste werden gemaakt eind 18^de eeuw als tribute tea, eerst nog met de knoppen van wilde thee, vanaf 1885 met die van de Da Bai cultivar.  

Aged Bai Hao Yin Zhen, 2010, Hotsoup: 48,62 euro per 100 gram. Gerijpte witte thee. Fuding in Fujiang, geplukt in het vroege voorjaar van 2010. Fuding ligt op de grens tussen Fujian en Zhejiang. 10 juli ’18: 90°C, 200ml, 4 min, 2 gram. broze, zachte blaadjes met heel veel pluis, als wilgekatjes, nog erg flexibel voor zo oud te zijn, weinig aroma. Nat zijn ze zo mooi en uniform dat het wel peultjes lijken, het aroma is erg apart maar ik kan het niet thuisbrengen; De infusie heeft een prachtige lichtgouden kleur, heel intens, met een erg speicale geur. In de mond is de thee zoet, zacht, subtiel en fluwelig. Tweede zetsel: de natte blaadjes geuren kruidiger en duidelijker en de infusie is donkerder. De neus is nu minder scherp en eigenlijk leuker en ronder. Ook in de mond is de thee aangenamer en wat kruidiger, maar lijkt wat minder complex. Te herdoen… 😊😊😊(😊)

Peony White Needle, Metropolitan Tea Company: ITMA tasting, 16 maart ’19. 15 euro per 100 gram. Mooie zachte blaadjes met schakeringen tussen wit en lichtgroen, fijn behaard en donzig. 80°C, 3 minuten, 3 gram, 130ml. Het aroma is zacht en mooi en fluwelig, de kleur van de infusie is een licht strogeel. In de mond is de thee zacht zoet in een heel vriendelijke, geciviliseerde en lange manier met een mooie afdronk, een mooie fraicheur spreidt zich uit over je hele tong en maakt de thee ook fris en elegant. Tweede zetsel, 5 minuten: het aroma blijft heel vriendelijk en rond, de kleur iets dieper geel. In de mond wordt de thee romiger en heel zacht en bijzonder aangenaam. Derde zetsel, 90°C, 5 minuten: de blaadjes geuren nu naar brood en zo smaakt hij ook, leuke zachte astringentie nu, nog altijd redelijk lang en nog altijd redelijk lekker. Top-thee. Laura’s zetsel: 90°C, 15 seconden, 3 gram, 130ml. De natte blaadjes geuren uitbundig naar toast en brioche en in de mond is de smaak heel interessant, heel mooi, klein toetsje drop achteraan. Tweede zetsel, 20 seconden: meer uitdrogend in de mond. 😊😊😊(😊)

White Silver Needle, 2020, Mist Teas: Jing Ping Village, Zhenghe County, Fujian. 800m. Geoogst 15 april 2020. Cindy en familie. 70-75°C. 4 juni ’21, 5 gram, 100ml, gaiwan, 2 min, 70°C: droog, mooie blaadjes, niet veel dons. Nat zien ze eruit als een handvol natte dennenaalden, een mix van groen en donkerdere. Heel fijn floraal aroma. Goudgeel. Redelijk zoete attaque, en een fijne bijna fluwelig aandoende mondindruk. Leuke afdronk die ook wat fruit aanbrengt (wat banaan ?).  Tweede zetsel, 130 sec: wat minder delicaat, wat grassiger. Zoet en fluwelig, mar minder uitgesproken. 😊😊😊

 

Bai Hao Wang

Guangxi. Ook bekend als White Downy. Groene lente-thee’s uit Ling Yun, vlakbij de Vietnamese grens. In de lente zijn de botten en jongste blaadjes bedekt met donzige haartjes en wordt er een klassieke silver-needle thee mee gemaakt die in de meeste gevallen meekan met die uit Fujian maar goedkoper is.

 

Bai Ji Guan

Of White Cockscomb. Wuyi rotsthee en één van de Si Da Ming Cong. Afkomstig uit de Bat grot van de Yin Ping Peak. Vooral sinds de jaren 80. De blaadjes van de struik zijn donker en dof, terwijl de nieuwe scheuten lichtgroen zijn en de vorm van een hanekam hebben. Een lichtere rotsthee dan de andere. De naam zou komen van een dappere haan die een baby verdedigde tegen een arend. De vader-monnik was hierdoor zo geraakt dat hij de haan begroef en op die plek groeide een nieuwe theestrui met lichtere bladeren dan normaal. De droge bladeren zijn vaak eerder gelig van kleur, en de thee is wat minder geoxideerd dan de andere Wuyi oolongs. Het is de meest zeldzame en zeer moeilijk te maken (wanneer het fout gaat worden de blaadjes snel zwart en wordt het een gewone rode thee). Niet elke theemaker durft het aan om hem te maken. Complexe, fruitige en zoet smakende thee’s. Vaak lychee, en soms ook paddestoelen. De meest unieke van de vier.

Bai Ji Guan, Thee van Sander: deel van een rots-oolong- kennismakingsset. 3 februari ’19, vijf uur in de namiddag, thuis. De droge blaadjes ruiken erg apart, een beetje peperig en complex, en ze zijn lichtbruin van kleur, een beetje als groffe blonde tabak. 95°C, 4.2 gram, 100ml gaiwan, 20 seconden. De natte blaadjes zijn een mengeling van groen en lichtbruin, het aroma is grassig en wat vegetaal maar in een heel andere richting dan een groene thee, meer richting een witte. Helder diepgele infusie. Beetje aroma’s van boter en hooi maar heel flauw, en ook de smaak is erg licht. Tweede zetsel, 25 sec: iets romiger, iets floraler, en in de afdronk komt iets redelijk complex maar ook moeilijk te vatten. Tamelijk astringent. Derde zetsel viel erg tegen. 😊😊

Bai Ji Guan: meegebracht door Pasqualinna van Teastation, 6 januari ’20, bij Stijn, oolong avond. Oogst mei 2019. 2 x geroosterd. Lichtere oxidatie. 1 minuut, 5 gram op 150ml. Mondgevoel en body zijn erg licht, in de neus en de afdronk hazelnoten (of paddestoelvocht?). Lange finish. Tweede zetsel, 2 minuten: meer astringentie, hoekig. Niet zo’n simpele thee om te zetten. Heeft nog wat geëxperimenteer nodig ? 😊😊(😊)

 

Bai Longjing

Eigenlijk een Bai Pian en geen Longjing maar lijkt er wel sterk op. Afkomstig van Anji in de provincie Zhejiang. Bestaat sinds de jaren 80. Gemaakt met een theesoort waarvan de blaadjes een witte schijn krijgen in de vroege lente en waar normaal gezien witte thee mee wordt gemaakt.

 

Bai Long Xu

Yunnan. White Dragon Whiskers. Een losse bladthee en eigenlijk een witte thee van Pu’er blaadjes. Uitsluitend vroeg geplukte knop. Zoet, vaak erg fruitig qua aroma en smaak.

 

Bai Mao Hou

White Monkey omwille van de droge blaadjes die zouden lijken op de vingers (sommige bronnen spreken van de rugharen) van de witharige aap. Ook Baimao Hou. Groene thee uit Fujian, gemaakt met de Fu Ding Da Bai Hao cultivar die meestal gebruikt wordt voor witte thee (zie Bai Hao Yin Zhen). Wordt geplukt in de twee weken voor Qingming, in de laatste week van maart en de eerste van april. Vrij zeldzaam. Aroma en smaak doen wat denken aan witte thee.

Bai Mao Hou White Monkey, Hotsoup: 14.5 euro per 100 gram. Eerste pluk, april 2017. 28 juli ’18, 2 minuten, 75°C, 200ml Spa, 2 gram, gezet met de Kamjove. De droge bladeren geuren romig en zijn mooi donkergroen met donzige witte toppen erdoor. Nat geuren ze naar iets geroosterds bovenop iets vegetaals. De infusie is heel licht geel en geurt naar witte thee, met lichte toetsen van gekookte groenten (spinazie). Ook in de mond doet hij vooral sterk aan witte thee denken, misschien iets intenser en redelijk lang en vet in de afdronk, en met een lichte astringentie. 😊😊😊

 

 

Bai Mu Dan

Fujian, China. Witte thee. Ook bekend als Pai Mu Tan, White Peony of Witte Pioen. Ontwikkeld in de jaren 20 van vorige eeuw. Iets voller van smaak dan andere witte thee. Bij het plukken neemt men een verse bladscheut en de twee jongste bladeren ernaast en de thee zit dus een stapje lager op de ladder dan Bai Hao Yinzhen, maar het blijft een uitstekende witte thee. Bai Mu Dan kan afkomstig zijn van twee verschillende cultivars, Fuding Dai Bai in het oosten van Fujian en Zhenghe Dai Bai in het noorden. De thee die er uit voorkomt is verschillend qua stijl. Fuding is gewoonlijk lichter van kleur en minder geoxideerd, terwijl Zhenghe donkerder is en langer gestapeld heeft gelegen waardoor de thee ook meer body heeft. Indien de thee minder of geen knop heeft wordt hij shou mei of gong mei genoemd.

De thee wordt gemaakt als andere witte thee en is dus licht geoxideerd. Hij wordt lange tijd verwelkt in de zon en dan kort gestapeld om te oxideren, waarbij de enzymes van de theebladeren reageren op andere elementen om de typische smaak en het aroma te geven. De periode in de zon kan één tot drie dagen duren, en het stapelen een half tot drie uur, en dit is afhankelijk van de oogstomstandigheden en het gewenste resultaat.  De blaadjes worden dan langzaam droog gebakken voor het inpakken en versturen, maar altijd met maximale zorg om te vermijden dat de cellenstructuur van de blaadjes beschadigd wordt wat zou leiden tot vroegtijdige oxidatie en kwaliteitsverlies. Het lange proces en de risico’s eraan verbonden zijn bepalend voor de prijs. Voor de beste kwaliteit zijn knop en blad ongeveer even lang en bedekt met witte dons. Topkwaliteit heeft veel haoxiang in de smaak net zoals Bai Hao Yin Zhen, lagere kwaliteit geeft vooral florale toetsen.

De beste temperatuur voor het zetten is tussen de 70 en 80°C, het resultaat bleekgroen of goudgeel, en het aroma is fruitig en steviger dan Silver Needle, maar niet zo sterk als Shou Mei. De beste zou geuren naar pioen en fris en zacht zijn, zonder astringentie, en een beetje grassig (haoxiang). Sommigen zetten hem heter, aan 90-95°C voor meer extractie.

Pai Mu Tan, ITMA, Metropolitan Tea Company: ITMA proefdoos. 2.5 euro per 100 gram. 16 maart ’19. 130ml, 2.5 gram, 80 °C, 2.5 mins, tasting cups. De droge blaadjes zijn geurloos, en bestaan uit een mengeling van takjes, veel gebroken blad en enkele kleinere volledige tips. Dit lijkt een eerder lage kwaliteit van Bai Mu Dan te zijn. Het aroma doet denken aan oude verloren gelegde appeltjes, een beetje zoet en een beetje stoffig. De kleur van de infusie is een tamelijk donker oranje. In de mond doet hij denken aan appelmoes. Tweede zetsel, 3 minuten. In de neus zit er nu iets van een gekonfijte citroen uit een taart die al te lang staat, in de smaak is de appel weg, en is de thee astringenter geworden. Derde zetsel, 90°C, 3 minuten. Geen aroma, de kleur van de infusie wordt opmerkelijk lichter. In de mond nog wat zoets, maar gereduceerd tot heet water met een smaakje. Wel nog met een redelijk dik mondgevoel. Laura’s beurt, 70°C, 5 minuten, 3 gram, 130ml. De kleur van de infusie is opmerkelijk lichter. Veel floraler aroma (geen appel). Mooie dikke mond, mooie afdronk, redelijk lang ook, fijne astringentie. Lekkerste zetsel zo. Tweede zetsel, 10 minuten: de kelderappeltjes zijn terug. Conclusie: ok indien goedkoop en een goede basis voor Ice Tea met een toegevoegd smaakje als perzik 😊😊(😊)

White Lullaby, White2Tea: Bai Mudan uit Yunnan, oogst 2018, geperst in een klein cakeje van 7 gram. Cadeautje bij Thee de nuchtere neef van wijn. 10 april ’20, 3.5 gram, 25 sec, 95°C; 100ml gaiwan. Nat blad: floral. Infusie: bleek strogeel. Heel licht aroma van witte bloemen, met een vleug appeltje. Heel licht, een beetje zoetapfelessig. Tweede zetsel, 25 sec: lichtzoet, fris, floraal. Derde zetsel, 30 sec: er komen vanuit het nat blad nu echt mooie bloemengeuren (pioenroos?), en ook de infusie neemt die geur aan. In de mond initieel neutraler maar het is in de finish en afdronk dat die bloemen bovenkomen. Verrassend. Volgende dag, 50 sec: aroma’s: zonder de bloemen, maar terug meer witte thee als de eerste zetsels, maar de mond is zoeter, met in de finish en afdronk wat vleugjes roos. 60 sec: hooi en droog gras, en een opvallend donkerder gele infusie. Te lang getrokken, er is een storend bittertje. 40 sec: stukje begint uit elkaar te vallen. Terug wat voller en zoeter. 45 sec, 85°C: opnieuw wat floraler. In de mond opnieuw erg mooi, 95°C was te veel, zoet en mooie florale toetsen die langer blijven hangen en zachter zijn. 40 sec: zoet en nog altijd lekker, heel dik mondgevoel. Best wel OK, en je kon de thee maar blijven zetten, maar het is mijn ding niet…😊😊😊

White Peony Bai Mu Dan, Siam Teas: Advent 16 december 2020. 23.9 euro voor 100 gram. Provincie Fuding. 90°C, 25 sec, 5gram, gongfu, 100ml: Nb: licht aroma van veldbloemen. Goudgeel, intens. Infusie ook veldbloemen en wat okkernoot. Zacht, een licht aardse toon, iets van hout. Redelijk lange afdronk die ik moeilijk kan plaatsen en die echt anders is dan het begin en veel frloaler; opmerkelijke echo die heel verrassend en lekker is. De afdronk is echt opmerkelijk lekker ! Tweede zetsel, 30 sec: Veel floralere aroma’s voor het natte blad. Naar koper evoluerende kleur infusie. Hout, maar vooral bloemen, heel fris, maar ook bijna een parfum. In de mond heel zacht en fluwelig maar wel ook met astringentie! Mooie afdronk ! De floraliteit is ongelooflijk, echt een parfum of een ruiker lentebloemen. Derde en vierde zetsel, tlekens zacht en aardig, en altijd die leuke afdronk 😊😊😊😊

Bai Mu Dan AA+ White Peony 2020, Hotsoup: Hotsoup. Hu Lin dorp, Fuding, Fujian. Lente 2020. 8.95 euro voor 50 gram. 280 tot 400m boven de zeespiegel. Fu Din Da Bai Hao cultivar. 17 januari ’21, 6 minuten, 78°C, 3.5 gram, 200ml. Heel natuurlijk aroma voor het natte blad. Goudgeel. Subtiele, milde aroma’s, pioenroos na walsen. Zachte en heel subtiele thee, maar met interessante toetsen. Fris en zuiver zonder astringentie (krijgt hij wel als je hem te warm zet, niet doen dus!). aangename en eveneens subtiele afdronk (pioenroos). Tweede zetsel, idem maar 8 minuten: opmerkelijk zoeter en iets vegetaler. Zachte, subtiele afdronk. Derde zetsel, 8 mins: best nog leuk. 😊😊😊

 

Bai Mu Dan Wang

China. White Peony King. Ligt ergens tussen een Silver Needle en een White Peony, een vroege (eerste of tweede) pluk van een knop en één (klein) blad.

Bai Pian

Ook Bai Pian Lu Cha of Jade Petals Green Tea. Anji, Zhejiang, China. Half gebakken, half geroosterd. Long Jing #43 variant.

 

Bai Rui Xiang
China. Rotsthee. Betekent ‘Hundred Harmonious Fragrances’, genoemd naar het aroma van de thee. Naast de vier hoofdcultivars bevat Wuyi honderden varianten die vaak maar in kleine hoeveelheden bestaan, en maar heel zelden worden geëxporteerd. Sommigen worden gebruikt in Wuyi Da Hong Pao blends.

Bai Sha Lu

Taiwan. Bekendste groene thee van het eiland Hainan in de Zuid-Chinese zee (de kleinste Chinese provincie). Omdat de lente hier het eerst begint wordt de thee al in februari geoogst en is dit de vroegst geoogste Chinese thee. De thee is gehakt en komt van zeer malse knoppen en bladeren. Hij wordt eerst gestoomd en dan pas gewokt, heel ongewoon voor Chinese thee.

Bai Sha Lu, Hotsoup: 4.75 euro per 50 gram, 31 maart 2018. Geoogst in februari (eerste oogst). 29 april ’18: droog, een heel aangename en zoete geur, de blaadjes zijn mat grijsgroen. Goudgele infusie. De natte blaadjes geuren naar geroosterd graan. Het aroma van de thee is een beetje zoet en een beetje geroosterd. De smaak is eveneens zoet en heel leuk, met een heel mooie lichte astringente toets die hier significant bijdraagt tot de smaakbeleving. Het tweede treksel is bleek goudgeel, met dezelfde geroosterde aroma’s, maar de thee is wat zachter en ronder. 1 mei 2018: coldbrew, een nachtje trekken, 12 gram op 1 liter. Troebel en groen en wat stroperig. Geurt en smaakt naar groene asperges. 😊😊😊

 

Bai She Xiang
China. Rotsthee. Betekent ‘White Musk’, genoemd naar het aroma van de thee. Naast de vier hoofdcultivars bevat Wuyi honderden varianten die vaak maar in kleine hoeveelheden bestaan, en maar heel zelden worden geëxporteerd. Sommigen worden gebruikt in Wuyi Da Hong Pao blends.

Bai Shi Xi

Provincie Hunan, regio Anhua. Traditionele tegelthee, vaak met een rokerige smaak door het gebruik van het lokale dennehout als warmtebron in het begin van het maakproces. Meestal is de smaak een combinatie van het aardse van een Fu thee en het rokerige.

 

Bai Ya Qi Lan

China. ‘White Bud Remarkable Orchid’. Oolong uit het zuiden van Fujian. Rijke, volle en eerder fruitige oolong.

 

Baked oolong

Taiwan. Voor het maken van Baked oolong worden de ballen thee (zie ball oolong ) eerst verhit zodat ze extra oxideren. Daarna wordt de thee gebakken in ovens waardoor een wat zoetig karakter ontstaat dat doet denken aan karamel, specerijen of een zachte pu-erh. De theemaker kan door de frequentie en de lengte van het bakken zelf het eindresultaat beïnvloeden en er zijn dus grote verschillen tussen gebakken oolongs, maar ze zijn bijzonder goed als digestief na het avondmaal omdat de caffeïnes bij het bakken grotendeels verdwijnen.

 

Balhyocha

Zuid-Korea. Eigen aan Korea en een thee die zowel met gele, zwarte als oolong thee bepaalde dingen gemeen heeft. Er bestaat veel onduidelijkheid rond deze thee, vooral omdat er veel verwarrng is met met hwangcha. Zelfs in Korea lijkt er geen eenduidige beschrijving te zijn die de twee uit elkaar houdt. Het proces lijkt op dat van gele thee (verwelken, rollen, ophopen, drogen) en dat is gewoonlijk ook de kleur van de thee, maar toch is het dat niet helemaal. In Korea zou de naam bu-bun balhyocha vaak gebruikt worden, en bu-bun betekent deels, en balhyo gefermenteerd. Er is grote verwarring met hwangcha en de benaming wordt vaak door elkaar gebruikt, maar balhyocha zou meer geoxideerd zijn dan hwangcha. Het kan echter ook zijn dat balhyocha slaat op elk type van geoxideerde thee, en dus inclusief hwangcha. Will Battle zwijgt over het onderwerp in zijn thee-encyclopedie. Ik nodig iedereen die meer weet over dit onderwerp me te mailen.

 

Ball oolong

80% van alle oolong uit Taiwan is van dit type dat de beste punten van groene en zwarte thee lijkt te verenigen. Hierbij wordt de thee op een bepaald moment door geschoolde vaklui ingepakt in grote doeken in de vorm van een bal. Dit proces wordt een aantal keer herhaald tot het theeblad is vervormd tot een soort bolletje, en tussenin wordt de thee verhit. Des te jonger de blaadjes zijn en des te vroeger ze geplukt, des te meer er chemische componenten vrijkomen die de smaak en het aroma gaan bepalen. Des te compacter het eindresultaat is, des te langer het die eigenschappen zal weten vast te houden. Deze twee aspecten bepalen de eindprijs. Sommige worden ook gebakken, sommige niet. De oorsprong van dit type oolongs ligt in Nantou. Jade oolong en Tung Ting oolong zijn beide ball oolongs.

 

Bamonpookri

Een First Flush Assam die lijkt op eerste-pluk Darjeeling. Groenbruine blaadjes. Sterke frisse smaak. Goede ontbijtthee waar eventueel een beetje melk bij mag (volgens sommige bronnen). Werd al in de 19de eeuw geimporteerd in Europa.

 

Bancha

Japan. Groene thee. Goed voor een derde van de productie in Japan. Later geplukt dan Sencha, op het einde van de zomer en het begin van de herfst, maar de thee kan ook vroeger geplukt zijn en te slecht van kwaliteit zijn om in aanmerking te komen als sencha. De bladeren zijn groter en grover en meer vezelachtig, en de steeltjes worden ook gebruikt. De bewerking is dezelfde als bij Sencha, en de smaak is in dezelfde richting als sencha maar bitterder. Meestal is de thee wat meer amberkleurig.

Bancha Masuda, Nio Teas: Makinohara, Shizuoka. Masuda-en boerderij, actief sinds 1870. Tweede of derde oogst, lagere bladeren. Weinig caffeine, veel ijzer. 8 november ’20, 95°C, 175ml, 5 gram, 35 secs: nat blad heeft een aardig aroma, helemaal niet sencha, iets zoeter; opmerkelijk aroma, maïs, gebakken rijst. In de mond complex voor een bancha, de smaak verwijst naar takjes en bladeren ook, buitenlucht in de winter, Tweede zetsel: lekker. Eenvoudiger maar lekker, leuk afdronkje, een aardige echo zelfs. Plezierig theetje. 😊😊😊

 

Bangladesh

56.846ha thee. De geschiedenis van thee in Bangladesh begint in 1840 wanneer de East India Company thee aanplant in Chittagong, maar daarvoor was de regio al de terminus van de Tea Horse Road die thee vanuit Yunnan bracht. Exploitatie op commerciële schaal begon pas in 1857 op het Mulnicherra landgoed in Sylhet. Na een lange periode van belangrijke export gaat vandaag bijna de volledige productie naar eigen gebruik. 99% van de productie is erg sterke CTC thee waarbij cuppage belangrijker is dan kwaliteit (cuppage is de hoeveelheid thee die kan worden gezet met een bepaalde hoeveelheid blad en is erg belangrijk in armere landen). In Bangladesh heeft men ook de gewoonte om thee te zetten met melk en een royale hoeveelheid suiker en de thee moet sterk genoeg zijn hiervoor. De twee belangrijkste gebieden zijn Sylhet (hoofdstad Jalalabad) in het noordoosten (lijkt wat op die van Cachar) en Chittagong, rond de gelijknamige havenstad, meer naar het zuiden, en grenzend aan Mizoram in Indië (bijna identiek aan de andere). Eén van de beste thee’s hier komt uit het aan Darjeeling grenzende Panchagarh, van de Kazi and Kazi theetuin in Tetulia, een in 2000 opgerichte heel sterk op export gerichte theetuin waarvan de kwaliteit overeenkomt met die van Indië, volledig biologisch, onder de naam Teatulia.

 

Bangwei

China, Yunnan. Lancang, juist ten oosten van de rivier, in het noordoosten van Pu’Er, aan de grens met Mengku. Bekend voor zijn zeer oude theebomen. Al sinds het einde van de Qing dynastie belangrijk voor thee. Hoogtes tussen de 1900 en de 2300m, met een zeer geschikte ondergrond. Mengeling van zeer oude wilde theebomen, half gecultiveerde en erg oude plantages. Hier zou de oudste theeboom staan die half wild en half gecultiveerd is, en hij is zo’n 1000 jaar oud.

 

Banpen

Dorp dat officieel op de Hekai thee-berg in Xishuangbanna ligt, maar eigenlijk eerder op de berg Bulang ligt, twee, drie kilometer van Lao Banzhang. Aan de ingang van Lao Banzhang, Tussen Menghun en Bulang. Thuis van de Lahu. Ook bekend als Bangpen. 130 ha. 1700 m hoogte. Fruitiger en wat zoeter dan Bulang alhoewel de oude bomen vlakbij Leo Banzhang veel van deze weg hebben. Goed alternatief, dus maar ondertussen ook al duur geworden.

Ban Tian Yao
China. Wuyishan. ‘Waist halfway to the sky’ of ‘Belt of Heaven’. De naam komt van de oerstruiken van deze variant die halfweg een kloof groeien. Redelijk zeldzame berg-oolong, ook bekend als de vijfde Si Da Ming Cong.

Baozhong

Ook bekend als Pao Zhong of Pouchong of Blue Tea. Oolong uit China en Taiwan. Licht geoxideerde (10%) Oolong, tussen groene thee en klassieke Oolong in, en de minst bewerkte van alle oolongs.  Komt meestal uit Fujian in China en Pinglin, bij Taipei in Taiwan. De betere hebben een aroma dat floraal is en soms doet denken aan meloen, vaak aan lelies en geurerwten. Vroeger werden de bladeren tijdens het fermenteren in papier gewikkeld en daarvan komt de naam. Wordt soms ook Flower Tea genoemd omwille van de geur. Omdat alles hier draait rond de neus worden ze best jong gedronken en niet te lang bewaard. In Taiwan wordt de thee minder vaak gemaakt omdat hij meer plaats inneemt tijdens transport dan de andere Taiwanese oolong’s waarvan de blaadjes worden gerold in balletjes. De traditionele cultivar is Qing Shin maar je vind er vaak die gemaakt zijn van andere cultivars als Si Ji Chun of Jin Xuan.

Meadow, Baozhong, Global Tea Hut: Baozhong, Zu Shan, Taiwan. 600 tot 800 meter. Zeer licht geoxideerde oolong. Qing Shin bomen. Gongfu maar ook in een bowl. 85-90°C. 25 september ’20, 85°C, gongfu, 20 sec, rinsed, 5 gram, 100ml. NB heel mooi aroma, boter en bloemenweide. Bleekgele infusie. Meadow is goed gekozen: geurt als een bloemenweide, heel knap. Lichtzoet, heel zuiver, als frisse buitenlucht, heel fijn. Wat drop in de afdronk. Tweede zetsel, 10 sec: wat minder boterig, meer meadow (op een heel warme namiddag). Infusie geurt heel floraal nu, orchidee. Niet veel smaak. 25 sec, 90°C: wat groffer aroma voor het nat blad, wat drop voor de infusie. Weinig smaak. Zéér lichte thee. Vierde zetsel, 50 sec, 90°C: TGY boterigheid en bloemen. Ook de infusie geurt opnieuw heel boterig, en ook in de mond si smaak en afdronk nu erg duidelijk, met ook hier die boterigheid. Vijfde zetsel, 60 sec, 90°C: vooral floraal nu, niet echt boterig. In de mond lichtzoet, niet zo veel smaak meer. 😊😊😊(😊) 

Basket-firing

Etappe in het productieproces van groene thee, waarbij een kleine hoeveelheid vers geplukte thee in een rechtopstaande mand uit bamboe of riet wordt gelegd. De mand lijkt wat op een zandloper en het bovenste gedeelte lijkt op een grote conische hoed met een wijde rand. Na het eerste en vroegste droogproces gaat de thee in de “hoed” en de hele mand wordt dan boven een kolenvuurtje geplaatst, heet genoeg om de thee te drogen maar niet zo heet dat het de hoed beschadigd. Na een minuutje wordt de hoed weggenomen boven het vuur en tikt de theemeester tegen de rand om de theeblaadjes te doen rondspringen, waarna de het hele proces zich een aantal keren herhaald (15 tot 20 minuten). Wanneer de maker vindt dat zijn thee droog genoeg is wordt hij uit de mand gehaald en over de grond gespreid om te rusten en te drogen.

 

Batabatacha

Japan. Gefermenteerde thee uit de prefectuur Toyama. Fermentatie op basis van fungi. Eerst gestoomd, dan gerold en dan in dozen gestoken om te fermenteren en uiteindelijk gedroogd. Vooral op huwelijken en begrafenissen, en meestal wordt de thee opgeklopt tot hij schuimt. Nogal een aardse smaak.

 

Ba Xian
China. Cultivar. De naam betekent 8 Onsterfelijken. Deze cultivar komt oorspronkelijk uit Zhao An in Fujian en werd in de jaren 80 aangeplant in de lager gelegen gebieden van de Wuyi bergen en de Fenghuangshan in Guangdong. Zeer sterk geurende cultivar.

Bei Dou First Generation

China, Wuyi bergen. Voor puristen is de enige echte Da Hong Pao die van de originele zes struiken. Deze zou er het dichtste bij komen. Het zijn de struiken die voortkomen uit de allereerste loten die in de jaren 50 van de moederstruiken genomen werden, en de enige waarvan we weten dat ze maar één stap van de zes verwijderd zijn. Het was de wetenschapper Yao Yue Ming die in de vijftiger jaren de opdracht kreeg om loten van de zes moederstruiken te telen en te analyseren. De culturele revolutie legde alles lam maar in de jaren 80 bracht hij een theetuin tot stand op de Bei Dou berg met loten van die struiken. Tot welke hoogte hij ingreep in de selectie en ze beïnvloedde kunnen we vandaag niet meer zeggen, maar het staat wel vast dat ze heel dicht bij de oorspronkelijke Da Hong Pao staan.

N°57 Da Hong Pao Beidou 1st grade, Teastation: Teastation proefpakket, 21 euro, vier oolongs. Pakje van 8.3 gram. Geoogst 12 mei 2019 in Tianxin Yan in Wuyishan. Medium roast, 2x. Tianxin Yan ligt aan de oostkant van Jiu Long Ke waar de DHP moederstruiken groeien. De beidou struiken komen rechtstreeks voort uit loten van die eerste struiken en ze staan bekend als Beidou (North Star) N°1. Master Chen was één van de teafarmers die een stekje kreeg van de moederstruiken. Vandaag is het kleindochter Cindy die de traditie verder zet. Rood pakje. 14 maart ’20, 88°C, 100ml, 4 gram, 60 sec: zeer complexe tegelijk ingehouden neus voor het natte blad, met een paar erg mooie elementen. Caramelbruine infusie. Prachtige neus, met een grote complexiteit, heel lichte en fijne roostertoetsen, gedroogd fruit en heel floraal. In de mond mooie mineraliteit, zachte roostertoets, licht korrelige mondindruk, grote complexiteit in een diepe versmoltenheid. Zeer lekker, en zeer verschillend van wat bij ons vaak als DHP verkocht wordt. Tweede zetsel, 70 sec: de natte bladeren geuren nu nog mooier en ook wat betreft de infusie is hier het aroma nog mooier, complexer en grootser. Zeer lekker, erg lange afdronk. Er komen ook smaakjes en geuren als koffie, caramel etc naar boven. Derde zetsel, 80 sec: een meer versloten neus, minder floraal en meer fruitig (gedroogd fruit). Nog steeds lekker in de mond, steeds mooiere afdronk. 90 sec: warme, gezellige fruitige geur. Ook in de mond nog erg aangenaam. 😊😊😊😊(😊) 15 maart ’20, gaiwan, 95°C, 3 gram, 100ml, 10 sec: erg complexe neus voor het natte blad, floraal en fruitig, heel evenwichtig geroosterd. Mocht iets langer trekken, de mond is wat flauw (of 3 gram is wat weinig). 30 sec: complex en versmolten voor het blad, maar nu is het de infusie die zo mooi ruikt. Wat een prachtige schakering van complexe smaken in de mond. 😊😊😊😊(😊)

Benifuki

Japan. Cultivar bestemd voor oolong en zwarte thee. Geregistreerd in 1993 las nummer #44 en een kruising van twee bestaande cultivars, één een camilla sinensis uit Darjeeling (Makura Cd86), de andere een camilla assamica (Benihomare). Goed resistent tegen ziektes en productiever dan Yabukita, maar liefst geen al te strenge winters. Na een studie uit 1999 die aanwees dat Benifuki zeer goed zou zijn tegen allergieën van de luchtwegen werd de cultivar populairder, maar uitsluitend om er groene thee mee te maken (deze eigenschappen verdwijnen door oxydatie). De cultivar is hierdoor veel meer aangeplant dan de andere cultivars voor wakoucha. Wordt een paar dagen later geoogst dan Yabukita maar 7 tot 9 dagen vroeger dan Benihikari.

Takachiho Black Benifuki, 2017, Hotsoup: Takachiho, een stad in het noordwesten van Miyazaki, Kyushu. Half mei geplukt. 350 m hoogte, thhetuin in de heuvels. Grote temperatuurverschillen tussen dag en nacht. Hotsoup, 19.75 euro per 50gram. Theesommeliercursus. 90°C, Kyusu methode. Droog: lange, dunne blaadjes, heel zwart met een klein beetje groen, en een frisse, florale geur. Infusie is geel en geurt en smaakt naar meiklokjes en kippebouillon, mooi rond en met een frisse finish. Nat met lange blaadjes, bruin, en geurend naar vlees en keuken en muffe meiklokjes. 😊😊😊 7 april ’18: infusie is eerder oranje dan rood; mooi aroma met een mengeling van fruit en cacao (licht); in de mond kippebouillon en bloemen, mooi rond; niet ok met melk (te dun); 18 april 80°C, 80 sec; erg mooi aroma, vooral caco en bloemen; in de mond licht en lekker, erg fijn, een echt lekkere thee 😊😊😊

Takachiho Black Benifuki, 2018, Hotsoup:. Mei 2018. 11.56 euro. Takachiho, in het noord-westen van Miyazaki, Kyushu Japan. Deze thee is half mei 2018 geplukt. Vergeten pakje, dus ongeopend 2 januari 2022, 3 min, 98°C, 3 gram, 150ml, kyusu. Zeer lekkere, fijne en elegante neus. Bloemen en iets van fruit. Mooi, redelijk groot blad. Koperrood en helder. Zeer lekkere wakocha aroma’s, steenfruit en bloemen. Zacht en lekker, eerder ingetogen (dat is wel de leeftijd denk ik). Lange en mooie afdronk. Beetje korrelige astringentie. 😊😊😊(😊)

Black tea from Hasama, Benifuki first flush, 2019, Thés du Japon:  geoogst op 18 mei 2019. Hasama, Kawashima Town, Yokkaichi city, Mie prefecture. 9.8 euro per 50gram. 6 september ’19, in de ochtend. Droog weer, een fruitdag. 150ml, 3 gram, 2 mins, 98°C: droge blad is erg mooi maar wat gebroken. Grote intacte bladeren en gebroken blad, donkerbruin gemengd met lichtergekleurd blad en tip. Het natte blad geurt naar fruit, honing en bloemen, zonder dat één van de elementen overheerst. Tamelijk donkere roodbruine infusie. Honingzoet in de neus, maar mooi gestructureerd, als een bos bloemen van uiteenlopende aard, mooie complexiteit. Heel uitgebalanceerd. Klein tikje astringentie. Erg verrissend, met wat citrus in de smaak. Erg aardig, een wakoucha voor mooie dagen. Veel body. Tweede brouwsel was neutraler maar de afdronk deed denken aan de perzikaroma’s van een witte thee  😊😊😊(😊) 5 September 2020, 3 mins, 180ml, 3.5 gram, 98°Cidem: in een glazen pitcher, heel lekker fris floraal. Zeer mooi aroma met een heel mooie complexiteit, bloemen en honing. In de mond heel erg fijn gestructureerd met veel complexiteit maar ook met veel body zonder ooit ook maar enigszins zwaar te worden. Lange afdronk. Steeds een beetje citrus, zowel in de neus als in de mond. Heel klein beetje astringentie.  😊😊😊😊 nu ? 

Black Tea from Ashikita Benifuki first flush, 2019, Thés du Japon: 10.59 euro voor 50gram. Geplukt 27 april 2019. Zonder pesticides. Gemaakt door Toshihiro Kajihara van de Ocha no Kajihara teafarm in Tsuge in Ashikita dorp in Kumamoto. 2ha grote theeaanplant in de bergen en in Ono Onsen, op 200 to 300m hoogte. Zijn grootvader begon de boerderij in 1955, Toshihiro is nu de derde generatie en begon thee te maken wanneer hij 20 was (hij is nu bijna 60). Hij is eigenlijk een kamairicha talent maar meerde hoe zwarte thee te maken van een specialist uit Taiwan. 5 April 2020, 3 gram, 3 min, 98°C, 150ml: nat blad: een complex en fruitig aroma, specerijen. Infusie: oranjekleurig. Erg mooie wakoucha neus, met fruit en een vleug vanille. In de mond een heel fijne astringentie achteraan en terugkomend in de afdronk; fijn fruit, vooral abrikoos. Mooie ronde mond. Vooral in de afdronk komt er mooi fruit en opnieuw vanille. Eigenlijk een zeer bescheiden thee, met en astringentie die wat afschrikt, maar één die alles goed maakt met een magnifieke afdronk. Tweede zetsel, idem: zachter dan het eerste, timide-beschaafd, minder astringent. Erg aangenaam. 😊😊😊😊

Gokase Benifuki 1st flush 2017, Thés du Japon: geplukt 31 mei 2017. Gokase, Nishi-Usuki district. 12 dollar. 50 gram. Mr Miyazaki, specialist in kamairicha en wakoucha. 150ml, 3 gram, 95°C, 120 sec, kyusu. Nogal complex aroma voor de natte blaadjes waar niks van boven drijft. Vederlichte erg aangename astringentie, maar een robuuste thee zonder duidelijk uitspringende aroma’s of smaken. Tweede zetsel, idem. Eigenlijk lekkerder, mooie zachte en zoete toets en een lichte maar duidelijke astringentie. Zeer lang. 😊😊😊

Benifuki Wakocha Black Tea, 2018, The TeaCrane:40 gram, 14$. 37 euro voor 100gram. Goed tot januari 2011. Benifuki cultivar. Landgoed Tsukigase in Nara. Fumiaki Iwata is de maker. 17-18 mei 2018, 12 tot 13 jaar oude theestruiken. Blend van drie theetuinen: Iguchi Yama (20a, 230m, NW gericht), Yama no shita danchi (5s, 250m, Z gericht), Miyayama (8a, 300m, ZO gericht, steile helling), de laatste ligt op de berg. Zand en klei. Eén oogst per jaar. Droog: een houtig en strak aroma met een vlezige toets, steeltjes, mooie grijsgroene blaadjes met een paar lichtbruine. 5 gram, 125ml, 98°C, 60 sec, tasting cups, 1 juni 2019. De natte blaadjes en de lege cup geuren erg houtig, met toetsen van fruit. Tussen de bronsgroene blaadjs zitten ook meer roodachtige. Start erg vlezig in de mond maar de heel sterk aanwezige astringentie duwt alles wat weg, de thee blijft wat houtig, een beetje assam-like. Met 1 proeflepel halfvolle melk, bijna gelijk aan de benihomare maar iets houtiger, meer assam-like, wel mooi complex. 😊😊😊(😊)

Miyazaki handplucked tea Benifuuki 2014, Yutaka Tee: Miyazaki Teafarm, Gokase. Benifuki. 600-700m hoogte, geoogst september 2014. Gereleased na 4 jaar opslag in een speciale plaats. 30 euro voor 100 gram. Het droge blad geurt uitbundig naar rozen en fruit. Grote blaadjes, gerold, erg mooi, een groen-grijs en een beetje bruin. Het natte blad heeft een wat aparte geur die wat wegglipt maar die heel positief is, met vooral bloemen, maar met een toets van citrus in de achtergrond, en zelfs wanneer afgekoeld blijft dit hangen. De infusie is helder en roodbruin, hier ook is de geur moeilijk te definiëren maar erg positief. In de mond heel floraal, redelijk diep en met een mooi complexiteit. Mist wel helderheid. 😊😊😊5 februari ’21, echt wel een apart geurtje voor het natte blad, wel leuk. Zacht, licht chocolaté, best wel aangenaam, maar heel sotto voce voor een wakoucha. Apart 😊😊😊

Chiran Benifuki First Flush Black Tea, 2020, Thés du Japon: Chiran, Minami-kyushu, Kagoshima. 2 mei 2020. 8.63 euro per 100 gram. 11 November 2021, zakje uit een proefdoos, 100°C, 3 mins, ong 150ml. Erg mooie heldere rode kleur, een echte rode thee. Heerlijk kruidige aroma’s. Erg lekkere smaken (vooral kruiden) en een mooie afdronk. Lichte astringentie die helemaal niet stoort. Volgens de leverancier geschikt voor melk, maar dat viel wat tegen, ik heb er daarvoor al betere gehad? 😊😊😊(😊) 

Wakocha, Sakaguchi-en, GJ Tea Marathon: 15 uur verwelking in een door hem ontworpen machine. Na het rollen om de oxydatie in gang te zetten gaan ze een uur tot twee uur een droogmachine in. Benifuki first flush, geoogst 25 april (een week vroeger dan anders). Bio. 13 november ’21, 5 gram, 300ml, 3 mins, 100°C. Droog blad, veel meer floraal dan kruidig, en nogal ongewoon. Nat blad, heel complex, erg mooi, fijn en fris, duidellijke fruittoetsen en nog meer voor de infusie. Koperrode infusie. De smaak is niet heel overweldigend, nogal elegant, maar fris en fruitig. 😊😊😊

 

Benihikari
Japan. #28 cultivar uit 1960, ontdekt in Makurazaki in Kagoshima. De moeder is een Benikaori (assam) bestuifd met zaad van een lokale Kagoshima variant en dan gekruisd met Makure Cn1, van oorsprong Chinees. Zeer geschikt voor zwarte thee en oolong. Late variant maar hoge opbrengst. Grote lichtgroene blaadjes.

Benihikari Wakocha Black Tea, 2018, The TeaCrane: 40 gram, 14 $. Goed tot januari 2011. Landgoed Tsukigase in Nara. Fumiaki Iwata is de maker. 22 mei 2018. Ongeveer 13 jaar oude struiken. Yama no shita danchi theetuin (20a, 250m, zand en klei, N en Z georienteerd op een V). Eén oogst per jaar. Aleen groenbemesting de laatste zeven jaar. Aan één kant staan pruimelaars, aan de andere kant Yabukita van dezelfde boer. Droog: zacht en fruitig, met een lciht vlezig-rokerig toetsje (licht peated…). Elegantste aroma van de drie. Grijsgroen, rdelijk veel kleine steeltjes.  5 gram, 125ml, 98°C, 60 sec, tasting cups, 1 juni 2019. Natte blaadjes en lege cup: licht en confituur-achtig, jam, elegant. Van de drie hier de meeste groenere blaadjes. Heel elegante smaak, een erg lichte astringentie, héél lange afdronk, héél fruitig met erg duidelijke pruimenjam (goeie pruimenjam!). Verdraagt geen melk, alle attractie verdwijnt, wordt smaakloos. 😊😊😊😊 11 september ’20, 150ml, 98°C, 3 min, kyusu, 3 gram. Het natte blad geurt naar herfst en fruit en roastbeef. De infusie geurt fruitig, warm en gezellig maar nogal licht. Lichte, nogal zachte thee met een leuk retronasale geur, maar niet heel expressief. Een tweede zetsel was veel te licht. 😊😊😊

Gokase Benihikari 1 st flush 2017, Thés du Japon:  Gokase, Nishi-Usuki district, Miyazaki. Geoogst 1 juni 2017. 12 dollar: 24 juli ’19, 14.30 u. 150 ml, 3 gram, 95°C, 150 sec. Lekker geurende droge blaadjes, met een licht bacon toetsje, wat naar het groen zwemend bruin, nogal wat steeltjes.  de natte blaadjes geuren redelijk complex, met toetsen van specerijen maar met een grote fraicheur (menthol). Bijzonder complex aroma voor de infusie, specerijen als kaneel en nog andere. Koperkleurige infusie. In de mond een zachte subtiele start, mooie complexiteit, geen astringentie, wel een bittertje helemaal op de achtergrond, mooie maar subtiele nasmaak met een toets van menthol. Zeer lekker in een heel ingehouden stijl. 😊😊😊😊Tweede zetsel, meer versmolten aroma’s (keuken) voor het natte blad, maar de infusie geurt nu ook zoeter.  Lekker, maar meer uitgesproken en minder complex. 11 september 2020, 3 gram, 150ml, 98°C, 3 mins. Complex en fruitig aroma voor het natte blad. Ook de infusie geurt erg fruitig. Zeer zacht in de mond, frisse toets (menthol) maar ook duidelijke astringentie. Vooral aromatisch sterk, ook retronasaal maar erg licht in de mond. Tweede zetsel: nat blad nog altijd geweldig, infusie aangenaam maar timide: als dauw op een boomgaard in de ochtend. Zeer zachte beetje zoete mond. 😊😊😊😊

Black Tea from Iwata Benihikari First Flush 2019, Thes du Japon:  Geoogst 9 mei 2019. Iwata city, Shizuoka. 11.76 euro per 50 gram. Geen pesticides. 1 September 2019, 98°C, 3 gram, 2 min, 150 ml, kyusu, een fruit dag, 10° kouder dan gisteren. De droge bladeren zijn groot en compleet, donker met wat tip, en nogal wat steeltjes. Het natte blad heeft een rijke en kruidige geur, erg mooi, heel verleidelijk en erg exotisch. De meeste zijn een donkerbruin groen, sommige echt donkergroen. De infusie is schitterend, echt oranje, heel mooi. Fijne thee met niet zoveel body maar rijk en absoluut heerlijk, wel niet zo erg complex (vond ik toen…). Redelijk kort. Erg toegankelijke, good uitziende en smakende thee, elegant, misschien een beetje dun ? Opnieuw gezet met 3 minuten, rijk, maar minder opulent. Tweede zetsel, vooral kaneel, absoluut de moeite, goeie structuur, lekker 😊😊😊(😊) 29 januari, gewone theepot, 3 min, 3 gram, 98°C, 150ml. Droog blad opgewarmd heeft een complex, intrigerend en veelbelovend aroma. Nat blad: appel, nog een ander fruit, bloemen. Infusie geurt heerlijk complex en fris. Licht en erg helder in de mond, mooie structuur, erg lekkere evolutie, medium lang. Zeer lekker, verraste me, maar niet zo makkelijk te duiden. Tweede zetsel verraste me door veel floraler te zijn. Opnieuw 😊😊😊(😊)

Black tea from Iwata Benihikari second flush 2019, Thés du Japon: 13.33 USD voor 50 gram, plus 5.45 importtaks. Geoogst 23 juni 2019. 28 februari 2020, 3 gram, 3 mins, 98°C, 150ml. Mooi donkergekleurd nogal blinkend droog blad. In de opgewarmde kyusu een heel rijk aroma met inderdaad veel camphor. Voor het natte blad een zeer compacte maar rijke geur die moeilijk vast te pinnen is. Roodbruin gekleurde infusie met een oranje schijn. Zeer rijk aroma voor de infusie met fruit en iets dat je kan beschrijven als kamfer. Fris en licht in de mond, lichte astringentie, heel mooi fruit, niet zwaar, mooie complexiteit. In de nasmaak komt iets als perzik op en wanneer de thee afkoelt komt die meer naar voren. Ook de kamfer kwam naar boven, maar pas wanneer de thee was afgekoeld en ik grote slokken nam: vreemd. Heel aardige thee. Tweede brouwsel: fruit is nu duidelijker in de neus, en minder duidelijk in de mond. Heel mooie nasmaak met eerst perzik en dan kamfer. Lichte maar heel aangename zwarte thee. 😊😊😊(😊) 29 januari 2021, klassieke theepot, 3 gram, 3 min, 150ml, 98°C. Nat blad, een zeer versmolten aroma, vooral kruidig. Roodbruine infusie. Infusie geurt heel verwarmend, rijk, heel versmolten. Start met fruit, mooi fruit, mooi vol, geen astringentie, met naast het fruit iets kruidigs naar het einde toe en in de afdronk. Heel leuk hoe die perzik (?) opspringt in het midden ! Tweede zetsel: iets minder duidelijk maar echt hartverwarmend.

Shibamoto Benihikari, 2018, Yutaka Tea van de theeboerderij Shibamoto in Makinohara, Shizuoka. Handgerold. 200m hoogte, mei 2018, 1st flush. Organisch. 48.67 euro per 100 gram. Toshifumi Shibamoto, °1986, een kamairicha specialist die een opleiding volgde bij Miyazaki Sabou om oolong en zwarte thee te kunnen maken na twee jaar studies in Nishiusuki op de Issin-en boerderij om er de kamairicha-stijl onder de knie te krijgen. Hij is de derde generatie op de boerderij. Augustus 2019: erg grote bladeren, heel volledig. Handgerold. De natte bladeren leveren een opmerkelijk complexe geur van specerijen en kruiden (en vis?), een beetje als een complete keuken in actie. Erg grote bladeren, heel volledig, en incl de steel. De kleur varieert van lichtbruin tot groen, redelijk lichte oxydatie. Ongewone kleur voor een wakoucha, donkergeel, een beetje als honing. De geur is zo complex dat hij moeilijk te beschrijven is, maar zaken als versgebakkenbrood, noten, hooi en gedroogd fruit schieten te binnen. Rijke en zachte thee met een zoete honingtoets die ook doet denken aan een first flush darjeeling. Lange finish. Tweede brouwsel is zacht, heel mooi wegdrinkend, dik mondgevoel. Lange finish. Raakpunten met kamairicha. Eerder ongewone wakoucha. 😊😊😊

Benihikari, first flush, Kuma Tea Gardens: Geoogst 27 mei 2018, Yame, Fukuoka, als een micro batch (30 kg). Mountain grown. 3e generatie, en nu geleid door Kazumi Nakatani, een tea instructor, die met de ogsten van haar neven en ooms werkt. 20 gram, 8 dollar. Einde zomer 2019. Het natte blad is uniform bruin en een beetje musty. Het aroma van de infusie intrigeert, wat zoet met hinten van kaneel en een tik citrus. De smaak zit in dezelfde lijn, geen astringentie en met een intrigerende finish. Heel aparte wakoucha, heel geparfumeerd. De hand van een vrouw ? 30 januari ’21, 3 minuten, 3 gram, 150ml, 98°C. Nat blad geurt heel floraal en geparfumeerd en een beetje musty. Oranje-roodbruine infusie. Zeer mooi aroma voor de infusie, heel versmolten, specerijen, parfum. Lichte astringentie, redelijk gesloten in de mond, opnieuw zeer versmolten. Smaak glipt wat weg. Voorbij ? 😊😊(😊)

Benihomare
Japan. Cultivar voor zwarte thee. Ontdekt rond 1942 tussen een reeks theestruiken die afstamden van Assamica zaden die Motokichi Tada uit Calcutta had meegebracht om te zien of ze beter geschikt waren dan de Japanse soorten voor de productie van zwarte thee. De Benihomare was één van de resultaten en bleek zeer geschikt voor zwarte thee. In 1953 werd hij als één van de eersten geregistreerd onder het nieuwe Japanse systeem voor nieuwe cultivars. Tussen 1955 en 1971 boomde de productie van zwarte thee en de cultivar werd breed aangeplant in nieuw aangelegde theetuinen. Toen in 1971 de import van zwarte thee werd geliberaliseerd kreeg de vraag klappen en veel theetuinen werden opnieuw gerooid en aangeplant met groene cultivars. Recent stijgt de populariteit van zwarte Japanse thee terug wat. De blaadjes zijn redelijk groot, als een Assamica, en de cultivar schiet in de lente tamelijk laat in gang. Hij is niet bekend voor zijn grote productiviteit.

Black tea from Kameyama Benihomare first flush 2019, Thés du Japon: 12.85 euro voor 25 gram, plus 5.45 importtaksen. Henboji, in Kameyama in de prefectuur Mie en niet ver van Yokkaichi was één van de gebieden waar in de jaren 30 werd geëxperimenteerd met nieuwe cultivars waaronder Benihomare, toen nog bekend als C8. Na de oorlog werd de omgeving bekend voor de kwaliteit van zijn zwarte thee. Met deze thee probeert men de successen van toen opnieuw tot leven te wekken. 8 maart ’20: droog, donkere blaadjes met een beetje lichte ertussen, mooi materiaal. De natte blaadjes geuren naar klassieke zwarte thee, erg houtig, maar met vleugen fruit. Ze zijn versnipperd maar er zijn ook een paar volledige exemplaren die tamelijk groot zijn. Oranje kleurige infusie, met een tint rood. Stevig aroma van zwarte thee. Erg mooie mond, klassiek maar zonder astringentie (wel wat korrelig), mooie nadronk opnieuw met dat hout en wat van dat fruit (grapefruit). Mooie thee. Tweede zetsel, zelfde parameters: zachter en zoeter, met minder van het wat harde 😊😊😊😊van het eerste zetsel. Zeer aangenaam, met een erg mooie afdronk.

Black Tea from Fuji Benihomare first flush, 2020, Thés du Japon: 9.8 euro voor 50 gram. Geplukt 14 mei 2020. Imamiya, Fuji, Shizuoka. 3 gram, 2020, 150ml, 180 sec, 100°C. Gefragmenteerd en naar koekjes ruikend blad. 5 juni 2021, 4 mins, 150ml, 3 gram, 98°C. Geen heel uitgeproken aroma’s, nogal klassieke zwarte thee aroma’s met een kruidige toets (natte blad). Roodbruine infusie. Beetje peperig. Eerder ingehouden smaken, duidelijke astringentie. Tweede zetsel, 3 minuten: zachter en tegelijk viel dat peperige wat meer op, zeker helemaal achteraan. Viel me wat tegen end us op 6 jui opnieuw gezet. Iets korte, 3 minuten, en duidelijk minder astringent, maar zacht en met weinig expressie. Wolkje melk aan toegevoegd en dan alleraardigst… 😊😊😊

Benikaore
Japan. Cultivar uit 1960, ontwikkeld voor de productie van zwarte thee uit Assamica struiken. Vandaag veel gebruikt voor Hojicha.

Benitsukuba
Japan. Ontwikkeld uit lokale zairai cultivars. Werd in 1958 ontdekt in Ibaraki en komt alleen daar voor. Wordt gebruikt voor het maken van wakoucha, maar is zeldzaam.

Kimura Black tea Benitsukuba, Kimura Teafarm, Ibaraki, Yutaka Tee: Thee van de Kimura teafarm in Sashami, Ibaraki, in het noorden van Tokyo. Geplukt mei 2017, first flush, op een hoogte van 50m. 50 gr, goed tot 12.2021. 20 euro voor 100 gram. Zeer beperkte productie. Benitsukuba is een cultivar die in 1958 in Ibaraki werd geregistreerd. Mr Kimura maakt elk jaar een beetje Wakoucha ermee. 17 augustus ’19, 3 gram, 2 mins, 98°C, 150ml, kyusu. De droge blaadjes geuren sterk naar chocolade met een hint van eucalyptus. Donker, hooggeoxideerd blad, heel volledig, heel mooi bladmateriaal. De droge blaadjes geuren naar chocolade maar ook naar pu’er-fermentatie. De infusie is koperrrood. De infusie heeft duidelijke hints van chocolade, een rondzwevende zoetheid die nooit echt doorbreekt en dan die pu’er tonen. Wanneer de thee afkoelt verdwijnen die uit het aroma om te worden vervangen door de chocolade-tonen en ook in de smaak gebeurt dat, eerst vooral in de finish en dan als hij koelt ook meer vooraan. Ik was niet zo gek van de eerste slokken, hij heeft wat tijd nodig, en op het einde is de finish echt cacao en mooi. Interessante thee om te bespreken, maar is hier spraken van onvrijwillige fermentatie in het proces ? De tweede infusie bracht terug overheersende fermentatietonen. 😊😊😊 7 februari ’21, 95°C, 150ml, kyusu, 3 min, 3 gram. Chocolade blijft de factor voor de droge blaadjes en de natte, en die storende puer tonen zijn zo goed als weg, alleen in het natte blad hangen ze nog wat rond. In de mond een echt heerlijke thee vol tinten van chocolade, misschien een beetje eenzijdig en niet erg complex, maar erg lekker: chocomelk light.

Black Tea from Sashima Benitsukuba first flush 2021, Thés du Japon: Geplukt 13 mei 2021. Yamazaki, Sakai town, Ibaraki. 10.78 euro voor 50 gram excl importtaks. Cultivar uit 1958, ontwikkeld in Tsukuba in Ibaraki (de zwarte van Tsukuba). Ontwikkeld uit locale zairai, maar nooit een groot succes. 12 December 2021, 150ml, 3 gram, 5 min, kyusu, 99°C. Mahoniebruine infusie. Nat blad heeft een complex en fruitig aroma, de infusie geurt naar vanille, room en caramel. Ondanks de 5 minuten trektijd absoluut niet astringent maar rond en zacht. Aroma van specerijen met vanille achteraan. Zeer lekker, heel mondvullend en breed. Tweede zetsel is lekker maar zeer zacht, had misschien meer dan 5 minuten moeten hebben. 😊😊😊(😊)

Benshan
China. Type gele klei, afkomstig van de Huanglong berg, waarmee theepotten worden gemaakt. Er wordt een onderscheid gemaakt tussen Benshan Duanni en Benshan Lüni, en de eerste heeft een zandigere textuur met kleine bruine spikkels (zini).

Ben Shan
Cultivar. China. Lijkt erg op Tie Guan Yin, ook qua smaak en uitzicht. Vroeger breed aangeplant in Tie Guan Yin regio’s, maar omdat men TGY beter vond meestal vervangen. Is een beetje romiger maar vaak minder complex. Wordt wel nog steed gebruikt in TGY blends. Komt nog steeds vaak voor buiten Anxi, en zelfs in het TGY kerngebied worden nu Ben Shan oolongs gemaakt omwille van de rariteit die erg goed kunnen zijn.

Billy Tea

In Australië maakten de kolonisten en later de trekkers in de Outback hun thee met een zogenaamde billy can, in feite een groot blik waarin bully beef had gezeten en dat werd omgebouwd tot primitieve kookpot. Het water werd erin gekookt boven het houtvuur, en wanneer het kookte werd het van het vuur gehaald en werd de thee toegevoegd. Na een aantal minuten trekken moest de kok de pot in het rond zwaaien om de blaadjes aan de bodem te doen blijven, een bijzondere techniek die niet zonder risico was. Vaak werd er nog een eucalyptus blad toegevoegd aan het brouwsel voor extra smaak. Vandaag bestaat er nog steeds een theemerk met dezelfde naam.

 

Bi Lo Chun

Zie Pi Lo Chun.

 

Bitaco Tea Estate

Colombia. 55ha aanplant. Eigendom van Agricola Himalaya (tevens eigenaar van Hindu, het grootste theemerk van het land). Gesticht in de jaren 50 door de Llano familie, met eerste resultaten in de jaren 60. Politieke onrust deed het bedrijf echter sluiten en de thee verwilderde. In de jaren 80 begon de familie opnieuw en kocht ze machines om CTC-thee te maken. Ze richtte Hindu op, het grootste Colombiaanse theemerk, en specialiseerde zich in massaproductie van theezakjes. Toen ze merkte dat de markt meer naar kwaliteit begon te zoeken herinvesteerden ze in de boerderij en in 2013 ontstond Bitaco Unique Colombian Tea. De theetuinen liggen in de Choco regio, op grote hoogte, rond de 2000m, in een subtropische omgeving die men cloud forest noemt omdat de vochtigheid vooral van de mist/laaghangende bewolking komt. De aanplant bestaat uit 20% assamico, 10% sinensis, en 70% intermedio, een kruising tussen de twee, en de planten staan door elkaar aangeplant, omringd door citronella als verdediging tegen insecten. De plantjes komen zowel van vermeerdering als van wilde en gedomesticeerde zaden, waarbij zaden sterkere planten opleveren maar trager groeien in hun jeugd. Momenteel bestaat de boerderij uit 22 loten, op verschillende hoogtes aangeplant. Volledig bio en erg bezig met biodiversiteit, de helft van de 212 ha die ze hebben is nog natuurlijk woud. Handgeplukt en heel modern uitgerust. Zo goed als de volledige productie is zwart, in verschillende gradaties van kwaliteit. Ook heel sterk bezig met Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen.

 

Blending
Net zoals wijn is bijna alle thee het resultaat van een blend, en het is zelden om thee te kunnen proeven die van één scherp gedefinieerd stuk land komt. Een eerste blend gebeurt door de boer die de oogst van verschillende stukken land kan samenvoegen om thee te krijgen zoals hij hem wil, maar niet altijd, de thee van bepaalde percelen kan ook apart verkocht worden. Wanneer de thee echter naar de consument gaat is hij vaak al geblend, en voor de grootste markten als Engeland volgt dan nog een commerciële blend waarbij rekening wordt gehouden met lokale factoren als smaak, gewoontes of de kwaliteit van het water. De grote theehuizen brachten zelfs waterstalen over om de meest geschikte blend te kunnen maken. Zo drinken Schotten tot vandaag meer Assam, een thee die verschillende malen gezet kan worden, en drinken inwoners van Yorkshire stevig gebrande thee’s die het harde water van de regio aankunnen. Het is een mengeling van wetenschap en ervaring en kennis van het aanbod en de vraag. Blenders gebruiken speciale tasting cups die toelaten om heel snel te werken zodat de trektijd telkens zo goed als gelijk is voor de te vergelijken thee’s, en ze gebruiken een speciale proeflepel.

BMF

Broken Mixed Fannings. Bestaat vooral uit steeltjes en is populair in Oost-Afrika bij de minderbegoeden omdat er verschillende keren na elkaar thee mee kan worden gezet.

 

Bohea

Deze Engelse benaming was de eerste en oudste naam voor zwarte thee uit China. De naam is afgeleid van de lokale uitspraak voor Wuyi thee uit Fujian (nu beroemd voor zijn oolong’s), maar de Engelsen gebruikten hem om het verschil aan te duiden tussen groene en zwarte thee. Er werd lang gedacht dat het een aparte plant was, de Thea Bohea, terwijl de Thea Viridis de plant was voor groene thee. Pas in de 19^de eeuw kwam men erachter dat beiden van dezelfde plant werden gemaakt. Hij werd voor het eerst gebruikt in de 17^de eeuw, wanneer John Ovington hem beschrijft. Nog later werd er onderscheid gemaakt tussen Pekou (van Bai Hao), de kwaliteitsthee van vroeger geplukte blaadjes, en Bohea, de goedkoopste zwarte thee van lagere kwaliteit.

 

Bo Hojicha

Japan. Geroosterde (hoji) stengel (bo) thee. Gemaakt van uitsluitend de stengeltjes. Bohojicha is laag in caffeïne, met verrassende smaken die aan koffie en caramel doen denken. Ook lekker koud, en vaak geschonken aan kinderen en ouderen.

Bo Hojicha, Ikenoya-en:  Fuku Midori cultivar, eigen aan de prefectuur Saitama want goed bestand tegen de koudere temperaturen hier. Redelijk licht geroosterd omdat Hideki-san de florale toetsen eigen aan de cultivar wou behouden. 60 seconden, 1 minuut, 5 gram, 200ml. Droog heeft de thee een typische roostergeur met iets fris citrus-achtig erdoor. Mooie steeltjes, tamelijk licht gekleurd. Het natte aroma is zoet, met citruszeste. Zeer aangename smaken, bruine suiker, torrefaction (koffie, tabac), chichorei. Lang en met een mooie frisse toets. 😊😊😊😊

Bohojicha, Ikedoki: 5 gram, 200ml, 100°C, 40 sec. Een hojicha van shiraore (bo betekents stengel) uit Nagasaki. Yabukita. 9 januari 2021, 98°C, 200ml, 5 gram, 40 sec, glazen pitcher. Nat blad: heel erg sterke verwijzing naaar koffie. Geur van de infusie is licht en interessant, erg aangenaam, een koffietoets opnieuw, chichorei ook ? bleekbruin. De smaak is heel aangenaam, mooie versmolten complexiteit, erg interessant, beetje zoet, mooie umami-toetsen ! Bijzonder lekker. Erg leuke retronasaliteit. Minstens 😊😊😊😊 tweede zetsel: infusie geurt zeer floraal, wel leuk zeg !

Bo Hojicha, Forthees: gemaakt van tencha, het basisbestanddeel voor matcha, en dus een eerder ongewone hojicha. Yabukita, Saemidori en tsuyuhikari. 20 dagen beschaduwing (zoals matcha), geoogst met tractor. Licht gestoomd (30 sec) en niet gerold (want dat hoeft niet voor matcha). Na het proces werden de blaadjes en de steeltjes gescheiden, de blaadjes gingen naar match en de steeltjes werden gebruikt voor deze hojicha. 5 gram, 200ml, 99°C, 1 min: nat blad heeft heel apart aroma, als van granen maar dan niet gebakken. Infusie is prachtig diep goudgeel, kleur van dikke honing. Zeer zoet maar ook fris, erg mooie zachte smaak, heel lekker. Refereert een beetje aan zoethout ? Enorm lekkere finish en afdronk. Zeer zacht en complex. Doet wat denken aan whiskey. 😊😊😊😊

Bolaven

Laos. Bolaven is een plateau in de provincie Champasong in het zuiden van Laos, waar goede groene thee van de sinensis plant gemaakt wordt. De theetuinen zijn wat minder avontuurlijk, oud en steil dan die van Phongsali, en halen nooit het niveau van de beste Phongsali’s, maar ze lijken er wat op.

 

Boseong

Zuid-Korea. De regio is bekend voor de kwaliteit van zijn groene thee en de schoonheid van zijn theevelden en is zeer populair bij toeristen. Goed voor 40% van de productie in Zuid-Korea. Alhoewel de productie en teelt van thee hier al eeuw terug gaat, vond de grote groei plaats tussen de jaren 30 en de jaren 80. Na een dip greep de regering in en begon ze het theetourisme te promoten en met succes. De aanplant is op terrassen die het landschap een bijzonder geometrische schoonheid geven.

 

Brew

Thee- en koffiehandelaar in Malta. Sinds 2010, door twee broers. Outlet in Chocolate District, een thee- en koffie-shop in Valetta, sinds 2014, en een groothandel in Mosta. www.brew.com.mt

Spring Tea: 6.9 euro voor 100 gram, mei 2018. Groene thee, Rozebottel, bloemblaadjes en aardbei. Droog aroma, leuk maar klassiek met iets aparts, iets houtigs. Vooral veel thee niet zoveel van de rest ? 19 mei ’18, coldbrew: diep goudgeel, als een Sauternes. Heel floraal (rozen) met een mooie fruittoon (aardbei), bij walsen komt er wat groene thee bitterheid naar boven; in de mond lekker zacht met ook hier duidelijk die rozenblaadjes en de aardbei, en met een heel erg mooie afdronk 😊😊😊 Warm, 22 juni 2018: de infusie is een soort vuil geel. Het aroma is apart, ok, maar niet echt super. In de mond lekker maar een beetje onzuiver 😊😊

 

Broken Leaf

Indië. Kwaliteitsaanduiding onder Whole Leaf maar boven Fannings.

TFGBOP1 Tippy Golden Flowery Broken Orange Pekoe 1. Veel tip, kwaliteitsblad. Fijnste gebroken thee in Darjeeling en in delen van Assam

GF BOP1 Golden Flowery Broken Orange Pekoe. Als GBOP meer met de fijnste blaadjes.

GBOP Golden Broken Orange Pekoe. Tweedegraads thee, weinig tips, ongelijk blad.

FBOPF Finest Broken Orange Pekoe Flowery. Beste OP met nog meer tips.

FBOP Flowery Broken Orange Pekoe. Bevat tips. Assam, Ceylon, Indonesië, China, Bangladesh.

BOP1 Broken Orange Pekoe

BOP Broken Orange Pekoe. Assam, Ceylon, Zuid-Indië, Java en China.

BPS Broken Pekoe Souchong. Broken Pekoe uit Darjeeling en Assam.

BP Broken Pekoe. Meest voorkomende Broken Pekoe. Indonesië, Ceylon, Assam, Zuid-Indië.

BT Broken Tea. De blaadjes zijn stukgemaakt om de thee sterker te maken met de uitdrukkelijke wens hem beter te doen afsmaken na het toevoegen van melk of suiker. (Sumatra, Ceylon, Zuid-Indië).

Brown Betty

Oerklassieke Engelse theepot, uitgevonden in 1695 in Stoke-on-Trent. Houdt de hitte zeer goed vast en is erg geschikt voor het maken van grotere hoeveelheden thee omdat de vorm de blaadjes veel plaats geeft. Afgewerkt met Rockingham Glaze die de bruine kleur geeft.

Bu Jian Tian
China. Rotsthee. Betekent ‘Lost the Sky’, omdat de negen struiken onder een overhangende rots staan. Naast de vier hoofdcultivars bevat Wuyi honderden varianten die vaak maar in kleine hoeveelheden bestaan, en maar heel zelden worden geëxporteerd. Sommigen worden gebruikt in Wuyi Da Hong Pao blends.

Bukit Sari

Indonesië. 1150-1350 meter. West Java, Cianjur, Pasir Kuda, Kirangjaya. De plantage telt 1400ha en werkt organisch. Ze dateert uit de jaren 20 van vorige eeuw. Bio sinds 2007. Won verschillende prijzen over de hele wereld. Werken ook zeer sociaal. www.bukitsari.net

Bukit Sari Imperial Black, Simon Lévelt: 17.9 euro voor 100 gram. 1150-1350 meter. Indonesië. West Java, Cianjur, Pasir Kuda, Kirangjaya. Deze won prijzen in Australië en Japan, en ik proef waarom. 4 mei ’21, 3 gram, 3 mins, kyusu, 98°C, 150ml: prachtige en voluptueuze aroma’s voor het natte blad, heel floraal. Heldere oranje infusie. Zacht en erg floraal, een beetje als een wakoucha. Heeft ook iets fruitigs, en een bijzonder mooie afdronk. Veel body. Tweede zetsel, 4 min: kruidiger en fruitiger, heel anders. Mooi zacht.  😊😊😊😊

Bulang

Etnische minderheid in het diepe zuiden van Yunnan die vooral hoog in de bergen wonen (in de dalen wonen de Dai). Ze migreerden vanuit Myanmar naar hier in de 2^de eeuw na Christus en leerden thee te maken van theebomen die nu vooral gebruikt wordt voor Pu’er. De zeer afgelegen dorpen waren lang zo geisoleerd dat ze door de opkopers werden genegeerd maar sinds 2006 begon de Pu’er boom die grote welvaart bracht. Eén van hun bekendere theebergen is Jingmaishan met vele zeer oude theebomen. De Bulang zijn boeddhisten, maar ze vereren ook hun bergen, rivieren en (thee)bomen.

Bulang

Xishuangbanna, Yunnan, China. Thuis van de Bulang minderheid. Menghai, en aan de grens met Myanmar. 1600 tot 1700 m voor Banzhang en 1200m voor Man’e. Banzhang is stevig met duidelijke bitterheid maar ook met snel opduikende zoetjes die blijven hangen. De thee van Man’e is vaak bitterder en het zoete komt pas later naar voor. Oude theebomen in Banzhang, Man’e, Manxinyuan en Mannuo.

Bulang Black, Bulang Hong Cha, Meileaf: Harvested April 2018 in Wei Dong, Bulang, Yunnan. Buds and up to third leaf. 1700 m elevation. 27 december ’21, 5 gram, gaiwan, 20 sec, 100ml, 90°C: nat blad heeft een zoete toets met iets van honing. Mineralig voor de infusie. Zacht, Mineralig, met fruit alleen in de finish. Hooi ? wel een beetje. 25 sec: nat blad is nu wat zoeter en voller (en lekkerder). In het aroma van de infusie zit nu ook een duidelijke puerh (sheng) toets. 30 sec: sheng toets nu ook merkbaar in het natte blad. 35 sec: voor mij nu voorbij… 😊😊😊

Bungalow Tea

Wanneer men je bij het bezoeken van een theedomein in Indië Bungalow Tea aanbiedt heb je er alle belang bij dat aanbod te aanvaarden. In het allerbeste seizoen gaan plukkers op pad om de beste theeblaadjes (vaak alleen de knop, of de knop en één blad) te plukken en met dat materiaal maken de allerbeste en meest ervaren theemakers van het domein een lot thee. Het resultaat gaat naar het hoofd van het domein en wordt geserveerd aan belangrijke gasten.

 

Burundi

Kwaliteitsthee vanop de Albertine Rift, op hoogtes tussen de 1900 en 2100 m en met een vergelijkbaar terroir als Ruanda, maar iets zuidelijker. Dit maakt dat er iets meer seizoenvariatie is en dat de periode van juli tot september er één kan zijn van lage opbrengsten maar hoge kwaliteit, wat echter niet iedereen even vrolijk maakt. 20% komt van grote boerderijen, de overige 80% wordt geteeld door kleine boeren. De Office du Thé du Burundi zorgt voor de link tussen de fabrieken en de telers. De thee’s lijken op die van Rwanda, maar een iets bruiner blad zorgt ervoor dat ze niet dezelfde prijzen halen. Een land om in de gaten te houden.

 

Bu Zhi Chun
China. Rotsthee. Betekent ‘Forgot the Spring’, genoemd naar de zeer late plukdatum die pas eind mei valt wanneer alle andere cultivars al geoogst zijn. Naast de vier hoofdcultivars bevat Wuyi honderden varianten die vaak maar in kleine hoeveelheden bestaan, en maar heel zelden worden geëxporteerd. Sommigen worden gebruikt in Wuyi Da Hong Pao blends.

Cachar

District van Assam ten zuiden van Assam’s belangrijkste zones, en deels grenzend aan Bangladesh. Goedkopere Assam maar ook veel lichter, zonder de body en de moutigheid van echte Assam.

 

Caicha

China. ‘Vegetable’ Tea. Lage theestruiken in wuyi die voortkomen uit zaad en niet uit klonen. Kan worden vergeleken met het Japanse zairai. Ondermeer Gong Mei wordt meestal met deze thee gemaakt, net als veel Lapsang Souchong.

Camellia Formosensis

Wilde theeplant die voorkomt in het centrum, het zuiden en het zuidoosten van Taiwan, op hoogtes tussen de 800 en de 1800m. Kan tot 8m hoog worden. Wordt lokaal gebruikt voor het maken van ‘wilde’ thee en de lokale bevolking noemt het de thee van de Goden. Vaak illegaal verplant van zijn originele standplaats naar iemands theetuin. Wordt ook gebruikt voor kruisingen, zoals bij de #Ruby18.

Shan Cha, Nantou, Global Tea Hut: Juni 2020. 1000 m hoogte, Nantou, Taiwan. Camellia Formosensis. Shan Cha is de naam die de inboorlingen eraan geven. Eén van de ouders van Ruby 18. Wilde theebomen die één keer per jaar geplukt worden (of helemaal niet als het lijkt dat ze onder stress staan). Volledig bio. 85-90°C. 13 september, kyusu, 88°C, 150ml, 3.2 gram, 3 min. Droog blad is zwart en mooi volledig. Nat blad, eerder licht bruin, volledig blad. Uitermate mooi en uitermate complex aroma voor het natte blad. Goudkoperen infusie. Heel intense en complexe aroma’s, héééél lekker en erg apart (niet na walsen, wel na stilstand). Honing en specerijen. Start eigenlijk nogal mineralig, en plooit dan open in wilde honing en fruit. Fris tikje, lichte astringentie. Tweede zetsel, 30 sec: aangenaam, alles is zacht en fijn. 😊😊😊😊

 

Camellia sinensis var. Sinensis
Deze plant houdt het meest van een koel en vochtig klimaat, en dat van de hoger gelegen bergstreken van China, Japan en Taiwan is ideaal. Het blad is klein, en de struik kan tot 6m hoog worden, met kleine, geel-witte bloemetjes. Het zijn meestal de jonge blaadjes die gebruikt worden en die hebben kleine fijne haartjes op de onderkant. Ze bevatten 4% caffeïne. Na het plukken duurt het één tot twee weken voor er opnieuw geplukt kan worden. Witte thee wordt vaak gemaakt met zachte, jonge bladbotten, veel andere met een topje van twee blaadjes en een bladbot (two leaves and a leaf bud). Op grote hoogtes groeit de plant trager en de blaadjes krijgen daardoor meer smaak. Van de zaadjes kan lichtzoete thee-olie worden gemaakt, die in de keuken wordt gebruikt. Een Sinensis struik kan in de goede omstandigheden tot 100 jaar productief blijven.

Camellia sinensis var. Assamica
Theeplant met een groter blad dan de vorige die vooral in tropische gebieden als Indië, Sri Lanka en Kenya goed gedijt. Kan tot 15m hoog worden, en de bladeren tot 20cm, maar in het wild, waar de boom een langere levensduur heeft, staan exemplaren die tot 30m hoog zijn en eeuwenoud. In plantage’s stopt de productiveit ergens tussen de 30 en 50 jaar. Deze plant staat ook in Yunnan, China, maar men hem Da Ye of Groot Blad noemt. Voor het eerst (h)erkend door majoor Robert Bruce in Assam in de eerste helft van de 19de eeuw.

Camellia Assamica ssp. Lasiocalyx of Cambod of var. Cambodiensis

Ook bekend als de ‘Java bush’. Ligt ergens tussen sinensis en assamica en kan worden gebruikt voor thee, maar staat niet breed aangeplant. Wel interessant voor telers die nieuwe hybride’s ontwikkelen. 20cm groot blad. Wordt soms aanzien als een derde soort naast de var. Sinensis en de var. Assamica, maar waarschijnlijk een kruising tussen de Yunnan assamica en de Indische.  

 

Carcadet

In West-Afrika bekend als Bissap, in Egypte als Karkandji. Thee gemaakt van de rode bloempjes van de hibiscus. Kan zowel koud als warm gedronken worden. Koud best met wat munt of citroen.

Carcadet Nuit d’Eté, Damman Frères: Hibiscus bloemen met stukjes appel en schil van rozebottel, geparfumeerd met aardbei en framboos en room. 14 januari ’17: aroma is aardig met hibiscus en aardbeien met slagroom; fris tikje, maar dan best wel lang en goed evenwicht JJ

 

Castleton Tea Estate

Ligt op een uurtje van Darjeeling stad, op de heuvels van Kurseong en Pakhabari. Opgericht in 1885 door Dr Charles Graham, oorspronkelijk gepland als sanatorium tot de eigenaar het potentieel als theedomein ontdekte. Vroeger bekend als Kumseri. 471ha waarvan 318ha aangeplant. De aanplant bestaat vooral uit Chinese jat struiken en er wordt uitsluitend met de hand geplukt. Alleen Orthodox, geen CTC. Tussen de 980 en 2300m boven de zeespiegel. Eigendom van de Goodricke Group. Uitstekend. Het domein is zeer trots op zijn Muscatel’s, pure second flush van jat struiken.

 

Catechines

Catechines zijn polyfenolen die in wijn, cacao en thee voorkomen als antioxidant. Ze zijn goed voor ongeveer een derde van de droge massa van theebladeren en zorgen voor het bittere, droogtrekkende effect, eigenlijk een natuurlijk zelfverdedigingsmechanisme van de plant. In thee zijn het vooral epigallocatechines die voorkomen en die helpen ondermeer bij het boosten van het metabolisme wat kan helpen tot gewichtsverlies, het bestrijden van diabetes en een verminderde opname van slechte cholesterol.

Caykur

Turkije. Grootste theeproducent van Turkije, goed voor meer dan 133.000 ton per jaar.Tot 1984 had het bedrijf een monopolie. 46 theefabrieken verspreid over de theeregio’s. Willen tegen 2023 volledig organisch werken. Ze bezitten zelf geen theeplantages en werken samen met 200.000 grote en kleine landeigenaren die ze aansturen en helpen door hun research in micro-biologie en verbeterde cultivars. Er werken meer dan 10.000 mensen voor het bedrijf. 

 

Ceylon (Sri Lanka)

188.175 ha. 7,4% van de wereldproductie. Sri Lanka is ongeveer even groot als Ierland en het is een prachtige en verscheiden plaats, waar heerlijke thee wordt gemaakt. Tot 1860 was Ceylon een koffie-eiland, maar tegen 1869 had een schimmel de koffieplant uitgeroeid. De plantage-eigenaren zochten naar andere opbrengstgewassen zoals kinine, maar in 1866 kreeg de pas gearriveerde Schot James Taylor de opdracht thee aan te planten en in 1867 deed hij dat op 7.7ha grond op de koffieplantage van Loolecondera. Taylor werkte eerst heel artisanaal, maar tegen 1872 had hij een goed uitgerust fabriekje en in 1873 werd 10 kg van zijn thee verkocht op de veiling in London. Henry Randolph Trafford, een echte thee-specialist, startte een tiental jaren later heel wat theetuinen op en tegen 1890 bedroeg de productie 22.899 ton. Datzelfde jaar bezocht Thomas Lipton, toen al de eigenaar van een 300 tal winkels in Groot-Britannië, Ceylon. Hij zag een mooie opportuniteit, sloot een overeenkomst met Taylor en kocht een 12-tal theeplantages op. De geproduceerde thee verkocht hij in zijn winkels tegen de helft van de prijs van de anderen die hun thee via tussenpersonen in London moesten aankopen, en Lipton verbond de naam Ceylon met zijn ideaal van “hoge kwaliteit aan een zo laag mogelijke prijs”. In 1894 werd de Ceylon Tea Traders Association opgericht, de vereniging die bijna de volledige productie beheerst. In 1925 zag het Tea Research Institute het daglicht. Tegen 1965 stond er 200.000 ha en was Ceylon de grootste exporteur van de wereld. Vandaag is het de vierde grootste producent ter wereld, en de tweede grootste exporteur. De meeste plantages liggen op hoogtes tussen de 1000 en 2650 meter, op het zuidwestelijke deel van het eiland. Het is er heet en vochtig waardoor er het hele jaar geplukt kan worden, maar de beste worden geplukt tussen eind juni en eind augustus in het oosten en van begin februari tot half maart in het westen. De meeste plantages liggen ten oosten van Colombo en bij Galle in het zuiden. De landhervorming van 1971 gaf de staat de rechten over twee derden van de plantages, maar sinds 1990 worden meer en meer privé-bedrijven aangesteld als beheerders. Ceylon was lang de grootste thee-producent van de wereld, maar zakte dan weg door verschillende problemen. 70% van de produktie gaat nu naar Rusland, het Midden-Oosten en Noord-Afrika. CTC is nog altijd maar goed voor een beperkt deel van de productie en Ceylon-thee blijft het bekendst en best in zijn traditionele vorm. De beste Ceylon-thee komt van plantages boven de 1300m waar de struiken trager groeien en het koeler is, en des te trager de struiken groeien des te meer smaak en concentratie hun blaadjes hebben. Citrus-aroma’s zijn het meest kenmerkend voor deze thee’s. Er zijn zes gebieden: Galle, Ratnapura, Kandy, Dimbula, Uva en Nuwara Eliya. Thee van de lager gelegen gebieden wordt meestal voor mengelingen gebruikt. De thee van de hoger gelegen gebieden is krachtig en intens maar ook fris, vaak met wat citrus-toetsen. Groene en witte thee worden in kleinere hoeveelheden gemaakt, maar de witte (Ceylon Silver Tips) is duur maar erg delicaat en licht met toetsen van honing en den. Zwarte Ceylon-thee is het lekkerst met een scheutje melk, en wordt in Engeland aanzien als de perfecte afternoon-tea.

Ceylon OP Shawlands, Or: Regio Uva. Theetuin uit het einde van de 19de eeuw, op 1200m hoogte, op de zuidelijke helingen van de Madulsima heuvelruggen. Opgericht in 1880. Kleine, wat gebroken blaadjes. Goed maar wat wegglippend aroma. Natte neus is hel klassiek, maar in de mond is de thee heel rond en zacht, een beetje zoet zelfs; lekkerste van de flight en de enige die echt zonder melk lekker is; gezet met 4,5 min ipv 2 en dat is ok. Héél mooie thee, mooie complexiteit, en vooral een mooie fraicheur. Lang. 😊😊😊(😊)

Ceylon OP, Adawatte: Adawatte ligt in de provincie Uva, in Lunugala. 782m boven de zeespiegel. Eigendom van Finlays Tea Estates. Medium-grown. 5.18 euro per 100gr, Teastation. 95°C, 2 minuten. Theesommelier cursus. Kleine blaadjes, donkerbruin, geur van gedroogde abrikoos. Roodbruine infusie, beetje citrus, smaak van thee (tiens), eerder dun mondgevoel, wat astringent, zeker na afkoelen, vraagt om melk. Nat, stukjes en takjes, bruin met een paar groene blaadjes, overrijp fruit in de neus. 😊😊

Ceylan OP, Damman Frères: 19 oktober ’17, 8.29 euro. Ontbijtthee. Droog: eerder timide van geur, heel uniform uitzicht; nat: neus fris en fruitig en glad, erg mooie blaadjes, redelijk intact met wat two leaves and a bud; leuk aroma, rond en duidelijk; mooi evenwicht; heel goeie ronde en opwekkende ontbijtthee met melk, de gladste van de drie (is ook de meest recent gekochte) 😊😊(😊)

Balangoda Orange Pekoe, Simon Lévelt: 3.54 euro per 100 gr. Balangoda is een grote stad in het district Ratnapura. Sabaragamuwa heuvelketen in Ruhuna, in low-grown gebied in het midden van het land, alhoewel de verpakking medium-grown vermeld. Grootbladig. 5 minuten. Mooie regelmatige blaadjes, kleine kleurverschillen. Mollige onduidelijke geur die een beetje zoeterig is, appelsien. Koperrode kleur. Weinig aroma, nogal eenvoudig. Heel klassiek, zacht in de mond maar ook bold, een beetje astringentie. Aardige thee. Met melk lichtbruin, niet veel aroma, niet veel karakter. 😊😊

Ceylan Kallebocka Flowery Orange Pekoe, Comptoirs Richard: 5.9 euro per 100 gram, Comptoirs Richard, Parijs, 31 oktober 2017. Een medium-grown uit Kandy. 4 min, 90°C, Spa water, 30 maart 2019: bijzonder lekker geurend droog mengsel met nogal wat tip. Tamelijk donker infuus, mooi bruin. Heel mooi en open aroma, tonen van specerijen en fruit (citrus). Niet te astringent, maar mag niet met echt kokend water of te lange trektijd, hij verliest dan vooral in de mond zijn charme. In de mond meer hout, minder fruit. Met melk: de kleur blijft mooi, lichtbruin zoals flan caramel. In de mond interessant en zelfs lekker, met een mooie zachte afdronk, maar het aroma zakt wel weg. Very comforting tea … 😊😊😊

Blackwood Orange Pekoe, Simon Lévelt: Bio. 6.4 euro per 100 gram, Simon Lévelt leuven. Bio. Blackwood is een theetuin die hoort bij de Idulgashinna Organic Tea Gardens, de eerste biologisch gecertifieerde theetuinen van de wereld, en ligt in het Uva district, op hoogtes tussen de 1500 en 1900m. De blaadjes zijn klein. Gekocht en gedronken in 2017. Prchtig droog aroma, heel complex, om aan te blijven snuffelen, tabak en citrus. Nat opnieuw duidelijk citrus maar krachtiger. De infusie is complex en goed omlijnd en herkenbaar Ceylon. Redelijk streng in de mond, zeker niet meer dan 3 minuten laten trekken. Een duidelijke en stevige thee die melk verdraagt. 😊😊(😊)

 

Ceylon Artisanal Tea Association

Sri Lanka. Assiciatie die de cultuur van kwaliteits-bladthee uit Ceylon wil promoten. °2020 door zeven kleinere producenten in Kandy, Ruhunu, Sabaragamuwa en Uva.

Chabobo-en

Japan. Sayo Nakamura. Theeboerderij in het dorp Kasuga, op de oostflank van de Ibuki, in de prefectuur Gifu. 60 a op 200 tot 400m boven de zeespeigel. Zandsteen met een poreuze zwarte toplaag. Veel regen en omringd door bergen. Door de grote verschillen tussen dag en nacht en de diep in de grond penetrerende theestruiken hebben thee’s van dit dorp zeer veel smaak, en ze werden lang gebruikt om blends uit andere regio’s wat op te peppen. De afgelegenheid en de moeilijk bewerkbare gronden zorgen nu voor snel verouderende populaties zodat de productie wordt bedreigt. Het dorp is echter uniek omdat hier bijna alleen oorspronkelijke theestruiken staan, geen moderne cultivars, en het dorp altijd al vrij van kunstmest en pesticides was. Er wordt maar één keer per jaar geoogst en bijna altijd met de hand, en omdat de oogst door de hoogte zo laat valt zijn de prijzen te laag om nog interessant te zijn en worden veel theetuinen verwaarloosd. Mevrouw Nakamure verzet zich tegen deze trend en probeert unieke thee’s te maken. De struiken staan hier heel dicht op elkaar, in een zgn schildpad patroon zodat onkruid geen zon krijgt en ze geen herbicides moet gebruiken.

Machu Picchu Handpicked Sencha 2019, The Tea Crane: Chabobo-en boerderij, Kasuga in de prefectuur Gifu in de Ibi-gun bergen. Oostflank van de Ibuki berg die Gifu en Shiga scheidt.Grote temperatuurverschillen tussen dag en nacht. Losse luchtdoorlatende grond, perfect voor lokale cultivars. Het volledige dorp is vrij van pesticides en kunstmest, en bijna alle aanplant bestaat uit lokale soorten uit zaad voortgebracht en niet uit klonen. Eén handmatige oogst per jaar. Boerderij van Sayo Nakamura, met aanplant in schilpad-patroon zodat de zon de bodem niet kan bereiken en ze geen herbicides nodig heeft. 100% organisch. Geen klonen. 14 dollar per 30 gram.  Geoogst 10 mei 2019. 100 jaar oude struiken en ouder. De theetuin bestaat uit 60 are, op 200 – 400 m hoogte boven de zeespiegel. Zandsteen met een doorlatende zwarte toplaag, en poreuze verharde lava. NO-ZW helling. Veel regen en omringd door bergen. Op sommige dagen is er ochtend- en avond-dauw. Met de hand geoogst. Geproduceerd in een klein sencha fabriekje dat met kleine batches kan werken.  De twijgjes warden niet uitgeselecteerd om mee balans en zoetheid te houden. 18 oktober 2019: natte blad geurt vegetaal en een beetje notig. Intens geel met jadeschijn, niet helder. Een heel zuivere geur, vers nat gras ? zacht, geen bitterheid. Nogal timide smaak. Redelijk zoet. Na een beetje afkoelen zit er een mooie gebalde en wat gesloten complexiteit in deze thee. Dik mondgevoel. Heel zoete afdronk. Tweede zetsel, 1 minuut. Ik vind hem nu lekkerder. Ronde smaak, heel vol, mooi bittertje dat niet stoort. Lange afdronk, notig. 12 april ’20, 3 gram, 200ml, 40 sec, kyusu, 98°C: blad en twijg. Nat blad geurt complex en grassig en fris, als een grasland na de regen. Lichtgeel met een groene schijn. Een dikke maar erg gesloten thee in de mond. Lekkere afdronk. Tweede zetsel, 40 sec, de kleur van de infusie is jadegroen. Erg lekkere uitgebalanceerde wat zoete maar complexe smaak. Koekjes. Zeer mooie, complexe afdronk, het is bij dit zetsel dat de thee volledig tot zijn recht komt. 😊😊😊😊

Kasuga Machu Pichu Hand-picked Wakocha, 2020, The Tea Crane: 10 gram, 16 dollar. Hand-picked, hand-processed. Lightly withered, lightly oxydized. Kasuga village, Gifu. Sayo Nakamura van Chabobo-en. Native bushes. Mei 2020. Kasuga Tea Factory, 15 ares, 200m hoog, kalksteen met zwarte toplaag, deels vulkanisch. NESW. Individuele ronde struiken. Veel regen, grote temperatuurverschillen. Omringd door bergen. Op sommige dagen is er zowel ochtend- als avonddauw. 19 september ’21, 3 gram, 3 min, 150ml, kyusu, 98°C. Droog aroma is al overweldigend (tomaat, kruiden). Nat blad: heel complex maar niet overweldigend, toetsen van hooi en een beetje fruit. Infusie heeft een bchaboboleek oranje kleur als een ff. In de mond hooi, honing, erg speciaal, complex en met een lange afdronk, maar geen klassieke wakocha, meer als een bijzonder rijpe rijke darjeeling first flush. Tweede zetsel: nat blad, een heel volwassen strak aroma, geen fruit of bloemen, maar in de mond een verrassend volle en zoete smaak, zéér lekker maar erg ongewoon, vleugjes frangipane doen het een beetje aan een gebakje denken. 😊😊😊😊

Chaburaya
Japan. Theeboerderij in Wazuka, in het zuiden van Kyoto. 5 percelen in de bergen boven Wazuka, op hoogtes tussen de 300 en 600m. Werkt organisch en de enige bemesting bestaat uit de restproducten van zijn zonnebloem- en thee-olie. Yabukita, Okumidori en Gokō. De eigenaar is Yuma Noike (°1981), het bedrijf bestaat sinds 2015. Verdeeld door The Tea Crane.

Ch’a Ching

Tussen 760 en 762 na Christus, tijdens de Tang dynastie, schreef de geleerde dichter Lu Yu (°733, +804) dit klassieke werk over thee, ook bekend als Chajing of als de Tea Sutra. Dit is het oudste boek over thee, en we kennen het alleen via een kopie uit de tijd van de Ming-dynastie. Voor Lu Yu was thee een symbool voor de harmonie en de eenheid van de wereld, en hij kende het een grote spiritualiteit toe, maar het boek bevat naast een geschiedenis van thee ook veel praktische raadgevingen, zowel voor het telen ervan als voor het drinken. Hij verbleef vaak in Huzhou in Zhejiang, waar hij ook overleed. Overal in China’s theeregio’s kom je standbeelden van hem tegen.

 

Chai

Eigenlijk is Chai het Hindu-woord voor thee, en het is correcter te spreken van Masala Chai. Deze manier van theezetten werd populair in de tweede helft van de 19de eeuw en werd ingevoerd door Britse plantage-eigenaars. Het is een mengeling van Assam-thee, specerijen en buffelmelk (gewone melk mag ook wanneer u in buffelloze omgevingen verblijft), en eigenlijk wordt hij gekookt in een pan met melk en water, eerder dan door er kokend water over te schenken. De hoeveelheid melk varieert in Indië van streek tot streek, met de Punjab als de grootste melkliefhebbers en West-Bengalen als de minste (en vaak zelfs geen).

 

Kashmir Tchaï, Kusmi: Blend van zwarte thee, kardemom, gember, kruidnagel, kaneel, laurier en anijs. Gekruid volgens een Nepalees recept. Zou ook goed zijn als ice tea. 11 november ’17: mooie heldere en eerder lichte kleur; met melk licht caramelbruin, zeer goed geslaagd; mooi aroma zonder te overheersende smaken; met melk, zacht en eerder elegant, niet zwaar en niet zoet (zonder suiker) 😊😊😊

Chai Impérial – Black Tea Indian Tradition, Palais des Thés: 3% Kardemom, 3 % roze peper, 4%kaneel, 25% gember, 5% appelsienzeste, kruidnagel. 8.5 euro. 18 oktober ’17: droog, een mooi maar overweldigens aroma maar best complex en ok; met melk; een heel leuk, elegant en evenwichtig aroma; in de mond komt de kaneel iets meer naar voren, maar nooit overdreven; lekkere Chai: 12 november ’17: droog, mooie mengeling maar iets overdreven en wat kunstmatig overkomend aroma; de infusie is echter prachtig complex zowel in geur als smaak met duidelijke maar niet overdreven kaneel en een heel mooie toets door die appelsienzeste. 😊😊😊(😊)

Chakra Chai. Saveur Epices, Mangue, Curcuma. Gourdon Négoce de Thé, Metz: : 5.6 euro. 37% zwarte thee, stukjes mango en gember, citroenzeste, anijs, kaneel, kruidnagel en kurkuma-poeder. Infusie: Aroma doet me enorm denken aan Engelse supermarkt met Kerst in Everberg. Kleurt mooi chocomelkbruin met melk. Eerder dun in de mond maar aardig, minder zwaar dan een echte chai. 😊😊😊

 

 

Cha Khao Hoom

Rijstthee uit het Noorden van Thailand. Anders dan bijvoorbeeld genmaicha omdat er geen rijst aan wordt toegevoegd maar de bladeren van Nuo Mi Xiang Nen Ye, de blaadjes van een plant die sterk geurt naar sticky rice. Gemaakt op basis van een ball oolong waaraan de blaadjes worden toegevoegd en samen gerold. Wanneer de thee gezet wordt en de blaadjes zich ontplooien kan je de twee onderscheiden.

DMS Cha Khao Hoom ‘Rice Tea’, Siam Teas: Rijst-oolong. 6.3 euro voor 25 gram. Doi Mae Salong. Knop plus twee à drie blaadjes.  Jin Xuan Assamica gearomatiseerd met sticky rice kruiden (Nuo Mi Xiang ne Ye) die niet alleen hun geur afgeven maar ook in het mengsel aanwezig blijven. Specialiteit uit Noord-Thailand. 20 augustus ’21, 3 gram, glazen pitcher, 200ml, 85°C, 3 minuten. Nat blad, een combinatie van gekookte rijst en een mooie frisse geur als van open lucht. De smaak is een heel interessante combinatie van rijst en iets fris en tegelijk zoets, heel zuiver, heel leuk. Mooie afdronk. Heel vol. Tweede zetsel, zelfde parameters: wat zoeter, iets dat op rijst lijkt maar het niet is, wat korter, maar dat zoetje maakt dat goed. Heel aangenaam zoet puntje in het begin. Beetje als een zoet koekje. Derde zetsel: nog altijd leuk, zoet. 😊😊😊😊

Champagne Oolong

Meestal slaat deze term op Oriental Beauty, beschouwd als de beste oolong van Taiwan, maar soms wordt er al wel eens champagne of zelfs brandy toegevoegd aan een oolong om hem deze naam te geven, en soms is het een blend van oolong en osmanthus-bloemblaadjes. Kan zowat alles zijn en is meestal gewoon een marketing-trukje.

 

Chang HungChin

Taiwan. Tweede generatie. Mr Chang werkt al in het bedrijf sinds zijn jeugd. Tweede generatie. 5 ha in eigendom, 10ha in pacht. 30 ton thee per jaar. Verdeeld door Camellia Sinensis.

Chanoka

Uji, Japan. Theehuis op een uurtje rijden van het station van Kyoto, aan de Uji rivier. Opgericht in 1900 door Tsunekiti Takada, de overgrootvader. Nu geleid door Masahiro Takada. Redelijk hoog gelegen, op zo’n 400 m boven de zeespiegel.

Chanoyu

Japanse theeceremonie voor het bereiden van een kop matcha. De simpelste, Chakai genaamd, duurt ongeveer een uur, de meer complexe, Chaji, ongeveer vier uur. Chanoyu betekent letterlijk heet water voor de thee, en de theeceremonie wordt soms ook Chado of Sado genoemd, de Weg van de Thee. Heel traditionele, ernstige manier van theezetten die zich egens tussen kunst en religie (Zen-boeddhisme) bevindt

Chakai is een relatief eenvoudige ontmoeting die zoetigheden, dunne thee en soms een lichte maaltijd omvat. Chaji is veel formeler, duurt langer en omvat meestal een volledige maaltijd, inclusief zoetigheden, een dikke en een dunne thee. Het doel is het bevrijden van de geest van alle balast. Chaji vind meestal plaats in een theehuis dat hiervoor is ingericht en dat men bereikt door een theetuin die eveneens speciaal is aangelegd. Winter (Ro) en Zomer (Furo) hebben hun eigen ritueel, Furo gebruikt een verplaatsbaar kooktoestel, Ro is altijd verbonden met een vaste in de vloer ingebouwde stookplaats.

De gasten worden eerst ontvangen in de tuin waar ze op een bankje wachten op de gastheer. Na diens begroeting (een diepe buiging) gaan de gasten naar de theeruimte. Aan de ingang wassen ze handen en mond en de lage toegang verplicht iedereen om diep te bukken, wat het verschil in rang en stand zou doen verdwijnen. De theeruimte zelf is sober, met een papierrol met een zenboeddhistische spreuk die gezamenlijk wordt bestudeerd. Zodra iedereen zit verschijnt de theemeester en wordt een lichte meergangenmaaltijd geserveerd. Er wordt iets zoets geserveerd om de smaak voor te bereiden en de gasten gaan terug naar de tuin waar ze wachten op het tweede deel van de ceremonie.

Een gong nodigt dan de gasten terug uit in het theehuis waar de zenspreuk nu vervangen is door een vaas met bloemen. De gastheer begint nu met het maken van de dikke groene thee volgens een strak voorgeschreven ceremonie waarbij de gasten zwijgend toekijken. Wanneer de gastheer de kom neerzet neemt elke gast drie slokjes waarna hij de rand schoonveegt en de thee doorgeeft aan de volgende. Daarna reinigt de theemeester alle gerei en legt hij nogmaals kooltjes op het vuur. De ceremonie wordt nu minder formeel en er mag gepraat worden. Er wordt een klein zoet hapje geserveerd en de ingredienten voor de volgende fase worden klaargezet. Deze keer wordt schuimige dunne thee geserveerd en tijdens de procedure mag gepraat worden. Na een kort afscheidsgesprekje met de gastheer vertrekken de gasten en blijft de gastheer alleen achter.

De geserveerde thee is altijd groen in traditionele ‘matcha’ poedervorm. Hij wordt gemaakt door verse groene theebladeren te drogen, roosteren en vermalen, en wordt dan bewaard in een houten lakdoos, een Natsume. Het poeder wordt afgemeten met een kleine houder van keramiek aan een houten steel, de chashaku, die aan de deelnemers wordt doorgegeven, zodat elk met zijn eigen spatel, de chasaji, een portie in zijn theekommetje doet. Daarna wordt een speciale lepel, de Hishaku, gebruikt om kokend water over de thee te gieten. Daarna wordt een kwastje van bamboe, de Chasen, gebruikt om de kop op te kloppen zodat een schuimige groene vloeistof ontstaat. De typerende bitttere smaak ontstaat door dit opschuimen. Ook de handelingen van de deelnemers worden bepaald door een strikte ceremonie en maken deel uit van een mediteatietechniek. Wanneer de gast de thee van de schenker krijgt, zet hij zijn kom op de linkerhand en draait ze dan met de rechterhand in drie korte bewegingen 360° rond, met de klok mee.

De theeceremonie is erg oud en de eerste regels werden al in de 15de eeuw opgesteld door een boeddhistische monnik. In de 16de eeuw werden ze door een paar beroemde theemeesters geformaliseerd tot de Chanoyu ceremonie, toen met slechts één kommetje voor alle deelnemers als teken van broederschap en trouw. Deze dienden vaak om bondgenootschappen te verzegelen of steun te vragen aan de machtigen van het land of als kader voor diplomatie (een beetje zoals een bezoek in een sterrenrestaurant in het 20e eeuwse Europa).

Chaozhou
Deze stad in de provincie Guangdong ligt naast Fujian en heeft het meest conservatieve dialect van China. De stad is ook het thuis van de gong fu stijl van thee zetten. Dit doen ze bijna uitsluitend met de lokale Dan Cong thee want Fenghuangshan ligt maar op een uurtje of twee rijden van de stad. Het is ook één van de plaatsen in China die de voorkeur geven aan hun eigen theepotten uit de lokale rode klei boven die van Yixing.

Chawan
Japan. Theekop, meestal zonder oor. Kan heel simpel zijn, of zeer exclusief, en alles daar tussen. Vaak gebruikt voor matcha, en de vorm laat dus het maken ervan perfect toe.

Chaxi
Vertaald als theetoneel, en dit is eigenlijk een goed beschrijving. Chaxi is de naam van de opstelling die je voorbereidt wanneer er gasten komen waarvoor je thee kan zetten. Deze opstelling kan heel eenvoudig zijn, of heel apart, en is bij elke gelegenheid anders. Ze hangt af van welke thee je gaat zetten, de gelegenheid, het aantal en het soort gasten. De opstelling moet functioneel zijn maar ook mooi, en vaak wordt er gewerkt met bloemen of voorwerpen die een bepaalde sfeer creëren. Dit werd door een bekende historische figuur omschreven als ‘het eerste nieuwe gras dat in de lente door de sneeuw naar boven komt’, en moet een aanduiding zijn voor wat er volgt.

Cha zé

Ook bekend als chasoku of chago. Schep, vaak uit hout, om thee mee op te scheppen uit de theecontainer. Heeft ook een esthetische functie, want een goeie heeft genoeg plaats om de thee te tonen aan de gasten zodat ze de kleur en de vorm kunnen bewonderen. Ook de schep zelf kan een echt kunstwerk zijn, heel individueel en vaak gemaakt van sprokkelhout of keramiek, maar ook van zilver of goud. Er bestaan zeer veel traditionele technieken en een schep kan een bijzonder uniek kunstwerk zijn, heel individueel en op maat gemaakt. 

Chazen ichimi
‘Zen en thee hebben dezelfde smaak’.

Chiang Mai

Thailand. Noordelijke provincie van Thailand. Begin jaren 60 vluchtten Chinese Kwomintang troepen naar de provincies Chaing Mai en Chiang Rai om het gevecht tegen de Communisten verder te zetten. Begin jaren 80 werden ze genaturaliseerd tot Thai en op aandringen van de regering vervingen ze hun opiumproductie door die van oolong thee’s. Vooral in de mistige heuvels rond Doi Tung en Doi Mae Salong op hoogtes tussen de 1200 en 1400 meter staan Taiwanese cultivars als Jin Xuan, Four Seasons Spring of Chin Shin aangeplant. De lente-oolong’s zijn bekend voor hun florale aroma’s en toetsen van mango.

Dhara Golden Tips, Siam Teas: Assamica. Noord-Thailand. Monsoon Teas. 1+1 spring picking. 200ml, 5 gr, 3 min, 98°C. Amphoe Fang woud, Chaing Mai, Noord-Thailand. 8 mei 2020: veel tip. Nat blad geurt naar iets heel bijzonder, zoet, iets kruidigs als laurier. Roodbruine infusie. Zeer mooi aroma, bijna uniek, ik denk niet dat ik al zoiets geroken heb, iet zoets, iets van koffie maar dan de zoetere soorten. Ook in de mond start deze thee verrassend zoet en fijn, met iets unieks, maar de afdronk is nogal kort. 😊😊😊 9 mei, 95°C: dat zoete is nu zeer duidelijk kers. Ook de cacao is duidelijker. De afdronk is kort maar er is een bijzonder mooie echo. 10 mei ’20, gaiwan, 4.5 gram, 60 sec, 98°C: één en al fruit voor het natte blad, heel mooi en zuiver, en met bijzonder complexe schakeringen. Roodbruine infusie. De infusie lijkt op het eerste zicht wat meer versmolten maar in hetzelfde register, opent heel mooi na wat walsen. Ook in de mond veel duidelijker, heel aparte smaken, eerder dun dan vet, maar met mooie schakeringen. Zowel finish, afdronk en echo zijn knap. Tweede zetsel, 90 sec: nat blad blijft heel aangenaam, met fruit en iets van specerijen, en ook de smaak blijft mooi overeind. De afdronk is zelfs beter dan het eerste zetsel, heel fruitig, met kers en melkchocolade, echt heerlijk. 😊😊😊😊

Doi Mae Salong Si Ji Chun Four Seasons, Siam Teas: Erg licht geoxideerde oolong. 17.9 euro voor 100 gram. 9 mei ’20, 30 sec, gong fu, 5 gram, 85°C, 100ml. Nat blad: heel mooi en zuiver aroma, aangename complexiteit. Strogeel. Aroma is floraal en boterig. Erg mooie en zuivere smaak,  zacht en wat boterig, mooie en lange finish. Zeer mooie kwaliteit, heel zuiver. Tweede zetsel, opniueuw 30 sec: de bladje ontrollen zich en zijn inderdaad heel licht geoxideerd. Het aroma wordt iets groener, ook voor de infusie.  De smaak is opnieuw zeer zacht, met meer boterigheid maar ook met wat mee grassigheid. Derde zetsel, idem: floraler nu voor het natte blad dat nu helemaal ontrold is. De pluk bestaat uit de vier bovenste blaadjes, erg opmerkelijk. Geen idee van het plukseizoen, er is een wat kleiner blad en dan drie grotere. De smaak blijft zacht, lekker en met een mooie afdronk en een tof zoetje. Dit is echt een heel aangename thee. Vierde zetsel, 40 sec: uit het nat blad stijgt nu een duidelijk melkachtig aroma op, het aroma van de infusie blijft deels hetzelfde, deels krijgt ze ook dat melkige. De kleur wordt meer en meer goudgeel. Ook een vijfde zetsel was nog erg lekker. 😊😊😊(😊)  Advent Thee, 11 december. Rinsed. 45 sec, 85°C, 5 gram, 100ml, gaiwan. Het dekseltje geurde floral en vooral opmerkelijk fris, met bijna iets van citrus, heel zuiver. Strogele infusie. Ook de infusie geurt naar citrus (en boter en kruiden). In de smaak komt diezelfde opmerkelijke frisheid terug. Een mollig mondgevoel maar het zuurtje maakt alles evenwichtig. Wordt in Taiwan ook gebruikt voor TGY, je proeft dat wel wat, maar deze thee is veel frisser dan een TGY. Heel mooie p/k. Tweede zetsel, 60 sec: nog meer van dat boterige, en ook in de infusie is dit opvallend. De infusie wordt opvallend geler. Erg smakelijk, geen grote complexiteit, maar lekker en smakelijk, en nog met een redelijke afdronk. Er zit een heel lekker krulleke in het midden. Derde zetsel, 1 min: het natte blad geurt opvallend floraler, wat geparfumeerd. Bij de infusie komt dat citrusje er ook terug bij. In de mond opnieuw zacht en lekker en interessant en leuk. Zeer veel drinkplezier voor zo weinig geld, lekker en intens. Heel goede instap-low-oxydation-oolong . Vierde zetsel, 70 sec: nog altijd leuke fraicheur, maar ook vegetaler nu. Mooi zoetje, en nog altijd een leuk smaakje, met nog een mooie retronasaliteit. Vijfde zetsel, 1 min 30 sec: nog aardig, nog altijd een mooie afdronk. Best nog lekker eigenlijk. P/K één van de beste lichte oolongs die ik ken. 😊😊😊😊 in al zijn bescheidenheid 

Lahu Forest Black, Siam Teas: 15 gram. Amphoe Fang woud, Chaing Mai, Noord-Thailand. Monsoon Teas. Field blend. Assamica. Natuurlijke wildernis-theetuinen die extra complexiteit geven. 17 mei ’20, 98°C, 200ml, 3 gram, 2 min 30 sec. Nat blad: uit de theepot stijgt een soort compote-geur van verschillende fruitsoorten op. Het blad is erg groot. De infusie houdt het mudden tussen oranje en roodbruin. Het aroma geeft mooi en fris fruit. In de mond eerder droog maar wel met body en mooi fruitig startend. Dan valt de thee even weg, en komt hij met hetzelfde fruit terug in de finish en de eerder korte afdronk. Aardig. Leuke cacao toets ook, zeker in de afdronk; Tweede zetsel: meer mout tussen het fruitgeweld, zoals sommige whiskies (unpeated). Ook in de smaak ligt de combinatie tussen de twee mooi. Beetje een korrelige mond. Leuke, wat wilde zwarte thee. 😊😊😊

Dhara Black Needle, Siam Teas: Assamica. Amphoe Fang woud, Chaing Mai, Noord-Thailand. Monsoon Teas. 1+2 pluk. 6.9 euro voor 25 gram. 21 mei 2020, 5 gram, 200ml, 97°C, kyusu, 3 mins. Grote gedraaide bladeren, aangenaam geurend in de opgewarmde kyusu. Het natte blad heeft een aangename, wat fruitige geur, met een mooie strakke structuur. Nogal wat steeltjes, sommige met tot drie blaadjes, redelijk grote. De kleur van de infusie is roodbruin. Fruitig aroma voor de infusie. Alhoewel niet erg uitgesproken, een heel zuivere mond, met een op de achtergrond rondhangend fruit dat mee de afdronk in glijdt. Een zachte, fluwelen assamica, met een heel knappe afdronk, heel lang ook, alhoewel niet heel uitgesproken. Heel knap. Tweede zetsel, vijf minuten: knap aroma voor het nat blad. Aangenaam maar nu echt assamica, zonder het fruit. 😊😊😊 Advent Package 2020, 2 december 2020, 98°C, 3 mins, kyusu,; 5 gram: deksel en nat blad, een heel fijne en ingetogen maar ook zeer complexe, kruidige geur, zeer aangenaam. Koperrode kleur voor de infusie. Heel leuk fris aroma met specerijen en fruit. Start onmiddellijk heel zuiver en fris, duikt dan even onder om dan terug boven te komen, vooral in de afdronk waar het mooie zachte aroma lang blijft hangen. Een heer, deze thee. Tweede zetsel is aangenaam, het natte blad ruikt nog erg lekker, maar de smaak is wat minder uitgesproken; lekker afdronkje wel nog 😊😊😊(😊) 

Lahu Yellow, Siam Teas: Assamica. Monsoon Teas. Gele thee. 6.5 euro voor 25 gram. 2+1 picking. Amphoe Fang woud, Chaing Mai, Noord-Thailand. 21 mei 2020, 2 min, 75°C, 150ml, 3 gram. Nat blad: aroma met heel mooi fruit, een beetje als een licht geoxideerde 2019 wakoucha, wat tomaté. Enkle bladjes zijn onvolledig geoxideerd en nog groen. De infusie is oranjekleurig. Fruit, hooi, ergens tussen wakoucha en een first flush. Zachte, fruitige smaak. Eén van de betere gele thee’s die ik al proefde. Tweede zetsel, 60 sec, 80°C: nat blad meer puur fruit, de tomaté is weg. Leuk fruit nog. Derde zetsel, 90°C, 2 min: niet echt meer de moeite. 😊😊😊

Doi Mae Salong Jin Xuan Hoarfrost Oolong, Siam Teas: Winterpluk in december. Alleen de zeldzame wintertip na nachtvorst. 6.4 euro per 25 gram. 23 mei 2020, 5 gram, 100ml, rinsed, 1 min: nat blad erg apart aroma. De infusie is een geel met een bruine inslag. In de neus aroma’s van gebakken fruit en aanbrandende melk. Erg zoet in de mond, echt iets van licht aanbrandende melk. Heel zoet aanvoelend. Tweede zetsel: dat wat gebrande lijkt weg, zachter nu.De smaak is bijzonder zacht, helemaal zonder dat storende van die aangebrande melk met een bijzonder intense finish en afdronk die erg mooi valt, en héél lang blijft doorgaan; er is een klein bittertje helemaal achteraan. Derde zetsel: groenere aroma’s. 😊😊😊

Ruan Zhi Oolong N°17, Siam Tees: Doi Mae Salong, Jade Pearls, Siam Teas: Licht geoxideerd. Belangrijke cultivar voor de regio. 6.10 euro voor 25 gram. 24 mei 2020, gongfu, 100ml gaiwan, 40 sec, 85°C, rinsed, 5 gram. Nat blad geurt erg intens; zeer rijk en floral en complex al seen parfum. Bleekgele infusie met een gouden schijntje. Erg mooi open aroma. De smaak is nog een beetje flauw, vooral floraal, witte bloemen. Zachte thee. 50 sec: nat blad even intens, een zweem van stimorol; infusie nu mooi strogeel. De neus is zacht, vol bloemen en iets zoets grassigs. Heel zachte smaken maar intens en mooi floraal, en met een mooie finish en lange afdronk. Erg aangename thee. 60 sec: nat blad wordt nu boteriger en minder floraal, en veel zachter. De infusie blijft wel geuren naar bloemen, meer met boter in de ondertoon. 70 sec: nog lekker, aangenaam, en leuk om te drinken. 😊😊😊(😊)

Lanna Oolong, Siam Tees: Assamica. Monsoon Teas. 2+1. Amphoe Fang woud, Chaing Mai, Noord-Thailand. 21.4 euro voor 100 gram. 1 juni 2020: gaiwan, 100ml, 30 sec, 85°C, 5.3 gram. Rinsed. Nat blad, gedeeltelijk ontrold, heel groot blad (assamica), lichte oxydatie, nog veel groen. Aroma is bijzonder complex en levendig, met fris fruit en wilde bloemen. Infusie goudgeel. Aroma is fris, als een lentebries op de top van een heuvel met beneden bloemenweides. In de mond ook dat frisse, wilde bloemen, maar ook iets van heel verfrissend koud geserveerd fruit. Bijzonder lekker. Mooie afdronk. Tweede zetsel, zelfde parameters: zelfde aroma voor het nat blad, maar veel rijper en dieper, onthutsend lekker. Diepgele kleur voor de infusie. De neus heeft de complexiteit van een grote witte wijn met een licht oxydatieve toets. In de mond een bittertje nu, maar ook lang en met een mooie afdronk. Derde zetsel: opvallend floraler nu, bijna een parfum, maar wel heel fris, als bedauwde wilde bloemen. De infusie geeft exact dezelfde geur. Nu pas ontwikkelt er zich een heel gastronomisch bittertje, dat veel potentieel heeft, en eerder interessant is dan storend. 😊😊😊😊

Dhara White Moonlight, Siam Teas: Assamica. Amphoe Fang woud, Chaing Mai, Noord-Thailand. Monsoon Teas. 1+2. Lentepluk. 8.4 euro voor 25 gram. 22 mei 2020, kyusu, 5 gram, 200ml, 90°C, 2 min 30 sec. Wit-zwart droog blad, moonlight. Nat blad geurt erg complex, een mengeling van brood en fruit, bijna als een fruittaart maar dan warm, ook iets romigs. Diepgoudgele infusie, bijna oranje. Heel mooi fruitig aroma met iets romigs, als een ijskreem met verse vruchten. In de mond ook erg lekker, fris fruit en een mooie strakke afdronk. Heel dik mondgevoel, heel veel substantie, als een rijke witte wijn, doet denken aan een witte rioja in de traditionele stijl. Tweede zetsel, zelfde parameters: aroma en smaak zijn nu minder fruitig, en gaan meer naar iets van opgewarmde noten met een spatje honing, een heel leuke smaak, met nog steeds een erg lange afdronk. Er zit een bijzonder lekker stukje in deze thee dat heel lang blijft hangen. 😊😊😊😊

 

Chiang Rai

Provincie in het Noorden van Thailand. Bergachtig gebied tussen de 400 en de 1500 meter. De jaaropbrengst bedraagt ongeveer 85.000 ton (2019). De belangrijkste gebieden zijn Wiang Pa Pao, Mae Fah Luang, Mae Suai, Mueang Chiang Rai, Thoeng, Phan en Mae Lao. 85% van de aanplant is Assamica, vroeger vooral gebruikt voor Miang (een gerecht). 15% is recentere aanplant met Sinensis var Sinensis, met vooral Oolong N°12, Four Seasons, Ching Ching (Ching Hsin ?) en Thi Kuan Im (Tie Guan Yin ?)

Puerh thai torréfié, 2017, L’Heure Bleue: Chiang Rai, Thailand. Olivier Schneider. Sheng Cha. Los blad, geen cake. 12 februari 2022, gaiwan, 6.6 gram, 8 sec, 100°C, gespoeld, 100ml. Weinig aroma voor het droge blad. Nat blad: curieuze mengeling van een rotsoolong en een sheng puerh, de roosterlementen van een oolong en de scherpere vegetale van een sheng. Licht bruin. Fris aroma waarin de sheng toets wel de overhand lijkt te halen. Ook in de mond fris, iets van openlucht, retronasaal wat fruit. Lichte astringentie. Tweede zetsel, 10 sec: heeft dat dubbele nog wat meer. Mooie zachte kern, met daarrond staaldraad. Start zacht en draagt dat verder, maar strakke tannines er rond geweven. Bitter maar niet echt uitdrogend (maar randje). Zoethout, drop, in de afdronk. Derde, 10 sec: terug iets meer het geroosterde in het echt wel lekkere aroma. Astringentie nu weer weg. Erg mooie retronasale roostertoets. Vierde zetsel, 15 sec: geen roostertoon mee, veel strakker, zoethout. In de mond zoeter, ronder, eigenlijk heel aangenaam nu, het bittere is compleet weg. Heel opwekkende thee. Vijfde zetsel, 25 sec: strak. Wat zoethout. Echt sheng nu, en nog altijd wel leuke afdronk. Strak. Zesde zetsel, 45 sec: strakke sheng aroma’s. 😊😊😊(😊).  

 

Chiangtai Tea Group
Xishuangbanna, Yunnan. °1999. Grote maar betrouwbare Pu’er producent met eigen theebomen in Yiwu.

Chia Yi
Taiwan. In dit district liggen de Ali Shan en de Yu Shan bergketens, beroemd voor hun Gao Shan bergketens.

China

In China wordt verteld dat de legendarische keizer Shennong (of Sheng Nun) per toeval thee ontdekte toen een paar gedroogde bladeren van de theestruik waaronder hij zat in zijn kokend water viel. Het resultaat beviel hem en thee was geboren. Het drankje werd lang gebruikt voor religieuze of medicinale redenen, maar tijdens de Tang dynastie (618-907) werd het een kunstvorm en begon iedereen het te drinken. Tijdens de Song dynastie werd het populair in zijn poedervorm (matcha), maar na de 14de eeuw werd het opnieuw vooral gemaakt van gedroogde theebladeren. Tot het einde van de 19de eeuw bleef de manier van verwerken dan zeer traditioneel, en grotendeels een zaak van de families die de grond bezaten. Thee stond nu zowat overal aangeplant alhoewel men al erkende dat de beste van de hooggelegen gebieden kwam.

Sinds de culturele revolutie zijn er overal theecoöperatieven opgericht en controleert de staat de productie die nu grotendeels (maar niet volledig) machinaal gebeurt. 80% van de productie is groene thee voor de lokale markt. Zwarte thee en oolong is vooral voor de export. Op de verpakking van de geproduceerde thee staat steeds waar hij gemaakt werd en door welk bureau.

De eerste pluk hier is tussen half april en half mei, goed voor 55% van de productie. De tweede pluk gebeurt aan het begin van de zomer en de derde in de herfst. De eerste is de beste (met eenpaar uitzonderingen). Chinese thee wordt verkocht onder verschillende namen, en vaak kan dezelfde thee van dezelfde regio verschillende namen hebben, ook in het Chinees. De naam geeft meestal de bewerkingsmethode en de kwaliteit aan, maar de naam kan ook een historische naam zijn of een plaats aangeven; bovendien worden drie verschillende talen gebruikt, het Kantonees, het standaard-Chinees en het Fujiaans. Soms heeft één thee drie of vier verschillende namen. Thee die wordt verkocht op de markt krijgt ook een klassenummer die zijn kwaliteit aangeeft. Na zijde en graan is thee China’s derde belangrijkste exportproduct.

De China-specialist Michael Adams onderscheid vijf Chinese varianten van de Camellia Sinensis plant: xia ye (smal blad), mao ye (harig blad), dai miao shan (grote berg tip), bai amo of da bai (grote witte of grote harige witte tip) en xi e (kleine kelkblaadjes). Bron: BATTLE, WILL, The World Tea Encyclopedia., p. 5)

Thee wordt verbouwd in 18 streken waarvan Zhejiang, Hunan, Sichuan, Fujian en Anhui de belangrijkste zijn. De andere zijn Anhui, Gansu, Guangdong, Guizhou, Hainan, Henan, Hubei, Jiangsu, Jiangxi, Shaanxi, Shandong, Yunnan, Tibet en Guangxi Zhuang. Ruwweg onderschied men Zuid-west China (Yunnan, Sichuan en Guizhou), Zuid-oost China (Guangdong, Guangxi, Fujian, Hainan), het deel ten zuiden van de Yangzi Jiang rivier (Zhejian, Hunan, Jiangxi, en het zuidelijke stuk van Anhui, Jiangsu en Hubei) en het deel ten noorden ervan (Henan, Shaanxi, Gansu, Shandong en het noordelijke deel van Anhui, Jiangsu en Hubei). Ongeveer 37% van alle thee ter wereld wordt hier geproduceerd, maar het grootste deel (85%) wordt in China zelf opgedronken. Desondanks is drie vierde van alle groene thee die op de wereld wordt verhandeld afkomstig van China. De Chinese export van thee bestaat uit 80% groene, 10% zwarte, 5% oolong, en de grootste afnemers zijn Marokko, de VS, Vietnam en Senegal. Het Chinese karakter voor thee laat goed zien hoe belangrijk thee is in het land: het bovenste deel van het karakter stelt planten voor, het middenste de mens, en het onderste hout of ‘met wortels’. Men zegt dan ook het karakter staat voor ‘iets dat mensen het gevoel geeft wortels (of evenwicht) te hebben’. TOWLER, Solala, Cha Dao: The Way of Tea, Tea as a Way of Life., p.9

In 2014 bedroeg de productie van thee in China ongeveer 2.2 miljoen ton. De meest productieve provincies zijn Yunnan, Fujian en Hubei. Ongeveer 330.000 ton wordt geëxporteerd. De provincie Zhejiang is de grootste exporteur. Er bestaan grote bedrijven die op industriële schaal werken maar een heel groot deel van de productie gebeurt nog steeds bij kleine onafhankelijke boeren, en velen doen nog alles met de hand. Veel soorten zijn bijna uitsluitend lokaal te koop. De laatste jaren verandert de markt sterk omdat er zowel vanuit het buitenland als bij de groeiende middenstand vraag is naar betere thee’s. Dit leidde ondermeer tot de explsieve groei van de vraag naar Pu’Erh, maar ook andere kwaliteitsthee’s vinden nu hun weg buiten hun regio’s. De Chinezen hebben nog wel een aparte smaak waarbij het visuele aspect, het dansen van de theebladeren, even belangrijk en soms zelfs belangrijker kan zijn dan de smaak van de thee. De export wordt voor een groot deel beheerst door agentschappen in handen van de regering, en rechtstreekse handel met de boeren is moeilijk maar niet onmogelijk.

 

Chinese Lente Oogst

De oogstperiode in de Chinese lente wordt onderscheiden in vijf periodes. De eerste is She Qian, voor 21 maart (erg zeldzaam), Ming Qian, voor 5 april (voor Qing Ming dus), Yu Qian, voor 20 april, Gu Yu (voor 6 mei, en al in het begin van de regens) en Lixia (regenseizoen, na 6 mei). De genoemde data zijn approximatief en kunnen wat verschuiven per jaar.

 

Chin Hsin Oolong

Cultivar uit Taiwan, zeer geschikt voor hooggebergte-oolongs. Traaggroeiend (en dus met veel smaak). Ook bekend als Chin-Hsin, Cingshin, Ching Shin, Luanze, Qing Xin, Gentle Heart of Pure Heart. Zou oorspronkelijk uit Fujian komen, maar in 1895 koos Japan, dat toen Formosa bezette, dit als één van de vier varieteiten voor oolong op het eiland, en het is nu de populairste variant. Deze varieteit zit ook in Baozhong en Dong Ding. Delicate en zachte smaak, vaak floraal of groene bladgroenten (ook orchideeën). De astringentie ligt meestal vooraan op de tong, en goede exemplaren hebben goeie hui gan, een frisse toets van munt. Nogal gevoelig voor ziektes maar zeer populair omwille van zijn smaakpatroon. Hij presteert het beste boven de 800 meter, en voelt zich goed in nieuw aangelegde tuinen met rijke grond en op hellingen met een natuurlijke drainage. In laaggelegen tuinen wordt de plant gemakkelijk ziek. In Taiwan kan je hem herkennen aan de nerven die in een hoek van 30 tot 60 graden op de centrale nerf staan en aan het lange smalle blad (Si Ji Chun heeft dezelfde nerven, maar een ronder blad). De struiken zijn ook eerder donkergroen.

Chin Hsin Da Pa

Cultivar uit Taiwan. Oorspronkelijk uit China, maar één van de vier door de Japanners uitverkoren oolong-varieteiten tijdens de bezetting. Groeit vooral in Hsinchu en Miaoli. Het blad is ovaler dan dat van gewone Chin Hsin. Buiten de zomer gebruikt voor mechanisch geoogste oolong, maar in de zomer gevoelig voor aanvallen van een insectje die de smaak van het blad veranderen. Oriental Beauty wordt hiermee gemaakt.

 

Chiran-cha

Japan, Kagoshima, schiereiland Satsuma, thee-gebied in Minami-Kyushu. Vulkanische ondergrond. Sinds 2017 is dit de verzamelnaam voor de thee’s uit Chiran, Ei en Kawanabe. Vooral diepgestoomde (fukamushi) kabusecha. Maar 28.4% Yabukita, het leeuwendeel hier is voor de 42% Yutakamidori.

Chiran Benifuki First Flush Black Tea, 2020, Thés du Japon: Chiran, Minami-kyushu, Kagoshima. 2 mei 2020. 8.63 euro per 100 gram. 11 November 2021, zakje uit een proefdoos, 100°C, 3 mins, ong 150ml. Erg mooie heldere rode kleur, een echte rode thee. Heerlijk kruidige aroma’s. Erg lekkere smaken (vooral kruiden) en een mooie afdronk. Lichte astringentie die helemaal niet stoort. Volgens de leverancier geschikt voor melk, maar dat viel wat tegen, ik heb er daarvoor al betere gehad? 😊😊😊(😊) 

Chiran Chuo Seicha

Japan, Kagoshima, Chiran. 43ha op hoogtes tussen de 100 en de 400m. Saemidori, Yutakamidori, Yabukita, Okumidori.

Chota Poobong

Darjeeling, Indië. Sinds 2016 klein theebedrijf, opgericht door Bikram Niroula in 2000 met een kleine zelf aangeplante theetuin. Zijn zoon, Bhawesh Niroula, bouwde een klein fabriekje uit dat nu theebladeren afneemt van zo’n 190 kleine boertjes. Lid van The Tea Leaf Theory.

Chun Mee

Ook bekend als Chun Mei, Zhenmei, Precious Eyebrows, of Edele Wenkbrauwen. Chinese groene thee. De lange fijne blaadjes worden opgerold bij de juiste temperatuur om ze de vorm van wenkbrauwen te geven. Oorspronkelijk uit de provincie Jiangxi maar nu kan hij een beetje van overal komen. Minder zoet en wat frisser dan veel andere groene thee. Veel thee’s hebben een licht rokerige toets. Zeer gevoelig voor te lang trekken of te heet water, de thee wordt dan erg bitter.

 

Clippers

Tot de opening van het Suezkanaal moesten schepen met thee rond Kaap de Goede Hoop varen om hun vracht naar Europa en de VS te brengen. De Clippers waren snelle zeilschepen die dit in de helft van de tijd van de oudere vrachtschepen konden en de beschikbare thee werd plots veel verser. De Cutty Sark in Greenwich, Londen, is een goed bewaard exemplaar.

 

Clipper Teas

Beaminster, Dorset, UK. 1984. Bio en Fairtrade label. Eén van de eerste om met Fairtrade thee te beginnen.

Clipper Fairtrade tea: Thee uit Oost-Afrika, Sri Lanka en Indië. CTC in unbleached teabags.

Clipper Tea, Breakfast Tea: Zomer 2017, hotel in Londen: Droog, uit het zakje geschud: CTC van goede kwaliteit, heel duidelijk en zuiver aroma. De natte thee heeft een nogal ingehouden maar wel heel evenwichtig aroma. Hele lekkere ontbijtthee, heel zuiver, mooie afdronk. 😊😊😊

 

Colombië

Thee in het Zuid-Amerikaanse land Colombia startte pas begin jaren 50 toen de regering sinensis en assamica zaadjes liet overkomen uit Sri Lanka en ze liet aanplanten in Cundinamarca en Santander. Don Alberto Llano Buenaventura, een overtuigde theedrinker, overtuigde zijn vader om op de koffieplantage in Bitaco ook thee aan te planten en bracht in 1954 de eerste Colombiaanse thee op de markt onder de Té La Sofia naam. Vandaag is Bitaco de enige commercieel uitgebate theeplantage van het land. Vanaf 1960 werd de thee verkocht onder naam Hindu na stevige investeringen in machines. In de jaren 70 stopte Bitaco met koffie en concentreerde zich op thee. Politieke troebelen zorgden echter voor het faillissement van Bitaco en het overlijden van Alberto. In de jaren 80 startte zijn weduwe de zaak terug met de hulp van haar kinderen, onder de naam Agricola Himalaya. Alberto Jr kocht CTC uitrusting en breidde het gamma fiks uit tot hij vermoord werd door het FARC. In 2013 werd het merk Hindu gescheiden van de theeproductie van de eigen boerderij die vanaf dan onder de Bitaco naam verkocht zou worden.

 

Companhia Portugueza do Chá

Lissabon, Sao Bento district. De eigenaar is Sebastian Filgueiras, een leerling van Jane Pettigrew. Bekend voor de hoge kwaliteit van zijn blends. Zeer sfeervol winkeltje met excellente thee’s. Sinds 2014. Adres: Rua do Poco dos Negros 105, Lissabon. www.companhiaportuguezadocha.com

Congo, Democratic Republic of

Het waren de Belgen die hier in de jaren 40 begonnen met de aanplant van thee. Hij werd gemaakt volgens de Legg-cut methode die uit de tabaksindustrie kwam en die zorgde voor een thee die helder en sterk kleurde maar van lage kwaliteit was. Hij paste echter goed bij het harde water uit de regio rond Liverpool en werd veel gebruikt door Horniman’s. Vanaf 1970 begon Mobutu’s nationalisatiepolitiek de thee-industrie te vernietigen en een paar burgeroorlogen later schoot er van de Congolese theewereld niet veel over. Vandaag wordt er terug thee geteeld bij de stad Bukavu aan de zuidpunt van Lake Kivu en bij de stad Butembo, ten NW van Lake Edward. Mbayo en Madaga zouden de betere domeinen zijn, bestuurd door Indiërs en met het potentieel qua terroir om richting Ruandese normen te gaan. Ze worden voornamelijk gebruikt als CTC-thee in blends.

 

CTC thee

Crush-Tear-Curl thee. Ook bekend als mamri tea. Uitgevonden in de jaren 30 in Assam, op het Amgoorie landgoed. De grotere theeblaadjes, dikker en minder fijn van smaak, worden bij deze methode machinaal gesneden, geplet en gekneusd zodat de oxidatie sneller intreedt. Daarna worden ze door een machine omgezet in een soort korrels die er een beetje uitzien zoals gemalen koffie (fannings). Het resultaat is perfect voor gebruik in theezakjes omdat het nauwelijks uitzet en snel kleur en smaak afgeeft, maar veel van de finesse gaat verloren. Omdat de blaadjes ook nog moeilijk te onderscheiden zijn als dusdanig, is het ook erg makkelijk om thee van verschillende kwaliteiten te mengen zonder dat de consument het ziet. Ze wordt vooral toegepast in Sri Lanka, Kenya en Indië, maar niet in China. Hier zijn de belangrijkste kwaliteitsniveau’s:

· Broken Orange Pekoe (BOP), in Afrika bekend als Broken Pekoe 1 of BP1.

· Broken Orange Pekoe (Small) – (BOP (SM))

· Broken Pekoe (BP)

· Broken Pekoe (Small) – BP (SM)

· Pekoe Fannings (PF), in Afrika bekend als Pekoe Fannings 1

· Pekoe Dust (PD)

· Dust (D), in Afrika bekend als D1

· Fine Dust (FD)

· Churamani (Dust North India), (CD)

· Red Dust (South India), (RD)

Wanneer het cijfer 1 wordt toegevoegd betekent dat in Indië dat de kwaliteit lager is dan gewoonlijk, maar in Afrika betekent de 1 het tegenovergestelde, en was het blad dus beter van kwaliteit dan gewoonlijk.

Het is echter fout om CTC te verwerpen als thee van lage kwaliteit. Er bestaan grote verschillen, en vooral die van Assam zelf kan zeer lekker zijn. Het is echter thee die gemaakt is om te drinken met melk en bijzonder geschikt in de ochtend, en voor theedrinkers in een koud klimaat. De vaak heel duidelijke en soms overweldigende moutige smaak van een Assam CTC met heel veel body geeft wat de Engelsen een very comforting tea noemen.

 

Cultivars

Sinds de jaren 70 zijn meer en meer nieuw aangeplante of gezaaide theeplanten cultivars, planten die specifiek gekloond zijn omwille van heel specifieke karaktertrekken. Deze kunnen heel sterk uiteenlopen, sommige cultivars zijn bijvoorbeeld zeer goed bestend tegen droogte, of geven specifieke aroma’s en smaken wanneer ze op een bepaalde manier bewerkt worden, of geven meer kleur wanneer de thee wordt gemengd met melk en zijn dus erg geschikt voor breakfast-tea melanges. Om nieuwe cultivars te ontwikkelen is veel geld, geduld en kennis nodig. Men begint met het aanleggen van proeftuinen met potentiële ‘moederstruiken’ die dan vervolgens van dichtbij bestudeerd worden. Hoe goed kan de plant tegen droogte ? Is er eentje uitzonderlijk productief ? Heeft de ermee gemaakte thee opvallende eigenschappen ? Struiken die heel sterk uitblinken in één van deze punten en voldoende scoren op de twee andere, of die de drie sterk combineren, worden dan gekloond door stekjes te nemen en ze te vermenigvuldigen om ze in grotere hoeveelheden aan te planten in proeftuinen waar ze opgevolgd worden tot ze echt volwassen zijn. Soms worden planten gecombineerd door ze te enten op een onderstam met andere karakteristieken zodat hun voordelen gecombineerd worden of worden planten met verschillende karakteristieken samen gezet in de hoop dat ze elkaar bestuiven (al dan niet met menselijke hulp) en dat de zaden planten voortbrengen die die voordelen combineren. Voor boeren is het kiezen van de juiste plant belangrijk omdat een theestruik 50 jaar of langer zal meegaan, en dus de toekomst bepaalt van de theetuin, maar de eerste drie jaar niets opbrengt. Net als in de wijn hebben theetuinen met overwegend cultivars voor- en nadelen. De hogere opbrengsten en duidelijkere karakteristieken brengen meer en betere thee voort wat goed is voor de boeren die zo ook grond kunnen vrijmaken voor de aanplant van groentes. Ze zijn echter ook kwetsbaarder voor calamiteiten omdat in geval van ziektes of klimatologische omstandigheden alle planten hetzelfde reageren. Of er, net zoals bij wijn, ook duidelijke verschillen zijn in complexiteit van de resulterende thee is tot nu minder relevant omdat veel thee in elk geval toch het resultaat is van een blend. Alleen sommige exclusieve en dure thee’s komen echt van één perceel of theeboom. Theestruiken die afkomstig zijn van klonen hebben een meer oppervlakkig wortelstelsel en zijn maar zo’n 40 jaar productief. Theestruiken uit zaad kunnen tot 120 à 150 jaar productief blijven.

 

Cuppage

In armere landen is het heel belangrijk om te weten hoeveel thee je kan zetten van een bepaalde hoeveelheid door hem meerdere keren te gebruiken. Dit noemt men cuppage en het is er een belangrijk verkoopsargument, bijna altijd gebruikt voor sterke CTC thee’s.

Cyittorattu Farms

Japan. Ook bekend als Ayuma Farms. Cyittorattu betekent stapje per stapje. Ligt in Fujieda, Shizuoka en werd in 2019 opgericht door Ayuma Kinezuka, één van de stichtende leden van de 40 jaar oude biologische werkende coöperatieve Naturalitea. Bergachtig gebied met theetuinden die te klein zijn voor mechanisatie. Geen pesticides, geen kunstmest. Naast meststoffen van de eigen dieren gebruiken ze ook het organisch afval van de soyasaus of de sake industrie. Er wordt met de hand geplukt, eerst in de lente, en dan nog eens in juni voor een wakoucha. Er worden ook groenten, fruit en rijst geteeld.

Da Bai
Cultivar uit China. Ergens in de 18de eeuw ontdekt in Fujian, en bijzonder geschikt voor het maken van witte thee. Heel typisch is de witte dons die zich in de lente op de knop en de eerste blaadjes bevindt. De blaadjes zijn redelijk groot, en de cultivar is goed bestand tegen droogte en koude. Vandaag tamelijk goed verspreid over China, maar er bestaat nog wilde Da Bai in Fujian waarmee opmerkelijk lekkere thee wordt gemaakt. Ook wel gebruikt voor groene of rode thee.

 

Daejak

Zuid-Korea. In de herfst geplukte thee. Laagste kwaliteit en uitsluitend voor gebruik in theezakjes of als ingredient in de keuken. 80-90°C. Ook bekend als kkeunmul-cha. Veel gebruikt voor thee’s met een toegevoegde smaak omdat de thee sterk en bruut is en overeind blijft bij die parfum’s.

 

Da Fo Long Jing

Long Jing uit Xin Chang in het oosten van Zhejiang. Da Fo betekent Big Buddha en verwijst naar een tempel op de 11038m hoge Tiantai berg. Er werd doordeweekse thee gemaakt tot de regering besloot om er in de jaren 90 Long Jing aan te planten en theemeesters uit te nodigen om de kwaliteit te verbeteren en Long Jing thee te maken. De naam Da Fo werd in 2002 officieel.

 

Da Hong Mei
China. Rotsthee. Betekent ‘Big Red Plum’, genoemd naar de kleur van het blad. Het anthocyaan in het blad doet het rood uitslaan. Naast de vier hoofdcultivars bevat Wuyi honderden varianten die vaak maar in kleine hoeveelheden bestaan, en maar heel zelden worden geëxporteerd. Sommigen worden gebruikt in Wuyi Da Hong Pao blends.

Da Hong Pao

Er zijn grote misverstanden rond de naam Da Hong Pao. De enige echte komt van de zes oorspronkelijke struiken die niet langer geoogst worden en is onbereikbaar voor de gewone sterveling. De zes waren echter niet allemaal loten van één struik en Da Hong Pao is dus al in origine een blend van verschillende struiken, en géén aparte cultivar zoals soms wordt beweerd. Wat vandaag wordt verkocht als Da Hong Pao kan een aantal dingen zijn. De eerste is Bei Dou Yi Hao (First Generation Bei Dou) en komen van een plaats, Bei Dou, waar in de jaren 70 loten van de zes oorspronkelijke struiken werden geplant. Het terroir hier lijkt op dat van Jiu Long Keng waar de zes oorspronkelijke bomen staan. Omdat de meeste buiten het park aangeplante bomen ook uiteindelijk teruggaan tot de zes krijgen ook deze thee’s de naam Da Hong Pao, ook al is het terroir minder geschikt. Veel van deze thee’s proberen hun minder goed basismateriaal te verstoppen onder een zwaar roosterproces. De naam Da Hong Pao wordt dan ook nog eens vaak gebruikt voor blends uit de regio. In blends worden alle wat mislukte oogsten samengevoegd en dan zwaar geroosterd en geblend zodat deze foutjes weggestopt worden. Wanneer de natte blaadjes sterk uiteenlopende vormen en karakteristieken hebben kan het gaan om zo’n blend. Sommige winkels en theehuizen gebruiken de naam ook voor hun beste blend of beste thee. De naam Da Hong Pao is dus wat misleidend en slaat zeer zelden op het origineel. De link ermee kan heel fel uiteenlopen, net als de kwaliteit.  

Er zijn trouwens twee legende’s rond het ontstaan van da hong pao. Dit is de tweede. In het het midden van de Wuyi bergen ligt (vandaag nog steeds) de Tianxin Yongle tempel. Een student op weg naar Beijing voor zijn examen (super belangrijk in het toenmalige China, het resultaat van dat examen bepaalde je verdere levensloop en carrière) kwam terecht in het klooster toen hij moe en verzwakt was, en op het punt om op te geven. De monniken gaven hem thee en knapten hem op, en eenmaal in Beijing legde de jonge man succesvol zijn examen af.  Hij keerde terug naar het klooster met de rode band die paste bij zijn nieuwe status om hen te bedanken, en toen ze hem vertelden dat zijn spectaculaire herstel vooral te danken was aan de theestruiken die achter de tempel stonden bond hij zijn rode doek er om heen.

Het verhaal gaat dat Nixon bij zijn bezoek in 1972 aan China van voorzitter Mao een zakje kreeg dat 50 gram van de originele Da Hong Pao bevatte. De nogal prikkelbare Nixon was teleurgesteld en zelfs beledigd door de bescheiden gift, tot hij hoorde dat het de helft van de volledige oogst van dat jaar bevatte. Tot 1998 was Da Hong Pao niet te koop, en het was voorbehouden aan de allerhoogste gezagsdragers of bezoekers. De allerbeste wordt verkocht aan astronomische prijzen en in 2002 werd een zakje van 20 gram verkocht tegen 23.000 dollar, 30 keer meer dan de prijs van goud. Vandaag kan je Da Hong Pao kopen bij elke goede thee-importeur, maar de prijzen variëren nog steeds van redelijk duur tot astronomisch duur. Thee van de oudste struiken, nu meer dan 350 jaar oud, is onbetaalbaar geworden omdat de struiken in 2005 gestopt zijn met het voortbrengen van knoppen en niet langer gebruikt worden voor de pluk, maar in China lopen makelaars rond die eigenaars en kopers van die legendarische oude thee’s bijeenbrengen, en het is een wereld die lijkt op die van de grote oude wijnen.

De beste zetmethodes zijn of op zijn Westers, met 5 gram per 300ml, 95°C temperatuur en 5 minuten infusie, of op zijn Chinees met de gaiwan in Gong fu stijl, waarbij je 5 gram per 100ml gebruikt, dezelfde temperatuur en de thee eerst wakker maakt door hem te spoelen. De eerste infusie is dan 5 seconden, de twee 10 seconden, de derde 15 seconden, en dan met 10 à 15 seconden erbij per infusie. Experimenteren is toegelaten.

N° 022. Da Hong Pao, Crusio: Oolong. Matouyan Farm, Wuyishan, 600m hoogte, oogst mei. Mei ’17: Mooie heldere kleur, amber, barnsteen; en mooi, duidelijk aroma dat ik echter niet kan duiden; heldere smaak, duidelijk, een moutige afdronk 😊😊😊 18 juni ’17: aroma van eikenbladeren in de herfst (vers gevallen, geen rotte), pakken umami, bouillon; in de mond ook umami en noten (en eikels ?) en het zacht-stevige van Oxo bouillon; 😊😊😊

Empress Oolong Qi Dan Da Hong Pao, Mei Leaf: November 2018, 30 gram, 12.95 euro. Cultivar Qi Dan. Bai Yun Yan berg in Zhengyan in de Wuyi bergen. Snel afwaterend mineraalrijk terroir. Geroosterd op houtskool. Geplukt mei 2017. De droge blaadjes geuren naar verbrande caramel (butterscotch) en fruit, de kleur is een mix van donkerbruin en roodbruin. Ze zijn redelijk lang en gedraaid. 5 gram, 100ml, gaiwan, 99°C. Na spoelen, hebben de natte blaadjes een heel dik en vol aroma met toetsen van zwarte chocoloade en caramel overgaand in een opvallende frisse fruitigheid die op bessensap lijkt. Eerste zetsel, 20 sec: geuren van frambozen en nutella. De kleur van de infusie is helder en iets tussen goud en caramel. In de mond heel zacht en met een zéér interessante mondevolutie en een héél lange nasmaak die prachtig is. In de heerlijke smaken zitten ook dingen als abrikoos en vanille. Absoluut heerlijk ! Tweede zetsel, 25 sec: ronder aroma, meer roasted en minder fruit. De kleur evolueert richting een diep en donker goudgeel. In de mond nu mineraliger, met minder fruit maar toch heel verfrissend, zeer lekker. Derde zetsel, 30 seconden: honing, het fruit is terug, met vooral abrikoos, en de natte blaadjes ruiken nog altijd prachtig maar nu minder geroosterd. In de mond wordt de thee zoeter maar ook iets vlakker. 😊😊😊😊(😊)

Da Hong Pao, Thee van Sander: Gemaakt van de Qi Dan varieteit. Uit de kennisset. 13 januari ’19: de droge blaadjes zijn groot, een mengeling van donker- en rood-bruin, en breken makkelijk. Met de gaiwan, 4,2 gram op 100ml. Na spoelen: blaadjes geuren naar aardbei, sandalwood, caramel-appel. Eerste zetsel, 20 sec, 100°C. Nogal donker bruine infusie. Heel fruitig aroma, met iets van parfum ? In de mond een lichte astringentie, met fruitigheid en iets geroosterd, maar ook nogal vlak. Tweede infusie, 25 seconden: da hong pao neus, best wel leuk en ook de smaak is zacht en rond en typisch maar weinig complex. Derde zetsel 30 seconden: blijft aardig maar niets meer 😊😊😊

N°51 Da Hong Pao, Teastation: Tian Yao Peak, 400m hoogte, 70% oxydatie, medium roastig (3x). 60 jaar oude struiken. 5 April 2020, kleine gaiwan, 100ml, 2.5 gram, 20 sec, 95sec. Droog blad: zoet aroma, erg intens. Nat blad: zeer mooi en complex samengesmolten aroma, erg intens, heel floraal met een erg evenwichtige roast. Infusie donkergeel met een caramelschijn. Mooi aroma, zacht, moutig met iets van toast. In de mond ook zacht, iets van hout, mout en honing. 30 sec: hardere roast tonen voor het natte blad, maar meer fruit voor de infusie die nu nog complexer is, op zijn top en erg mooi. In de mond ook strakker, een beetje astringentie. 50 sec: nat blad nu heel floraal. 😊😊😊😊

Empress Oolong, Da Hong Pao Qi Dan, 2019, Mei Leaf: 15 gram (Oolong headliners packet). 12.95£ voor 30 gram. Geplukt April 2019. Qi Dan cultivar, uit Zhengyan, Fujian. 500 m hoogte. Een donker geroosterde Wuyi Yan Cha. 11 november ’20, 100ml, 5 gram, 25 sec, 99°C. nat blad en deksel: heel intense aroma’s, Canadese esdoorn. Kleur: amber met een gouden schijn. Mooi aroma, mooie roostertoon, maar niet zwaar, niet té, er zit iets van gebrande caramel in. Smaak vloeit echt helemaal rond in de mond, erg apart aards ondertoontje, heel mondvullend. Er huppelt een lekkere fruittoets door de smaakervaring. Zacht mondgevoel. Tweede zetsel, 30 sec: nat blad geurt warmer en houtiger. Het aroma van de infusie is nu héérlijk, prachtig zuiver. In de mond zacht maar er ontwikkelt zich wat astringentie. 35 sec, derde zetsel: zacht, exotisch, geparfumeerd, aroma infusie ook. In de mond zacht, zoet, wat fruitig, erg rond. Vierde zetsel, 45 sec: beetje bessen voor het natte blad. Zacht en erg fruitig aroma. 😊😊😊😊

Undercover DHP, Zhengyan Da Hong Pao, 2020, Mei Leaf: 28.95 pond voor 25 gram. 5^de generatie DHP makers in Zhengyan gebied. Familieblend met Qi Dan en Bei Dou, en dan nog wat geheim gehouden cultivars. Meer dan 50 jaar oude struiken. Geroosterd boven longan hout. 350-500m hoogte. Medium groot blad, april 2020. 29 augustus ’21, 100ml gaiwan, 99°C, bijna 6 gram, 25 sec: Rinced. Nat blad is ongelooflijk rijk en complex, met de zoete toetsen van fruit (longan ? kers) en edele houtsoorten, zwarte chocolade ook. Gezouten karamel maar dan hele lekkere. Mahonie bruin, licht. Onwaarschijnlijk lekker en complex. Heel bijzonder, al van in de superbe attaque. Heeft wel wat bite ook. Heel lange afdronk die continue verandert. Mooi oud hout. De smaken veranderen bij het rondwalsen. Iets fris.  Tweede zetsel, 30 sec, wijnglas: nu begrijp wat ze bedoelen met een whiskeyblend ! heeft hij inderdaad wel wat van weg, met wat van dat zoete Bourbon-vat en het fruit dat dat meebrengt. Erg zacht in dit glas, maar wel met die stevige mineraliteit en fraicheur. Derde zetsel. Bij het nat blad wat meer hout. Zeer versmolten nu in de neus. Snel verdwijnende complexiteit bij latere zetsels. 😊😊😊(😊)

Da Hong Pao 2013, l’Heure Bleue: 26 december ’21, 95°C, 5 gram, gaiwan, 100ml, 25 sec: rijk, warm en evenwichtig nat blad met een opmerkelijke diepgang en complexiteit en een heel rijke mengeling van specerijen, gedroogd fruit en bloemen. Licht mahoniebruin. Zacht, fijn en rijk, zeer breed. 20 sec: heerlijke aroma’s; zacht, complex, lang en in de mond steeds weer veranderend. 20 sec: lekker, zoete kruidenkoek ? 35 sec: er  blijft iets lekker fruitigs in de neus zitten. Die diepgang is echt uitzonderlijk en echt heerlijk. 40 sec: nog altijd ok maar licht en zoet 😊😊😊😊(😊)

Daikoen
Japan. Theetuin van de Ohashi familie in Yame. Tetsuo Ohashi is de huidige eigenaar die het bedrijf overnam van zijn vader die het stichtte. Gebruikt al vier decennia geen pesticides, sinds hij er op school mee in aanraking kwam en er heftig op reageerde. 3 ha theestruiken. Nu samen met zoon Otaro. Sencha en Gyokuro.

Da Lat

Vietnam. Oorspronkelijk was Da Lat een vakantieoord voor de Franse kolonisten in Vietnam, een plaats waar ze op vakantie konden en de temperaturen lager lagen dan in de valleien, en het heeft nog steeds die Franse sfeer. De theetuinen liggen hier op hoogtes tussen de 500 en 1500 meter op goed drainerende grond.

 

Dambattene Estate

Sri Lanka. Uva. High-grown. 378ha ten oosten van Bandarawela en vlakbij Haputale. °1890 door Thomas Lipton. Een van de oudste fabrieken van Sri Lanka, en met 105m ook de langste. Hoogtes van 1530m aan de fabriek tot 1970m rond Lipton’s Seat. Rainforest Alliance Certified. Ook hier zijn de beste thee’s die van juli tot september en ze worden vooral geexporteerd naar Japan.

Dan Cong

Of Dancong. Dan Cong thee is thee die gemaakt werd met de blaadjes van ongesnoeide wilde theebomen. Dat kunnen oude theebomen zijn, hoog in de bergen, maar ook recentere aanplant in lager gelegen kloven, waarbij loten van bepaalde moederstruiken in rijen werden aangeplant omdat ze zo allemaal dezelfde smaak hadden. Oorspronkelijk sloeg de naam op thee’s van aparte oude bomen en die thee’s bestaan nog maar zijn onbetaalbaar. Vandaag kan de term ook betekenen dat de bomen of struiken niet gesnoeid worden en de term wordt vaak te pas en te onpas gebruikt. De Fenghuang of Phoenix Dancong oolongs uit Guangdong zijn de beste.

Dan Cong Red Dancong, Hotsoup: 9,95euro per 25gr. Dan Cong Red, afkomstig uit Er Mao, Wu Dong Shan, Guang Dong, China. Dit is een heel bijzondere zeldzame rode thee, traditioneel worden er geen rode thees gemaakt in Wu Dong. De theeboer heeft het materiaal gebruikt waar oorspronkelijk de Mi Lan Dan Cong van gemaakt wordt. Door het perfectioneren van de graad van oxidatie is zo een opmerkelijk complexe thee gemaakt.. December 17: 4 minuten, 2 gram. Infusie: het aroma doet wat denken aan Hojicha en hout, maar ook fruit; heerlijk, erg fruitig en heel apart, maar vol en romig en complex en vol lychee ! Als Coldbrew met oudjaar: prachtig, complex, een witte wijn waardig, heel interessante en complexe neus en een zachte, aangename en erg interessante neus. 2 minuten 2 gram, eerste zetneus honing, mond rokerig, dan lychee en honing en een op het einde een héél lekkere finish 😊😊😊(😊) 7 april ’20, 3,4 gram, glazen pitcher, 3 min, 95°C: Wat een prachtig fruiting aroma voor het natte blad, heel overweldigend, stukken perzik en abrikoos, heel duidelijk en fris. Caramelkleurige infusie. infusie heeft een warm en zoet aroma met honing en fruit (na walsen). Ook de smaak is zeer mooi, zo goed als perfect vind ik, uitermate lekker. In de afdronk blijft vooral de honing, minder het fruit, maar hij is erg lang. Al redelijk oud, maar echt prachtig. 😊😊😊😊

Dangocha
Japan. Een toevallig uitgevonden theeproduct dat gemaakt wordt door het zeer oude theebedrijf Yoshido Meichaen. Het is een bijproduct van gyokuro dat ontstaat wanneer heel fijne deeltjes samenklitten in kleine worstjes die lijken op een Japans snoepje met de naam Dango. Kan worden gegeten als snack of er kan ook thee mee worden gezet. Mix van Samidori en Ujihikari. Zeer zeldzaam.

Danyan Cha
Deze naam slaat op alle thee’s uit het Wuyi gebergte die niet van de centrale topplaatsen, de Zhengyan, komen.

Darjeeling

Zwarte thee uit de regio Darjeeling in West-Bengalen. De naam Darjeeling komt van het woord dorje dat bliksem betekent en ling dat plaats betekent. De 20.000ha theestruiken, goed voor 3% van de totale productie in Indië, liggen op een hoogte tussen de 600 en de 2200 m boven de zeespiegel en op heldere dagen kan je van op sommige plantages de Mount Everest zien. Het klimaat (gemiddeld 18°C) zorgt voor heel subtiele aroma’s die het best naar voren komen zonder toevoegingen als melk of suiker. De belangrijkste factor voor de kwaliteit is de hoogte: des te hoger des te beter, en dit is ook de reden waarom men moet oppassen bij Darjeeling: die van op 2000m hoog heet Darjeeling, maar die van op 600m hoog ook, en dit is waarom er onwaarschijnlijk veel teleurstellende Darjeeling is. Elk jaar wordt er trouwens vier keer zoveel Darjeeling verkocht onder die naam dan dat er gemaakt wordt en veel goedkope Darjeelings zijn blends die maar voor een klein deel uit thee uit Darjeeling bestaan. Veel Darjeeling wordt verkocht met de naam van het domein, want ook de hoogte van de ligging van de fabriek is belangrijk. Die fabrieken zijn eerder klein en schenken heel veel aandacht aan een heel precieze productie. Sinds kort is er een gecontroleerde herkomstbenaming voor Darjeeling maar die was nodig. De onrustige politieke situatie, de hoge productiekost en het feit dat de beste Darjeeling van al erg oude struiken komt maakt dat we geen grote groei meer moeten verwachten, maar het zijn de duurdere Darjeelings met een groot percentage van deze oude planten die de beste en meest typische zijn. Darjeeling proeven is trouwens een spannend avontuur door de grote verschillen.

De aanplant van thee in de regio begon in 1841 met een Britse chirurg, Dr Campbell van de Indian Medical Service, die theezaden had meegebracht uit China die het opvallend goed deden. Vooral de Chinese planten pasten zich heel goed aan aan het frisse klimaat en de knoppen en jonge blaadjes bleken uitzonderlijk fijn en delicaat van smaak te zijn. Rond 1850 kwam de grootschalige productie op gang. In 1856 werd de eerste echte theetuin geopend, die van Alubari, door de Kurseong and Darjeeling Tea Company. Tegen het midden van de 1870er jaren bestonden er al een 100 tal theedomeinen. In 1881 opende de Darjeeling Mountain Railway. De meeste struiken komen of uit Assam of uit China, waarbij de Chinese op de hoger gelegen gebieden staan in Noord-Darjeeling. Indien de thee is gemaakt met de sinensis variant wordt aan de kwaliteitsaanduiding vaak China toegevoegd. De assamica staat meer zuidelijk, op lagere heuvels, waar het warmer en vochtiger is. De grond is rijk maar licht zuur en de temperaturen schommelen tussen de 8°C in de winter en de 25°C in de zomer. Het regent veel maar het zonlicht dat er is is fel en intens omwille van de hoogte. Wolken en mist zorgen ervoor dat de planten niet uitdrogen of verbranden en in de lente zorgt de mist en een lichte bries voor bescherming en een trage evenwichtige groei. De bodem is goed drainerend, kiezelig en een beetje zuur. 1st Flush is de eerste pluk van het jaar en bestaat uit de eerste twee topblaadjes. Het is de duurste, geplukt in april en verkrijgbaar vanaf mei, en staat bekend als de Champagne onder de thee’s. Hij is ondermeer erg populair in Duitsland en Rusland, waar ook een echte primeur traditie bestaat met Darjeelings die per vliegtuig vier weken vroeger aankomen. De pluk kan soms al starten eind februari wanneer de eerste tekenen van de lente verschijnen en de struiken uit hun winterslaap komen, en de meest gezochte zijn de DJ 01’s, de eerste pluk. De smaak is erg verrassend, en gaat vaak meer richting groene thee dan zwarte. Tussenpluk-Darjeeling is moeilijk te vinden. Hij wordt geplukt in april en mei en staat tussen 1st en 2nd Flush in, maar is goedkoper dan 1st Flush en lijkt er nog een beetje op. 2nd Flush komt van de tweede pluk in juni wanneer de regens beginnen en is lekker en zacht maar met een heel ander karakter dan 1st Flush. Hij is ronder, aangenamer, fruitiger, en veel mensen geven er de voorkeur aan omdat hij wat makkelijker is dan de eerste. Het meest typerende kenmerk noemt men muscatel: een florale zoete toets die ook wat doet denken aan rozijnen en abrikozen. Cultivar’s die het heel duidelijk brengen krijgen soms de toevoeging Musc. Volgens velen zou het trouwens een klein insectje zijn dat voor deze toets zorgt wanneer de plant er zich tegen verdedigt, net zoals bij een oolong uit Formosa. Tijdens het regenseizoen, van juli tot september, wordt er verder geplukt en de theestruik is nu heel productief, en de thee wordt zachter van smaak. De prijzen zakken en sommige domeinen maken er nog steeds een erg goede thee mee, maar de echte karakteristieken die Darjeeling zo uniek maken verdwijnen nu. Van september tot november is er sprake van Autumnal Flush met veel minder regen en tragere bladgroei en met de karakteristieken van een 2nd flush (maar goedkoper). Die van oktober en november beginnen zelfs wat op oolong te lijken, ze zijn koperkleurig en erg aangenaam. Trouwens, des te later je Darjeeling geplukt is des te meer hij melk verdraagt. De mousson duurt hier van half juni tot eind september. Plantages als Arya, Chamong, Lingia, Castleton, Jungpana, Makaibari, Margaret’s Hope en Risheehat zijn populair en geven smaakverschillen aan de Darjeeling. Er zijn er 87 verschillende, sommige nog van midden 19de eeuw, en sommige beschikken over theestruiken die 100 jaar of meer oud zijn. Er zijn vijf grote gebieden: West Darjeeling Valley, East Darjeeling Valley, Mirik Vlley, Teesta Valley en Siliguri.
Het Darjeeling-model staat al enige tijd wat onder druk. Tegen de huidige prijzen (en die zijn al hoger dan in Assam) is een grote massa laagbetaalde seizoensarbeiders nodig, maar jonge mensen trekken steeds meer naar de steden waar meer mogelijkheden zijn om geld te verdienen en een waardiger leven uit te bouwen. Bovendien is drie vierde van de bevolking Gorkha die geregeld in opstand komen tegen de Bengali overheersing (zoals zij dat zien) en die permanent voor grote onrust zorgt.

Darjeeling Precious, Hotsoup: 14.5 euro per 50 gram. Handgemaakte ‘single origin’ zwarte thee van mijnheer Moktan, een kleine theeboer uit Mandal Gaon. Tot 2016 verkocht hij zijn thee aan een grote fabriek maar vanaf dan deed hij hetzelf met zijn eigen kleine installatie. De theestruiken zijn klonen van de oorspronkelijke Chinese struiken uit 1850. Tweede pluk 2017. 5 gram op 500ml, 2 minuten, 90°C, december 2018. Droog blad: veelkleurig, van wit over groen naar bruin en zwart. Nat blad: zuiver, mooi, mooie lichte rokerigheid, muscadel, een beetje als fazant met druiven en gerookt spek. Zeer mooie goudgele infusie. Erg mooi aroma, met vlagen van de geur van de natte blaadjes (iets meer druivigheid hier). In de mond een leuke lichte astringentie, mooie druivige tonen, een lichte maar toch opvallende rokerigheid (de thee werd niet voorgespoeld), en een bijzonder elegante en lange afdronk. Tweede zetsel: iets monolithischer met druiven en iets houtigs. 😊😊😊(😊)

Darjeeling OP Nagri Farm, OR, Aalst: 2 min, 95°C, ergens in 2017, de thee wordt bitter wanneer hij langer trekt; Bij het opgieten drijven kleine groene blaadjes boven; Infusie, een heel mooi caramelkleurig lichtbruin; duidelijke zoete muscatel toets bij het slurpen; heeft een leuk muscatel toetsje in de mond, een fijne thee. 21 maart ’19 (lente 2017 gekocht). 1 theelepel, 2 min, 95°C. heel zacht, met mooie muscatel-fruitigheid vooral in het bovenstuk en geen spoor van astringentie. Aangenaam ondanks zijn leeftijd. 😊😊😊

Gopaldhara Red Thunder Gold, Darjeeling, 2019, Hotsoup: Geplukt op 24 november 2019, Winterpluk 2019 (de website van de producer noemt het een Autumn Flush), wanneer er nachtvorst is en de plant zéér langzaam groeit. Golden Tippy Darjeeling. AV2 cultivar, en dat is redelijk ongebruikelijk omdat hij op deze grote hoogte niet vaak aangeplant wordt. Limited Edition. 50 gram, 12.95 euro. Gopaldhara estate, één van de hoogst gelegen estates van Darjeeling. Mooi droog blad met een erg aangename fruitige geur. 1 maart ’20, 3 gram, 75 sec, 88°C, 200ml. Kleur infusie tussen oranje en caramel. Erg mooie florale geur met een mooie mineraliteit. Heerlijke en complexe start in de mond, mooi warm en dik maar met een mooie strenge toets erdoorheen verweven. Knap ! Een dikke thee met veel volume, mooi rond. 2 maart ’20, 3 gram, 2min 30 sec, 88°C, 200ml. Zeer mooie infusie. Intense en mooie geur met bloemen en een mooie mineraliteit. Iets meer astringent maar nog altijd dik en rond, en complexer bij een kortere trektijd. 😊😊😊😊

Darjeeling Giddapahar First Flush 2020 Spring Delight EX01, Siam Teas: 31.8 euro voor 100 gram. Advent 2020, 7 december. Allereerste lentepluk (EX01) van dit domein, zeer zeldzaam en exclusief. Het Giddapahar landgoed ligt in Kurseong, op zo'n 1500 meter boven de zeespiegel en is sinds 1881 in handen van dezelfde familie. De thee's zijn bekend voor hun muscatel-toetsen, maar dat zou je hier dus niet mogen proeven want dit is de aller-allereerste lentepluk van het jaar (EX01). Wat je hier zou moeten proeven is dus fruitigheid. Om dit te bereiken wordt er zeer zorgvuldig gewerkt en een beetje tegen de traditie in. De pas geplukte blaadjes verwelken een nachtje maar worden met de hand gedraaid zodat ze niet beschadigd worden en er geen oxydatie inzet. Het maakt de blaadjes soepeler en minder bitter voor ze in roller gaan die de blaadjes vorm geeft. Hierna krijgen ze 10 minuutjes afkoeltijd en dan gaan ze in de droger. Zeer mooi nat blad met veel kleurschakeringen. 250ml, 5 gram, 92°C, 1min 30 sec: het natte blad geurt heel intrigerend, absoluut niet typisch ff, inderdaad iets fris fruitig. Goudgeel. Mooiste aroma is voor de infusie zelf met mooi zacht wit fruit. Een handvol wit fruit, nog een beetje onrijp, in een bloemenweide met lang gras. Lange afdronk. Ik ben niet zo gek op ff, maar dit is een hééééle lekkere. Zijdezacht. Tegelijk erg intens, met de ff toetsen van hooi pas secondair en het zachte fruit op de eerste lijn. Tweede zetsel, 2 min 30 sec: een beetje astringentie, maar nog altijd die prachtige fluwelen toets, en dat zeer mooie evenwicht tussen hooi en fruit. In het midden zit nu iets bijna zoets, tussen een amandel en iets van fruit, heel knap. 😊😊😊😊

Darjeeling Jungpana Autumn Flush 2019 FTGFOP1 CH, Siam Teas: Advent kalender, 17 december 2020. 18.4 euro voor 100 gram. Jungpana Tea Estate. Zeer mooi droog bladmateriaal, alle kleuren! 5 gram, 250ml, 96°C, 4 min. Droog blad, warm: kurkdroog stookhout, tabak. Nat blad: Zeer verwarmend aroma, als van een urenlang doorgestoomde ovenschotel met fruit. Heel homey en comforting. Diep amberkleurig en ook de infusie geurt prachtig naar dat warme fruit en nog warme mout in een brouwerij (een hele goeie wel). Zeer zacht, geweldig plezierig fruit dat als het ware je mond binnenbuitelt. Zacht maar ook fris met een lichte aangename astringentie. Doet inderdaad heel winters en warm aan, een echte thee voor de koude en donkere dagen. Tweede zetsel: meer nadruk op demoutigheid, minder het fruit, maar zeer zacht en aangenaam. 😊😊😊😊

 

Dark Pearl oolong

Taiwan. Geroosterde oolong, net zoals amber oolong. Ontwikkeld door Dr Wu Shen-Shuen in Taitung door de thee verder te laten oxideren in zijn bal door hem bloot te stellen aan hoge temperaturen. Hij krijgt zo diepere, zachte en gecarameliseeerde tonen, helemaal anders dan een lichte oolong, maar perfect als digestief omdat een groot deel van de caffeïne verloren gaat tijdens dit proces.

 

Darye

Zuid-Korea. Dit is de naam van de theeceremonie zoals ze in Zuid-Korea wordt uitgevoerd. Ze is nauw verbonden met het Zen-boeddisme en het gebruikte theeservies is altijd eenvoudig met zachte kleuren om dit te weerspiegelen.

 

Da Ye

Cultivar uit China. Vertaald als Groot Blad, en eigenlijk de assamica variant. Vaak gebruikt voor het maken van Pu’Er.

 

Da Yu Ling

Taiwan. Theetuinen boven de 2500 meter en zo de hoogste van alle oolongs. Erg prijzig, maar zeer verfrissend en aromatisch. Schijnt zeer lekker te zijn. District Taichung, in het midden van het eiland.

Da Yu Ling, 2019, Hotsoup: Oolong. Taiwan. Sample. Geoogst winter 2019 in Li Shan, Taichung. Groeit op 2500m hoogte. Licht geoxideerd. 64.84 euro per 100 gram. Qing Xin Green Heart cultivar (Chin Hsin). Alleen in voorjaar en winter geoogst. 22 december ’19, 3.2 gram, sample Hotsoup, in een kleine yixing, 80°C, 2 minuten: droog, mooie groene bolletjes. De droge blaadjes in een warme yixing geuen naar boter met iets grassigs. Na spoelen idem maar nog iets grassiger. Erg bleekgele kleur voor de infusie, geurend naar bloemen, met een duidelijke onderliggende grassige toon in een heel mooie complexe verwevenheid (vooral na walsen). Opvallend en heel mooi liggend zoet element in de dronk, heel beschaafde en ingetoomde thee. Thee die op een winterzondag doet denken aan de lente. Tweede zetsel, iets gelere infusie. De geur en de smaak zijn iets verborgener, het zoetje blijft en er komt aan het einde een bittertje bij. De blaadjes zijn nu compleet ontrold (steeltje en drie blaadjes). Mooie afdronk. 😊😊😊

 

Da Wu Ye

China. Phoenix Dancong oolong, gemaakt met de oogst van meer dan 100 jaar oude theebomen. Geurt eerst en vooral naar magnolia en pas later naar fruit.

Black Fruit Punch, Mei Leaf: 15 gram (Oolong headliners packet). 17.5£ voor 35 gram. Da Wu Ye Dancong. Geplukt maart 2019. uVillage, Guangdong. 500m hoogte. Tot derde of vierde blad. 31 december ’20, 5 gram, 95°C, 20 sec, 100ml, gaiwan. Droog blad: bedwelmend complex. Mooie en fijne aroma’s voor het natte blad, roast maar zeer complex: fruit maar ook bloemen, mooie fraicheur. Oranje-amber, licht en een beetje troebel. Aroma eerst en vooral heel fruitig, dan ook floraal (rozen). De retronasaliteit is knap ! heel mooie fruitzoetigheid maar met een uitdrogend kader errond die veel structuur geeft. Het fruit duikt de hele tijd op en terug onder. 25 seconden, nat blad: meer versmolten complexiteit, vooral floraal, minder opvallende roast tonen. Infusie geurt heel zoet en fruitig. De smaak start nu veel fruitiger (perzik) en blijft daar ook hangen, heel mooie fruitige attaque, iets minder hard ook; 30 sec: nat blad, zacht maar complex en wat mineraliger. Zacht en mooi fruit meer op de achtergrond, als een fluistering, maar heel zuiver en duidelijk. Mooi aanvullend raamwerk van bitters. 35 sec: nat blad blijft heel aangenaam ruiken. Het aroma van de infusie is eveneens nog echt mooi. In de mond wat neutraler maar nog altijd lekker. Zacht maar niet langer zoet. 😊😊😊😊

 

Da Zhang Shan
Wuyuan County, Jiangxi, China. Associatie van kleine en middelgrote boeren in Wuyuan die organisch werken. Ongeveer 800ha. Faitrade en gecertifieerd organisch.

Dentou Hon Gyokuro

In Yame, in de prefectuur Fukuoka, werd een GI (Geographical Identification) gecreëerd voor topkwaliteit gyokuro. Er zijn 7 regels voor Dentou Hon. De eerste regel is dat de plant genoeg vrije ruimte moet hebben onder zijn afdak. Sommige producenten beperken de ruimte om een gelijkmatigere groei te krijgen die makkelijker oogst. De tweede regel is dat het aantal dagen beschaduwing groter moet zijn dan 16. De derde is dat er gedroogd stro van rijst moet worden gebruikt. Synthetische afdekking doen de temperatuur eronder te snel omhoog gaan. De eerste laag neemt 85% van het zonlicht weg, maar tegen tien dagen voor de oogst wordt stro toegevoegd om tot 98% te kunnen gaan, en zo worden steeds hogere L-theanine concentraties bereikt. De vierde regel is dat er handgeplukt wordt, in de regel door oudere en zeer ervaren pluksters. De vijfde regel gaat over de timing van het plukken die op een precies moment moet gebeuren, de zesde over de verwerking en de zevende over de natuurlijke meststoffen die de plant krijgt in de zomer om zich klaar te maken voor de oogst van het volgende jaar. Deze gyokuro moet gezet worden met het correcte aardewerk en de juiste methode.   

Derby Tea Estate

Cachar District, Assam. Sinds 2005 eigendom van de DM Group. 500ha. Vooral CTC. Verkocht onder de merknamen Derby en Rugby. De naam Derby komt van de originele eigenaar, een Britse jockey die de Calcutta Derby had gewonnen en met het prijzengeld deze plantage stichtte.

Dharmsala Tea Company

°1882 in Dharmsala, in de theeregio Kangra in de Dhauladhar bergen, een deel van de Himalaya onder Kashmir, in het Noorden van Indië. Eigendom van Mr G.S. Mann, nu al de zesde generatie Mann’s, en één van de sterkhouders van Kangra. Omvat Mann Tea Estate in Narghota, tamelijk groot en open voor bezoekers, Towa Tea Estate en Hoodle Tea Estate. Er wordt geen CTC gemaakt, alleen Orthodox, voornamelijk zwart, maar ook een beetje groen en oolong en wat witte Silver Needle thee. Bestaat uit drie domeinen. De Mann Tea Estate omvat ook de fabriek en ligt op 1200 m boven de zeespiegel, en wordt druki bezocht door toeristen. Hoodle Tea Estate ligt op dezelfde hoogte. Towa Tea Estate ligt hoger, op zo’n 1900 m boven de zeespiegel, één van de hoogste van Kangra, en is omringd door bossen. www.dharmsala.com

 

Dian Hong

Ook Diang Hong, Dianhong. Yunnan. Diang Hong verwijst naar thee (Hong) van het Diang meer, alhoewel Dian ook gewoon naar Yunnan kan verwijzen (meestal). Ontstaan toen in 1938 Feng Shaoqiu, een specialist in zwarte thee op de vlucht sloeg toen de ene na de andere fabriek in Anhui en Fujian de deuren moest sluiten door oorlog en onlusten. Hij had tot dan gewerkt in het Qimen Tea Improvement Centre. Toen hij in de herfst van dat jaar in Fengqing in Yunnan terecht kwamvond hij de grootbladige varianten van de theeplant en begon hij te experimenteren met het maken van zwarte thee. In 1939 lukten de eerste experimenten en een nieuw type van zwarte thee was geboren. De droge thee bevat zeer veel gouden tips. De kleur van het infuus is een goudkleurig oranje, en de aroma’s zijn zoet en vooral floraal. Erg belangrijk tijdens de Tweede Wereldoorlog als exportproduct om buitenlandse deviezen te krijgen, alhoewel het transport van Yunnan naar Hong Kong heel moeilijk verliep. Na 1958 ook geregeld gebruikt als diplomatiek geschenk. 

Yunnan Diang Hong – Golden Rain, Gourdon Négoce de Thé, Metz: 15.48 euro per 50g. Eén van de beste thee’s van Yunnan, geoogst op het plateau van Yunnan Guizhou, en ook gekend als Dian Hong. 2nd flush uit het oudste deel van de regio. Tip en de fijnste blaadjes. Noisette en fijne specerijen. 17 december ’17: prachtige thee, bijna alleen tip, goudbruin; infusie heeft de kleur van een oude sherry; aroma met vooral caramel; fijn en elegant; 25 december ’17: droog: heel mooi blad, goudkleurig; bedwelmend aroma, een beetje peperachtig maar vooral hout, heel zuiver meubelhout; infusie is caramelbruin, aroma is hazelnoot, caramel en specerijen, met in de mond vooral die kruiden, en met een heel fruitige afdronk, die ook bij het slurpen opduikt; een fijne thee 😊😊😊

Phoenix Dragon, Dian Hong, 2019, Global Tea Hut: Bulang, op 1400m hoogte. Zongedroogd. Thee van 300 tot 500 jaar oude bomen in Feng Qing, een gebied waar in 1938 de eerste zwarte thee van Yunnan gemaakt werd. 90-95°C. Kyusu, 3 gram, 3 mins, 150ml. Droog blad: donkerbruin gemengd met gouden tip. Nat blad: mooi, nog erg gedraaid, zeer fruitig aroma. Infusie heeft een erg mooie schitterend gouden kleur. Mooi aroma van steenfruit en gedroogde zwarte pruimen. De smaak is zacht en erg mooi fruitig, maar assamica-fruitig. Lange en zeer zachte afdronk. Mooie versmolten complexiteit. Tweede zetsel, meer assamica aroma’s voor het natte blad, ook voor het aroma van de infusie. Nogal een zoete start in de mond, en ook hier met wat moutigere tonen nu, en de eerste tonen die wijzen op fermentatie.  Weinig astringentie. Leuke finish met de afdronk aan de rand van de mond en voral retronasaal. Derde zetsel: de thee krijgt nu echt wat pu’er fermentatie smaakelementen, heel aards, maar blijft ook zoet. Aangespoord door een video van Mei leaf ook eens geprobeerd met wat melk: heel apart, dichtbij een assam maar aardser. Heel apart. 😊😊😊😊

Wildwood Black, Gushu Dianhong, Mei Leaf: 9.95 £ per 30 gram. Mei 2019, Fengqing Da Ye Zhong uit Fengqing in Yunnan. 100 tot 200 jaar oude bomen. 1200m hoogte. Knop en blaadjes. Gongfu 3.5 gram, 25 sec. Westers 0.6 gram per 100ml, 2 minuten. 1 oktober ’20, 3 min, 3 gram, 200ml, 98°C, kyusu. Nat blad: nogal bescheiden, wat banaan ? caramelkleurige infusie. Geur van de infusie verwijst naar assamica, zwarte thee, beetje fruit. In de mond een beetje flauw vind ik…13 oktober ’20, 3 gram, 250ml, 3mins, 99°C: er zit echt iets van fruit in de neus hier, maar de mond is echt wel erg gesloten, alleen bij echt slurpen komt de fruitigheid naar boven. Onvergelijkbaar met klassieke Chinese zwarte thee, heel fris ook, met veel Qi. Combineert inderdaad elementen van een zwarte Yunnan thee met een jonge Sheng Pu’Erh. Raar beestje. Na toevoeging van een beetje melk (op advies van mei leaf) nog vreemder, nog meer pu’er én assam naast elkaar. Ongelooflijk vreemd maar niet onaangenaam aroma: gushu sheng trekken naast assam fruit. Héél intense smaken wanneer precies de juiste hoeveelheid melk is toegevoegd. 😊😊😊(😊)

Wild Yunnan Golden Tips Dian Hong, Siam Teas: 31.4 euro per 100 gram. Oude en wilde theebomen boven de 2000 m op de Yang Ta berg in Jinggu county. Alleen knop, geplukt tussen midden maart en midden april. Na het oogsten geselecteerd op kwaliteit en grootte, en dit is A kwaliteit. Gemaakt door meester Yang Feng volgens de tradities. Geen pesticides, geen kunstmest. 6 November 2020, 5 gram, 280ml, 92°C, 3 min: erg mooi bladmateriaal, zacht en donzig. Mooie oranjekleurige infusie. Al bij het natte blad (iets moeilijker te ruiken in een pitcher) een mengeling van specerijen, iets mooi (en fris) zoets en zwarte chocolade. De mond start onmiddellijk rijk en kruidig en zacht met een mooie retronasaliteit, maar de thee is niet dik, eerder fijn. Geen astringentie. Start heel mooi maar ik mis iets in het tweede stuk. Ik zou deze iets steviger zetten met minder ml. Heel zacht. Tweede zetsel, 5 min en 230ml. Moutiger aroma maar ook die honing blijft nog hangen. Ik blijf de thee een beetje dun vinden, vraag me af wat hij gongfu zou doen. Leuke nadronk nog wel. 😊😊😊(😊)

Dian Hong Black & Golden Needle 2021, Siam Teas: 28 euro voor 100 gram. Yang Ta berg, Ying Gu County, Yunnan, op 100km van Pu Er. Meer dan 2000m hoogte, oude theebomen. 1+1, lenteoogst. 16 mei ’21, 4 gram, 150ml, 3 mins, 100°C. Heel mooie thee, echt gouden naalden, fluwelig aanvoelend.Nat blad: zeer complexe aroma’s voor het natte blad, honing, cacao, bloemen, een heel mooie fraicheur. Oranjekleurige infusie. Prachtige geuren ook voor de infusie. Fris, zacht, en met een complexe afdronk, met achterin ondermeer cacao. Tweede zetsel, 5 mins: nog de moeite. Heel mooie thee, een beetje spectaculair zelfs, maar niet echt mijn favoriet, een beetje té en misschien ga ik deze lekkerder vinden als hij wat gerust heeft. Het natte blad geurt nu overweldigend naar jam (aardbei ? ). 😊😊😊(😊)

Red Cloud, Aged Dian Hong, 2006, Bulang, Yunnan, Global Tea Hut: 1200 tot 1500m. Zongedroogd zodat hij nog fermenteert (als een sheng). Ergens in Bulang. Onderging stockage in Taiwan. GTH mei 2021. 13 september ’21, 1 min, gaiwan 100ml, 5 gram, 90°C. Hatte blad geurt naar fruit en specerijen, vooral peperkoek. Mooie diep roodbruine kleur. In de neus veel fruit maar ook toetsen die verwijzen naar fermentatie. In de mond fris en fruitig met een heel lichte astringente toets en een heel duidelijke afdronk van zwarte chocolade. Zacht en rond en een beetje korrelig. Tweede zetsel met dezelfde parameters: zacht, opvallend lange afdronk, nu eerder koffie dan chocola. Heel interessante thee. 😊😊😊😊

B.A.D., Gushu Dianhong, 2018, Mei Leaf: Geplukt mei 2018. Da Ye Zhong cultivar, volgens de bron van 200 jaar oude gushu bomen. Yunnan, maar aangekocht in Taiwan, na 2 jaar storage vacuumverpakt. Ergens is er iets fout gegaan met de stockage van deze drie jaar oude zwarte thee die proeft als een 40 jarige kruising tussen pu’er en zwarte thee. 11.95 pond voor 45 gram. 14 November 2021: droog blad, musty, zoals droge aarde in een schuurtje, gin, jeneverbes. 20 sec, 95°C, 4 gram, gaiwan, 100ml. Nat blad: grond met iets van honing en specerijen door, of hele goeie grond. Bruine heldere infusie. Smaak is complex, oude zolders, droge  potgrond met verwelkte bloemen en oud hout, wat paddenstoel. Gushu effect, opwekkend. 25 sec: nat blad nog veel complexer, zwoeler, gedroogd fruit, koude houtskool de ochtend nadat het houtvuur gebrand heeft. Echt goeie wat vreemde pu’er met zachte wat fruitigere tonen en mout van een zwarte thee. Dik, en wanneer je hem laat walsen heel sterk onze oude bungalow in de bossen. Bittertje.  Korrelig. Een winterthee. 30 sec: zacht, rond, heel versmolten, complex, heel mooi aroma. Heel bijzondere afdronk die erg lang blijft hangen. 35 sec: neus wordt aardser. 40 sec: nog altijd erg leuk. Zeer vreemde thee, op een verrassende manier erg lekker. Wel voor gevorderden.  😊😊😊😊

 

Dian Hong Jin Zhen

Yunnan. Yunnan Black Golden Needles. In 1937 brachten twee theemeesters uit Keemun zwarte thee naar Yunnan toen de Japanners de traditionele theegebieden bezet hadden. De thee vond al snel zijn weg naar Europa en werd populair, hiervoor werd in Yunnan vooral groene thee gemaakt. Deze thee was de mystery tea tijdens het Dutch Tea Championship van 2017 waarbij de finalisten op zoek moesten naar de beste zetmethode voor een voor hun onbekende thee. Thee van één knopje en twee blaadjes. Na 10 uur verflensen volgen 45 minuten rollen, 4 uur oxidatie en 45 min ‘shaping’, waarna de thee nog gedroogd wordt. Gemaakt van de Bai Hao Shu Zong cultivar.

Dian Hong Jin Zhen, Simon Lévelt: 5.95 euro, 31 september 2017. Uit Lincang in ZW Yunnan. Bai Hao Shu Zong cultivar met de grote blaadjes. 2 gram per kop, 5 minuten op 100 graden. Mengeling van lichte tot donkerbruine blaadjes, mooi opgerold. Nat: Echt grote vaak ongeschonden blaadjes, mooi maar nogal “groot”. Koperkleurig. Nogal weinig aroma, en ook in de mond nogal neutraal van smaak, heel mild, een beetje zoete afdronk (moutsuiker ?). Een beetje astringent in de nasmaak. 😊😊(😊)

 

Dian Hong Jin Ya

Yunnan. Golden Buds. Uitgevonden in 1958 door de Feng Qing producent. Bestaat uitsluitend uit knop. Moeilijk te makken, makkelijk te zetten. Vaak redelijk zoet met toetsen van cacao of yams.

Golden Buds Dian Hong Jin Ya, Seven Cups: Uit Lin Cang in het zuidwesten van Yunnan. Door Bi Wen Lin. 99% knop, geplukt einde maart, begin april 2017. ITMA thee opleiding London, november 2018. Zeer complex aroma, uitzonderlijk lekkere thee. 😊😊😊😊

 

Dickwella Estate

Sri Lanka. Uva. Eigendom van Malwate Valley Plantations. 362ha vlakbij Hali Ela, Badulla. 1.5 ton thee gaat hier elk jaar naar het Midden-Oosten, maar de beste oogsten van juli tot september gaan naar Europa en Japan. Ooit een koffieplantage, die pas in 1918 switchte naar thee. Op gemiddeld 1100m hoogte, en dus eerder mid-grown. De fabriek dateert uit 1934.

Dimbula

Ceylon. Eén van de oudste theeregio’s, en productie begon hier al rond 1870. 1067 tot 1524m boven de zeespiegel, high grown dus en gemiddeld op 1250m, met moessons in augustus en september en 4000 tot 6000mm regen per jaar. De ondergrond bestaat uit kebok, een rode podzol-grond. 40% van de hellingen zijn bedekt met tot 100 jaar oude theebomen, de rest kwamen er door VP of Vegetal Propagation, wat betekent dat men niet met zaden maar met stekken werkte. Het beste plukseizoen is januari tot maart, wanneer het hier wat droger is, maar er wordt het hele jaar door geplukt. De opbrengsten zijn hoog dankzij de regen en het bodemtype, maar de kwaliteit is dat meestal ook. De opbrengst bestaat uit ongeveer 750 ton per jaar, van 15 verschillende cultivars. Stevige en rijke thee met body. Er zijn 8 subdistricten, nl. Hatton/Dickoya, Bogawanthalawa, Upcot/Maskeliya, Patana/Kotagala, Nanu Oya/Lindula/Talawakele, Agarapatana, Pundaluoya en Ramboda. Volle, sterke thee’s.

Dimbula Broken Orange pekoe, Mlesna Teas: 50 gram, CTC, meegebracht uit Ceylon door Onno. September 2018, 100°C, één theelepel, 3 minuten. Droog: stevig aroma, zwarte chocolade. Caramelkleurig, tamelijk donker, schijn van mahonie-hout. Vol en fruitig aroma. Mooie smaak, helder en fruitig, citrus, een eenvoudige maar lekkere thee. 😊😊😊

 

Djuttitsa

Theeregio in Kameroen. In 1971 opgestart door het Institut Français de Café et de Cacao, op 1800m boven de zeespiegel in West-Kameroen. 445 ha.

 

Doi Mae Salong

Thailand. Vlakbij de grens met Burma, in het noorden van Thailand. 1200m boven de zeespiegel. In de jaren 50 zochten 12000 ex-Kuomintang soldaten uit China die weigerden de strijd op te geven soelaas in de grensregio tussen Thailand en Myanmar. Ze hielden de strijd gaande door opiumteelt en Mae Salong werd zo een centrum van de opiumhandel. Toen Thailand een verbod op papaeverteelt instelde kregen ze koffie- en theeplanten van de Thaise koning. De cultivars kwamen voornamelijk uit Taiwan en waren zeer geschikt voor oolong, maar een aantal lokale Lahu stamhoofden keken ook naar de grootbladige lokale varianten die tot dan gebruikt werden voor miang, een snack gebaseerd op theebladeren, en begonnen hier uiterst originele thee’s mee te maken (groene, zwarte en post-gefermenteerde). In de 70er jaren gaven ze de hoop op om het Chinese communisme verder te bestrijden en concentreerden ze zich op de productie van paddenstoelen en thee. Zie ook Monsoon Teas.    

 

Doke Tea Garden

Gesticht door Rajiv Lochan. Kinderen Vivek en Neha besturen het domein vandaag, terwijl Rajiv de naam en faam van Indische thee verbreidt, ondermeer, en dat is opmerkelijk, in China. Sterk bezig met biodiversiteit, duurzaamheid en maatschappelijk verantwoord ondernemen. Uitstekende thee’s door één van de meest kleurrijke personages uit de wereld van thee. www.doketea.com

Doke Black Fusion, first flush 2017: 8.9 euro voor 50 gram. Doke Tea Garden van Rajiv Lochan. Geplukt begin maart 2017. Klassiek gemaakte FF, dus niet zo groen als vandaag de mode is. Fusie (geen blend) tussen China, Darjeeling en Assam. 27 maart ’22, 4 gram, 2000ml, 90°C, 2 min: leuk droog aroma (meubelwas?) voor een voor een erg donkere thee van redelijk grote bladeren. Nat blad is lekker moutig, maar erg complex met toetsen van kruiden en bloemen, heel mooi zeg. Oranje-rode infusie. Erg lekker, breed, complex. Lang. Mooie moutigheid, maar zeker niet alleen dat. Mild. Mooie fraicheur.  Tweede zetsel, iets heter gezet: meer mout, ronder, en nog steeds een heel mooie thee. Heeft de mooie moutigheid en kracht van een assam, de verfijning van een Darjeeling en de kruiden (en een beetje het karakter) van een Chinese. Opmerkelijk. 😊😊😊😊

Dong Ding

Ook bekend als Tung Ting. Ongebakken ball-oolong (elk blad opgerold in een balletje dus) uit Taiwan. Betekent Ijzige Top en is genoemd naar een berg. De Qing Xin theeplanten komen oorspronkelijk uit China, uit de regio Fujian waar ze groeiden in de Wuyi bergen, en ze werden rond 1875 naar hier gebracht. Volgens de legende bracht een inwoner van Taiwan, Lin Feng Tse, 12 struiken mee uit Fujian die hij rond het Chi-ling meer aan de Dong Ding berg aanplantte. De berg ligt in de Lugu regio in Nantou, in het midden van het eiland. Deze 12 leverden het genetisch materiaal voor alle andere theestruiken die hier nu staan aangeplant, meestal op hoogtes tussen de 700 en 800m boven de zeespiegel. De gemiddelde temperatuur is rond de 20°C. De ligging ervan is cruciaal, en de beste plaatsen zijn die waar de mist in de ochtend en de namiddag het langst blijft hangen en waar palmbomen en reuzenbamboe struiken schaduw en bescherming tegen de wind geven. Meestal drie à vier blaadjes, soms met een bot, en met de hand of machinaal geplukt. Ze krijgen meer oxydatie (rond de 30%) dan veel andere berg-oolongs en dat maakt ze wat complexer dan Jade oolongs maar ze geven nog steeds een erg mooi aroma van orchideeën en zijn zoet en zacht, vaak met toetsen van abrikoos. Er zijn ongeveer 4 à 5000 telers op de berg, maar het leeuwendeel van de productie blijft in Taiwan. Oogsten in april, juni, september en november. De lente-oogst is voller, de winteroogsten zijn lichter en fruitiger. Er zijn drie officieel erkende regio’s voor Dong Ding op de berg: Zhang Yu, Yung Long en Feng Huang. De naam kan ook worden gebruikt voor thee’s van buiten de regio die volgens dezelfde methode (hong shui) werd gemaakt. Dong Ding is overigens geen cultivar, de cultivars die gebruikt worden voor Dong Ding zijn meestal TTES N°12, TTES N°13 en TTES N°14, allemaal ontwikkeld in Taiwan.

Je kan de thee op zijn westers zetten (5 gram per 300ml, 95°C, 5 minuten), als coldbrew (soms erg verrassend en complex) of op zijn Chinees met de gaiwan (beste methode). Daarbij gebruik je 5 gram voor 100ml, 95°C en spoel je de thee met het hete water om hem wakker te maken. De eerste infusie duurt 30 seconden, de tweede 25 seconden, de derde 40 seconden, en dan voeg je er telkens 10 à 15 seconden aan toe. Een goeie laat tot 7 zetsels toe.

 

Dong Ding Oolong – Roasted, Mist: Deze thee komt uit de stad Lugu in de provincie Nantou in Taiwan. De tuinen liggen op 500 tot 800m hoogte. Dit is een medium oxidized en medium roasted thee. De roostertechniek is een heel trage en voorzichtige die de thee complex en veellagig moet maken. In de boerderij werken drie generaties samen en de roostertechniek is een goed bewaard geheim dat de jongste generatie pas op 23 jarige leeftijd mocht te weten komen (een deel van het geheim is de houtskool). De theeboerderij maakt maar twee keer per jaar thee, in de lente en in de herfst, en in kleine hoeveelheden. Gekocht mei 2017 in een proefpakket. 44 euro per 100 gram. 27 mei, western way, 85°C, 5 gram, 250ml, 5 minuten. Bijzonder complexe geur van de natte blaadjes, oolong bosgrond en herfstblad; infusie is oranjeachtig, tussen geel en bruin in. Geurt héél mooi, heel knap evenwicht, heel fruitig, heel aangenaam en om aan te blijven ruiken. In de mond opvallend fris en mooi fruitig, opnieuw goed evenwicht en bijzonder lekkere en erg lange afdronk met een toets van dat geroosterde…bijzonder lekkere thee; proef ook iets minty… 2 juni ’18: eerst gespoeld met heet water, 90°C. eerste zetsel, 2 minuten, 5 gram, 90°C. ook hier geuren de natte blaadjes ongelooflijk complex, het is alsof je je hoofd in een op volle toeren draaiende keuken steekt, er is fruit, vleesbouillon, iets van paddestoelen; lange steeltjes met drie à vier bladeren; de infusie geurt rustiger en is compacter en gebalder, maar zéér evenwichtig en aangenaam en hij blijft zelfs in de neus lang hangen; in de mond misschien nu het minst opvallend, maar wel al met een lange afdronk, en er zit iets romigs in die afdronk, als aardbeien met slagroom. Tweede zetsel, 2 minuten 30 sec: de blaadjes geuren nu scherper en zijn volledig ontplooid, met opvallend lange steeltjes en de infusie is voller en krachtiger en absoluut delicieus; de smaak is nu goddelijk ! iets astringenter, maar zo complex, zo boeiend dat deze thee voor mij in toprestaurants mag geserveerd worden, en met top bedoel ik top ! derde zetsel, 3 minuten: het vet is van de soep, het aroma valt weg, de infusie is wel nog lekker, met iets melancholisch en heel subtiels. Er is geen reden om deze stap over te slaan maar de vorige waren meer spectaculair; dit is één van de beste thee’s die ik al dronk, en de eerste met een topscore 😊😊😊😊😊

Dong Ding Oolong, Palais des Thés: Palais des Thés, 19 euro voor 100 gram. Uit de regio Nantou in Taiwan. 30 à 40% oxydatie. 2 november ’18: 95°C, 200ml, 4,4 gram, 6 minuten, 95°C, 200ml. Kleine heel compact gerolde bolletjes, boterig geurend, mooi groen van kleur. De natte blaadjes zijn redelijk groot, ovaal en met een licht gekartelde rand en met soms grote steeltjes, de neus hangt tussen iets vegetaals en iets lactisch. Strogele infusie. Mooi aroma, floraal maar met een bodem van boter en een beetje vanille, als een gebakje ? in de mond rond, iets duidelijk naar voren springend vegetaals in de start, dan neemt het aangenamere florale het over, aangename afdronk, klein bittertje. 😊😊😊

Dong Ding Oolong, Solberg & Hansen: 6 euro voor 50 gram. 18 januari ’19, bij Castor in Beveren-Leie. Volle en mooie thee, die zeer goed paste bij de tweede gang (kabeljauw, bloemkool, steranijs, miso). Geen astringentie ondanks lang trekken (overleefde twee gangen). Leuke thee. 😊😊😊

1993 aged chin hsin dong ding, Hayashi: 100 gram, Hayashi winkel in Taipei, meegebracht door Johan juni 2019. Op het pakje staat republic of china 93 dong ding chin hsin mao cha. 30 december ’19, 4 gram, 100ml, 90°C, gaiwan, 2 minuten: droog aroma, melkchocolade (oude), oolong, uitzicht: donkergrijs, zichtbare steeltjes, opgerold; Eerste spoeling: complex en versmolten met duidelijke roostergeur. Nat blad geurt zoet en complex, een beetje geparfumeerd en rond. De kleur van de infusie is een heel eigenaardig ‘oud’ geel. Heel breed en diep aroma, erg complex en versmolten. In de mond rond startend met een heel licht zurig tikje en een brede roostersmaak. Tweede zetsel, 2 min 40 sec: het nat blad geurt nu naar oolong, paddenstoel maar met vleugen sinaasappel, en de infusie geurt tegelijk rond en fris. De smaak blijft lang en complex en duidelijk afgelijnd, het mondgevoel is wat korrelig en dat voel je zelfs in de keel. Na afkoeling een wat zurige finish. Derde zetsel, 3 minuten: in de neus hangt nog een vaag sinaas-aroma. In de mond zoet startend, nu met iets zachts en boterigs, en naarmate de thee afkoelt ontwikkelt er zich een fruitsmaak. De roostersmaken zijn verdwenen en vervangendoor de smaken van de thee zelf…Vierde zetsel, 4 minuten: aroma en smaak is nu erg licht, maar bestaat bijna uitsluitend uit fruit. Een heel interessante thee😊😊😊😊

Frozen Summit, Dong Ding Oolong, Mei Leaf: 19.95 £ voor 60 gram. Lente 2020. Chin Xuan cultivar, Alishan, Chiayi, Taiwan. 1200m. Tot derde of vierde blad. Gongfu 6 gram per 100ml, 20 sec. Westers 1 gram per 100ml, 120 mins. Zwaar geroosterd. 14 oktober ’20, gong fu, gespoeld. 20 sec: Nat blad: eerst komt er een klassiek roosteraroma maar heel snel komt er iets hel complex, een heel warme geur, heel kruidig, ook in de geur van de infusie. In de mond mooie ronde zoete smaak met roostertoon en een mooie afdronk, enorm retronasaal, heeft iets heel warms en gezellig, een keuken geur van kruidige desserts. 25 sec: Nat blad prachtige complexiteit, nog veel intenser nu, iets van een ouderwets parfums, intrigerend. Intens en rond, heel zacht en fluwelig, warme omhelzende afdronk. 30 sec : Klassieker aroma, speculaas, sinterklaassnoep. Goudgele infusie nu met heerlijk warme sint-geuren (speculas, appelsien met kruidnagel). 40 sec : heerlijk warme roostergeuren. zoet, wat minder expressief, maar nog altijd erg lekker 😊😊😊😊

 

 

Dong Fang Hong

China. Phoenix oolong, uit de Fenghuang bergen, ook bekend als Oriental Red. Zeer floraal. Zeer gewaardeerd door voorzitter Mao in de 70ies en zo kreeg de thee ook zijn naam, maar eigenlijk is hij veel ouder.

 

Dongfang Meiren

Ook bekend als Eastern Beauty, Oriental Beauty, Champagne Oolong, White Tip Oolong. Zwaar geoxydeerde maar niet geroosterde oolong uit Beipu in Hsin-Chu en Miaoli in Taiwan. Qing Shin Da Mo cultivar. Zie onder Oriental Beauty.

Dooars

Noord-Bengalen. Kleine provincie ten westen van Assam, ook bekend als de deur naar Bhutan, ten oosten van de Teesta rivier. Erg mooi gebied. 97000 ha. Theetuinen tot op 1750 m hoogte boven de zeespiegel, in de uitlopers van de Himalaya. Donkere, volle thee. Thee werd hier voor het eerst geintroduceerd in 1874-75 vanuit Darjeeling toen Dr Richard Houghton in Gazilduba een theeplantage startte. Dr Brougham was de eveneens uit Darjeeling afkomstige eigenaar. Er volgden al snel theetuinen in Fulbari en Bagrakot en twee jaar later waren er al 13. Tegen het begin van de 20e eeuw waren het er 235 en was de bevolking van Dooars verviervoudigd, ondermeer om werkkrachten voor de theeplantages aan te leveren. Meer dan op andere plaatsen waren de theetuinen hier ook in handen van Indische ondernemers (37% tegen 1930). Het plukseizoen start in april. Thee uit Dooars ging lange tijd vooral naar de USSR waar men de heel donkere CTC thee bijzonder apprecieerde ondanks het gebrek aan finesse, maar vandaag is dit exportkanaal grotendeels verdwenen en is de regio in crisis. Omdat de plukkers op de plantages grotendeels werden geimporteerd en geen andere inkomsten hebben heeft dit tot grote problemen geleid.

 

Dschuan Cha

Tegelthee. Samengeperste stofthee, meer ter versiering dan om echt te gebruiken.

 

Dunsandle
Nilgiri, Indië. °1859 en één van de oudste van Nilgiri, tegelijk ook de hoogst gelegen theeplantage ervan. Tot 2200m boven zeeniveau. Vooral zwart. Lijkt op Darjeeling door de grote hoogte.

Dust

Laagste kwaliteit thee. Bekend als D. Letterlijk het stof dat overblijft, de allerkleinste bladdeeltjes die nog bruikbaar zijn. Er zijn een paar schakeringen: D1 is Dust 1 en kan uit Sri Lanka, Indonesië, China, Africa, Zuid-Amerika en Zuid-Indië komen. PD staat voor Pekoe Dust en PD1 voor Pekoe Dust 1. Wordt uitsluitend gebruikt in theezakjes maar heeft het voordeel van heel veel geur en kleur af te geven, ten nadele van de finesse helaas.

 

Duyun Maojian

Groene thee uit China, provincie Guizhou, en één van de topthee’s van de provincie. Ook Dou Yun Mao Jian of Du Yun Mao Jian. Regio Du Yun, in het zuiden van de provincie. Typische Maojian van één bot en één blad met de klassieke fijne haartjes. Met de hand geroosterd, zoals Bi Luo Chun, maar vaak zoeter en wat aromatischer dan die van Xingjang, en een gele schijn in het aftreksel zou typerend zijn. Ook bekend als Yugou (vishaak), op basis van de vorm van het blad. Theetuinen in de bergen met vruchtbare grond, genoeg regen en zachte temperaturen, boven de 1000m boven de zeespiegel. Vooral lokaal genuttigd, niet veel export. In deze regio wonen vooral Bouyei en Miao mensen, twee van China’s minderheden. De cultivar is Fuding Da Bai. Aroma’s van spinazie, iodine, soms wat perzik. Zou zeer dorstlessend zijn bij warm weer. Zetadvies, westers: 2.5 gram op 250ml, 75-85°C, 3 à 5 minuten. De interessantste resultaten krijg je vaak met een gaiwan (meer thee op minder water en kortere trektijden, voor meer uitleg zie onder gaiwan). Er bestaat ook een rode variant.

Duyun Maojian Rouge 2021, Le Cha-Hû-Thé: Guizhou, Duyun. Pluk maart 2021. Cha Hû-Thé, juni 2021. 35,9 euro voor 100gram. 26 juli ’21, 150ml, 95°C, 3 gram, kyusu, 3 mins. Zeer veel gouden tip, heel mooi droog aroma, heel floraal met stevige toetsen mout-karamel. Erg fijne blaadjes. Nat blad geurt erg lekker en fruitig. Helder en bruin met een duidelijke rode inslag. Heel fijne thee, weinig of geen astringentie, lange afdronk. Mout en fruit. Mooie fraicheur. Mist misschien wat complexiteit, maar heel aangenaam om te drinken, heel duidelijk en heel smakelijk. Echt wel heel lange afdronk. Tweede zetsel, en nu blijft vooral het moutige aspect achter. Derde zetsel: net alsof je alleen de afdronk ddrinkt…vreemd maar lekker 😊😊😊(😊)

East Darjeeling Valley

Ook bekend als de Golden Valley. Hier staat vooral de pure ‘sinensis’ aangeplant. Profiteert van een koude wind die afdaalt van de Himalaya.

 

Eilles Tee

Hamburg, Duitsland. °1873. Sinds 1987 een merk van de Hamburgse koffiehandelaar J.J. Darboven die in 1866 het daglicht zag en waar vandaag meer dan 900 mensen tewerkgesteld zijn. Het merk Eilles komt oorspronkelijk uit München en werd gesticht door Joseph Eilles.

Darjeeling Royal Second Flush Blatt: Theezakje, 20 september ’18. Aardige thee, mooie kleur. 😊😊

Assam Special: Theezakje, 20 september ’18. Stevige ochtendkop. 😊😊

 

English Breakfast

Klassieke blend van Ceylon, Assam en Kenya Black. Duurdere blends gebruiken vaak ook uit China afkomstige Keemun. In de blend dient de Assam om body en kracht te geven, geeft de Sri Lanka meer zachte smaken en de Afrikaanse thee helderheid en schittering (en kleur). Elk theemerk heeft zijn eigen strikt geheim gehouden formule en veel blends zijn aangepast aan de hardheid van het water in de omgeving waar ze aan de man gebracht worden. Een Britse English Breakfast is gemaakt om te worden geconsumeerd met melk, en bij een Engels ontbijt met spek en worst, en is dus een stevige knaap, terwijl een Franse English Breakfast is geblend om te worden gedronken zonder melk, een fundamenteel verschil dus. Gek genoeg komt de naam uit Amerika waar een Engelse immigrant, Richard Davies, in New York in 1843 een blend met deze naam begon te verkopen. Hij gebruikte een Gongfu zwarte thee als basis en voegde er Pekoe (toen de naam voor zwarte thee met flowery tips) en Pouchong (licht geoxideerde oolong uit Taiwan) aan toe.

Mayfair English Breakfast, Jenier World of Tea: : Durham, juni 2017, bij Toast. Blend van thee uit Assam (2nd Flush, June growth) en Kericho, Kenya (Seasonal Quality Jan-Feb growth). Kericho is bekend voor zijn thee en ligt hoog genoeg met veel en bijna dagelijkse regenval en goede grond. Blend van Flowery Broken Orange Pekoe (FBOP) and Broken Pekoe #1 (BP1), CTC en Orthodox. 5 juni ’17: CTC, gebroken blaadjes en oranje saffloer-blaadjes; met kraantjeswater; donkerbruin; een erg aardig en rond, “bold” breakfast aroma, nogal floraal, redelijk complex, ook in de mond, bold en complex; met melk wel ok, maar heel kort; heel Engels. 2 juli ’17: te lang laten trekken (5min) en erg bitter; 3 juli ’17: 3 minuten, met kraantjeswater; leuk aroma, geen bitterheid nu, een beetje mout, een beetje zoet; met melk heel lekker, een echte breakfast tea met een mooie afdronk 😊😊😊

English Breakfast, Postcard Teas: Rijke en robuste blend van bladthee’s van verschillende boerderijen in Indië en Japan, allemaal kleiner dan 15 acres. Dit is al de derde versie, en het is een blend van 40% 2nd flush Assam van Pallab Nath, Nath Family Farm, Sonitpur, 40% Family Tea van de cooperatieve Sahyadri Co-Op in Kerala en Supernatural Black uit Japan. 4.95£ voor 50 gram. 18 januari ’20, in een klassieke, voorverwarmde theepot, 3.3 gram, 250ml, 3 minuten, 98°C. Uit de Penshurst Place mok. Mooie heldere roodbruine kleur. Een mooie robuuste maar toch ook zachte thee. Vooral in de neus valt de blend op met de moutige tonen van de twee Indiërs, en het florale element van de Wakoucha die het geheel verzachten. In de mond komt daar een opvallende fraicheur bij, die ook van de Wakoucha komt ? Kleurde mooi met melk, en kreeg dan een volle smaak waarin eerst een soort Wakoucha cacao opwelde die dan wegging en vervangen werd door eerder florale toetsen (en dit is geen goede beschrijving, maar de twee na elkaar volgende smaakgolven waren er absoluut en maakten de thee erg leuk, en wat complexer dan standaard-ontbijtthee’s. 😊😊😊(😊)

Earl Grey

Earl Grey was eerste minister van Groot-Brittannië in 1830. Traditioneel wordt Earl Grey gemaakt op basis van Chinese zwarte thee, maar vaak is het een blend van Darjeeling en Ceylon om een lichte toets te geven en Assam voor diepgang, plus de schillen en de olie van de bergamot citrusvrucht. Bij de beste wordt de thee geselecteerd om te reageren op de citrustonen en zo een heel mooi smaakpatroon te scheppen. De blend wordt al midden 19de eeuw beschreven maar kreeg zijn naam pas later en er wordt voor de eerste keer publiciteit mee gemaakt rond 1880. De legende is dat de thee als een diplomatieke gift vanuit China naar Earl Grey werd opgestuurd, en zelfs dat Earl Grey hem zelf meebracht uit China, maar dat is een legende. De familie vertelt dat de thee werd geblend door een Chinees voor gebruik in Howick Hall in Northumberland vanwege het kalkhoudende water, en dat Lady Grey de thee serveerde in London en hij zo populair werd en werd opgepikt door Twinings. Er bestaan ook Earl Grey’s op basis van groene of witte thee die dan Green of White Earl Grey worden genoemd.

Earl Grey Intense, Kusmi Tea: Luchthaven. Zwarte thee, 2% citroenschil, bergamotolie uit Calabrië. 12 euro/100gr. 2.5 gr, 90°C, 3 mins. Travel Exclusive doos. 12 november ’17: Droog: een heel zacht en verleidelijk aroma. Infusie: zacht, warm aroma. In de mond zacht en smooth, met veel body, creamy en helemaal geen voerdreven bergamot-toets, eerder ingheouden zelfs. Excellent kopje thee ! 😊😊😊

Earl Grey Yin Zhen, Damman Frères: 7 euro per 100g. zwarte keemun thee en witte thee, bergamot olie en bloemblaadjes. 12 november ’17: 4 minuten, 90°C, 2.5 gr. Een spectaculair maar beetje scherp aroma van bergamotolie. Donkerbruin blad met wat zilvertips en korenbloemblaadjes. Aroma van overwegend bergamot, maaar niet overdreven. Start een beetje astringent, is eerder fris dan zwaar, duidelijk thee-ig karakter, honing toets, aanwezige afdronk. Niet slecht, goed uitgebalanceerd, eerder zacht. 😊😊(😊)

 

Eighty°

Zeer mooi vormgegeven theetijdschrift van Martin Bohaçik, nu al aan zijn vijfde deel toe. Absoluut de moeite voor de foto’s, maar ook voor de verhalen en de informatie ! www.readeighty.com

Eisai
Alhoewel het de Boedhistische monniken Kukai en Saichō waren die in 804 voor de eerste keer thee meebrachten uit China, kan de echte start van het Japanse theeverhaal worden gesitueerd in 1191 toen de monnik Myōan Eisai in 1191 terugkeerde na zijn studies. Hij introduceerde het Zen-boedhisme en begon thee aan te raden als medicijn. Hij plantte thee in de Senkōji tempel op Hirado, een klein eiland bij Nagasaki, en in Tendaijin in de Seburi bergen op Kyushu, met meest zuidelijke van de grote eilanden. Hij stuurde ook theezaden op naar de abt van de Kōzanji tempel in Kyoto, en die plantte ze de bergen van Toganoo bij Kyoto en later in Uji, ten zuiden van de stad. In 1214 wist Eisai de Shogun Sanetomo van zijn sake-kater af te helpen door hem thee te geven. Tegelijk gaf hij hem ook een geschrift, de Kissa Yōyōki, waarin de genezende eigenschappen van thee en moerbeien werden beschreven, en propageerde thee als vijfde ,bittere’ smaakelement voor de keuken. Hij overleed in 1215 en zijn overlijden wordt nog steeds herdacht in de door hem gestichte Kennin-ji tempel met een speciale theeceremonie, de Yotsugashira, op 20 april.

Ik vraag me af waarom de Japanners niet houden van bitter. In het grote China drinken ze thee, en daarom kennen ze geen hartproblemen en leven de mensen lang. Ons land is gevuld met magere, ziekelijke mensen, en dit is alleen maar omdat we geen thee drinken. Telkens wanneer men zich zwak voelt zou men thee moeten drinken. Dit zal het hart in vorm brengen en alle ziekte verjagen.
Myoan Eisai, ook bekend als Yosai

Emrok

Kenya. Nandi gebied. Eigendom van Robert en Emily Keter. Theefabriek die één van de meest moderne van Kenya is (°2012), gelegen in het midden van Ogirgir Tea Estate, en geleid door een Indische specialist-manager. 2000 meter boven de zeespiegel. Het domein werd opgericht in 1960 en in 2002 verkocht aan de Keters. CTC maar sinds 2015 ook Orthodox en deze werd bijna onmiddellijk verkozen tot beste orthodoxe thee uit Kenya. Het eigen CTC merk heet Keben. Beetje in de stijl van Darjeeling First Flush, maar in droge periodes meer naar Ceylon Uva. Typisch zouden toetsen van mandarijn en clementijn zijn. Rainforest Alliance Certified, en heel goed bezig met MVO. Gebruiken geen pesticides maar zijn nog niet gecertifieerd organisch. Bescheiden productie van paarse thee. www.emroktea.com

 

En Shi Lu Yu

China. Groene thee uit de provincie Hubei, rond de stad En Shi. Ook bekend als En Shi Jade Dauw of En Shi Gyokuro. Een groene één blad en één bot-thee, opvallend omdat sinds 1936 deze thee gestoomd is en niet gebakken, en vanaf 1945 zou men hem de Chinese Gyokuro noemen. Komt vooral uit de bossen rond Wufeng. Zelfde productieproces als Japanse sencha maar toch anders. Floraler en minder vegetaal dan hun Japanse tegenhangers. Het dorp waar de thee gemaakt wordt behoort tot de Miao, een minderheidsvolk in China.

 

Ethical Tea Partnership / ETP

Code op producenten-niveau die garandeert dat de producent streeft naar conformiteit met bepaalde standaarden op het vlak van discriminatie, gezondheid en veiligheid, kinderarbeid, eerlijke verloning en man-vrouw verhoudingen. Het lidmaatschap duidt aan dat bepaalde standaarden in acht worden gehouden en gecontroleerd en dat er naar verbetering wordt gestreefd.

 

Fannings

PF—Pekoe Fannings

OF—Orange Fannings: Noord-Indië en delen van Afrika en Zuid-Amerika.

FOF—Flowery Orange Fannings. Assam, Dooars en Bangladesh. In Sri Laka gekend als Broken Orange Pekoe Fannings of BOPF.

GFOF—Golden Flowery Orange Fannings. Darjeeling, fijnste kwaliteit voor theezakjes.

GOF – Golden Orange Fannings

TGFOF—Tippy Golden Flowery Orange Fannings.

BOPF—Broken Orange Pekoe Fannings: Vooral Sri Lanka, Indonesia, Zuid-India, Kenya, Mozambique, Bangladesh en China. Zwarte thee.

Farmerleaf

China, Puer City. °2016 door een jong koppel, William Monsont, een Fransman, en zijn echtgenote Yubai, geboren in Jingmai. Yubai startte in 2011 met een klein fabriekje om de familie-oogst te verwerken en begin in 2015 haar eigen cake’s te persen, William is een landbouwingenieur. Ze bezitten 1 ha met oude theebomen, en 2.7ha met een recentere aanplant, gemiddeld 40 jaar oud, beide in Jingmai, tussen de 1500 en 1600m hoogte op het Da Ping Zhang plateau. Ze werken met de kleinbladige Zhong Xiao Ye Zhong variant. Natuurlijke bemesting, zo goed als geen herbicides. Maken ook groene, zwarte en witte thee en kopen ook oogsten van buren. Online verkoop naar Europa. Farmerleaf - Yunnan tea direct from the source (farmer-leaf.com)

Feng Huang Dan Cong

Ook bekend als Fenhuang Dancong, Phoenix Dancong, Fonghwang Tan-Chung en Huang Dan Cong of Fenghuan Select. Oolong thee uit de Chinese provincie Guangdong, op de Fenghuangshan of Phoenix bergen rond de stad Fenghuang in de provincie Guangdong, niet ver van de oceaan. Fenghuang betekent Phoenix of Vuurvogel. De beste theebomen staan op hoogtes boven de 1000 m, de thee wordt geplukt met lange ladders en lijkt niet op de klassieke theestruik in die mate dat hij een stam en een kruin heeft, een beetje als een paraplu. De struik zou een variant zijn van de Shui Xian struik, en de oudste theebomen zouden 500 à 900 jaar oud zijn (hun thee is zeer duur en bijna onvindbaar, en de Chinese staat gebruikt ze als geschenk voor hoogwaardigheidsbekleders). Er bestaan verschillende soorten, afhankelijk van de cultivar die de bladeren opleverde of de plaats waar de theestruik stond. Goedkopere Dan Cong wordt gemaakt met in struikvorm gesnoeide bomen op laaggelegen terreinen die sneller en meer opleveren, maar met minder intense smaken en helaas met dezelfde naam. De allerbeste komt van de oudste bomen op grote hoogte en wordt alleen geplukt in de vroege lente: hij is helaas ook erg duur. Goede Dancong komt van loten van die oerbomen, geselecteerd op een bepaalde karaktertrek als aroma en/of smaak en er zijn 50 à 60 verschillende varianten, meestal geklasseerd naar hun aroma of xiang. Voorbeelden zijn Tong Tian Xiang, Zhe Zhi Lan Xiang, Mi Lan Xiang, Ba Xian en Dong Fang Hong. Bitterheid is vaak een teken van later geplukte thee. De pluk start op lage hoogte, rond de stad Fenghuang, op zo’n 300m en kruipt dan naar boven naarmate die struiken ook plukrijp worden, met de hoogste op zo’n 1300m. De Fenghuang berg bestaat uit een aantal toppen, en ook hier zouden sommige toppen beter zijn dan andere: de Wu Dong zou er zo eentje zijn. Ook de productiemethode kan erg verschillen door minder of meer te roosteren. Een Dan Cong van goede kwaliteit geurt en smaakt vooral naar fruit en niet naar het roosteren, dat vaak gebruikt wordt om de lagere kwaliteit te verstoppen. Typisch wordt deze thee (met de twee kannen methode) driemaal gezet: de eerste keer trekt hij maximaal één minuut (en is hij vaak bitter), dan drie minuten, en dan nog een keer vijf minuten. De Gongfu Cha methode is echter meer aangewezen. Zeer aromatisch en zeer fruitig, met iets wat in China doet denken aan longan fruit. Dit overweldigend fruit-aroma komt niet van een toegevoegd aroma maar onstaat op natuurlijke wijze en is eigen aan de regio en de cultivar (vaak doen ze ook sterk aan honing denken). Sommige Dancong gaan meer de florale richting op met tonen van boter en nootjes. Hier staat een uitgebreid artikel over deze thee, misschien enigszins tendentieus, maar zeer leerzaam: http://hojotea.com/en/posts-43/ In het productieproces is het roosteren ook erg belangrijk, en dat kan heel licht zijn wat de thee heel fris maakt of zwaar, wat hem rijker en zoeter maakt. Dit filmpje is heel leerrijk: https://www.youtube.com/watch?time_continue=4&v=jXYFbWHHRXs

Deze thee zet je of op zijn Westers, met 4 gram per 300ml, 95°C en 3 miuten zettijd, of op zijn oosters in de gaiwan, met 5 gram per 100ml, 95°C, eerst gespoeld om hem wakker te maken, en dan 5 seconden, dan 10 seconden, dan 15 seconden en elke volgende keer 10 à 15 seconden erbij.

Dan Cong, Thee van Sander: Theesommelier Kelly, 13 november ’17. 90°C, Gongfu Cha methode. Stevig geoxideerde en dan geroosterde thee. Lange toegeplooide maar niet opgerolde blaadjes, zwart van kleur en met een geroosterd aroma. Eerste infusie geel, de tweede krijgt een meer oranje schijn. Zeer fruitig aroma, met als eerste smaak druiven en lychee en nog een ander fruit, en als tweede eikeblad en geroosterde kastanje. Zacht mondgevoel. Nat blad is mooi, zwartgrijs en geurt overweldigend naar allerlei soorten fruit. 😊😊😊(😊)

Dan Cong Red Dancong, Hotsoup: 9,95euro per 25gr. Dan Cong Red, afkomstig uit Er Mao, Wu Dong Shan, Guang Dong, China. Dit is een heel bijzondere zeldzame rode thee, traditioneel worden er geen rode thees gemaakt in Wu Dong. De theeboer heeft het materiaal gebruikt waar oorspronkelijk de Mi Lan Dan Cong van gemaakt wordt. Door het perfectioneren van de graad van oxidatie is zo een opmerkelijk complexe thee gemaakt.. December 17: 4 minuten, 2 gram. Infusie: het aroma doet wat denken aan Hojicha en hout, maar ook fruit; heerlijk, erg fruitig en heel apart, maar vol en romig en complex en vol lychee ! Als Coldbrew met oudjaar: prachtig, complex, een witte wijn waardig, heel interessante en complexe neus en een zachte, aangename en erg interessante neus. 2 minuten 2 gram, eerste zetneus honing, mond rokerig, dan lychee en honing en een op het einde een héél lekkere finish 😊😊😊(😊)

Feng Huang Dan Cong, Le Châ-Hu-Thé: Lente 2019 in Guangdong. 30% oxydatie en geroosterd. ‘orge grillé et lichi’. 39.9 euro voor 100 gram. 28 april ’20, gaiwan, 100ml, 95°C, 25 sec, rinsed, 5 gram. Nat blad: mooi aroma met zachte roostertonen en wat fruit. Kleur van de infusie is lichtbruin met een wat oranje-roze schijn. Aangenaam aroma vooral rond dat zacht gegrilde toetsje (heet gemaakte graankorrels) met een fris fruitige noot erin van lychee. Zacht en eerder elegant maar lange afdronk, met een heel mooi opwellende fruitige toets, wat tussen lychee en perzik in. Erg aangenaam. Beetje korrelig mondgevoel. Tweede zetsel, 25 sec: nat blad, echt heel mooi zacht, erg aangenaam. De infusie kleurt nu echt oranje maar met een amber schijn erin. Het aroma is nu voller en meer op het fruit dat erg zuiver is. Derde zetsel, 30 sec: roostertonen nemen terug overwicht bij het nat blad. Beetje astringentie en de complexiteit is wat weg, samen met het fruit. Vooral roostertonen. 😊😊😊😊

 

Feng Jia Ding High Mountain Organic Tea Cooperative
China. Anhui. Coöperatieve opgericht door Feng Yuxiang in 2009 nadat deze jaren had gevochten voor een weg van zijn afgelegen dorp. Hier wordt vooral Qimen gemaakt.

Feng Qing
Yunnan, China. Regio in Lincang, één van de Pu’Er districten. Alhoewel er wel degelijk Pu’er gemaakt wordt eigenlijk bekender voor zijn rode thee.

Feng Qing Mao Feng black, Hotsoup: Geplukt voorjaar 2018. Uit Feng Qing, Mengku, Yunnan. Alhoewel er in Feng Qing ook Pu’er wordt gemaakt (het ligt in Lincang) is de regio vooral bekend voor rode thee. Met het volle mondgevoel eigen aan oudere theebomen. 7.75 euro voor 50 gram. 7 september ’19, late namiddag, wisselvallig en droog, fruitdag. Veel tip. Wat scherpe fruittonen voor het natte blad. Roodbruine infusie. Geen uitgesproken aroma. Heeft de wat houtige tonen van Da Ye. In de mond een zachte mollige indruk, weinig uitgesproken smaken in het begin, dan komt er iets interessants opwellen, iets floraals dat wel leuk is en redelijk lang. Best wel aardig. Mooie astringentie. 😊😊😊

Wildwood Black, Gushu Dianhong, Mei Leaf: 9.95 £ per 30 gram. Mei 2019, Fengqing Da Ye Zhong uit Fengqing in Yunnan. 100 tot 200 jaar oude bomen. 1200m hoogte. Knop en blaadjes. Gongfu 3.5 gram, 25 sec. Westers 0.6 gram per 100ml, 2 minuten. 1 oktober ’20, 3 min, 3 gram, 200ml, 98°C, kyusu. Nat blad: nogal bescheiden, wat banaan ? caramelkleurige infusie. Geur van de infusie verwijst naar assamica, zwarte thee, beetje fruit. In de mond een beetje flauw vind ik…13 oktober ’20, 3 gram, 250ml, 3mins, 99°C: er zit echt iets van fruit in de neus hier, maar de mond is echt wel erg gesloten, alleen bij echt slurpen komt de fruitigheid naar boven. Onvergelijkbaar met klassieke Chinese zwarte thee, heel fris ook, met veel Qi. Combineert inderdaad elementen van een zwarte Yunnan thee met een jonge Sheng Pu’Erh. Raar beestje. Na toevoeging van een beetje melk (op advies van mei leaf) nog vreemder, nog meer pu’er én assam naast elkaar. Ongelooflijk vreemd maar niet onaangenaam aroma: gushu sheng trekken naast assam fruit. Héél intense smaken wanneer precies de juiste hoeveelheid melk is toegevoegd. 😊😊😊(😊)

Filleule du Fée

Theetuin in Bretagne. Denis en Weizi Mazerolle. Opgestart in 2005 met Kolkhida, een heel resistente en sterke cultivar uit Georgië en een kleinbladige cultivar uit een Franse collectie. Eerste oogst in 2014 (50 gram). 0,3 ha m² theetuin, met 2ha in voorbereiding. Nu goed voor 20 tot 30 kg per jaar. Twee oogsten, één eind juni en één van september tot oktober, goed voor ongeveer 20 à 30 kg thee. Witte, groene en zwarte thee.

First Flush Darjeeling

Tijdens de lange, harde winter van Darjeeling vertraagt de photosynthese van de theestruik zo dat secondaire metabolieten geconcentreerd worden. Deze zorgen voor de smaak en de volatiele aroma’s en de concentraties zijn dus het hoogst vlak na de winter. Het blad moet dan worden verwelkt om oxidatie zoveel mogelijk te vermijden, en des te hoger en koeler de fabriek gelegen is des te beter dat dit functioneert. De heel korte oxidatie aan het einde zorgt ervoor dat de thee deze volatiele aroma’s grotendeels behoudt en het resultaat is een mengeling van groen en khaki met zilveren toppen, en het aroma is uniek, ergens tussen groene en zwarte thee. Voor het zetten wordt dan ook een iets lagere temperatuur en een iets kortere trektijd aangeraden, en melk is uit den boze, maar een beetje honing kan een eventuele hoge astringentie maskeren. De kleur van de thee is vaak abrikoosgeel en het aroma is fris, met florale toetsen en de typische aroma’s van verse thee. Wie eenmaal echt kennis gemaakt heeft met deze thee is meestal de rest van zijn leven een volgeling, maar het is en beetje een acquired taste en vaak verrassend voor liefhebbers van klassiekere second flush Darjeelings.

Darjeeling First Flush 2019 Victoria’s Peak SFTGFOP1, Brown Betty: Victoria’s Peak is een deel van de grote Steinthal theetuin, één van de drie oudste theetuinen van Darjeeling en opgericht in 1852. 672ha. Ooit opgericht door de Duitse pater Steinthal. Het resort-gedeelte is nu omgedoopt tot Singtom Estate. 12.5 euro. 3 minuten, 3.3 gram, 250ml, 90°C. Voor het grootste deel kleine gebroken groene blaadjes met enkele dieper bruin geoxideerde. Droge blaadjes geuren nogal zoet, naar hooi, een beetje kruidig. De infusie is diep geel als gebrande boter. Geur van bloemen en vers hooi. Verrassend zachte en brede mond met een heel lange afdronk. Erg aangename FF. 25 mei, experiment, lange infusie, ong 5 min. heel dikke soepele mond, geen astringentie, tamelijk lang, heel aangenaam. Aroma van kervelsoep. 25 mei, 2.5 gram, 90°C, 250ml, 2 mins: blijf die kervel erg sterk herkennen in de geur, maar naast hooi en wilde bloemen. Mond is echt zeer zacht, fluwelig aangenaam, heel mooi dik. 😊😊😊(😊)
Monteviot FTGFOP1 Organic DJ1, Brown Betty: Monteviot is een theedomein dat werd opgericht in 1856 en dat net onder Kurseong ligt. 89ha en één van de kleinste theetuinen van Darjeeling, maar ook één van de oudste. Eigendom van Darjeeling Organic Tea Estates PL. 25 mei ’19, 250ml, 2.5 gram, 90°C, 2 min: het aroma van de droge blaadjes is heel floraal, maar heeft ook iets vlezigs, een zweem van spek bijna, en van stro, geen hooi. De natte blaadjes geuren frisser en groener, de infusie naar frisse buitenlucht en bloemen. De kleur is frisgeel, goud bijna, zonder dat bruine tikje van de Victoria’s peak: in de droge blaadjes zaten geen geoxideerde… In de mond zacht en veel eleganter dan de vorige, met een vleugje vlezigheid en in de afdronk die geur van frisse lucht en wind die door grasland waait en helemaal op het einde toch weer dat tikje vlezigheid. Fascinerende thee, en een heel andere uitdrukking van First Flush dan de vorige. DJ1 slaat op de allereerste pluk. 26 mei 2019: 250ml, 2.5gram, 90°C, 4 min: meer goudgeel dan strogeel. Een zekere notigheid, bloemen en hooi, zeker in de afdronk, maar ook een bittere toets, en vier is mijns inziens te lang.

Family First Flush Mineral Spring, Postcard Teas: Darjeeling First Flush, van een cooperatieve van 432 kleine theeboeren die thee teelt op een verlaten plantage in Dawai Pani, nu bekend als Mineral Spring, en voor de rest aan polycultuur doen. De gemiddelde theetuin hier is erg klein, ongeveer 2 acres, en de families telen er ook fruit en groentes. Geproduceerd in de theefabriek van Singell Estate. 85°C. afstammelingen van 19de eeuwse 3 à 4 gram per kop. Chinese theestruiken oorspronkelijk uit Wuyi. Geplukt lente 2019. Sample 6.95 £ voor 50 gram. 26 december 2019, 3 gram, 85°C, 200ml, klassieke theepot, 3 mins. Droge blaadjes in al. Natte blad geurt naar soepgroenten en verse kruiden (kervel, peterselie). Goudgele infusie. Grassig aroma met kruiden. Erg straightforward, niet complex maar best wel ok, met een mooie bescheiden maar erg lekkere finish die erg lang blijft hangen. Beetje zoet, weinig astringentie. Aangenaam. 😊😊😊

Darjeeling Giddapahar First Flush 2020 Spring Delight EX01, Siam Teas: 31.8 euro voor 100 gram. Advent 2020, 7 december. Allereerste lentepluk (EX01) van dit domein, zeer zeldzaam en exclusief. Het Giddapahar landgoed ligt in Kurseong, op zo'n 1500 meter boven de zeespiegel en is sinds 1881 in handen van dezelfde familie. De thee's zijn bekend voor hun muscatel-toetsen, maar dat zou je hier dus niet mogen proeven want dit is de aller-allereerste lentepluk van het jaar (EX01). Wat je hier zou moeten proeven is dus fruitigheid. Om dit te bereiken wordt er zeer zorgvuldig gewerkt en een beetje tegen de traditie in. De pas geplukte blaadjes verwelken een nachtje maar worden met de hand gedraaid zodat ze niet beschadigd worden en er geen oxydatie inzet. Het maakt de blaadjes soepeler en minder bitter voor ze in roller gaan die de blaadjes vorm geeft. Hierna krijgen ze 10 minuutjes afkoeltijd en dan gaan ze in de droger. Zeer mooi nat blad met veel kleurschakeringen. 250ml, 5 gram, 92°C, 1min 30 sec: het natte blad geurt heel intrigerend, absoluut niet typisch ff, inderdaad iets fris fruitig. Goudgeel. Mooiste aroma is voor de infusie zelf met mooi zacht wit fruit. Een handvol wit fruit, nog een beetje onrijp, in een bloemenweide met lang gras. Lange afdronk. Ik ben niet zo gek op ff, maar dit is een hééééle lekkere. Zijdezacht. Tegelijk erg intens, met de ff toetsen van hooi pas secondair en het zachte fruit op de eerste lijn. Tweede zetsel, 2 min 30 sec: een beetje astringentie, maar nog altijd die prachtige fluwelen toets, en dat zeer mooie evenwicht tussen hooi en fruit. In het midden zit nu iets bijna zoets, tussen een amandel en iets van fruit, heel knap. 😊😊😊😊

Jungpana Spring Delight First Flush 2021 EX1, Siam Teas: 37.9 euro voor 100 gram. 24 mei 2021, 5 gram, 90 sec, 96°C, 225ml. Glass pitcher. Nat blad: groentensoep met erwtjes-zoetheid en tuinkruiden.Diep goudgeel. Zeer vol en rond. Vegetaal maar ook bloemen en stukjes gedroogd fruit. Zeer mooie en lange afdronk. 😊😊😊😊

 

 

FTGFOP

Fine Tippy Golden Flowery Orange Pekoe. Indië. Zeer hoge kwaliteit Whole Leaf thee. In Sri Lanka Orange Pekoe of OP.

 

Flowering Tea

Ook wel Display Tea genaamd. Dit zijn met de hand gemaakte assemblages van theebladeren en bloemen die tot een balletje of een andere vorm worden verwerkt dat wanneer het in heet water wordt gelegd zich terug ontvouwd tot een klein kunstwerkje. Ze worden over heel China gemaakt, maar vooral in Anhui en Fujian, en het is een vak dat jaren ervaring nodig heeft, en waarvoor het fijnste ruwe materiaal gebruikt wordt. Theebladeren van voldoende lengte worden samengebonden met een bloem zodat de steeltjes de basis vormen en de blaadjes zich rond een bloem leggen. De bloem is meestal een kogelamarant of een jasmijn, maar er zijn er ook andere, en de droogvorm is meestal in een bolletje, maar er zijn ook sterretjes, parels of andere vormen. Bij het onderdompelen in heet water ontvouwt de constructie zich en komt de geur vrij. Omdat het proces wat langer duurt dan bij het zetten van een gewone groene thee worden als basis theevarianten gebruikt die niet te veel bitterheid geven. De vorm primeert op de smaak en je drinkt dit dus best in een doorzichtig theeglas. Er zijn honderden varianten, en het zetten is een esthetische ervaring die niet altijd makkelijk te begrijpen is voor een Westerling. Of de gewoonte oud is of relatief jong is niet helemaal duidelijk.

 

Flowery

Deel van de kwaliteitsaanduiding voor Indische thee. Slaat op de aanwezigheid van botten in de thee.

  

Forest Hill Tea

Sri Lanka. Erathna, in de schaduw van Adam’s Peak. Eigenaar Buddika Dissanyaka. Uitgebouwd op basis van een verlaten theedomein met de naam Warnagala, ooit aangelegd door Schotten, en al 130 jaar verlaten zodat de struiken van de originele aanplant zijn uitgegroeid tot theebomen in een omgeving volledig vrij van kunstmatige bemesting en chemische bestrijdingsmiddelen. Een klein bijna artisanaal fabriekje produceert momenteel ongeveer 250kg per maand van een 900 tal theebomen. Heel artisanaal. Zevental blends in het aanbod (2020).   https://ceylonwildtea.com/

Formosa Grand Pouchong

Taiwan. Heet eigenlijk Baozhong. Bijna groene thee, heel licht gefermenteerd. Licht goudgeel.

 

Forthees

Japan, Nagasaki, Higashi-Sonogi Town. 31ha. Bedrijf van 4 jonge Japanse theeboeren in Nagasaki, sinds 2018 met een eigen theefabriekje waar ze tencha konden maken (basisproduct voor matcha). 8ha + 8ha + 9ha + 6ha.  Yoshitaka Ohyama (9ha, vierde generatie, boerderij Ohyama Seichaen, actief sinds 1910), Shinya Fukuda (8ha, derde generatie, Fukudaen), Kosuke Nakayama (6ha, directeur, Nakayama Chaen, actief sinds 1950) en Kazuhiko Onoue (8ha, derde generatie, Onoue Chaen, actief sinds 1950). Hun basisproduct is Tamaryokucha dat in een andere fabriek gemaakt wordt. Theetuinen aan de baai van Omura. Sonogi Tea (forthees.com)

Tamaryokucha, Forthees: 10 à 12 dagen beschaduwing. Geoogst met een oogsttractor. Saeyamidori en Tsuyuhikari, 8 gram, 200ml, 70°C, 1 min, kyusu: erg gebroken blad, tussen middle- en deep-steamed. warm blad geurt naar amandel en warm brood. Infusie is geel met een groene schaduw. Nat blad geurt wat vegetaal. Dik mondgevoel, veel umami, heel rond, maar met een mooi fris tikje. Tweede zetsel, 80°C, 5 sec: diepgroene infusie, troebel. Nat blad: veel meer koekjes dan het vorige zetsel. Rond en zoet met klein bittertje. 😊😊😊(😊)

Bo Hojicha, Forthees: gemaakt van tencha, het basisbestanddeel voor matcha, en dus een eerder ongewone hojicha. Yabukita, Saemidori en tsuyuhikari. 20 dagen beschaduwing (zoals matcha), geoogst met tractor. Licht gestoomd (30 sec) en niet gerold (want dat hoeft niet voor matcha). Na het proces werden de blaadjes en de steeltjes gescheiden, de blaadjes gingen naar match en de steeltjes werden gebruikt voor deze hojicha. 5 gram, 200ml, 99°C, 1 min: nat blad heeft heel apart aroma, als van granen maar dan niet gebakken. Infusie is prachtig diep goudgeel, kleur van dikke honing. Zeer zoet maar ook fris, erg mooie zachte smaak, heel lekker. Refereert een beetje aan zoethout ? Enorm lekkere finish en afdronk. Zeer zacht en complex. Doet wat denken aan whiskey. 😊😊😊😊

Fortnum & Mason

°1707 door William Fortnum, een lakei in het paleis van Queen Anne, en Hugh Mason, zijn huisbaas. Fortnum had een kleine kruidenierszaak waar hij ondermeer de half opgebruikte waskaarsen van het paleis verder verkocht, en in 1707 openden ze hun eerste kleine winkel in St James Market in London. In 1738 zouden ze voor de eerste keer een Scotch Egg verkocht hebben, maar het was vooral de link met het paleis, toen die werd verder gezet door William’s kleinzoon, die heel belangrijk bleef voor de winkel. Al snel begon die zich te specialiseren in luxe-eetwaren en tijdens de Napoleontische oorlogen begon de gewoonte om manden met goed blijvende eetwaren op te sturen van het huisfront naar de officieren ten velde (de legendarische Fortnum & Mason hampers). De zaak werd ook bekender en bekender omwille van de verkoop van zijn uitstekende thee, een vast onderdeel van zo’n mand, en dus altijd stevig en mooi verpakt. In 1951 nam de Canadese zakenman W. Garfield Weston de zaak over en ze is nog steeds in handen van zijn familie.

Rose Pouchong, Classic World Teas, Fortnum & Mason: Maofeng Keemun en versgeplukte rozenblaadjes. De rozenblaadjes worden tussen de theebladeren gelegd wanneer die drogen en geven zo hun aroma af. 12.5£. juli ’17: droog, een intens aroma van thee met rozenolie of rozenblaadjes, helemaal niet artificieel. Nat een mix van goede Cinese zwarte thee en rozen, beetje astringentie in de mond. Erg lekker bij een Taise kokossoep. Erg lekker met een wolkje melk. 😊😊😊(😊)

 

Fortune, Robert

Avontuurlijk aangelegde Schotse botanist die van 1848 tot 1851 door China trok om er zaadjes, stekjes en kennis te verzamelen rond camellia sinensis voor gebruik in Darjeeling, waarvan men vermoedde dat er betere resultaten konden geboekt dan met de nogal ruwe assamica. Omdat buitenlanders maar één dagreis ver China in mochten verkleedde hij zich als Chinees om verder te kunnen reizen en hij trok door ondermeer Fujian, Guangdong en Jiangsu. Hij slaagde na veel problemen, vooral met het transport naar Indië, in zijn taak, en afstammelingen van de planten die hij meebracht worden nog steeds bijzonder gewaardeerd in Darjeeling waar men ze jat’s noemt.

 

Fu

Ook bekend als Fuzhuan Cha of Fu Zhuan Cha of Hua Zhuan of Hu Cha. Fu slaat op de heetste dag van de zomer, zhuan betekent blok of tegel. Blok-thee (brick tea) uit de provincie Shaanxi, in het midden van China en grenzend aan de Zijderoute. Fu is een donkere gefermenteerde thee die veel weg heeft van Pu Erh. De basisthee komt uit Shaanxi zelf, Hunan en Sichuan. Daarna wordt de thee geroosterd om oxydatie te voorkomen en wordt de thee opgehoopt, meestal in of vlakbij de theetuin. Zoals bij Shen Pu Erh kan dat stapelen een jaar duren voor de thee verkocht wordt aan handelaren uit Xiangyang die de thee dan sorteren naar kwaliteit. Daarna wordt het blad ongeveer 50 seconden gestoomd om ongewenste bacteriën te doden en de blaadjes vochtig te maken. Daarna gaan ze drie à vier uur bij een temperatuur van 75°C in een speciaal ontworpen kast om er te fermenteren. Vervolgens worden ze besproeid met een speciale mengeling en in blokken geperst. De blokken worden dan in ruimtes waarvan temperatuur en vochtigheid gestuurd worden voor 12 tot 15 dagen opgeslagen. Dit proces heet Fahua. Het sproeisel waarmee de blokken worden behandeld is voor elke maker anders en is geheim, maar waarschijnlijk bevat het sporen van de Eurotium cristatum, een bakterie die tijdens de Fahua woekert op en in het blok thee en zichtbaar wordt als gouden vlokken op de thee. Vroeger gebeurde dit uitsluitend op de Fu dagen, de drie warmste dagen van het maanjaar, en daar komt de naam vandaan. Het toevoegsel zhuan betekent tegel. De Chinezen noemen het verschijnsel Jin Hua of Golden Flower. Soms wordt de thee zelf ook zo genoemd. Ze geven een aroma van paddestoelen aan de thee en zouden zeer gezond zijn. De thee is rijk en zacht en ideaal na de maaltijd. Handgemaakte blokken bevatten meer Jin Hua dan in de fabriek geperste, en de beste zouden de kleinere zijn. Ze geuren vaak naar een mengeling van dadels, paddestoelen en hout. De export gaat vooral richting Mongolië en Tibet, maar ook de Chinezen drinken hem graag, vooral in Hunan, Sichuan, Qinghai en Ningxia. De kleinste tegels, die van 200gram, zouden de lekkerste zijn.

Fu Brick 2008, Thee van Sander: 26 februari 2020, 25 gram, 9.5 euro. Hunan, en populair als bron van mineralen en viramines in een arm gebied. Eurotium Cristatum schimmel. 8 april ’20, Rinsed (7sec), 4 gram, 100ml gaiwan, 60 sec, 98°C. Nat blad: een heel apart aroma, een oud huis, maar geen aardse tonen ! Caramelbruin, veel gruis. Ook hier een heel aparte neus, oud maar zuiver, een kamer in een museum, badend in de zon ? De smaak is moeilijk te definiëren maar zacht, en zeker niet aards. Er is een heel interessante reeks ‘oude’ tonen, maar geen mufheid of aardse geuren. Dat aroma van een oud huis of een oude kamer blijft lang hangen en is erg mooi en interessant. 70 sec: Nat blad: heel complex, een heel fijn aards toetsje maar ook iets zoets en fruitigs, heel complex. Aroma infusie ook veel complexer, erg lekker vind ik, erg apart. In de mond echt zoetzuur startend, heel leuk, heel apart, onvergelijkbaar ! if this is Fu I like it. Heel lang, heel mooie afdronk. 90 sec: echt een zuurzoet aroma voor het natte blad. Heel fris aroma voor de infusie. De smaak blijft zoetzuur en erg aangenaam; niks van astringentie en lekker en lang. 75 sec: nog altijd wat zoet, en zeker ok 😊😊😊😊

Fuding Da Bai

China. Cultivar die in 1857 zou ontdekt zijn door ene Chen Huan in het wild op een berg dichtbij Fuding. Het groeiseizoen is lang, van begin maart tot eind november, en de topjes zijn wit, donzig en stevig, zodat ze langer stevig blijven. Ze zijn perfect voor witte thee en brengen de fameuze haoxiang aan indien ze ook in Fuding geplukt zijn. Worden ook gebruikt voor groene en zwarte zoals Du Yun Mao Jian. Zeer goed bestand tegen droogte en koude. Hoge opbrengst. Breed aangeplant in China.

Fujian

China. Provincie tegenover Taiwan, onder Zhejiang. Gele leem, bergachtig. Subtropisch en veel neerslag. Ligt tegenover Taiwan. Oorsprong van het woord tea (in Mandarijn-chinees zegt men chá). Meest producerende thee-provincie van China. Voor het eerst erkend als China’s eerste herkomstgebied door keizer Taozong in de 10de eeuw toen deze er de voorkeur aan gaf boven Zhejiang. Groot leverancier van uitstekende witte thee, oolong en Lapsang Souchong. Er wordt gezegd dat de productiemethode’s voor witte, zwarte en oolong-thee’s hier voor de eerste maal werden toegepast. Fujian thee’s zijn van oudsher goed bekend in het Westen omdat Fujian aan de zee ligt en er dus al relatief snel handelscontacten waren. Heel mooi in de lente wanneer de Da Bai theeplant uitbot met de typische fijne donzige haartjes. In het noorden van de regio liggen de Wuyi bergen en hun uitstekende rots-oolong’s waaronder Da Hong Pao, terwijl Anxi bekend is voor zijn Tie Guan Yin’s. De beste witte komt van de Tai Mu bergen en van tuinen in de omgeving van Zhenghe en Jianyang.

Snow Bud Lu Xue Ya, Simon Lévelt: “Deze prachtige thee wordt al vroeg in het voorjaar met de hand geplukt. In het Tai Mu gebergte groeit deze beroemde groene thee op een hoogte tussen de 600 en 800 meter. Het gebied staat namelijk bekend om de moeilijke condities waaronder geplukt moet worden, zoals dichte bebossing, zware mist en regenval. Een beroemde groene thee uit Fujian. Groeit in het Tai Mu gebergte in het oostelijk deel van Fujian op een hoogte tussen de 600 en 800 m. onder extreme condities, dichte bossen, zware mist en regenval. Als de weersomstandigheden gunstig zijn dan wordt het blad voor 10 april, aan het begin van de voorjaarspluk, zorgvuldig met de hand geplukt, 1 blaadje en de knop. Vervolgens wordt het blad met de grootste zorg volgens traditionele techniek handmatig verwerkt. Volgens de overlevering heeft LU XUE YA een geschiedenis van ruim 150 jaar. Er bestaat een interessante legende uit die tijd waarin deze thee een hoofdrol speelt. In die periode bestond er een grot, de HONG XUE grot, in het Tai Mu gebergte. In deze grot groeide wilde theeplanten. In de legende worden de mensen in het naburige dorp plotseling ziek. De monniken van de tempel in het dorp hebben toen de bladeren van de theeplanten in de grot geplukt en deze volgens de traditionele techniek van groene thee bereid. Deze thee werd aan de zieke dorpelingen te drinken gegeven, waarop zij spoedig weer beter werden. Na dit wonder zijn de mensen in de omgeving thee gaan verbouwen, die wij tot op de dag van vandaag kunnen drinken. “ 10.8 euro per 100 gr. Bijna kleurloos. Heel licht aroma. Licht maar best wel leuk in de mond, even wennen maar toch wel ok JJJ 28 oktober ’17: prachtige thee, met een heel uitgesproken smaak van hazelnoten en fluwelig zacht !! 9 december: drie minuten en dat kan hij hebben; mooi zacht, opnieuw sterk die hazelnoot, en het aroma is zelfs uitgesproken zoet; uitstekende thee om mensen te doen kennis maken met witte en zachte groene thee. 😊😊😊

Noir de Beibei, Curiosithee: Geoogst herfst 2015, ten noord-oosten van Xiamen in de bergen. De velden zijn van Mister Chen, een boeddhistische leraar met banden met Taiwan. 25 euro per 50 gram. 29 november, 5 mins, 95°C, 5 gram, 500ml. De droge blaadjes zijn mooi en tamelijk groot, heel duidelijk mooi in de lengte gerold, en geuren lekker. De infusie is mooi roodbruin en geurt aantrekkelijk en complex. De natte blaadjes geuren zoals ze moeten geuren: complex en interessant. Zeer mooie blaadjes ook. In de mond heeft de thee een opvallende metalige twang, een erg mooie afdronk, een mooie ingetogen astringentie (pas na een tijdje) en een interessant en complex smakenpatroon. Tweede zetsel, parameters idem: zachter, iets meer fruit (perzik inderdaad) en cacao, de twang is weg maar de thee blijft lekker fris en tegelijk fluwelig 😊😊😊😊 30 november: no twang. 5 december ’18: ik vraag me nog steeds af waar die eerste twang vandaan kwam, hij is nu volledig verdwenen. Vind de neus nu ook veel aangenamer, mooie fruitigheid in de mooie en zachte neus met alleraardigste vleugjes van cacao. In de mond nog wel een frisse attaque (die twang ?), maar ook een goed beheerste en mooie astringentie naast een voldoende en zachte afdronk. 29 december ’18: 7 minuten, 2.7 gram op 200ml, 90°C. Erg mooi aroma voor de natte blaadjes, een beetje zoals een keuken in volle actie. De neus van de infusie is mooi en zuiver maar iets minder uitgesproken, maar de smaak is bijzonder overtuigend met cacao en fruit. Lekkere thee. 😊😊😊😊 9 februari ’19, 3TT: aroma lijkt wat op dat van de Encre de Chine maar is meer een blok, is monolithischer. De smaak is iets zachter maar tegelijk ook mannelijker, met meer power en minder complexiteit maar mooi fruit in de afdronk. 😊😊😊😊
Sister Lin, Curiosithee: Geoogst herfst 2015 in Zhangzhou, Fujian volgens de verpakking, maar volgens Ann eigenlijk een lente-oogst. Volgens de verpakking afkomstig van de Guangzhaoren Tea Company, www.3h-sender.com, Ecocert-gecertifieerd sinds 2010. Guangzhaoren Tea Company. De eigenaars Lei Long en zijn vrouw Lin Fang werken biodynamisch en zijn eco-gecertifieerd sinds 2010. De blaadjes komen van een plant die eigenlijk werd gebruikt voor Tieguanyin. Ongeveer 7ha thee-aanplant. Biodynamisch. 28 december ’18: mooie zwarte grote blaadjes. Weinig aroma. 7-8 minuten, 95°C, 2.5 gram. Heel onuitgesproken thee met een afdronk van caramel. Erg aardig en zacht met melk waarbij die lichte carameltoets heel mooi uitkomt. 90°C, 6 minuten, 2.6 gram op 200ml. De natte blaadjes geuren naar warme rode vruchtengelei met een strakke ondertoon van hout. De infusie is mooi roodbruin. Aangename neus met dezelfde rode vruchten compote. Erg evenwichtige smaak, maar geen uitgesproken smaken. In de afdronk zit een beetje caramel. Tweede zetsel, 8 minuten: opnieuw duidelijk die warme rode vruchten, maar ook iets stoffigs. In het aroma zit iets frisser nu, maar de mond heeft nu vooral iets van tabak, met weinig afdronk. 😊😊😊 9 februari ’19: 3TT: het aroma van de natte bladeren geurt een beetje naar druiven, is wat darjeeling-like. Lichtste van de drie, fijn en elegant, mooie fraicheur 😊😊😊
Encre de Chine, Curiosithee: Xiamen, Fujian, Bio, geoogst herfst 2015. Zelfde tuin als Noir de Beibei maar een andere verwerkingsmethode waarbij de blaadjes zacht worden gerold in rieten trommels. 25 euro. 29 december, 6 minuten: natte blaadjes geuren mooi complex, een vleugje rode vruchten met bijhorende fraicheur, bloemen en een sort vlezigheid in een erg mooie combinatie. Ook de infusie geurt bijzonder complex en interessant, met dezelfde geuren als de blaadjes maar wat meer omfloerst en met wat meer cacao. Heel mooie attaque, klein tikje astringentie dat ondersteunt, een mooie afdronk waarin zoethout ineens opduikt. Een erg lekkere en complete thee, met een erg mooie complexiteit die het drinken interessant houdt tot de laatste slok. Lange afdronk en een prachtige echo ! Tweede zetsel: een minstens even lekker aroma, misschien iets eenduidiger. 😊😊😊😊 9 februari 3TT: de blaadjes geuren vol en rijk, met toetsen van hout, honing, bijenwas, maar ook iets floraals. In de mond is dit meer een rode wijn als de Sister Lin een witte was, mooie fraicheur ook, heel vol en complex, de smaken en indrukken vullen echt heel de mond, lange afdronk 😊😊😊😊

Fujian Red, Hotsoup: 5.75 euro voor 50 gram. Fuding. Cultivar Fu Ding Bai Hao. Oogst lentepluk 2019. Beetje onregelmatig donker geoxydeerd blad met een klein beetje tip, en de geur van cacao, mooi aroma. 3 minuten, 90°C, 200ml, kyusu, 3gram. Het natte blad is mooi donkerbruin en geurt naar bessen bloemen, heerlijk complex. De infusie is oranjekleurig. In de mond granen en bessen (heel sterk) en bloemen, bijna een granola met warme melk. Geen astringentie; en een mooie volle mond met interessante evolutie en een mooie fraicheur. Erg interessante finish, met vooral die warme bessen. Tweede zetsel, zelfde parameters: erg aantrekkelijk aroma met nog een opmerkelijke complexiteit. Heel mooie ronde start met een erg knap aroma, heel mooie tweede brew ! Leuke drop-achtige zoete afdronk. Doet een beetje denken aan een wakoucha. Heel goede p/k verhouding. Derde zetsel, vijf minuten, nog steeds lekker en zoet, doet wat aan zoethout denken. Het oranje van de infusie wordt nu wat meer bruinig. 😊😊😊😊

White Buds Chelan, Roasted Oolong, N°35, Companion Tea: Fujian, China. Geoogst in November 2019 in Pinghe County in Zhangzhou op 1200m hoogte. 90°C. Tea Master Jiandon Zeng. Ball oolong. 21 maart 2021, 90°C, 20 sec, yixing, 5 gram, 100ml: nat blad is kruidig zoet. Lichtbruin-gele infusie. Licht geroosterd aroma, en de smaak is zacht en redelijk complex met een lange afdronk van specerijen. Valt goed mee. Tweede zetsel, 25 sec: goudgele infusie. Nog mooiere en rondere tonen van specerijen voor het blad en voor de infusie, met toetsen van kaneel, heel rond en fluwelig. Dikke thee, heerlijk zacht, echt fluwelig, heel erg mooi. Knappe afdronk. Heel leuk zoetje. Derde zetsel: het dekseltje blijft héél mooie aroma’s geven. Zacht en lekker en nog steeds langer, nu wat meer florale toetsen. Minder intens maar lekker. Vierde zetsel: wat flauwer maar nog altijd lekker. Knap theetje zeg ! 😊😊😊😊

Fujikaori

Ook bekend als Fuji-kaori. Cultivar uit Fujieda, een stad in Shizuoka. Het is een kruising tussen Shizu-inzatsu 131 en Yabukita. Ontwikkeld door Koyanagi Mitsudi en Morizono Ichiji. Niet zo bekend omdat de variëteit in het begin alleen werd toegepast in Fujieda. Bittere amandel, kersenblad en jasmijn schijnen typische smaken te zijn, maar de thee is erg temperamentvol en moeilijk om correct te zetten in zijn gestoomde, sencha-verschijning, en eigenlijk veel beter in zijn gebakken, kamairicha-vorm.

Kimura Black tea Fujikaori, Yutaka Thee: Kimure theeboerderij in Sashami, Ibaraki. Geoogst mei 2017, first flush, 50 m hoogte. 18 euro voor 100 gram. 17 augustus 2019, 3 gram, 3 min, 150ml, kyusu, 98°C. Goed uitziend droog blad, erg donker met wat tip. Geurt naar zwarte chocolade. De natte bladeren geven kers en iets geparfumeerds. Mooie kleur voor de infusie met iets karamel-roze-oranje. Zachte, zoete en florale aroma’s voor de infusie. De smaak verrast eerst even door zijn neutraliteit, de thee is wat dun en een beetje astringent. Wanneer hij afkoelt stijgt dit, maar komt er ook wat kers in de afdronk. 18 augustus, idem maar met 5 gram. Rijke en complexe aroma’s voor het natte blad. Zoet geurende infusie met cake en zoete aardappel en bloemen op de achtergrond. Nogal astringent. Leuk maar niet meer ? Tweede zetsel leverde een leuke zwarte thee op met een mooie nasmaak. Geen topper. 😊😊(😊) 4 februari ’21: kruidige en complexe versmoltenheid voor het natte blad en ook de infusie geurt erg mooi. De smaak is nog altijd veel te neutraal en valt echt tegen; storende astringentie. Jammer.

Fujieda Kamairicha Fuji-Kaori, 2021, Thés du Japon: 9.8 euro voor 50 gram. 20 april 2021. Shimonogo, Fujieda, Shizuoka. Koyanagi Tsutomu, de zoon van Koyanagi Mitsugi die mee aan de wieg stond van de Fujikaori cultivar. Fujikaori van de eigen theetuin. 4 December 2021, 150ml, 3 min, 80°C, theezakje. Goudgele infusie, helder. Nogal zoet aroma, zeer floral, amandel, doet wat denken aan snoep. Licht in de mond, maar met lekkere elementen, een beetje zilt, een beetje rooster maar niet veel. Lichte maar aangename afdronk.  😊😊😊

 

Fukamushicha

Japan. Ook bekend als Fukamushi Sencha. Deze groene thee wordt sterk gestoomd, wat minder aroma maar meer kleur en een zoetere smaak geeft. Die zoete smaak wordt sterk gewaardeerd in Japan, maar de meeste sencha is een mengeling van korter en langer gestoomde thee, met Fukamushicha als een belangrijk deel van de blend om de thee zoet genoeg te maken voor de Japanse theedrinker. Je kan deze manier van stomen herkennen aan de droge blaadjes waar, omdat het stevige stomen de blaadjes breekbaarder maakt, meer residu tussen zit. In het westen houdt men hier niet zo van, in Japan echter des te meer. De techniek wordt vaak toegepast voor de tweede pluk om de iets mindere kwaliteit van de pluk te compenseren, maar echte fukamushicha meesters maken overheerlijke thee’s. Omdat het diepe stomen de blaadjes veel vochtiger maakt volgt er vaak een rooster-droog proces dat reikyakuki heet. Je vindt fukamushicha vooral in Shizuoka en Saitama, waar de lagere temperaturen de blaadjes van de theeplant dikker maken.  

Shincha Sencha Fukamushicha: Hotsoup, 10 euro per 25 gram. 1 minuut, 70°C. Sommeliertraining Kelly. Droog: heel fijne naaldjes, diep donkergroen, en fruitig en zoet geurend; nat: aroma van groene asperges. De infusie is fijn en elegant met een puntje, heel mooi helder van kleur en smaakt wat naar selder of zuring, met een heel mooie nasmaak. 😊😊😊

Fukamushicha, Kakegawa sencha, Nakane Tea Company: door Stijn meegebracht uit Japan. 2e pluk. Droog, kleine gebroken stukjes. November 2018, ITMA London. 85°C, 25 à 30 seconden, 3 gram. Infusie is helgroen, heel licht aroma. Nat blad geurt naar Sole Meunière (vis en boter). Tweede zetsel, 45 seconden. Heel astringent, zelfde aroma, pairen met een curry ? 😊😊😊

Fukamushi Yamaga no Sato, Nio Teas: Shizuoka. 34 dollar voor 100 gram. Blend van Yabukita en Asatsuyu. Papaya en lychee, zeker wanneer cold-brewn. Rijk en fruitig en zeer geschikt voor coldbrew. 45 sec aan 60°C, dan 2 à 3 maal 20 sec. Droog: fris aroma, grassig. 45 sec, 60°C, 150ml, 5 gram. Nat blad heeft een intens en erg apart aroma. Bleekgeel met veel partikels. Uitermate fruitig aroma, heel opvallend en ik heb dat nog maar heel zelden zo geproefd. Heel zachte mond, startend met wat umami die mooi doortrekt en waar af en toe wat fruitigheid doorschiet, vooral naar het einde toe. Frisse fruitige afdronk. Tweede zetsel, 20 sec: jadegroen. Opnieuw dat erg fruitige aroma en in de mond die umami start, minder expressief in het begin, maar langere (zeer lange) afdronk. 😊😊😊😊

Fukamushicha, Ikenoya-en: Diepgestoomde (90 à 100 seconden), niet beschaduwde thee. Omdat de thee diepgestoomd is krijgt hij een extra roosterbehandeling om te drogen, en dat proces heet reikyakuri. Yabukita cultivar. Ikenoya in Iruma in de prefectuur Saitama. 5 gram, 200ml, 60 sec, 80°C, kyusu. Het droge blad is zeer gefragmenteerd, mooi groen, heel wat steeltjes. Het natte blad geurt zeer diep, ondermeer naar geroosterde kastanjes en umami (iets van een bouillon). Eg mooie kleur. Zacht en zoet, mooi retronasaal, heel flatterend, lichte astringentie wanneer hij wat afkoelde. 90°C en 50 secs voor het tweede zetsel: dieper groen, strakker in de smaak, iets meer astringentie, minder umami. Zeer mooie thee 😊😊😊😊

 

Fuku Midori

Japan. Cultivar uit het Noorden, aangeplant in Saitami en Ibaraki omdat hij goed tegen de koude kan. Dik blad en dus erg geschikt voor fukamushicha. Eén dag later dan yabukita. Kruising uit 1958 tussen een kruising van Yabukita met Sayamamidori uit 1948 en Yabukita. Geregistreerd als N°36 in 1985. Erg productief (30% meer dan Yabukita), maar gevoelig aan anthracnose. De fuku uit Fukumidori slaat op ‘geluk’.

Bo Hojicha, Ikenoya-en: Steeltjesthee (Bo), geroosterd (Hoji). Fuku Midori cultivar, eigen aan Saitama want goed bestand tegen de koudere temperaturen hier. Redelijk licht geroosterd omdat Hideki-san de florale toetsen eigen aan de cultivar wou behouden. 60 seconden, 1 minuut, 5 gram, 200ml. Droog heeft de thee een typische roostergeur met iets firs citrus-achtig erdoor. Mooie steeltjes, tamelijk licht gekleurd. Het nate aroma is zoet, met citruszeste. Zeer aangename smaken, bruine suiker, torrefaction (koffie, tabac), lang en met een mooie frisse toets. 😊😊😊😊

Fukuoka

Japan. Prefectuur op de westkant van het eiland Kyushu met de Yabe en Hoshino rivieren. De rivier die door de theegebieden loopt zorgt voor mist (ideaal voor thee). Fukuoka is één van de oudste steden van Japan. De eetcultuur is sterk beïnvloed door Korea en China. 1500 ha thee goed voor 1600 t. 6^e belangrijkste theeprefectuur van Japan. Productie sinds de 15^de eeuw. Yame, goed voor 90% van de productie, brengt heel goede sencha (vooral fukamushicha) en super gyokuro voort, en is een bekende naam in Japan. Fukuoka is ook bekend voor zijn kabusecha.

 

Fuliang

Regio in Jiangxi, vandaag een deel van Jingdezhen, waar ooit het fijnste porcelein van China gemaakt werd. Historische theeregio, ooit goed voor een productie van 7 miljoen ‘muilezelladingen’ per jaar.

 

Funmatsucha
Japan. Een poederthee die op matcha lijkt maar gemaakt wordt van ‘gewonere’ onbeschaduwde groene thee. Ook funmatsuryokucha. Gemaakt van sencha, en niet van tencha zoals een matcha, en dus bitterder en minder zoet dan een matcha. Wordt ook verkocht in zakjes zoals poederkoffie. In de keuken wel eens gemengd met keuken-matcha om meer structuur te krijgen.

Fushoushan Oolong
Taiwan. Echte Lishan bergthee van de berg Fushou in Taichung, Nantou. De meeste theetuinen liggen erg hoog, op zo’n 2500 tot 2600m, waar het meestal koel en erg mistig is. Fushoushan is de naam van een grote staatsboerderij op de Fushou die eigendom was van Chang Kai Shek en waar in de jaren 70 thee werd aangeplant. Thee van de boerderij wordt altijd verkocht in speciale verpakkingen en geschonken aan hoogwaardigheidsbekleders, en is duur en moeilijk te krijgen. Er staan twee cultivars aangeplant, Tie Guan Yin en Qingxin. De Tie Guan Yin wordt verkocht in een gele verpakking, de betere Qingxin een groene. Vanaf het begin werd er ook thee aangeplant in de omgeving van de boerderij, vooral een beetje erboven en die krijgt vaak dezelfde naam. Indien hij van een goede producent komt is hij zelfs beter dan die van de staatsboerderij, maar er zijn enorm veel goedkope vervalsingen op de Taiwanese markt, en de betrouwbaarheid van je partner is dus essentieel. Maar indien goed is het één van de topthee’s van het eiland. De thee van de staatsboerderij is een hele tijd minder goed van kwaliteit geweest, maar er schijnt recent een nieuwe directie aangesteld te zijn die de kwaliteit moet optrekken. Indien daar, zeer de moeite om te bezoeken naar het schijnt.

Fushoushan oolong, 2018, Hotsoup: 21 maart 2019, goed tot 19 maart 2021. 25 gram, 19.38 euro. Geoogst en verwerkt herfst 2018 op de berg Fushou in Lishan. Licht geoxideerd, niet geroosterd, vast gerold. Qingxin cultivar. De handelaar koopt bij een dame in Nantou met twintig jaar inkoopervaring. Kan zeer vaak opnieuw worden opgegoten. 9 januari ’20, 100ml gaiwan, 20 seconden, 4 gram, 93°C. Mooi opgerolde grijsgroene bolletjes met steeltje. In de opgewarmde gaiwan een heerlijk aroma, erg intens en floraal. Het natte blad ruikt extreem complex, heel boterig, heel floraal maar met een unieke mooie frisse fruitige toets. De infusie is strogeel en ruikt zoals het natte blad. Start in de mond zeer lekker en zoet, is mooi lang en biedt ontzettend veel drinkplezier. Tweede zetsel, 30 seconden: extra boterige tooetsen in de neus naast de florale, erg mooie complexiteit. Zacht en zoet in de mond. 40 seconden: het nat blad geurt nu veel vegetaler en minder boterig. In de mond blijft hij echter erg zoet en zacht, maar ook hier is de botertoets nu weg. 😊😊😊😊(😊)

Fushoushan AAAAA oolong 2020, Hotsoup: Geoogst lente 2020, Tichung, Taiwan. 2500 tot 2600m hoogte. 19.95 euro per 25 gram. Fushou berg. Qingxin cultivar. 6 november, 4.5 gram, 100ml, gaiwan, 95°C, 40 sec: Nat blad geurt boterig, heel floraal. Bleekgele infusie. Aroma is floraal met een ctiruske. Zacht, licht, fijn en romig. Tweede zetsel, 30 sec: Nat blad: veel uitgesprokener, floraal, zacht, heerlijk. Prachtig aroma, doet mij denken aan de Azoren en winterse maaltijden op het eiland: ongelooflijk gezellig aroma, hartverwarmend. 40 sec: nat bladb nog altijd erg floraal ook toetsen van citrus. Heel mooie frisse floraliteit voor het aroma. Iets dunner in de mond nu. 7 november, 7 gram, 100ml, gaiwan, 95°C, 30 sec: het natte blad geurt ongelooflijk lekker: heerlijk, bloemen plus iets van amandelspijs, heel intens en lekker. Eerste mondindruk is nog wat dun, maar al heel erg lekker in het tweede stuk en de afdronk. 40 sec: Nat blad heel intens (deksel), als een bedwelmend parfum. Beetje astringentie die hem een beetje minder lekker maakt: voor oppassen. 8 november ’20, op zijn westers, 2 gram, 2 mins, 95°C, 200ml. Eerst wat flauw, maar dan wel lekker met drop-zoetjes en frisse lucht. 😊😊😊😊

Fuushun
Japan. Cultivar. Betekent ‘rijke lente’. Beter bestand tegen kou dan Yabukita, 30% hogere opbrengst en meer umami in de smaak. °1991 als een kruising tussen Z1, van verwilderde Tamamidori planten, en Kanayamidori. Cultivar #41. Bestemd voor sencha, en een goede keuze op grond van wat lagere kwaliteit. Wordt 1 tot 3 dagen na Yabukita geoogst. Moet op tijd worden geoogst, en is niet even resistent tegen ziektes als Yabukita.

Fuyun N°6
China. Populaire cultivar waarmee zowel groene als zwarte thee kan worden gemaakt. Uitgeselecteerd door het Fujian Tea Research Institute en gecertifieerd in 1987. Grootbladig en vermeerderd via klonen. Geelgroene blaadjes met veel haartjes. In sommige regio’s van China breed aangeplant.

Gaba Oolong

GABA of gamma-aminoboterzuur is een stof die een aantal positieve bijwerkingen heeft en die zeer populair is in het Verre Oosten. Ze zou helpen bij het ontspannen en inslapen, maar ook een rol spelen in het voorkomen van kanker, het bestrijden van stress en angsten en het verbeteren van het geheugen. Het zou ook goed zijn voor je bloeddruk en cholesterol, en sommigen zeggen dat het zelfs helpt bij schizofrenie en Parkinson. In 1987 ontdekten Japanners dat als ze hun thee lieten fermenteren (of oxyderen?) in een omgeving met veel stikstof deze hogere concentraties GABA bevatte.

GABA Wulong, Be Your Tea: Kelly Theesommelier opleiding, 13 november ’17. Licht geroosterd. Droog: verschillende tinten bruin, aroma van thee. Infusie is 1 geel en de 2e maal geelbruin, een wat vreemde rare zure geur als nog warme pas gemaakte pruimenconfituur, de eerste smaak is gewoonweg vreemd, de tweede maal heeft de thee iets geroosterds; in de mond een zoet tipje en een zuur randje. Nat blad een mengeling van licht en donkerbruin en de geur is zuur en geroosterd tegelijk 😊😊

 

Gaiwan
Het aanschaffen van een gaiwan of zhong is je eerste stap naar het echt appreciëren van thee, en voor sommige soorten als berg-oolongs uit Taiwan of China goed voor echt spectaculaire resultaten. Een gaiwan bestaat uit een bordje, een kommetje en een dekseltje. De kleinere hebben een inhoud van 100 à 120ml en zijn gemaakt om voor één of twee personen thee te zetten, maar er bestaan grotere die je kan gebruiken voor grotere groepen. Het aparte aan thee zetten met een gaiwan is dat je veel meer thee gebruikt voor veel minder water en heel korte trektijden (meestal begin je met 10 seconden). Een goede thee kan je dan een aantal keer achter elkaar zetten en zal telkens wat veranderen. In vergelijking met de Westerse manier van theezetten zijn de thee’s veel intenser en complexer, zeker bij de eerste zetsels. Je gebruikt ze vooral voor witte en groene thee’s. Ik zet er ook vaak oolong mee omdat de complexiteit zo mooi naar voor komt maar eigenlijk is en klein yixing potje daarvoor beter. Zwarte en pu’er thee’s zijn minder geschikt omdat ze echt heet moeten blijven tijdens het zetten. Het vereist wat oefenen en een speciale techniek om er mee te werken omdat de gaiwan heel heet is en je makkelijk je vingers kan branden omdat een gaiwan altijd in fijn porcelein is. Samen met je gaiwan set koop je ook best een al dan niet kleine theetafel, kleine witte porceleinen kopjes en een porceleinen of glazen kruikje om de thee in te gieten. Het is aangeraden om de gaiwan, het kruikje en de kopjes eerst te spoelen met heet water.

Galaboda Tea Factory

Akuressa, Sri Lanka. Regio Galle. Familiebedrijf, opgericht in 1935 door Piyasena De Silva en nog steeds in de familie. Gespecialiseerd in biologische groene thee na opleidingen in China.

 

Galle

Ceylon. Lager gelegen gebieden in het Zuiden van Ceylon, met de gelijknamige hoofdstad op 119km van Colombo. Gespecialiseerd in FOP en OP en eerder zachte en subtiele low-grown thee.

 

Gansu

Chinese provincie. Alleen de zuidelijk gelegen delen zijn goed voor thee, maar de provincie grenst aan de Zijderoute. Veel thee uit Gansu komt helemaal niet uit de provincie maar wordt hier geperst in blokken die dan de zijderoute opgaan. Op de grens met Sichuan rond Longnan wordt wat thee geteeld voor lokale consumptie maar de kwaliteit is niet groot.

 

Gao Shan

Taiwan. Oolong thee van theestruiken op grote hoogte. Beperkte productie. Ondermeer Li Shan, Jin Xuan, Shan Lin Xi en Ali Shan. Er wordt onderscheid gemaakt tussen Winter Gaoshan, geplukt einde oktober en Lente Gaoshan, geplukt midden juni. De thee tuinen zijn klein en de opbrengsten laag omwille van de grote hoogtes, maar de kwaliteit is hoog en de thee’s zijn erg gezocht. De grote hoogtes zorgen voor grote verschillen tussen dag- en nachttemperaturen waardoor de theeplanten verharden. Hierdoor krijgt de thee meer aroma’s, meer smaak en meer complexiteit. In het voorjaar en de zomer wisselen periodes van felle zon en nevel en mist elkaar af. Meestal worden drie blaadjes en een tip geplukt, soms ook een cluster van vier blaadjes, maar het plukken is zo goed als altijd met de hand, en het nog aanwezige steeltje is belangrijk. Het productieproces is intens en lang, en resulteert meestal in mooi opgerolde balletjes. Dit resulteert meestal in romige, wat zoete thee’s met aroma’s van bloemen en iets citrus-achtigs, maar omwille van de lage opbrengsten en het lange productieproces zijn de thee’s meestal redelijk duur.

Shan Lin Xi, Hotsoup: Taiwan. High Mountain Oolong. 40.14 euro per 100 gram. Goed tot 28 maart 2020. Thee van de Shan Lin Xi berg in Nantou, de bergachtige provincie in het midden van Taiwan. Met de hand geplukt en verwerkt in november 2017 en dus een Winter Gaoshan. Licht geoxideerd. De cultivar is Cui Yu (TTES 13). De theetuin ligt op ongeveer 1900 meter en de theeplantages liggen er sinds de jaren 70. 8 maart ’19. 99°C, 2 minuten, 3 gram, 300ml, gespoeld. De droge blaadjes hebben een snoepjes-bessengeur met een toefje room erdoor. Heel mooie opgerolde blaadjes, verschillende schakeringen van groen. De natte blaadjes geuren heel boterig en tegelijk ook bloemistentoonzaal-floraal, zijn groot en volledig met nauwelijks merkbare oxidatie, een mix van steeltjes met éé, twee of drie blaadjes. Schitterend goudgele heldere kleur. De infusie geurt heel zacht en boterig, heel mooi ! Heel zachte thee, heel fris, met een klein mooi zuur citrustikje dat ook in de afdronk blijft hangen als de thee wat afkoelt. Tweede brouwsel, 2min30sec: de infusie kleurt duidelijk meer richting jade. De geur is nu complexer, nog steeds met dat boterige, maar breder en meer in elkaar vloeiend. De mond is echt lekkerder, heel complex, heel breed, en met een echt lange afdronk. Derde zetsel was wat flauw geworden, maar prachtige thee ! 😊😊😊😊

 

Gao Shan

Kan ook gewoon een aanduiding zijn voor een goede groene thee uit Fujian of Yunnan die van een wat hoger gelegen theetuin komt (of helemaal niet).

Gao Shan, Thee van Sander: 12.5 euro per 100gram. Uit Fujian. Juli 2018 als sample. 16 november ’18, 200ml, 5 minuten in de kyusu, 2.5 gram, eerst gespoeld. Mooie aangenaam geurende blaadjes. Strogele infusie. Veel gebroken blad met nogal wat steeltjes. Erg intens maar ook heel aangenaam aroma, spinazie met wat peper en room, nootjes. Erg mooi en intens mondgevoel, vol en romig, met een mooie structuur en een klein vleugje astringentie. Lekker 😊😊😊(😊). Heel goede p/k verhouding. Tweede zetsel van vier minuten ook nog steeds erg ok, iets lichter.

 

Garucha

Zuid-Korea. Eigenlijk helemaal hetzelfde als matcha en er niet van te onderscheiden.

 

Gedeng

Xishuangbanna, Yunnan, China. Betekent ‘lederen stijgbeugel’ of hoge grond. Anle dorp, Xiangming Town, Mengla County. Tussen Mangzhi en Yibang. 1300m hoogte. Zacht met een zoete afdronk en niet te bitter. Shibang en Xinfa zijn twee plaatsen met oude theebomen.

Gele thee

Dit is de minst bekende theesoort, afkomstig uit China waar hij goed is voor minder dan 1% van de productie. Het zou een oude en verdwenen techniek zijn die in de jaren 70 werd herontdekt, en die vooral voorkomt in Anhui en Hunan, en een paar kleine gebiedjes in Sichuan en Henan. Het is een moeilijke techniek die maar door een beperkt aantal theemeesters beheerst wordt, en het aanbod is klein. Het proces is identiek aan dat van groene thee, met uitzondering van een fase die men Men Huang noemt, en die de blaadjes geel maakt. Eerst worden de blaadjes verflenst, meestal in de zon, wat de fijnere aroma’s losmaakt. Daarna worden de blaadjes geroosterd als bij groene thee, gewoonlijk met de hand. Na het roosteren wordt het blad heel even blootgesteld aan stoom en dan opgehoopt en bedekt met papier (“sealing the yellow”) waardoor de thee begint te zweten. Alhoewel het roosteren de enzymes deactiveert zet het ophopen toch nog een lichte oxydatie in gang, en er ontwikkelt zich een romige, boterige zoetheid. Daarna wordt de thee gedroogd, een heel secuur proces, met genoeg warmte om te drogen zonder dat de zoete toetsen verdwijnen.

Guang Xi Huang Ya, Hotsoup: Gele thee. 10 euro per 50 gram. Theesommelier cursus. Huang Ya betekent “gele scheuten”, Guang Xi is de regio, grenzend aan Vietnam, Guangnan de plaats (in het westen van de regio, aan de grens met Yunnan). Geplukt in mei 2017. 2 minuten aan 75°C. Droog: Mooi (bud and two leafs) met lange nogal grote blaadjes, niet echt geel, eerder lichtgrijs en groen, heel licht geurend naar fruit en mos. Kleur infusie: lichtgeel. Geur van groene asperges, in de mond met een vleugje noot, en een heel rond en fluwelig mondgevoel. Het nat blad is lichtgroen en een beetje gelig, en heeft een moeilijk toe te wijzen maar interessante geur. 😊😊😊

Yunnan Moonlight, Dan-Dan: Dan-Dan, 17,5 euro per 50gr. De naam verwijst naar de lichte kleur en de vorm van de blaadjes die op een maansikkel lijkt. 30 maart ’18, in een kamjove theepot: droge blaadjes zijjn groot, heel donzig behaard, lichtgrijs-wit en voelen heel vers aan. Het droge aroma is vaag gebrand, niet speciaal aantrekkelijk; na 45 seconden (6 gram aan 80°C) is het aroma heel licht, een beetje verwijzend naar groene thee maar toch anders; in de mond eveneens heel licht maar interessant, met na een paar seconden een duidelijke zoete toets aan de zijkanten van de tong, en een lange afdronk; er is iets in de smaak dat me een beetje stoort; 60 sec, tweede zet: infusie is veel donkerder geel, neigt zelfs wat naar oranje; aroma is interessant, iets grassigs, iets van gebrande boter of karamel en iets floraals (bloemkas); ook in de mond is de smaak nu veel duidelijker met iets heel aparts en een lichte astringentie; lekkerder dan de eerste zet (die ik zou durven weggieten); wanneer de thee een beetje is afgekoeld is hij heel zacht; 75 sec: infusie meer en meer oranje; de geur wordt leuker en leuker, zoeter lijkt het; in de mond nu intens, minder complex maar lekkerder (en bitterder, een beetje te voor mij, en daarom stopte ik hier), het aroma van de natte blaadjes is wel echt leuk; je moet deze proeven voor hem te kopen, hij is niet voor iedereen 😊😊

Huo Shan wild yellow tea big leaf, Dan-Dan: 11,5 euro per 50 gram. Handgemaakt van een cultivar met grote blaadjes, vroeg geplukt, meestal een knop met 3 tot 5 blaadjes. 30 maart, 80°C: na 45 seconden: de infusie is van een heel intens en redelijk donker geel, het aroma is erg geroosterd en doet denken aan geroosterde noten of pompoenzaadjes; in de mond heel origineel, zacht en erg lekker; geen grote complexiteit maar gewoonweg lekker; de afdronk is erg zoet; na 90 seconden: infusie wordt oranje-geel, richting caramel; in het aroma komt nu echt iets gebrands; de smaak blijft rond en zoet met een lange afdronk; 2 minuten: caramelkleurig: het geroosterde gaat nu naar keukengeuren, kip etc. in de mond verdwijnt het zoete en komt er wat astringentie…de thee doet denken aan gebakken Japanse hoyicha-thee 😊😊(😊)

Huo Shan Yellow Tips, Simon Lévelt: 19 mei 2018, sample. 11.90 euro per 100 gram. Two leafs and a bud. 20 mei: 2.4 gram, 250ml, 2 minuten. Droog: mooie, groene blaadjes, zachte, boterige geur met iets van bijenwas. De natte blaadjes geuren wat naar groene thee (gras), maar dan met een extra, mooi complexe laag (boter, en nog iets); in de mond iets intiems maar heel mooi complex op een erg ingetogen manier, heel mooie zachte afdronk (zetadvies was eigenlijk 5 minuten !); bijzonder lekker, de kastanje waar ze over spreken komt in de afdronk zachtjes door. Tweede zetsel (vijf minuten), het natte blad geurt veel grassiger, met duidelijker kastanje maar minder subtiel, wel complex. De infusie is veel voller en geurt eigenlijk bijzonder lekker; ook in de mond is dit nu een duidelijke en volle lekkere thee, met een mooie lichte astringentie: zou wel eens heel lekker bij eten kunnen zijn 😊😊😊

 

 

 

Genmaicha

Japan. Een mengeling van 50% groene thee en 50% gepofte rijst. Geurt nogal overweldigend naar gepofte rijst. Leuk maar speciaal. Ook wel eens Popcorn Tea genoemd omwille van de geur en de boven drijvende gepofte rijstkorrels. Oorspronkelijk een thee voor arme mensen, want thee was duurder dan rijst en de rijst maakte de thee voedzaam en goed om tijd tussen maaltijden te overbruggen, als een goedkope snack. Hij wordt trouwens ook gebruikt in vastenperiode’s voor dezelfde reden. In Korea noemt men deze thee hyeonminokcha. Er bestaat ook een variant met matcha in Japan die matcha-iri genmaicha heet. Er zijn grote kwaliteitsverschillen, maar meestal wordt goedkope bancha gebruikt als basis. Volgens de legende ontstaan toen een bediende bij het opgieten van de thee wat rijstkorrels morste in de theepot van een samurai die daardoor in woede ontstak en de bediende ter plekke onthoofde. Toen hij zijn discussie met de andere samurai verderzette proefde hij van zijn thee en verrast door de smaak kreeg hij berouw van zijn daad en noemde de thee naar zijn bediende, Genmai.

 

Genmaicha Yamasaki, Metropolitan Tea Company, Canada, ITMA: 12 januari ’19, 2,5 gram, 100ml, gaiwan, 80°C. 1.8 euro per 100gram. Mengeling van Bancha (licht gele, licht bruin-groene blaadjes, redelijk breed, beetje steeltjes, geen naaldjes, met een lelijk zwart dingetje, beetje stoffig), gepofte en ongepofte rijst. De blaadjes zijn licht tot medium groen wat wijst op bancha als basismateriaal, en geuren zoet met een vegetale toets. Heldergeel. Ronde, aardige neus, met een eerder flauwe en wat zoeterige smaak. Tweede infusie, 85°C. Iets meer structuur, maar aroma volledig weg. Derde infusie, 90°C, geen aroma, geen smaak. 😊(😊)
Genmaicha Yamasaki, Metropolitan Tea Company, Canada, ITMA: 12 januari ’19, 6 gram, 100ml, gaiwan, 90°C, twee minuten. Een veel meer gestructureerd aroma met rijst en thee. Diepgele infusie. De smaak is beter gestructureerd, met een erg stevige astringentie die nogal agressief is maar de thee wel interessant maakt. Goed uitgebalanceerd, de thee profiteerde van de lange trektijd. In de mond begon eerst de rijst met een zekere notigheid, dan kwam een duidelijke vegetale toets, en de afdronk was eerder zoet. Tweede infusie, één minuut, was nog aardig, minder astringentie maar ook minder smaak, meer vegetale toetsen, minder balans. Derde zetsel was totaal overbodig. 😊😊

Matcha-Genmaicha ‘Kaimon’, Lupicia: Sample theebuiltje. 4.2 euro per 50 gram. 3gram, 1 minuut, 95°C. Mooie groene infusie. Aroma van rijst overheerst maar eronder ligt iets vegetaals. In de mond zeker aangenaam maar iets te veel rijst, iets te overheersend. 😊😊(😊)

Organic Genmaicha with Matcha, Jugetsudo: 58.63% thee, 39% gepofte rijst, 2.44% matcha. Voor december 2019. 97% bio. 50 gram, 12 euro voor 50 gram bij Jugetsudo, Parijs. 5 juli ’19, aan zee, 95°C, 60 seconden, één theelepel, 250ml. Intens lichtgroene troebel gekleurde infusie. Zeer mooie geur van gebakken rijst, met iets mariens op de achtergrond. Een dik soep-achtig mondgevoel, echt eten en drinken. Redelijk lange afdronk. Niet echt een subtiel exemplaar maar wel een duidelijk, en een erg goed evenwicht voor de smaken, zonder overdreven dominantie van de rijst. 😊😊😊(😊)

Genmaicha, Shouryuuen, GJ Tea Marathon: 30 April 2022, 100°C, 30 sec, 8 gram, 150ml. Speciaal gemaakt voor de Marathon. Groter blad uit de lente-oogst gemengd met geroosterde rijst. Erg mooi droog. Heel aangename volle aroma’s, zonder overdreven roostertoetsen. In de mond veel sterkere roostertoets. Zacht en vol, maar toch niet echt mijn ding. Tweede zetsel, 1 min, sterk en met nogal veel astringentie. 😊😊😊

 

Georgië

In 1845 werden de eerste theestruiken aangeplant in het westen van Georgië als een experiment, met de hulp van Lao Jin Jao, een Chinese theemaker. In 1900 won een thee uit Georgië een gouden medaille in Parijs. In de tijd van de Soviet-Unie werden hier massale hoeveelheden thee aangeplant waarbij kwantiteit boven alles gold, met ruim gebruik van plukmachines en kunstmest en navenante kwaliteit. Tussen 1980 zakte de productie in, van 80.000 ha naar nog een goede 10.000 ha in 1991 toen de markt open werd gesteld voor thee van betere kwaliteit. Tegen 1994 schoot er nog nauwelijks iets van over, tot in 1996 de Duitse firma Martin Bauer terug begon aan te planten voor gebruik in blikjes ice-tea, en dit is nog steeds goed voor het leeuwendeel van de productie. Er is echter wel degelijk veel know-how aanwezig, en hoog in de bergen wordt wel degelijk uitstekende thee gemaakt, helemaal met de hand, in een stijl die ergens tussen Keemun en Nepali thee zweeft. AAA is de beste die de naam van de maker draagt, AA draagt de naam van het dorp en A de naam van de fabriek. In Tbilisi is het de gewoonte om thee te zetten in glazen decanteerkaraffen en hem te schenken in een wijnglas om beter van de aroma’s te genieten. Momenteel (2020) bedraagt de productie terug ongeveer 3000 ton en Renegade Teas is één van de kwaliteitsproducenten. Alhoewel de Russen de massaproductie van thee introduceerden in Georgië, waren het twee lokale prinsen, Mamia V Gurieli en Miha Eristavi, die als eersten thee teelden voor eigen gebruik. Melk en suiker worden zeer zelden gebruikt.

 

GFOP

Golden Flowery Orange Pekoe. Assam-theesoort. Orange Pekoe: volledige theeblaadjes. Golden Flowery: vroeg op het seizoen geplukte toppen.

 

Giddapahar Tea Garden

Kurseon Valley, rond de 1500m boven de zeespiegel. Bekend voor zijn muscatel aroma’s. 115ha, waarvan 94 aangeplant met theestruiken. Goed voor 30 ton thee per jaar. °1881, en nog steeds eigendom van de familie Shaw. 

Gingia Tea Estate
Assam. Eigendom van MK Tea. 439 ha thee. Alleen orthodox. Tussen 1948 en 1960 aangeplant met zaaigoed, geen klonen. Hoge kwaliteit.

Glenburn Tea Estate

Teesta Valley, Darjeeling. 750ha grote plantage die uitkijkt op de oevers van de Rungeet, hoog in de Himalaya, met de Kanchenjunga bergketen op de achtergrond. Theetuinen op hoogtes tussen de 300 en de 910m boven de zeespiegel. Opgericht door een Schots bedrijf in 1859, maar later overgegaan in handen van de Indische Prakash familie uit Kalkota, nu al de vierde generatie. De First en Second Flush thee wordt op zichzelf verkocht, de Monsoon Flush gaat in Breakfast of Earl Grey blends. Er wordt ook wat witte thee, oolong en groene thee gemaakt maar in kleine hoeveelheden. www.glenburnfinetea.com

 

Goishicha

Japan. Gefermenteerde thee in de stijl van Chinese pu-erh. Uitsluitend gemaakt in de stad Otoyo in de prefectuur Kochi en de stad Ishizuchi-Kurocha, in de Ehime prefectuur. Het fermentatieproces heeft twee stadia, het eerste door het stapelen en dan bedekken van de bladeren zodat een soort schimmel in actie schiet, het tweede door het toevoegen van melkzuurbacteriën en het dan samenpersen van de thee. De thee is dan ook licht zuur. Wanneer hij klaar is (na het drogen in de zon) wordt hij in blokjes gesneden die wat op go stenen lijken, en daar zou de naam vandaan komen. Wordt ook gebruikt voor het maken van chagayu, een gerecht uit de lokale keuken. De thee wordt vaak koud gedronken.

 

Goishicha

Japan. Gefermenteerde thee in de stijl van Chinese pu-erh. Uitsluitend gemaakt in de stad Otoyo in de prefectuur Kochi en de stad Ishizuchi-Kurocha, in de Ehime prefectuur. De thee wordt met de hand geoogst in juni op een redelijk groffe manier met lange takken, en deels van yamacha struiken. Daarna worden de blaadjes eraf gehaald en gestoomd in houten vaten met brandhout als brandstof. Die houten vaten kunnen 100 jaar meegaan en bevatten al een deel van de noodzakelijke bacteriën. De steeltjes worden dan met de hand gescheiden van de blaadjes. Het fermentatieproces heeft twee stadia, het eerste duurt een week en gebeurt aëroob door het stapelen en dan bedekken van de bladeren zodat een soort schimmel in actie schiet die de oppervlakte van de blaadjes beschadigt en klaarmaakt voor de tweede fermentatie. Die  duurt een paar weken door het toevoegen van melkzuurbacteriën (lactobacilli) en het dan samenpersen van de thee en is anaëroob. De thee is dan ook licht zuur. Wanneer hij klaar is (na 3 à 4 dagen drogen in de zon) wordt hij in blokjes gesneden die wat op go stenen lijken, en daar zou de naam vandaan komen. Een blokje bevat ongeveer 50 bladeren. Wordt ook gebruikt voor het maken van chagayu, een gerecht uit de lokale keuken, en vroeger werd hij ook gebruikt als ruilmiddel, ondermeer tegen zout. De thee wordt vaak koud gedronken en zou dan beduidend minder zuur worden.

Shikoku Goishi Cha, 2016, Hotsoup: 123.16 euro per 100 gram. Gefermenteerde thee uit Japan. Heel traditionele thee uit Japan, al 400 jaar in productie in Oftoyo in de prefectuur Kôchi, in het hart van het eiland Shikoku. Complex en heel apart productieproces waarbij de blaadjes een eerste fermentatie ondergaan door opstapeling in een ruimte waarna ze bedekt worden. Er treed nu een schimmel in werking die een fermentatieproces in gang zet. In de tweede fase worden de theeblaadjes in grote houten kuipen gegooid, besprenkeld met melkzuurbacteriën, samengeperst en opnieuw afgedekt. Nadat dit proces is uitgewerkt wordt de thee in blokjes gesneden en gedroogd op een stromat in de open lucht. De naam komt van deze fase omdat de blokjes thee nu lijken op de stenen van een go-spel. Het totale productieproces duurt bijna twee maanden. Gezet op 31 januari 2019 met vrienden, in een 150ml gaiwan, 95°C, 5 gram, 2 zettijden van telkens 10 seconden om ongeveer 300ml te hebben. Heel mooie vierkante blokjes, donkerbruin-zwart, heel lekker geurend, een beetje als kokende fruitconfituur. De infusie is helder en lichtbruin. In de neus geurt de thee naar warme rabarbertaart met crumble of een nog hete confituur, met een heel duidelijke zurige inslag die erg origineel is. Iets later kwam er nog iets anders boven dat wat leek op brett, of péérd voor de wijnliefhebbers, of zwetend paard voor de paardenliefhebbers, maar op een heel positieve manier. In de mond eveneens een wat zurige smaak, maar wel prettig, met een mooi zoet puntje. Eén van de proevers meende incontinente cavia te herkennen als aroma, maar geen van de deelnemers had hierin verdere ervaring. De thee was zo interessant dat we er een tweede zetsel op los lieten, opnieuw van twee keer 10 seconden, waarbij de blaadjs echt begonnen los te komen. In de neus kwam er nu iets zilts en zelfs iets licht rokerigs naar voor (een evolutie van dat paard?) en ook in de mond leek dat originele zuurtje omwikkeld te worden door iets rokerigs. 😊😊😊😊 Gezet en dan afgekoeld, een nacht in de ijskast, in een goed wijnglas: een interessant en aardig aroma met een toetsje vlezigheid, iets vegetaals en heel intens dat ik niet kan thuisbrengen; in de mond een mooie diepgang, geen spoor van zuurtjes (tenzij hélemaal op de achtergrond een tikje, meer een herinnering aan…) en een erg originele smaak 😊😊😊(😊)

Goishicha, Kochi, Otoyo Goishicha Kyodo Kumiai: Global Japanese Tea Maraton, 2021. 5 februari 2022, 300ml, 1 blokje, 100°C, 5 min: roodbruine infusie. Aroma is licht-zurig, natte bladeren, pruimen, zeewier. In de mond zachten tegelijk licht zuur, eigenlijk heel leuk fris als een citroen. Geen astringentie en mooie lengte. Ook hier pruimen, zeewier. Heel speciaal. Nog een keertje of vier gezet, steeds langer en bleef erg lekker zij het minder intens. 😊😊😊😊

Gokase
Japan. Klein bergdorp in het noorden van de prefectuur Miyazaki. In de omgeving stonden veel wilde of verwilderde theestruiken en de traditionele methode hier was bakken (kama-iri cha) en niet stomen zoals elders in Japan. Na een periode waarin de staat gestoomde sencha sterk promootte begint de regio nu terug te keren naar zijn tradities en de kamairicha methode. Bergthee’s, en in de winter ligt hier sneeuw, met grote temperatuurverschillen tussen dag en nacht en vaak voorkomende dikke mist in de ochtend. De meeste theetuinen liggen op hoogtes tussen de 500 en de 800 meter. Een paar van de beste kamairicha van Japan komen uit dit dorp.

Gokase Midori Seicha

Japan. Boerderij van Yōichi Kōrogi, een kamairicha specialist. Bio sinds minstens 30 jaar. Hij won al heel wat prijzen met zijn thee, en Yoichi Korogi is er trots op dat hij nog altijd bekwaam is om hem volledig met de hand te maken, alhoewel het leeuwendeel vandaag ook bij hem geautomatiseerd is. Samen met een groep boeren, de Shinrokukai, vind hij dat deze kennis nodig is om kamairicha echt te begrijpen. Verkrijgbaar bij The Tea Crane.

Kamairicha ‘Gokase’ 2018, Lupicia: Theemeester Yoichi Korogi. Thee uit Gokase in Miyazaki. Bio. 17 euro, doosje van 50 gram. 4 à 5 gram, 85°C, 1 & 1min30sec. 16 februari ’19: mooie diepgroene blaadjes, heel mooi gekruld,  met een aangenaam maar enigszins ingehouden aroma. Mooie heldere lichtgroene infusie. Wat afstandelijk aroma, vegetaal en wat romig. In de mond eerder wat flauw, vegetaal, wat spinazie, iets floraals ook, ik ga de dosis wat opvoeren.  Nieuwe poging, 8 gram: meer astringentie maar niet teveel, maar het aroma wordt niet echt duidelijker, misschien is het een beetje een bescheiden thee ? 17 februari als coldbrew, 12 uur in de ijskast: schitterend en zeer mooi jadegroen. Een erg mooi rond romig aroma, niet heel uitgesproken maar wel helder; in de mond hetzelfde, de smaken zijn er maar lijken elke keer weer weg te dansen als je ze zoekt. Mooie afdronk, erg leuk bittertje 😊😊😊

Korogi Wakocha Twig Roast 2017, The Tea Crane: Yoichi Korogi. 13 dollar voor 30 gram. Takachiho, Yamanami, Native en Okumidori. Geoogst july 2017. Boerderij in Gokase. 30 augustus 2019, 150ml, 98°C, 3 gram, 2 min, kyusu. Medium bruin tot donkerbruin blad, veel twijg, ruikt naar een zeer goede topchocolade. Natte bladeren hebben een majestueuze geur, uniek en onovertroffen, uiterst complex, met kruiden, bloemen en honing die om elkaar heen draaien; ruikt naar een topwijn: een van de meest indrukwekkende geuren die ik ben tegengekomen in een zwarte thee; zeer donker nat bladmateriaal ! Een vrij donker roodbruin, beetje naar oranje zwemend, diepe gloed. Infusie ruikt goddelijk, een beetje naar zeer goede chocolade (zeezoutmelkchocolade) maar bij het ronddraaien opent zich een ongelooflijk panorama van geuren; dit ben ik tot nu toe zelden tegengekomen in een thee, alleen in enkele van de beste wijnen van de wereld. De smaak doet me denken aan een oud hotel in het Zwarte Woud met een mix van hout, gedroogde bloemen, herfstvruchten, een absolute schoonheid, zeer lang, zeer goed, mooi gestructureerd, extreem lange finish. 2de brouwsel: natte bladeren blijven zeer complex, nu iets meer houtachtig hoewel er nog genoeg fruit is; ook de infusie blijft top en zeer interessant. Hoewel de smaak minder uitbundig is, is hij nog steeds fantastisch en erg lang. Opnieuw gezet op 8 september ’20, heerlijk en nog altijd indrukwekkend. 😊😊😊😊😊

Korogi Shuppin Yabukita Wakocha, 2017, The Tea Crane: 18.5 $ voor 20 gram. Gemaakt door Yoichi Korogi, een kamairicha-specialist met 30 jaar ervaring. Van deze thee werd maar 1kg gemaakt maar hij won verschillende prijzen. Geoogst 12 mei 2017 in Gokase, Miyazaki. “Diverse aroma; Slightly sour citrus-like scent; Fruity; Grassy undertone; Pleasant sweetness. 2nd brew: Stays strong, sweetness and sourness maintained. 19 mei 2019. Zeer complexe en interessante geur voor de droge blaadjes, klein en vaak gebroken, maar gemengd met fragmenten van groene blaadjes. De natte blaadjes geuren wat grassig, richting first flush (een beetje), maar geuren niet erg krachtig. De infusie is van een diep goudgeel met kopertonen, nog niet vaak zo gezien. De start is redelijk zurig, en de smaak twijfelt tussen fruit en takjes en gras. Geen astringentie. Tamelijk lang. Tweede zetsel, opnieuw 90 sec: geur van droog gras op een warme zomerdag. Leuk, met ook hier vooral dat grassige, zacht en rond in de mond 😊😊😊(😊

Korogi Planthopper Yabukita Wakocha, 2018, The Tea Crane: 30 gram. 4 à 5 gram, 98°C, 90 sec, 200ml. 4 infusies. Goed tot 31 maart 2021. 14 $ voor 30 gram. Gemaakt door Yoichi Korogi, een kamairicha-specialist met 30 jaar ervaring. Geoogst 22 september 2017. 40 jaar oude struiken. De theebladeren hebben een heel aparte smaak omdat ze aangevallen zijn door een kleine sprinkhaan die in de blaadjes bijt en er sap aan onttrekt. De plant verweert zich door van smaak en aroma te veranderen zodat de sprinkhaan het blad niet meer lust. 20 a groot perceel met de naam Tabako-ya op 630m hoogte en met een kruimelige, poreuze zwart lava-toplaag. Noord-zuid orientatie. Geoogst voor de tuin opnieuw bemest wordt voor volgend jaar. 28 april ’19: het droge blad is redelijk groot, mooi diepzwart en geurt wat naar hout en houtrook. Karamelbruine infusie. De natte blaadjes geuren mooi houtig en met een heel mooi fris bessenfruittoetsje. De infusie geurt licht en elegant met fruitige tonen. Heel zuivere en evenwichtige mond, wat korrelig en dik mondgevoel, heel complex met veel verschillende elementjes. Heel elegante thee ! 😊😊😊(😊)

Gokou

Japan. Ook bekend als Gokoh of Gokô. Cultivar die vooral rond Uji staat aangeplant. Gyokuro en Matcha, zeer aromatisch en in 1954 gecreëerd door het Center for Tea Experimentation in Kyoto. Traaggroeiende soort; Iets later geplukt dan Yabukita, en heel sterk reagerend op beschaduwing, met diepgroene kleuren en veel umami, en een mooi romig effect.

Gyokuro from Uji, Kyo-Tanabe “Yoneta” Goko cultivar, Thés du Japon: 13 mei 2020, handgeplukt. Inooko area, Kyo-Tanabe city, Kyoto. 5 gram, 30ml, 50°C, 120 sec. 27 dagen beschaduwd (ceiling-shelf covering). 30.18 euro per 50 gram (pre-taks). Kyo-tanabe is binnen Uji waarschijnlijk de beste regio voor top-gyokuro. Deze is handgeplukt van ongesnoeide struiken. Goko cultivar. 20 februari ’21, 30ml, 5 gram, 120sec, 50°C, in een shiboridashi; heel rijk en dense, zeer lang en extreme krachtig; in de nasmaak toetsen van witte bonen. Zeer veel umami. Tweede zetsel, 50ml, 60°C: een heel dikke en zachte thee met nog altijd veel impact en een erg lange afdronk. Er zit een heel mooie bitterheid tegen het einde aan (géén astringentie), en de afdronk is zoet. Derde zetsel, 60°C, 90 sec: zoet en zacht, en nog altijd met die leuke bittere toets erdoor geweven. Deed nu denken aan dik en pas gemaaid lente-gras, en zeker de echt heeft dat heel sterk. Vierde zetsel, 65°C, 2 mins: aangenaam maar voorbij, maar nog een erg lekkere afdronk. 😊😊😊😊

Gyokuro from Uji, Kyo-Tanabe “Dejima” Goko cultivar, Thés du Japon: 28.59 euro voor 50 gram. Inooka, Kyo-Tanabe city, Kyoto. 20 mei 2020, handgeplukt. 5 gram, 30ml, 50°C, 120 sec. 38 dagen beschaduwd (ceiling-shelf covering). Komt van een ongesnoeide shizen-shitate tuin. Met de hand geplukt. Gemaakt door mr Dejima. 21 februari 2021, 50ml, shiboridashi, 55°C, 60 sec. Erg sterk, veel umami, heel dik, heel breed uitwaaierend in de mond, met een sterke indruk achter op de tong. Heerlijk en erg complex, zeer smakelijk. Tweede zetsel, 60 sec: nog altijd erg veel umami, inderdaad richting een bouillon zeker in de geur. Zeer lekker, maar minder complex dan de Yoneta. De afdronk is al een beetje grassiger. Derde zetsel, 65°C, 120 sec: evolutie richting spinazie, en dunner nu maar met een mooie duidelijke smaak, heel recht. Zeer lekker. Wat lichte astringentie. Vierde zetsel, 70°C, 120 sec: nog altijd mooi; grassig 😊😊😊(😊)

Gyokuro from Uji-Tawara “Shimooka” Goko cultivar, Thés du Japon: Geplukt 23 mei 2020. Tachikawa, Uji-Tawara town, Tsuzuki district, Kyoto, door Mr Shimooka, één van de top gyokuro makers van Kyoto. 5 gram, 40ml, 50°C, 80-100sec. 21,18 euro voor 50 gram. 45 dagen beschaduwing. Ongesnoeid en met de hand geplukt. 27 februari 2021, 50ml, 55°C, 100 sec, shiboridashi, 5 gram. Sterke gyokuro maar met een heel aangename umami smaak die doet denken aan een bouillon maar een minder sterke dan die van mr Yoneta, vermengd met fruitigere toetsen. Zeer mondvullend en lang, mooi bittertje. Knappe afdronk. Tweede zetsel was wat vegetaler maar erg lekker en zeer zacht. Heel fluwelige en ingetogen gyokuro met een zeerr mooie spanningsboog en een prachtig bittertje. 😊😊😊😊

Black Tea from Uji, Wazuka, Goko first flush, Thés du Japon, 2019: Geoogst mei 2019. Sonominoda, Wazuka town, Soraku District, Kyoto. 9.33 euro per 50 gram. Ongewone keus voor een wakoucha, goko wordt vooral gebruikt voor gyokuro. Kleine, erg mooi gevormde blaadjes, volledig, donkergrijs met wat steeltjes. De geur is een beetje vlezig maar vooral heel kruidig. Het natte blad geurt naar jam en honing, nogal straightforward maar wel leuk. Roodbruine infusie met een oranje schijn. Zoet aroma, honing en vanille. In de mond moet de thee wat vechten om boven dat onmiddellijke aroma uit te komen, maar dan erg mooie retronasale aroma’s, opnieuw zoet, gezellig, versmolten. Heel aardige thee, mooie afdronk. Echte zondagochtend thee ! Tweede zetsel grassig en kruidig, en nogal tanninerijk. 😊😊😊(😊) 31 januari 2021: nat blad heeft een rijke en complexe zondagochtend geur, heel aangenaam, mijn huis mag zo geuren. Ook de infusie geurt zoet en gezellig. In de mond erg lekker, heel versmolten, keukengeuren op zondag die door het huis trekken. Gezellige thee, met een heel mooie afdronk. Tweede zetsel, vooral specerijen, heel zacht en aangenaam. Ik geef deze thee nu 😊😊😊😊

Gokou Black tea, Azuma tea Garden, 2017, Yunomi: Harvest summer 2017 in Wazuka, Kyoto. 20 gram, 7 dollar, 31.34 euro for 100gram (excl import taxes). Geen pesticides en aangetast door de unka insectjes die het blad beschadigen en zoet maken. Natte blaadjes hebben een complexe maar ook wat eigenaardige geur, een beetje ruw. Very curious look, very red leaves, lots of stems. Koperrrode infusie, veel particles. Het aroma is een beetje vreemd, iets groens maar dan zwart. Weinig specifieks in de mond en nogal ruw, onafgewerkt lijkt het. Wel zacht, met iets dat bijna op een limonade lijkt, iets romigs ook.  17 november ’19: bevestigd.  😊😊

Waguricha, 2020: 3 gram, 150ml, 100°C. 50 gram. Gokou cultivar. Wazuka Tea Farm.  Gestoomde Tamaryokucha. Eerste keer dat hij deze maakte. Via GJTea. 5 maart ’21, 4 gram, 150ml, 2 min, 75°C, kyusu. Droog blad, warm: heel rijk en rond, koekjesdeeg. Nat blad: grassig maar ook romig. Goudgeel. Heel rond aroma met umami. De smaak is zacht en rond, een beetje streng wel, met voldoende lengte maar het is niet de umami die in de lengte zet, eerder iets straks. Begint romig, eindigt wat bitter en toch wel redelijk kort. Tweede zetsel, echt leuk aroma. De smaak is zacht en start ook nu goed maar eindigt wat vreemd. Mooi zoetje.  😊😊(😊)

Matcha Koiai, Nio Teas: Shizuoka. 39 dollar voor 40 gram. Ceremonial matcha. Gokou cultivar. Sweeter and more full-bodied. Bio. Theeveld hoog in de bergen. 80°C, 1 à 1.5 gram voor 100-150ml. 19 maart 2022, 125ml, 80°C, 2 gram. Stevig, veel body, zoet. Heel mooie retronasale toetsen. Lichte maar duidelijke bitterheid. Knappe complexiteit. Erg lekker. 😊😊😊😊

Golden Monkey

Yunnan of Fujian. Zwarte thee en één van de beste van China. Wordt gemaakt van de Da Bai struik, net als Bai Hai Yinzhen, en voor de oogst plukt men alleen de knop en het eerste blad, soms zelfs alleen de knop. De vroegst geoogste worden met de hand gerold, de latere machinaal maar met uitermate veel zorg. De versies zonder knop kunnen soms heel subtiel zijn. De thee geurt nogal intens floraal (rozen) en hij is heel zacht en doet soms een beetje aan chocolade denken. Zie ook Jin Jun Mei.

 

Gong Cha
Of Tribute Tea. In China is de theehandel altijd al streng gecontroleerd geweest, vandaag door de Communistische Partij maar vroeger door de keizerlijke administratie. De beste thee’s moesten worden opgestuurd naar het keizerlijke hof en werden gong cha of tribute tea genoemd.

Gongfu Cha

Letterlijk vertaald als tijd voor thee of moeite voor thee. De vertaling van Gongfu is meesterschap door zelfdiscipline, en kan dus ook worden toegepast op andere dingen zoals gevechtssporten. Gongfu Cha werd meestal uitgevoerd door vrouwen en is erg bepaald door rituelen, en ontstond waarschijnlijk ergens in de vroege 18^de eeuw. Vooral in Taiwan werd het opnieuw zéér populair toen de Taiwanese theeboeren hun oolong’s begonnen te verkopen aan de groeiende middenklasse. Toch is het geen echte theeceremonie, maar gewoon een andere manier om thee te drinken zodat er ten volle van genoten kan worden. Tie Guan Yin thee, een oolong, zou de meest ideale zijn, maar het kan uiteraard met alle thee van hoge kwaliteit, alhoewel oolong de meest geschikte is. Er bestaan twee varianten: die Chaoshan in Guangdong, die iets eenvoudiger is, en die uit de Wuji bergen in Fujian, die gebruik maakt van de chahai, de kop van eerlijkheid, die ervoor zorgt dat elke deelnemer evenveel thee krijgt. Het hart van deze ceremonie is de Gaiwan waarbij kortere zettijden en hogere thee/water verhoudingen worden gebruikt dan bij de westerse manier van thee zetten. Bij het zetten van oolong met de gaiwan zijn er een aantal dingen belangrijk. Eerst en vooral heb je een theetafel nodig om het overtollige water op te vangen en kopjes, gaiwan en kannetje op te zetten zodat je niet morst op de tafel. De gaiwan en de kopjes worden eerst gespoeld met heet water uit het kannetje om ze op te warmen. Daarna worden de blaadjes in de gaiwan gelegd, en dat kan tot vijf gram zijn voor een 100ml gaiwan, een heel hoge verhouding water/thee dus. Als het water kookt worden de blaadjes een eerste keer onder water gezet en onmiddellijk afgegoten om ze te spoelen en stof en eventuele andere onreinheden weg te werken. Voor sommige oolongs is dit ook belangrijk om de gekrulde blaadjes tijd te geven om zich te beginnen ontrollen. De gaiwan wordt nu terug gevuld met water, niet tot de rand maar er een goed stuk onder, en de thee mag nu trekken (en dat kan soms erg kort zijn omwille van de hoge concentratie, 10 seconden volstaat vaak al). Ondertussen staan de kleine theekopjes terug op de theetafel, en liefst raken ze elkaar. Nadat de inhoud van de gaiwan in het kannetje is gegaan worden de kopjes uitgeschonken, liefst tegen de klok in. Deze beweging heet Gongguan xun cheng, vertaald ‘Gongguan wandelt rond de stadsmuur’, naar een beroemde generaal uit de Han-dynastie, generaal Guan Di, die altijd persoonlijk de muren checkte van een stad die hij moest verdedigen en wiens gezicht zo rood zag als de yixing theepot die hij gebruikte. Wie zeker wil zijn dat elke druppel thee uit de blaadjes is gekomen moet de gaiwan ook even schudden na het afgieten om zo ook de gouden druppels, de meest geconcentreerde, te krijgen. En wie daar erudiet bij wil overkomen kan dan Hanxin dian bing declameren, wat staat voor Han Xin telt de soldaten. Han Xin was een militair strateeg die een ingenieus systeem had ontwikkeld om te tellen hoeveel soldaten er in eender welke formatie stonden. Last but not least is gongfu meer een filosofische houding bij het theezetten en mag niet verward worden met het domweg gebruiken van de gaiwan. Het is perfect mogelijk om gongfu thee te maken met een yixing theepotje. Gongfu eist wel dat je je volledig wijdt aan het zetten van de thee en geconcentreerd alle moeite doet om hem zo perfect mogelijk te zetten, maar met zo weinig mogelijk verspilling van energie. ER bestaan trouwens drie scholen om gongfu thee te zetten: de oudste is de Chaozhou stijl, waarbij nooit meer dan drie kleine kopjes worden gebruikt en geen kannetje. Om in de drie kopjes precies dezelfde thee te krijgen is niet makkelijk en vereist veel ervaring. De Shao An stijl komt uit Fujian en is qua brouwen iets simpelder: alleen de pot krijgt een plekje op de theeboot. De theeblaadjes worden eerst uitgestald op papier en soms een beetje geroosterd. De Taiwanese stijl gebruikt een gong bei (een kannetje, ook wel bekend als de fairness cup) die ervoor zorgt dat elkeen een teeh krijgt die precies even sterk is. Soms worden ook aroma-kopjes gebruikt. De beste thee’s voor gongfu zijn Wuyi oolongs of oolongs uit het Taiwanese hooggebergte.

 

Gong Mei

Witte thee. Fujian. Royal Tribute Eyebrow. Twee of drie blaadjes en een knop, maar redelijk kleine knop en groot blad. Gewoonlijk een blend van verschillende cultivars (caicha). Floraal. 95 tot 100°C, maar mag ook op lagere temperatuur.

Goomtee

Darjeeling, Kurseong Valley. 300 ha. Tussen de 1000 en de 2000m hoogte. Grenst in het oosten aan Jungpana en in het westen aan Makaibari en Castleton. °1889 door Henri Lennox. Sinds 1959 in de Kejriwal familie. Mr Mahabir Prasad is de manager.

Gopaldhara Tea Estate
Darjeeling. °1881. Bestaat uit vier tuinen: Soongachi, Gopaldhara (172ha, Mirik Valley, en één van de hoogste van Darjeeling), New Glencoe en Rohini (146ha, zie ook onder Rohini). Ook witte en oolong thee. Genaamd naar zijn allereerste eigenaar, Gopal. Dhara zijn de kleine stroompjes die het terrein doorkruisen. In 1954 verkocht aan de Sona Tea Group, met Shiv Sharia als huidige eigenaar.

Gorreana

Maia, São Miguel, Azoren. Gesticht in 1883 door de familie Gago de Câmara met zaden uit Brazilië. Momenteel de enige theeplantage van enige betekenis in Europa. 45 ha theetuin. 30 medewerkers. Maken elk jaar ongeveer 40 ton thee waarvan 75% lokaal geconsumeerd wordt. Geen fungicides, herbicides of pesticides, deels door de vulkanische ondergrond. Speciaal microklimaat met zeer hoge luchtvochtigheid. Oogst van april tot september. De productieapparatuur dateert nog grotendeels uit de 19^de eeuw (1840, Marshall’s) maar functioneert nog uitstekend. Ze draait op waterenergie, en dat is ook de reden waarom de plantage nog bestaat, alle andere konden niet op tegen de goedkope thee uit Afrika. Drie zwarte thee’s (Orange Pekoe, Pekoe en Broken Leaf) en één groene (Hysson). Momenteel geleid door Sara Mota en haar zuster Madalena, de zesde generatie al, sinds mr Mota onverwachts overleed aan een hartaanval.

Great Britain

Lang beschouwd als hét theeland bij uitstek, en ooit in zijn eentje verantwoordelijk voor de wereldhandel in thee, maar vandaag wordt nog slechts 3% van het totale verbruik uitgemaakt door bladthee, al de rest komt in theebuiltjes en is van lage kwaliteit. In 1974 gebruikt de gemiddelde Brit nog 70 gram thee per jaar, nu nog 20 gram. Toch blijft de sociale rol van thee in hedendaags Groot-Brittannië niet te onderschatten, en het is een heel traditioneel vertoon van gastvrijheid en genegenheid om iemand thee aan te bieden. Ooit was thee echter de motor van de grote koloniale mogendheid die het was: zowel de industriële revolutie als de macht van het Britse leger hebben heel veel te danken aan thee. Niet alleen leverde elke kop een stevige shot caffeïne, de gewoonte om melk en suiker toe te voegen (builders tea) maakte het ook zeer voedzaam, en doordat het water gekookt moest worden ook veilig in tijden van cholera en andere door vervuild water overgebrachte ziekten. Ondanks het overwicht van de theebuiltjes van de grote merken als PG Tips, Yorkshire of Twinings, kan je nog altijd lokale blenders vinden die hun eigen breakfast tea of earl grey maken, en het is inderdaad om ze uit te zoeken wanneer je in Engeland of Schotland bent.

Groene thee

Dit is de oudste theesoort en in China en Japan is dit de thee die normaal elke dag gedronken wordt. Hij is goed voor één derde van de wereldproduktie. Ooit was het ook de eerste thee die Europa bereikte, maar hij is bij ons verdrongen door zwarte thee. Het grote verschil tussen groene en zwarte thee is dat bij groene thee alles wordt gedaan om oxidatie te vermijden, en bij zwarte thee alles om hem in gang te zetten. Na de pluk worden de blaadjes bestemd voor groene thee verwelkt door ze een paar uur te laten drogen, traditioneel op bamboematten, modern een mechanisch aangedreven bamboe-trommel waar doorheen lucht wordt geblazen. Daarna worden ze verhit, meestal door ze te bakken of te stomen en de hoge temperaturen vernietigen de enzymen en vermijden oxidatie. Daardoor blijven de aroma’s en vluchtige oliëen in de blaadjes bewaard, en blijven de blaadjes groen. De techniek zorgt er ook voor dat er erg veel catechines in de thee bewaard blijven, polyfenolen die als antioxidant fungeren en een positieve invloed op de gezondheid hebben. Er zijn twee manieren om dit te bereiken: roosteren of stomen. De eerste wordt vooral in China toegepast. Net als bij zwarte thee begint het proces met het verflensen van de theeblaadjes, en bij de allerbeste gebeurt dat in de zon (dit brengt de florale geuren meer naar boven). Daarna worden de theeblaadjes geroosterd in een grote pan of kom waaronder met hout of kolen wordt gestookt, een techniek die men in China sha qing noemt. De theeblaadjes worden met de hand tegen de zijkanten geduwd om ze te verhitten en dan afgekoeld door ze weg te nemen en terug van boven uit in de pan te gooien. Door de verhitting worden de enzymes gedeactiveerd en stopt het oxidatieproces, en blijft de thee groen. Indien de blootstelling aan hitte te groot was krijgt de thee een licht gebrande smaak, indien ze te kort was oxideert hij licht en krijgt hij een gelig-gouden kleur, en beiden zijn veel voorkomende foutjes. Vandaag zijn veel van die pannen electrisch verwarmd, wat iets makkelijker werkt, en het proces is ook geindustraliseerd door grote roterende trommels te gebruiken, wat goedkoper is maar minder verfijnd. De tweede techniek wordt vooral gebruikt in Japan voor het maken van sencha. Hierbij worden de enzymes gedeactiveerd door stoom, en de duur van de blootstelling bepaalt hoe de thee gaat zijn. Bij korte blootstelling van zo’n 20 à 30 seconden krijgt men een thee die sterk en erg astringent kan zijn, met een heldere, gele kleur. Langer stomen (tot twee minuten) geeft een zachtere thee met minder aroma’s en een groenere kleur. Na het stomen of bakken worden de blaadjes gerold of gedraaid in een bepaalde vorm waardoor de celwanden breken en de aroma’s aan het oppervlak komen te zitten. Het is tijdens dit proces dat ze hun typerende vorm krijgen, naaldjes voor de meeste Japanse maar de Chinezen kennen veel verschillende vormen. Daarna worden ze gedroogd zodat ze nog slechts 3% van hun oorspronkelijke vochthalte overhouden. Daarna worden ze verkocht aan een tussenpersoon die ze dan nog sorteert volgens grootte voor ze verpakt worden, en er de nog achtergebleven steeltjes uit haalt. Groene thee wordt best snel gedronken, zes tot acht maanden na verpakken.

 

Gua Feng Zhai

Xishuangbanna, Yunnan. Pu’er dorp. Veel oude bomen, maar ligt tegen de grens met Laos en er wordt dus ook veel blad uit Laos gebruikt. Traditioneel sterker dan thee uit Yiwu.

Guangdong

Provincie in China. Zowel Macau als Hongkong grenzen aan deze provincie. Het is er heet en mistig, met weinig bergen, en de thee die ervandaan komt is eerder basic. Gulao of Kooloo is de uitzondering. Heel veel Chinese immigranten komen uit dit stuk van China. In deze provincie werd ook veel pu’erh gepostfermenteerd voor Hongkong en de export, en ergens in de jaren 60, 70 werd hier waarschijnlijk voor de eerste keer geëxperimenteerd met shu pu’er.

Kwantung, l’Atelier du Thé, Douai: China. Eigenlijk Guangdong, naar de provincie. Gekocht september 2017, gedronken winter 2017-18. Kleine donkerbruine blaadjes met wat tip. Nogal fruitig aroma. Nat: aardig, thee. Infusie: Typische wat zoet-fruitige Chinese thee, met melk sterk richting Nesquick ! Eigenlijk een heel leuke ontbijtthee, fruitig maar met een goede structuur; ik kan mij indenken dat dit de smaak was van English Breakfast toen die nog vooral uit Chinese thee bestond. Geen top, maar een heel aardige second cup voor in de ochtend 😊😊(😊)

 

Guangxi

Chinese provincie in het Noorden van China aan de grens met Vietnam met een spectaculair landschap. Dit is het thuis van de jasmijnthee.

Guang Xi Jin Huang Long, 7ème Tasse: Uit Guangxi. Zwarte thee. Veel tip. 7.2 euro voor 100 gram. 20 juli ’20, 3.3 gram, 150ml, 4 min, 98°C. Roodbruine infusie. Nat blad heeft iets van gefermenteerd fruit, en in de infusie komt hetzelfde terug. Zacht en eerder timide in de mond, met een duidelijk zuurtje. Mooie afdronk, zacht en kruidig. 😊😊😊

Guangzhou

China. Bij ons beter bekend onder zijn oude naam, Canton. Wereldstad, waar de grootste theemarkt van China ligt, de Fang Cun markt. In 2018 werd ze nog zwaar getroffen door een overstroming, maar hier liggen in een aantal straatjes en blokken meer dan 3000 theewinkels.

Gua Zi Jin
China. Rotsthee. Betekent ‘Golden Melon Seed’, genoemd naar de vorm van het blad. Naast de vier hoofdcultivars bevat Wuyi honderden varianten die vaak maar in kleine hoeveelheden bestaan, en maar heel zelden worden geëxporteerd. Sommigen worden gebruikt in Wuyi Da Hong Pao blends.

Guiding Yunwu

Provincie Guizhou, China. Komt van de Yunwu berg in Guiding. Groene thee, laag in cafeïne. De blaadjes lijken op vishaakjes met witte donzige haartjes. Knop met twee blaadjes. Kan op verschillende momenten geplukt worden maar de beste komt zoals gewoonlijk uit de plukperiode voor het Qinming festival begin april. Een zachte thee met toetsen van honing.

 

Gui Fei

Taiwan. Ook Zhuo Yan Cha. De hier gebruikte cultivar is Chin Hsin, oorspronkelijk uit Fujian op het vasteland van China, en tijdens de Japanse bezetting (1895-1945) aangeplant als meest geschikt voor het Taiwanese hoogland. Het is een traaggroeiende plant die ook tamelijk ziektegevoelig is, maar zijn thee geurt delicaat en zacht, en is heel populair voor het maken van oolong. Hij wordt ook gebruikt voor Dong Ding en Baozhong. Door zijn trage groei ontwikkeld hij in moeilijkere omstandigheden (hoogte, zeewind, kou) complexe aroma’s, en in dit geval kreeg hij nog een extra invloed te verwerken: die van de jabobiasca formosana, een kleine groene sprinkhaan. Tijdens een paar weken in het jaar begint deze te eten van de jonge blaadjes van de theestruik die hierop reageert door aroma’s te ontwikkelen die ofwel de sprinkhaan afstoot ofwel predatoren ervan aantrekt (de wetenschap is nog niet heel duidelijk hier). Wanneer de teler echter op het juiste moment oogst nemen de blaadjes die aroma’s mee en het verwelkingsproces ‘fixeert’ ze zodat ook de thee nu een aroma ontwikkelt dat doet denken aan honing en bepaalde fruitsoorten. Dit gebeurt meestal twee keer per jaar, in juni en in september. Hier spreken we van Gui Fei oolong, vertaald als de thee van de favoriete concubine. Het is een zeer lekkere thee, en bij uitstek geschikt om te spelen met temperaturen en trektijden. Hij is altijd bio vanwege het simpele feit dat elke pesticide ook de sprinkhaan zou weghouden of doden, waardoor de thee niet langer Gui Fei is.

Gui Fei Empress Oolong, Hotsoup: 47,32 euro per 100 gram. Komt uit Jenai, Nantou in midden-Taiwan, een schilderachtig en bergachtig thee-gebied. Juli 2018: 95°C, 2 gram, 200 ml, 5 minuten. Klassiek westers gezet. De natte blaadjes geuren ongelooflijk lekker en complex en heel zuiver. De infusie is licht bruinig, en geurt naar fruit en honing, maar een andere, lichtere honing dan bij een rode thee. Hij doet een beetje denken aan een Dancong maar is veel eleganter en zuiverder en complexer. 😊😊😊(😊) 4 augustus 2018: 80°C, 2 gram, 200ml, 3 minuten, met de Kamjove. Goudgele infusie, complex geurende natte blaadjes. De neus is eerder zoet en fruitig, met ook iets als hooi (kan ook zoet zijn). In de mond nogal bescheiden maar met een opvallende heel fruitige toets met heel helder steenfruit (perzik). Tweede zetsel, iets donkerder infusie, nu eerst geurend naar hooi dan naar fruit. In de mond straffer en zoeter, met minder duidelijk steenfruit behalve in de afdronk waar hij héél duidelijk is. 😊😊😊😊 7 oktober ’18: 90°C, 3 gram op 100ml, met de gaiwan. Gespeeld met trektijden ! Eerste zetsel, 10 seconden: bleekgeel, aroma van hooi. Fijne smaak met een snoep-zoetjes, lichte honingtoets en lentebloemen. Twee zetsel, 30 seconden: de kwaliteit van de blaadjes wordt nu duidelijker omdat ze zich ontrollen, een mengeling van groen en bruin en alles ertussen; dieper gele infusie; wat houtiger aroma, nog meer hooi; meer fruit in de mond, erg lekker met duidelijke perzik afdronk, nog altijd eerder timide maar op een heel mooie manier; 1 minuut: echte honing voor de blaadjes; meer naar oranje toe gaande infusie; perziksmaak is wat bruter geworden, nog altijd sterk in de afdronk, wat meer echte honing in de smaak; klein tikje astringentie; 45 sec: blaadjes volledig ontrold, de gedeeltelijke oxydatie is heel mooi zichtbaar; heel mooi extra zoet laagje bovenop de olong geur van de blaadjes; diepgeel; thee is dikker, minder smaak 3 mins: minder smaak nu, voor mij wat voorbij 😊😊😊😊

 

Guinomi
Japan. Kleine kop, meestal voor saké, maar ook voor gyokuro.

Guizhou

Provincie in het zuidwesten van China. Bergachtig met een vochtig subtropisch klimaat, en momenteel leidend onder droogte. Redelijk arme provincie. Thuis van de Yao en Miao minderheden. Subtropisch, vochtig en bergachtig. Snelgroeiende thee-industrie, met nu al een kleine half-miljoen ha aanplant. Ondermeer Duyun Maojian en Meijiang Cuipan. Vooral groene en zwarte thee voor binnenlands gebruik. Lipton is er onlnags begonnen met de productie van theebuiltjes voor de Chinese markt maar plant ook export met het product. In Guizhou wordt ook een gefermenteerde thee gemaakt, opnieuw vooral voor eigen gebruik.

 

Gulao

Provincie Guangdong, China. Ook bekend als Kooloo. Gulao is een stad waar een groene thee wordt gemaakt die van rijke ondergrond komt in een vlak gebied, eerder van basiskwaliteit ware het niet dat hij wordt geroosterd in een grote trommel aan 300°C, wat de thee een opmerkelijke getoaste smaak geeft. In Australië wordt de thee dan gebruikt in Billy Tea blends die het brakke Billabong water moesten maskeren. Er zouden op de markt grote verschillen in kwaliteit en karakter zijn, maar de thee is erg zelden in het westen en wordt vooral gedronken in Macao en Australië.

 

Gunpowder

Ook bekend als Zhucha, Zhu Cha, Ping Shui Zhu, Pearltea of Parelthee. Thee die gerold werd in de vorm van compacte bolletjes die wat op buskruit lijken om langer goed te blijven. Vandaag wordt de meeste Gunpowder gerold met machines, maar de beste nog steeds met de hand (pinhead gunpowder). Vooral afkomstig van Pingshui in de provincie Zhejian. Uiterlijke kwaliteitskenmerken zijn de glans die erop duidt dat de thee redelijk vers is, en de grootte van de korrels, en des te groter ze zijn des te minder de kwaliteit (des te kleiner de korrel, des te jonger het blad). De naam zou of komen van de lichte rokerigheid die de thee vaak heeft, of van het bolletje dat in heet water “explodeert” tot een lang blad, of simpelweg van het Chinese gang pao de, dat versgezet betekend. De betere zijn licht amberkleurig en smaken een beetje toasty, minder goed gelukte geuren vaak naar tabak. Er zijn een aantal varianten: Pingshui gunpowder, de meest voorkomende en vaak verkocht als Temple of Heaven Gunpowder, Formosa gunpowder, uit Taiwan bij Keelung, met andere aroma’s en Ceylon gunpowder, groene thee van boven de 1800m boven de zeespiegel. Vaak gebruikt als basis voor muntthee.

Gunpowder: Cursus Theesommelier, 23 oktober ’17. 5.07 euro. 80°C, tweekannen-techniek, 2 minuten. Droog: grote kleurverschillen, weinig aroma; nat: veel steeltjes, bruin en groen door elkaar, rokerig aroma; kleur van de infusie is geel en onzuiver, met veel stofdeeltjes, het aroma is rokerig, de mond is rond. Niet onaangenaam maar niet echt lekker ook. Zonde van de tijd. 😊(😊)

 

Guricha
Japan. Andere naam voor tamaryokucha.

Gushu
Oude theebomen in Yunnan, vaak tussen de 300 en 600 jaar oud, alhoewel de term ook gebruikt wordt voor 100 jarigen. De blaadjes worden gebruikt voor Pu’Er. De oudste boom zou rond de 1000 jaar zijn. Ze worden verhuurd aan theeproducenten die de blaadjes laten oogsten en een eerste bewerking krijgen voor ze naar de fabrieken gaan waar er gefermenteerde thee mee zal worden gemaakt. In de verkoop wordt de term te pas en te onpas gebruikt, en soms bevat een gushu thee maar kleine hoeveelheden blad van oude bomen. Binnen de bomen maakt men ook onderscheid tussen nieuwe aanplant, wilde bomen en verwilderde bomen (arbor trees). Jong kunnen deze thee’s zeer bitter zijn en ze hebben jaren nodig om te verzachten.

Jing Mai 400 year Gushu Raw PuErh Spring 2018 - Young Gushu, Mei Leaf: 10.95 pond per 35 gram. Gong Fu 5 gram per 100ml, westers 1 gram per 100ml. Gongfu 10 sec, elke keer 3 erbij, 12 infusies, westers 120 sec, elke keer 30 sec erbij, 5 infusies Goed tot augustus 2057. 5 gram, 100ml, 90°C, 10 seconden (na spoelen). De natte blaadjes die eerder klein zijn zijn een mengeling van overwegend groen met lichtbruin, en ze geuren naar mineraliteit, iets vegetaals en iets erg zoets, heel levendig en springerig. Na een tijd ruikt het schaaltje wat naar appelcake. Goudgele infusie. De smaak is erg apart, heel jong en mineralig, met toetsen van gedroogd fruit en een best wel strakke astringentie. Behoorlijk lange afdronk. Tweede zetsel, 15 seconden: infusie is diepgeler. Voller en veel rijker aroma voor de blaadjes, bloemen, rozijnen. De infusie geurt nu veel complexer, minder hoekig maar heel volledig, warme appel maar met een mooie mineralige ondertoon. De astringentie is nog steeds erg duidelijk maar er kleven aroma’s aan. Lange levendige afdronk. 3^de zetsel, 25 seconden: blaadjes veel fruitiger, maar ook nog steeds een mooie mineraliteit. In de mond ronder, met astringentie die wat naar achter verhuist, maar stevig doorweegt in de afdronk. De bitterheid is interessant en erg apart, maar toch ook wel heel duidelijk. Eerste maal dat ik zo duidelijk een smaak kan toewijzen aan bitterheid. 8 oktober ’20, 90°C, 5 gram per 100ml. Rinsed. 10 sec nat blad nogal complex, warme steen, gedroogde abrikoos, noisette boter; mineralig, rond, fluwelig, nogal zoet, medium dik. 2^e zetsel, 15 sec: nb warmer, ronder, breder; metallic aroma infusion; heel mineralig, droge wat korrelige toets. Derde zetsel, 20 sec: meer complexe neus, dieper, iets diepern mooiste van de drie. Warme appel, met warm fruit erin, erg mooie zoete draai. Lange afdronk, veel mineraliteit ook.Er zit ook iets astringents en hards helemaal achteraan waar ik minder van hou, iets van wat te heet gezette groene thee. Ik wordt flink zenuwachtig. Vierde zetsel, 23 sec: zoet. Grassiger en vegetaler. Vijfde zetsel : idem 😊 😊 😊 (😊)

Young Gushu 2020, Mei Leaf: 15 gram (PuErh headliners packet). 10.95 £ voor 30 gram. Bang Dong Da Xue Shan dorp, vlakbij Lincang, ten NO van de West Lan Cang rivier. 200 tot 300 jaar oude bomen op 1600m hoogte.  Da Ye Zhong cultivar. Lente-oogst. Knop en drie bladeren. Zongedroogd. 5 gram per 100ml, 25 sec. 16 oktober ’20, gongfu, 99°C, 5 gram, 100ml, 25 sec: droog blad: aloe vera, appelsien en framboos-aardbei ? Nat blad: heel frisse aroma’s, citrus, bakbanaan, iets kruidigs (fenegriek blijkbaar). Infusie licht goudgeel. Geur infusie: complex, fris, heel geschakeerd, opwekkend. Smaak: zacht en dik, citrusfruit, frisse lucht, natte rots, geen spoor van astringentie. 30 sec : Nat blad duidelijker, minder frisse aroma’s, meer bakbanaan, meer van het geroosterde en kruidige. Geur: gerookte zalmsla van den Delhaize! Infusie echt goudgeel. Smaak: zacht en rond en vegetaler/jong houtiger met bittertje. 35 sec : vegetaler (kreupelhout) en veel zoeter (tipje van de tong). 😊 😊 😊 😊

Guwahati

Grootste stad van Assam en Noord-Oost Indië. Thuis van de Assam Branch Indian Tea Association en het Guwahathi Tea Auction Centre (in Dispur), de grootste CTC veiling ter wereld.

 

Gu Yu

Deel van de Chinese lente-oogst. Lenteregens-thee, geoogst tussen 20 april en 6 mei.

 

Gu Zhu Zi Sun

Zhejiang, China. Guzhu Zisun of Purple Bamboo Shoot. Groene thee uit de Guzhu vallei, ten zuiden van het enorme Tai meer, het grootste zoetwatermeer van China. De onbewerkte blaadjes hebben een purperen schijn en lijken wat op bamboescheuten. Twee blaadjes en een knop. Nogal zeldzaam en er zijn veel vervalsingen op de markt. Het aroma wordt vaak vergeleken met dat van orchideeën. In 771 liet keizer Dai Zong van de Tang dynastie hier China’s eerste keizerlijke theetuin aanleggen. Tegen 785 waren er 30.000 seizoensarbeiders nodig om de thee te oogsten en maken en was de uitbuiting van de lokale bevolking die in het plukseizoen haar eigen velden moest verlaten op zijn top. In de 10de eeuw dwong de Kleine IJstijd de keizer om zijn theetuinen te verhuizen naar Fujian.

Zi Sun Cha, Siam Teas: 33.9 euro voor 100 gram. Gu Zhu berg in Changxing, Zhejiang. Knop met één of twee blad. Purple Bamboo Shoots. Imperial Tribute Tea. Ook gekend als Gu Zhu Si Sun Cha of Chang Xin Cha. Komt van de Zhang Lin coöperatieve die op zijn theeplantage geen kunstmest of pesticides gebruikt, op de hellingen van de Gu Zhu. Oude struiken, sommige meer dan 100 jaar oud. Theetuinen zijn omringd door bomen, goed voor de biodiversiteit. Er wordt alleen geoogst in april in de vroege lente, daarna worden ze teruggesnoeid en de rest van het jaar met rust gelaten. Klassiek verwerkt tot naaldjes, volledig gemechaniseerd. 85°C. 23 mei ’21, 3 gram, 100ml, 2.5 min, 85°C. naaldvormige blaadjes, een beetje als sencha. Een erg vegetaal aroma maar zacht en rond, met iets extra, dat ook terugkomt in de smaak die naast het vegetale (richting spinazie) ook iets extra’s heeft, dat erg apart is en wat doet denken aan gyokuro, zowel in het begin als helemaal op het einde van de afdronk, een soort umami zoetheid. Vooral het retronasale, de afdronk is heel apart. Heel zacht mondgevoel. Tweede zetsel, idem: veel vegetaler, minder umami. Intens. Derde zetsel, zoet maar met een interessante en heel andere smaak die veel minder vegetaal lijkt en waar wat zoethout in zit ? Interessante en lekkere, intense groene thee 😊😊😊(😊)

 

Gyokuro

Of Dierbare Dauw of jade dew. Japanse groene thee. Hij kan gemaakt zijn van Yabukita zoals de meeste sencha’s, maar meestal wordt hij gemaakt van er beter voor geschikte cultivars als Asahi, Okumidori, Yamakai of Saemidori. Hij werd voornamelijk rond Kyoto aangeplant. Gyokuro wordt geoogst in de prefecturen Aichi, Kyoto en Mie waar de meer zuidelijke ligging voor warmere temperaturen zorgt die nodig zijn voor deze teelttechniek. De naam betekent smaragd- of juweel-dauw en slaat op de kleur van het extract. Het is een erg exclusieve thee, de duurste Japanse.
De thee kan maar één keer per jaar worden geoogst. Een drietal weken voor de oogst, begin mei, worden de planten afgedekt met speciale matten die de plant voor 80 à 90 % afschermen van zonlicht, een procedé dat ooishita wordt genoemd. Dit onderdrukt de ontwikkeling van polyfenolen en maakt de thee minder bitter, zoeter dus, en met een hoger chlorofyl-gehalte (en dus groener), en de plant groeit trager. Na twee à drie weken beschaduwing worden alleen de zachtste, nieuwste bladeren geoogst, 30 seconden gestoomd, geperst en gedroogd en opgerold tot fijne, donkergroene naalden. Er kan maar één keer per jaar geoogst worden, daarna moet de plant herstellen, en gyokuro is dus altijd duur. Bij het kopen van gyokuro is de intensiteit van de kleur een indicatie van de kwaliteit, en het verschil met de gewone sencha van dezelfde producent moet beduidend zijn.
De oorsprong van schaduwthee gaat terug op de oudste theetuinen van Japan in Togano’o waar de schaduw van bomen zorgde voor een groot kwaliteitsverschil (zie onder Togano’o). Het verhaal gaat dat de huidige techniek in 1835 per ongeluk werd ontdekt toen een theehandelaar, Yamamoto Kahei, naar Uji kwam om de productie van tencha te bestuderen. Hij zag dat de planten werden afgedekt tegen de vorst en kwam op het idee om dit te doen met andere struiken die voor sencha bedoeld waren, met als resultaat minder tannines en meer caffeine. Hij vond ook een betere manier uit om de thee te stomen zodat de blaadjes zoeter werden en hun felgroene kleur beter behielden. De naam was eerst dan ook een merknaam van de Yamamotoyama Tea Company. De beste appellation voor deze thee zou Yamecha zijn.
Bij het zetten is de temperatuur van het water heel belangrijk en die zou nooit boven de 60°C mogen zijn. Absolute topkwaliteit wordt zelfs gezet op nog lagere temperaturen (40 à 50°C). Het is ook heel belangrijk om het juiste zachte water te gebruiken omdat Japan bekend is voor de kwaliteit van zijn bronwater. In België is Spa zeer geschikt. Tenslotte moet voor het zetten ongeveer het dubbele worden gebruikt van sencha: 1 gram per 30ml is aangeraden. Dit maakt van gyokuro behoorlijk dure thee maar je kan hem zonder probleem drie keer opnieuw zetten met dezelfde theeblaadjes. Niet roeren tijdens het trekken, en best niet drinken na het avondeten, dit is een thee waarvan je wakker blijft.

Gyokuro, Simon Lévelt: Groene thee. Lentepluk. 60°C. 18.9 euro. 4 juli ’17: droog uitzicht: kleine fiijne naaldjes, varierend van donker- tot lichtgroen. Het droog aroma is een beetje zoet en wat melkachtig, bijna als clotted cream. Nat zijn de blaadjes mooi groen, met steeltjes en stukjes blad. Het aroma van de natte thee is lekker en zacht, doet wat denken aan gras maar ook aan zeewier, zonder dat de thee echter heel zilt is. De thee zelf is heel zacht, maar minder intens dan ik dacht (volgende keer iets meer ? ). Geen spoor van astringentie. Zeer lekker (maar vond de arake van PdT lekkerder…) 😊😊😊 Erg lekker als coldbrew. Er nu op terugkijkend toen niet goed gezet…

Gyokuro Asahi, Gourdon Négoce de Thé (nu Thé Minuscule): 39.95 euro per 100 gram. Feuille, fine regulière et d’un vert foncé brillant; noble et vigoureux aroma couronné d’un soupcon de douceur. Saveur frais, finement herbacée, fruité. Bio. 3 juni 2018: 3 minuten, 3 gram, 70°C. Schitterend goudgeel; het natte blad heeft een zeer aangenaam en zuiver aroma. Het aroma is zoals het moet zijn, imposant en edel, met iets boterigs, heel breed; de smaak is evenwichtig en beheerst, zacht en ook hier met iets nobels en heel zuiver en breed; bijzonder lang ook; 1 november 2018, met de kyusu, 5gram op 150ml, ong 70°C, 3 minuten. Goudgeel. Een vol en intens aroma, veel umami. Ook in de mond veel umami, niet zoet, wel een heel mooie astringente toets, mooie intensiteit, lange afdronk 😊😊😊(😊) 8 februari 2019, kyusu, ong 70°C, volle theelepel, 2 minuten: een heel mooi, elegnat en ingehouden aroma, heel fijn; in de mond een heel fijne astringentie en heel elegant, met een heel lange en evenwichtige afdronk. Anders dan drie minuten, maar zeker zo lekker, fijner 😊😊😊(😊) 27 oktober ’19, ambient brew, 1 uur, 3 gram, perrier uit de ijskast. Troebel. Een licht maar toch ook vol umami-aroma. In de mond zeker leuk, maar vooral de afdronk is mooi en heel erg lang. Leuke ambient-brew. Licht citroentoetsje helemaal op het einde van de afdronk…

Praise of Shadows, Gyokuro, Paper & Tea: 28 euro voor 20 gram. Uit Kagoshima. 3 gram, 150ml, 65°C, 1 minuut. November 2018, London, ITMA training. Dik mondgevoel. Het nat blad geurt naar gekookte groenten. In de neus nogal marien, groen. Volle thee, redelijk lang. Tweede zetsel: de natte bladeren geuren wat naar omelet met een vlezige toets. De smaak is veel dieper, met een heel klein astringent tikje. 😊😊😊(😊)

Misho, Gyokuro, Jugetsudo: Bio. 20 gram. Voor september 2019. Kyoto. 60°C, 2 minuten. 26 euro. 16 maart ’19, 3 gram, 150ml, 2 minuten, 60°C. jadegroene infusie. Zeer mooi, vol aroma, met mooie spinazietoets, een klein vissig trekje. Zeer vol mondgevoel, piepklein tikje astringentie achteraan, heel dik, heel complex. Intens. Wat grassige afdronk. Heel mooie echo. 😊😊😊😊 Een tweede brouwsel was de intensiteit weliswaar kwijt, maar bleef overtuigend lekker, zelfs iets meer yummy, iets minder overweldigend.

Gyokuro Uji, 2018, Hotsoup: Bio. Oogst voorjaar 2018. Goed tot jul 2021. Afkomstig uit Ujitawara. Geen pesticides. Gebruik van een natuurlijke biologische kunstmest. Manier van telen heet Daichi tono kakutoh (“met veel moeite en geduld). 24.5 euro voor 50 gram. Ambient brew met Perrier, een uurtje getrokken, 3 gram, 250ml. Een héél curious maar ook zeer lekker aroma, hij doet me denken aan iets van bij de viswinkel in Oostende. Ook in de mond dat erg specifieke en curieuze element maar hier ook umami, en iets van zeewier en gerookte vis, heel intens en droog en vol rond-dwarrellende smaken. Heel bijzonder, heel lange afdronk. 3 november ’19: 4 gram, 65°C, 1 minuut, 200ml. Jadegroen. Ook hier in de neus dat eigenaardige element en duidelijk koude gebakken vis. In de mond umami en heel zacht, en vooral in het begin ook weer dat element en dan de gebakken vis. De umami zit vooral achterin. 11 maart ’20, 4 gram, 70°C, 1 min, 200ml, 60 sec: Erg zacht, pakken umami, zacht aroma met warme broodkorst en frangipane…dat vreemde element van in november is meer versmolten. De mond is dik, eerst met een heel mooie zuivere groene vegetale toets die wordt aangevuld door iets van broodkruim, een tikje vissigheid, een mooi ecomplexe finish; tweede zetsel, 90 sec: lekker, vooral groen, vegetaal, gras,bitterder, mooie afdronk nog wel. 😊😊😊(😊)

Premium Gyokuro Yame, Azumaya: 35 euro per 50 gram. 40°C, 3 min. Houdbaar tot juni 2020. 16 april ’20, 4 gram, 3 minuten, 40°C, 150ml, kyusu. OPgewarmd blad, ei en miso. Jadegroene infusie. Nat blad: ook hier vooral omelet, maar met een sausje erbij. In het aroma van de infusie zat nu ook iets vegetaals-grassigs, naast de umami, maar het aroma is eerder bescheiden. De smaak is vol en rijk, geen spoor van bitter, en ook hier die heel licht gebrande omelet, ik zou zeggen met wat rijst met daar een miso-sausje op. Mooie lange afdronk, mooi zoetje. Wanneer de thee verder afkoelt komt er iets notigs (pinda). Tweede zetsel: zoet, erg lekker, iets minder duidelijk maar nog steeds die heerlijke en wat aparte smaak van miso en ei. 😊😊😊😊

Gyokuro Cha Musume, Nio Teas: Kagoshima. 34 dollar voor 100 gram. 1 min aan 60°C. Kan nog 2 à 3 maal gezet worden. Organisch. Mr Sakamoto sinds 1985. 60°C, 60 sec, 150ml, kyusu, 5 gram. 30 Aug. 20: lichtgele infusie. Nat blad en infusie vooral umami als geur. Onmiddellijk umami, dan nog iets anders (hazelnoot, kan wel). Zoet en rond, maar niet echt erg dik. Redelijke afdronk. Tweede zetsel, 20 sec: de hazelnoot valt iets meer op. Derde zetsel, heeft nog wat umami en blijft zoet. 😊😊😊

Gyokuro Sasa Hime, Nio teas: Van dezelfde mr Sakamoto in Kagoshima. 38 dollar voor 100 gram. Bio. 2 min, 60°C. 30 sec voor 2^e tot 4^e zetsel. Saemidori, Okumidori en Yabukita. 3 september ’20, 60°C, 2 mins, 150ml, 5 gram: Droog blad: erg mooie geur, mooi uitzicht. Infusie lichtgeel. Aroma: grassig maar ook toetsen van hazelnootchocolade . Smaak: even een beetje neutraal, dan komen grassigheid, vlaagjes umami en hazelnoot samen opwellen. Heel fijne astringentie. Frisse finish. Tweede zetsel: veel zoeter, veel grassiger, minder umami, hazelnoot achterin. Leuk. Derde zetsel: grassig, nog een beetje zoet 😊😊😊(😊)

Gyokuro from Uji, Kyo-Tanabe “Yoneta” Goko cultivar, Thés du Japon: 13 mei 2020, handgeplukt. Inooko area, Kyo-Tanabe city, Kyoto. 5 gram, 30ml, 50°C, 120 sec. 27 dagen beschaduwd (ceiling-shelf covering). 30.18 euro per 50 gram (pre-taks). Kyo-tanabe is binnen Uji waarschijnlijk de beste regio voor top-gyokuro. Deze is handgeplukt van ongesnoeide struiken. Goko cultivar. 20 februari ’21, 30ml, 5 gram, 120sec, 50°C, in een shiboridashi; heel rijk en dense, zeer lang en extreme krachtig; in de nasmaak toetsen van witte bonen. Zeer veel umami. Tweede zetsel, 50ml, 60°C: een heel dikke en zachte thee met nog altijd veel impact en een erg lange afdronk. Er zit een heel mooie bitterheid tegen het einde aan (géén astringentie), en de afdronk is zoet. Derde zetsel, 60°C, 90 sec: zoet en zacht, en nog altijd met die leuke bittere toets erdoor geweven. Deed nu denken aan dik en pas gemaaid lente-gras, en zeker de echt heeft dat heel sterk. Vierde zetsel, 65°C, 2 mins: aangenaam maar voorbij, maar nog een erg lekkere afdronk. 😊😊😊😊

Gyokuro from Uji, Kyo-Tanabe “Dejima” Goko cultivar, Thés du Japon: 28.59 euro voor 50 gram. Inooka, Kyo-Tanabe city, Kyoto. 20 mei 2020, handgeplukt. 5 gram, 30ml, 50°C, 120 sec. 38 dagen beschaduwd (ceiling-shelf covering). Komt van een ongesnoeide shizen-shitate tuin. Met de hand geplukt. Gemaakt door mr Dejima. 21 februari 2021, 50ml, shiboridashi, 55°C, 60 sec. Erg sterk, veel umami, heel dik, heel breed uitwaaierend in de mond, met een sterke indruk achter op de tong. Heerlijk en erg complex, zeer smakelijk. Tweede zetsel, 60 sec: nog altijd erg veel umami, inderdaad richting een bouillon zeker in de geur. Zeer lekker, maar minder complex dan de Yoneta. De afdronk is al een beetje grassiger. Derde zetsel, 65°C, 120 sec: evolutie richting spinazie, en dunner nu maar met een mooie duidelijke smaak, heel recht. Zeer lekker. Wat lichte astringentie. Vierde zetsel, 70°C, 120 sec: nog altijd mooi; grassig 😊😊😊(😊)

Gyokuro from Uji-Tawara “Shimooka” Goko cultivar, Thés du Japon: Geplukt 23 mei 2020. Tachikawa, Uji-Tawara town, Tsuzuki district, Kyoto, door Mr Shimooka, één van de top gyokuro makers van Kyoto. 5 gram, 40ml, 50°C, 80-100sec. 21,18 euro voor 50 gram. 45 dagen beschaduwing. Ongesnoeid en met de hand geplukt. 27 februari 2021, 50ml, 55°C, 100 sec, shiboridashi, 5 gram. Sterke gyokuro maar met een heel aangename umami smaak die doet denken aan een bouillon maar een minder sterke dan die van mr Yoneta, vermengd met fruitigere toetsen. Zeer mondvullend en lang, mooi bittertje. Knappe afdronk. Tweede zetsel was wat vegetaler maar erg lekker en zeer zacht. Heel fluwelige en ingetogen gyokuro met een zeerr mooie spanningsboog en een prachtig bittertje. 😊😊😊😊

Gyokuro from Uji, Kyo-Tanabe ‘Yamashita’ Kyo-midori cultivar, Thés du Japon: 16 mei 2020, met de hand geplukt. Fugenji gebied, Kyo-Tanabe stad (één van de beste plaatsen voor Gyokuro), Kyoto. 38.12 euro voor 30 gram. Gemaakt door Yamashita Shinki, de kleinzoon van Yamashita Toshikazu, het hoofd van de Yamashita Shinjuen theetuin. Komt uit de ‘shizen-shitate’ tuin die niet gesnoeid wordt. Met de hand geplukt, tent-beschaduwing op drie niveaus. Met de hand gerold. Bewerkt in kleine partijen van 25kg wat telkens resulteert in 4 kg thee. Gemaakt van de zeldzame kyo-midori cultivar. 36 dagen beschaduwd. 5 gram, 30ml, 50°C, 120 sec. 13 maart ’21, 5 gram, 50ml, shiboridashi, 50°C, 2 mins. Heel mooi aroma. De eerste slok is een schok zoals het hoort te zijn met heel intense smaken van umami, bouillon, en erg rond en zoet. Heel dikke consistentie, heel mondbedekkend, extreem lang. Ondanks de heel indrukwekkende kracht toch ook elegant en complex. Tweede zetsel: heel complex en fijn, en nog steeds met en superlange afdronk. Derde zetsel, 10°C warmer: heel complex, ‘groener’, maar fijn niet zwaar, mooie astringentie, erg apart achteraan. Prachtige afdronk. 😊😊😊😊(😊)

Gyokuro from Uji, Kyo-Tanabe “Yoneta” Uji-hikari cultivar, Thés du Japon: Geplukt 9 mei 2020, met de hand. Shizen-shitate theetuin. Uji-hikari cultivar. Inooka area, Kyo-Tanabe city, Kyoto. Mr Yoneta. 5 gram, 30ml, 50°C, 120sec. 34,94 euro per 50 gram. 25 dagen beschaduwing. 6 maart ’21, 5 gram, shiboridashi, 50ml, 55°C, 2 minuten. De heel dikke infusie heeft een héél speciale en erg lange finish, en in de afdronk zit citrus. Veel umami, maar heeft ook iets romigs. Zeer intens en complex. Tweede zetsel, nu echt jadegroen. Zeer mooi klein bittertje, iets vegetaler achterin. Derde zetsel, zeer lekker, bijna mijn favoriet. Bessen, veel sterker dan in het eerste zetsel, ook in de erg mooie afdronk. Heel speciaal. 😊😊😊😊

Gyokuro, Kuma-en, 2020, Yame, Fukuoka: Proefpakket GJ Tea Marathon. 20 dagen beschaduwing. GI certificaat (en dus gemaakt volgens de 7 regels). Saemidori. Oogst 2020. 3 gram, 30ml, 2 min, 50°C. 5 december ’21, 40ml, 2 min, 3 gram, 50°C, shiboridashi: heel licht groene infusie. Nat: grassig, wat bouillon. Zoet, heel sterk, intens. Umami. Vooral vegetaal. Heel complex. Lange afdronk. Tweede zetsel, 35 sec, 70°C. heel mooi bittertje. Veel umami, nog altijd intens, zeer lekker. Dere zetsel, 80°C. Zoet, aangenaam. 😊😊😊😊      

Gyokuro from Uji-Tawara “Shimooka” Goko cultivar, Thés du Japon: Geplukt 23 mei 2020. Tachikawa, Uji-Tawara town, Tsuzuki district, Kyoto, door Mr Shimooka, één van de top gyokuro makers van Kyoto. 5 gram, 40ml, 50°C, 80-100sec. 21,18 euro voor 50 gram. 45 dagen beschaduwing. Ongesnoeid en met de hand geplukt. 27 februari 2021, 50ml, 55°C, 100 sec, shiboridashi, 5 gram. Sterke gyokuro maar met een heel aangename umami smaak die doet denken aan een bouillon maar een minder sterke dan die van mr Yoneta, vermengd met fruitigere toetsen. Zeer mondvullend en lang, mooi bittertje. Knappe afdronk. Tweede zetsel was wat vegetaler maar erg lekker en zeer zacht. Heel fluwelige en ingetogen gyokuro met een zeer mooie spanningsboog eneen prachtig bittertje. 😊😊😊😊 20 februari 2022, kyusu, 100ml, 2 mins, 50°C, 5 gram. Het natte blad heeft een heel leuk aroma dat me doet denken aan een zondagochtend, heel complex en lekker, met iets van brood maar ook de eerste geuren van de keuken waar men begint aan het maken van het middagmaal. Lekker dik, heel veel umami, fluwelig, nauwelijks bitters. Heel lekker verouderd. Tweede zetsel, 99°C, 2 sec. Veel vegetaler maar nog altijd met die maaltijd-in-aanmaak toets. 😊😊😊😊

Hadong

Zuid-Korea. Soms ook Wadong. 1200 jaar geleden werden hier de eerste Chinese theestruiken aangeplant, en het is de oudste theeregio van Korea, beroemd voor zijn groene thee. De Seomjingang en de Hwagaecheon rivieren zorgen voor veel mist, en de ondergrond bestaat uit goed drainerende kiezel. Veel thee wordt hier nog met de hand geplukt. Niet zo’n groot gebied, maar top-thee, onder andere van de Jiri San theeberg.

Jukro, Palais des Thés: lente 2018 gekocht in Brussel. Hadong, Zuid-Korea. Met de hand geplukt en verwerkt op de Jukro boerderij. 67 euro per 100gr. 5 januari ’19, 4 minuten, 6,4 gram op 650ml, op zijn westers in een theepot. De droge blaadjes zijn donkerbruin met enkele gouden tips ertussen. Geuren naar chocolcade en vanille. De natte blaadjes geuren erg intens, met zwarte chocolade, fruit, iets geroosterds en iets bijzonder lekkers achterin ! De infusie is mooi bruin en ruikt heel lekker, met vanille en chocolade. Heel smooth, geen spoor van astringentie, wel rond en zacht en met een heel klein uplifiting tikje fraicheur op het einde. Hij start met heel duidelijke chocolade waar dan subtiel iets van hout inschuift en het overneemt van de chocolade. Zeer evenwichtig en in balans, heel gastronomisch. Een statige, koninklijke thee, zéér lekker op een heel beschaafde manier. De natte blaadjes zijn nu afgekoeld en het deksel van de pot heeft iets heerlijks hout in de neus, één van de mooiste hour-geuren die ik al ontmoette. Ook de natte blaadjes geuren nu anders nu ze afgekoeld zijn, maar heerlijk complex. 😊😊😊😊(😊)

N°516, Woori, Paper & Tea: Wadong, Zuid-Korea. Jin-berggebied. Met de hand geplukt. Dubbele oxydatie gevolgd door een stevige roosterbehandeling. 20 gram, 25 euro. Best before 31 jan 2022. 24 aug 2019 in Berlijn. 7 september ’19, late namiddag, wisselvallig maar droog, fruitdag. 3gram, 2 min, 90°C, 200ml. Klassieke theepotje. Erg mooi droog blad, groot en volledig, mooi geoxydeerd (geen tip). Het natte blad heeft een erg aparte soeperige geur (zuring). Eerder lichtgekleurde roodbruine infusie. De infusie geurt zoet, maar ook met iets fris-zurigs, pas geplukte bermkruiden en bloemen. Erg levendige thee in de mond, mooi zuurtje, heel fris, een erg aparte maar lekkere attaque. Veel karakter. Er zit iets van cacao en de nogal complexe en evoluerende mond, maar ook iets van versgesneden wilde bloemen en kruiden. Mooie astringentie. Tweede brouwsel, zelfde tijd: ok maar niet erg interessant. 😊😊😊

Ha Giang

Vietnam, in het Noordoosten. Theetuinen op 1000 m boven de zeespiegel.

 

Hainan

Provincie in China. Robuuste thee uit een zeer toeristische streek van China. Sommige exemplaren zijn ok, maar de meeste is zeer basic.

 

Haiwn Tea Factory

Yunnan. ° 1999 door Zhou Bing Liang, de oud-eigenaar van de Menghai Tea Factory. Veel van hun material komt van hun bezittingen op de Yushu berg in het ZW van Xishuangbanna, maar ze gebruiken materiaal van bijna overal. Erg modern en groot bedrijf met een heel goede reputatie voor Pu’Er. Bekend voor zijn productie van eerder eenvoudige maar voor zijn prijs erg correcte Pu’er in grote hoeveelheden, helemaal in de stijl van de oude communistische fabrieken.

Handunugoda Tea Estate

Sri Lanka. Tittagalla, Ahangame in het zuiden van Sri Lanka. Rubber, kaneel, kokosnoot en thee. 30 ha thee. Bekend voor zijn ‘Virgin White Tea’, geplukt met gouden schaartjes en onaangeraakt dor mensenhanden. De 10 kg die elk jaar wordt gemaakt wordt opgekocht door Mariage Frères. Malinga Herman Gunaratne is de eigenaar, die het kocht na decennia lang ervaring te hebben opgedaan in de theeindustrie. Gespecialiseerd in kleine partijen waarmee hij al heel wat prijzen won.

Happy Valley Tea Estate

Tweede oudste theedomein van Darjeeling, gesticht in 1854 door een Engelsman, David Wilson, als de Wilson Tea Estate. In 1903 nam Tarapada Banerjee, een Indische edelman uit Hooghly, het domein over, en in 1929 volgde de buur, de Windsor Tea Estate, waarna de twee werden samengevoegd onder de huidige naam. In 2007 nam de Ambootia Tea Group het domein over, moderniseerde het productieapparaat, herplantte veel en schakelde over naar bio. 3km ten Noorden van Darjeeling. 177ha op een hoogte van 2100 m boven de zeespiegel, wat het ook één van de hoogste van de wereld maakt. Er werken 1500 mensen. Sommige struiken zijn heel oud en veel zijn tussen de 80 en 150 jaar oud. Het is de dichtstgelegen plantage bij Darjeeling.

 

Harumidori

Japan. Cultivar. Afstammeling van Kanayamidori en Yabukita. Laatschietend, zes dagen na Yabukita. Erg productief maar niet in de eerste jaren. Kan goed tegen de winterkoude, en wordt in de herfst één à twee weken voor Yabukita gesnoeid. Weinig astringentie, veel umami.  

Harumoegi

Japan. Cultivar uit 1981 voor sencha. Betekent ‘geelgroene lente’. Ontwikkeld in het Miyazaki Tea Research centre uit de snelgroeiende Chamoto F1NN27 en ME52, een cultivar die resistent is tegen ‘gray blight’. Chamoto is zelf een kruising tussen Yabukita en een Zairai uit Shizuoka. ME52 werd in 1932 ontdekt in Miyazaki. Eén à twee dagen later dan Yabukita. Kan goed tegen de koude en brengt veel op. Fris en zoet en eerder licht.

Havukal Tea Estate
Nilgiri, Zuiden van Indië. Fairtrade. Nog bezig met de conversie naar organische landbouw. Vooral groene thee.

Hayashi
Japan. Theedomein in Kirishima. °1897 door Iwao Hayashi. Nu geleid door Shutaro Hayashi, vijfde generatie in samenwerking met zijn oom. Bio sinds 1993 toen vader Osamu Hayashi merkte dat hij steeds meer moest gebruiken voor minder kwaliteit en hij zich zorgen maakte over de gezondheid. Papa houdt zich nog steeds bezig met het bestuderen van insectenbestrijding op een biologische manier. De verwerkingseenheid ligt in het midden van de plantage, een groot voordeel. Het domein heeft geen directe buren zodat er ook niet gesproeid wordt in de directe omgeving. Vooral Yabukita en Asatsuya, maar ook wat benifuuki.

Hei Mu Dan
China. Rotsthee. Betekent ‘Black Peony’. Naast de vier hoofdcultivars bevat Wuyi honderden varianten die vaak maar in kleine hoeveelheden bestaan, en maar heel zelden worden geëxporteerd. Sommigen worden gebruikt in Wuyi Da Hong Pao blends.

Hekai

Menghun Town, Menghai, Xishuangbanna, Yunnan, China. Eén van de recenter pas erkende theebergen, ten noorden van de Nannuo berg. Dichtbij Pasha en Bulang. Hekai betekent bron van water. Thuis van de Lahu, één van de oude etnische minderheden van Yunnan. 1400 tot 1700 m. Duidelijke bitters die echter snel kunnen omslaan in iets zoets. Ligt op de ‘Golden Mile of Pu’erh’ en is hierdoor veel bekender geworden. Hekai dekt eigenlijk 9 dorpen, 6 van de Lahu, 2 van de Dai en één van de Hanu. Manlong, Manmai, Mannan en Banpen zijn enkele namen.

Hekien Ocha no Junpei

Japan, Toyota in de prefectuur Aichi. °1870. 0.5 ha. Klein meer goed theebedrijf, geleid door Yoshimasa Yamauchi, de vijfde generatie hier, die lange tijd in een theewinkel werkte voor het het bedrijfje overnam. Matcha, kabusecha en hojicha. 

Henan

Provincie in China. De Dabie bergketen ten zuidoosten van Xinjang levert Xinjang Maojian op, een groene thee.

 

Henta Seicha

Japan. Kirishima, in de prefectuur Kagoshima. °1968 door Satoru Henta, de vader. Nu geleid door Kôichi Henta. 200 tot 300m hoogte aan de voet van de Kirishima berg. 25 ha, maar ooit begonnen met 10. Maakt zelf zijn organische compost. Hun organische sencha en matcha zijn hun topproducten. Ze maken ook Tencha en Fukamushicha. Cultivars: Yutakamidori, Okumidori, Saemidori, Asatsuyu, Asanoka, Sakimidori, Kanayamidori, Yabukita, Benifuki, Tsuyuhikari, Harumidori, Sayamakaori, Meiryoku, Kusawara en Seimei-zairai.

Henta Sencha, Nio Teas: 32 dollar voor 100 gram. 8 verschillende cultivars waaronder Asatsuyu, Okumidori en Saemidori. Mr Henta. 29 augustus ’20, 75°C, 1 min, 150ml, kyusu, 5 gram: nat blad, vegetaal en nogal chaotisch. Lichtgeel. Aroma is vooral zoet. Opmerkelijk zoet, dik mondgevoel, met een frisse toets aan de zijkant, die de mond doet wateren. De umami zit vooral in het midden. Grassige afdronk. Geen astringentie. De smaken in deze thee botsen een beetje alle kanten uit. Tweede zetsel, 20 seec: veel groenere infusie. Meer umami in de neus. Erg zoet en springerig startend. Beetje meer astringentie. Volle smaak. Derde zetsel, 25 sec: nog steeds lekker zoet, fijne grassige toets, resten van umami. Lekker. 😊😊😊

Henta Asanoka, Nio Teas: Mr Henta. Asanoka cultivar. Kagoshima. Eén van de drie single-cultivar teas van deze producer. Licht gestoomde asamushi. 230m boven zeeniveau. Mix van eerste en tweede flush. 1 minuut 75°C. 2 à 3 extra zetsels. 31 doller voor 100 gram. 28 aug. 20, 5 gram, 60 sec, 75°C, kyusu, 150ml. In het aroma van het natte blad zit iets extra’s bovenop klassieke sencha geuren, iets van binnenlucht. Goudgeel met groene schijn. Ook in het aroma valt dat binnenskamerse op, de geur van een hete stoof. De smaak is ook apart, met iets van de keuken, iets heel warms, graan (géén brood ) ? Tweede zetsel, 45 sec: echt groen. Dik en korrelig, maar met en bittere toets en weinig leuks nog. Niet mijn favoriet… 😊😊(😊)

Henta Saemidori, Nio Teas: Saemidori. Mr Henta. 32 dollar voor 100 gram. 230m boven zeeniveau en een blend van first and second flush. 1 min op 75°C. Dan telkens 20 sec. Niet beschaduwd. 30 augustus ’20, 5 gram, 60 sec 75°C 150ml. Zowel droog als nat blad hebben een interessante en complexe geur. Jadegroen en troebel. Heel intens aroma. Dik, mooi klein bittertje, mooie kleine grassige toets. Tweede zetsel, 20 sec: wat grassiger aroma maar heel complex. Mooie grassige smaak met dotjes umami en een interessante complexiteit. Erg heldere thee (qua smaak, niet qua uitzicht !). Derde zetsel: nice 😊😊😊(😊)

Henta Okumidori, Nio Teas: Okumidori cultivar. Kirishima. 33 dollar voor 100gram. Mr Henta. Licht gestoomde asamushi, 7 dagen beschaduwd voor de oogst. 230 m boven zeeniveau en een mix van eerste en tweede oogst. Fruity, strawberry, mango and papaya. 6 September 2020, 150ml, 5 gram, 60 sec, 75°C. Mooi aroma voor het natte blad. Jadegroene infusie. Erg fruitige aroma’s. Aardbei en mango. Dikke thee. Heel rond en fruitig, zo goed als geen astringentie. Tweede zetsel: opnieuw fruitig, maar met iets meer umami. Lekker en zacht. Derde zetsel: nu op zijn grassigst. 😊😊😊(😊)

Henta Matcha, Nio Teas: Mr Henta. Kirishima. Sweet and fresh. 34 dollar voor 30 gram. Saemidori cultivar.  Bio. Omringd door bossen en redelijk hoog gelegen. 1 à 2 gram voor 70 tot 100ml, 80°C. 20 september ’20, 80°C, 100ml, 2 gram. Heel romige matcha, mooi zacht, interessant aroma, complex vond ik, lekkere en lange afdronk, geen astringentie. Doet me wel een beetje denken aan de Saemidori Sencha van hetzelfde huis. 😊😊😊(😊)

High Tea

Oorspronkelijk het avondmaal dat boeren en arbeiders voorgezet kregen als ze thuiskwamen, met kaas, spek, koud vlees, pies, aardappelen of brood en een grote pot thee. Geëvolueerd naar iets van de hogere klasse voor de zondag wanneer het personeel zijn vrije dag had.

Hokumei
Japan. Cultivar. ‘Noord Thee’. Goed voor sencha maar ook icho of oolong. Vooral geschikt voor de koudere delen in het Noorden van Japan. De ouders zijn Sayamamidori en 5507, beide afstammelingen van Yabukita. °1992 als #43 en ontwikkeld door het Saitama instituut. 3 a 5 dagen na Yabukita.

Sencha from Sashima, 2021, Hokumei cultivar, Yoshida Meicha-en: Fukamushi sencha. Geoogst 13-16 augustus 2021, Otsutsumi gebied, Koga city, prefectuur Ibaraki. 13.14 euro voor 100 gram (zonder invoertaks). Sashima is samen met Sayama en Ashigara één van de drie grote theeproducerende regio’s in de buurt van Tokyo. Er wordt vooral fukamushi gemaakt, en er zijn niet zoveel producenten maar ze zijn jong en dynamisch. Deze werd gemaakt door mijnheer Yoshida. Half diep gestoomd. 26 maart ’22, 4.5 gram, 100ml, 80°C, 50 sec. droog, een intens grassige geur. Verse nog bedauwd geplukte kruiden voor het nat blad. Mooi lichtgele infusie. Stevige ronde aroma’s. In de mond onmiddellijk nogal veel bitters, en een stevige groene thee. Ik verwachte wat meer zachte impressies, maar die leken er vandaag niet bij te zijn. Tweede sessie, iets minder warm, 60 sec. Dieper groen. Start nog altijd bitter maar krijgt dan en zeker in de afdronk meer umami. Derde zetsel, 85°C, 1 min: nu echt eerst een bittertje en dan umami. Speciaal. 😊😊😊

Hohin
Japan. Ook bekend als houhin of shiboridashi. Kleine theepot zonder oor, zoals een gaiwan, maar dan met een snuit. Bestaat met een zift, maar die kan erg grof zijn om kleine bladdeeltjes door te laten. Vooral gebruikt voor gyokuro, de meeste zijn niet geschikt voor kokend of heel heet water. Kunnen zeer mooi versierd zijn.

Hong Hai Tang
China. Rotsthee. Betekent ‘Red Crab Apple’, genoemd naar de kleur van het blad. Het anthocyaan in het blad doet het rood uitslaan. Naast de vier hoofdcultivars bevat Wuyi honderden varianten die vaak maar in kleine hoeveelheden bestaan, en maar heel zelden worden geëxporteerd. Sommigen worden gebruikt in Wuyi Da Hong Pao blends.

Hongkong Storage

Pu’Erh term, ook wel Wet Storage genoemd. In tegenstelling tot Pu’erh uit Dry Storage die een extreem langzame natuurlijke fermentatie ondergaan, zijn dit Pu’erh die door ze gecontroleerd te bewaren in een warme en vochtige omgeving een versneld fermentatieproces ondergaan, waarna ze tien of vijftien jaar drogen en verder fermenteren. Ze krijgen hierdoor een heel ander smaakpatroon dan thee van dezelfde leeftijd in natuurlijke fermentatie. In het begin van de 20^ste eeuw was thee in Hongkong dat op dat moment een zeer arme bevolking kende een product dat in massa gedronken werd aan erg lage prijzen en bij eten, en dat werd nog erger toen Hongkong overspeold werd door mensen die op de vlucht voor de communisten waren. Omdat de eethuizen een constante wilden in hun aanbod werden theecakes aangekocht in bulk en gestockeerd in grote warehouses. Na een paar decennia begon men te merken dat de thee onderaan de stapels of tegen de muren of op de laagste verdieping van een warehouse (thee is een bulkproduct) waar de vochtigheid het hoogst was anders smaakte dan die vanboven of van hogere verdiepingen (Hongkong kent een erg hoge luchtvochtigheid). Die thee werd dan verplaatst om hem terug te doen droger worden, en na een tijd merkte men dat deze thee’s veel sneller dan de thee’s die droog bewaard werden evolueerden en veel sneller (een relatief begrip, je spreekt nog altijd van decennia) zacht werden en hun astringentie sterk verminderde. Dit schiep een vraag naar dit soort thee’s, zeker toen de communisten stopten met arttisanale productie en een heel uniform product begonnen te maken in fabrieken. In Hongkong wist men echter dat de manier van opslag en het spelen met de vochtigheid een enorm smaakverschil kon geven, en begonnen theehandelaren zich op deze manier te onderscheiden. Dit kan heel veel vormen aannemen, van het plastsen van extra waterdamp-aanmakers gedurende een periode, een afwisseling van wet storage, dry storage en zo een paar keer na elkaar. Ook de kamers waarin dit gebeurde ontwikkelden zo geheel eigen microflora zodat ook de plaats waar het gebeurde eigen karakteristieken meegaf. De hele techniek was heel empyrisch en een resultaat van experimenten en vallen en opstaan, zodat een thee die van hetzelfde jaar is toch heel anders kan smaken. Eén van de redenen van de populariteit van deze thee’s was dat men er uren mee toe kon komen zodat mensen die anders op hun piepkleine appartementjes zaten nu hun tijd konden doorbrengen in de theehuizen, en uren met één pot doen die geregeld werd bijgeschonken. Pas later begonnen mensen thee’s te verzamelen omdat er zo grote verschillen waren. Vandaag zijn sommige van deze thee’s zeer duur omdat ze heel zeldzaam zijn geworden, maar sommige zijn ook nog best betaalbaar. Ze zijn ook zeer drinkbaar, alhoewel er ook heel veel thee de ronde doet waarbij de wet storage mislukte en ongewenste geuren naliet en in handen van onscrupuleuze handelaren kwamen die via blenden met andere thee’s of zelfs chrysanthemum deze kwalijke geuren proberen weg te moffelen. Er bestaat ook eerder licht gefermenteerde wet storage puerh, maar het ideaal (voor Hongkong) is toch de zwaar gefermenteerde waarvan de soep zeer donker en bijna zwart is.  

 

Hong Xin Tie Guan Yin

‘Red Heart’ Tie Guan Yin. Over het algemeen is weinig geweten dat er van de Tie Guan Yin cultivar twee verschillende zijn, de Hong Xin ‘Red Heart’ en de Lu Xin ‘Green Heart’. De eerste kan beter tegen de koelte van grote hoogtes en is hoger van kwaliteit dan de tweede die vooral lager wordt aangeplant. De blaadjes van de Hong Xin variant hebben een rode schijn als ze jong zijn die later groen wordt als de andere. De Hong Xin variant wordt vaak, maar niet altijd, gebruikt voor de meer traditionele Tie Guan Yin’s.

Hong Yun TTES 21

Taiwan. Cultivar voor rode thee. Sinds 2008. Kruising tussen Keemun en Assamica uit Burma, Kyang, in Assam. Bekend als Red Rhythm omwille van de lange afdronk, maar dat is niet echt een correcte vertaling naar het schijnt, en Red Charm wordt ook gebruikt. Smalle maar grote bladeren die een heel intense thee voortbrengen. Vaak stevige astringentie. Citrus is ook heel typerend.

Hong Yun Rode thee TTES21, 2015, Hotsoup: 14,95 per 25 gr. Hong Yun rode thee TTES21, afkomstig uit Yuchi, Nantou, Taiwan. Deze thee groeit op 700m tot 800m hoogte en is geplukt en verwerkt in juli 2015 door Mr. Lee. Hong Yun #21 (sinds 2008) is een hybride thee, een kruising tussen de Indiase Kyang en Chineese Keemun rode (zwarte) thee en is erg moeilijk te produceren. De friszure kersige fruitigheid van de keemun past prachtig bij de honingzoete dikke smaak van de Indiase thee. De rinse smaken complementeren de jam achtige smaak. 30 december ’17, 24 februari ’18: nat blad ruikt naar gekookt fruit inclusief het zurige daarvan ; infusie: amberkleurig met een zeer mooie rode schijn; zeker na wat walsen opvallend aroma van kersen naast een zachtere en wat zoetere grondtoon, heel opvallend en interessant aroma en erg complex; in de mond valt alles meer samen, en de thee is lekker maar niet zo goed als in de neus, maar na een tijdje komt het chocoladetoetsje van een Qimen wel boven, zeker na het toevoegen van een wolkje melk (t mag misschien niet, maar t is wel heel lekker); goed gestructureerd, met ragfijne tannines; tweede infusie met nog iets duidelijkere chocolaté  😊😊😊😊 3 december ’18: de droge bladeren zijn donker van kleur en opvallend groot. Echt wel een mooie complexiteit voor de natte bladeren, heel aangename geur. In de neus nog steeds een mooie frisse fruitigheid naast wat zoetere toetsen van honing, niet heel uitgesproken meer maar lekker. Ook in de mond komt die confituurachtige fruitigheid geregeld door, ook in de afdronk. Leuk in de ochtend (de confituur op je toast zit al in de thee …). 😊😊😊😊 24 maart 2019: met stukje zwarte chocolade, hmmm, bij elke sip kwam die chocolade terug !

Hong Yun Black, 2020, Mist: Geoogst 10 april 2020. Hoogte 1100m. Meishan, Alishan, Chiayi County, Taiwan. Familiebedrijf van Sheng en Emily. Bio, als één van de weinige in de regio. Hong Yun cultivar. 33 euro per 100 gram. 4 juni 2021, 5 gram, 100ml, gaiwan, 95°C, 60 sec: groot en volledig blad. Heel origineel en fruitig en floraal aroma, heel zuiver. Amberkleurige redelijke diepe kleur. Ook in de smaak apart met een sterke citrustoets, als een tangerine, strak en wat astringent startend en dan heel wonderlijk openplooiend. Geweldig lange afdronk. Bijzonder. Tweede zetsel, 60 sec: vooral heel floraal in het natte blad. Nog steeds met die tangerine, vooral in de attaque, maar minder uitgesproken en meer floraal. 😊😊😊(😊)

Hosoi Noen

Japan. Theeboerderij in Wazuka, Kyoto. 5^de generatie. Kenta Hosoi is de voorzitter van de vereniging voor traditioneel theerollen. In 2018 won hij de eerste prijs in een competitie voor handrollen van thee op de traditionele manier. Gespecialiseerd in schaduw-sencha van hoge kwaliteit.

Houjicha, Hojicha

Japan. Geroosterde Bancha. De gezette thee is bruin van kleur en de blaadjes zijn geroosterd in een porseleinen pot (een houroku) boven een houtskoolvuur, een beetje zoals de Chinese geroosterde groene thee’s. Het procede werd in de jaren 20 van vorige eeuw voor het eerst toegepast in Japan. Vandaag wordt het gedaan met roterende trommels die de thee verhitten tot 200°C. De smaak is mild en in Japan is dit vaak de thee voor de kindjes die pas wanneer ze wat ouder zijn overstappen naar de al wat moeilijkere smaken van sencha. Hij wordt vaak geserveerd in de avond en zelfs voor het slapengaan omdat een groot deel van de caffeïne verdwenen is tijdens het roosteren. Leuke icetea. Zetten op 75-90°C, met trektijd 2 minuten.

Hojicha Bio: Japansethee.be, 17 euro per 80 gram. Afkomstig van japanse theemaker Obubu. 85°C, tweekannentechniek. Droog: takjes, lijkt op droge bosgrond in de Kempen, bruin, en geurt naar hout, mineralen (ijzer) en okkernoten. Nat: lijkt op natte dennebosgrond, is bijna zwart en ruikt naar bosgrond. De infusie is bruin met een oranje schijn, en geurt naar sterk gebrande popcorn, caramel, wijn. De smaak is lang en heeft iets zoets en de thee is helder met een scherp toetsje. Heel apart maar best lekker. 😊😊😊

Hojicha, Kakegawa-Cha, Nakane Tea Company: Uit Kakegawa bij Shizuoka. ITMA training in London, november 2018. Soft Roasted Hojicha. Milde hojicha, lichtbruine infusie. Lekker 😊😊😊

Obubu Gold Hojicha, Theetijd: Theetijd, 10 euro per 100gram. Gemaakt met in mei geplukte sencha uit Wazuka. 80-85°C. Heel zachte hojicha van een wonderlijke complexiteit. Geproefd bij een stukje Oud Brugge en de thee maakte de kaas veel complexer, maar werkte in beide richtingen: ook de thee werd complexer en voller en duidelijker. 😊😊😊(😊)

Kuki Hojicha Issin-en, Nio Teas: Gemaakt op de Issin-en boerderij door Mr Issin, in de bergen van Takachiho. Erg donkere, zwaar geroosterde houjicha. 75°C, 150ml, 5 gram, 1min30 sec. Inderdaad heel stevig geroosterde geur voor het natte blad. Nogal donkere kleur, acajou. Complex aroma, één van de meest complex geurende hojicha die ik ken. Bijzonder complex in de mond, zacht en eigenaardig duidelijk sterk geroosterd maar nooi té, en nooit aagebrand.  Iets van koffie maar later in de mond meer hout. Zeer mooi gebalancerd. Heel zacht aanvoelend in de mond, bijna fluwelig (creamy, zegt de website). Tweede brouwsel, 20 sec: caramelkleurig. Erg lekker aroma, koffie met chichorei maar dan hele lekkere. Heel zacht en romig in de mond. Heerlijk. Derde zetsel, 20 sec: nog steeds mooie neus. 😊😊😊😊

Kawabata-en Houjicha, Nio teas: 4 September 2020, 5 gram, 150ml, 1min30sec, 74°C, glazen pitcher. Bijzonder complex en lekker voor het droge blad. Wel wat steeltjes. Een elegante en mooie geur voor het natte. Lichtbruine caramelkleurige infusie. Zeer mooi warm aroma, granen. Lichte en zoete attaque, mooie warme en bijna troostende smaak, een heel elegante en lekkere zachte hojicha. Mooie complexe smaakpatronen die wat aan eten doen denken, meer dan aan thee. Het was misschien de moment (zware week), maar ik vind deze zéér lekker. Lange afdronk. Tweede zetsel, 30 sec: nat blad geurt fruitig. Donkergoudgele kleur. Stevig gebakken graankoekjes in de neus. Heel zachte en aangename smaak, gebakken vis (zat in het eerste zetsel ook al wat). Derde zetsel: zoet, zacht 😊😊😊😊

Hijiri Hojicha Obayashi Tea Farm, Aichi, Postcard Teas:  Sample, July 2020. Boerderij in Okumikawa, Aichi. 100 jaar oude Yabukita bomen en zairai struiken. Blend van groene thee en twijg, en in het seizoen geroosterd door de kleinzoon die zo zijn eerste verantwoordelijkheden begint op te nemen. April 2018 ? Roasted medium-high. Tabak, toast en gecarameliseerd fruit. 90°C, 3 tot 4 gram per cup, 2 infusies. 15 pond voor 100 gram. 19 september ’20, 4 gram, 2 mins, 90°C, 180ml, kyusu. Nat blad: absoluut geen klassieke hojicha geuren, meer wakoucha fruit. Karamelkleurige infusie. Geur infusie, een heel zachte hojicha, sigaar, donker gebakken broodkorst, nét niet verbrand. Zeer zacht, bijna fluwelig, uitermate lekker, complex en aangenaam. Alles wat aan een hojicha soms niet zo ok is, is hier wél ok, en meer dan ! Excellent ! Wat een lekkere avondthee zeg ! Ongelooflijk lange en sterke echo. Tweede zetsel, nat blad nu nog meer zoete tabak. Heel zuivere aroma’s van hout en tabak. In de mond iets meer een klassieke hojicha maar zeer lekker.

Hojicha, Honda Seicho: zeer sterk geroosterde, bijna zwarte hojicha. Droog blad geurt naar rijpe banaan in Afrika. 2.5 gram, 90ml, 100°C, 40 sec, kyusu. Het droge blad geurt naar koffie. Het natte geurt helemaal anders, naar caramel, zeer complex ook en zéér lekker, heel origineel. De smaak is meer butterscotch (babbelutten), zeker in de afdronk, zoet en lekker met een heel mooie mondontwikkeling en een heel curieus mondgevoel. Opmerkelijk. Om het diep geroosterde te krijgen werd de thee driemaal achter elkaar tot 120°C geroosterd en tussenin opnieuw afgekoeld. 😊😊😊😊(😊)

Asamiya Kuki Hojicha Roasted Twig 2020, Katagi Koka-en, The Tea Crane: Sample. 2020. Takatomo Katagi. Asamiya, Prefectuur Shiga. Alleen de steeltjes werden gebruikt. 3 à 4 gram, 100ml, 1 à 2 mins. Bio. 2 januari ’22, 4 gram, 200ml, 98°C, pitcher, 90 sec: mooie complexiteit voor het aroma, er zit hier heel wat in (mout, maar zeker ook honing, hout en iets zeer lekker fris…). Helder roodbruin (maar meer bruin dan rood). Beetje schuim. Ook de smaak is uitermate complex, ook hier zit heel veel in. Heel mooi zoetje dat tegelijk mooi fris blijft. Tweede zetsel: minder complexiteit maar even smakelijk als een normale hojicha. 😊😊😊😊(😊)

Hojicha, Tsukigase, Global Japanese Tea Marathon: Yamata-midori, bio. Lente-oogst, gevolgd door een dag verwelking onder de schaduw van bomen, daarna gemaakt als een sencha en licht geroosterd. 9 April 2022, 5.3 gram, 175ml, 75°C, 2min30sec. Steeltjes en nogal gebroken blad. Warm, droog: chichorei. Nat blad, veel steeltjes en redelijk veel nog erg groen blad. Uiterst opmerkelijk aroma dat ik nog nooit rook bij een hojicha, wel met die typische cacao toets, maar met daaronder iets heel fris. Kleur van een oude wijn, heel helder, geoxideerd goudgeel. Heel complex aroma, echt uniek voor een hojicha. In de mond zacht, complex en breed, licht astringent, heel lange finish. Zacht. Wat een ongelooflijk interessante hojicha is dit. Zo lekker zeg, fris en elegant ook. 😊😊😊😊(😊)   

 

Hsinchu
Noordwest Taiwan. Hoogvlakte op ongeveer 200m hoogte. Bekend voor zijn oolong’s, die hier 40 tot 60% oxydatie kennen. Dongfan Meiren (Oriental Beauty of Bai Hao oolong) komt uit deze regio.

Huading Yunwu

Zhejiang, China. Groene thee van de berg Tiantai.

 

Hualien
Oostkust van Taiwan. Niet de grootste theeregio van Taiwan, maar misschien wel de meest diverse. Theetuinen in de vlakte maar ook tot op 1000m hoogte. Zowel oolong als groene thee en zwarte thee. Ten zuiden van Hualien ligt ook Taitung, een andere kleine theeregio.

Huang Da Cha

Provincie Anhui. Gele thee. ‘Big Yellow Tea’. Bot en drie of vier blaadjes. Romig als een gele thee maar smaakt eerder als geroosterd brood of koffie of chocomelk dan thee omwille van het zware roosterproces dat hij ondergaat. Deze thee zou goed combineren met kaas en rood vlees in een roomsaus.

Huang Da Cha, Simon Lévelt: 19 mei 2018, Sample. Gele thee. 6.4 euro per 75 gram. 20 mei ’18: 2.4 gram, 85°C, 250ml, 120 sec. Droog: melkchocolade, zoetig, cacao, de blaadjes zijn donker geroosterd en redelijk groot van blad. Nat: curieuze mengeling van iets groens en toast; ‘cime di rape on toast’. De infusie is intens geel, in de neus gerooosterd brood, in de mond zacht en vol. Tweede zetsel, idem maar 180 sec: natte bladeren geuren meer versmolten en minder groen. De infusie gaat wat richting caramel, de neus is interessanter, de mond is lichtjes tanninerijk maar smaakt bijna hetzelfde. Derde zetsel, idem: kleur gaat naar het oranje, natte blaadjes geuren naar een wat vreemde cake. In coldbrew doet de thee denken aan een Hoyicha. 😊😊

Huang Dan
China. Cultivar. Vaak met toetsen van Osmanthus bloemen. Vroege variant. De oolong-thee die ermee gemaakt wordt heet Huang Jin Gui. Ook gebruikt in Tie Guan Yin blends.

Huang Guan Yin
China. Cultivar. Kruising tussen Tie Guan Yin en Huang Dan.

Huang Jin Bai Lu

China, Sichuan. Golden White Dew. Zwarte thee van topkwaliteit, een beetje als Jin Jun Mei. De Golden slaat op de grote hoeveelheid tip (120 knopjes voor één gram), de White Dew op de plukperiode die in de herfst valt (september). Voor de eerste keer gemaakt in 1959 voor voorzitter Mao en sindsdien in productie maar in zeer kleine hoeveelheden. Gemaakt van halfwilde oude theebomen hoog in de bergen.

Bailu Gold, Huang Jin Bai Lu, 2020, Mei Leaf: September 2020 geoogst. Lao Chuan Cha Qun Ti Zhong cultivar. Yunlian County, Yibin, Sichuan. 1200 m hoogte. Alleen knop. 19.95 £ voor 100 gram (156 euro voor 100 gram). 24 december ’21, 4 gram, 100ml, gaiwan, 25 sec, 95°C: zeer veel gouden tip, heel kleine blaadjes. Nat blad: bijzonder edel aroma, zeer complex versmolten (rozijnen, noten (geen okker), karamel, rozen). Helder roodbruin, mooie kleur. In de mond perfect startend met een intrigerend samenspel van fijne smaken met een perfect evenwicht en een ongelooflijke afdronk. Van start tot finish en afdronk subliem. Verrukkelijke thee. 30 sec: lychee en rozen. Zacht, fris, een klein beetje astringentie. 35 sec: zacht, lekker, gedroogd fruit. 50 sec: goed. 😊😊😊😊(😊)

Huang Wen

China. Producent in Wei Shan in Hunan. Zoon van Huang Xue Qin, die het bedrijf oprichtte in 1994 toen hij zijn taxibedrijfje van de hand deed. Wen startte in de theeindustrie in 2013. 400 ha, goed voor 600 ton thee. Verdeeld door Camellia Sinensis.

Huang Pian
China. Betekent Yellow Leaves, en eigenlijk een bijproduct van Pu’Er. Voor de productie van pu’er plukt men meestal de vier eerste blaadjes (bij groen is dat alleen de knop en het eerste, soms ook het tweede). Bij de selectie worden het derde en vierde blad vaak er terug uitgehaald omdat ze gelig zijn, of te groot en te lelijk. De boeren houden ze apart en dit is de thee die ze zelf drinken. Hij is lichter dan de pu’er van hetzelfde lot maar omdat de blaadjes wat ouder zijn hebben ze vaak veel smaak. Zelden gecommercialiseerd maar goedkoper dan ‘normale’ Pu’er en vaak echt lekker.

Huangshan

Anhui, in het Zuidwesten van de provincie. Oude naam Huizhou. Gebied rond de Huangshan Shan bergen. Hier wordt al meer dan 1000 jaar thee gemaakt. Huizhou omvatte de theegebieden Xiunung, Qimen, Jixi, Jixian en Shexian. Tijdens de Ming en Qing dynastieën vond de roerbak-techniek om het groen te fixeren intrek. Het succes van de groene Huangshan Yunwu en Tunxi thee’s, leidde tot nieuwere thee’s als Taiping Houkui en zwarte thee’s als Maofeng en Keemun. De Hui handelaren verspreidden de thee over heel China en zelfs tot in Japan en Portugal. Na de val van het Keizerrijk ontstonden drie fabrieken, in Qimen, Tunxi en She die groene en zwarte thee maakten. Na successen met Huangshan Maofeng en Taiping Houkoui die op korte tijd populair werden ontstonden nieuwere thee’s als witte Huangshan, Yinhao jasmijnthee, Dishui Xiang, Keemun Xiangluo en Huangshan Green Peony. Momenteel wordt er elk jaar 40.000 ton thee gemaakt, met een plantareaal van 54.000 ha. 

Huang Xiao Cha

Provincie Anhui. Gele thee. ‘Little Yellow Tea’. Kleinere blaadjes dan Huang Ya. Romige gele thee, its zoeter en floraler dan Huang Ya omdat de blaadjes ook kleiner zijn.

 

Huang Ya

Sichuan, China. Ook bekend als Yellow Bud. Thee van de Mengding berg, met theetuinen op hoogtes rond de 1000 meter boven de zeespiegel en veel mist (meng). De beste thee wordt geoogst in de lente van de botten en er wordt een gele thee mee gemaakt die een zoete toets combineert met het aroma van versgesneden gras (voor de beste exemplaren).

 

Huangshan Mao Feng

Provincie Anhui, China. Yellow Mountain Fur Peak. Groene thee. Net als Keemun één van de 10 beste thee’s van China. De thee komt van de Huang Shan (Gele Berg) bergketen, een ruw gebergte met een harde winter en veel mist, waar de geschikte plaatsen voor thee niet dik gezaaid zijn maar wel heel erg goede thee opleveren. De hoogste toppen van de keten liggen op 1800m, maar de beste theetuinen liggen op hoogtes tussen de 300 en 800m. Alleen de bot en het eerste blad worden geplukt, en voor een standaard Mao Feng is dat de bot en de twee eerste bladeren, en de thee zou dus aromatischer moeten zijn en fijner. De beste worden geplukt voor het Qingming festival waarbij de voorvaderen worden geëerd. Heel typisch is de geur van magnolia, maar ook orchidee wordt genoemd, of bamboescheutjes. Het blad heeft een zilverachtige schijn dankzij de fijne haartjes of mao, vooral aan het einde of feng van het jongste blad. De vorm van de blaadjes lijkt wat op sommige rotsen in dit gebied, de cultivar is Huang Shan Da Ye Zhong. Het aanbod is erg beperkt, en hij wordt geregeld geschonken aan internationale hoogwaardigheidsbekleders en diplomaten. De legende rond de thee is die van het koppeltje dat van elkaar gescheiden werd door de jaloezie van hun heer. Toen die de vrouw tot concubine nam en de man uit de weg liet ruimen, zocht de weggelopen vrouw haar minnaar in de bergen. Nadat ze hen gevonden had weende ze zo veel dat er zich een stroompje vormde en veranderde zij in een theestruik. Dat de regio vandaag bijna continu gehuld is in mist en wolken zou nog steeds zijn oorsprong vinden in het verdriet van de jonge vrouw. Zetadvies, westers: 2.5 gram op 250ml, 75-85°C, 4 à 5 minuten. De interessantste resultaten krijg je vaak met een gaiwan (meer thee op minder water en kortere trektijden, voor meer uitleg zie onder gaiwan).

Huang Zhi Xiang
Of Huangzhi Xiang. Aroma van gardenia’s of oranjebloesem. Aroma dat zich kan ontwikkelen wanneer goede dan cong oolong gemaakt wordt, hangt af van de manier waarop de thee gebakken wordt.

Hubei

Provincie in China. Ligt naast Anhui, en is veel minder bekend, maar de productie is eigenlijk groter en wie zoekt kan hier erg mooie thee vinden. In de westelijk gelegen heuvels wordt gestoomde groene thee gemaakt, één van de weinige plaatsen in China waar dit gebeurt. De naam Hubei betekent ‘gebied ten Noorden van het meer’, en dat meer is het grote Dongting meer. In het westen ligt een bergketen waar de Yangtze rivier doorheen snijdt en Hubei kent een paar enorme stuwmeren, maar het zijn de meest westelijke grensgebieden waar thee wordt gemaakt. De beste zwarte thee komt van het gebied rond Yichang en benadert de kwaliteit van latere Keemun’s. De klassiek gemaakte groene thee’s zijn grassig en sappig, en de beste komen van hooggelegen theetuinen. Er bestaat ook Lu Zhen en En Shi Lu Yu, gestoomde groene thee, uniek voor China en minder vegetaal dan hun Japanse tegenhangers.

 

Hubei Brick Tea

Zeer decoratieve tegelthee uit Hubei.

 

Hui Ming

China, Zhejiang. Ook bekend als Jingming Huiming of Jingning Huiming naar het dorp. “Witte thee”, alhoewel het wel degelijk een groene thee, is en geen witte. Komt van de hellingen van de berg Chimu. Volgens de legende plantte de monnik Hui Ming theestruiken rond zijn tempel 1100 jaar geleden. Won in 1915 een gouden medaille in San Francisco maar de productie viel stil tijdens WOII, en werd pas terug opgestart in 1979. Oogst van april tot mei en september tot oktober. Knop en twee blaadjes. Rijke thee met floraal aroma, vaak ook met elementen als perzik of kruiden en een lange afdronk. Huiming is ook de naam van de cultivar. Zetadvies, westers: 2.5 gram op 250ml, 75-85°C, 3 à 5 minuten. De interessantste resultaten krijg je vaak met een gaiwan (meer thee op minder water en kortere trektijden, voor meer uitleg zie onder gaiwan).

 

Hunan

Provincie in China. De naam verwijst naar de ligging ten zuiden van het meer, en hiermee wordt het Dongting meer bedoeld. Het bekendst voor zijn Jun Shan Yin Zhen, een gele thee, zijn Wei Shan Mao Jian, een licht-rokerige groene thee, en traditionele tegelthee. Mao was afkomstig van deze provincie. Thee is hier een snel groeiende en innoverende industrie maar onder de makers van de gele thee vind men vaak oude en erg traditionele theemeesters. Minder bekend als regio, maar één van de grotere theeregio’s van China.

Jin Jian Mei, Thee met een verhaal: Thee geselecteerd door Mei Lan Hsiao, Belgium Chinese Tea Arts Centre, en ontwikkeld voor haar door een theeboer uit een nationaal park in de regio Hunan. De bemesting is organisch. Handgeplukt en met de hand gewokt. 17.8 euro voor 50 gram. 2 gr, 250ml, 45 sec, 95°C. Bijna alleen gouden tip, mooie fijne redelijk grote draadjes, heel mooi uitzicht. Roodbruin. Ergens in september: Heel apart en filigraanfijn aroma met mooi frui, een vleugje cacao ? in de mond fris, een beetje astringent, maar nogal dun eerst, dan krijgt de thee (je moet slurpen) iets heel lekkers, fascinerend eigenlijk, iets zoets en fruitigs, verslavend lekker vooral in de attaque want lang is hij niet. 5 november ’18, 6 gram op 400ml, westers, 95°C, 3 minuten. Roodbruin. Al bij het schenken stuwt er een heerlijke geur op uit de pot die heel sterk doet denken aan aardbeienconfituur, ook de losse blaadjes geuren hiernaar maar op een heel complexe, interessante en vreselijk lekkere manier. De infusie heeft een iets andere geur waarbij die confituur nog meer omvat zit in andere dingen. De mond is heel elegant, heel fijn, met alleen de allernoodzakelijkste astringentie, en een heel mooie smaak, met een medium-lange maar niet sterke afdronk 😊😊😊😊 31 december 2019, 95°C, gaiwan 100ml, 4.2 gram, 1 min. Het natte blad rook zeer aromatisch en zeer fruitig, met lychee en druiven. Kleine, lang en fijn gerolde blaadjes in zwaardvorm, uitsluitend tip. De kleur van de infusie is rood met oranje. In de geur zit mout en fruit, een beetje lijkend op niet-traditionele jin jun mei. De mond is licht en fris, met een beetje astringentie, iets peperigs en medium lengte. Tweede zetsel, 1 min 25 sec: het nat blad geurt nog steeds prachtig maar is nu iets aardser en ruwer. De infusie is nu meer een roodbruin, de kleur van mahoniehout, en de thee smaakt moutiger met meer astringentie. Derde zetsel, 2 min: terug meer fruit in het nat blad. Aangenaam in de mond, met een fris zuurtje. 😊😊😊😊

Mao Jian Xiang pre-Qing Ming, 2019, Grand Cru, Palais des Thés. 75 euro per 100 gram. 53 gram. 6 gram, 4 minuten, 75°C, 300ml. Provincie Hunan. Bio. Xiang is een taal, ook gesproken door Mao, die in Hunan gesproken wordt. Mao Jian slaat op het uitizcht van de blaadjes. 14 april ’20, 4 gram, 200ml, 4min, 78°C: erg kleine fijne gekrulde blaadjes. Nat blad: een erg vol aroma, niet echt vegetaal, wat grassig, zacht. Strogele infusie. Erg neutrale mond, met echt op de achtergrond rijke tonen en een mooie fluwelen minerale afdronk, heel elegant, iets heel zachts notigs. Erg mooie zachte tonen die retronasaal doorkomen. Moest er even aan wennen omdat dit een thee is die fluistert en niet schreeuwt. Geen astringentie (na een zettijd van vier minuten !). Een zéér beschaafde thee. Tweede zetsel met 5 minuten, zelfde parameters: zeer notige aroma’s in de neus maar met een licht gebrande bittere zijtoon na walsen. Nat blad geurt nu wat vegetaler maar op een erg interessante manier. Iets zoeter in de mond, iets notiger, géén astringentie ! maar helaas iets minder complex en elegant. Maar zeker de moeite van het zetten en aan deze prijs mag dat ook. 😊😊😊(😊)

Gu Zhang Mao Jian, Lindfield: 10 euro per 100 gram. Cadeauke van Fabio, oktober 2020. 26 oktober ’20, 2min 30sec, 150ml, 3 gram, 80°C. Flauw aroma. Wat vage notigheid, alles is nogal vlak, maar net leuk genoeg om te drinken. Astringentie onder controle, notigheid is wel aardig, ronde, zelfs wat mollige thee. De afdronk is aardig maar valt bijna onmidellijk dood 😊😊(😊)

 

Huo Shan Huang Ya

Provincie Anhui. Gele thee. Mount Huo Yellow Sprout (omwille van het hoge percentage botten). Ooit werd dit beschouwd als een Gong Sha (Imperial Tribute) thee. Het is een eerder lichte gele thee, een beetje notig van smaak met lange blaadjes, en romig zoals andere gele thee’s. Het maken ervan was vergeten maar werd in de jaren 70 herontdekt. Vroeg geplukte blaadjes, meestal rond het midden van april. Eén knop en twee blaadjes, of “één vlag, één pistool” met een nog gesloten blaadje en één dat al open staat. Gele thee wordt snel gemaakt, en het productieproces duurt maar een halve dag. In China zegt men ’s morgen geoogst, ’s middags gemaakt. Kan tot drie keer toe herbruikt worden, en de Gaiwan is de meest geschikte zetmethode. Geurt vaak naar verse bamboe en kruiden maar het notige is het meest typisch. De cultivar is vaak Huoshan Morning. De beste kunnen bijzonder complex zijn. Deze thee vraagt om meerdere keren na elkaar gezet te worden, de eerste keer 45 seconden, met telkens 15 of 30 seconden erbij.

Huo Shan Huang Ya, Twinings: 12 £ per 50 gr. Vroeg geplukte blaadjes. 1 a 2 minuten. Kan tot drie keer toe herbruikt worden. 17 maart 2018: 85°C, 80 sec. de natte blaadjes geuren naar geroosterd brood en bloemen; infusie: een heel mooi intens geel; in de neus is het eerste dat opkomt geroosterde nootjes, dan ook honing, hij zou ook moeten geuren naar orchidee, alleen weet ik niet hoe orchidee ruikt 😊, en naar kamperfoelie, en nu je het zegt…. In de mond zacht en rond, met een zoet tikje in de afdronk, en heel vaag iets geroosterds. Tweede brouwsel, 3 minuten: nog meer het geroosterd brood, en in de mond wordt hij licht bitter en overheerst het geroosterde, zonde eigenlijk; wanneer de thee wat afkoelt overheerst één bepaald aroma; lange afdronk wel; derde keer, zeer zacht in de mond, maar de smaak is wat weg, lijkt nu het meest op groene thee 😊😊😊

Huo Shan Huang Ya, Dan-Dan: 2.6 euro per 5gram. 25 maart ’18: mooie, groene, plat en recht geplooide blaadjes met een erg lekker en zoet aroma; 1e trek, 45 seconden: infusie is lichtgeel; de natte blaadjes hebben intrigerende en complexe geur; een heerlijk complex aroma, helemaal niet grassig maar eerder floral en fruitig, met iets zoets; in de mond een opvallende notigheid, mooi zoet, geen spoor van iets gebrands; hele mooie finish, lange afdronk; heel volle, zachte en zuivere smaak met een prachtig zoet toetsje; topthee ! 2e treksel: 60 sec: iets gelere kleur voor de infusie; het aroma is in dezelfde lijn maar meer versloten, een beetje als de geuren van een keuken in actie; in de mond iets meer structuur, maar nog even lekker (iets minder lang ?); de geur van een vroege zomerochtend…derde infusie 90 sec: geen kleurverschil, aroma en smaak worden nu vegetaler, in de mond nu umami en iets soepigs. 😊😊😊😊

 

Hwangcha

Zuid-Korea. Theesoort die nog het meest lijkt op gele thee maar dat dan ook weer niet helemaal is. Zie ook balhyocha. De thee wordt verwelkt, gerold, gestapeld en gedroogd, en is licht geoxideerd (waardoor nogal wat Koreanen hem beschouwen als een zwarte thee).

 

Hyson

Historische groene thee die in de 18^de eeuw heel bekend was als exportproduct naar het Westen. Hij was toen redelijk duur was en werd hoog ingeschat. 70% van de thee die de Boston Tea Party in de haven gooide was Hyson. Het was één van de verzamelnamen voor thee en de naam zie je vaak op oude thee-caddy’s. Tegen 1800 bood Twinings de volgende groene thee aan: Twankey en Singlo als thee’s van lage kwaliteit, Imperial als medium-kwaliteit en Hyson en vooral Young Hyson als topkwaliteit. Komt oorspronkelijk uit Anhui, en bestaat meestal uit de wat oudere blaadjes, en vandaag is het een thee van lage kwaliteit. Opmerkelijk is dat de thee gestoomd wordt en niet gebakken zoals de meeste andere Chinese groene thee. Young Hyson of Lucky Dragon bestaat uit de vroegst geplukte blaadjes en wordt ‘voor de regens’ geoogst. Hij bestaat in 4 verschillende kwaliteiten. Tegen 1870 had de naam veel van zijn populariteit verloren, en vandaag ontmoet je hem nog zelden in een actueel aanbod.  

Young Hyson Lucky Dragon: ITMA tasting, februari 2019. 4 euro per 100gram, Metropolitan Tea Company, Canada. De droge blaadjes hebben een wat stoffig aroma, zijn grijsgroen met wat steeltjes en veel lichtbruine blaadjes, heel droog, met de beste blaadjes gekruld. 130ml, 1 min 30 sec, 3 gram, 80°C: diepgouden infusie, troebel. De natte blaadjes geuren naar oude thee, de infusie is geurloos. De smaak is zoet, geen astringentie, nogal vlak. Tweede zetsel, 2 minuten: beter gebalanceerd, zoet, wat vegetaal, leuke astringentie, wat zoethout in de echo. Een derde zetsel leverde zoet water op zonder structuur of smaak 😊😊

Hysson, Gorreana: de basis groene thee van Gorreana. Groen en bruin gekapt blad. 6 augustus ’20: 80°C, 2 mins, 3 gram, 200ml. Diep Goudgeel. Een wat groen aroma. Weinig speciale smaken maar rond, zacht en aangenaam.

Ibaraki

Japan. Prefectuur in het midden van Japan waar de hoofdstad Tokyo ligt. Ondanks de grootte van de hoofdstad nog altijd de derde grootste landbouwopbrengst van alle prefecturen dankzij de enorme landvlakte van Kanto. In 1883 was dit de 10^de grootste prefectuur que theeproductie, in 2020 de 16^de, met een jaarproductie van 260 ton. Thee begon hier in 1593 en in 1859 was Satsuma thee van Ibaraki de eerste thee die geëxporteerd werd naar de VS. Bando en Sakai (Sashima), Shirosato (Furuuchi) en Daigo (Okukuji) zijn de drie voornaamste theemerknamen. Men begint hier pas midden mei te plukken, en er wordt gewoonlijk mar twee keer geoogst. Sencha en bancha zijn de meest voorkomende thee’s.

Ice Brew

In Japan gekend als kouridashi of koridashi. Bij deze manier van theezetten wordt een goede Japanse groene thee als sencha of zelfs gyokuro in een glas gedaan waarop een blok ijs wordt gelegd. Door het langzame smeltproces wordt aan de thee veel smaak maar zo goed als geen bitterheid onttrokken. De smaak van het smeltwater verandert ook tijdens het proces (een sommelier kan daarmee spelen). De kwaliteit van het gebruikte water voor het maken van het ijs is zeer belangrijk.

Iced tea
Ijsthee was altijd al het populairst in de Verenigde Staten waar zo goed als iedereen het drinkt tijdens de zomermaanden. De traditie ontstond in de tweede helft van de 19de eeuw toen Japanse groene thee de meerderheid van de geïmporteerde thee uitmaakte, en in 1879 stond dit recept in Housekeeping in Old Viginia: Na het verhitten van de theepot, voeg een kwart kokend water en twee volle theelepels groene thee toe…vul de bekers met ijs en suiker. Een beetje citroen zal de thee lekker en gezond maken omdat het de bitterheid wegwerkt. Vandaag wordt 85% van alle thee in de VS gebruikt om er ijsthee mee te maken, en vooral in de Zuidelijke staten is het immens populair, en de meeste winkels en restauarants maken hem vers en hebben een eigen recept. Hij is niet altijd gesuikerd, en soms mag je de suiker zelf toevoegen of vraagt men je sweet or un?

Broken Cloud Ice Tea, Rare Tea Company: Zwarte thee van de Lakyrsiew Tea Garden in Meghalaya, India. Fijner gesneden om hem geschikter te maken voor ijsthee. Heel kleine theetuin, ergens tussen Assam en Darjeeling. 5.99 pond voor 40 gram. 6 gram op 1l. Juli – augustus 2020: mooi gekleurde ijsthee, perfect als basis voor koude thee met een citrus/munt cordial om mee op wandeling te nemen.

Ichibancha

Japan. Thee van de eerste oogst, of lente-thee. Heeft meer smaak dan latere thee’s omdat de thee in de voorafgaande periode meer voedingsstoffen kon opnemen die de smaak beïnvloeden. Kan ook Shincha genoemd worden, wat “nieuwe thee” betekent.

 

Ichi Go Ichi E

Japans filosofisch begrip dat van belang is in de theeceremonie. Het betekent letterlijk één leven één kans. Het zegt om voluuit te genieten van elk moment tijdens de theeceremonie, want elke keer is ze een beetje anders dan de vorige en dus uniek, en nooit meer 100% herhaalbaar. Zowel de gastheer als de gast kunnen dus beter hun volle aandacht geven aan de gelegenheid, en geen afleiding toelaten.

 

Idulgashinna Tea Garden

Sri Lanka, regio Uva, vlakbij Halbummulla. Klein theedomein, biologische teelt, en één van de eerste die hiervoor gecertifieerd werden in 1987. 459ha waarvan 352ha met thee. Sinds 1999 biodynamisch. De eerste in Ceylon om groene thee te maken. De aanplant is afkomstig van jat zaden, niet van klonen. Fair Trade sinds 2003.

 

Ikegawa Chagyo Kumai

Japan, Nyodogawa, prefectuur Kochi. °2002 als coöperatieve. 14 ha, bijna volledig ongeschaduwd. 10 leden, bijna allemaal tweede generatie. De oogst kan niet gebeuren met tractoren omdat de hellingen te steil zijn. 95% Yabukita, de rest is vooral asatsuyu en sayamakaori. Sencha, kabusecha en hoyicha.

Sencha, Ikegawa Chagyo Kumai, Kochi, 2021: Yabukita, lente-oogst, knop en drie blaadjes. Deze thee won onlangs een wedstrijd in Kochi. 5 gram, kyusu, 65°C, 90 sec, 180ml. Nat blad: heel aangename vegetale geur met diepgang. gouden kleur voor de infusie. Erg lekker en zacht, mooie umami in de start, geen bitterheid, alleen achterin een zeer zacht bittertje. Tweede zetsel, 100°C, 5 sec: zoet, met een mooie ronde vegetaliteit en een erg aangename afdronk 😊😊😊(😊)  

Ikenoya-en

Japan, Iruma, prefectuur Saitami, tegen de grens met Tokyo, op vlak land. Hideki Ikeya. De Ikeya familie maakt al thee voor ongeveer 200 jaar, maar de archieven gingen verloren in een brand. In 1883 won één van hun thee’s een medaille in Chicago. 3.5 ha, maar hij verwerkt en verkoopt ook 5.5 ha van andere theeboeren. 1 ha wordt organisch bewerkt. Eigen fabriek. Kabusecha, fukamushicha hojicha en andere. De thee wordt na de verwerking opgeslagen in chabako, houten kisten. Zeer mooie fukamushicha, met een apart aroma dat typisch zou zijn voor Saitama.

Fukamushicha, Ikenoya-en: Diepgestoomde (90 à 100 seconden), niet beschaduwde thee. Omdat de thee diepgestoomd is krijgt hij een extra roosterbehandeling om te drogen, en dat proces heet reikyakuri. Yabukita cultivar. 5 gram, 200ml, 60 sec, 80°C, kyusu. Het droge blad is zeer gefragmenteerd, mooi groen, heel wat steeltjes. Het natte blad geurt zeer diep, ondermeer naar geroosterde kastanjes en umami (iets van een bouillon). Eg mooie kleur. Zacht en zoet, mooi retronasaal, heel flatterend, lichte astringentie wanneer hij wat afkoelde. 90°C en 50 secs voor het tweede zetsel: dieper groen, strakker in de smaak, iets meer astringentie, minder umami. Zeer mooie thee 😊😊😊😊

Bo Hojicha, Ikenoya-en: Steeltjesthee (Bo), geroosterd (Hoji). Fuku Midori cultivar, eigen aan Saitama want goed bestand tegen de koudere temperaturen hier. Redelijk licht geroosterd omdat Hideki-san de florale toetsen eigen aan de cultivar wou behouden. 60 seconden, 1 minuut, 5 gram, 200ml. Droog heeft de thee een typische roostergeur met iets firs citrus-achtig erdoor. Mooie steeltjes, tamelijk licht gekleurd. Het nate aroma is zoet, met citruszeste. Zeer aangename smaken, bruine suiker, torrefaction (koffie, tabac), lang en met een mooie frisse toets. 😊😊😊😊

Imanishi Seicha

Japan, Kyoto. °1912, 3 ha aan de voet van de Yubu berg. Nu geleid door Testuya Imanishi, de vijfde generatie. Theetuinen in Wazuka, op hellingen (mist!). Eerst maakten ze unshaded sencha, schakelden dan over naar Kabusecha en redelijk recent naar Tencha, sinds 2014 met een eigen fabriek. 350 t Tencha per jaar. Oogst met handgehouden oogstmachines.

Matcha, Imanishi Seicha: 4 maart 2022, 1.5 gram, 50ml, 99°C. Meiryoku cultivar. Mooie felgroene kleur. Fris en zacht en deed me wat aan matcha kitkat denken. Een paar moeilijk klein te krijgen korrels. 😊😊(😊) herdaan op 25 maart, met wat meer zorg en aan 80°C. Geen heel uitgesproken smaken maar wel een mooie complexe versmoltenheid. Veel lekkerder. 😊😊😊😊

Indië

Al in de 16e eeuw maken ontdekkingsreizigers melding van de Assamboom waarvan de bladeren worden gebruikt als voedsel en om er drank mee te maken en in 1835 kon een Schot, Charles Alexander Bruce, de East India Company ervan overtuigen dat Camellia assamica groeide op plekken waar de Chinese variant, Camellia sinensis, niet goed aardde. De eerste kisten vertrekken naar London in 1838 en in 1840 werd de Assam Tea Company opgericht die al snel ook in het Noorden actief werd. Tegen de Indische onafhankelijkheid in 1947 was de productie gestegen tot 281.000 ton. Vandaag komt 22,3% van alle thee, 30% van alle zwarte thee en 65% van alle CTC thee hier vandaan. Indië is de tweede grootste producent van de wereld, en thee is de tweede grootste werkgever van het land. De aanplant bedraagt momenteel zo’n 563.980ha, goed voor een jaarproductie van 1.208.000 ton. De Tea Board of India beschermt de drie grote herkomstgebieden, Darjeeling (met de Chinese theeplant), Assam en Nilgiri, met logo’s die de herkomst garanderen na een controle. 20% van de productie is bestemd voor de export, maar vroeger was dit percentage veel hoger omdat Indische thee redelijk duur was. Het was de komst van de goedkope CTC productiemethode die thee bereikbaar maakte voor de eigen bevolking. Iran, Polen, Egypte en Rusland zijn de beste klanten van Indië. Vroeger was dat Engeland, nu nog goed voor 15%. Er wordt voornamelijk zwarte thee gemaakt, met een klein beetje groene die vooral naar Afghanistan gaat. 90% van de productie is zwarte CTC-thee, 8.9% orthodoxe zwarte thee en 1.2% is groen of oolong.

 

Indonesië

Zevende grootste theeproducent van de wereld, goed voor 3.2%. Vulkanische ondergrond, tropisch klimaat. Het grootste deel wordt geëxporteerd en gebruikt in blends. 60% van de productie is groen, 40% zwart. 70% van de aanplant staat in West-Java, de rest in Centraal Java en Noord-Sumatra. Door de grote afstand tussen Noord-Sumatra en Noord-Java varieren de seizoenen sterk. Export vooral naar Rusland, Groot-Brittannië en Pakistan. De eerste struiken werden in 1684 door Hollanders geplant, maar ze waren van de sinensis variant en deden het niet zo goed op de eerste theeplantages die begin 18e eeuw werden uitgebouwd. In het midden van de 19de eeuw kwam men er achter dat assamica veel geschikter was voor het terroir en vandaag staan er vooral struiken van deze soort. Eind 19de eeuw vonden de eerste scheepsladingen Indonesische zwarte thee hun weg naar Europa. De thee was zachter dan wat de Britten invoerden en had geen melk nodig om hem zachter te maken, en dat vertaalt zich vandaag nog steeds in het verschil tussen theedrinkers in de UK en het vasteland. Tijdens WOII ging de productie sterk achteruit en dit herstelde zich pas in de jaren 80, toen de regering een herstelprogramma lanceerde. Vandaag is thee goed voor 17% van de landbouwproductie. De groene thee wordt vooral vermengd met jasmijnbloemen en als jasmijnthee lokaal geconsumeerd of verkocht als frisdrank. De beste thee wordt geplukt van juli tot september, maar er kan het hele jaar geplukt worden. De meeste zwarte thee wordt gebruikt in melanges omdat hij zo neutraal van smaak is. Een heel groot deel gaat naar de productie van ice tea op fles of blik, naar theezakjes en naar Teh Botol, de lokale jasmijnthee, of wordt geblend met thee uit Ceylon voor de Russische markt of met Kenyaanse thee voor de Pakistaanse. Omdat de thee-industrie vooral draait rond grote domeinen die eigendom zijn van de staat ligt de nadruk op kwantiteit en er zijn dus erg weinig originele thee’s die hiervandaan komen. De leukere Indonesische exemplaren komen van kleinere privé-tuinen, maar ze worden vooral lokaal gedronken.

Whittard, N°1, English Breakfast: Indonesië. Ongeveer 100 jaar oude blend, gemaakt met thee van verschillende domeinen in West-Java toen koningin Victoria English Breakfast thee bekend maakte. Stevige en rijke ontbijtthee, heel aardig. 😊😊

 

Inokura Tea Farm

Tsukigase, Nara. Mitsuhiro Inokura, 11de generatie. Uitsluitend organische mest, en het water dat hij gebruikt om te stomen komt van een bron.  

noue Seichaen

Kureshino, Saga, Japan. Kenji Inoue is de vierde generatie en is nu de president. Hij heeft 18 jaar ervaring (2020). 3ha in de bergen. Het bedrijf werd opgericht rond 1920. Hij leerde het vak in Shizuoka en kwam dan terug om het bedrijf over te nemen van zijn oom. Vooral kamairicha, hojicha en wakoucha. Mechanische oogster. Past beschaduwing toe. Zeer goed uitgerust.

Ureshino Kamairicha 2021, Inoue Seichaen, Saga: 11 jaar oude Tsuyuhikari struiken. 10 dagen beschaduwd (meer umami, minder bitters). Global Japanese Tea Marathon 2021. 19 december ’21, 200ml, 80°C, 5 gram, : droog, klein en fijn gekruld bladmooie kleur. Warm: koekjes en amandelspijs. Nat: heel complexe vegetaliteit, boterig. Briljant goudgeel. Zeer interessante start, boterig, rijk, complex, dik. Excellent, heel lang ook. Mooie roostertoets. 2^de zetsel, 100°C, in en uit. Iets bitterder maar ook zoet. Lekker maar niet zo complex. 😊😊😊😊

Inzatsu
Japan. Afkorting voor indo-zasshu, een cultivar die ontstond uit een kruising van een Japanse cultivar met een assamica.

Iran

20.000 ha in het noorden van Iran, vooral in de provincies Gilan en Mazandaran. 70% van de tuinen is kleiner dan een hectare en ligt op hoogtes tussen de 0 en de 500m, met 40% in de heuvels. Thee was al in de 11^de eeuw bekend als medicijn, maar begon pas zelf te produceren in 1899 toen Haj Mohammad Mirza Kashif al Saltana, aka ‘Chaikar’, de technologie en 2000 plantjes binnensmokkelde uit India waar hij consul was met de missie om te kijken hoe men thee kon telen. Hij plantte ze in het noorden, in Lahijan, tussen de Alborz bergen en de Kaspische Zee, een plaats met veel regenval, wat de beste plaats bleek, en haalde specialisten uit Indië, China en Japan naar Iran. Hij ligt begraven in een theetuin. Na Lahijan volgden andere steden in het noorden als Langrud, Siahkal, Amlash, Rudsar, Tonejabon, Ramsar en andere. Vandaag bijna 18.000 ha. Nu vooral bulk, maar bedrijfjes als Nobar Tea maken ook goede specialty teas. 99% van de productie is zwart, en de cultivars zijn Chinees, Cambodjaans of zijn hybrides, alhoewel er momenteel veel Indisch zaad wordt ingevoerd. In Iran wordt bijna uitsluitend zwarte thee gedronken, met suiker, een beetje op zijn Russisch. Van de 120.000 ton die de Iraniërs jaarlijks drinken (4.5% van de wereldproductie) komt bijna 20.000 ton uit eigen land. Er worden weinig pesticides of herbicides gebruikt. De productie is gericht op massa en is sterk door de staat gecontroleerd, met een eerder lage kwaliteit die echter wel voldoende is voor de thee die in Iran wordt gezet. Enkele kleine producenten maken zelf thee, een voorbeeld is Lo in de provincie Gilan die sinds 2017 artisanale thee’s maakt.  

Momtaz Persian Black O.P.A., Hotsoup: Zwarte thee uit Lahijan, Gilan, zuidoever van de Kaspische zee, Iran. FBOP. 4.25 euro voor 50 gram. Schone zoete afdronk en verfrissend mondgevoel. Kan makkelijk tot 7 minuten trekken. Zie Boek Theeroutes. 2 januari ’22, 5 mins, 4 gram, 200ml, pitcher, 97°C. Zeer aangenaam aroma, zoet en fris, en een mooie combinatie van de twee. Roodbruin en helder. Zeer aangenaam mondgevoel, vol en breed, veel body, mooie afdronk, een mooie thee. Geen grote complexiteit, maar erg leuk. 😊😊😊(😊)

Irish Breakfast

In deze blend wordt een groter deel Assam gebruikt dan in English Breakfast Tea, en hij is gewoonlijk een pak robuuster, en vaak is er ook thee uit Burundi of Rwanda aan toegevoegd. Bijna altijd met melk gedronken.

 

Ishizuchi Kurocha

Japan. Gefermenteerde thee (kurocha) uit Ishizuchi in de prefectuur  Ehime. Wordt eerst gestoomd en aan het fermenteren gezet, dan gerold, opnieuw gefermenteerd en dan gedroogd. Vaak iets zurigs. Kurocha heeft dezelfde betekenis als het Chinese heicha, en slaat dus op donkere gefermenteerde thee zoals in het Cinese begrip.

Issin-en

Theeboerderij vlakbij Mizasaki in de Takachiho bergen. Geleid door mr Issin. Echte kamairicha specialisten die al heel wat jonge mensen hebben opgeleid in deze stijl. Hij maakt zijn eigen organische mest om betere resultaten te krijgen.

Kamairicha Issin, Nio Tea: Takachiho bergen, vlakbij Miyasaki. Pan-fired. Issin-en boerderij. 4ha groot, productie van ongeveer 4 ton. Mr Issin. Geen kunstmest, alleen organische. 39 dollar voor 100 gram. Lichte toets van cashew noot. 1 minuut op 60°C, dan nog eens 2 à 3 maal 20 sec. Saemidori cultivar. 26 aug. 20, 150ml, 60°C, 60 sec, 5 gram, kyusu. Nat blad, spinazie en vis. Licht goudgeel. Mooi aroma, umami maar ook vegetaal en fris. Lekkere zachte mond, erg breed, lange redelijk intense afdronk, nootjes. Tweede zetsel, 20 sec: goudgeel. Aroma vooral notig. In de smaak is de umami bijna weg, en blijven vooral de nootjes. Korte afdronk. 😊😊😊(😊) 

Kuki Hojicha Issin-en, Nio Teas: Gemaakt op de Issin-en boerderij door Mr Issin, in de bergen van Takachiho. Erg donkere, zwaar geroosterde houjicha. 75°C, 150ml, 5 gram, 1min30 sec. Inderdaad heel stevig geroosterde geur voor het natte blad. Nogal donkere kleur, acajou. Complex aroma, één van de meest complex geurende hojicha die ik ken. Bijzonder complex in de mond, zacht en eigenaardig duidelijk sterk geroosterd maar nooi té, en nooit aagebrand.  Iets van koffie maar later in de mond meer hout. Zeer mooi gebalancerd. Heel zacht aanvoelend in de mond, bijna fluwelig (creamy, zegt de website). Tweede brouwsel, 20 sec: caramelkleurig. Erg lekker aroma, koffie met chichorei maar dan hele lekkere. Heel zacht en romig in de mond. Heerlijk. Derde zetsel, 20 sec: nog steeds mooie neus. 😊😊😊😊

Italië

Een groot deel van de bergamot-olie die gebruikt wordt in Earl Grey komt van hier. Er wordt zo goed als geen thee geproduceerd, maar er zijn een paar bescheiden pogingen rond het Lago Maggiore.

Izumi

Japan. Cultivar uit 1960. Ontwikkeld in Fukuoka uit Benihomare maar specifiek voor gebruik bij het maken van kama-iri cha voor export naar Noord-Afrika. Omdat dit idee nooit van de grond kwam verween Izumi uit het beeld. Groeit heel mooi recht omhoog en dus makkelijk bij het oogsten. Verwelkt zeer goed (belangrijk voor wakoucha). Zeer aromatisch en eigenlijk ook erg geschikt voor het maken van zwarte thee of oolong. Zo goed als verdwenen tot in 2000 Yoshida Chaen de cultivar herontdekte voor deze specialty teas en er 100m² mee aanplantte voor een heel originele wakoucha. Wordt gezien als té astringent voor sencha.

Kimura Wakoucha Izumi, 2017, Yutaka Tee: Kimura boerderij in Sashami (Ibaraki). Izumi cultivar. Geoogst mei 2017, first flush, hoogte 50m. 50gram. 16 euro per 100 gram. Sashami ligt in de prefectuur Ibaraki in de Kanto regio ten noorden van Tokyo. 27 augustus 2019, kyusu, 150ml, 3 gram, 2 minuten, 98°C. Mooi droog blad, veel tip, mooie kleuren (donker en licht bruin), nogal volledig. Mooi aroma. Het natte blad geurt erg mooi, floraal en met een erg leuke zoete toets. De infusie is roodbruin en geurt uitstekend en sterk, je ruikt hem onmiddellijk bij het uitschenken. Het aroma is complex en vriendelijk, zoete druiven, meloen, mooi fruit met een beetje specerijen op de achtergrond. Klein beetje astringentie, rond mondgevoelen maar met wat fraicheur, en dit en de lichte astringente toets maken de thee erg drinkbaar. Nogal kort wanneer heet maar wanneer de thee een klein beetje afkoelt komt er een plotse sterke florale toets tevoorschijn, erg opmerkelijk, en hij blijft lang hangen. Erg fijne thee. Tweede brouwsel viel wat tegen. 😊😊😊😊(😊)

Wakoucha, Yoshida Chaen, 2020: Izumi cultivar. Masahiro Yoshida doet in de lente en de zomer telkens drie oogsten met deze zeldzame cultivar en dit is de derde, die van eind mei. Zeer licht geoxydeerde thee. Wordt eerst verwelkt in de zon en dan een nacht binnen, en daarna wordt hij zachter gerold dan andere zwarte thee’s om maar een heel lichte oxydatie te geven voor hij gedroogd wordt aan 100°C. 150ml, 100°C, 4 min 30 sec, 2.5 gram in een kyusu. Nogal wat tip in het droge blad. Nat heeft het blad een zeer mooi, heel fris aroma, heel complex, en veel blaadjes zien nog redelijk groen (lichte oxydatie). Heel zacht in de mond, een beetje à la Darjeeling, heel floraal. Lichte wakoucha maar origineel en mooi. De combinatie tussen de hele lichte oxydatie en de heel zeldzame Izumi cultivar is uniek. 😊😊😊😊

Jade oolong

Ook bekend als green oolong. Dit is een ball-oolong, maar dan eentje die niet gebakken werd en dus veel groener blijft van uitzicht, en daar komt dan ook de naam vandaan. Het aroma primeert hier, en dat moet floraal en verleidelijk zijn. De beste worden geoogst in de winter en de lente wanneer de mist rond de heuvels van Nantou het hardnekkigst is, de temperatuur het laagst en de groei van de theestruiken het traagst.

 

JA Kagoshima Chagyo

Japan, Kagoshima. Grote locale coöperatieve, opgericht in 1975.

Jalan Industries

Assam, Indië. Familie Jalan. Bezit vier theetuinen en is zeer modern uitgerust en geleid. In de Chota Tingrai theetuin in Tinsukia wordt sinds 2016 thee gemaakt in de Japanse stijl. Masanori Yanagawa, een Japanse theemeester, en Shoji Hara, van de Japanse thee-familie Hara, begeleiden hier het proces en met de hulp van moderne Japanse machines en technieken wordt hier tamaryokucha, hojicha, matcha en guricha gemaakt. De thee’s komen uit onder de naam Mana Organics (bio) of Midori (niet-bio) van de Chota Tingrai Hara Green Tea Factory. Het is de enige grotere fabrikant van groene thee in Indië. Jalan maakt ook klassieke Assam.

 

Japan

Japan is het theeland bij uitstek, alhoewel het maar goed is voor 1.9% van de wereldproductie. Japanners drinken veel thee, bijna op elk moment van de dag, grotendeels groene en zowel warm als koud. Thee werd in de 8e eeuw geintroduceerd vanuit China en was dan een luxeproduct dat ook medicinaal werd gebruikt. De vroegste vermelding in de literatuur is uit het begin van de 9de eeuw in de Nihon Kouki (Latere Kroniek van Japan) wanneer keizer Saga thee wordt aangeboden door Seichu, een Boedhistische monnik. Het drinken ervan brak echter niet echt door voor in 1191 de monnik Eisai, de vader van de Rinzai-school, een strenge variant van zen-boeddhisme, theezaden meebracht. Hij schreef het boek Kissa Yojoki (vert. Theedrinken voor de Gezondheid), een handboek over de medicinale krachten van thee. Eén van de plaatsen waar hij de zaden plantte was de Kozanji-tempel ten Noorden van Kyoto waar zich nog steeds de oudste theetuin van Japan bevindt. De teelt begon dan populair te worden in de Uji regio in Kyoto, nog steeds vooral voor de elite, maar ook voor de monniken voor wie het een essentieel deel was van hun zen-opleiding. Tijdens de Edo periode groeide het areaal sterk en in de 18de eeuw werd de sencha methode ontwikkeld wat thee goedkoper maakte zodat thee doordrong tot alle lagen van de bevolking. Door de dure arbeidskrachten is thee in Japan erg geindustrialiseerd, maar dat hoeft geen invloed te hebben op de kwaliteit. De plukmachine’s zijn geperfectioneerd en zorgen voor adembenemend gestructureerde thee-landschappen. In koudere streken wordt de vorst bestreden door gigantische mechanische waaiers die wanneer de temperatuur onder een bepaald punt zakt de lucht begint in beweging te brengen zodat er minder vorstschade ontstaat. Theestruiken groeien in Japan niet los van elkaar maar worden in lange rijen en dicht op elkaar geplant. De bovenkant van die rijen wordt in een boog gesnoeid zodat de plukkers of de machines makkelijk aan de jonge blaadjes kunnen. Na WOII breidde de theecultuur zich nog uit, en vandaag, 2018, heeft Japan 45400ha theestruiken aangeplant, goed voor ongeveer 85.000 ton thee. De theeplantages liggen meestal op plaatsen waar het warm en vochtig is, in de buurt van water en op heuvels, op het hoofdeiland in de buurt van Shizuoka en Kyoto, en op de eilanden Shikoku en Kyushu. De oogst begint eind april. Zo goed als alle thee in Japan is groen. 75% van de thee in Japan wordt gemaakt van de Yabukita kweekvariant van de theeplant die zeer geschikt is voor het terroir, intens geurt en in Japan’s koelere weersomstandigheden snel groeit. De zilte, mariene toetsen van Japanse groene thee zouden deels komen van de cultivar, deels van de nabijheid van de zee en deels van de bemesting met vismeel. De grote export-klant is de VS, al sinds 1853.

 

Jasmine Tea

De meeste jasmijnthee komt uit Guangxi, maar oorspronkelijk komt de allerbeste uit Fuzhou in Fujian. Chinese handelaren uit Fujian beweren dat de jasmijnbladjes eleganter geuren dan die van Guangxi. De groene thee die aan de basis ligt van jasmijnthee is geen topkwaliteit: Guangxi is bekender voor de kwantiteit dan voor de kwaliteit, maar de jasmijn bloeit er als nergens anders. De bloem wordt geoogst in mei, tijdens een héél korte periode van een paar uur wanneer de knoppen nog net niet open zijn. Het is de bedoeling dat ze zich openen in contact met de thee wat de meest intense aroma’s geeft. Een nacht is dan voldoende opdat de thee de zoete jasmijn-aroma’s opneemt. De volgende dag worden de bloemblaadjes en bloemknoppen eruit gezeeft, en zijn alle sporen van hardheid uit de thee verdwenen. Jasmijnthee is perfect bij een groot deel van de Chinese keuken en wordt dan ook vaak geschonken in Chinese restaurants. Chrysanthemum en osmanthus, zoeter en dominanter dan jasmijn, kunnen op dezelfde manier gebruikt worden, maar zijn vooral bij het dessert succesvol. Jasmijnthee blijft tot vandaag erg populair in Beijing, volgens sommigen om de slechte kwaliteit van het lokale water te verdoezelen. De drank was heel populair sinds de Qing periode maar wordt al beschreven in de 14de eeuw.

Java

De theegeschiedenis van Java begon in 1827 toen de jonge J.I.L.L. Jacobson op het eiland aankwam met de vaste overtuiging dat er thee kon worden geteeld en gemaakt. Het eerste experiment, met 500 theestruiken uit Japan, mislukte, maar de ondernemende Jacobson bleef niet bij de pakken zitten en begon naar China te reizen om er struiken, zaden en theemakers te zoeken. Na een paar mislukkingen en nadat de Chinese overheid een prijs op zijn hoofd had gezet schreef hij in 1843 een handboek over de procedures bij het opstarten van een theetuin en -fabriek, één van de eerste ooit. Zijn vroege overlijden in 1847 trok een streep door het verhaal maar in 1877 werd de eerste thee uit Java verkocht in London en in 1878 werden zaadjes uit Assam aangeplant, en die bleken wonderwel geschikt voor het klimaat. Tegen het begin van de 20e eeuw was Java de vierde grootste producent van de wereld, bijzonder populair in Perzië.

Mélange Hollandais, Le Comptoir Florian: Blend van Ceylon, Java en Assam BOP. 4.5 euro per 100 gram. 5 juli 2020, 3.3 gram, 250ml, 4 mins, 98°C, ouderwetse theepot. Droog blad is gebroken en heeft een fris en houtig karakter, aangenaam. Er zit een frisse fruitige toets in het natte blad. Mooie roodbruine, heldere infusie. Zuiver aroma, mout maar zeker ook fruit. Fruitig en mooi fris met een duidelijke astringentie. Mooi mondvullende melange. 😊😊😊

 

Jeoncha

Zuid-Korea. Lijkt heel sterk op sencha en is er eigenlijk de Koreaanse versie van. Altijd eerste en tweede pluk.

 

Jeju

Zuid-Korea. Klein eiland met 84 theeboerderijen, goed voor 341 ha. Een klein deeltje ervan is bestemd voor de export, maar toch is het Jeju thee die je het meest ziet in het buitenland. Vulkanische ondergrond, rijk aan mineralen en organisch materiaal, en met een hoog gehalte aan kiezel voor een goede drainage. Hier werd het bio-antwoord op de theecrisis van 2007 in Korea geformuleerd, toen gehaltes aan pesticides in Zuid-Koreaanse thee onrustwekkend hoog bleken.

Jejudo Impérial, Zuid-Korea, Palais des Thés: 19.5 euro per 100 gram. Bio. Geoogst op het eiland Jeju. 3.5 gram, 75°C, 4 mins, 200ml. Zomer 2020. In de neus aromas van de zee en vis, hazelnootjes en umami, absoluut top, en één van de mooiste en overtuigendste groene thee-aroma’s die ik ken, echt vol umami, en die echt benieuwd maakt naar de rest. Licht jadegroen. Zachte smaak, veel umami. Mooi en licht tikje astringentie, net genoeg. De thee zou zwaar kunnen zijn, is inderdaad nogal mollig, maar is net evenwichtig genoeg om alleen maar hedonistisch te zijn. De smaak bevestigd 100% de geur. Lange afdronk. Werkelijk uitstekende thee voor elke liefhebber van groene thee en makkelijk te zetten. 😊😊😊😊

 

Jiangcheng

Yunnan, China, en een deel van Pu’Er, in het zuid-oosten van de regio. De regio grenst aan Laos en Vietnam. Ooit één van de vertrekpunten van de Tea Horse Road. De naam verwijst naar het feit dat het omringd is door drie rivieren. De thee heeft wat weg van die uit Mengla en wordt vaak als dusdanig verkocht omdat hij dan meer opbrengt. Bij veroudering wordt hij vaak zoet en fruitig.

 

Jiangsu

Vroeger ook bekend als Kiangsu. Vlakke, waterrijke provincie in het oosten van China, met 1000km kust aan de Gele Zee, en grenzend aan Anhui, Shandong en Zhejiang. Dichtbevolkt en welvarend. Ligt al redelijk ver naar het Noorden, maar de zee tempert het klimaat zodat er in de enkele heuvels van de provincie thee kan worden geteeld. Hier wordt vooral Bi Lo Chun gemaakt met thee van de Dong Ting berg.

 

Jiangxi

Provincie in het zuiden van China, tussen de Blauwe Rivier of Jangtsekiang in het noordwesten en een bergachtig gebied in het zuiden. Ook bekend als Ganpo Dadi. De Gan rivier loopt door dit gebied en zijn vallei vormt het belangrijkste deel van deze provincie. Thuis van ondermeer Lu Shan Yun Wu, Chun Mee, Wei Shan Mao Jian en Bei Gang Mao Jian.

Ning Hong, Cha-Hu-The:Geoogst lente 2017. 3 à 4 min, 85°C. Zwarte thee. Theetuinen tussen de 1000 en 1500 m hoogte boven de zeespiegel. 39 euro per 100gr. 3 maart 2018: 3min, 85°C. Veel gouden tip. Nat, kleine bruine wat gesnipperde blaadjes. Heldere roodbruine kleur. heel speciaal aroma; in de mond uniek, nog nooit zo iets geproefd; fris lychee fruit en daarna chocolade, heel complex; goeie wijnvervanger bij meatloaf op zondagmiddag, blijft goed overeind, interessante smaakcombinatie; 4min, 85°C, tweede zetsel, nog complexer en een veel langere en erg mooie afdronk, wel wat astringent. Hout, perzik en een absoluut zoete toets in de mond; heerlijk. 😊😊😊😊 1 juli ’18, 3 minuten, 85°C. Lychee, cacao. Mooi volume, rond en fris, goeie structuur, cacao en fruit; redelijk lang 😊😊😊😊 7 november, 5 min, 95°C: te astringent, 5 minuten was te lang…

Ning Hong, Cha-Hu-Thé: oogst lente 2018. 26 juni ’19: 3 min 30 sec, 85°C, 250ml, 3 gram. Zeer mooi droog aroma met chocolade, zwarte sichuan-peper. Gouden blaadjes, bijna de helft is tip, veel stof (haartjes). Nogal donkere roodbruine infusie. Heel speciaal aroma, heel vlezig zoals in zwaar ingekookt vleesjus. Zéér lekker, onmiddellijke attaque van bijzonder stevige tonen van zwaar fruit; weinig astringentie, zoet zonder suiker. Zeer veel volume, zeer veel smaak, poederig, een ‘dikke’ thee, fluwelig mondgevoel. Erg complex en intens, heerlijke thee. 😊😊😊😊

 

Jianyang
Regio in Fujian, China. Uitstekende witte thee’s. Ook bekend voor zijn zwarte keramiek, ooit uitstekend geschikt om de Chinese variant van matcha, White Phoenix, in te bereiden, waarbij de groen-witte kleur mooi afsteekt tegen het zwarte. In China nog steeds gebruikt voor groene thee, waarbij een paar blaadjes achterblijven in de thee voor het contrast met het zwarte van de kom. Een typische afwerking is het hazenvacht-patroon dat lijkt op de haren van een haas.

Jiayi

District in Taiwan. Nog maar pas in de jaren 90 opgestart als theeregio. De Ali Shan bergen liggen hier. In de Yu Shan bergen liggen ook veel kleinere theeboerderijen.

 

Jinggu

Yunnan, China, gebied in het midden van de Pu’Er prefectuur, naast Lingcang en Shuangjiang Mengku. Eén van de grotere gebieden hier, met ondermeer Kuzhu, Puzhen, Lao Wushan, Yangta en Xiao Jinggu als bekendere terroirs. Veel oude theetuinen.

 

Jingmai

China, Yunnan. Berg in Lancang, in het zuidwesten van de prefectuur Pu’Er, en de meest zuidwestelijke. Thuis van de bulang, een minderheid die zo’n 1800 jaar geleden uit Myanmar kwam. Subregio waarvan de thee’s hoge prijzen halen. Werken met een cultivar met kleinere blaadjes. Mengeling van zeer oude theebomen in het wild, tot 2700 jaar oud, halfwilde maar ooit door de mens aangeplante bomen die tot 1000 jaar oude kunnen zijn, en zeer oude plantages met een mengeling van struiken en bomen die tussen de 100 en 1000 jaar oud zijn en die op hoogtes tussen de 1250 en 1550m hoog staan. De bomen groeien in een complex eco-systeem dat toelaat om biologisch te werken. Eén van de grootste en oudste authentieke thee-gebieden van de wereld. De eerste theemarkt in de regio wordt vermeld in 1139. Typisch zou een aroma van orchidee zijn, maar er is en verschil tussen de noordkant (zoet, en indien oud genoeg bekend voor zijn hui gan of nasmaak) en de zuidkant (ook bekend als Meng Jing, sterker ruikend en bitterder maar met een zoete nasmaak). Naast Jingmai maakt ook het dorp Mangjing deel uit van het gebied. Jingmai kan ook slaan op het gebied ten westen van de Lancang rivier en is dan algemener.

 

Jing Shan Mao Feng

Province Zhejiang. Deze Mao Feng heeft een grote culturele betekenis omwille van zijn geschiedenis. Rond de Tianmu berg, ten westen van Hangzhou, liggen de theetuinen die de beste Mao Feng van Zhejiang voortbrengen. Jing Shan is een bergregio in Yuhang, zelf een deel van Zhejiang, heel geschikt voor thee en met een lange geschiedenis. De Jing Shan berg is de noord-oostelijke piek van de Tianmu bergen, en daar bevindt zich de Jing Shan tempel. Hier planten en telen Boedhistische monniken al eeuwenlang thee, en de verzorging van de planten maakt deel uit van hun dagelijkse rituelen. De thee zelf heeft een mooi dons op de jongste blaadjes (Mao Feng), en de thee is zuiver en geurt bijzonder mooi, met vooral florale en fruitige toetsen. Het is van hieruit dat thee zijn reis naar Japan startte toen een Japanse bezoeker, Eisai, de kennis opdeed hoe thee te maken, en met theezaad naar Japan trok. Theeceremonies in Japan en China ontstonden waarschijnlijk hier, en deze thee heeft dan ook een grote culturele betekenis.

 

Jingting Lv Xue

Anhui. Ook bekend als Jing Ting Green Snow. Jingting berg ten noorden van de stad Xuancheng. Een historische maar verdwenen theesoort die in de jaren 70 van vorige eeuw terug opdook. De legende is dat een jong meisje dat thee plukt voor haar verlamde moeder op de berghelling in een boom klom die bijzonder mooie blaadjes had. Ze gleed uit en viel te pletter, maar de geplukte blaadjes dwarrelden als een groene sneeuw naar beneden, en overal waar een blaadje neerkwam groeide een theeboom van dezelfde kwaliteit zodat de andere bewoners van het dorp niet meer de gevaarlijke helling opmoesten. Een wat minder poëtische uitleg voor de naam is de kleine sneeuwstorm die de haartjes van de blaadjes teweegbrengen in het glas wanneer de thee gezet wordt. Het is een thee die zelden in de export gevonden wordt en die je bijna alleen ter plekke kan kopen.

 

Jin Guan Yin

Ook bekend als Guanyin Hong of Tie Guan Yin Black. Kruising tussen Tieguanyin en Huangjin Gui, twee in Fujian populaire cultivars. De blaadjes zijn wat zachter en kleiner dan normale TGY en groeien sneller. Volgens verschillende bronnen zou nogal wat TGY eigenlijk met deze economisch interessante cultivar gemaakt zijn, maar zouden ze bijna altijd inferieur van smaak zijn. De cultivar zou echter wel heel geschikt zijn voor zwarte thee. De geuren verwijzen meestal naar bloemen maar worden ook als duidelijk zoet omschreven, als een koekje.

Black Orchid, An Xi Zheng Xian, Hotsoup: 16,95 euro voor 50 gram. Sample. Thee uit Chang Ta dorp, Long Juan, Anxi. Geplukt voorjaar 2018. Jin Guan Yin cultivar. Sample, cadeau december 2018. 2.5 gram, 3 minuten, 90°C, westers. Twee kleine blaadjes en een top. 31 december ’18: in de neus wat cacao en inderdaad orchidee. Mooie nogal dikke thee met interessante smaakpatronen die wat in het rond botsen, lekker zoet en erg leuk. 1 januari ’19, 2 gram, 3 min, 200ml, 90°C. De natte blaadjes geuren naar druiven en bloemen. In de neus van de infusie zijn die druiven niet aanwezig en overheerst de andere geur die zeer aangenaam floraal is, mooie complexiteit. De smaak is goed, een beetje meer door elkaar hotsend dan de neus, en eindigt wat dun, maar wel lekker. 😊😊😊 8 februari ’19: laatste restje. Bij slurpen een heel opvallend floraal aroma, echt orchidee, bijna parfum, was me nog nooit zo opgevallen. 😊😊😊(😊) 27 september ’20, een restje, 2.9 gram, 95°C, 3 min, kyusu, 150ml. Het natte blad geurt nog altijd erg aangenaam, met druiven en ook iets floraals. Ook de infusie geurt nog erg lekker, en heel apart eigenlijk. De thee heeft niet zoveel body, maar hij is wel erg lekker, en nog erg mooi voor zijn leeftijd.  😊😊😊(😊)

 

Jin Jun Mei

Fujian, China. Ook bekend als 'Golden Eyebrows'. Afkomstig van Tongmu, een dorp in de Wuyi bergregio, waar ook veel Lapsang Souchong vandaan komt. Jin Jun Mei wordt vaak beschouwd als een luxeversie van lapsang souchong of van Zheng Shan Xiao Zhong, geplukt op hoogtes boven de 1500 meter boven de zeespiegel en met meer honing in de smaak. Het productieproces is als dat van Lapsang Souchong maar dan zonder het roken, en met uitsluitend bot. Momenteel erg populair in China, maar bestaat nog niet zo lang en werd pas in de zomer van 2005 uitgevonden door Jiang Juan Xun en zijn collega’s mr Zhang en mr Yan. Mr Jiang was de president van de Wuyi Zhenghsan Tea Company, bekend voor zijn zwarte thee, de twee anderen werkten voor de Ma Lian Dao theemarkt in Beijing. Toen de drie Tongmu dorp bezochten waar het bedrijf zijn beste Lapsang haalde kwam Mr Zhang met het idee om alleen de knoppen te plukken voor een zwarte thee met een hogere kwaliteit en vooral een beter imago dan de standaard Lapsang Souchong. Na een dag plukken in de xiao cai cha theetuin had een plukster 750 gram knoppen verzameld, te weinig voor mechanische bewerking, en mr Jiang gaf de opdracht de thee met de hand te rollen. De aroma’s van honing die vrijkwamen waren zo veelbelovend dat besloten werd de thee te drogen met een mand uit bamboe boven de traditionele houtskool, en zo werd de eerste 150 gram Jin Jun Mei gemaakt. Toen de drie bedenkers de thee proefden geurde hij naar honing en bloemen, was uitermate zacht en zoet in de mond, met een prachtige afdronk. Hij kreeg de naam Jin Jun Mei, verkocht onmiddellijk voor heel hoge prijzen, en zo was de Jin Jun Mei geboren.
Alhoewel de allereerste Jin Jun Mei een zomerpluk was uit juli, wordt de meeste nu geplukt in de lente, voor het Qingming festival, daarna wordt het te warm en groeit de struik te snel, de blaadjes zijn dan voor Lapsang Souchong. De naam zegt veel over de thee, die zeer populair is, en commercieel een absoluut schot in de roos, in die mate zelfs dat het een echte hype werd. Jin betekent goud, en het is een typische vergissing om te denken dat dit slaat op de kleur van de blaadjes. In het Westen wordt dan ook zeer veel Jin Jun Mei verkocht die uitsluitend bestaat uit gouden knop, terwijl de originele versie (en de topkwaliteit) donker van kleur is, naar het zwart toe, doorspikkeld met goud. In feite slaat Jin op de waarde van de thee, die ‘goud waard is’ voor de producent. Jun betekent ‘fijn paard’, maar het oude teken Jun betekende ook ‘hoge berg’, en hier kan je interpreteren dat de thee eruit ziet als een mooi paard en van hoog uit de bergen komt. Volgens één, weliswaar Chinese, bron betekende het vooral dat mr Jiang hoopte dat dankzij de thee zijn bedrijf zo snel als een goed paard hoge toppen zou bereiken. Mei is wenkbrauw en slaat op een hoge kwaliteit voor thee en heeft ook connotaties met gezondheid en lang leven.

De populariteit van deze thee heeft ervoor gezorgd dat zwarte thee uit Fujian populairder en duurder werd, en of dit een marketing- dan wel een smaak-verhaal is niet duidelijk. Deze thee kan behoorlijk duur zijn, en er zijn grote prijsverschillen. Er is aardig wat thee op de markt onder deze naam waarvan de oorsprong op zijn minst twijfelachtig is. Veel Jin Jun Mei komt ondertussen niet meer uit Tongmu, en zelfs niet meer uit de Wuyi bergen. Hij heeft alleen de productiemethode gemeen met de echte. Daar is alleen iets mis mee als dit niet vermeld wordt, maar de echte komt uit Tongmu, en er zijn grote kwaliteitsverschillen tussen de thee’s die Jin Jun Mei genoemd worden. Het is trouwens een zeer populaire misvatting dat de thee uitsluitend mag bestaan uit gouden tip. De thee die zo verkocht wordt komt niet uit Tongmu en is eigenlijk geen echte Jin Jun Mei die eerder donkerzwart is. Ook een overvloed aan dons is eigenlijk geen goed teken. Een erg duidelijk kwaliteitsverschil kan je wel merken aan de blaadjes. Sommige Jin Jun Mei wordt gemaakt van materiaal uit Yunnan dat veel te grof is met veel te grote blaadjes. Echte Jin Jun Mei bestaat uitsluitend uit tip, is vaak met de hand gerold, en de droge blaadjes zijn dus echt klein en gekromd, een beetje als hoge kwaliteit Keemun, wat maakt dat je er héél veel nodig hebt om 100 gram thee te maken, en de thee dus moet duur zijn. Als hij goedkoop is, is het geen echte Jin Jun Mei, zoals hij oorspronkelijk bedoeld was. De naam werd overigens nooit gepatenteerd, zodat het toegelaten is om alle thee gemaakt van knop zo te noemen. Het voorvoegsel Tong Mu is belangrijk omdat het dan al tenminste aanduid dat de thee uit het correcte dorp komt. De gebruikte cultivar is idealiter ook de halfwilde Xiao Zhong, maar daarvan is zo weinig beschikbaar dat de kans dat je Jin Jun Mei van deze cultivar komt én in Tong Mu geplukt is, zéér klein is.

Voor de kwaliteit is naast de verwerking ook de cultivar belangrijk. Oorspronkelijk werd een field-blend van verschillende varieteiten (xiao cai) gebruikt om zo dicht mogelijk in de buurt van een ideaalbeeld te komen. De beste (en de duurste) wordt gemaakt van deze wilde theeplanten in Wuyi, en komt van de knoppen van de zijkanten van de wilde struiken. Doordat ze zo klein zijn heb je 1000 tot 1500 knoppen nodig om 10 gram thee te maken, en elke knopje is met de hand gerold bij de allerbeste. Ook thee’s die uitsluitend van recentere aanplant met de Mei Zhan cultivar binnen Tongmu dorp kunnen behoorlijk duur zijn. Een heel goede indicatie voor de kwaliteit is de afdronk die heel diep en héél lang moet zijn, en Chinese proevers vinden dit belangrijker dan het aroma. Dit zou trouwens typisch zijn voor de oorspronkelijk gebruikte cultivar.
Er bestaat ook iets als Yin Jun Mei, ook uit Tong Mu, die gemaakt wordt met een knop en een blad, maar Yin betekent zilver, en het is dus een wat lagere kwaliteit. 

Jin Jun Mei, Be Your Tea: 15 euro per 50gr. Wuyi bergen, Fujian. Theesommelier cursus. 15 euro per 50gr, Be Your Tea. 90°C, 2 minuten. Geoogst april 2017. Droog: kleine gerolde blaadjes, heel mooi van kleur, lichtbruin tot donkerbruin-roodachtig, goudkleurige botten, aroma van champagne, muskaat, heel complex. Infusie roodbruin, aroma van snijbloemen en smakend naar bloemenwinkel, een mengeling van bloemen en mineralen (uit die zakjes die je erbij krijgt), heel licht en zacht mondgevoel, en na afkoelen een heel duidelijke moscatel-geur. Nat: mooi blad, kleur van chocomelk, geur van een wilde haarbos van een vrouw, heel complex wel. Vreemde thee maar interessant en niet onaangenaam. 😊😊😊

Da Shan Jin Jun Mei, Hotsoup: 34 euro per 100 gram. Uit Da Shan in Fuzhou, Fujian. Proefpakketje bij een andere bestelling. 500ml, 5 gram, 2 minuten, 10 november: de droge blaadjes zijn mooi, met veel gouden topjes. De natte blaadjes geuren wat naar mout en hebben iets duidelijks zoets (géén cacao!). De infusie is goudoranje, en het aroma is heerlijk, met iets zoets maar ook iets van specerijen, heel complex eigenlijk. In de mond helder en met een mooie fraicheur, en na wat afkoelen is er in de finish en de afdronk ook duidelijk wat cacao. 😊😊😊(😊)

Jin Jun Mei, Theetijd: Pre Qing-Ming, lente 2018, uit Tong Mu. 16 december ’18, in de ochtend, op zijn westers, 95°C, 5 gram op 500ml, 2min 30 sec: mooie licht gekleurde kleine en volledige blaadjes, ziet er topkwaliteit uit, zeer stoffig (veel haartjes). Geen duidelijk aroma. De natte blaadjes geuren bijzonder complex, mooie faicheur, veel fruit maar ook iets als rode kool met dat ietwat zurige. Roodbruine infusie, mooi helder. Nogal zoet en fruitig aroma, heel aantrekkelijk, geeft zin om te drinken. In de mond een bijzonder heldere thee met een een heel mooie volle rondeur, heel zuiver, een uiterst plezierige thee ’s morgens na het eten. Veel drinkplezier ! 😊😊😊😊

Jin Jun Mei, N°1, Thee van Sander: uit het proefpakket Jin Jun Mei, 2019. Basiskwaliteit en niet uit Tongmu dorp. 26 euro voor 100 gram. 6 december ’19, gaiwan 100ml, 1 min, 2.5 gram, 90°C. Nat blad: kruideniersaroma, een mengeling van kruiden, gerookt vlees, kookluchtjes, maar niet onaangenaam. Goudgele infusie met licht oranje schijn. Ook in de mond die indruk van geroosterd vlees en kruiden, maar zacht en aangenaam. Een leuke thee, nogal ontypisch voor Jin Jun Mei, maar er bestaat slechtere thee 😊😊😊 2nd brew, meer cacao vor het nat blad, minder roostergeur. Ook de infusie is zachter en eigenlijk angenamer. Zachte, licht rokerige thee, nog steeds erg aangenaam, maar over de hele lijk ook iets zeer chemisch dat zelfs wat branderig is. 23 december ’19, gaiwan, 98°C, 2 mins, 2.5 gram. Nat blad heeft een sterke roostergeur met rokerige Lapsang Souchong toetsen. De infusie geurt clichématig jin jun mei maar best wel lekker met een mooie fruitige toets. In de mond valt een zuurtje op, en iets plakkerigs droogs dat ik niet kan plaatsen maar dat wat chemisch aandoet; mooie zoete nadronk wel. Ook een tweede zetsel is nog erg lekker, met een mooie zoete toets en een mooie lange finish. Derde zetsel, nog altijd erg zoet, en bijna even lekker. Een heel mooie commerciele jin jun mei. 😊😊😊
Jin Jun Mei 2, Thee van Sander: iets hogere kwaliteit maar ook niet uit Tongmu. 55 euro voor 100 gram. Sander ontdekte aroma van roos hier. 6 december ’19, gaiwan 100ml, 1 min, 2.5 gram, 90°C. Nat blad: zeer fijne blaadjes, erg donker, een beetje een zure toets, erg ingehouden eigenlijk. Caramelkleurige infusie met een gesloten en wat zurige geur. In de mond een eerder dunne thee, geurt wel wat naar bloemen en is redelijk lang maar er is niet veel meer. Geproefd bij wat noten en zo erg lekker, en met een opvallende echo wel: puur rozen. Ook in het tweede zetsel is het vooral dat wat opvalt. 😊😊(😊) 23 december ’19, 2 min, gaiwan 100ml, 98°C, 1.5 gram. Zowel de natte bladeren als de infusie geuren vooral naar zwarte thee, maar na walsen komt er iets floraals boven dat aangenaam is maar heel zwak. In een tweede zetsel erg duf geworden. 😊😊
Jin Jun Mei 3, Thee van Sander: uit Tongmu zelf. 90 euro voor 100 gram. 6 december ’19, gaiwan 100ml, 1 min, 2.5 gram, 90°C. Mooi uitzicht, een mix van zwart en gouden tip. Mooi gevormde tipjes voor het natte blad, een rijkere en diepere geur dan de twee met cacao en berghoning. Oranjekleurige infusie. Elegante, zeer zachte en fijne smaak, maar weinig uitgesproken. Tijdens het tweede zetsel gaf het nat blad meer specerijen dan cacao, en ook de infusie kreeg een verwarmend aroma, als kruidenkoek. Mooie volledige smaak maar beperkte afdronk. 23 december ’19, 2.5 gram, gaiwan 100ml, 98°C, 2 mins. Aangenaam maar ingehouden en bedeesd aroma voor het natte blad. De kleur van de infusie ging richting mahoniehout. De infusie geurde meer ovetuigend, nogal typische jin jun mei aroma’s. Weinig smaak, zacht en neutraal. In het tweede zetsel was de geur nog ok, maar de smaak was erg kort en redelijk neutraal. Zijn geld niet waard. 😊😊(😊)
Jin Jun Mei 4, Thee van Sander: eveneens uit Tong Mu, maar single varietal Mei Zhan van een theeplantage die zo’n 8 à 9 jaar in gebruik is. 120 euro voor 100gram. Heel mooi droog blad, zeer mooi gevormd blad, veel lichtere. Het natte blad heeft een zeer complexe geur met een hele mooie fruitige toets. Infusie is vooral geel. Zeer lekker en zeer complex, heel breed en zacht, en heel origineel, met maar weinig gemeen met wat vaak doorgaat als klassieke Jin Jun Mei. Een Chardonnay thee met de volheid van Bourgogne. Opmerkelijk lekker en heel verrassend. Maar het was in het tweede zetsel dat de thee volledig tot zijn recht kwam. Het natte blad ontwikkelde nu prachtige tonen van honing, een heel mooie zoetheid, en de infusie was opvallend donkerder. Ook in de mond, terwijl de thee wel zijn rondeur behield, kwamen nu zeer mooie kruidige tonen naar voren, heel mooi en goed geponeerd. Deze thee lijkt wat op de eerste, maar die is er een karikatuur van. Derde brouwsel: aroma blijft mooi, nog steeds duidelijk specerijen in het natte blad. In de mond nog zoeter nu, en erg lekker. Vierde en vijfde zetsel, blijft mooi zoet smaken met een leuke afdronk met vleugjes specerijen. 22 december, 2.6 gram, gaiwan, 98°C, 2 mins. Het natte blad heeft een zeer mooi en zeer complex aroma, de infusie iets minder eigenlijk; maar in de mond kwam alles terug. Hij deed me opnieuw sterk denken aan de grootsheid van een top-chardonnay, heel zacht, heel volumineus, heel aanwezig, heel complex, met een zoetje dat perfect in het midden van de mond zit. Mooi licht bittertje in de mond. Lange mooie ronde finish. Tweede zetsel, een beetje anders, wat creme brulée, maar zelfs na afkoelen zo mooi en rond en zacht en lekker ! 😊😊😊😊
Jin Jun Mei 5, Thee van Sander: Mei Zhan uit Tongmu. Vroeger geplukt, hele kleine knoppen. 265 euro voor 100 gram. 8 december ’19, gaiwan 100ml, 1 min, 2.5 gram, 85-90°C. Nat blad, complex aroma, met iets zuurs, hele kleine knoppen. Goudgele infusie. Heel zacht en zoet maar ook erg neutraal. De thee laat heel weinig los. Tweede zetsel, 90°C, 7 sec: meer oranjekleurige infusie. Meer complexiteit voor het natte blad maar nog altijd heel ingehouden. Smaak blijft heel neutraal. Derde zetsel, 2 mins: teleurstellend. 22 december ’19, 2.3 gram, in een gaiwan, 98°C, 2 min. Redelijk intense geur voor de natte blaadjes, met zurige elementen, sigarentabak en iets van fruit. De infusie ruikt ongeveer hetzelfde. Een erg neutrale smaak, met een moeilijk te vatten patroon, maar dan wel even een mooie finish die zééér lang blijft hangen. Heel zacht. Tweede zetsel is zoet en zijdezacht, met een heel ingehouden kracht. Bizarre ervaring eigenlijk. Mooi maar zo bescheiden… 😊😊😊(😊)

Jin Jun Mei Honey Style, Premium Label N°31, Teastation: 12.6 euro voor 50 gram. Huang Gang Shan berg in Tong Mu Guan, 1500-1800m hoogte. Cultivar Fu Yun N°6. Handgeplukt pre-qingming. 100% oxydatie, fully fermented. Kleinschalig familiebedrijf. 11 januari ’20, 3 gram, 100ml, 90°C, 1 min 30 sec: nat blad is redelijk groot voor een jin jun mei. Mooi, karaktervol en erg breed aroma, heel duidelijk. De kleur van de infusie is roodbruin maar sterk naar het oranje toe. Zeer mooie, frisse neus, heel fruitig, mooie honingtoetsen, heel aangenaam, springerig. In de mond erg zacht, met een lange complexe afdronk, maar eerder dun van structuur. Wanneer de thee wat afkoelde kwam er wat astringentie en een tikje van fermentatie. 2 minuten: iets meer roodbruin in de kleur. In de neus kwam het moutige nu veel meer naar voor, en op een wat eendimensionale manier. In de mond zoeter, met ook friszurige elementen en puntjes fruit die opsprongen. Derde zetsel, 2 min 30 sec: aroma’s zijn een beetje neutraal nu, maar de smaak is nog steeds erg lekker met een zoete finish die aan de zijkanten van de tong blijft hangen. 😊😊😊😊 12 januari ’20, 5 gram, 20 sec: mooie honingrijpe aroma’s voor het nat blad via het deksel, maar ook scherp-zurige toetsen; oranjekleurige infusie. De geur is zacht maar tegelijk heel fris, de mond is wat dun en de afdronk kort, maar hij start wel erg aangenaam. Tweede zetsel, 30 sec: het nat blad is wat minder duidelijk geworden, maar de honing bleef wel hangen. In de mond aardig met ingehouden fruit en honing en iets houtigs, maar lekker en met een redelijke finish. De smaak stijgt mooi op. 40 seconden: blijft lekker wegdrinken, zoet en aangenaam

Gleaming Brow Jin Jun Mei, Mei Leaf: 16,95 £ voor 15 gram, gekocht 2 jan 20 (133 euro voor 100gram). Pre-Qing Ming pluk in maart 2019 van in het wild groeiende Xing Cun Xiao Zhong Wuyi Lapsang planten in Tong Mu. Met de hand gerold en elke 10 gram is good voor 1000 tot 1500 handgerolde tips. Volgens hen zou er niet meer dan 30% gouden tip in een authentieke JJM mogen zitten. Gongfu, 3 gram, 90°C en 10 seconden, dan telkens 5. Tot 8 maal. 11 januari ’20, 100ml, 3 gram, 90°C, 10 seconden. De blaadjes zijn extreem klein en fijn ! Het natte blad heeft een onwaarschijnlijk complexe geur, met zwarte chocolade en iets heel floraals (ik dacht aan iets als rozebottel, mei leaf aan geranium). Goudgele infusie met een oranje schijn. Aroma’s van chocolade, en een dessert met ondermeer chocolade, echt heerlijk. In de mond zeer zacht, een echt fluwelig mondgevoel, heel mondvullend, zijdezacht en luxueus. Heel lange finish. Wat een proefervaring ! 15 seconden: het natte blad geurt identiek maar dieper en intenser. In het goudgeel van de infusie zit nu iets meer oranje. De neus blijft complex maar krijgt nu ook iets moutiger (en iets van tomaat, rozebottel ?). In de zeer zacht, iets zoeter achtering. Zeer lange afdronk (ik ben na 20 seconden gestopt met tellen). Geen spoor van een zuurtje hier, bedwelmend lekkere thee. 20 seconden: vleziger aroma’s voor het blad, en nog meer oranje voor de infusie. Nog steeds een erg mooie neus, zacht moutig; in de mond ook nog altijd heel rond en fluwelig, met meer fruit. 25 seconden: fruit zet zich nog wat verder door in de thee die nu wel timide wordt maar nog altijd leuk wegdrinkt. 😊😊😊😊😊

Lapsang Jin Jun Mei Golden Eyebrows, Siam Teas: Advent, 23 december. Tongmu. Gedroogd boven droog dennehout dat zo goed als geen rook geeft. 37.9 euro voor 100 gram. Pre-Qingming. Warm droog blad: chocolade, kruiden, fruit / veel tip, mooi. Nat blad: specerijen en warm fruit. Roodbruine infusie met een zeer zoet en kruidig aroma. In de mond zacht, fruitig maar niet explosief, eerder ingehouden, nogal zoet, en erg lange afdronk; erg frisse mond. 3 min: Moutiger en breder en rustiger aroma. Zeer aangename geur ook voor de infusie. Zeer zacht, dat zurige is nu weg, geen dikke thee. Minder geforceerde smaken, aangeamer; ik vind het tweede zetsel eigenlijk beter. Derde zetsel, zacht, fluwelig fijn en nog bijzonder lekker met een heel aangename afdronk. 😊😊😊(😊)

Sweet Spice Jin Jun Mei, 2021, Mei Leaf: Tong Mu Village. Geplukt 28 maart 2021. Xing Cun Xiao Zhong cultivar. 1200 m hoogte. 15.95 £ voor 15 gram (125 euro voor 100 gram). 12 december ’21, gaiwan, 4 gram, 25 sec, 95°C, 100ml. Heel fijn bladmateriaal, donkerbruin met lichtere stukjes. Aroma nat: kaneel, fruitjam, iets van karamel. Lichtbruin, mooi en helder. De infusie geurt naar kaneel en nogal zwoele bloemen. Zacht en dik en zeer smakelijk, met een uitwaaierende complexiteit en een erg lange afdronk. Kaneel, violetjes en koekjes (geen zandkoekjes, malted biscuits zegt ML). Mooi maar prijzig. Tweede zetsel, 30 sec: specerijen en jam, heel zacht ook, fluwelig. Derde zetsel, 35 sec: meer jam in de neus, maar dan komt de kaneel weer. Zoeter nu. Vierde zetsel, 40 sec: kaneel en fruit. Iets astringenter in de mond, de smaak verdwijnt wat, het aroma blijft beter. Lekkere afdronk wel ! Zelfde dag, kyusu, 3 gram, 3 min, 95°C, 150ml. Infusie kleurt meer oranje. Aroma nat blad is nu veel meer richting klassiekere JJM, met fruit, en veel minder kaneel dan in de gaiwan, veel floraler en met de klassieke mouttoetsen van een JJM. Ook in de mond veel meer een JJM, weinig te merken zelfs van de kaneel, maar ook veel minder complex. Best in de gaiwan dus. 😊😊😊(😊)   

Daily JinJunMei, White2Tea: Fujian. Meizhan cultivar. 11.5 euro per 100 gram. 6 februari 2022, 3 gram, kyusu, 3 min, 98°C, 150ml. Droog blad ziet er goed uit, donker, niet ‘gouden’. Nat blad, wat rokerig (geen den), licht floraal, mout voor de aroma’s van de infusie. Donker roodbruin. Heeft een mooie onmiddellijke start met cacao en mout, erg lekker, heel JJM, maar is redelijk kort in de mond maar redelijk lang in de afdronk. Zeer smakelijk theetje voor alledag. Lekker, en zeker aan die prijs. 😊😊😊😊 voor de p/k  

Jin Xuan
Zie Taiwan #12.

Jiu Keng

Oudere cultivar, ontstaan uit natuurlijke selectie en dus niet het resultaat van kruisingen in een proeftuin. Omdat hij later rijpt dan de populairdere Lung Jing #43 is hij minder interessant voor de telers die de hoogste prijzen krijgen voor pre-Qing Ming thee, en hij is ook minder productief. Er zijn echter nog wel wat boeren die een perceel of twee lieten staan omdat het vooral Jiu Keng is die de heel kenmerkende aroma’s van geroosterde kastanje ontwikkelt waar de Long Jing drinker naar zoekt terwijl de commerciëlere cultivar floraler is. Jiu Keng is over het algemeen ook minder uitbundig groen van kleur wat de prijs ook weer drukt. Zijn tragere groei en diepere wortels geven de thee dan weer meer body en diepgang.

 

Jiu Qu Hong Mei

China, Hangzhou, Zhejiang. Ook als Nine Meander Red Plum of Jiu Qu Oolong. Enige zwarte thee van Zhejiang (alle andere zijn groen). Wordt wel eens de rode Long Jing genoemd omdat dezelfde cultivar wordt gebruikt. Voor het eerst gemaakt in 1926. Omgeving Hangzhou. Fruitige thee. De blaadjes zijn gewoonlijk zwart en lang, en met de vorm van vishaakjes. Longwu, in het westen van Hangzhou, is één van de belangrijkste plaatsen. Eén van de belangrijkere makers is Lu Huafang in Xihu met 12ha aanplant van meer dan 50 jaar oude theeplanten.   

Jiu Qu Hong Mei, Le Cha Hû-Thé: Geoogst lente 2017. 2 à 3 min, 95°C. 16.5 euro per 100gr. 3 juni ’18: infusie, roodbruin; neus, een storm van cacao en zoete rijke honing; in de mond rijpe appel, heerlijke thee met een redelijk lange afdronk. Een heel (h)eerlijke thee 😊😊😊(😊) 2 juli ’18: 2min 30sec, 90°C, 3 gram, 250ml. Droog: zeer donkere mooi gekrulde blaadjes, geurend naar zwarte chocolade. Nat zijn de blaadjes donkerbruin, redelijk groot en smal, moutig en vlezig met veel peper en specerijen. De infusie is amberkleurig, redelijk donker en heel intens. Het aroma doet wat denken aan cacao maar nog meer aan specerijen en fruit en is erg mooi. In de mond nogal astringent en heet nogal smaakloos; lekkerst wanneer wat afgekoeld en dat met een leuke afdronk 😊😊😊(😊) 2 september ’18: bevestiging, en wat een heerlijk aroma heeft deze thee toch ! 15 november ’18: dit is toch wel echt schitterend, bij het zetten wolkt dat aroma op bij het uitgieten, ’s ochtends is deze thee een echt plezier 😊😊😊😊

 

Jiuqu Wulon

Zwarte Draak thee. De naam Jiuqu betekent ‘beek met negen bochten’. Vaak verward met Oolong, maar dit is een zwarte thee, volledig gefermenteerd. Wel eens Red Plum genoemd naar de koperrode kleur van de gezette thee. Mild en subtiel.

 

Jun Chiyabari

Nepal. Theetuin in Nepal, in de regio Hile, op tussen de 1600 en 2250 m hoogte boven de zeespiegel, op 115 km van de Himalaya. Doordat warme lucht uit het zuiden en koude uit het noorden elkaar hier ontmoeten hangt er vaak mist, en de hoogte zorgt ervoor dat het frisser is dan normaal op deze breedtegraad, met koele nachten. Alle aanplant ligt op minder dan 10 km van de fabriek, en ze kochten vaak land dat moeilijk te bewerken was en dus niet verpest door chemicaliën of uitgeput. De theestruiken komen uit Indië, Japan, Taiwan en Nepal en werden aangeplant op kleinere percelen met elk zijn eigen cultivar. Organisch gecertifieerd sinds 2012, en ze gebruiken geen bemesting en geen onkruidbestrijders (in de lente zorgt het onkruid voor de biodiversiteit, in de winter dient het afgestorven onkruid als bodemverrijker). Ongeveer 90ha en een jaarproductie van ongeveer 15 à 20 ton. Jun Chiyabari betekent Maan-verlichte theetuin en werd opgezet door twee broers, Bachan en Lochan Giyawali, in 2000, met de eerste aankoop van land in 2001 en de eerste bescheiden verkoop in 2002. Ze kwamen uit de hotel-business maar waren opgegroeid in Darjeeling en toen de toeristische industrie instortte door lokale onlusten gooiden ze zich op thee. Werken met zeer ervaren theemeesters en managers uit bekende domeinen als Margaret’s Hope of Castleton in Darjeeling. Worden ook getraind door theemeesters uit Taiwan en Japan, en ze zeggen vaak dat hun terroir dat van Darjeeling is maar hun productiemethodes Chinees, en dat ze zich zo onderscheiden van de andere. Heel innovatief. Naast de eigen theetuinen kopen ze ook bij andere theeboeren die ze op alle manieren helpen om een goed bestaan uit te bouwen en die ook opleiding krijgen over teelt en nieuwe tendenzen. Geloven heel sterk in biodiversiteit en duurzame landbouw en steunen heel veel lokale initiatieven. Heel veel verschillende theeën omdat ze zes oogsten hebben, verschillende cultivars en verschillende microklimaten. http://junchiyabari.com/

Himalayan Tippy Green Bio, Hotsoup: 10.6 euro per 100 gram. Geplukt najaar 2015. Biologisch gecertifieerde groene thee, met de hand geplukt, met een kleine hoeveelheid witte topjes. Zou zeer goed zijn met Oosterse gerechten. 28 juli ’18: De droge blaadjes zijn mooi, met een mengeling van licht- tot donkergroen en witte tipjes. De infusie is een naar het heel lichtbruin zwemend geel. De natte blaadjes geven iets licht geroosterds van toast en iets scherps van hooi. De infusie geurt romig en tamelijk complex. In de mond vol maar met iets scherps achteraan en een beetje niet storende astringentie. Redelijk lange en mooie romige afdronk 😊😊(😊)

Himalayan Tippy Black tea, Hotsoup: 9,95 euro per 50gr. Himalayan handrolled tippy black, een biologische gecertificeerde zwarte thee van de kleine exclusieve theetuin Jun Chiyabari uit Nepal. Deze thee is handgeplukt en verwerkt in de herfst van 2015. 24 december ’17: Spa, 85°C, geen melk. Droog: zeer mooie redelijk grote gekrulde blaadjes, een mengeling van heel licht tot mooi donkerbruin; droog aroma is vaag fruitig; infusie: amberkleurig; een zachte en attractieve neus; een heel mooi smaakpatroon, lichtjes fruitig en zoet, zeer lekker en evenwichtig 😊😊😊(😊)

Imperial Black, Jun Chiyabari, 2018, Hotsoup: Bio, handgeplukt najaar 2018. Vol en krachtig maar toch ook zacht en rond. Aazrdse smaak van wilde honing, spijs en gedroogd rood fruit. Geeft veel tegengewicht an gerechten. 7.95 euro voor 25 gram. 2 november ’19, 2 gram, 3 min, 88°C, 200ml. Het natte blad geurt mannelijk en sterk, met grote complexiteit. Oranjekleurige infusie. Mooi aroma (hout, wilde honing). Het aroma overheerst de smaak die heel zacht is maar verrassend lang blijft hangen. Tweede poging dezelfde dag, 2.9 gram, 150ml, 3 mins, 88°C. Een heerlijk aroma voor de natte blaadjes met honing en fruit. De neus is superzacht en lekker, en dat is de mond ook, maar je moet hem echt laten rondwalsen in je mond om hem volledig te laten doorkomen, het is geen in-your-face thee. 😊😊😊(😊)

Nepal Moondrops, Jun Chiyabari, Hotsoup: Bio. 10.95 euro per 25 gram. Licht geoxideerde thee. Hendgeplukt en verwerkt in voorjaar 2019. 27 maart ’20, gaiwan, 88°C, 20 sec: nat blad: heel intensieve geuren, banaan, honing en iets groens. Goudgele infusie. Zacht en fluwelig aroma, heel rond en smakelijk. Na walsen wat vegetalere elementen die vooral fraicheur aanbrengen. In de mond vallen de vegetale elementen iets meer op in het begin, maar in de mooie afdronk liggen ze echt naast de banaan en de honing die na een seconde of twee de overhand krijgen en dan lang blijven hangen. Erg mooie thee, met een heel fluwelen en rijke complexiteit. Heel apart en helemaal anders dan Chinese oolongs. 😊😊😊😊 25 sec: nat blad: een meer versmolten, ‘edeler’ aroma. Iets dieper goudgeel. Iets minder expressieve neus. In de smaak een hogere versmoltenheid, met ook nu nog vooral die banaan in de afdronk. 30 sec: nat blad: een warm gezellig maar nu wegdeemsterend aroma. In neus en mond bijna volledig verdwenen, met alleen nog een vage echo van de smaken maar zonder bitterheid en nog een beetje afdronk. Jammer maar het eerste zetsel was echt super. Zeer lekker theetje. 😊😊😊(😊) omwille van het gebrek aan infusies.

Nepal Royal Ruby Jun Chiyabari, 2021, Hotsoup: Bio. Higal, Hile, Nepal. Zomerpluk (23 mei, 4 en 6 juni) in de Ramché en Nigalé divisies op gemiddeld 1850m hoogte. Blend van verschillende cultivars. Licht geoxideerde rode thee. 17.15 euro voor 25 gram. ‘honing en kaneel’. 28 september ’21, 3 gram, 3 minuten, 150ml, kyusu, 90°C. Droog blad warm, een chocoladebroodje recht uit de oven. Nat blad: een vol warm en fruitig aroma, redelijk complex. Koperrode infusie. Zacht en vol met een lange afdronk, een lichte fruittoets, geen astringentie maar wel korrel (leuke korrel). Ook mooi in een tweede zetsel, fruitig, zacht en erg aangenaam. 😊😊😊😊

Jungpana

Kurseong, Darjeeling. Jungpana Tea Estate is bekend voor de kwaliteit van zijn muscatel darjeeling thee’s. Heel moeilijk bereikbaar en geisoleerd gelegen domein met een heel eigen soort ondergrond en omgeving. Genoemd naar een dappere gurkha, Jung Bahadur, die zijn leven gaf in de verdediging van zijn meester tegen een luipaard en al stervend naar water – pana vroeg. °1899 door Henry Montgomery, met Camellia sinensis var. sinensis zaadjes, en ook vandaag nog staat er bijna uitsluitend deze cultivar aangeplant. Zijn opvolger, een O’Brien, verkocht het landgoed na WOII aan de Rana familie uit Nepal. In 1956 nam de Indische Kejriwal familie het over.

Jungpana Spring Delight First Flush 2021 EX1, Siam Teas: 37.9 euro voor 100 gram. 24 mei 2021, 5 gram, 90 sec, 96°C, 225ml. Glass pitcher. Nat blad: groentensoep met erwtjes-zoetheid en tuinkruiden.Diep goudgeel. Zeer vol en rond. Vegetaal maar ook bloemen en stukjes gedroogd fruit. Zeer mooie en lange afdronk. 😊😊😊😊

Jungpana SFTGFOP1 2nd Flush, Gourdon, Metz: 11.9 euro voor 50 gram. 13 januari ’18: 100°C, 2 minuten; gedroogd blad, mengeling van heel veel kleurschakeringen, zelfs tot wat groen toe, fijne, kleine blaadjes, droog aroma is een beetje zoet; natte bladen, mooie bruine blaadjes met klein beetje groenere, versnipperd, sterke muscatel geur; infusie is melkchocoladebruin; mooi zuiver en fruitig aroma; de smaak doet inderdaad een beetje denken aan druiven; lange afdronk; op het einde beetje melk toegevoegd en ook dit is zeer lekker 😊😊😊 21 juli ’18: idem, lekkere afdronk heeft die thee ! zeer mooie fraîcheur ook 8 november ’18, 95°C, 6 gram op 400ml, 2 min 45 sec. De natte blaadjes geuren naar muscatel wanneer ze een beetje afkoelen. De koperbruine infusie geurt fruitig en complex. Net iets te veel astringentie, de afdronk is kort. Thee bewaard in het zakje van de winkel en al wat achteruit gegaan ?

Darjeeling Jungpana Autumn Flush 2019 FTGFOP1 CH, Siam Teas: Advent kalender, 17 december 2020. 18.4 euro voor 100 gram. Jungpana Tea Estate. Zeer mooi droog bladmateriaal, alle kleuren! 5 gram, 250ml, 96°C, 4 min. Droog blad, warm: kurkdroog stookhout, tabak. Nat blad: Zeer verwarmend aroma, als van een urenlang doorgestoomde ovenschotel met fruit. Heel homey en comforting. Diep amberkleurig en ook de infusie geurt prachtig naar dat warme fruit en nog warme mout in een brouwerij (een hele goeie wel). Zeer zacht, geweldig plezierig fruit dat als het ware je mond binnenbuitelt. Zacht maar ook fris met een lichte aangename astringentie. Doet inderdaad heel winters en warm aan, een echte thee voor de koude en donkere dagen. Tweede zetsel: meer nadruk op de moutigheid, minder het fruit, maar zeer zacht en aangenaam. 😊😊😊😊

 

 

Jun Shan Yin Zhen

Hunan, China. Gele thee. Ook gekend als Yun Shan, Junshan Yinzhen, Silver Needle of the Gentleman Mountain. Komt van het meestal in mist gehulde en erg vruchtbare eiland Yunshan (Yun Mountain) in het Dong Ting meer, en wordt de tien (of zeven) dagen voor het Qing Ming festival geplukt, waarbij alleen de botten worden gebruikt, en het gebruik van de vingernagels moet worden vermeden. Er zijn 60.000 knoppen nodig om een kilogram thee te maken… Zeldzaam en zeer duur. Was de favoriete thee van voorzitter Mao. Het is zonde om deze thee niet te maken in een glazen pot zodat je de botten zichzelf ziet ontplooien. Verleidelijke en een beetje zoete thee, vaak zeer lang. Meestal heeft de thee een oranje schijn. De cultivar is de Jun Shan Qun Ti Zhong. Rond de theeplant groeit een geneeskrachtig kruid, He Shou Wu, waarvan men zegt dat het een deel van zijn geur afgeeft aan de plant. De echte is alleen top als hij gemaakt werd van de lokale cultivar die er al lang voor wordt gebruikt. De overheid plantte een tijdje meer productieve cultivar’s aan, maar die bereiken nooit de finesse en het karakter van de echte (en helaas wordt dit zo goed als nooit vermeld op de verpakking). Het productieproces duurt drie dagen, is heel precies en moeilijk, en buiten het bakken wordt alle contact met de handen vermeden om smaakcontaminatie te voorkomen. Aangeraden zetmethode, westers: 3 gram op 250ml, 75-85°C, 4 tot 5 minuten. Erg verschillend wanneer hij in een gaiwan gezet wordt.

Jun Shan Yin Zhen , Dan-Dan: 31 maart ’18. 5 gram sample. 58 euro per 100gram. Met de Kamjove gezet, 45 sec, 80°C. Bleekgeel. De groengrijze blaadjes zien er uit als dennenaaldjes en verspreiden een intrigerende geur; de geur van de natte blaadjes is erg complex, met iets van vis, maar eigenlijk van een heel gerecht, met iets geroosterds, als een gebakken vis; de infusie is lichtgeel en heeft dat geroosterde niet, het aroma en de smaak zijn heel licht en fijn, de afdronk heel zoet; tweede trek, 75 sec: intens en diep maar mooi geel infuus; de natte blaadjes geuren nu echt goddelijk goed, als een heel goed gerecht; in de mond iets vetter, opnieuw zonder dat heel specifieke van de natte blaadjes, alhoewel het rokerige na een tijdj wel wat bovenkomt; 3e treksel, 2 minuten: heel intens geel; pas nu gaat de geur van de natte blaadjes ook naar de thee die nu ook op zichzelf heerlijk is, met een lange afdronk; 1 april ’18, onmiddellijk 2 minuten (gezien op het internet) kleur infusie mooi bleekgeel; de blaadjes ruiken nog altijd het lekkerst, maar nu zit er ook meer van die aroma’s in het glas, en de neus heeft een uitgesproken fruitig en licht mineraal karakter; de smaak is meer uitgesproken zoet en zacht; de blaadjes ruiken echter nog steeds naar vis met groentjes en kruiden en de lichte rookgeuren van een keuken, echt schitterend 😊😊😊😊

Jun Shan Yin Zhen, Seven Cups: 25 juni ’18. Bij Stijn van Schoonlandt thuis. 132 euro per 100 gram. Qun Ti Zhong cultivar. Zeer complexe thee, zowel in de neus als in de mond, heel lang, en met een hele mooie zoete toets achterin. Prachtige thee ! 😊😊😊😊

 

Jungjak

Zuid-Korea. Ook semul-cha of medium sparrow, een third flush thee. Geplukt einde mei. 70-80°C. Kleur van jade en meer body dan wujeon.

 

Kabusecha

Japan, ook Kabuseicha of Kabuse Sencha. Voor het maken van deze thee wordt dezelfde procedure gevolgd als bij Gyokuro maar duurt de beschaduwingsperiode maar een week. Goedkoper dan gyokuro en qua smaak een beetje tussen deze en sencha in. De naam komt van kabuse en dat betekent netten. Die netten zorgen voor een soort natuurlijke onregelmatige schaduw.

Kamo Native Wild Kabusecha 2019 – Tokuya’s Natural Wild Kabusecha 2019: Kamo, Kyoto. Tokuya Yamazaki in Goko. Geoogst 21 mei 2019. Goko cultivar. Sugitani Goko teagarden, 10a, 123m southward facing, geen kunstmest. 7 tot 10 dagen beschaduwing. 4.5 gram, 75°C, kyusu, 1 minuut, 140 ml. Droog: glossy schijn voor de diepgroene bladeren, gemengd met lichtgroen blad en steeltjes, die lang en plat zijn, net niet in naaldvorm. Mooi aroma, wat vlezig, wat tomaat (2019!). Het nat blad geurt naar spinazie en umami. Bleekgele infusie. De neus is vooral gecentreerd rond de spinazie. In de mond duidelijk afgelijnd, heel klein beetje astringentie, nauwelijks merkbaar. Mooie afdronk. Tweede zetsel, 85°C, 60 seconden: intenser geel voor de infusie. In de neus veel romiger. In de mond een mooi bittertje, vooral achteraan, en ronder en breder dan het eerste zetsel, veel dikker, veel umami en erg romig (typisch Goko). 😊😊😊(😊)

Kabusecha Chumushi, 2018, Hotsoup: Japan. Uit Kumamoto, Kyushu. First Flush 2018. 90% Yabukita. Bestaat uit 50% Kabusecha die wat langer gestoomd is dan gewone sencha. Schone smaak, zoet en rond met een gemiddelde textuur. 35.9 euro per 100 gram. 10 april ’20, 3 gram, 45sec, 75°C, kyusu, 200ml: nat blad: een eerder zoet aroma, vegetaal, grassig. Strogeel. De infusie geurt eerder zoet, een beetje als vers gras. In de mond rond, eerder bescheiden, met ook hier dat zoet grassige. Tweede infusie, 1 minuut: een meer jadegroene kleur voor de infusie. Mooie zuivere geur voor het natte blad, en een aangename voor de infusie. Ook de smaak is aangenaam en lekker, met een fijne afdronk. Zelfde dag, namiddag, 100ml voor 3 gram. Duidelijk notiger element in de aroma’s. Jadegeel. Bijzonder heldere klare smaak, minder grassig, meer notig. Mooi dik in de mond. Heb de thee zo veel liever. Ook tweede zetsel was lekker, ook hier vooral nootjes. 😊😊😊(😊)

Kabuse Sencha, Obubu: 40 gram. Package Tea Marathon summer 2021. Geoogst in mei, 500m hoogte. JAS. 35 jaar oude yabukita. Licht gestoomd (20 seconden), twee weken beschaduwd. 7 augustus ’21, 5 gram, 70°C, 60 sec, 200ml: nat blad: vegetaal maar met iets aparts, snoep (spekken, guimauves). Infusie is geel met een jadegroene inslag. Nogal licht. Geen astringentie. Een lichte umami toets in de afdronk. 60 sec was te kort. 8 augustus ’21, 200ml, 5 gram, 75°c, kyusu, 90 sec: droog blad, warm: pakken umami, heerlijk ! Nat, hele mooie frisse vegetaliteit met een citrustoets, heel fris. Kleur tussen geel en licht jade. Vol en breed startend, licht qua body, umami in de start, met iets vegetaals er heel mooi doorheen geweven. Heel mooi bitter lijntje.Uitermate mooi mondgevoel en evolutie. Bleef zeer lekker ook wanneer afgekoeld. Tweede zetsel, 2 min, 85°C: zacht, zoeter en erg lekker. Mooie afdronk. 😊😊😊😊

 

Kagoshima

Japan. Prefectuur in het zuidwestelijke punt van het eiland Kyushu met een warm, subtropisch klimaat, meest zuidelijke prefectuur na Okinawa. Tweede grootste theeregio van Japan, goed voor 8000ha en 23.900 ton (cijfers 2020) en en een derde van de Japanse productie. Kende zijn grootste successen pas na de Tweede Wereldoorlog toen boeren uit deze regio naar Shizuoka gingen om de nieuwe methodes te bestuderen, en was in 1883 pas N°27 in de lijst. Korte tijd zo wat de belangrijkste regio voor zwarte thee tot de ineenstorting van de vraag in 1971 waarna de producenten overstapten op groene thee. Kent een 15tal theegebieden, en veel jonge creatieve en ambitieze theeboeren. Verfrissende, grassige thee’s, diepgroen van kleur, vaak met veel umami. Subtropisch met zeer vruchtbare grond door de nabijheid van een actieve vulkaan maar de enige Japanse thee die tijdens het maken gewassen wordt om de asresten (shirasu) af te spoelen komt hier vandaan. De vlakke ondergrond, goed voor 99.6% van de aanplant, maakt mechanisatie heel makkelijk en zo goed als alles wordt geoogst door oogstmachines, en er wordt zelfs geëxperimenteerd met robots. De blaadjes zijn hier iets kleiner dan die in Shizuoka en dat maakt de thee’s vaak iets delicater en zachter. De vroegst geoogste vroegst geoogste (hashiri sencha) thee van Japan komt uit deze regio, van de eilanden Tanegashima en Yakushima. Door de zuidelijke ligging kan er erg vroeg gestart worden met oogsten, meestal al begin april. Het klimaat laat vaak een vierde oogst toe in oktober, yonban.

32% van de aanplant is yabukita, 27% is yutakamidori die een vollere smaak oplevert en Saemidori 13%. In tegenstelling tot Shizuoka vriest het hier nooit en moeten de cultivars dus niet vorstbestendig zijn en hier komen heel wat cultivars voor waarvoor het elders te koud is zodat er veel minder yabukita staat dan in andere regio’s. Sofu is ook populair. In het Makurazaki Tea Research Station werden cultivars als Benifuki, Benihomare en Sunrouge ontwikkeld. De verschillende theeregio’s van de prefectuur zijn Tanegashima, Yakushima, Satsuma (Minami-Kyushu, Chiran, Ei en Kawanabe) en Osumi (Kirishima, Makizono, Takarabe, Sueyoshi, Shibushi). 41% van de thee-productie is organisch (slechts 5 % voor Japan). Vooral sencha en bancha, maar de laatste jaren ook meer matcha. Enkele van de bekendere producenten zijn Orita, Kasuga, Hayashi, Sakamoto, Mankichi Watanabe en Wakohen. Thee, natuurlijk !: Japan's belangrijkste theeregio's, nummer 1: Kagoshima (theenatuurlijk.blogspot.com)

Kaihua Longding

China. Zhejiang. Groene thee. Longding betekent Dragon Top, Kaihua verwijst naar de regio. De cultivar zou de Jiu’Keng Zhong zijn en de thee voor de eerste keer gemaakt in de jaren 50. De beste wordt eind mei geplukt, maar ook die tot midden april is goed. Er bestaan verschillende kwaliteitsniveau’s (Grade’s).

Kakegawa
Japan, stad in het westen van Shizuoka. Vooral bekend voor zijn Fukamushi Cha, minder voor zijn sencha. Het terroir is hier lager gelegen dan in andere delen van Shizuoka en veel vlakker, wat de lagere kwaliteit van de thee (meestal yabukita) verklaart. Het stevigere stomen brengt wat meer zoete toetsen naar voren die er van nature minder aanwezig zijn en maakt de aroma’s sterker dan die van andere regio’s. Het is de regio met de langste levensverwachting van Japan en sommigen beweren dat de Fukamushi Cha hier van aan de grondslag ligt.

Kaley Tea Estate

Sri Lanka. Klein theedomein in Kotapola in de Laaglanden, vlakbij het Sinharay reservaat, een tropisch regenwoud. Organisch en artisanaal. Handgeplukt en handgerold. Eigenaar Udena Wickremesooriya.

Kamairicha

Japan. Groene thee die niet gestoomd wordt maar gebakken in een pan zoals in China. Nu vooral in enkele gebieden op het eiland Kyushu en nog maar goed voor 5% van de Japanse productie. De theebladeren worden gebakken en dan gerold tot ze droog zijn, en de techniek is dezelfde als voor veel Chinese groene thee. Het is ook op Japan de oudste methode, en heel lang die voor de basisthee’s voor het volk. Het eindresultaat is Tamaryokucha wanneer de blaadjes opgekruld zijn en Kamanobicha wanneer ze recht en naaldvormig zijn. Sommige cultivars zijn meer geschikt dan andere voor deze methode, en een aantal ervan werd speciaal ervoor geselecteerd en ontwikkeld omdat men mogelijkheden zag in de export. Zetadvies, westers: 2.5 gram op 250ml, 75-85°C, 3 à 5 minuten. De interessantste resultaten krijg je vaak met een gaiwan (meer thee op minder water en kortere trektijden, voor meer uitleg zie onder gaiwan).

Ureshino Kamairicha Sayamakaori, Hotsoup: 33.9 euro per 100gr. Met de hand in de pan geroosterde thee, een techniek die in de negende eeuw door de Japanners is geadopteerd van de Chinezen. Deze thee is afkomstig uit Ureshino, Japan, in de prefectuur Saga in Kyushu. In Ureshino wordt thee gemaakt sinds 1440, maar in Saga begon de Japanse theegeschiedenis toen in 1191 een monnik theezaden meebracht uit China. Geoogst 15 mei 2017, de theemeester is Mr. Shigeyoshi Ota. De variëteit is Sayamakaori, een intrigerende thee. Deze thee wordt snel gebakken in plaats van gestoomd. Als laatste worden de blaadjes gerold en komt de definitieve vorm van de droge thee er in. Ook wel Kama-iri cha of kamairi cha genoemd en bestaat al langer dan de beroemde sencha. Bij een traditionele kamairicha zijn de droge blaadjes olijfgroen, zonder glans en licht wittig, de drank is goudgeel en helder. 1 augustus ’18: de droge blaadjes hebben de vorm van kommaatjes of vishaakjes en ruiken zoet, met toetsen van jam en chocola, ze zijn klein tussen olijfgroen en blauwgroen; 90 sec, 80°C, 2.2 gram, 200ml. Natte blaadjes eerder vegetaal, bladgroentes; goudgeel, helder. Aroma zoet, confituur; smaak noten (met veel pit, haha); bloemen (in volle bloei), een heel open en rijke thee die je blind in zou schatten als een rode thee; tweede zetsel, ook 90 sec, iets koeler water; aroma nu zoeter en meer groene thee; 😊😊😊(😊)4 augustus in coldbrew: licht troebel goudgeel; in de fles groen, in het glas troebel goudgeel; een heel aparte en lekkere neus met toetsen van aardbeienconfituur (gek zeg), na walsen héél sterk zelfs (geproefd in een goed wijnglas); in de mond start hij als een leuke goed gestructureerde groene thee om dan langzaam om te slaan naar een duidelijke chocoladesmaak. Heel licht bittertje achterin. Bij braadkip ? hier kan je culinair iets mee doen ! 😊😊😊😊 4 augustus, iets lagere temperaturen: zoeter en zachter, minder uitgesproken. 😊😊😊 18 augustus ’18: 75°C, 90 seconden. goudgeel, helder; aroma is zoet als een jam; in de mond een duidelijke en tegelijk milde en zoete groene thee zonder een spoor van astringentie, heel hartig en aangenaam; tweede zetsel, blaadjes nu volledig ontrold; een toch wel anders en veel interessanter aroma, heel apart, maar in de mond wat vlakker, en met een opvallende wat vlezige finish 😊😊😊(😊)

Ureshino Kamairicha Fujikaori, Hotsoup: geoogst begin mei 2018. 13.25 euro voor 25 gram. Theetuin op 400 m hoogte. Cultivar uit Fujieda in Shizuoka. Kruising tussen Shizu-inzatsu 131 en Yabukita. Een goede cultivar voor Kamairicha maar erg moeilijk te zetten als een sencha. De infusie is bleker geel dan die van de Sayamakaori. De natte blaadjes geuren eerst naar hout, dan naar spinazie en de schil van asperges, en ze zijn groter en heler dan die van de vorige, de gekartelde rand valt ook op. De infusie geurt boterig en heerlijk als een cake, met een zoet tikje dat aan maïs doet denken (dank u, Mariella Erkens). Na een tijdje kwam daar opnieuw die spinazie bij en hij deed me erg denken aan de spinazie van een gerecht met room en vis. In de mond was de thee zacht maar niet zo mollig als de vorige, mooi duidelijk. Het tweede zetsel deed de natte blaadjes nog vegetaler ruiken en maakte het aroma frisser en complexer, minder cake, meer kruidig (eucalyptus). De mond bleef mooi boterig maar was nu wat frisser, en wanneer de thee wat afkoelde was dat boterige heel mooi in evenwicht met een tikje fraîcheur en een tikje astringentie. Heel mooie thee. 😊😊😊(😊)

Ureshino Kamairicha Zairai: geoogst begin mei 2018, 17.95 euro per 25 gram. Theetuin op 400m hoogte. Zairai betekent dat de thee werd geoogst in een tuin met allerlei soorten cultivars door elkaar waar de kruisingen spontaan gebeurden. Het natte blad, grof versnipperd, geurde erg vegetaal en fris. De infusie was bleekgeel, en geurde erg mooi rond en warm, met een mooie complexiteit (een beetje van alles dus, maar dan in elkaar gedraaid...). In de mond was de thee boterig als een koekje, zeker in de finish, en hij deed wat denken aan zo'n meergranen koekje (met extra boter!). Ook hier zo'n mooie complexiteit, mooi los en aangenaam, met een heel lange maar ingehouden fijne finish. Het tweede zetsel was goudgeel, met hetzelfde aroma maar minder sterk. Ook het koekjeselement was wat minder sterk. 😊😊😊(😊)

Kamairicha ‘Gokase’ 2018, Lupicia: Theemeester Yoichi Korogi. Thee uit Gokase in Miyazaki. Bio. 17 euro, doosje van 50 gram. 4 à 5 gram, 85°C, 1 & 1min30sec. 16 februari ’19: mooie diepgroene blaadjes, heel mooi gekruld, met een aangenaam maar enigszins ingehouden aroma. Mooie heldere lichtgroene infusie. Wat afstandelijk aroma, vegetaal en wat romig. In de mond eerder wat flauw, vegetaal, wat spinazie, iets floraals ook, ik ga de dosis wat opvoeren. Nieuwe poging, 8 gram: meer astringentie maar niet teveel, maar het aroma wordt niet echt duidelijker, misschien is het een beetje een bescheiden thee ? 17 februari als coldbrew, 12 uur in de ijskast: schitterend en zeer mooi jadegroen. Een erg mooi rond romig aroma, niet heel uitgesproken maar wel helder; in de mond hetzelfde, de smaken zijn er maar lijken elke keer weer weg te dansen als je ze zoekt. Mooie afdronk, erg leuk bittertje 😊😊😊

Kama-iri-cha from Fujieda, Unknown cultivar, 2019, Thés du Japon: Thés du Japon, 13.33 dollar voor 50 gram, plus 5.45 importtaksen. Geoogst in mei 2019. Geproduceerd door Koyanagi Tsutomu wiens vader de schepper was van de Fuji-kaori cultivar. Deze thee werd gemaakt van de loten van een ongeidentificeerde plant die samen met andere uit Kyushu werd aangeleverd. De producent plantte ze op een klein perceel in Shimonogo en deze zeer ongewone groene thee is het resultaat. 4 maart 2020, 3 gram, 150ml, 60 sec, 80°C. De droge blaadjes ruiken zéér lekker. Zeer ongewone geur voor de natte blaadjes, iets van bloemen, koekjes… Strogele infusie. Een zeer zachte thee in de mond, met een lange en zachte afdronk. Eerder floraal in de mond, en zijdezacht zonder een spoor van astringentie. 8 maart ’20, herzet met 5 gram op 200ml. Bij het walsen komt er een ongewone geur van verse zomerbloemen tevoorschijn. Lekkere thee die ook nu me eerst aan koekjes deed denken. De afdronk is lekker maar wat verwarrend met vage toetsen van citroen en bloemen. Intrigerende thee. Zeer lekkere afdronk. 😊😊😊😊

Kama-iri cha from Takachiho, Mine Kaori cultivar, 2020, Thés du Japon: 13.24 euro voor 100 gram plus taks. Takachiho in het Nishi-Usuki district in Miyazaki. Gemaakt door mr Kai, theetuin op 350m hoogte, waar hij verschillende cultivars heeft staan waarmee hij kamairicha’s mee maakt. Geoogst op 22 mei 2020. 4 g, 70ml, 80-90°C, 60 sec. 15 januari 2021, 7.8 gram, 200ml, kyusu, 86°C, 60 sec: geroosterde kastanjes, en inderdaad, en vooral in het natte blad, gekookte rijst. Goudgele infusie. Zeer mooi, heel culinair aroma. Zachte en ronde thee met structuur en een lange hartverwarmende afdronk van geroosterde kastanjes in de winter. Zeer mooie complexiteit in een hartverwarmend ronde thee. Echt iets voor als het berekoud is. Tweede zetsel, 70 sec: in het tweede zetsel iets vegetalers, maar vooral is er na walsen een erg lekker fruitig tikje dat doet denken aan rood bessenfruit. Heel andere smaak, zonder de kastanjes maar met een mooie toets van fruit. Lange afdronk, mooi zoetje op het puntje van de tong. 😊😊😊😊

Gokase’s Native Kamairicha 2020, The Tea Crane: 35 dollar voor 100 gram. Bio. Lente 2020. Miyazaki Akira. Takachiho cultivar. 50 jaar oude struiken. De naam van de theetuin is Jihaku en hij ligt op 600m boven de zeespiegel, noordgericht en 18 are poreuze verharde lava en rode leem. Er is meer dan 20°C verschil tussen dag en nacht en de theetuin is omringd door bergen en andere organisch bewerkte theetuinen. 4 gram, 200ml, 98°C, 40 sec. Droog, warm: pakken umami. Nat blad: een bijzonder complex aroma, veel meer dan gewoon simpel umami, zeker iets vegetaals, iets mineraals en iets heel verwarmend. Strogele infusie. Bijzonder attractieve aroma’s, winterochtenden in een zuiders land. In de mond is er een mooie umami toets, maar best ook wel veel meer dan dat. Mooie tamelijk lange afdronk. Tweede zetsel: granen en groentes voor het natte blad. De infusie geurt nog steeds naar heel vroege lente lucht, maar samen met iets als raapstelen die worden klaargemaakt. Klein bittertje en een redelijk dikke thee. Lekker maar ga hem toch ook nog eens anders zetten. Zelfde dag, 85°C, 2 min 30 sec: felgele infusie met een jade-schijn. Heel interessante en complexe aroma’s met iets vegetaals en vlagen umami. Heel zacht met een licht en mooi bittertje, en ook hier dat vegetale gecombineerd met umami, heel fraai. Tweede zetsel, zelfde parameters is een beetje teleurstellend met nogal weinig smaak, maar zoet en dik en dus wel degelijk de moeite. -😊😊😊😊 Opmerking voor mezelf: umami ? zeker ? 17 januari ’21, 8 gram, 200ml, 60 sec, 87°C: opgewarmd droog blad geurt heerlijk complex en hartverwarmend (koekjes). Nat blad vooral vegetaal en mineraal. Deze mocht inderdaad een pak warmer gemaakt worden, hij is nu nogal afwezig. Wel dik en aangenaam, maar de smaak en aroma komen niet echt door. De afdronk is wel mooi. Tweede zetsel, 98°C: beter maar nogal een straf bittertje. Niet zo’n makkelijke thee om te zetten. 21 maart ’21, als een coldbrew, een nachtje met 10 gram op een liter: schitterend, met een prachtige complexiteit, een beetje rokerig zelfs, en absoluut herkenbaar als een kamaricha. 😊😊😊😊

Kumamoto Densho Kamairicha, 2020, The Tea Crane: Native. 40 gram. 200ml, 90°C, 4 à 5 gram, 40 sec. Ocha No Kajihara Tsuge Tea, Ashikita, Kumamoto. 80 year old native seed-grown cultivar. May 2020. Toshihiro Kajihara is de maker, hij is de derde generatie. 15 dollar voor 40 gram. 28 mei 2021, 40 sec, glazen pitcher, 90°C, 150ml, 4 gram. Nat blad: verrassend complex, vegetaliteit en mineraliteit door elkaar, als frisse buitenlucht. Goudgele kleur met groene inslag en dezelfde complexiteit in de aroma’s. Volle thee met een redelijk strak einde. Lange afdronk. Heel bijzonder bij Goudse kaas en brood. Ook een tweede zetsel aan 50 sec was erg mooi, met aroma’s als een zomernamiddag op het platteland, en in de mond een mengeling van kruiden en planten aan de kant van de weg. Mooi en origineel. 😊😊😊😊

Kamairicha, 2021, Kajihara Tea Garden, GJ Tea Marathon:  Geen beschaduwing. Blend van Zairai, Yabukita en Oku Yutaka. 4 gram, 150ml, 1 min, 80°C. Droog warm blad: brood. Nat: een heel speciale set van aroma’s: vegetaliteit maar ook veel fraicheur, erg rond, eerder ongewoon voor een kamairicha. Heldergele infusie. Ronde smaak, erg versmolten, erg rond. De afdronk is zo rond en fluwelig dat hij bijna niet opvalt. Volgens hem is dat omdat hij wokt maar met veel vocht zodat hij tegelijk ook een beetje stoomt. Zoet maar met mooi bittertje. Tweede zetsel, 15 sec: echt opmerkelijke geur voor het natte blad, veel frisser of mineraliger dan een andere kamairicha. Een zachte, zoete en erg originele kamairicha. 😊😊😊😊

Fujieda Kamairicha Fuji-Kaori, 2021, Thés du Japon: 9.8 euro voor 50 gram. 20 april 2021. Shimonogo, Fujieda, Shizuoka. Koyanagi Tsutomu, de zoon van Koyanagi Mitsugi die mee aan de wieg stond van de Fujikaori cultivar. Fujikaori van de eigen theetuin. 4 December 2021, 150ml, 3 min, 80°C, theezakje. Goudgele infusie, helder. Nogal zoet aroma, zeer floral, amandel, doet wat denken aan snoep. Licht in de mond, maar met lekkere elementen, een beetje zilt, een beetje rooster maar niet veel. Lichte maar aangename afdronk.  😊😊😊

Ureshino Kamairicha 2021, Inoue Seichaen, Saga: 11 jaar oude Tsuyuhikari struiken. 10 dagen beschaduwd (meer umami, minder bitters). Global Japenese Tea Marathon 2021. 19 december ’21, 200ml, 80°C, 5 gram, : droog, klein en fijn gekruld bladmooie kleur. Warm: koekjes en amandelspijs. Nat: heel complexe vegetaliteit, boterig. Briljant goudgeel. Zeer interessante start, boterig, rijk, complex, dik. Excellent, heel lang ook. Mooie roostertoets. 2^de zetsel, 100°C, in en uit. Iets bitterder maar ook zoet. Lekker maar niet zo complex. 😊😊😊😊

 

Kameroen

De eerste theestruiken werden hier in 1914 aangeplant door Duitse boeren, in het zuidwesten van het land, in Tole. In het noordwesten liggen er ook, in Ndu waar de plantages hoger liggen. In Djuttitsa staat 600ha gestekte thee. Vandaag is het land goed voor ongeveer 1570ha theestruiken. Soedan en Tsjaad zijn de grootste afnemers.

 

Kamimizu-en

Mimata, Miyazaki, aan de voet van de Kirishima berg. °1896 door Kamimizu Sousuke. In 1931 installeerde de tweede generatie de eerste machines en vanaf 1965 deden ze alles zelf, van oogst tot productie en verkoop. In 1979 werd bijna hun volledige oogst vernield door een late vorst en kochten ze sprinklers om dit tegen te gaan. Vandaag werken ze zonder pesticides of kunstmest, maar ze zijn fanatiek bezig met het bestuiven of sproeien van water om de natuurlijke bio-ritmes van de theeplant te ondersteunen. Het bedrijf maakt ook een speciale thee voor coldbrew, Bio-Tea genaamd, die ze promoten als sportdrank en die maar 30 minuten moet trekken. Verdeeld door Yunomi. 

Kamo Shizen Nōen

Japan. Theeboerderij in Kamo, in het meest zuidelijke deel van Kyoto, tegen de grens met Nara. Kamo is een kleine stad op de zuidflank van de bergen. Geleid door Tokuya Yamazaki, °1983. Begon organisch (shizen) te werken omdat de herbicides en pesticides die hij gebruikte hem ziek maakten. In het begin was dit moeilijk omdat zijn al verzwakte theestruiken zonder kunstmest en pesticides bijna niet leefbaar waren, maar door geleidelijk aan eerst te stoppen met kunstmest en dan met pesticides wist hij heel de boerderij organisch te maken. Verkrijgbaar bij The Tea Crane.

Tokuya’s Wild Sencha, 2020, The Tea Crane: 46 dollar voor 100 gram. Kamo Estate, Kyoto, gemaakt door Tokuya Yamazaki. Yabukita. Lente 2020. Bio. 3 à 4 gram, 80°C, 200ml, 40 sec. 1 januari 2020, 40 sec, 78°C, 200ml, kyusu, 4 gram. Origineel beetje zoet aroma, complexe versmoltenheid. Bleek jadegeel. Fijn aroma. In de mond erg zacht, wat timide, maar met een mooie complexiteit, heel versmolten, die heel erg op de achtergrond ligt. Erg interessante maar bescheiden thee. Lange afdronk en een mooie finish. Allemaal eerg sotto voce wel. Tweede zetsel, 80°C, 45 sec: intensere knalgele infusie. Mooie vegetale toets voor het aroma. In de mond een complexe en interessante reeks tonen, een mooi bittertje, een beetje mineraliteit, een heel volle en karaktervolle mond met op de achtergrond rondzwevende umami. Prachtig geplaatste bitterheid, achteraan en voortlopend in de afdronk. Derde zetsel, 80°C, 50 sec: nog altijd strak maar ook lekker zoetje. Sencha met persoonlijkheid. 😊😊😊😊 

Tokuya’s Native Wild Wakocha 2017, The Tea Crane: 30 gram, 12.68 euro. 42.27 euro voor 100 gram pre-taksen. Tokuya Yamazaki, °1983, van de Kamo Shizen Noen tea farm in Kyoto, tegen de grens met Nara, in de kleine stad Kamo. Verpakt in 2019 maar geoogst in 2017, 25 juli. Heel oude theestruiken, exacte leeftijd onbekend. Higashiyama Shozai tea garden, 10a, 140m, theeberg, noordgericht, en de oudste en zwakste struiken worden niet elk jaar geoogst. Omringd door woud, met zonlicht pas laat in de ochtend. Alleenliggend in de bergen. 4 dagen verwelking gevolgd door stevig kneuzen om de oxydatie in gang te steken. Grott en grof blad (beter voor wakocha). 23 augustus 2019, 3 gram, 2 minuten, 150ml, 98°C, kyusu. Het droge blad ziet eruit als hojicha of heel droge houtsnippers, ze ruiken wat peperig en scherp. Het natte blad geurt eerder bescheiden maar best wel fruitig, ook hier een beetje scherp, en er is een spoor van bos en padddestoel. De infusie is lichtbruin met tinten oranje and stofpartikels in de vloeistof. Hoge fruitige toon voor het aroma van de infusie. De smaak is zacht, fris en met een helder en zuiver fruit dat na een paar seconden een mooie aciditeit ontwikkeld met elementen van druivensuiker. Mooie vibrerende afdronk, zonder paddenstoel, wel iets romigs. Heerlijke maar nogal ongewone thee. 😊😊😊😊

Kanagawa Nokyo Chaba

Kanagawa, Japan. Coöperatieve uit 1965. Hier wordt Ashigara-cha gemaakt, thee uit Kanagawa die in Ashigara verwerkt wordt. Theevelden in de Tanazawa en Hakodate bergen. De geoogste thee wordt verzameld, verwerkt en den geblend en opgedeeld in 11 verschillende kwaliteiten. De gebruikte cultivars zijn Yabukita, Asatsuyu, Okumidori, Saemidori, Tsuyuhikari en Yamanoibuki. Breed gamma.  

Kanayamidori

Japan. Cultivar die ontstond uit een kruising tussen Yabukita en S6 (Shizuoka Zairai N°6) in 1949. Geselecteerd als N°30 in 1970 en dan hernoemd als Kanayamidori, naar de ondertussen door een andere stad opgeslorpte stad Kanaya. Iets kleinere blaadjes dan Yabukita en wordt gewoonlijk vier dagen later geoogst. Productiever dan Yabukita, beter bestand tegen de koude. De sencha van deze cultivar heeft veel body en vaak een aroma dat wat aan room of melk doet denken.

 

Kancha
Japan. De letterlijke betekenis is ‘koude thee’. Zeer zeldzame thee van het dorp Shishikuicho in Tokushima, van met de hand in januari geplukte bladeren, 30 minuten gestoomd, ruw gerold en dan gedroogd in de zon. Jaarproductie is 80 kilogram, en ze gebeurt door de oude vrouwen van het dorp.

Kandy

Si Lanka. De oudste theeplantage hier dateert van 1867. Theetuinen op hoogtes tussen de 750 en 1200 m (medium-grown). Sterke robuuste thee die vaak terecht komt in blends als Earl Grey.

Kaneroku Matsumoto-en

Japan. Kiriyama, Shimada, Shizuoka. Opgestart in de Jaren 30 maar de familie was al betrokken in thee langer dan ze zich kan herinneren. Hiroki Matsumoto, derde generatie, is de huidige eigenaar. De familie past de organische Chagusaba methode toe in de theetuin die de tuin omringd met hoge grassen die gebruikt worden als bemesting. Hiroki specialiseerde zich in gerookte thee’s, waarbij hij met veel experimenten tot een aantal schitterende wakoucha’s kwam. 

Japanese Cacao Wood Smoked Black tea, Kaneroku Matsumoto, Yunomi: Kaneroku Matsumoto boerderij, in Kiriyama, Shimada, Shizuoka. Gerookt op Cacao-hout uit Japan. Familiebedrijf uit de jaren 30, maar telen al veel langer thee. Hiroki Matsumoto is de derde generatie. Chagusaba teeltmethode. Gespecialiseerd in gerookte thee’s. 20 november, 5 min, 3 gram, 150ml, 94°C. Het natte blad geurt fantastisch, met een niet-dominante en niet-overweldigende rokerige toets bovenop pakken heel smakelijke zoete toetsen, een beetje zoals diep geroosterde kastanjes. Briljant oranje infusie. Heel complex aroma, de rokerigheid niet dominant, en opnieuw bovenop een laag met bloemen en fruit en iets vlezigs, heel complex. In de mond valt de heel aparte rokerigheid onmiddellijk op, je kan hem in je neus voelen opklimmen, maar de smaak is uitzonderlijk complex, als een in de oven geroosterd stuk vlees met spek en paddestoelen. Een heel verfrissende aciditeit maakt alles licht en heel wonderlijk. Heel aparte maar zeer smakelijke gerookte zwarte thee. 😊😊😊😊(😊)

Smoked Black tea from Shizuoka, Pine Wood, Thés du Japon: Door Kaneroku Matsumoto in Shimada, Shizuoka, de eerste in Japan die hiermee experimenteerde. 16 augustus ’19, 98°C, 150ml, 2 mins, 3 gram. Klein, gefragmenteerd en donkerbruin blad. Een tamelijk donkere roodbruine infusie. De geur van de infusie is die van een houtvuur van dennehout maar niet eendimensionaal zoals vele goedkopere Lapsang Souchongs, en na rondwalsen komen echt zoete elementen naar boven als rijp fruit maar ook zoals het zachte rubber van een binnenband…heel aangenaam en heel fascinerend. De smaak gaat verder in dezelfde lijn, met duidelijke verwijzingen naar een open vuur van denne- of sparre-hout, maar dit domineert niet, en door de rook drijven veel en mooie andere geuren, een beetje zoals een eetzaal in een Ardens hotel, waar de geuren van de keuken, het eten en het haardvuur door elkaar mengen, met een duidelijke vlezige toets overigens. Heel aardige complexiteit, heel aantrekellijk en erg lang. Na afkoelen blijft de thee heel aantrekkelijk met een mooie fraicheur en astringentie. 😊😊😊😊

Kunko Wakocha, Lupicia: Zwarte thee, gerookt met hout van whiskeyvaten. Gemaakt door M. Hiroki Matsumoto met thee uit zijn theetuin in Shizuoka. 2.5 gram, 99°C, 4 à 5 minuten. 50 gram, 8.3 euro, voor oktober 2020. 13 juli ’19: mooie grote en volledige blaadjes, donkerbruin gekleurd, enkele steeltjes, in de neus gebrand hout met een zoete toets (Bourbon-vaten ?). Naast het overduidelijke rokerige ook iets vlezigs voor de natte blaadjes, die fragmentarisch maar groot zijn en volledig geoxideerd bruin met nog een zweem donkergroen afhankeijk van het licht. De thee geurt beminnelijk rokerig, niet zwaar en lomp, dit is wat je wil ruiken als je in de Ardennen een herberg binnenstapt, naast het gerookte zit er een zekere elegantie in die aan de keuken doet denken. Het rokerige overheerst uiteraard de mond, met een hele lange afdronk en in de echo daarvan duikt dat vlezige element op dat voor mij de wakocha is, en dat ik niet heb in een gewone LS. Vol mondgevoel maar met een aanwezig en leuke fraicheur, een fris tipje op het puntje van de tong. Heerlijk en comforting. 😊😊😊(😊) 

Wakoucha Akari, Makinohara, Kaneroku Matsumoto, Yannoko: Kaneroku Matsumoto-en. 1 st harvest may 2018. Makinohara plateau. Chagusaba landbouwmethode. 6 dollar per 40 gram. Mooi zwarte thee aroma met een lichte fruitige ondertoon. Gebalde smaak waar wel wat in zit maar heel goed verstopt. Pas na een tijdje en wat afkoelen kwam duidelijk Nori door. Geen extraverte maar een introverte the di echter heel mooi is, met een lange, eveneens erg gebalde afdronk. Mooie vederlichte maar goed omkaderende astringentie die ook een zekere korreligheid geeft. Een heel sympathieke verwarmende thee, geen schreuwerke maar een vriendje. 😊😊😊

Kanetou Miura-en

Japan. Theeboerderij in Makinohara, Shimada, Shizuoka, Japan. Yoshinobu Miura. Sterk in Sencha en Wakocha.

 

Kangaita

Kenya, East of Rift. Werken met thee van de hellingen van Mount Kenya. Ergens tussen Assam en Zuid-Indië in qua stijl. Hier worden ook groene thee en oolong gemaakt, beide de moeite waard om te proberen.

 

Kangra

Himachal Pradesh, in Indië, helemaal in het Noorden, onder Kashmir. Opgestart in 1849 door Dr Jameson. 90% zwarte thee (geen Assam, wel de Chinese sinensis), maar ook wel wat groene. Vooral Palampur, Dharamsala en Baijnath hebben veel theetuinen, meetal op hoogtes rond de 1000m. In 2015 waren dat er 5900, goed voor 2312 ha. Bekend voor zijn heel bleke thee, wat hem ongeschikt maakt voor CTC, en bijzonder sterk in groene thee en oolong, uitzonderlijk voor Indië. De Dharmsala Tea Company is één van de oudste en grootste theeplantages hier. Bouwde zich in de jaren 80 van de 19de eeuw een grote reputatie uit, met erkenningen in Londen en Amsterdam, maar een aardbeving in 1905 bracht grote vernielingen aan en de Britten trokken zich terug, en vanaf dan was de productie beperkt. In de 21e eeuw werden een paar belangrijke stappen gezet om de regio terug tot leven te wekken, met ondermeer een kantoor in Palampur voor de Tea Board of India. Sinds 2005 erkend als een aparte theeregio (Geographical Indication). Een paar bekende domeinen zijn Mann Tea Estate, Hoodle Tea Estate en het hoger gelegen Towa Tea Estate, alle drie eigendom van de Dharmsala Tea Company, en Wah Tea Estate, Palampur Tea Estate en Darang Tea Estate.

 

Kanmairicha-Tamayokucha

Japan, maar gemaakt volgens een oude Chinese methode, waarbij de blaadjes in een pan geroosterd worden, daarna gedroogd worden en met de hand tot kleine bolletjes gerold.

 

Karabeni

Japan. Cultivar voor wakoucha. Ontwikkeld in Miyazaki uit zaden uit Hubei in China als cultivar specifiek geschikt voor zwarte thee, de symbolen staan voor rood en de Tang-dynastie (of China). Erg zeldzaam omdat de markt voor zwarte thee in Japan ineenstortte tegen dat de cultivar in gebruik kwam. Smaakt en geurt erg ontypisch voor een Wakoucha en is veel meer Chinees dan Indisch qua karakter. Vreemd genoeg is Hubei ook de enige plaats in China waar gestoomde groene thee wordt gemaakt.. op zijn Japans dus.

Nearai Karabeni 2017, Thés du Japon: Nearai-cho, Kita-ku wijk in het noorden van de stad Hamamatsu in het westen van Shizuoka, Bio. 13.33 dollar per 100gram. 16 juni ’19, 5 gram, 300ml, 98°C, 120 sec. Het droge blad geurt fris en wat zurig ? Scherp fruit voor de geur van het natte blad, heel origineel en apart, maar niet speciaal aantrekkelijk. Sterk gebroken blad. De infusie heeft de kleur van mahoniehout en geurt wat naar een darjeeling. Geen of nauwelijks astringentie, niet echt veel smaak in vergelijking met andere Japanse zwarte. Aparte nadronk die pas een seconde of twee na het inslikken doorkomt en die hout combineert met wat bessenfruit. Van alle Wakoucha komt deze thee het dichtst bij het klassieke idee van een zwarte thee, en het is een thee voor liefhebbers van zwarte thee, maar niet speciaal voor die van Wakoucha, waarvan het de karakteristieken volledig ontbeert. Lijkt wat op ongerookte lapsang souchong. 😊😊😊 25 juli ’19, 150ml, 3 gram, 100°C, 120 sec. De natte blaadjes geuren muf, maar de felrode infusie geurt fris en fruitig. Tikje interessante astringentie helemaal op het midden van de tong. Interessante, heel frisse mond, maar met heel ingehouden wegglippend fruit, verstopt achter toetsen van hout en leder. 😊😊😊

Black Tea from Nearai Karabeni cultivar 2010, Thés du Japon: Karabeni. Geplukt zomer 2010, 2^nd flush. Nearai-cho, Rita ward, Hamamatsu city, Shizuoka. 8.47 euro vor 50 gram. 3 gram, 150ml, 180 sec, 95-100°C. Organisch geteeld. 6 juni 2021, 3 gram, 3 mins, 100°C, 150ml, kyusu. Zeer versnipperd blad. Natte blad geeft een stoffig maar complex aroma, iets van droog hout en gedroogd rood fruit. Bijna kersrode infusie. De mond is zeer verrassend met dat hout maar ook met bessenjam, zeker achterin in de mond en in de afdronk; wel nog steeds met dat stoffige, ook in de afdronk. Beetje bizar wel, en een beetje scherp. Tweede zetsel, idem: meer naar het oranje toe qua kleur. Wat hetzelfe wat stoffige aroma ook in de smaak. Niet echt mijn favoriet… 😊😊(😊)

Karigane

Twijgjesthee. Mengeling van blad en twijg. Ook bekend als Shiraore. Kukicha van Gyokuro-productie. De naam betekent Het Geluid van Ganzen. Ganzen zijn een symbool van schoonheid in Japan en in Kyoto placht men te zeggen dat de steeltjes van deze thee eruitzien als de twijgen waarop de ganzen uitrusten na het vliegen.

Karigane Sakamoto, Nio Teas: Mengeling van de steeltjes en blaadjes van een gyokuro (21 dagen). Mr Sakamoto. 31 dollar voor 100 gram. Low caffeine. 12 September 2020. Mooie thee (droog), mooi aroma. 60 °C, 90 sec, 150ml, kyusu, 5 gram. Nat blad: grassig maar met een duidelijke boventoon van umami. Lichte thee, ergens tussen geel en heel lichtgroen. Aroma eveneens een combi van grassigheid en umami. Zeer zachte zoete mond, maar mineraliger dan een echte gyokuro. Tweede zetsel, zelfde parameters: het natte blad geurt grassiger, de infusie meer naar umami. In de mond frisser en mineraliger, zeker in de start; nadien volgt nog steeds een golfje umami. 😊😊😊(😊)

 

Karnataka

Indië. 2140 ha thee op hoogtes tussen de 750 en 1000m in de Baba Budan heuvels op 150 mijl van Bangalore. Eigenlijk vooral een koffie-regio, en de thee-aanplant is eerder beperkt. Eenvoudige thee’s.

 

Kasugaen Kawaji Seicha

Hioki City, Kagoshima, Japan. Mr Kawaji en familie. Actief sinds 1970 en gedeeltelijk organisch sinds 1989. Goede groene thee’s en net zoals veel anderen in de regio gespecialiseerd in Fukamushicha. Het zachte klimaat van Kagoshima maakt het gebruik van niet-vorstbestendige cultivars als Yutaka Midori mogelijk die ideaal zijn voor deze thee.

Kasugaen Golden Sencha, Nio Teas: Yabukita. Hioki city in Kagoshima. Sea level. Deap steemed. Gemaakt door Kawaji-san van de Kasugaen Kawaji Seicha boerderij. 27 aug. 20, 5 gram, 60°C, 60 secs, 150ml. Zeer mooi en zuiver aroma voor het droge blad. Ook het natte blad levert een mooi en zeer klassiek aroma op. Goudgeel en veel partikels. Bladspinazie in de neus. Ook in de mond erg klassiek en zuiver, met een mooie vegetale toets en een erg lichte astringentie. Tweede zetsel, 60°C, 40 sec: heel mooi volume, lekker dik in de mond, mooi licht astringent tikje. Interessantere smaak en aroma dan in eerste zetsel. 😊😊😊

Kasugaen Murasaki Sencha, Nio: Hioki-city, Kagoshima. Deep steamed Fukamushi sencha. Bold full-bodied flavour with plenty of sweetness and a hint of fruit. Vooral yutakamidori (90 à 95 %), de rest is saemidori. 250 m boven zeeniveau. De basis van deze thee is altijd de yutakamidori, maar afhankelijk van  het jaar wordt er andere aan toegevoegd. 10 dagen beschaduwing. 39 dollar voor 100 gram.  Nat blad: zeer complex, kruidig. Jadegroen, troeble, veel partikel. Eerder neutraal aroma voor de infusie, en ook de smaak blijft wat op de vlakte; Dik mondgevoel. Tweede zetsel, veel dieper groen. Nog steeds weinig smaak, neutraal. Begrijp deze thee niet…

Kasugaen Asatsuyu Sencha, Nio Teas: Deap-steamed sencha uit Kagoshima.. Asatsuyu cultivar. 40 dollar voor 100 gram. 27 Aug. 20, 5 gram, 45 sec, 60°C, 150ml, kyusu. Stevig aroma voor nat blad, met iets van brood. Jadegroene infusie met veel partikel. Mooi aroma, spinazie. In de mond tamelijk vol en zoet, bladgroentes, redelijk rond. Een beetje kort achterin. Tweede zetsel, 25 sec: troebel, echt groen nu. Herken de edamame nu. Mooi zoet in de mond, dik, licht astringent tikje (héél licht). Lekker. Derde zetsel, 20 °C: aroma verdwijnt. Zoet en lekker. 😊😊😊(😊)

Katagi Kōkaen Tea-Farm

Japan. Asamiya regio in de prefectuur Shiga, op de zuidkant van het Biwa meer. Nu geleid door Takatomo Katagi, de zevende generatie al. Vader Akira startte al in 1975 met elk chemisch middel te weren van de boerderij toen de regering deze middelen begon te promoten via subsidies. De zoon zet deze traditie verder. Nu volledig organisch. Sommige theestruiken zijn over de 100 jaar oud. De Bushidani theetuin ligt volledig geisoleerd in een vallei en is omringd door bomen, en heeft geen enkele buur die pesticides gebruikt.

Asamiya Kuki Hojicha Roasted Twig 2020, Katagi Koka-en, The Tea Crane: Sample. 2020. Takatomo Katagi. Asamiya, Prefectuur Shiga. Alleen de steeltjes werden gebruikt. 3 à 4 gram, 100ml, 1 à 2 mins. Bio. 2 januari ’22, 4 gram, 200ml, 98°C, pitcher, 90 sec: mooie complexiteit voor het aroma, er zit hier heel wat in (mout, maar zeker ook honing, hout en iets zeer lekker fris…). Helder roodbruin (maar meer bruin dan rood). Beetje schuim. Ook de smaak is uitermate complex, ook hier zit heel veel in. Heel mooi zoetje dat tegelijk mooi fris blijft. Tweede zetsel: minder complexiteit maar even smakelijk als een normale hojicha. 😊😊😊😊(😊)

Akiyama Katsuhide
Japan. Theeboer in Shizuoka, in de buurt van Fuji. Theetuinen op hoogtes tussen de 300 en 400 meter, met de Fuji-berg op de achtergrond. Is een gepassioneerd verzamelaar van cultivars, en naast zijn grotere en mooi verzorgde theetuinen die mechanisch geplukt worden en de klassiekere cultivars hebben heeft hij tientallen heel kleine perceeltjes met zeldzamere rassen waarmee hij experimenteert. Ze worden maar één keer per jaar geoogst, met de hand en zijn herkenbaar omdat er veel wilder en onregelmatiger uitzien. Hij heeft er een 40 tal, waaronder Shoshun, een cultivar die hij zelf ontwikkelde. Hij gebruikt geen kunstmest en nauwelijks organische omdat hij gemerkt heeft dat bemesting vaak veel van het natuurlijke aroma wegneemt. Om deze reden stoomt hij ook heel licht (futsamushi, niet fukamushi), hij zoekt meer naar aroma dan naar zoetheid. Hij doet alles zelf (hij kan niet delegeren, zegt hijzelf) omdat alleen hij de thee’s kan maken die hij wil maken. Hij maakt graag Wakoucha, omdat het een thee is die de meest wonderlijke aroma’s kan voortbrengen en groot culinair potentieel heeft.

Kawabata Tea Farm

Japan, Koguchi, Shizuoka. Familiebedrijf. Werkt organisch. Maken sencha, gyokuro, wakoucha en houjicha. Sinds 2018 door de zoon, Hiroyuki Sato, na een carriere in de staalindustrie. 2.2 ha. Ook bamboescheuten en pruimen.

Kawabata-en Houjicha, Nio teas: 4 September 2020, 5 gram, 150ml, 1min30sec, 74°C, glazen pitcher. Bijzonder complex en lekker voor het droge blad. Wel wat steeltjes. Een elegante en mooie geur voor het natte. Lichtbruine caramelkleurige infusie. Zeer mooi warm aroma, granen. Lichte en zoete attaque, mooie warme en bijna troostende smaak, een heel elegante en lekkere zachte hojicha. Mooie complexe smaakpatronen die wat aan eten doen denken, meer dan aan thee. Het was misschien de moment (zware week), maar ik vind deze zéér lekker. Lange afdronk. Tweede zetsel, 30 sec: nat blad geurt fruitig. Donkergoudgele kleur. Stevig gebakken graankoekjes in de neus. Heel zachte en aangename smaak, gebakken vis (zat in het eerste zetsel ook al wat). Derde zetsel: zoet, zacht 😊😊😊😊

Kawane

Regio en stad in de heuvels van Shizuoka, befaamd voor de hoge kwaliteit van zijn groene thee (sencha en superbe fukamushicha). Theetuinen op hoogtes tussen de 500 en 600m, en met dus meer mist en lagere temperaturen. Sinds 2008 opgeslokt door Shimada en niet langer een aparte stad.

Kazi&Kazi
Bangladesh. Panshagarh regio. Opgericht in 2000. Oorspronkelijk een kiezelgroeve die een nieuwe compostlaag kreeg. Bio. Dicht bij Darjeeling. Panshagarh is een extreem arme regio. Sinds 2015 goeie kwaliteitsthee.

Kebacha
Japan. Vederthee. Zeer lichte thee van de velletjes van de steeltjes van theeblaadjes die tijdens het productieproces loskomen.

Keemun

Keemun is een Chinese zwarte thee, voor het eerst gemaakt in Fujian en populair in het westen. Toen in 1875 Yu Ganchen, een ambtenaar uit Yi in Anhui, terugkeerde naar zijn geboortestreek en een nieuwe carrière als handelaar startte, wou hij de rode thee uit Fujian, Min Hong, kopieren en introduceerde hij de techniek in zijn streek. Men kwam er al snel achter dat het terroir rond de stad Qimen in Anhui, tussen de Gele en de Yangtze rivier (goed gedraineerde, zanderige grond) ideaal was voor de lokale Zhu Ye variant van de theestruik en voor het maken van zwarte thee. Daarvoor was de regio vooral bekend voor zijn groene thee. Rond dezelfde tijd startte een zekere Hu Yuanlong een fabriek op in Shanli in Anhui, de Rishun Tea Factory, met de expliciete bedoeling om zwarte thee te maken. Eerst bekend als Qi Hong en evolueerde later tot het Engelse Keemun. De stijgende vraag naar zwarte thee die een regio als Fujian niet alleen kon beantwoorden bracht een grote groei mee, zeker toen de Amerikanen meer Japanse groene thee begonnen te drinken na de opening van Japan, en de boeren/producenten in Anhui hun groene thee moeilijker begonnen kwijt te raken. Recent is er opnieuw een tendens naar groen in Anhui omdat de Chinese markt is opengebloeid, en die heeft liever groen (groene thee vraagt ook minder dure machines). Fufeng en Anling zijn twee plaatsen in Qimen die bijna alleen groene Maofeng maken. Zeker vroeger vaak gebruikt in de betere breakfast blends, en drinkbaar, soms zelfs erg lekker, met melk. Lichte thee met steenfruit en lichte rokerigheid in de neus en een zachte, moutige smaak die wat doet denken aan ongezoete cacao. Toppers hebben ook florale toetsen die aan orchideeen doen denken, en deze zijn uniek en uitermate lekker en fijn. Zelfde cultivar (Zhu Ye) als Huangshan Maofeng, en meestal een knop en twee blaadjes. Het warme, vochtige bergklimaat is perfect. Er bestaan erg veel varianten, maar ze zijn bijna allemaal blootgesteld aan een langzaam oxydatie- en droog-proces wat meer nuances aanbrengt. De bekendere zijn Gongfu Keemun, speciaal gerold voor de gongfu manier van zetten, Keemun Maofeng, vroeger geoogst en met haartjes, Xinya Keemun, nog vroeger geoogst, lichter en zoeter, Keemun Hao Ya, betere selectie van tip en Hubei Keemun, keemun uit de naburige provincie Hubei, en dus niet the real thing. Bevat meer geraniol dan de meeste zwarte thee’s (vandaar het florale). Goede Keemun zou je moeten kunnen herkennen aan het heel fijne, dunne blad, aan de kleur van de thee die helderrood zou moeten zijn en aan het evenwicht van de aroma’s waarbij het florale niet wordt weggedrukt door andere aroma’s. Top Top Keemun is zeer duur en uitermate exclusief, maar net daaronder liggen Haoya A en Haoya B. Haoya A heeft de fijnste blaadjes en waarschijnlijk ook nogal wat gouden topjes. De top Keemun’s zijn uitzonderlijk lekker en zelfs een beetje magisch, als een hele goede wijn, maar ook in de mindere vind je erg aangename en lekkere exemplaren.

Qimen Xiang Luo, Palais des Thés: ‘Spirale parfumée’. Anhui. Palais des Thés Grand Cru. 38 euro per 100 gram, 23 februari ’18. 2 juli ’18, 4 minuten, 90°C, 3 gram op 250 ml. Droog, zwarte gekrulde draadjes, niet veel aroma. Natte blaadjes zijn redelijk volledig, bruin en moutig van geur. De infusie is amberkleurig. Het aroma is zacht en fruitig met wat cacao toetsen. De mond is nogal gesloten en heeft een zachte kruidige afdronk. 29 juli ’18, 4 minuten, 2.5 gram, 250ml, 90°C. de droge blaadjes geuren niet bijzonder sterk maar wel erg mooi en evenwichtig, met vooral tabak en leer. De natte bladjes ruiken lekker en complex met opnieuw hout. De infusie is redelijk intens bruin, en geurt naar fruit en honing met een vleugje cacao en specerijen (en vanille volgens de importeur). Lichte astringentie naar het einde toe. Er is complexiteit en lengte in deze thee maar het is heel subtiel. 😊😊😊(😊) En even vloeken in de kerk: met melk hedonistisch lekker en verslavend met een prachtige ronde en lange afdronk…

Qimen, Qi Xiang Yuan company: Red Tea from the East. Kleine donkerbruine dun gerolde blaadjes. 3.6 gram, 95°C, 3 minuten, 300ml, klasssieke theepot. De natte blaadjes ruiken fruitig en een beetje stoffig, met een eigenaardige een beetje onaangename toets. Zacht en fruitig aroma voor de infusie. Zachte en nogal bescheiden smaak met steenfruit. 3 minuten was te weinig, opnieuw met 5 minuten. De infusie geurde nu veel overtuigender naar dat steenfruit in combinatie met bloemen maar ook naar iets van cacao. In de smaak die nogal plat was, vooral floraal, kwam de cacao-steenfruit combi pas naar boven in de afdronk. Met een wolkje melk sprong vooral het steenfruit naar voor (geen mooie kleur) en kreeg de thee wel een bijzondere en lange en redelijk lekkere afdronk. Met de gaiwan, 25 sec, 3.6 gram, 90°C: mooi aroma voor de natte blaadjes, maar in de infusie en de smaak komt daar bijna niks van door. Mooie kleur. Langer trekken leverde naast meer smaak ook meer zuren op die niet helemaal juist zaten. 😊😊

Keemun Needles, Postcard Teas: Gemaakt door Mr Feng in Qimen samen met andere families met kleine theetuinen, gemiddeld 1ha groot. Geen pesticides, geen kunstmest. PC werkt al met de cooperatieve van Mr Feng sinds 2015. Gemaakt in de Qi Mei stijl (Qimen wenkbrauwen). Lentepluk van eind maart, pre-qing ming, knoppen en heel kleine blaadjes. 14.95 £ voor 20 gr. 26 december ’19, gaiwan, 100ml, 3 gran, 25 sec, 98°C: droge blaadjes, zwarte chocolade. Klein, fijn, donkerbruin en wat lichtere gouden tips. Koekjes, specerijen, bloemen, mooi aroma (nat blad). Mahoniehouten kleur voor de infusie. Zelfde florale toets voor het aroma van de infusie. In de mond zoet en vol specerijen, heel sterk cookie, en de thee is ook heel zacht. Redelijk lange finish. Mooi vol mondgevoel. Tweede zetsel, 30 sec: nog veel meer specerijen, kruidenkoek, idem voor de infusie. In de mond idem maar met een leuke frisse toets erboven op. Derde zetsel, 35 sec: natte blad blijft maar lekker ruiken, specerijen vooral. Doet me nu ook wat denken aan een dik ingekookte vleessaus. Een heerlijke thee. 😊😊😊😊

N°511, 1876 Keemun, Paper & Tea: Best before 31 jan 2022. 50 gram, 9 euro. 24 aug 2019. 8 september ’19, sunny and cool, 4 gram, 200ml, 2 min, 90°C. Erg klein maar regelmatig droog blad. Het natte blad geurt naar hout en pruimen. Donkerbruine infusie. Een heel mooi en zacht aroma, pruim, dennehout, melkchocolade. Leuke mond, onmiddellijk sympathiek, mooie combinatie tussen houtige en fruitige toetsen, goed in evenwicht. Heel lichte bittere toets geeft structuur aan de thee. De website sprak over wijn, en ik proef wat hij bedoelt. Een mooie en elgante Keemun met een erg mooi afdronk. Heel leuke echo ook ! 😊😊😊😊

Keemun Red Tea, 2021, Hotsoup: ‘kersen en amandelspijs’. 9.95 euro voor 50 gram. 24 september ’21, 3 gram, 150ml, 3 mins, 98°C. Mooie kleine blaadjes. Kersenfruit in de neus. Mooi helderrod. Fris en vol met fijne astringentie. Ok afdronk, niet sterk, wel redelijk lang. Leuke Keemun. 😊😊😊

 

Keemun Congou

De Congou variant is een vroege variant die minder bitter zou zijn dan andere en die speciaal voor de Gongfu theeceremonie wordt gemaakt.

Keemun Congou, Simon Lévelt: gekocht lente 2017. Lekker zeg !!!!!!!! en zeker met melk; 1 mei ’17: heel mooi en zacht aroma dat wat aan warme mout en warm fruit doet denken; ook in de mond zacht en lichtjes zoet, en mooi vol; ook erg lekker met melk waardoor het karakter nog meer naar voren komt; een thee die erg lekker is de hele rit, van het aroma tot de finish; één van mijn favorieten 😊😊😊(😊) 12 mei, in de ochtend, zonder melk: mooi aroma; in de mond erg lekker, een echte thee met een heerlijke wat fruitige afdronk, en met een hele mooie florale toets. Toppertje die ik maak als ik goed gehumeurd wil worden…

 

Keemun Mao Feng

Betekent haarpunt. Vroeger geoogst, met leafsets van twee bladeren en een bot, nog fijner gerold. Lichter en zoeter. Zeldzaam en redelijk duur.

Keemun Mao Feng, Twinings: 15£ / 100gr16 juni ’17: 300ml, met 3 gram, 3 minuten: zacht en verfijnd droog aroma dat doet denken aan een oud houten meubel, niet ingeboend ! helder oxo-bruin; heel apart, fijn, elegant en glashelder aroma, maar geen schreeuwer, heel ingetogen eigenlijk; de smaak is een zachte mengeling van vlezigheid en bos en herfstbladeren met iets floraals; 4,5 minuten: helder, mooi en diep roodbruin; massiever en mindercomplex zo, ik vond hem de vorige keer beter en dat was ook wat de verpakking aanraadde. 16 juli ’17: 3 minuten, met melk: opvallend aroma en smaak van ongezoete cacao !! lekker, en de Twinigs website vermeld uitdrukkelijk dat melk hier kan. 16 november ’17: bijna de laatste, maar nog steeds geweldig lekker, heerlijke thee, kastanjes, droog steenfruit, herfst, kortom erg mooie complexiteit. Een favoriet, dus 😊😊😊😊 18 februari ’18: even laten liggen… bijna vier minuten; het cacao aroma blijft echt wel en dat is best wel interessant. https://www.twinings.co.uk/world-of-tea/keemun-mao-feng

 

Keemun Hao Ya

Sterker, met vooral blaadjes. Intense smaak.

Spring Keemun Hao Ya ‘A’, Siam Teas: 27.9 euro voor 100 gram. A-grade. Qihong, Qimen, Anhui. 1+2. Gemaakt door een coöperatieve. 23 mei 2021, 5 gram, 200ml, 90°C, 3 mins, kyusu. Mooie kleine blaadjes. Erg voluptueus aroma van fruit (warme appel), specerij en honing. Roodbruine infusie. Zacht, rond, fruitig, veel body, mooie afdronk, aangename echo. Tweede zetsel, 3 min: bijna volledig hetzelfde, maar iets complexer, zelfs iets lekkerder. 😊😊😊(😊)

 

Keemun Xin Ja

Vroege variant. Minder bitter.

 

Ken’ichi Shizen Nōen

Japan, Tsuge, Yamato Kogen, Nara. In deze vallei hangt dikwijls dikke mist en de terreinen liggen op hoogtes tussen de 200 en 600m. Theeboerderij van Ikawa Kenichi (°1981). Werkt volledig organisch. Heel jong begonnen, op zijn 19 jaar, met een overwoekerde en verwaarloosde tuin van 37 are. Nu beschikt hij over meer dan 30 stukjes land die hij terug actief maakte of omschakelde naar organische landbouw. Geeft zijn kennis door aan zijn collega’s om de wereld zo gezonder te maken. Verdeeld door The Tea Crane. Elke drie jaar maakt hij ook sannen bancha, en met de zaden en bloemen maakt hij cosmetica. Bezig met MVO en hij stelt ook ouderen en licht gehandicapten tewerk.    

Kenilworth Estate

Sri Lanka (Ceylon). Ginigathhena, in het Nurawa Eliya district, maar door de grotere hoogte waar de plantages op liggen is de thee meer in de stijl van Kandy, alhoewel het er redelijk koel is. Kopen thee van zo’n 250 kleine eigenaren. Modern uitgeruste fabriek. Genoemd naar Kenilworth Castle in Warwickshire. Stevige thee met veel body. Eigendom van Watawala Plantations Ltd.

Ceylon Kenilworth Flowery Orange Pekoe 1, Comptoir Florian: 7 euro per 100 gram. 5 juli 2020, 3.3 gram, 250ml, 98°C, 4 mins: wat vage fruitigheid voor het natte blad, roodbruine infusie, nogal donker. Mooie zacht fruitige geur, wat citrus. Zachte mond, frisse citrustonen, mooi rond maar altijd lekker fris. Mooie afdronk. 😊😊😊(😊)

 

Kenya

De eerste theestruiken werden hier aangeplant in 1903, in Limburu, door een zekere GWL Caine. In 1924 begon Brooke Bonds met de commercialisering ervan. In 1950 werd de Tea Board of Kenya gesticht om de handel in goede banen te leiden. In 1964 volgde de Kenya Tea Development Authority die Keniaanse kleine boeren stimuleerde om thee te verbouwen en die zeer streng toekijkt op de kwaliteit. Vandaag is Kenya één van de belangrijkste thee-verbouwende landen van de wereld, met 7.9% van de wereldproductie, en moet het alleen China en India voorlaten qua productie van zwarte thee. Het is één van de belangrijkste exportproducten van het land, met een jaarproductie van meer dan 200.000 ton en de KTDA beschikt over 66 fabrieken en de oogsten van meer dan 500.000 kleine boeren (goed voor tweederde van de productie, de rest komt van grote plantages). De aanplant bestaat uit overwegend assamica met wat sinensis in kleinere tuinen. Het klimaat is perfect, met lange zonnige dagen en genoeg regenval in de Hooglanden van de Rift vallei, waar stijgingsregens voor de waterhuishouding zorgen. De wijngaarden liggen op 1665 tot 3000m boven de zeespiegel op een rijke vulkanische rode bodem. De beste thee wordt geoogst eind januari/begin februari en in juli, maar oogsten is het hele jaar rond mogelijk, en dit is heel belangrijk voor de theehandel in Kenya. Het is perfect voor de grote producenten van thee voor massaconsumptie die zo een constante verse aanvoer krijgen. 90% van de thee wordt door de lage lonen met de hand geplukt. De meeste thee hier (95%) wordt gemaakt volgens de CTC methode (Crush, Tear, Curl) en wordt gebruikt in blends. Hij is sterk, rijk en vol, en is heel populair in breakfast blends. Een deel wordt handmatig geplukt en bewerkt volgens de traditionele methode (Orthodox) en komt terecht in ‘single-origin whole-leaf’ thee. Thee uit Kenya wordt verkocht via de veilingen van London en Mombasa. Marinyn is één van de bekendste theedomeinen. Kericho, Nandi, Nyeri en Muranga zijn de belangrijkste regio’s. Op de markt wordt ook onderscheid gemaakt tussen EoR (East of Rift) en West of Rift. EoR is het oostelijke deel van de Rift Valley, goed voor 40% van de productie in Kenya, en heel populair in Pakistan waar het de om politieke redenen moeilijk geworden Assam verving in de Chai. Het is thee die van vruchtbare grond komt met veel regenval en warme temperaturen en een heel constante kwaliteit het hele jaar door en dus perfect voor een constante vraag als die van Pakistan. Het plukken gebeurt zeer zorgvuldig om genoeg kleur te krijgen in de goudkleurige infusie en het blad krijgt in de droger genoeg hitte om mooi zwart te worden met een toets van biscuit. De hele productie is hierop gericht. In de Kangaita fabriek wordt ook uitstekende bladthee gemaakt, met thee van de hellingen van Mount Kenya. EoR is een gebied met duizenden kleine boeren die hun vak kennen, West of Rift is meer het domein van grote plantages met aanplant van thee, eucalyptus en snijbloemen voor de Europese markt, iets lager gelegen (tussen de 1800 en 2200m), maar nog steeds hoog genoeg om erg goede thee te maken, alhoewel die van EoR beter is.

 

Kericho

Regio in Kenya. Grootste theeproducerende regio van het land, vooral gericht op de export, ter vervanging van Assam. Op de rand van Mau Forest en geirrigeerd door regenval uit dit woud. Theetuinen op hoogtes tussen de 1500 en 2400 m hoogte zodat de hoogte de evenaarshitte wat tempert. Heldere, frisse thee die zeer goed melk verdraagt en dus perfect is voor de Britse markt. De constante kwaliteitsaanvoer is een groot bijkomend voordeel.

 

Khongea

Plantage in Assam. Eind 19de eeuw opgericht door twee Engelse dames. Sinds 1949 in handen van de familie Prakash, met Sudhir Prakash als voorzitter. Zeer goed uitgerust, en één van de beste domeinen van Assam. CTC thee, zwarte thee, maar ook groene thee die in Assam niet vaak wordt gemaakt. Dezelfde familie bezit ook de Glenburn Tea Estate in Darjeeling.

 

Kimura Tea Farm

Japan, Sashami, Ibaraki, in de vlaktes ten noordoosten van Tokyo. Kimura familie. Heel sterk in oolong en wakoucha, en bestudeerde de twee uitgebreid in Taiwan. Na die studies liet hij ook de machines ervoor overkomen.

Kimura Black tea Benitsukuba, Kimura Teafarm, Ibaraki, Yutaka Tee: Thee van de Kimura teafarm in Sashami, Ibaraki, in het noorden van Tokyo. Geplukt mei 2017, first flush, op een hoogte van 50m. 50 gr, goed tot 12.2021. 20 euro voor 100 gram. Zeer beperkte productie. Benitsukuba is een cultivar die in 1958 in Ibaraki werd geregistreerd. Mr Kimura maakt elk jaar een beetje Wakoucha ermee. 17 augustus ’19, 3 gram, 2 mins, 98°C, 150ml, kyusu. De droge blaadjes geuren sterk naar chocolade met een hint van eucalyptus. Donker, hooggeoxideerd blad, heel volledig, heel mooi bladmateriaal. De droge blaadjes geuren naar chocolade maar ook naar pu’er-fermentatie. De infusie is koperrrood. De infusie heeft duidelijke hints van chocolade, een rondzwevende zoetheid die nooit echt doorbreekt en dan die pu’er tonen. Wanneer de thee afkoelt verdwijnen die uit het aroma om te worden vervangen door de chocolade-tonen en ook in de smaak gebeurt dat, eerst vooral in de finish en dan als hij koelt ook meer vooraan. Ik was niet zo gek van de eerste slokken, hij heeft wat tijd nodig, en op het einde is de finish echt cacao en mooi. Interessante thee om te bespreken, maar is hier spraken van onvrijwillige fermentatie in het proces ? De tweede infusie bracht terug overheersende fermentatietonen. 😊😊😊 7 februari ’21, 95°C, 150ml, kyusu, 3 min, 3 gram. Chocolade blijft de factor voor de droge blaadjes en de natte, en die storende puer tonen zijn zo goed als weg, alleen in het natte blad hangen ze nog wat rond. In de mond een echt heerlijke thee vol tinten van chocolade, misschien een beetje eenzijdig en niet erg complex, maar erg lekker: chocomelk light. 

Kimura Black tea Fujikaori, Yutaka Thee: Kimura theeboerderij in Sashami, Ibaraki. Geoogst mei 2017, first flush, 50 m hoogte. 18 euro voor 100 gram. 17 augustus 2019, 3 gram, 3 min, 150ml, kyusu, 98°C. Goed uitziend droog blad, erg donker met wat tip. Geurt naar zwarte chocolade. De natte bladeren geven kers en iets geparfumeerds. Mooie kleur voor de infusie met iets karamel-roze-oranje. Zachte, zoete en florale aroma’s voor de infusie. De smaak verrast eerst even door zijn neutraliteit, de thee is wat dun en een beetje astringent. Wanneer hij afkoelt stijgt dit, maar komt er ook wat kers in de afdronk. 18 augustus, idem maar met 5 gram. Rijke en complexe aroma’s voor het natte blad. Zoet geurende infusie met cake en zoete aardappel en bloemen op de achtergrond. Nogal astringent. Leuk maar niet meer ? Tweede zetsel leverde een leuke zwarte thee op met een mooie nasmaak. Geen topper. 😊😊(😊) 4 februari ’21: kruidige en complexe versmoltenheid voor het natte blad en ook de infusie geurt erg mooi. De smaak is nog altijd veel te neutraal en valt echt tegen; storende astringentie. Jammer.

Kimura Wakoucha Izumi, Yutaka Tee: Kimura boerderij in Sashami (Ibaraki). Izumi cultivar. Geoogst mei 2017, first flush, hoogte 50m. 50gram. 16 euro per 100 gram. Sashami ligt in de prefectuur Ibaraki in de Kanto regio ten noorden van Tokyo. 27 augustus 2019, kyusu, 150ml, 3 gram, 2 minuten, 98°C. Mooi droog blad, veel tip, mooie kleuren (donker en licht bruin), nogal volledig. Mooi aroma. Het natte blad geurt erg mooi, floraal en met een erg leuke zoete toets. De infusie is roodbruin en geurt uitstekend en sterk, je ruikt hem onmiddellijk bij het uitschenken. Het aroma is complex en vriendelijk, zoete druiven, meloen, mooi fruit met een beetje specerijen op de achtergrond. Klein beetje astringentie, rond mondgevoelen maar met wat fraicheur, en dit en de lichte astringente toets maken de thee erg drinkbaar. Nogal kort wanneer heet maar wanneer de thee een klein beetje afkoelt komt er een plotse sterke florale toets tevoorschijn, erg opmerkelijk, en hij blijft lang hangen. Erg fijne thee. Tweede brouwsel viel wat tegen. 😊😊😊😊(😊)

Black Tea from Sashima Beni-ibara first flush, 2021, Thés du Japon: Geplukt 12 mei 2021. Yamazaki, Sakai town, Sashima, Ibaraki. 10.78 euro voor 50 gram excl importtaks. Beni-ibara is een cultivar die door mr Kimura zelf werd geselecteerd en dus nergens anders gevonden wordt. Geselecteerd uit Saya-midori zaden en bleek heel geschikt voor zwarte thee. 14 November 2021, 150ml, kyusu, 99°C, 3 gram, 3 mins: het droge blad geurt heel fijn floral (rozen). Die geur komt ook terug bij het natte blad maar wordt wat opzij geduwd door wat volumineuzere aroma’s van mout en iets vlezigs, maar hij blijft wel rondhangen op de achtergrond. Heel beschaafd, heel mooi. In de mond zacht, geen astringentie, complex, moutig met achterin iets floraals dat overstijgt in de afdronk (daarin komt ook een flard tijm ?). Zeer interessante zwarte thee van een unieke cultivar. Tweede zetsel was ok. 😊😊😊😊

Kirishima

Japan. Vulkanisch gebied in de prefecturen Kagoshima en Miyazaki in Kyushu. Er is nog steeds vulkanische activiteit met de laatste grote uitbarstingen in de 18de eeuw. Vaak erg mistig. Uit het Kagoshima deel komen zeer goede thee’s, met Makizono als beste terroir. Vooral Sencha en Kabusecha. Rijke, volle Kagoshima thee’s maar delicater dan vele andere Kagoshima’s. Mizobe en Makizono zijn de twee sub-regio’s. Mizobe is vlak en er staat vooral Yutakamidori aangeplant. Het is er iets warmer dan in de andere meer noordelijk gelegen regio’s. Het klimaat is perfect voor shincha. De beste Sencha komt echter uit de Makizono bergen waar het te koud is voor Yutukamidori en men vooral Yabukita, Saemidori, Okumidori en Asatsuyu aanplant. Omdat er meer mist is en het er kouder is groeit de thee veel langzamer en is hij duurder, maar hij is ook lekkerder en er wordt hier zéér goede Sencha gemaakt.

Kirishima Tokujou Sencha, Hayashi, Schnorr: Thee uit Kyushu, prefectuur Kagoshima, stad Kirishima, theedomein van de familie Hayashi, opgericht door grootvader Iwao Haysahi. Opgericht in 1897, nu vijfde generatie, volledig bio sinds 1993 en met theetuinen tegen het Kirishima gebergte, een vulkanisch gebied. Het fabriekje waar de thee wordt verwerkt ligt midden in de plantage zodat de thee niet kan oxideren onderweg. Overwegend Yabukita en Asatsuyu varietals. 65°C, 60 sec. Blend van thee’s van vader Osamu Hayashi (korter gestoomd) en zoon Shutaro (langer gestoomd, meer schaduw). Vader Osamu leidt het bedrijf terwijl zoon Shutaro de tijd krijgt om te leren en te experimenteren, met ondermeer de Gyrokuro Asatsuyu onder zijn verantwoordelijkheid. 24.95 euro bij Schnorr in Frankfurt, 28 april ’18. 5 juli ’18: droog, mooi maar licht aroma, veel gebroken blaadjes, donkergroen met nogal wat lichtgroen ertussen. De infusie is bleekgeel met een groene schijn. Het aroma is licht en de mond is zoet en zuiver, met toetsen van spinazie of andere bladgroenten 😊😊😊 Coldbrew, juli ’18: mooie limonadegroene kleur; puur groene thee in de neus maar met iets hards, niet iets zoet; in de mond sterk en redelijk bitter, zo goed als geen zoet; absoluut verfrissend bij heet weer, maar geen toppunt van elegantie of complexiteit. 😊😊(😊)

Kirishima Koucha, Hayashi, 2019: sample toegestuurd door Hotsoup. Cultivar onbekend. 20 april ’20, 98°C, 3 min, 175ml, 3 gram. Zeer mooie complexe aroma’s voor het natte blad, oude schuur, herfst, rijp of oud fruit, droogbloemen, heerlijk. Mooie roodbruine infusie. Aroma is zeer floraal en heel erg mooi. Zachte thee met een heel klein tikje astringentie. Lekker maar het aroma was het best. Mooie afdronk. 😊😊😊😊

 

Kochi

Japan. Prefectuur op het eiland Shikoku. 84% van de oppervlakte is bos, en de kwaliteit van het hout is geroemd en vroeger veel gebruikt in de grote kastelen van Japan. Er bestond al theeproductie in de 16^de en 17^de eeuw, maar pas op grote schaal vanaf de 20^ste. 168 ton jaarproductie (N°17 in Japan). Geconcentreerd rond de rivieren Niyodo en Shimanto. 76% van de aanplant groeit op steile hellingen. Belangrijkste gebieden zijn Niyodagawa Town, Tsuno Town en Shimanto Town. Vooral sencha, die verkocht wordt aan Shizuoka voor blends, maar ook uniek voor zijn gefermenteerde goishicha. Sinds 2009 wordt sencha uit Kochi ook verkocht onder de merknaam Tosa. 

Kohakkocha

Japans voor postgefermenteerde thee. Ook bekend als korucha of kokucha. Er zijn drie soorten: fermentatie door fungi (batabatacha), door bacteriën (awabancha) of een combinatie van de twee (goishicha of ishizuchi kurocha)

Koilamari Tea Estate
Assam. 838ha thee. CTC en Orthodox. Noordelijke oever van de Brahmaputra, tegen het Arunachal Pradesh woud. Eigendom van MK Tea sinds 1999, daarvoor van de Jokai Group. Zachte en zuivere thee’s met wat honing en toast.

Kôju

Japan. Onofficiele niet geregistreerde cultivar, geselecteerd door Takahashi Totsuji van Hon.yama in Shizuoka. Gaat terug op zairai van het Inzatsu type, een wilde kruising tussen assam en Japanse cultivars. Aroma van witte druiven, vooral wanneer bewerkt als een oolong.

Koliabur Tea Estate

Assam. °1886. Brahmaputra vallei. Eén van de drie theedomeinen van Bagasa Plantations Ltd (de twee andere zijn Dubba en Halmiramook). Recent bezig met technologische vernieuwig om zo de prijs/kwaliteit te verhogen. Ongeveer 400ha. Sabir Ahmed is de eigenaar.   

Konacha

Japan. Poederthee van lage kwaliteit (fannings en dust). Meestal gebruikt voor theezakjes. Goedkoop, intens groen wanneer gezet en meer dan twee zetsels zijn meestal niet mogelijk. Gewoonlijk gebruikt men 4 gram op 120ml water met een korte trektijd van 30 seconden en water van 70-80°C. Kan zeer bitter zijn. Veel gebruikt in sushi-restaurants.

 

Kosabei

Nandi, Kenya. Hooggelegen domein dat bekend is voor zijn losse thee.

Kosabei, Green: 80°C, 3 gram, 3 minuten. Gebroken blad, gelig groen, sommige geoxydeerd. Droog ruiken ze naar rozijnen, nat naar warme rozijnen. Het aroma is erg licht en nogal scherp. Na een tweede zetsel van twee minuten nogal plat en neutraal. 😊

 

Kôshun

Japan. Cultivar voor groene thee maar wordt vooral interessant na wat verwelken of oxydatie en daarom vaak gebruikt voor oolong en kamairicha. Redelijk kleine blaadjes. Florale aroma’s, vaak amandel. Vaak nogal astringent. Kruising tussen Kanayamidori en Kurasawa.

Iwata Koshun 2nd flush, Thés du Japon: Oogst 27 juni 2018. Iwata city in Shizuoka. 12 dollar per 50 gram. Geen pesticides. 14 juni ’19, in een kyusu, 150ml, 3 gram, 95°C, 2 mins. De natte blaadjes geuren houtig met noten van rode bessen. De infusie is een prachtig helder amber, naar het oranje gaand. Een mooie en heldere zoete geur die herinnert aan frangipane. Zo goed als geen astringentie. Leuke korreligheid. Heel licht aanvoelend, ook qua smaak, heel timide, met een mooie frisse zoete toets op de tong. Erg lichte tonen met hout, bessen en room, en iets floraals achterin. Geen opspringende thee, heel elegant, waarvoor je je moet concentreren. Onbeschaamd lekkere en subtiele echo met fruit en room en bloemen die maar blijft terugkomen. Heerlijk in al zijn stille kracht. Later die dag op z’n westers, 4.5 gram, 250ml, 95°C. Veel fruitiger in de neus. Zelfde opvallende korreligheid. Niet veel expressie maar een opvallend zoete lange afdronk. 😊😊😊

Black tea from Iwata, Koshun second flush 2019, Thés du Japon: 9.8 euro voor 50 gram, plus importtaksen. Geoogst 9 mei 2019. Theetuin in Iwata, Shizuoka, cultivar Koshun. Geen pesticides. 5 september 2019, in de ochtend, 98°C, 150ml, 3 gram, 2 minuten, een fruitdag, kyusu. Het natte blad heeft een heel complex veellagig aroma, schommelend tussen steenfruit en specerijen. Bleke oranje kleur, heel mooi, maar erg licht voor een zwarte thee. De geur van de infusie is verbluffend, zijdezacht, en met een heel mooie geur van frangipane. Na walsen komen er ook meer kruidige tonen die doen denken aan andere first flush thee. De attaque is romig en heel smakelijk, startend met frangipane, dan overgaand in steenfruit en uiteindelijk in hooi. Lange, complexe afdronk, met een mooi astringent toetsje. Deed sterk denken aan darjeeling first flush. Zeer smakelijk, en opmerkelijk lekker wanneer afgekoeld. 😊😊😊😊 tweede zetsel, erg mooi aroma van frangipane en fruit, met de meer kruidige tonen nu op de achtergrond; idem voor de mond, maar meer samengesmolten, nog altijd lang en erg yummy. 28 september 2021, ambient brew, 3 gram, 250ml, 1 uur. Goudgeel met een bruin tintje. Intrigerende en erg complexe neus. Ongelooflijke smaak, steeds weer wisselend, met hout, vernis en typische zwarte thee smaken die met elkaar haasje over spelen. Mooie astringentie. Heel lange afdronk en een prachtige echo die maar bleef terugkomen. 😊😊😊😊22 februari 2021, zelfde parameters: een versmolten maar nog altijd interessant aroma voor het natte blad. De infusie ruikt eigenlijk het lekkerst, heel kruidig. De smaak is erg afgerond, met vooral opnieuw dat toetsje specerijen (frangipane). Lekker.

Black Tea from Iwata, Koshun first flush, 2020: Geoogst 7 mei 2020. Iwata city, Shizuoka. Cultivar Koshun. 9.8 euro voor 50 gram. 3 gram, 150ml, 5 mins, 100°C. 1 November 2020, 3 gram, 5 mins, 150ml, 98°C. al een mooi aroma voor het droge blad ! het nat blad geeft een heel mooie complexiteit met fruit en warme taart. Amberkleurig. Heel mooie fruitige neus. Zeer mooie vlotte en ronde fluwelige start, heel smooth, breed en complex, en ook hier die mix van fruit en taart (frangipane ? zou kunnen). En dan kwam er ineens een vleug frangipane in de afdronk ! Er zit een heel lekker krulleke in de mond. Afdronk is intens en onwaarschijnlijk lang. tweede zetsel: zacht en romig, in neus en mond, heel mooi, lange afdronk maar alles is vooral romiger. Geen spoor van astringentie ! Expressiever dan de 2018 maar voor de rest heel gelijkend. 12 mei 2021, 180ml, 3.5 gram, 98°C, kyusu, 3 min. Droog blad, warm: zeer mooi fruitig. Nat blad: mooi fruitig, zacht, in het aroma van de infusie is het fruit duidelijker, maar met ook een zweem van gebak. Zeer zacht, zeer beschaafd, erg mooi fruit, met een romige toets op het einde. Tweede zetsel: meer gebak, meer frangipane nu. Zeer lekker, heel mondvullend en volledig. Mooie finish. 😊😊😊😊

Suzuki Black tea Koshun, Yutaka Tee: Geoogst juni 2018, second flush. Suzuki teafarm in Iwata, Shizuoka. Theetuin op 150m hoogte. Mr Suzuki is gespecialiseerd in zwarte thee. 6 euro voor 30 gram. 18 augustus 2019, leaf day, net gestopt met regenen. Donkere en goed doorgeoxiderd blad met tip en steeltjes. Geen aroma voor het droge blad, opgewarmd wel iets intrigerend met perzik en bloemen. De natte bladeren geuren erg floraal. Sommige blaadjes zijn tamelijk groot, enkele lijken niet volledig geoxideerd. Roodbruine infusie. Heel ongewoon aroma, als een hele bos bloemen en een heerlijke nog warme cake met bessen die ik onmiddellijk zou verslinden. Heel leuk. In de smaak meer van hetzelfde, heel mooi smakenprofiel voor de attaque, puur, helder en ongelooflijk smakelijk. Eén van de beste wakoucha tot nu. Heel lang en een leuk klein bittertje. Kreeg bijna tranen in mijn ogen zo lekker ! De nasmaak met die bessen bleef maar omhoogspringen. Tweede zetsel: gebraden kip in de neus ! zacht, complex, en lekker, niet meer met fruit maar met iets anders. Pracht van een thee 😊😊😊😊😊 30 januari ’21, 3 gram, 3 minuten, 150ml, 98°C, theepot. Bevestigde over de hele lijn, misschien wat minder duidelijk allemaal en wat afgerond maar zeer lekker ! Minder kip in het tweede zetsel, maar wel in de afdronk…  

Wakoucha Koshun, Gokase, 2018, Yannoko: 2nd harvest june 2018. Miyazaki Sabou. 9 dollar voor 40 gram. 3 minuten, 98°C, 3 gram, 150ml. Droge blaadjes zijn geplooid en in stukjes maar mooi. Nogal wat steeltjes.  Oranjekleurige infusie. De natte bladeren zijn prachtig roodbruin, met een paar groene. Een prachtig, verwarmend en complex aroma, zoet maar ook een beetje zuur. Intense smaak, niet dik, met een beetje maar wel duidelijke astringentie, frangipane. Niet rond of vol, wel elegant en groen. Tweede zetsel, zelfde parameters: zeer mooi aroma, nog steeds erg intens. Opent heel mooi in de mond. Erg lekker tweede zetsel.  😊😊😊😊20 oktober ’19: 200ml, 3 gram, 90 min, 18°C. Mooie bruine kleur, iets donkerder dan de Sora. Aangenaam aroma dat sterk aan noten doet denken. In de mond onmiddellijk erg mooi startend, zacht en vol en met een heel attractieve smaak van hazelnoten van goede kwaliteit. Heel duidelijk en redelijk lang. Leuke ambient tea. Beetje vreemd met zwarte chocolade, brengt wel iets moois naar voor, maar ook erg tanninerijk…maar zou mooi kunnen combineren met een dessert denk ik, de afdronk werd nu super romig en de 85% chocolade werd veel zachter en bleef heel lang hangen.

Summer Harvest Koshun Wakocha, 2020, The Tea Crane: 40 gram. 14.5 dollar voor 40 gram. Kumamoto, Kyushu. Zomer 2020. Toshihiro Kajihara. 28 mei 2021, 3 minuten, 150ml, 4 gram, 100°C. In een nieuwe kleine kyusu voor aan zee. Droog warm blad, erg neutraal. Het natte blad levert fruit maar wat weggedoken en ook wat hard. Amberkleurig. Fruitig maar niet erg expressief en wat bitter. 😊😊😊.

Sencha from Asamiya, Koshun, Thés du Japon: Spring harvest. Sample set. 11.76 euro voor 100 gram. Futsumushi sencha. Kami-Asamiya, Shigaraki, Koga, Shiga. 14 en 19 mei 2021. Tasting set met builtjes. Koshun is eerder ongewoon voor de regio. 5 november ’21, 80°C, 3 minuten, 150ml. Goudgele infusie. Zuivere geur, een beetje zoet, floraal en wat amandel. De smaak is zacht en rond, een beetje zoet, lekker en lang. Geen astringentie. Een beetje amandel. Lekker. 😊😊😊😊

Koyanagi

Shimonog, Fujieda, Japan. Op dit domein werd voor de eerste keer gewerkt met Fujikaori toen vader Koyanagi Mitsugi samen met Morizono Ichiji de cultivar ontwikkelde. Nu geleid door Koyanagi Tsutomu.

Fujieda Kamairicha Fuji-Kaori, 2021, Thés du Japon: 9.8 euro voor 50 gram. 20 april 2021. Shimonogo, Fujieda, Shizuoka. Koyanagi Tsutomu, de zoon van Koyanagi Mitsugi die mee aan de wieg stond van de Fujikaori cultivar. Fujikaori van de eigen theetuin. 4 December 2021, 150ml, 3 min, 80°C, theezakje. Goudgele infusie, helder. Nogal zoet aroma, zeer floral, amandel, doet wat denken aan snoep. Licht in de mond, maar met lekkere elementen, een beetje zilt, een beetje rooster maar niet veel. Lichte maar aangename afdronk.  😊😊😊

Kulhar, kullar

Wegwerp-kopjes uit klei, die in Indië worden gebruikt door chai wallahs die aan de kant van de weg thee verkopen. Bestemd voor eenmalig gebruik. De potjes geven een aroma en smaak af van aarde en dragen zo bij aan de typische smaak. Na gebruik worden ze aan de kant van de weg kapotgegooid en keert de materie terug naar de aarde. Andere namen voor de tasjes zijn puruas of bhaar. Het is waarschijnlijk de meest hygiënische manier om thee te drinken in Indië.

 

Kukicha

Ook bekend als bocha. Gemaakt van stengels, twijgjes en bladsteeltjes van de theeplant. Eigenlijk een bijproduct van sencha en matcha waarbij om een hogere kwaliteit te bereiken deze elementen worden verwijderd. Bijzonder laag in caffeïne, op een natuurlijke manier. Bestaat als groene thee maar ook als een verder geoxideerde en zelfs geroosterde thee. Vaak een beetje notig en romig. Kan drie tot vier keer getrokken worden en wordt soms aan vruchtensap toegevoegd in kinderdrankjes. Kan snel bitter worden dus niet te lang laten trekken (80 sec tot 1 min) en niet hoger dan 80°C. Zie ook Karigane. 

Kukicha, Kakegawa-cha, Nakane Tea Company: Uit Kakegawa bij Shizuoka. Bij Stijn thuis, begin november 2018. Fukamushicha met steeltjes. Erg complex aroma voor de natte blaadjes. Heel verfrissend, levendig en zuiver. In de mond met een aardig zoet puntje en een ronde, eveneens wat zoete finish. Zeer lekker, complex en rijk, en altijd fris. Eén van de lekkerste kukicha die ik al dronk. 😊😊😊(😊) ITMA cursus, London: heel lekker en vet, complex en rijk. Mooi en fris groen. Goed om mensen fan van de stijl te maken.

Gyokuro Kukicha, Nio teas: Mr Sakamoto in Kagoshima. Twijg en blad van de Gyokuro oogst. 60 sec, 60°C, 150ml, kyusu. 9 september ’20. Nat blad heeft bijzonder veel umami. Lichtgroen-geel. Neus met veel umami maar ook met een mooie mineraliteit. Volle, redelijk zoete start in de mond maar met een mooie mineraliteit. Niet flauw, wel umami. Frisse thee. Mooie finish, fijne eerder complexe afdronk. Leuke thee. 😊😊😊

Kuma-en

Japan. Theedomein in Fukuoka, in Yame. 4.5 ha. Opgericht in de jaren 1920’s. Masahiro Kuma is de huidige president. Bekend voor zijn gyokuro, maar maken ook sencha, matcha en kukicha. Hier worden alleen rieten afdekkingen gebruikt voor het beschaduwen van de gyokuro, en in 2017 was hij nog 1^ste in een nationale competitie voor gyokuro. Omdat zijn grond eigenlijk te rijk is voor Gyokuro beschaduwt hij heel sterk en laat hij weinig ruimte aan de plant.

Gyokuro, Kuma-en, 2020, Yame, Fukuoka: Proefpakket GJ Tea Marathon. 20 dagen beschaduwing. GI certificaat (en dus gemaakt volgens de 7 regels). Saemidori. Oogst 2020. 3 gram, 30ml, 2 min, 50°C. 5 december ’21, 40ml, 2 min, 3 gram, 50°C, shiboridashi: heel licht groene infusie. Nat: grassig, wat bouillon. Zoet, heel sterk, intens. Umami. Vooral vegetaal. Heel complex. Lange afdronk. Tweede zetsel, 35 sec, 70°C. heel mooi bittertje. Veel umami, nog altijd intens, zeer lekker. Dere zetsel, 80°C. Zoet, aangenaam. 😊😊😊😊      

Kumamoto

Japan. Theeregio op Kyushu, de 9^de grootse van Japan. Landbouwprovincie bekend voor zijn watermeloenen en tomaten en de Aso vulkaan. Waarschijnlijk was er al in de 12^de eeuw een soort productie van wilde thee en ook nu nog staat er veel yamacha. Rond 1630 introduceerden Koreaanse arbeiders die aan het kasteel van Kumamoto werkten waarschijnlijk de kamairicha productiemethode. Hier wordt een vlakke pan gebruikt, anders dan in andere gebieden, en dit heet aoyanagi thee (in andere gebieden wordt een wok met schuine randen gebruikt, dit is ondermeer voor Ureshino in Saga). Goed voor 1120 ton thee per jaar (cijfers 2020). 9^e belangrijste theeprefectuur. De productie is vooral geconcentreerd in kleine stadjes in de bergen waarvan Hitoyoshi – Kuma, Kikuchi, Yamaka en Ashikita – Minamata. 50% van de productie is sencha, 38% tamaryokucha.

Thee, natuurlijk !: Japan's belangrijkste theeregio's, N°3: Kumamoto (theenatuurlijk.blogspot.com)

Kunlu

Yunnan, China. Berg in Pu’Er, ten westen van Jiangcheng en ten oosten van de Lancang rivier en Jingmai. Ligt op de Tea Horse Road. Tussen de 1400 en 2271 meter hoog. Hier ligt één van de oude keizerlijke theetuinen, en een deel van de berg is bezaaid met zeer oude theebomen. De gushu die hier vandaan komt is zeer duur.

 

Kuradashi

Japan. Letterlijke vertaling ‘Thee uit het magazijn’. Met opzet verouderde gyokuro of matcha, die na het maken wordt opgeslagen om zes maanden tot ongeveer anderhalf jaar te ouderen. Kuradashi verwijst naar de graanschuur waarin dit gebeurde. De thee wordt hierdoor zachter, rijker en zoeter. Tokugawa Ieyasu, de eerste shogun die Japan in 1600 verenigde zou er bijzonder van gehouden hebben.

Mattari Jyukusei Cha, Jugetsudo: Tenryu, Shizuoka. Gefermenteerd van de lente (pluk) tot in de herfst in oude tunnels op 1000m hoogte. 60 sec, 80°C, 40 gram, 15 euro. Voor 10/2019. Door Maruyama Nori, Tokyo. Een andere naam voor dit type thee is kuradashi. 13 mei ’19, bij Stijn thuis, 80°C, 2 theelepels, kyusu, 60 seconden. Groen, erg verbrijzeld als een fukamushicha, een mooi vegetaal aroma maar erg zacht. Ook bij het zetten lijkt de thee diepgestoomd te zijn, met veel fijn materiaal dat zich afzet op de bodem. Zacht aroma. In de mond een duidelijk bittertje maar dat mooi centraal blijft hangen en niet droogtrekt, een heel dik en breed mondgevoel, fluwelig zelfs, met een mooie complexe brede smaak. Tweede zetsel, opnieuw 60 sec: was wat te veel, de thee is nu echt erg bitter, 20 sec was waarschijnlijk beter. Het aroma was eigenlijk beter, maar in de mond wordt die smaak direct weggeduwd door het bittere. 😊😊😊(😊) voor het eerste zetsel. Thee voor gevorderden.

Kurasawa

Japan. Cultivar. 1967, als Shizu-7111, uit Yabukita zaden, in het teststation van Shizuoka. Is zelf één van de ouders van de bekende Koshun, maar nu erg zeldzaam. Meestal in Shizuoka. Kan nogal astringent zijn. 

Kyobancha

Japan. Geroosterde thee van volwassen blaadjes die geoogst worden in maart wanneer de struiken gesnoeid worden om ze klaar te maken voor de nieuwe oogst. Ook bekend als Iribancha. Vooral rond Kyoto. Net zoals bij Tencha worden de blaadjes alleen gestoomd en gedroogd, en dan worden ze geroosterd. Bijna volledig vrij van caffeïne en daarom ook bekend als akachan bancha of bancha voor babies. Meestal goedkoop.

 

Kyo-midori

Japan. Kyomidori is een nu erg zeldzaam geworden cultivar die in 1954 werd ontwikkeld uit zairai struiken in Uji. Het was één van de eerste cultivars uit Uji en is daarom vandaag bijna volledig vervangen door andere beter presterende.

Gyokuro from Uji, Kyo-Tanabe ‘Yamashita’ Kyo-midori cultivar, Thés du Japon: 16 mei 2020, met de hand geplukt. Fugenji gebied, Kyo-Tanabe stad (één van de beste plaatsen voor Gyokuro), Kyoto. 38.12 euro voor 30 gram. Gemaakt door Yamashita Shinki, de kleinzoon van Yamashita Toshikazu, het hoofd van de Yamashita Shinjuen theetuin. Komt uit de ‘shizen-shitate’ tuin die niet gesnoeid wordt. Met de hand geplukt, tent-beschaduwing op drie niveaus. Met de hand gerold. Bewerkt in kleine partijen van 25kg wat telkens resulteert in 4 kg thee. Gemaakt van de zeldzame kyo-midori cultivar. 36 dagen beschaduwd. 5 gram, 30ml, 50°C, 120 sec. 13 maart ’21, 5 gram, 50ml, shiboridashi, 50°C, 2 mins. Heel mooi aroma. De eerste slok is een schok zoals het hoort te zijn met heel intense smaken van umami, bouillon, en erg rond en zoet. Heel dikke consistentie, heel mondbedekkend, extreem lang. Ondanks de heel indrukwekkende kracht toch ook elegant en complex. Tweede zetsel: heel complex en fijn, en nog steeds met en superlange afdronk. Derde zetsel, 10°C warmer: heel complex, ‘groener’, maar fijn niet zwaar, mooie astringentie, erg apart achteraan. Prachtige afdronk. 😊😊😊😊(😊)

Kyoto

Japan. Culturele centrum van Japan, met veel universiteiten, tempels en schrijnen, de meest prestigieuze thee-ceremonie scholen en zeer mooi aardewerk. Geboorteplaats van sencha (1738) en gyokuro (1835), maar ook één van de drie plaatsen in Japan waar theezaadjes voor de eerste keer geplant werden in de 12^de eeuw. Ook het Tea Research Institue waar ooit het bestaan van L-theanine werd ontdekt ligt hier. Qua theeproductie de vijfde grootste prefectuur van Japan met een jaarproductie van 2360t. De focus ligt vandaag het meest op matcha, maar ook sencha, kabusecha en gyokuro zijn belangrijk, en hier komen top-gyokuro’s vandaan. . Theegebied in het midden van Honshu, het hoofdeiland, met de theevelden vooral in het zuidelijke deel. Hier ligt ondermeer de voorstad Uji, bekend voor zijn Gyokuru en Matcha, en Ujicha is een merk sinds 2007. Hier zou de Japanse theeceremonie ontstaan zijn. Thuis van ondermeer Obubu, een erg goede producent. Vochtig, subtropisch klimaat met zachte winters en natte zomers. Ongeveer 3% van de totale Japanse productie. Het grootste theegebied hier is Wazuka, goed voor bijna de helft. Minamiyamashiro, Ujitawara en Kizugawa zijn ook belangrijk. 

Sencha “Tenjin”, Lupicia: Omgeving Kyoto. Gekocht februari 2018, goed tot aug 2019. Lentepluk. Tenjin betekent luchtgod en is de god van studenten en academici. 18 euro voor 50 gram. 3 gram, 80°C, 150ml, 1min30sec. Droog, mooie donkergroene toegevouwen platte blaadjes, lichte kleurverschillen. Natte blaadjes, veel spinazie maar met sterk umami op de achtergrond. De infusie is goudgeel en helder. Aangename grassige groene geur. Mooie fijne astringentie in de attaque, lekkere volle mond, mooie afdronk. Lekkere sencha, eerlijk en straightforward ! 😊😊😊(😊)
Sencha “Uji” 2018, Lupicia: Gekocht februari 2019, goed tot mei 2019. 17.8 euro. Uji, Wazuka, Soraku. 2.7 ,gram, 80°C, 150ml, 1min30sec. De droge blaadjes hebben heel lichte kleurverschillen en zijn fijn gerold in naaldjes. 25 februari 2019: Droog aroma, heel speciaal, iets als ingezouten vis. Ook nat geuren ze uitgeproken vissig. Mooi groene infusie, cloudy. Mooi grassig aroma. Mooie zachte smaken, mooie densiteit, lekkere umami, niet al te uitgesproken maar mooi aanwezig. Bitter afdronkje.3 maart 2019: nat geuren de blaadjes zeer grassig met een ondertoon van vis. De infusie is goudgeel met een mooie groene schijn en helder. In de mond zacht, met inderdaad dat opvallende licht astringente en toch ook zachte afdronkje. Tegelijk met de Tenjin geproefd, deze is wat meer temperamentvol en iets minder makkelijk. Beide op 80°C en deze mag inderdaad wat kouder zoals de verpakking ook zegt. 😊😊😊

 

Kyushu

Japan. Dit eiland is de meest zuidelijk gelegen theeregio van Japan. Omdat er meer zonlicht is gebeurt de oogst vroeger dan elders. Kagoshima ligt op de zuidoost-tip van het eiland en is goed voor 30% van de Japanse theeproductie. Er wordt vooral sencha gemaakt maar diverser dan elders in Japan, met meer verschillende cultivars, en meestal zijn ze uitekend en interessant.

 

Kyusu

Japanse theepot. Typisch is dat de tuit op een hoek van 90° staat met de greep wat makkelijk is bij het uitgieten. Indien ze gemaakt zijn van klei is de greep hol, maar de allereerste waren in porcelein. De meer industrieel gemaakte hebben een metalen zeef aan de binnenkant, bij de echte handwerkproducten is die zeef in klei. Ze gaan van groot, voor klassiek theezetten, tot heel klein voor de senchado ceremonie.

Zie hier voor meer informatie: https://theenatuurlijk.blogspot.com/2018/11/azumaya.html

 

Lacha

Of la cha, of Wax Tea. Tijdens de Song dynastie was dit de meest prestigieuze thee van China. Zeer bewerkelijk proces waarbij de blaadje werden gewassen, gestoomd, geperst, vermalen en dan gebakken in een bepaalde vorm boven een traag vuurtje. Daarna werden ze met Borneo camfer verzegeld. In de 11e eeuw was dit de duurste thee van China. Hij werd gemaakt op een groot domein op de oostelijke oever van de Jian in Fujian. In 1391 werd de thee verboden omdat hij teveel werk vereiste

 

Lakyrsiew Tea Garden

Meghalaya, in de Khasie heuvels van NO Indië, tussen Assam en Darjeeling. °2002 op ongecultiveerd land, en bio vanaf het begin. Mengeling van traaggroeiende Darjeeling struiken en een paar afstammelingen van oude Chinese struiken die East India Company nog naar hier bracht. Ligt op de zuidbank van het Umiam meer, op een hoogte tussen de 1000 en 1300m. Gesticht door Nayan en Geert Linnebank. 

Laochuancha

Cultivar. China, Sichuan. Lao Chuan Cha of Qun Ti Zhong. Oude cultivar uit Mingshan, Ya’An stad in Sichuan. 800 tot 1300m hoogte. Heel oude cultivar die zeer goed tegen vorst en droogte kan. Door de lagere opbrengsten en de wat latere groei vaak vervangen door modernere cultivars, maar bezig met een nieuwe carrière omwille van zijn rijke smaakpatroon. Vaak gebruikt voor heel interessante zwarte thee, Huang Jin Bai Lu.

Bailu Gold, Huang Jin Bai Lu, 2020, Mei Leaf: September 2020 geoogst. Lao Chuan Cha Qun Ti Zhong cultivar. Yunlian County, Yibin, Sichuan. 1200 m hoogte. Alleen knop. 19.95 £ voor 100 gram (156 euro voor 100 gram). 24 december ’21, 4 gram, 100ml, gaiwan, 25 sec, 95°C: zeer veel gouden tip, heel kleine blaadjes. Nat blad: bijzonder edel aroma, zeer complex versmolten (rozijnen, noten (geen okker), karamel, rozen). Helder roodbruin, mooie kleur. In de mond perfect startend met een intrigerend samenspel van fijne smaken met een perfect evenwicht en een ongelooflijke afdronk. Van start tot finish en afdronk subliem. Verrukkelijke thee. 30 sec: lychee en rozen. Zacht, fris, een klein beetje astringentie. 35 sec: zacht, lekker, gedroogd fruit. 50 sec: goed. 😊😊😊😊(😊)

Lao Cong Shui Hsien

Wuyi bergen, Fujian. Ook bekend als Old Bush Shui Xian, Old Bush Water Spirit. Shui Hsien oolong van meer dan 200 jaar oude bomen. De eerste zou ontdekt zijn aan de ingang van een grot gewijd aan de Onsterfelijken, en de naam Shui Hsien zou een Gebed voor de Onsterfelijken willen zeggen. De blaadjes zijn groter dan die van de andere varieteiten.

 

Lao Banzhang

China, Bu Lang Mountain, Menghai County. Lao Banzhang. Uit dit dorp zou de beste Pu’Erh komen. Het is één van vijf Pu-Erh dorpen in Banzhang maar de erg oude theebomen die hier nog staan zouden de beste thee van de vijf opleveren, bekend voor zijn cha qi (en ook wel wat berucht, want deze thee drink je best niet op de nuchtere maag of in de avond). Er wordt dus maar weinig mee gemaakt en Pu’Erh cakes uit dit dorp zijn zeldzaam en duur. De kans op vervalsingen is dan ook erg hoog. Het dorp ligt op 1700 tot 1900 m boven de zeespiegel, met veel mist. 310 ha, met veel (geschat 187000) bomen die 100 tot 800 jaar oud zijn, waarvan 35000 ouder dan 500 jaar. Ze staan verspreid in de jungle en ondergaan dus geen pesticides of herbicides. De Chen Sengh fabriek monopoliseert vandaag een groot deel van de productie en vraagt stevige prijzen. De inwoners zijn Hani, één van de vele minderheden in China. Een goeie decade geleden heerste hier nog grote armoede en waren aardappelen meer waard dan thee, maar vandaag is het een welvarend dorp geworden dankzij Pu’Er. In 2000 kostte een kilo thee hier 8 yuan, tegen 2007 betaalde een handelaar 900 yuan voor een kilo. Sinds 2008 is de markt gekalmeerd en heeft de Chen Sengh fabriek een monopolie en ze koopt aan 400 yan per kilo. De kwaliteit van de maocha is drastisch gestegen. De marktprijs van afgewerkte thee uit Banzhang stijgt nog steeds en thee van unieke bomen haalt astronomische prijzen. Het dorp is berucht geworden voor de bouwlust van zijn inwoners: bijna alle traditionele huizen zijn vervangen door moderne villa’s, vaak met een nieuwe auto op de binnenplaats die puur een statussymbool was: hij was er met een kraan geplaatst, de wegen waren ongeschikt om er mee te rijden. Rond Laobanzhang ontstonden ook twee nieuwe dorpen: Xin Banzhang en Weidong. De eerste heeft zowel oude bomen als nieuwe aanplant, in Weidong vindt je alleen nieuwe aanplant. Lao Banzhang zou alleen van het gelijknamige dorp mogen komen, Banzhang kan van Xin Banzhang, Weidong, Lao Man’e, Mengkanan en Mengkalong komen. Veel theemakers uit de regio leerden in Lao Banzhang hun vak. Het enorme succes heeft de stijl van de thee ook veranderd: dit was een thee die een bijna magische aanleg had tot veroudering over decennia lang, maar veel van deze thee wordt nu gemaakt voor consumptie tijdens het eerste decennium.    

 

Lao Cha Tou

Ook bekend als Old Head of Tea. Tijdens het productieproces van Shou Pu’er vormen er zich tijdens het nat ophopen klompjes op de bodem door pectine die ze aan elkaar doet kleven. Ze worden na de productie uit de thee gehaald om te worden gebroken en hermengd, maar indien ze te hard zijn geworden worden ze apart gelegd om te worden verkocht als Lao Cha Tou. Wordt soms ook lump tea genoemd. De betere worden zoeter naargelang ze vaker gezet worden en kunnen tot 30 sessies aan. De eerste zetsels zijn vaak licht omdat de klompjes zo hard zijn. Kan heel slecht zijn (aroma’s van schimmel, paddestoelen, natte kelders) of heel goed (fruit, leder), maar vaak zijn ze een combinatie van de twee.

 

Lao Jun Mei
Fujian, Wuyi bergen. Grandfather Eyebrow. Zeldzame sub-variant van Shui Xian, ooit veel populairder dan nu maar indien correct geroosterd kan hij heel lekker zijn.

N°58 Lao Jun Mei Superior, Teastation: Proefpakje 4 ooolongs, 21 euro. Zakje van 8.4 gram. Geplukt 3 mei 2018 in Chengdun op 800m in Wuyishan. Grootvaders Wenkbrauw. Zeldzame varieteit van de Hua Xiang Shuixian. Handmatig geplukt van 70 jaar oude struiken. Medium roast (3x) op lage temperatuur. Traditioneel gemaakt. Familie Chen. 13 maart ’20, 1 min, 88°C, 100ml, 4 gram. Een héél apart aroma, helemaal niet de klassieke roostertoets, eerder zacht en met een heel bijzonder parfum met een fruit dat ik niet kan plaatsen. Infusie kleurt ergens tussen oranje en donkere honing. Ook hier is de geur erg bijzonder, prachtig versmolten en complex en voor mij compleet nieuw. In de mond een heel mooi openplooiende maar zeer beschaafde thee, met iets dat me erg bekend voorkomt maar dat ik niet kan plaatsen. Er danst vanalles rond, van steenfruit over Wuyi roostertoetsjes, mineraliteit, bloemen maar dan in de natuur niet in de winkel, en na afkoelen een mooie lichte, wat korrelige astringentie. Tweede zetsel, 70 sec: nog complexere aroma’s maar met opvallend meer florale toetsen voor het natte blad, zeer mooi, en heel mooi fruit voor de infusie. Zeer breed en lang. Schitterend. 80 sec: idem, maar een beetje meer roostertonen in het natte blad, meer mineraliteit in het aroma van de infusie. Ook in de mond nu vooral de roostersmaak. 😊😊😊😊(😊) 17 maart ’20, gaiwan, 10 sec, 95°C, 4.3 gram, 100ml. Heel bijzonder aroma vor nat blad, een mij onbekend fruit en heel erg dessert-like (chocola, caramel…). Heel aparte kleur voor de infusie. Zeer mooi aroma, vanilla, sesampasta, geroosterde zonnebloempit. Hele mooie mond, heel vermolten en heel lange afdronk. Veel body, brede thee, beetje korrelig. 20 seconden: nu echt prachtig op alle vlak. Het afgekoelde blad geeft Stimorol ! Dit is echt een héérlijke thee. 30 seconden, 90°C: yummy, yummy. Alles is meer versmolten, maar nog steeds heerlijk. 90°C schijnt toch iets beter te zijn voor deze.

Lao Man’e

Xishuangbanna, Yunnan, China. Oudste dorp van de Bulang berg, vlakbij Lao Banzhang. 400 m lager dan Lao Banzhang en dus sterker en wat bitterder. 200 ha theetuin. Veel blenders uit de regio vinden het essentieel om wat thee uit dit dorp toe te voegen: het verleent structuur die bij het ouderen een rijke robuuste nasmaak oplevert.

Laos

Klein maar oud theeland, met vooral aanplant in Phongsali in het Noorden, en het thuis van een paar van de oudste theebomen ter wereld. Phongsali was tot 1885 Chinees, maar werd in dat jaar geannexeerd door de Fransen die het tot een deel van Indochina maakten. De manier van thee maken is sterk verwant met die van buur Yunnan. De stokoude assamica theebomen waarvoor Laos zo bekend is groeien op steile hellingen, op tussen de 1400 en 1600 m boven de zeespiegel, zijn bedekt met lichen en alleen op de bovenste takken kan geoogst worden. Zo goed als alles is hier bio, en de thee wordt gemaakt in zeer kleine oplages. Hij is erg artisanaal en heel interessant omdat hij teruggaat tot de roots van thee. Bij sommige boeren wordt hij nog gewokt op een platte steen waaronder een vuurtje wordt gestookt, waarschijnlijk de oudste manier om thee te maken. Uiteraard is er vandaag ook veel nieuwe aanplant. De populariteit van de pu-erh’s uit Laos bij de Chinese buren is soms een probleem omdat het zoveel “gewone” groene en zwarte thee uit de markt haalt, maar de Chinesen betalen groot geld voor deze unieke thee’s. In het zuiden, in de provincie Champasak, wordt ook groene thee gemaakt met sinensis aanplant op het Bolaven plateau. Deze thee is goed maar niet zo uniek als die van Phongsali.

 

Lapsang Souchong

Thee die gedroogd wordt in bamboemanden boven brandend naald- of cypressenhout. Komt oorspronkelijk uit de provincie Fujian. Het verhaal is dat er tijdens de Qing periode (17de tot 19de eeuw) soldaten in de Wuyi bergketen de theedrogers op de vlucht joegen en zo het jaarlijkse proces verstoorden. De theedrogers hadden geen zin om hun voorraden weg te gooien nadat de soldaten vertrokken waren en droogden daarom de thee boven vuren van plaatselijke dennen. Volgens sommigen is dit de eerste zwarte thee die ooit gemaakt werd, maar in China is hij niet echt populair, hij wordt vooral in het Westen gedronken. De Hollanders vonden hem erg lekker en begonnen hem enthousiast te exporteren, en ook vandaag brengen de vele toeristen die de erg mooie Wuyi bergen aandoen deze thee mee naar huis. De term Souchong slaat op de vierde en vijfde blaadjes van de theeplant, ruwer dan de blaadjes aan de top die men gewoonlijk gebruikt. Deze hebben minder aroma en smaak en daarom worden ze gebruikt voor deze rookthee. Er zijn grote verschillen tussen de top in deze stijl en de massaproductie. De beste worden verwelkt op zolders waaronder het dennehout (waarvan de bast wordt verwijderd) zachtjes smeult, dan in manden gedaan om een paar uur te rijpen, en dan opnieuw gerookt op matten met de rook van groen hout, een proces dat 12 uur kan duren. De duur en de intensiteit bepalen nu het eindkarakter van de thee en je kan Lapsang Souchong kopen in verschillende gradaties van rokerigheid. Goedkopere Lapsang Souchong slaat sommige van de stappen over, waarbij men start van een gewone zwarte thee die dan ook nog vaak wat te sterk gerookt wordt en zo alle complexiteit verliest. Je kan de twee onderscheiden door hun complexiteit en hun prijs. Goede Lapsang past erg goed bij gerookte zalm, en de beste doen erg denken aan Islay whiskies: turf en zeelucht ! Ook bekend als Tarry Souchong en Zengshan Xiaozhong. Niet alle Lapsang Souchong is gerookt: de Chinezen prefereren hem trouwens ongerookt, en alhoewel deze in het Westen zeldzaam is is hij vaak erg lekker.

Lapsang Souchong, Be Your Tea: Wuyi gebergte, Fujian. 95°C, 2 gr / 200ml. Uit het reservaat Da An Yuan, een natuurreservaat in Fujian. Gemaakt in mei 2016. Tijdens de oogsttijd moet dag en nacht worden dooregewerkt om de htee perfect te kunnen maken. Echte rotsthee, mar niet gerookt en dus eerder volgens de Chinese smaak. Souchong betkent dat het derde en vierde blad mee worden geoogst wat meer body moet geven. Niet gerookte Lapsang Souchong met volle, fruitige smaak. Wilde pluk thee, heerlijk voor de high tea. Droog: mooi aroma, nogal zoet. Mooie donkerbruine blaadjes die in elkaar haken en gedraaid zijn. Nat: grote blaadjes met schakeringen van bruin. Vossig rode infusie. Geur van fruit en caramel. Volle, fraaie en ronde smaak met smaakevolutie, mooi licht fruit. Goed evenwicht. Lekkere thee. 😊😊(😊)

Tong Hyen Lapsang Souchong Fujian, Essence du Thé, Colmar: blend van groene thee’s uit China en Taiwan, en zwarte thee’s, deels gerookte. Genoemd naar een klein dorp in Yunnan waar de maker goede herinneringen aan had. 7.1 euro. Droog: Heel fijn aroma, mooi evenwicht, fijne rooksmaak, een beetje vlezig (parma-ham). Lichtbruin caramelkleurig. Aangename fijne licht rokerige geur, zeker bij het brouwen is de geur van groene thee aanwezig. In de mond vol en dan beurtelings vlezig en (licht) rokerig. Erg aangename thee met een mooie fijne afdronk. Iets voor beginnende LS proevers. 😊😊😊(😊)

Golden Lapsang Souchong, Simon Lévelt: “Krachtige rookthee uit China met mooi, groot blad. Lapsang Souchong staat in de westerse wereld bekend als gerookte thee uit China. In China is dit type thee bekend onder de naam Zheng Shan Xiao Zhong en was oorspronkelijk alleen beschikbaar in een niet-gerookte variant. Door het drogen van de thee bij vuur gemaakt van pijnbomenhout, zijn er varianten ontstaan met een rooksmaak.” 4.95 euro. 12 maart ’17: de thee zelf heeft een sterk rokerig en vlezig aroma; in de neus beetje oude Engelse pub in de winter, rokerig dus, met de open haard aan; in de mond goed gestructureerd en die rokerigheid maakt de thee echt origineel en interessant en met een aanwezige afdronk; spijtig van het kartonsmaakje aan het begin 😊😊😊

Wild Lapsang Souchong Unsmoked, fruity, Premium Label N°32, Teastation: Geoogst 4 oktober 2019, Tong Mu Guan. 1500m hoogte. Qi Zhong wilde struiken.Eén knop en twee blaadjes. Redelijk dik blad want van een late oogst. 2 à 4 minuten. 90-95°C. 29 maart, 2.5 min, 200ml, 94°C, glazen pitcher. Nat blad: een beetje zurig, appel en rode kool. Oranjekleurige infusie. Beetetje verrassend aroma. Fris eerder dan zoet of fruitig, vor mij een beetje een vreemde thee. Mooie afdronk wel, en als hij wat afkoelt ook een duidelijke zoete toets. 3 april ’20, 200ml, 3.5 min, 95°C, 3.5 gram. Nat blad: erg complex, vleugen cacao, kersen, pruimen, wildsaus. Oranjekleurige infusie. Aroma: fascinerend in zijn complexiteit; de aroma’s buitelen over elkaar heen, dicht verweven, fruit, kruiden, als een ingewikkeld gerecht. Heel mooie zachte opening, heel verweven, wat een finish, magnifiek mooie afdronk, behoorlijk indrukwekkend ! Onwaarschijnlijk lekkere xiao zhong, enorm lang, zelfs de echo is behoorlijk. Tweede zetsel, 4 min: misschien iets minder complex, maar zacht en lekker en absoluut de moeite. Ik vind dat de thee heel duidelijk zijn field blend-karakter weggeeft door die door elkaar buitelende smaken. Een topper ! 😊😊😊😊(😊)

Fruity Wuyi Lapsong, Siam Tees: 25 gram, 8.4 euro. Met de hand geplukt en verwerkt, tip en het jongste blad. Uit Feng Shui Guan, in het hart van de regio. Lentepluk van halfwilde 60 jaar oude planten. Familie Chen, nu vooral de dochter Cindy, en het bedrijf werd gesticht door haar grootvader die uit Fuzhou kwam en voor een lokale coöperateive werkte. Tijdens Deng Xiaoping’s  herverdeling van land kon hij redelijk goedkoop land kopen in Wuyi van boeren die liever cash dan grond hadden. Vandaag bezit de familie dan ook land vlakbij Tongmu zelf, en op de Liang Hua Feng (Lotustop), binnen het kerngebied (Zhengyan) voor Wuyi Oolong, met de theetuinen aan de Shui Lian Dong (Curtain Water cave) voor de Rou Gui en op 800m hoogte op de Lotustop voor de Shui Xian. De Lapsang Souchong komt van 1200m hoog gelegen theetuin vlakbij Tong Mu. 14 juni ’20, 98°C, 200ml, kyusu, 4 gram, 3 min: nat blad is fruitiger en complexer dan dat van de floral, vooral de grotere complexiteit valt op, er zit iets kruidigs in. Iets meer naar het oranje gaande infusie. Een erg fruitig en uitbundig aroma. Zeer lekker in de mond, zeer zacht en met een erg mooie versmoltenheid die tegelijk een mooie complexiteit bezit en een mooie lange afdronk. Vooral de finish is echt briljant, en ik buig het hoofd voor de afdronk. 2^de zetsel: erg mooie fruitigheid nat blad. 27 september ’20, 3 gram, 170ml, kyusu, 93°C, 3 min. Nat blad: roast beef in de herfst op een zondagnamiddag…complex en kruidig. Zeer mooi en uitbundig aroma. Start enorm lekker, heel zacht, heel duidelijk, veel body. Mooie afdronk. Tweede zetsel; heel mooi 😊😊😊😊

Smoked Tong Mu Zhengshan Xiaozhong, Longan Lapsang, Mei Leaf: Harvested 10 may 2019. Xingcun Xiao Zhong cultivar. 1200m. Young leaves. Longan wood smoked Tong Mu Zhengshan Xiaozhong. Gongfu 5 gram per 100ml, 20 sec 1^st infusion, 5 seconds more per infusion, 8 max. 9.5 euro for 50gram. 25 oktober 2020, 3 minuten, 3 gram, 90°C, 150ml. Tamelijk aangename en zachte rokerigheid voor het natte blad. De oranjekleurige infusie geurt zeer lekker, een blend van specerijen en zachte brand-aroma’s, helemaal niet zoals die gerookt met den. Het venwicht is heel mooi, en het is ook dat dat het meeste opvalt in de mond. De thee is zacht en zeer complex voor een rookthee, en de afdronk is magnifiek en groots, met een prachtige vlezigheid en een fruitigheid als die van gedroogde dadels en vijgen. Het hele aroma doet denken aan een jachthut waar de barbecue op het kampvuur net afgekoeld is en het wild verorberd. Er blijft dan altijd een geur hangen en dat is de deze. De hele thee is super, maar de afdronk is geniaal en enorm lang. Tweede zetsel, zelfde parameters: iets meer rook en iets minder fruit voor het natte blad. Geniaal 😊😊😊😊😊

Florist lapsang, White2Teas: 30 euro per 100gram (excl taks). 6 februari 2022, 150ml, 4 mins (per ongeluk), 99°C, kyusu, 3 gram. Nat blad, heel floraal, maar wat me het meest opviel was de afwezigheid van zowel fruit als specerijen, en de overheersende indruk van dat florale. Roodbruine infusie. Heel mooi en zuiver aroma. Ook in de mond zeer zuiver en floraal. Heerlijk en heel lang. Tweede zetsel, idem: houdt perfect zijn mooie aroma, is alleen in de mond iets minder uitgeproken. Derde zetsel, is nog ok maar een beetje flauw 😊😊😊(😊)

Fruit bomb lapsang, White2Teas: 33.6 euro per 100 gram excl taks. 23 januari 2022, 3 gram, 150ml, 99°C, 3 mins. Droog blad is fijner dan die van de strawberry lapsang, en het fruit is meer dat van rode bessen. Roodbruine infusie. Nat blad geeft een leuke mix van rode bessen en hout. Te warm en te lang. 24 januari 2022, 5 gram, gongfu, 15 sec, 93°C, 100ml: heerlijke aroma’s voor het natte blad, warm fruit en iets van een zuiderse rode wijn. Helder roodbruin. Zacht, een beetje korrelig, rode bessen vooral achterin. Tweede sessie, 20 sec: ietsje houtiger. Mooie fruittonen, zacht. 😊😊😊(😊)

Strawberry lapsang, White2Teas: 33.6 euro per 100 gram excl taks. Wuyi. Niet gerookt. 23 januari 2022, 3 gram, kyusu, 3 mins, 150ml, 99°C. Droog blad (redelijk groot) geurt echt naar aardbeien, bijna alsof er een aroma werd aan toegevoegd. Bij het natte blad valt dat minder op alhoewel de geur echt wel fruitig te noemen valt. Mooie roodbruine infusie. In de mond zacht en fruitig, niet echt aardbei vind ik, maar wel zeer lekker en rond. Aangenaam. Na een tweede zetsel kwam die aardbei terug meer naar boven, zeker in de onmiddellijke afdronk, en de thee leek ook zoeter te worden.😊😊😊(😊) zelfde dag, gongfu, 45 sec, 100ml, 5 gram, 99°C: nat blad geurt echt wel leuker en complexer, met een mix van heel mooi fruit en iets floraals. In de mond meer gelijkend, maar intenser. Beide zetsels hebben een leuke korrelige toets die lijkt op astringentie maar het niet is. Tweede zetsel, 35 sec: het natte blad heeft nu ook echt aardbei.

Spiced lapsang, White2Teas: 26.5 euro per 100 gram. 5 februari 2022, 3.3 gram, 150ml, kyusu, 3 min, 99°C: nat blad: kruidig, niet fruitig. Roodbruin. Verrassend zacht, mooie toetsen van specerijen, mooi rond. Kaneel, wat nootmuskaat, een beetje uitdrogend. De titel is goed gekozen. Tweede zetsel, acht, kruidig, iets langere afdronk met kaneel (zacht). Derde zetsel, zoeter, en een beetje moutiger ? 😊😊😊

 

Latumoni

Assam, Indië. Opgestart Jaren 90 door mr Ramesh, en nu verdergezet door de zoon mr Sailen. Heel klein domein met een eigen micro processing unit. Geen pesticides en heel artisanaal. Heel speciale Assam thee’s. Lid van The Tea Leaf Company.

Latumoni Royal Tippy Assam First Flush Black Tea, Siam Teas: Latumoni is een kleine theetuin in Assam, nog echt een familiebedrijf en lid van The Tea leaf Theory, een associatie van kleine artisanale theebedrijfjes. Lentepluk. 23.9 euro voor 100 gram. Handgeplukt en traditioneel bewerkt. 2+1 picking. 14 december ’20, 98°C, 4 min, 220ml, 5 gram. Zeer mooi droog blad. Het nat blad biedt een prachtig aroma, doet denken aan first flush wakoucha’s maar fruitiger, zeer intens en prachtig complex. Ik stak er mijn neus helemaal in, zo lekker ! De infusie heeft een prachtige rode kleur. Ook in de neus die prachtige complex toetsen, een beetje tomaté, heerlijk. Heerlijk kruidig (specerij-kruidig), heel fijn, geen dikke thee, heel zacht, geen astringentie, mooie intensiteit en lange, zeer lange afdronk (sterk in de neus). Wat een stuk ! Een lichte astringentie geeft structuur en iets bovenop dat echt super is. Tweede zetsel, 5 mins, 95°C. Specerijen, appel en rode kool voor het natte blad. De kleur van de infusie is nu meer naar oranje geevolueerd. De smaak is zacht en veel van het karakter is weg, maar toch heb ik geen spijt van het zetten. 😊😊😊😊(😊)

Laxapana Tea Garden

Ceylon, in het Dimbula gebied. 700ha. Eén van de 19 tuinen van de Maskeliya Plantations (MPPLC). 1260m hoog. Maskeliya zone. Opgestart rond 1870-1880. Slorpte in 1930 St Andrews Estate op. In 1967 werd de fabriek vernieuwd toen de oude installaties en een deel van de tuin verdwenen onder het water van de Moussakellie dam. Ligt aan de voet van Adam’s Peak. ETA partner.

 

Li Shan

Taiwan. Oolong uit de hoger gelegen theetuinen (tussen de 1600 en 2650m) van de Li Shan berg (Pear Mountain). Duur. Licht van smaak maar sterk geurend, zou vooral aan citrus moeten doen denken. ’s Morgens schijnt hier de zon, maar in de namiddag bedekken dikke dekens van mist de berg, wat heel goed is voor de smaak. Er zijn ook grote temperatuurverschillen tussen dag en nacht, wat ook heel belangrijk is. De oogsten vallen redelijk laat, met de lente-oogst pas einde mei en de winteroogst eind oktober. Tussen de rijen theestruiken staan hoge grassen om bescherming te geven tegen de winterkoude. De cultivar is Qing-Xin Oolong. De thee wordt gemaakt sinds begin jaren 80. Er schijnt helaas ook veel Li Shan te zijn die ofwel van lager op de berg, of van een andere berg komt.

Lishan Oolong winter 2017, Hotsoup: grade AAAA, handgeplukt op 2000 tot 2200 m. 15.35 euro voor 25 gram. Niet geroosterd. 13 mei 2017, bij Stijn thuis, meegebracht door Els. 90°c, 2.5 minuten. Zeer florale thee, erg veel volume, romig en een heel mooie en complexe mond. Tweede zetsel, 2 min 15 sec: nog steeds zeer lekker maar met een kleine bittere toets. 😊😊😊😊

Harmony Traditional Oolong, 2017, Li Shan, Taiwan, Global Tea Hut: Qing Shin cultivar, kleine boerderij op 2000m hoogte. ‘Traditional’ omdat hij op de traditionele manier werd geroosterd boven houtskool, en daarna 2 jaar mocht rusten om die roostertonen te kalmeren en de thee complex te maken zonder dat de roostertonen nog opvallen. 22 maart ’20, gaiwan, 100ml, 20 sec, 95°C, 5 gram: kleine bijna zwarte strak gerolde bolletjes met een onmiskenbaar roosteraroma. Nat blad: vreemd aroma, zacht, heel versmolten, doet me aan Duitse hotels denken ?  appel en hout ? nog niet zoveel aroma en smaak in het glas, maar aardig. 40 sec: nat blad: mooi ingetogen aroma, mooie roostertonen. Infusie: diep goudgeel, als een stevig geoxideerde witte wijn. Zeer mooi versmolten aroma met iets floraals, bakkersgeuren maar ook iets fris. Erg mooie complexe smaken, maar helemaal versmolten, mooi zacht. 40 sec: fruitiger, meer appel, minder roast. 😊😊😊(😊)

Magic Fruit, 2015, Global Tea Hut: Li Shan, Taiwan. Aged Pomelo Tea. Ong. 2000 m. Traditionele thee van de Hakka. Gemaakt met Li Shan oolong and bio pomelo. Sidehandle of op zijn westers. Gongfu kan ook. 90-95°C. Lang. 28 maart 2021, kyusu, 95°C, rinsed, 150ml, 90 sec, 5 gram, 150ml: warm blad, de geur in de ochtend op een zuiderse markt, frisse ochtendlucht, vlagen fruit en warm brood maar vanop een afstand, op een terras aan de ingang bijvoorbeeld. Nat blad, interessant, frisse opgewekte zwarte theetonen met vlagen pomelo. De kleur van de infusie houdt het midden tussen oranje en een licht amber. Erg verwarmende aroma’s, mooie versmoltenheid. Er zit een scherp zurig toetsje in de mond dat wat ronddanst rond een redelijk strak mondgevoel. Lange warme afdronk. Tweede zetsel, 2 min: mooie citrustonen in het aroma. In de mond nu echt verwarmend met de structuur van de thee en de frisse tonen van de pomelo, zeer lekker en heel natuurlijk. Derde zetse, 150 sec: het scherpe van de thee is nu weg en hij is heel zacht geworden, hartverwarmend lekker met een hele mooie zoete fruitige toets, en het lijkt of de fruitigheid van de li shan nu de bovenhand krijgt: magic fruit indeed. Vierde zetsel: ruikt nog altijd heel mooi, zachte smaak, wat neutraler nu, maar mooie frisse citrusafdronk, echt lekker. 😊😊😊😊

Chorus, Li Shan Oolong, 2020, Taiwan, Global Tea Hut: Ongeveer 2000m hoogte. Oolong uit Li Shan gemaakt door meester Tsai Wei Xun. Qin Xin cultivar uit een kleine organische tuin. Houtskool geroosterd. Traditioneel, en dus iets meer geoxideerd dan vandaag de mode is. 12 juni ’21, 93°C, gaiwan, 100ml, rinsed, 60 sec, 5 gram. Heel mooie en diepe kruidige roostertoon, beetje wierook. Bruingouden en heldere infusie. Heerlijke geur, tropisch hout, koekjes, fruit. Dik en zuiver, een heel mooi zacht mondgevoel, grote intensiteit, mooie fraicheur en aangename complexiteit. Heel beschaafd. Lekker. Tweede zetsel, 20 sec: warm koekjesdeeg en honing. 13 juni 2020, idem, maar 20 seconden: nat blad is klassieker en zachter, maar ook hier met een heel mooie roostertoon. 25 seconden: voller, heel warm en rond, koekjes, specerijen, honing voor het nat blad, heel complex voor de infusie die een prachtige goudbruine kleur kreeg. Heerlijke complexe smaken, heel beschaafd lekker, honing, kruiden, heel lange afdronk ! 30 seconden: aroma’s vallen wat weg, maar blijft erg lekker en rond. Vierde zetsel 60 sec: nog een vaag aroma, maar retronasaal heel mooi en eigenlijk nog erg lekker, ook al zit alles nu ver weg. Erg lekker, prachtige afdronk. De naam is echt goed gekozen. 😊😊😊😊  

Rose Quartz, Li Shan, 2021, Global Tea Hut: Geplukt op meer dan 2000m hoogte. ‘gongfu’ rode thee (en dus gemaakt van een first flush, niet van de latere die vaak voor rode thee wordt gebruikt). Iets vroeger geoogst dan wanneer het materiaal gebruikt zou zijn voor oolong. Licht geoxideerd voor een rode. Bio. Best gongfu. Heel veel zetsels, en de latere zijn zelfs de beste. 3 april ’22, kyushu, 3 gram, 150ml, 3 mins, 95°C. Droog blad, warm: opmerkelijk mooie geur van rozen. Het natte blad geurt zeer mooi floraal, vooral naar rozen. Meer naar het oranje neigende kleur voor de infusie. Erg mooi aroma !  Heel zacht, medium-bodied, een beetje korrelig en heel erg lekker. Heel mondvullend. Tweede zetsel aan 3 min 30 sec: de kleur van de infusie is nu een echt prachtige mengeling van oranje en licht mahoniebruine kleuren. De natte bladeren die inderdaad nog een beetje een donkergroene schijn hebben door de eerder lichte oxidatie zijn prachtig van vorm en geuren geweldig lekker. Heerlijk zoet nu, iets minder korrelig, geen astringentie (de 95°C gaan heel goed bij deze). 😊😊😊😊(😊)  

 

 

Liu An

Qimen, Anhui, China, vooral rond de dorpen Luxi en Rongkou. Ook bekend als Lu An basket tea. Gemaakt met de trage sheng methode, net zoals Pu’Er waar het heel dicht tegenaan ligt. Alhoewel de thee van Anhui komt werd hij bekend in Guang Dong, tijdens de Ming dynastie, waar een Chinese dokter hem voorschreef bij maagproblemen en zonneslag. De reputatie als medicijn verspreidde zich snel over heel China en was heel populair in de 19^de eeuw. Vanaf 1940 verdween de productie zo goed als volledig en wat er nog over was van stock zat in Hongkong. Na 1980 werd er vooral in Guangdong terug wat van gemaakt voor de Hongkong markt en werd hij terug populairder, en later startte ook de productie in Anhui terug. Sun Yi Sun is één van de oudste merken. Deze thee wordt net als Pu-Erh beter door te ouderen. Hij is een beetje zoeter dan een sheng Pu-Erh maar lijkt er voor de rest sterk op. Het maken van Liu An begint klassiek, met het verwelken van de blaadjes en een ‘kill green’ fase door ze te wokken. Deze maocha wordt dan gestapeld tot in het begin van de herfst zodat er al een eerste fermentatie plaatsvind. Daarna worden ze opnieuw gebakken waarna de thee wordt gesorteerd en de steeltjes en de gele blaadjes eruit worden gehaald. Nu wordt er geroosterd op dennenhout met hoge temperaturen om de thee te drogen en dan uitgespreid in de buitenlucht zodat de ochtenddauw hem kan nat kan maken. Daarna wordt de thee gestoomd en samengeperst en samengelegd in manden van bamboebladen. Daarna volgt opnieuw een verhitting zodat het vocht terug kan verdwijnen, een fase die twee dagen duurt. Daarna wordt de thee minstens drie jaar bewaard voor hij de markt op gaat.  

Liu An Dark Tea 1998, Thee van Sander: 26 februari 2020, 11.25 euro voor 25 gram. Anhui. Te vergelijken met pu’erh maar dan met kline sinensis var sinensis blaadjes. 31 maart ’20, gaiwan, 3 gram, 98°C, 1 minuut, 100ml. Nat blad: als een shu pu erh, maar veel zachter en met meer complexiteit, er valt hier vanalles te ruiken: bloemen, parfum, iets zoets, het is als de herfst maar dan als de zon er plots doorkomt, en wat afgekoeld wordt het zelfs nog mooier, doet me denken aan herfstdagen van mijn jeugd op het buitengoed van mijn ouders. Infusie: kleur van verdunde coca cola. Aroma: Aardsheid van shu maar veel zachter, met duidelijk florale elementen. Smaak: zacht en zelfs wat zoet. Heel lekker, met de aardsheid echt achteraan, en in de neus die mengeling van aardsheid en bloemen. Erg apart, een ontdekking. Lange afdronk, en de thee geeft energie, vibreert als het ware. 2e zetsel, 60 sec: het aardse overheerst veel meer maar blijft zacht. In de mond blijft er wel een mooie complexiteit die rond de kern van aardse tonen speelt. 3e zetsel: bos in de herfst. Zacht en zelfs een beetje zoet. 4e zetsel, een paar uur later, 90 sec: Een bos, in de herfst tegen de avond. Aards maar ook zacht en wat zoet, en met heel leuke bijkomende smaken. 😊😊😊😊

 

Liu Bao

China, provincie Guangxi, Wuzhou City, Cangwou County, Liu Bao Village. Liu Bao betekent Zes Kastelen. Ook bekend als Liu Pao of Nong Jia Liu Bao, of boerenthee. De thee mag ook gemaakt worden in de dorpen Libu, Jingnan en Shatou in Cangwu County, in de dorpen Lingjing, Jinji, Winqing en Megjiang in Teng County, in de dorpen Huangcun, Xihe en Xinwei in Mengshan County, in de dorpen Shuiwen, Nadu en Daye in Cenxi City en in Wangfu in Wanxiu District en Xiaying in Dieshan District. Er zijn momenteel 24 producenten die ongeveer 7300 ton produceren van een goede 2866 ha theetuin. Donkere, gefermenteerde heicha thee. Vaak los verkocht in een mandje uit bamboe, en dus niet samengeperst zoals veel pu-erh, alhoewel het productieproces bijna identiek is. Je vind de thee echter ook in cakes net als pu-erh. Traditioneel gedroogd boven vuurtjes van naaldbomenhout. De makers passen een techniek toe die wo dui heet die de blaadjes sneller doet rijp worden en hun aciditeit verliezen, en dit zou de inspiratie voor shou pu’er kunnen geweest zijn. Na dit proces volgt er nog een ander dat wordt toegepast in Wuzhou en waarbij de thee minimaal zes maanden fermenteert en verouderd in een geventileerde ruimte met een luchtvochtigheid van 45 tot 65 %, of in lokale grotten. Op de bladeren groeit dan de Eurotium cristatum of Golden Flowers schimmel die erg smaakbepalend is. Zoete en zachte thee, vaak met aroma’s van paddenstoel, en betelnoot (zeer typerend) en goed voor vijf tot tien trekbeurten in de gaiwan. Zeer populair in Hongkong en Macau. De meeste bomen zijn rond de 200 jaar oud en zouden van Hunan komen en van de ‘zhuye’ varieteit zijn. Voor 2003 was alle zwarte thee uit Wuzhou verkocht als Liu Bao, vandaag zijn de regels strikter.

 

Lixia

Deel van de Chinese lente-oogst. Late oogst, al ver in het regenseizoen.

 

Long Jing

Groene thee. Ook bekend als Longjin, Long Jing, Longjing, Dragon Well of Drakenbron. Dit was de thee die in 1972 werd geserveerd an Zhou Enlai en president Nixon toen die la eerste Amerikaans president Communistisch China bezocht. Provincie Zhejian, dicht bij haar hoofdstad Hangzhou, en geteeld in een Beschermde Zone van zo’n 168 km². De beroemdste zijn die van Xihu (Westelijk Meer) of die van Dafo in Xinchang, 50km meer naar het zuidoosten. Meestal met de hand geplukt en gemaakt, en het duurt een halve dag om een kilo blad te plukken (goed voor 250gram droge thee). Een ervaren maker doet een dag over een kilo thee van hoge kwaliteit. Pan-roasted. Er zijn zes kwaliteiten: Superior, en dan een cijfer van 1 tot 5. De beste heeft een uniform uitzicht, de mindere varieren van blauwachtig tot diepgroen (na trekken). Veel Longjin op de markt is niet echt uit de Hangzhou of zelfs Zhejian afkomstig, maar wordt volgens de Longjin methode gemaakt. De echte steken echter met kop en schouders boven de andere uit. Meestal een heel mooi aroma, fris en vegetaal en vaak een wat zoete nasmaak, dikwijls met hazelnoot. De beste worden gemaakt van de Long Jing #43 of de Jiu Keng cultivars, zijn met de hand geroosterd en komen van de lente-oogst, voor het QingMing festival, en ze geuren wat naar zoete kastanjes. Begin april wordt die pasverwerkte West Lake thee aan de oevers (of op het meer zelf) geserveerd in doorzichte glazen koppen zodat je de blaadjes langzaam kan zien naar de bodem zakken. Als het een knop is met één blad heet dat ‘flagged spear’, als er twee blaadjes zijn ‘sparrow’s tongue’.

Groene thee. Ook bekend als Longjin, Long Jing, Longjing, Dragon Well of Drakenbron. Dit was de thee die in 1972 werd geserveerd aan Zhou Enlai en president Nixon toen die als eerste Amerikaans president Communistisch China bezocht. Volgens de legende ontstaan toen de Qianlong keizer uit de Qing dynastie een dikke 100 jaar geleden de Shifeng berg bezocht en hielp bij het plukken (hij was een groot liefhebber). Tijdens het plukken hoorde hij dat zijn moeder ziek was en keerde hij onmiddellijk terug, maar een deel van de blaadjes stak hij in een boek dat hij bijhad. Toen zijn moeder opmerkte dat hij lekker rook en hem vroeg waar dat vandaan kwam opende hij het boek en zag de platgedrukte en gedroogde blaadjes. Hij vroeg aan zijn dienaar om er thee mee te zetten en aan zijn moeder te schenken waarna die, zoals klassiek is in een Chinees ontstaansverhaal, volledig herstelde en de keizer 18 struiken op de Shifeng berg voor zichzelf liet reserveren. Provincie Zhejiang, dicht bij haar hoofdstad Hangzhou, en geteeld in een Beschermde Zone van zo’n 168 km². De beroemdste zijn die van Xihu (Westelijk Meer, meer info onder Xihu Long Jing) of die van Dafo in Xinchang, 50km meer naar het zuidoosten. Meestal met de hand geplukt en gemaakt, en het duurt een halve dag om een kilo blad te plukken (goed voor 250gram droge thee). Een ervaren maker doet een dag over een kilo thee van hoge kwaliteit. Pan-roasted. Er zijn zes kwaliteiten: Superior, en dan een cijfer van 1 tot 5. De beste heeft een uniform uitzicht, de mindere varieren van blauwachtig tot diepgroen (na trekken). Veel Longjin op de markt is niet echt uit de Hangzhou of zelfs Zhejian afkomstig, maar wordt volgens de Longjin methode gemaakt. De echte steken echter met kop en schouders boven de andere uit. Meestal een heel mooi aroma, fris en vegetaal en vaak een wat zoete nasmaak, dikwijls met hazelnoot. De beste worden gemaakt van de Long Jing #43 of de Jiu Keng cultivars, zijn met de hand geroosterd en komen van de lente-oogst, voor het QingMing festival, en ze geuren wat naar zoete kastanjes. Begin april wordt die pasverwerkte West Lake thee aan de oevers (of op het meer zelf) geserveerd in doorzichte glazen koppen zodat je de blaadjes langzaam kan zien naar de bodem zakken. Als het een knop is met één blad heet dat ‘flagged spear’, als er twee blaadjes zijn ‘sparrow’s tongue). Twee weken later geoogste, pre-Gu Yu, is minder sappig maar wel intenser qua smaak, maar met een kortere afdronk. Daarna komen nog Gu Yu zelf, begin mei en Li Xia, twee weken later. De beste worden gemaakt door geoefende ambachtslieden in tien bewegingen die resulteren in de typerende platte, rechte vorm en die ervoor zorgen dat het blad nooit te heet wordt, wat het zoete zou doen verdwijnen. Elk jaar wordt er ongeveer 1000 ton LongJing gemaakt, maar op de markt is het aanbod vele malen groter… Het is niet makkelijk om echt goede Long Jing te kopen. Des te ouder de thee wordt des te meer hij een gouden schijn krijgt en een zachter aroma. De beste zijn niet goedkoop en gaan tegen 200 dollar per kilo. De absolute toppers gaan naar de Chinese regering en van Shi Feng Long Jing wordt elk jaar maar een paar kilo gemaakt. Andere top-terroirs zijn het dorp Long Jing zelf en Yun Xi. Namaak Long Jing kan vaak worden herkend aan de té groene blaadjes, een bittere smaak op de zijkant van de tong en dun mondgevoel (echt goede Long Jing kan lang in een glas blijven zonder dat hij bitter wordt). Bij het zetten in een glazen pot zullen de machinaal gemaakte blaadjes boven drijven en pas langzaam zakken, bij met de hand gemaakte en gerolde gaat een groot deel onmiddellijk zakken. Een groot deel van het karakter van hand gemaakte Long Jing komt van de maker en van de beslissingen die hij maakte tijdens het proces.  https://www.teaguardian.com/quality-varieties/tea-varieties/longjing-green-tea/ Zetadvies, westers: 2.5 gram op 250ml, 75-85°C, 4 à 5 minuten. De interessantste resultaten krijg je vaak met een gaiwan (meer thee op minder water en kortere trektijden, voor meer uitleg zie onder gaiwan). Er worden verschillende cultivars gebruikt, en degene die het vroegst zijn brengen in principe het meeste op. Van de originele Long Jing variant zijn nog maar een 100-tal struiken bewaard en deze thee is zeldzaam en duur en bestemd voor hoogwaardigheidsbekleders. De meest gebruikte is Long Jing #43 die de juiste verhouding tussen opbrengst en vroeg oogsten biedt, maar er zijn er nog andere zoals Wu Niu Zao, Qun Ti Zhong of Xiao Ye Fuding.

Long Jing: BeYourTea, 15 euro per 50 gram. 23 oktober, theecursus, tweekannen-techniek, 75°C, twee minuten. Droog: mooi recht en uniform, doet wat aan peultjes denken, kleur verschillende schakeringen van lichtgroen, geurt wat naar latex (ballonnen). Nat: knop en twee blaadjes, mooi lichtgroen, geurend naar bloemen; de infusie is lichtgeel met een groene schijn, geurt naar hazelnoten maar smaakt naar gebakken vis en groentes (mooi), heeft een complexe mond; na afkoelen astringenter; vond dit een mooie en complexe thee. 😊😊😊(😊)

Long Jing, Palais des Thés: 2 april ’17: geel, met een erg lichte groene schijn, bijna onmerkbaar; zacht, wat notig aroma; in de mond na walsen inderdaad kastanje; erg aangenaam; 😊😊(😊) 12 januari 2018, laatste beetje: heel mooi gele “gouden” infusie, heel zacht aroma van zoete kastanjes, overheerlijk; 😊😊😊

Lung Ching, Or, Aalst: droog: mooi aroma. Grote platte blaadjes. De infusie is helder en lichtgeel. Al bij het zetten stijgt een mooi aroma van kastanjes op. In de mond een lichte astringentie, misschien was de twee minuten teveel ? maar een heerlijke zachte en karaktervolle thee 😊😊😊

Hang Zhou Long Jing A, Hotsoup: 9.5 euro per 50 gram. Geplukt in Hang Zhou (waar alle Long Jing vandaan komt) in de provincie Zhejiang. Dit is Ming Qian, de eerste pluk van het voorjaar 2018, in de weken voor het Qing Ming festival op 5 april. De tuin ligt op 180 tot 200 meter boven de zeespiegel. De kwaliteit is A. Zomer 2018: de gedroogde bladeren zijn lang en dun en mooi van vorm (Yu Ye, visvormige bladeren, typisch voor de eerste pluk), met donkerbruine, groene en gele tinten (men noemt dit Cao Mi, ‘bruine rijst’). Het aroma ervan is complex. 3 juli 2018, coldbrew: goudgele infusie, intense en complexe neus, als een goede wijn, met een duidelijke botertoets. In de mond dik met een mooi volume, smakend naar nootjes en boter, erg lang en met een mooie astringentie 😊😊😊😊. 21 juli 2018: 80°C, 2 minuten, 2 gram op 250ml. Helder lichtgele infusie. Boterig zacht aroma. 22 augustus ’18: 90°C, 2 gram op 250ml, 2 minuten. De natte blaadjes geuren erg vegetaal en zoals de importeur beschrijft naar groene bonen, maar er zit nog heel wat naast van andere aroma’s. De infusie is heldergeel met een duidelijk groene zweem. Het aroma is boterig en notig, heel rijk en zacht. Ook in de mond is hij dat, heel evenwichtig ook en heel erg gewoonweg lekker, en tegelijk heel alert en zelfs een beetje wild, en ik houd van de manier waarop er een bittertje opspringt en weer gaat liggen. Een geweldige thee ook voor de thermos, hij blijft lekker zelfs als hij afkoelt. Mijn favoriete groene thee. 😊😊😊😊 23 augustus ’18: opnieuw al coldbrew. Intens, complex en grassig, dik en lang met een heel kenmerkende geur, en een erg vegetale onderstroom, de twee lopen naast elkaar. Het tweede zetsel, ongeveer 60% bijvulling, was nog boteriger dan het eerste, met een heel zacht bittertje. Extreem lekker ! 😊😊😊😊

Long Jing, Thee van Sander: 22.5 euro per 100 gram. 5 gram, juli ’18. Mooie droge blaadjes, plat, en wat zoet in aroma, mengeling van groen, geel en bruin. 25 augustus 2018: 90°C, 2 min 30 sec. bleekgele infusie; een heel aardig aroma, beetje vettig (noten-vettig), zelfs iets vlezigs; in de mond ok, wel een vaag karton-smaakje, beetje notig, ik vond het aroma beter dan de mond, maar het zacht boterige is er wel, vooral als hij wat afkoelt; weinig afdronk 😊😊😊

Long Jing high grade, Thee van Sander: 33.5 euro per 100gram. Half met de hand gemaakt. Mooi gelijkmatig blad. 5 gram, juli ’18. De blaadjes zijn gelijkmatiger van vorm en kleur, met gele en groene exemplaren. De geur heeft ook dat zoete tikje, maar is iets zuiverder en intenser. 25 augustus 2018: bleekgele infusie. Bleekgele infusie. Een mooi vol en evenwichtig aroma, lekker notig, mooie complexiteit; de smaak is eleganter, zacht boterig ook, en stabieler (geen karton). Mijn favoriet van de drie. 😊😊😊😊

Long Jing highest grade, Thee van Sander: 48.5 euro per 100 gram. Van een vroegere pluk. Hoger gelegen theetuin. Volledig handgemaakt. Uit Meijiawu. 5 gram, juli ’18. Droge blaadjes zelfde uitizicht, maar een heftiger, meer heady aroma. 25 augustus ’18: bleekgroene infusie (groen niet geel !). De natte blaadjes zien er verser en gelijker uit; aroma lijkt op de vorige, zoet en notig, maar intenser en vollediger; in de mond vol en zoet en intens, maar de minst uitgeprokene van de drie; wel een super lange en zeer zachte afdronk, opmerkelijk lekker en heel duidelijk nazinderend zoet 😊😊😊(😊)

Imperial Dragon 2017, Long Jing, Paper & Tea: 90 seconden, 160ml in een gaiwan, november 2018, ITMA London. 8 euro per 50 gram. Heel lichte neus. In de mond een mooie zoete kastanjetoets. Tweede zetsel was sterker en breder, met een heel lichte astringentie. 😊😊😊

Dragonwell Xi Hu Lung Ching, Simon Lévelt: Simon Lévelt, 8 december ’18, 8.4 euro per 75 gram. Zeer onregelmatige blaadjes, veel steeltjes. 28 december ’18, kyusu, 3 minuten, 3 gram op 140ml, 80°C: de blaadjes hebben de juiste vorm maar er zitten wel wat licht geoxideerde tussen, veel kleurverschillen. De natte blaadjes ruiken vegetaal met iets zoets ertussen, net als de infusie die een geur van nootjes mengt met die van groentes. In de mond een heel fijne astringentie, en ook hier dezelfde mengeling. Korte maar aanwezige afdronk. Basiskwaliteit. 😊😊

Long Jing Dragonwell, Theetijd: 50 gram, 15.5 euro per 100 gram. Oogst lente 2018. Jiu Keng cultivar uit Xi Hu. 3 min, 140ml, 2.5 gram, met de kyusu. Natte blaadjes mooi vol en breed aroma. Infusie ruikt heerlijk, vegetaal (een beetje naar groentesoep) maar ook met iets zoets als hazelnoot, iets licht getoasts ook. In de mond domineert de groentesoep terug, maar in de aardige afdronk zit ook weer die hazelnoot. Mooie thee. 😊😊😊(😊)  

Pre Qingming Long Jing, Simon Lévelt: 17.95 euro voor 30 gram. Sample van 3 gram, gekregen februari 2019. 10 maart ’19, 120ml, 2 minuten, 3 gram, 90°C, tasting cups, in vergelijking met twee thee’s van Postcard Teas. Droog: mooi gevormde blaadjes, van lichtgroen tot iets donkerder groen, mooi groot. Aangename, ronde, wat zoete geur. Natte blaadjes geuren bijzonder complex, mooie mineraliteit, intens, iets fris vegetaals grassigs ondersteund door een wat romige notigheid. Infusie bleekgeel. Aroma, mineraliteit met iets notigs, mooi; in de mond heel dik, mooie maar sterke astringente toets, redelijk sterk, lekkere mineralige smaak, vette en erg lange afdronk met opnieuw die wat notige toets; tweede zetsel, natte blaadjes complex, fruitig zelfs; verleidelijk geurende infusie, zacht en dik en lekker en lang 😊😊😊(😊)

Master Luo’s West Lake Long Jing Meijiawu Old Tree (pre-Qing-Ming 4/4/2018), Postcard Teas: Meijiawu is één van de vier dorpen in Xi Hu, Hangzhou, die bekend zijn voor hun Long Jing. In het dorp geteeld, geplukt en gemaakt, en met de hand gebakken door Master Luo, de drievoudige winnaar van de Long Jing Firing King wedstrijd. Traditionele Jiu keng cultivar. 150 tot 200 jaar oude theebomen, geplukt op 4 april (pre-Qingming). 2ha grote boerderij, 4/5 van de aanplant is Long Jing #43, 1/5 is Jiu Keng, en met name de Da Zhong Pin cultivar. Ongeveer 40minuten gevuurd. 10 maart ’19, 3 gram, 2 minuten, 90°C. Proeverij in tasting cups met de pre-guyu van hetzelfde huis en de pre-qingming van Simon Levelt. Droog: mooi gevormde maar smalle blaadjes, midden groen, meer uniformiteit dan de S Levelt; het aroma is gelijkend maar veel complexer en met meer diepgang. Natte blaadjes geuren vol en breed en complex maar meer versmolten, heel mineralig, bijna een zwembadgeur; infusie ruikt veel minder mineralig dan de vorige, beetje richting miso. In de mond heel zacht en fijn, eerder dun, erg aanwezige astringentie, leuke finish, een veel zachtere thee dan de twee andere met een erg florale afdronk; tweede zetsel, de blaadjes geuren nu een beetje musty, nog steeds echt zwembad (kleedkamer), fijne geur infusie, frisse fijne mond 😊😊😊(😊) 14 maart ’19: 2 minuten, 200ml, 2 gram, in een kyusu: bleekgeel. Een heel fijn en licht aroma, beetje zwevend, maar toch ook een zweempje van nootjes. In mond nu erg overtuigend, ik vind hem lekkerder dan vorig zetsel. Nauwelijks astringentie, een heel mooi strak smaakelement in umami-richting, een heel aangename thee met een leuke afdronk 😊😊😊(😊) 17 maart, met de gaiwan, 3 gram, 100ml, 15 seconden, 90°C: prachtige aroma’s van de natte blaadjes, met citrus, miso (vis met miso ?). Heel aangenaam aroma, complex, mooi fris, iets van toast en warm hooi in de zon. In de mond schitterend evenwicht, een vleugje astringentie zorgt voor structuur, lange afdronk met een long jing notigheid die in alle vorige probeersels compleet ontbrak. Perfecte manier van zetten voor deze thee. 😊😊😊😊(😊) Tweede zetsel, 20 seconden: iets scherpere neus, nog meer miso voor de blaadjes maar de infusie geurt nog steeds goddelijk. De mond is ook nog bijzonder mooi, iets astringenter, maar echt een beetje, wel duidelijk wat grassiger en vegetaler, er is nu ook wat umami. Derde zetsel, 30 seconden, het grassig vegetale krijgt nu de overhand in de natte bladeren, de infusie blijft erg fijn ruiken maar nu ook eerder grassig, hooi. Heel fijne smaak, zeer lekker maar nu wel kort. Vierde zetsel, 40 seconden: de thee wordt nu beduidend zoeter, en geurt en smaakt naar een eerder goedkope maar wel correcte groene thee. De complexiteit is weg, maar de thee blijft lekker !

Master Luo’s West Lake Long Jing Meijiawu Old Tree (Pre-Guyu): Meijiawu is één van de vier dorpen in Xi Hu, Hangzhou,  die bekend zijn voor hun Long Jing. In het dorp geteeld, geplukt en gemaakt, en met de hand gebakken door Master Luo, de drievoudige winnaar van de Long Jing Firing King wedstrijd. Traditionele Jiu keng cultivar. 150 tot 200 jaar oude theebomen, geplukt tussen 5 april (Qingming) en 20 april (Guyu). 2ha grote boerderij, 4/5 van de aanplant is Long Jing #43, 1/5 is Jiu Keng, en met name de Da Zhong Pin cultivar. Ongeveer 40minuten gevuurd. 10 maart ’19, 3 gram, 2 minuten, 90°C. Proeverij in tasting cups met de pre-qingming van hetzelfde huis en de pre-qingming van Simon Levelt. De droge blaadjes lijken sterk op de twee andere maar zijn iets groener en lijken ook iets meer te glanzen (olie). Ze geuren echt anders dan de twee pre-qingming’s, stopverf ? de blaadjes zijn erg fijn, richting naaldjes. De natte blaadjes hebben een intensieve grassig-vegetale geur, helemaal in hetzelfde register als de Simon Levelt die wel frisser en intenser geurt. De geur van de infusie verwijst opnieuw sterk naar de Simon Levelt en is intens met een mooie mineraliteit. In de mond mooi dik mondgevoel, stevige astringentie. Tweede, natte blaadjes nu erg grassig en vegetaal; rondere mond. 😊😊😊(😊) 17 maart ’19, met de gaiwan, 15 sec, 90°C, 3 gram, 100ml. De blaadjes waarvan sommigen opmerkelijk dieper groen zijn geuren enorm complex, zeer interessant, misschien iets vegetaals maar dan gebakken groenten ? de infusie geurt warm, complex, rijk en heerlijk. Opmerkelijk zachter, meer fluwelig mondgevoel dan de pre-qm. Mooi zoet, ook in de afdronk. Heel mooie dikte. Lange afdronk, met een zekere notigheid maar omringd door andere smaken die domineren en langer blijven hangen. Héérlijk. 20 seconden: in de neus rustiger, het spectaculaire is er wat uit, maar met een rustige, samengebalde complexiteit. Ook in de mond zoet startend maar dan openbloeiend in een héél mooie complexe reeks smaken die in de hele mond zitten. Een zekere notigheid komt pas achteraan in de afdronk. Derde zetsel, 30 seconden: zoet en lekker rond, maar niet langer complex. Wel lekker. 😊😊😊😊 20 juli ’20, 80°C, wel erg timide geworden, zou hij al te oud zijn ? Mooie afdronk wel. Opnieuw aan 90°C, veel beter, zeker in de neus die een mooie complexiteit geeft. In de mond bijzonder lekker, erg ingehouden wel, maar prachtig zuiver en elegant. Mooi zoetje. Superbe thee. Mooie afdronk. Nog steeds 😊😊😊😊, ondanks de leeftijd.

Long Jing, Huang Zhou Long Du Tea Co: Longwu theedorp, Huangzhou. Barco Cadeau Nicole. De thee was al minstens een jaar oud. 90°C, 2 min, 200ml, 3 gram. Goudgele infusie. Aroma van zoete kastanje. Korrelig in de mond. Een erg timide start in de mond, maar een zachte geroosterde afdronk. Bijna geen vegetale toetsen. Erg zacht. 😊😊😊

Master Luo’s Old Tree Pre-Qingming West Lake Long Jing, 2020, Postcard Teas: Mei Jia Wu, China. Best Before april 2022. 25.95 pond voor 10 gram. Met de hand geplukt en verwerkt in Meijiawu, van één van de bekendere stukken van Xi Hu, een stuk van 1 op 5 km dat beroemd is voor zijn Long Jing. Met de hand gemaakt door Master Luo, drie keer de winnaar van de Long Jing Firing King titel. Traditionele Da Zhong Pin (Jiu Keng) cultivars, 150 tot 200 jaar oude bomen. Elk jaar wordt hier 15kg van gemaakt waarvan Postcard er 3 à vier van koopt. 90°C, 3 tot 4 gram per 150ml, vier infusies. 24 augustus ’20, 3.5 gram, 2 mins, 90°V, 150ml: nat blad: iets zoets. Zacht en mooi complex aroma, heel rustig, versmolten. De smaak is echt prachtig, zeer complexe schakeringen van iets van amandelen, vlaagjes umami. Dik mondgevoel. Zeer complexe finish en afdronk. De meest complexe van de drie ! Tweede zetsel, zelfde parameters: iets scherper aroma. Veel zoeter, mooi dik mondgevoel. Derde zetsel, nog altijd ok, alles zit wat weggedoken nu, maar nog altijd wel lekker. 😊😊😊😊  

Master Luo’s N°43, Pre-Qing Ming, West Lake Long Jing, 2020, Postcard Teas: Mei Jiu. Xi Hu. Best before April 2022. N°43 cultivars (4/5 van de aanplant). Geplukt en verwerkt einde maart (omdat N°43 zo vroeg geplukt kan worden). Citrus, amandelen, wit fruit, marsepein. 29.95 euro per 10 gram. 21 augustus 2020, 3.5 gram, 150ml, 90°C, 2 min: nat blad, grassing, vegetal, fris. Citroengeel. Fris aroma, citrustoets. Marsepein. Mooie volle mond, zacht. Geen spoortje bitterheid. Wat amandelen, fris, mooie frisse notige afdronk met een fris citrustoetsje, en een zuurtje in de afdronk. Tweede zetsel: grassig fris nat blad. Zoetje en beetje vegetaal, weinig afdronk. 😊😊😊

Master Luo’s 2020 Old Tree Pre-Guyu, West Lake Long Jing, Postcard teas: Meijia Wu, Xi Hu. Best before April 2022. 19.95 euro per 10 gram. Da Zhon Pin (Jiu Keng) cultivar. 150 tot 200 jaar oude bomen. Gevuurd tussen 5 april en 20 april. Appel, peer, noterig, granen. 90°C, 3.5 gram, 150ml, 2 min. 20 augustus ’20: Bleekgele infusie. De natte bladeren geuren naar graan maar ook naar iets vegetalers. In de neus ook een mix, nu van mooie toetsen van geroosterd graan toetsen van fruit. In de mond zacht, nu ook met een meer notige toets. Dik. Geen groot lawaai, maar lekkere zachte afdronk, mooi lang. Tweede zetsel, 93°C, 2 mins: vegetaler aroma voor het natte blad. In de mond zacht en vooral zoeter, inderdaad een beetje als een peer of appel. 2.5 min, 94°C: licht, zoet, appelstukjes…bijzonder lekker voor een derde zetsel, heel fruitig, het wit van een rijpe zoete appel. 21 augustus, gaiwan, 3.5 gram, 100ml, 90°C, 2 min. Weinig aroma voor het natte blaad, maar graan achterin. Aroma is een mooie combinatie van geroosterde granen, nat gras en rijp fruit. In de mond dik, een fraai klein tikje bitterheid, lange afdronk. Tweede zetsel: nat blad, geur van een engelse tuin in de ochtend. Aroma’s meer grassig, minder hazelnoot. In de mond zachter maar ook neutraler. 😊😊😊😊

Lung Ching Chao Ji, La septième tasse: Zhejiang. Bio. 10.2 euro voor 100 gram. 20 juli ’20, 3 gram, 180ml, 2min30sec, 78°C. Versnipperd en gebroken materiaal. Nat blad: mooi aroma, enkele licht geoxideerde blaadjes. Helder diepgele infusie die geurt naar groente en kastanjes en een mooie minerale toets heeft. Ook in de mond mooie mineraliteit, klein bittertje, redelijk lange afdronk, zacht maar niet echt zoet, beetje korrelig. Best wel leuke mond. 28 aug. 20, 3.5 gram, 200ml, 2.5 mins, 80°C: er zit iets onaangenaams in aroma en smaak, iets ouds en wat bitter. Geen leuke thee. 😊😊

Imperial Green, Long Jing Dragonwell, 2020, Mei Leaf: Pre-Qing Ming. 40 gram. 8 maart 2020 geplukt van 40 jaar oude struiken in Wuyi, Zhejiang, buiten het Xi Hu gebied. Xiao Ye Fuding cultivar. Knop en tot twee blaadjes. 770 m hoogte. 13.95 £ voor 40gram. 85°C. 20 juli 2021, 2,6 gram, 90ml, gaiwan, 20 sec, 85°C: nat blad geurt naar zoete bonen, maar ook met iets saliens en fris, bij de infusie overheersen de zoete bonen, maar opnieuw met iets fris erdoor, heel aangenaam. Mooi rond, veel diepgang en een mooie complexiteit. Lekkere longjing met een mooie complexe boventoon. Tweede zetsel, 25 sec: mooie lange afdronk. Derde zetsel, 30sec: vooral de zoete bonen drijven nu boven. 😊😊😊 

 

Long Jing #43

Cultivar die in de jaren 60 ontwikkeld werd als een verbeterde versie van de klassieke Long Jing en die vanaf 1987 door de Chinese staat naar voren wordt geschoven. Intensere geur en smaak dan gewone Long Jing en intenser groen. Zeer productief, een vroegbloeier en heel aromatisch. Commercieel heel interessant, maar de originele Long Jing is iets complexer en bleker van kleur. Groeit nu in een twaalftal provincies.

 

LongRun Tea Group

China, Yunnan. Groot bedrijf met een eigen Pu’erh research instituut. Meer dan 130 verkooppunten over heel China en één van de grootste theebedrijven in Yunnan, met een drietal eigen fabrieken.   

Loolecondera

Kandy, Sri Lanka. Grootste en oudste theefabriek van Sri Lanka, opgericht in 1867 door James Taylor in wat toen nog een koffieproducerend land was. Vandaag wordt hier vooral CTC geproduceerd in grote hoeveelheden.

Lotus Tea

Vietnam. Gemaakt op dezelfde manier als jasmijnthee maar dan met de lotusbloem.

Vietnam Lotus Oriental Beauty oolong, Hotsoup: 17.95 euro voor 25 gram. Ban No, regio Lai Chao in NW Vietnam. Geplukt augustus 2018, 1000m boven de zeespiegel. Rainforest Alliance certified. Bezig met omschakeling naar bio (certificaat in maart 2019). Jin Xuan cultivar. Tussen de lotusbloemen op natuurlijke wijze gegeurd. 6 januari ’20: gaiwan 100ml, 20 sec, 85°C, 3 gram. Tamelijk ver geoxideerd blad, maar met nog wat groen. Heel licht aroma van lotusbloem. Nat blad geurt fris en zuiver. Erg aangename neus voor de goudgele infusie. Leuk, lekker en licht in de mond. De tweede infusie (25 sec) was minstens even lekker, zelfs nog iets beter, iets intenser, mooi romig mondgevoel. Derde zetsel nog steeds erg lekker. 😊😊😊

 

Low Grown

Sri Lanka / Ceylon. Het leeuwendeel van de productie van de low-growns ging vroeger naar het Midden-Oosten of Noord-Afrika en werd beoordeeld op zijn uiterlijk omdat hij ook zo verkocht werd: in de bazaar, recht uit de kist of karton. In Iran zoekt men naar ‘tippy’ thee, met veel zilveren tip (knop), in Turkije of Syrië wil men mooi strak opgerolde kogeltjes zodat de thee langer bewaard. In Ruhuna en Sabaraguwa zijn in de 20e eeuw veel kleine boeren begonnen met de teelt van thee die dan door fabrieken wordt opgehaald en dan worden verwerkt in tien of meer verschillende kwaliteitsniveau’s. Veel thee hier krijgt na de toevoeging van melk een een beetje gebrand aroma van chocolade en caramel, een resultaat van hoge temperaturen in de drogers waar de thee ook de mooie zwarte kleur krijgt die de markt zoekt. Het zijn bij uitstek ontbijtthee’s.

 

Lu’An Gua Pian

Provincie Anhui, China. Groene thee. Ook Liu An Gua Pian. De naam komt van de stad Lu’An, maar de beste zouden afkomstig zijn van het dorp Qi Shan in Jinzhai, waar de theetuinen op hoogtes tussen de 500 en 1000 meter liggen op de Anhui kant van de Dabie bergketen. Hij wordt soms opgenomen in de lijst van de 10 beste thee’s van China, en de geschiedenis ervan gaat terug tot de Tang dynastie. In het productieproces maken twee zaken deze thee uniek. Eerst en vooral wordt bij de pluk alleen de twee eerste blaadjes genomen, maar niet de bot, en dat is moeilijker dan het klinkt. Ze worden dan ook nog eens laat geplukt, nadat de andere lente-oogst gebeurt is, wat de blaadjes minder subtiel en zoet maar wel sterker en aromatischer maakt. De blaadjes worden dan gebakken om een draai in de vorm te brengen en dan over een kolenvuur geroosterd in een mand, een heel secure en moeilijke taak voor ervaren thee-meesters. De blaadjes zijn lang en smal. In het aroma en de smaak vind je meestal zaken als spinazie of andijvie en hazelnoten en het is een stevige uitgesproken thee zonder bittere smaken. Hierdoor is hij ook populair in Japan. De naam dankt deze thee aan de vorm van het blad dat zich tijdens het zetten ontvouwt tot iets wat lijkt op een meloenzaadje.

 

Lu Bian Cha

Sichuan, China. Zwarte gefermenteerde thee die erg op pu-erh lijkt.

 

Lung Ching

Zie Long Jing

 

Lu Shan Yun Wu

Groene thee uit Jiangxi in China. Afkomstig uit de Lu bergketen in het noorden van Jiangxi die uitkijkt op het Po Yang meer. De niet al te hoog gelegen theetuinen (meestal op rond de 800 meter, de bergketen is op zijn hoogst 1474 meter) liggen meestal in de mist en de wolken (Yun Wu). De deelgebieden zijn Hanpokou, Wulaofeng, Xianrendong Xiaotianchi en Hanyang Peak. Soms wordt alleen de bot gebrukt, soms alleen de bot en het eerste blad, maar het belangrijkste is de oogstperiode die voor het Qing Mng festival moet liggen. Alleen dan heeft de thee de unieke mix van kastanje-, spinazie- en zeewier-aroma’s. De gedroogde blaadjes ruiken wat zoet. De volume’s zijn laag want de Lu Shan bergketen is niet groot, en er bestaan veel minderwaardige exemplaren waarvan de oogstperiode of de afkomst niet kloppen. Er bestaat een Chinees spreekwoord dat zegt Yun Wu Chu Hao Cha, waar er wolken en mist zijn is de thee goed. Zetadvies, westers: 2.5 gram op 250ml, 75-85°C, 4 à 5 minuten (of 5 gram en 3 minuten). Met de gaiwan begin je met 30 seconden, dan 40  en dan 60. De interessantste resultaten krijg je vaak met de gaiwan. 

 

Maehara Tea Farm

Japan, Kagoshima. Hironori Maehara is de eigenaar. Klein familiebedrijf in Minami-kyushu. Maakt Chiran-cha, maar alleen in aracha vorm, de laatste stap wordt uitbesteed. Jaarproductie 15 ton. 

Maejima

Okabe, Shizuoka. Tohei Maejima is de derde generatie theemaker, en is nu (2020) 70 jaar oud. Maakt alleen gyokuro. Won al veel prijzen met zijn thee’s. Past 30 dagen beschaduwing toe en werkt nog met de traditionele rijstmatten.

Majulighur Tea Estate
Assam. 615 ha. CTC en Orthodox. Genoemd naar het nabije stadje dat zelf zijn naam kreeg van de 17de eeuwse koningin Maju Rani. Gloednieuwe fabriek voor orthodox gemaakte thee’s, maar ook gekend voor de kwaliteit van zijn CTC. Zachte, fruitige thee’s met veel mout. Eigendom van MK Teas.

Makaibari

Darjeeling, Indië. °1859, en dus één van de oudste. Makaibari betekent maïsveld. 120ha waarvan 70ha bebost. Eén van de hoogstgelegen theetuinen, boven de 1500m, en daarom elk jaar pas klaar met zijn first flush als de laagstgelegen tuinen al hun second flush uitbrengen. Biodynamisch sinds 1991 en Demeter gecertifieerd, en ook één van de meest eerlijke werkgevers. Lang geleid door Raja Banerjee die bij zijn vertrek zijn 12% aandeel schonk aan de werknemers. Raja Banerjee begon al in 1971 met permacultuur, een nieuwe en meer milieuvriendelijkere manier van telen die veel aandacht schonk aan biodiversiteit en de omgeving. Nooit in Britse handen geweest.

Malakiparai Estate

Kerala, Zuid-Indië, Anamallais bergketen, in het westelijke deel ervan. °1915 door The Amalgamated Tea Estate Company uit de UK, met de eerste aanplant in 1916. Nu eigendom van Tata. 529.76 ha thee, waarvan 157 ha met recente klonen met hoge opbrengsten. CTC van goede kwaliteit. De naam komt van de grote rotsen waarmee het terrein bezaait zou zijn.

 

Malawi

Tweede belangrijkste theeproducent van Afrika, met ongeveer 19000 ha en 44 thee-domeinen, en meteen ook de oudste. Het eerste theezaad werd in 1886 meegebracht door Dr Elmslie van de Royal Botanical Garden in Edinburgh en geplant in de Missie van de Church of Scotland in Blantyre. Jonathan Duncan, de tuinier, kon twee struiken tot bloei brengen en één van hen zou de voorvader zijn van de theestruiken Thornwood en Lauderdale in Mulanje. De eerste succesvolle plantages werden aangelegd rond 1900. In 1905 volgde de eerste export. In het begin werd de thee vooral gebruikt om de seizoenslaagtes van Assam aan te vullen en de thee was van lage kwaliteit met assamica struiken die een dunne gele thee voortbrachten. De theevelden in Malawi liggen redelijk laag en niet ideaal en zijn gevoelig voor droogte. De komst van het theezakje zorgde echter voor een kentering toen bleek dat sommige cultivars hier bijzonder mooie rode infusies voortbrachten en ideaal waren voor het gebruik in blends waar ze vooral kleur aanbrachten zodat de thee wanneer er melk werd aan toegevoegd een mooie gouden kleur kreeg. De meeste thee wordt dan ook gebruikt als opvulthee voor zakjes. De in 1966 opgerichte Tea Research Foundation is continu op zoek naar verbeteringen om kwaliteit en die mooie rode kleur te combineren. Het productieproces is niet CTC maar LTP (Lawrie Tea Processor), een iets ruwer en goedkoper procedé dat meer geschikt lijkt voor het blad uit deze regio. 90% van de productie gaat naar de UK en Zuid-Afrika. Eastern Produce Malawi is de grootste producent, goed voor ongeveer de helft van de productie. Malawi zelf is goed voor 10% van de Afrikaanse productie. Het theeseizoen loopt van december tot mei. Er zijn twee regio’s, Thyolo en Mulanje. Thyolo (9000ha) heeft de hoogst gelegen theeplantages, tussen de 900 en 1100m, Mulanje’s (6220ha) plantages liggen op ongeveer 600m boven de zeespiegel. In Nkhata Bay ligt ook nog eens 650ha. In 1996 begon een Tea Replanting Programm waarbij superieure theerassen werden aangeplant en gekoppeld aan irrigatieprojecten. De laatste tien jaar worden er ook interessante witte en groene thee’s gemaakt.

Maleisië

Hier wordt vooral thee gemaakt voor locale consumptie, in de Cameron Highlands en op Borneo. In de Cameron Highlands werd thee aangeplant in de jaren 20, hij wordt mechanisch geoogst en het klimaat is net iets te goed om echt goede thee te maken. Ze zijn helder en rood met medium body maar zijn het lekkerst lokaal wanneer ze worden gezet volgens de Teh Tarik methode.

 

Mandal Gaon  

Dorp in Darjeeling op 1670 m boven de zeespiegel. In mei 2017 begon mr Moktan er met een gelijknamig klein en organisch werkend theebedrijfje. Lid van de The Tea Leaf Theory.

Mandokoro
Japan. Dorp dat deel uitmaakt van Higashiomi, op de westelijke flank van de Shizuoka berg. Theetuinen op 300 tot 400m hoogte, waar het in de winter sneeuwt. Bijna het laatste dorp in Japan waar nog uitsluitend met de hand wordt geplukt. De bemesting is organisch, met pampasgras, bladeren en soms met koolzaad. De theestruiken zijn hier gemiddeld 100 jaar oud en de oudste is meer dan 300 jaar oud. Ze staan individueel aangeplant, en niet op rijen zoals elders in Japan. Het zijn uitsluitend lokale varianten die gegroeid zijn uit zaad en genetisch elk verschillend zijn. Om het gewicht van de sneeuw te kunnen dragen staan ze laag tegen de grond, met heel flexibele takken. Wanneer een struik te weinig begint op te leveren wordt hij niet gerooid maar drastisch teruggesnoeid zodat hij terug kan groeien. Hier wordt uitsluitend met de hand geplukt, en met een andere techniek dan elders. De Echi rivier zorgt voor de bewatering. In dit dorp staat de oudste nog productieve theestruik van Japan, 7 meter breed, en geschat op een kleine 400 jaar oud. De productie staat onder druk door de hoge leeftijd van zijn bewoners en de stadsvlucht van de jonge bewoners, maar de thee is legendarisch. Je vindt deze eerder zeldzame thee ondermeer bij Seiseido, een theewinkel in Otsu.

Mangalam Tea Estate
Upper Assam, Sibsagar district. Eigendom van de Jayshree Group. 117ha. Erg populair in Duitsland. Zeer dicht aangeplant in een nieuw systeem op oude theeplantages van het Towkok domein met speciaal geselecteerde P126 clonen.

Assam Mangalam FTGFOP1, Teastation: 2nd flush, a bud and two, three leaves. 15 euro per 100 gram. Veel gouden tip. 29 november 2019, Terroir, Leuven: 90°C, 1 minuut. Erg mooie citrustonen en een aangename toets van specerijen. Lichte astringentie die echter toeneemt als de thee wat afkoelt. Mooi zacht voor een Assam. 😊😊😊(😊)

Mangzhi

China, Xishuangbanna. Eén de 6 Great Tea Mountains van Yunnan, ten oosten van de Mekong rivier. Betekent ‘koperen ketel’. Ten zuidwesten van de Gedeng berg. Anle dorp, Xiangming Township en Mengla County. 1400m hoogte. De thee lijkt op die van Gedeng maar is minder bitter en wat zoeter op het einde. Er staan oude theebomen in ondermeer Yanglin, Hongtupo, Manya, de baai van Jiangxi en Kouduo.  

Manipur

Sub-variant van de assamica plant. Manipur is een staat in Noordoost Indië.

 

Manipur Tea Estate

Deel van de DM Group in Indië. Hailakandi district, Assam. In 1954 aangekocht van Engelse eigenaars door de Indische DM Group. Ooit gestart als een producent van zaden, maar na verwoestende overstromingen in 1929 omgewerkt tot theeplantage. De oudste planten, van de sinensis variant, zijn bijna 100 jaar oud. 600 ha groot. Vooral CTC onder de Manipur en Anjaneya merknamen.

 

Mannuo

Xishuangbanna, Yunnan, China. Eén van de recenter erkende theebergen van de regio. Noorden van Menghai County. Mengwang Township, en grenzend aan Lancang en Simao in Pu’er gebied. Dit is de eerste halte als je van Pu’er naar Xishuangbanna vaart. 1200-1300 m, fris en bitter. 

Mansa

China. Oosten van Xishuangbanna, Yunnan. Betekent ‘seed sowing bag’. Eén van de Six Famous Tea Mountains, ten oosten van Yiwu. Ook vaak Yiwu Mansa genoemd. Bekend voor zijn new school puerh’s. Samen met de Yiwu berg en de Manla berg vormen ze Yiwu Mansa. Wangong (Dingjia dorp), Chawangshu (Guafeng dorp) en Bohetang (Pazhahe dorp) zouden de top zijn. De oudste theebomen staan in Yiwu, Mansa, Mahei, Luoshuidong, Guafengzhai, Laodingjiazhai, Manxiu en Daqishu. Eind 19^de eeuw getroffen door grote bosbranden, daarvoor was het een topregio met dichte aanplant. Nu staan er nog maar her en der echt oude theebomen, en het is pas sinds 2005 dat er nieuw werd aangeplant. Zachte en eerder zoete thee’s.

Manzhuang

Xishuangbanna, Yunnan, China. Ook Manzhuan. Eén van de zes Ancient Tea Mountains. Betekent ‘ijzeren baksteen’, verwijzend naar een versterkt dorp. 300 km², ongeveer 1100 m hoog en vooral in Xiangming en Mengla. Volle dikke pu’er thee, lang en diep. De oudste theebomen staan ondermeer in Manzhuang, Manlin, Manqian en Bazongzhai.

Maocha
China. Ruwe of onafgewerkte thee. Slaat op het basismateriaal om later oolong, shou of sheng puerh thee mee te maken. Bij oolong slaat het op de thee voor hij geroosterd wordt. Voor puerh is dit thee die geoogst, verwelkt, gevuurd (sha qing), gerold (rou nian) en in de zon gedroogd is. Hierna vertrekt hij naar de fabriek om er te worden geperst in sheng cakes of om er shou puerh mee te maken.

Mao Xie
Cultivar. China. ‘Hairy Crab’. Ook bekend als Mian Hua (‘Cotton’). Soms gebruikt in TGY blends. Wordt gebruikt voor één van de SeZhong oolongs. Minder floraal dan TGY maar vaak veel diepgang en romiger. Veel in de kustgebieden. Daping zou het oorsprongsdorp zijn.

Margaret’s Hope

Theeplantage in Darjeeling, in het Noorden van Kurseong. Eigendom van de Goodricke Group. 585 ha op 950 tot 1830m boven de zeespiegel. Opgestart rond 1830 maar pas echt commercieel actief sinds 1864 en toen nog bekend als Bara Ringtrong. In de jaren 20 was een zekere Cruickshank de eigenaar en toen zijn dochter Margaret op bezoek kwam vond ze het landgoed met zijn orchideën en bergzichten zo mooi dat ze beloofde terug te komen. Ze overleed echter op de terugreis en haar vader veranderde daarop de naam van het domein.

Darjeeling Margaret’s Hope, Palais des Thés: De aanplant bevat ook 20% Assam plantjes, meer dan gewoonlijk 14 juli ’17: donkerbruine blaadjes en steeltjes; nat: fruitig aroma; koperkleurig; fruitig, licht hout; leuk met melk, meer fruit 😊😊(😊)

 

Marinyn

Eén van de bekendste theetuinen van Kenia. Krachtige, volle thee.

 

Marishi

Japan. Cultivar. Recente ontwikkeling (1996). Zeer vroeg schietend maar erg gevoelig voor vorst. Kruising tussen Yaeho en een wilde cultivar. Zetten op lage temperatuur (60°C). Uitbundig groene infusie, veel umami, zeker na beschaduwing. Ontwikkeld door mr Miyoshi Yamamori.

Tamaryokucha, Nagao Seicha Kojo, Saga: 8 jaar oude struiken, Marishi cultivar (hij is de enige in de regio die er mee werkt). Ontdekt in 1996, kruising tussen Yaeho en een wilde cultivar. Ontwikkeld door Yamamori-san. Vroege cultivar maar vorstgevoelig. Diepgroene infusie en veel umami, en meestal erg zacht. Best zetten aan lage temperaturen (60°C). 1800 struiken per 0.1 ha in het nabijgelegen Tara, uitkijkend op de zee. 14 dagen beschaduwd. Diep gestoomd. Machinaal geoogst. Staat op een plaats waar het gewoonlijk niet vriest want de variant is erg vorstgevoelig. Indien het toch vriest gebruikt hij een sprinkler-systeem dat bijna 100% effectief is. 23 december ’21, 5 gram, 200ml, 60°C, 90 sec: vissig vegetaal met vleugje umami voor het natte blad. Heel mooi diep groen en troebel, heel gefragmenteerd blad; veel umami in de mond, heel rond, beetje zoet. Heel mooi klein bittertje dat de thee nog smakelijker maakt. Tweede zetsel, 65°C, 15 sec: nu echt prachtig diepgroen (troebel). Lekker, nog steeds umami. 😊😊😊😊

Marokko

Ergens in de jaren na 1860 begonnen Britse kooplui groene thee te verkopen in Marokko, en de Marokkanen begonnen hem te drinken met munt en suiker, een erg verfrissende combinatie als het warm is. De gewoonte werd overgenomen in de regio en is nog steeds enorm populair. Het zetten ervan is in tegenstelling tot het koken exclusief een mannenzaak en zeer belangrijk in de gastvrijheid. De basis is Gunpowder thee.

 

Marumo Honda Seicho

Japan, Fuji, prefectuur Shizuoka. Eiichi Honda, 5de generatie en toekomstig voorzitter van de firma. °1927. Maken fukamushicha sinds 1975. 9 ha tussen de oceaan en de Fuji berg. Zowel conventioneel als organisch, en oogstten met de hand, met handgehouden oogstmachines en met een oogsttractor. Vooral sencha. Bezitten twee stoommachines, één voor licht stomen en één voor zwaar stomen. 

Sencha, Honda Seicho: Blend van Koshun en Tsuyuhikari, speciaal gemaakt voor de Japanese Tea Maraton in 2021. 250 à 300 m hoogte. Medium steamed. 8 augustus ’21, 90ml, 80°C, 4 gram, kyusu, 60 sec. Nat blad geurt naar groentes met hints van speculaaskruiden. Gele infusie. De mond is heel dik en intens, licht astringent, met veel umami en een heel complexe vegetaliteit (organisch, je proeft dat). Zoete afdronk. Tweede zetsel, 90ml, 90°C, 20 sec. Aroma is meer een open weide in de zomer (geen droge, geen hooi). In de mond een mooi stevig bittertje, gras en kruiden (geen specerijen, kruiden), zeer mooie lange finish, kervel-bitter. 😊😊😊😊

Hojicha, Honda Seicho: zeer sterk geroosterde, bijna zwarte hojicha. Droog blad geurt naar rijpe banaan in Afrika. 2.5 gram, 90ml, 100°C, 40 sec, kyusu. Het droge blad geurt naar koffie. Het natte geurt helemaal anders, naar caramel, zeer complex ook en zéér lekker, heel origineel. De smaak is meer butterscotch (babbelutten), zeker in de afdronk, zoet en lekker met een heel mooie mondontwikkeling en een heel curieus mondgevoel. Opmerkelijk. Om het diep geroosterde te krijgen werd de thee driemaal achter elkaar tot 120°C geroosterd en tussenin opnieuw afgekoeld. 😊😊😊😊(😊)

 

Masui

Kawane, Shizuoka. Bio. Geleid door Esturo Masui. Sencha en wakocha. Eerste om GABA thee te maken in Japan. Beschikt over heel mooie Koshun tuinen, maar ontwikkelde ook zelf cultivars zoals Mirai. Past alleen natuurlijke bemesting toe, met pampasgras en stro.

Masui’s Withered Sencha Mirai, Siam Teas: Uit de portfolio van The Tea Crane. 10 gram. Van de Masui-en boerderij in Kawane Shizuoka. Mirai is de naam van de unieke cultivar die hij zelf ontwikkelde vanuit de Shizu 7132 en genoemd is naar zijn dochter (of omgekeerd). 44.9 euro voor 100 gram. Ongebruikelijk voor sencha kreeg deze thee bij het maken eerst een korte periode van verwelken, voor hij gestoomd werd. Dit beïnvloed de smaak sterk. 80°C, 4 zetsel, 2 à 3 gram per 100ml. 1^e zetsel, 1min, dan 30 sec, dan 1 min, dan 2 à 3 min, telkens iets heter. 20 mei ’22, 1 min, 80°C, 3 gram, kyusu, 100ml. Het aroma is vegetaal, met een toets van bouillon en boter. In de mond een onmiddellijke en erg dikke attaque van umami, echt in de stijl van een gyokuro, erg opmerkelijk. Heel dik, een opmerkelijk intens en lang zoetje, heel lange en intense afdronk. Tweede zetsel, 85°C, 30 sec: iets dieper geel. Wat duidelijker umami in de neus, zoeter ook. Intense retronasale toetsen en lange afdronk met iets zoets. Derde zetse, heeft nog een leuk zoetje. 😊😊😊😊

Matcha

Japan. Alhoewel het in het Westen de laatste hype lijkt, is dit een erg ouderwetse thee die teruggaat tot de Tang dynastie toen alle thee werd verkocht in poedervorm. Chinese monniken brachten het gebruik over naar Japan, en matcha wordt nu gebruikt in de Chanoyu theeceremonie. De beste komt nu uit Uji. De intense groene kleur komt van het beschaduwen van de theeplant tijdens de laatste vier weken voor de oogst wat de productie van chlorophyl en aminozuren aanmoedigt. De kleur duidt de kwaliteit aan: te lichte of zelfs bruinachtige matcha komt van thee die niet beschaduwd werd of van thee die te oud of te slecht van kwaliteit was. Bio-matcha is echter vaak een beetje bruiner dan andere. De beste zijn diepgroen van kleur en komen vaak van Uji (prefectuur Kyoto). Eerst wordt er tencha, een groene thee gemaakt, en die tencha wordt onder een grote steen gemalen tot matcha, een langdurig proces, waarbij de beste de fijnheid van talkpoeder bereikt. De beste, Uji-matcha, is duur en wordt meestal gemaakt door kleine familiale bedrijven. Een uur malen levert ongeveer 40 gram op… Hoog in caffeine, en de espresso van de theewereld, maar ook zeer gezond. Gebruikt als kalmeermiddel, om het geheugen te verbeteren en als hulpmiddeltje in de strijd tegen kanker (onbevestigd door een ernstige studie). Er bestaan drie kwaliteitsniveaus: Koicha (dik) wordt alleen gebruikt in de Chanoyu ceremonie, Usucha (dun), de standaard, en een derde die wordt gebruikt voor matcha die in de keuken ingezet wordt. Bij het drinken van matcha drink je eigenlijk het pure blad, zeer rijk aan caffeïne die bij een goed gemaakte verzacht wordt door een zoete toets die ontstond door het lange beschaduwen. Het zetten van matcha is onlosmakelijk verbonden met de theeceremonie, maar voor de leek (en de ongeduldige Westerling) heb je een tas of kommetje nodig dat hoog genoeg is en een bamboe klopper. Omdat matcha zo geconcentreerd is heb je niet veel nodig, een half theelepeltje per kop, en het water mag niet koken (80°C en géén leidingwater!). Op 80°C komt de natuurlijke zoetheid best naar voor en is de thee onmiddellijk drinkbaar, wat zo hoort bij matcha, omdat de schuimkop die na het kloppen ontstaat een wezenlijk deel van de drinkervaring is. Wanneer matcha bewust zonder schuim gemaakt wordt heet dat omatasenko, maar de bekendste school, urasenke, is altijd mét. Tijdens een echte theeceremonie worden zoete snoepjes als gecristalliseerd fruit geserveerd, en dit is een wonderlijke ervaring die je makkelijk kan kopiëren, alhoewel het maken van een tas matcha ook een beetje een kwestie van oefening (en het juiste kopje) is. Matcha is nooit goedkoop. Als het goedkoop is is het geen matcha…

Yuzu Matcha, Jugetsudo: Sample, Parijs, maart ’20. 110 ml water aan 80°C. Geen schuim op te krijgen en mist dus de romigheid van goede matcha, maar heeft een heel verfrissende start, zonder chemische aroma’s, het lijkt wel echt geraspte yuzu-schil. Niet slecht. 😊😊😊

Matcha Hatsumukashi, Jugetsudo: 20 gram, maart 2020. 43 euro. Shizuoka. 17 augustus 2020. 80°C, 2 schepjes, 100ml. Prachtig levendige emeraldgroene kleur. Zeer mooie en duidelijke geuren. Zachte, wat zoete smaak, erg indringend en vol, erg intens, geen astringentie. Leuk en fris. 😊😊😊(😊)

Matcha Jaku ‘Ceremonial Spirit’, Teegeschwendner: Kagoshima. Bio. 39.9 euro, 30 gram. 5 December 2019, 80ml, 75°C, 2 spoons. 2020: Mooi wat zoetig aroma. Zacht en dik mondgevoel, structuur zonder overdreven bitterheid, een vaag vissig trekje in de smaak bij de eerste smaakimpressies, genoeg umami. Zeer lekker en intens, heel lange finish. Mooie matcha. 😊😊😊

Seicha Tsujiki ‘The Joy’ Matcha, Hotsoup: de gouden medaille winnaar uitgereikt door het Japanse ministerie van landbouw, een hele eer. Afkomstig uit Uji, Kyoto, Japan. De tencha (ongemalen blad) voor deze thee is met de hand geplukt en langzaam steengevijzeld tot zeer fijne deeltjes. 22 juli, in de nieuwe kom, 2 gram, 80ml: zeer lekkere matcha, zijdezacht en luchtig, met een ragfijne astringentie en een lange afdronk, heel vol en mild. 😊😊😊😊 9 februari ’19, op een wat lagere temperatuur, 65-70 denk ik, zijdezacht, licht en luchtig, en dan een tikke zoet, heel mild in ieder geval en een erg mooi volle nasmaak. Laatste gedronken zomer 2020. Zeer lekkere matcha.

Matcha Marufuku, Nio Teas: 36 dollar voor 30 gram. Blend van Saemidori en Okumidori. Sweet and creamy and quite complex. Mountain tea. Smooth and creamy flavor with a thicker mouthfeel from the okumidori, light and sweet with a vegetal notefrom the saemidori. 28 Aug. 20, 2 gram, 80ml, 80°C. een stevige mannelijke matcha, dik en romig, vegetale toets. Intense smaak. Mooie bittere toets. Heel vol. Volgens de website zacht en zoet, deed ik iets verkeerds ? 😊😊😊(😊)

Matcha Seisui, Nio Teas: Yabukita. Wazuka, Kyoto. Mr Nakai. Bio. Zijn vader was één van de grondleggers van het JAS label. Sterker en grassiger. 2 gram, 100ml, 80°C, 3 September 2020:  Mooie heldergroene kleur. Opmerkelijke geur, heel complex, heel ongewoon. Dikke matcha met elementen van gebakken vis en groentes, en een bijzondere toets pompoen; vooral op het einde zijn al die elementen echt heel sterk; redelijk bitter. Bijzonder romige toets; lekkere echo, één van de lekkerste die ik ken. 😊😊😊(😊)

Matcha Washimine, Nio teas: Okumidori cultivar. Kyoto. Mr Nakai. Bio. Smooth and creamy. Great for koicha. 1 – 1.5 gram voor 150ml, 80°C. 45 dollar voor 40 gram. Very round and complete taste with a blance of creaminess, a full body and a fine silky note of fresh spinach and a hint of asparagus. 6 September 2020, 100ml, 2 gram, 80°C. Mooie lichtgroene kleur. Wat eigenaardige aroma ? Volle, ronde smaak, romig, met een heel speciale smaak, in het midden wat gebakken vis, maar complexer dan alleen dit, met een duidelijke en zeer interessante smaakevolutie, erg complex, en een zeer lange afdronk. Bijzondere kwaliteit. Heel speciaal. 😊😊😊😊

Matcha Kakitsubata, Nio Teas: Yabukita. Shizuoka. 36 dollar voor 40 gram. Ceremonial matcha. Bio. Grassig en vegetaal. Freshness and a bit of astringency. 12 September 2020, 80°C, 100ml, 2 gram. Een niet heel expressieve matcha waarvan de smaak meer komt als een nagedachte. Licht astringent, en eerder grassig dan fruitig, en zeker geen umami. 😊😊😊

Henta Matcha, Nio Teas: Mr Henta. Kirishima. Sweet and fresh. 34 dollar voor 30 gram. Saemidori cultivar. Light sweetness with a slight grassy undertone. Bio. Omringd door bossen en redelijk hoog gelegen. 1 à 2 gram voor 70 tot 100ml, 80°C. 20 september ’20, 80°C, 100ml, 2 gram. Heel romige matcha, mooi zacht, interessant aroma, complex vond ik, lekkere en lange afdronk, geen astringentie. Doet me wel een beetje denken aan de Saemidori Sencha van hetzelfde huis. 😊😊😊(😊)

Matcha Koiai, Nio Teas: Shizuoka. 39 dollar voor 40 gram. Ceremonial matcha. Gokou cultivar. Sweeter and more full-bodied. Bio. Theeveld hoog in de bergen. 80°C, 1 à 1.5 gram voor 100-150ml. 19 maart 2022, 125ml, 80°C, 2 gram. Stevig, veel body, zoet. Heel mooie retronasale toetsen. Lichte maar duidelijke bitterheid. Knappe complexiteit. Erg lekker. 😊😊😊😊

Matcha, Imanishi Seicha, Kyoto: 4 maart 2022, 1.5 gram, 50ml, 99°C. Meiryoku cultivar. Mooie felgroene kleur. Fris en zacht en deed me wat aan matcha kitkat denken. Een paar moeilijk klein te krijgen korrels. 😊😊(😊) herdaan op 25 maart, met wat meer zorg en aan 80°C. Geen heel uitgesproken smaken maar wel een mooie complexe versmoltenheid. Veel lekkerder. 😊😊😊😊

 

Matcha-iri-genmaicha

Genmaicha besprenkeld met matcha.

 

M’Bayo Tea Estate
Congo. In 2004 opgericht door Great Lake Plantations, een dochter van het Indische MK Teas. 700ha in Bukavu. CTC en Orthodox. Eerste ISO22000 gecertifieerd theelandgoed in de regio.

McLeod Russell

39770 ha in Indië, Vietnam en Afrika. 48 theeplantages in Assam, 5 in Dooars, 3 in Vietnam, 6 in Uganda. Blending faciliteiten in Nilpur en Dubai. °1869 toen Captain J.H. Williamson en Richard Boycott Magor, twee Engelsen die in Calcutta verbleven, Williamson Magor & Company oprichtten, met theetuinen in Assam. De McLeod Russel groep, een deel van Williamson Magor, nam de laatste 50 jaar de volgende theebedrijven over: Williamson Tea Assam, Doom Dooma Tea Company, Moran Tea Company in Indië, Phu Ben Tea Company in Vietnam, Rwenzori Tea Investments, en het meest recent de Pfunda Tea Company in Ruanda. In 2011 nam dochteronderneming Borelli tea Holdings ook de Gisovu Tea Company over.

 

Mecha

Japan. Gemaakt met tips van de eerste oogst die tijdens het productieproces afbraken en dan tot bolletjes ter grootte van een speldenknop gerold worden. Heeft heel weinig tijd nodig bij het zetten. Is een hoogwaardig afvalproduct en laat toe om hoge kwaliteit tegen een lage prijs te drinken.

 

Medium-Growns

Ceylon. Thee uit theetuinen ten zuiden van Kandy, in de heuvels van de Central Province. Tussen high- en low-grown in, en karakteristieken van de twee delen, zijn ze beter geschikt voor het gebruik van melk, en ze hebben een meer rode kleur. In Ceylon zelf de meest populaire thee, maar niet zo erg veel export.

 

Meijiang Cuipan

Provincie Guizhou, district Meitan, in het noorden van de provincie. Ook bekend als Meitan Cuiya of Mei Tan Cui Ya. Theetuinen aan de rivier Mei, en eerder ongewoon voor China omdat het grote theeplantages zijn zoals in Afrika of Indië. Mild klimaat met veel regen. Doordat het geplukte blad vijf uur in de zon verwelkt treed er een heel lichte oxidatie op zodat de thee voller wordt en een diepere kleur krijgt. De beste is die van voor het lentefestival, in april. In Meitan staat de grootste theepot ter wereld, thuis van het Meitan Tea Museum.

 

Meijiawu Long Jing

Een Xihu Longjing uit het dorp Meijiawu. Zou mooi jadegroen van kleur moeten zijn.

 

Meiryoku

Japan. Cultivar. °1986 als #35 in Shizuoka. Kruising tussen Yabukita en yamatomidori. De naam betekent Chinees (mei) Groen (Ryoku). Eén of twee dagen vroeger rijp dan Yabukita. Vooral geschikt voor sencha, kan goed tegen de koude en tegen ziektes. Heel diep groen wanneer beschaduwd en dus ook goed voor matcha. Meer cafeïne dan Yabukita. Verfrissende smaak.

Matcha, Imanishi Seicha: 4 maart 2022, 1.5 gram, 50ml, 99°C. Meiryoku cultivar. Mooie felgroene kleur. Fris en zacht en deed me wat aan matcha kitkat denken. Een paar moeilijk klein te krijgen korrels. 😊😊(😊) herdaan op 25 maart, met wat meer zorg en aan 80°C. Geen heel uitgesproken smaken maar wel een mooie complexe versmoltenheid. Veel lekkerder. 😊😊😊😊

Mei Zhan

China. Ook bekend als Mei Jian. Cultivar uit Fujian met een groot blad, gebruikt voor oolong en zwarte thee. Ondermeer gebruikt voor single cultivar Jin Jun Mei. Heeft een heel eigen aroma.

Daily JinJunMei, White2Tea: Fujian. Meizhan cultivar. 11.5 euro per 100 gram. 6 februari 2022, 3 gram, kyusu, 3 min, 98°C, 150ml. Droog blad ziet er goed uit, donker, niet ‘gouden’. Nat blad, wat rokerig (geen den), licht floraal, mout voor de aroma’s van de infusie. Donker roodbruin. Heeft een mooie onmiddellijke start met cacao en mout, erg lekker, heel JJM, maar is redelijk kort in de mond maar redelijk lang in de afdronk. Zeer smakelijk theetje voor alledag. Lekker, en zeker aan die prijs. 😊😊😊😊 voor de p/k  

Melk
‘Milk in First or Last ?’ is een vraag die je nog altijd voorgeschoteld krijgt in Schotland wanneer iemand je een kopje thee aanbiedt, en dat zou dateren uit de tijd dat kopjes nogal eens stuk sprongen wanneer er hete thee in gegoten werd. Daarom werd de melk eerst uitgeschonken en dan pas de thee. Vandaag is het een gewoonte die heftige voor- en tegenstanders heeft. Het toevoegen van melk aan thee heeft vandaag een slechte reputatie (een Fransman gruwt ervan) maar heeft een historische basis. Keizer Kangxi van de Qing dynastie was zo gek op thee met melk dat zijn gevolg altijd zorgde voor melkkoeien waar hij ook was, en de Manchu keizers dronken thee met melk met hun stamgenoten, en groene thee zonder melk met hun Chinese volgelingen die ze onderworpen hadden. Sommige zwarte, stevig geoxideerde Chinese thee’s zijn uitzonderlijk lekker met melk, maar bij die met veel tip, de golden thee’s, is het echt zonde. Voor Assam is melk bijna een verplichting omdat assam erg bitter en sterk kan zijn, voor Darjeeling is het een overtreding. En nog een kleine tip voor de zuinigen onder ons: wie verstrooid was en zijn zwarte thee wat te lang heeft laten trekken, kan de harde tannines wegmoffelen door het toevoegen van melk.

Meng Ding Gan Lu

Sweet Dew of Zoete Dauw of Mengding Ganlu. Thee van de berg Meng in Ming Shan in Sichuan. Groene thee. Dit zou 1200 jaar geleden de eerste plaats in China geweest zijn waar theestruiken werden aangeplant om er thee mee te maken, de eeuw, daarvoor zou men alleen wilde theebomen gebruikt hebben. Voor de 8e eeuw zo duur dat een pond thee meer geld waard was dan een rol zijde, en het bleef lange tijd een Tribute Tea voor de keizer. Door de grote vraag ontwikkelde de regio zich tot een belangrijke producent van thee, wat de prijs deed zakken, maar wat nog altijd veel interessanter was dan rijst en kon geteeld worden op hellingen. De oorspronkelijke thee leek waarschijnlijk wat op Matcha, maar vandaag is dit een groene thee. Nu staan de theetuinen op een hoogte van ongeveer 1000 meter, in een U rond de berg en doorsneden door de riviertjes Ming Jing en Qing Yi Jing. Het is er altijd mistig en er zijn grote temperatuurverschillen, en theestruiken in de schaduw leveren zoetere blaadjes op. Door het klimaat kan er 9 maanden lang geoogst worden, en de oogst begint hier heel vroeg, begin maart en soms zelfs eind februari, maar echte Ganlu wordt komt van de allereerste oogst, en alleen de tip en het eerste blaadje worden geplukt. Het gebruik van pesticides is verboden. De thee wordt gebakken en gerold in drie fases en dan gedroogd boven houtskool.

Mengding Ganlu, 2020, Siam teas: 25 gram, 11.6 euro. Mengding Shan, Ya’An, Sichuan. Vroege lentepluk met erg lage opbrengsten. Laochuancha Chaihuo cultivar, uit zaad. Met de hand geplukt en verwerkt. 7 juni 2020, 90°C, gaiwan, 4 gram, 100ml, 80 sec: natte blad ruikt heel rijk, naar koekjes, met wel een groene vegetale ondertoon, maar de boventoon is rijp en rijk en complex. Strogele infusie. Bijzonder rijke aroma’s en complexe aroma’s. Koekjes en orchideeën. Heel mooie zoete aanvang. Geen spoor van astringentie. Er is een mooie fraicheur maar het meest opvallende stuk in de mond is het tweede wanneer er een heel rijke smakengolf van koekje en geroosterde nootjes opwelt. De complexiteit stopt halfweg wel met zich te ontwikkelen en wordt dan wat eendimensionaal. Tweede zetsel, 90 sec: het nat blad heeft die leuke koekjes al verloren en is nu overwegend vegetaal-grassig, de infusie blijft wel heel mooi floraal en erg complex, heel mooi aroma. De mond start bijzonder zacht, en heeft nog altijd dat wat eendimensionale, maar start bijzonder hedonistisch lekker zoet en houdt dat lang vast, als een bijzonder goed gemaakt dessert, met een heel interessant en origineel smakenpatroon. Derde zetsel, 2 mins. Het natte blad heeft opnieuw niks speciaals meer, de infusie is nu lichter en overwegend floraal, eendimensionaal maar leuk. De smaak is zoet en aangenaam en erg licht, maar blijft heel aangenaam. 😊😊😊😊

Sweet Dew, Mengding Gan Lu, 2021, Mei Leaf: Taster. 4 gram. 9.95 pond voor 20 gram. Geplukt 19 februari 2021, eerste pluk (en niet first flush dat de hele periode bestrijkt). Laochuan Qun Ti Zhong cultivar, geplukt in de Mengding bergregio in Sichuan van 55 jaar oude struiken. Driemaal gerold. Knop en één blad. 1400m hoogte. 28 augustus ’21, 5 gram, kyusu, 85°C, 300ml, 120 sec. Droog: fijn, veel knop, fluffy, zilver en groen, mooie krul. Geur van peultjes. Nat blad, heel aparte geur, complex, maïs, vegetaal, saus bij vis. Geel. Complex, erg vegetaal, edamame, zacht. Edamame vooral bij de start, maar er is wel een behoorlijk lange afdronk ook. Misschien niet ideaal gezet, maar wel erg lekker. Mooi zoetje in finish en afdronk. Een tweede zetsel (3 minuten) is zacht en lekker, met vooral snijboon en datzelfde mooie zoetje. 😊😊😊😊

 

Meng Ding Huang Ya

Sichuan, China. Gele thee. Ook Mengding Huan Ya of Yellow Buds. De naam komt van de berg Meng Ding en alleen op de berg geplukte blaadjes mogen worden gebruikt. Grassig als een groene thee maar zoeter met toetsen van noten. De traditie is ongeveer 700 jaar oud. Een erg complex en zorgvuldig proces is nodig om de thee te maken, waarbij periodes van bakken in een wok worden afgewisseld met periodes waarbij de blaadjes in geel papier worden verpakt, en de knopjes worden langzaam aan geel in plaats van groen. Om een halve kilo gedroogde thee van dit type te maken zijn er ongeveer 45000 versgeplukte knopjes nodig. Zeer zacht voor de maag. Aangeraden zetmethode, westers: 3 gram op 250ml, 75-85°C, 4 tot 5 minuten. Erg verschillend wanneer hij in een gaiwan gezet wordt. Aangeraden zetmethode, westers: 3 gram op 250ml, 75-85°C, 4 tot 5 minuten. Erg verschillend wanneer hij in een gaiwan gezet wordt.

Meng Ding Huang Ya, Seven Cups, 2016: ITMA Theesommelier London november 2018. Ming Shan #9 cultivar. 2,5 min, 2 gram, 80°C. Droog, redelijk lichtgeel, nogal wat dons. Mooi gekleurde infusie. Aroma van nootjes, en mooi zoet in de mond. 😊😊😊(😊)

Meng Ding Huang Ya, Seven Cups, 2017: ITMA Theesommelier London november 2018. Ming Shan #9 cultivar. 2,5 min, 2 gram, 80°C. Lichter gekleurde infusie. Iets complexer maar minder rond en zoet, een beetje springerig 😊😊😊(😊)

 

Mengding Shan

De berg Meng Ding (mist- of motregen-top) is waar volgens de overlevering in 53 voor Christus Wu Lizhen de eerste zeven theestruiken plantte. Hij ligt ten westen van Chengdu in Sichuan, en er wordt Mengding Gan Lu gemaakt, een fijne groene thee. De top van de berg bestaat uit 5 pieken die als een lotusbloem uitgespreid liggen, met de hoogste, de Shangqingfeng, op 1456m hoogte en de theetuinen liggen hoger dan 1000m. Mengshan thee komt van de lager gelegen hellingen.

Meng Ding Shihua

Sichuan, China. Gele thee van de berg Meng.

 

Menghai Tea Factory

De Menghai Tea Factory werd in 1940 opgericht door een 70-tal theeprofessionals van over heel China, en het is het oudste grote theebedrijf in Yunnan. Taetea Group. Het ligt in de prefectuur Xishuangbanna, een van de topregio’s voor Pu’Erh. In 1973 één van de eerste bedrijven die een methode ontwikkelden om rijpe (shou) Pu’Erh te maken met een methode die ze wodui noemden. In 1996 geprivatiseerd. Hun logo draagt de naam Dayi en betekent ‘Groot Voordeel’.

Menghai Tea Factory Shu Cha Brick 1999, Olivier Schneider: opleiding 17 april ’21, shou pu’er. Redelijk lichte fermentatie met nog ruimte om te ouderen. Very light Hongkong storage. Rinsed. 10 seconden, eerste zetsel: iets vlezigs, rijk en complex, Kruidig. Zeer complex en rijk, zowel voor aroma als smaak. Aroma is echt prachtig. Tweede zetsel, 15 sec: zeer complex, specerijen, hout, mooie evolutie. Ligt erg dichtbij een Hongkong storage sheng, en dat is de bedoeling ! Derde zetsel, 15 sec: erg lekker, cooling sensation. 😊😊😊😊

Subterrane, Menghai Tea Factory, Aged Shou Puerh, 2001, Global Tea Hut: GTH February 2022. 8592 Shou. Deels Hong Kong storage, maar niet de traditionele. Homage aan de 1985 blend, gemaakt met grote huang pian bladeren (9) door de Menghai tea Factory (2). 2 april ’22, 99°C, 15 sec, rinsed, 5 gram, gaiwan. Een diepe maar ook ronde aardse geur met ook iets licht fruitigs, alsof er wat fruit tussen die bosgrond ligt. Zacht en fluwelig, dik, een beetje zoet, en ook hier die erg mooie aardse tonen. Heel mooie retronasale toets en iets erg zoets achterin. 20 sec: idem. Latere zetsels bleven dezelfde zachte aardse toetsen brengen met dat zoetje in de finish.😊😊😊😊 

Mengku Tea Company

°1999 als de Shuangjiang Mengku Tea Company. Shuangjiang (dubbele rivier) is en stad in Mengku dat zelf in Lincang ligt, Pu’Er gebied dus. Gaat terug op de in 1974 gestichte Shuangjiang Company. Ook gelabeld als Mengku Rongshi (de naam van de fabriek). In 2000 gekocht door een rijke zakenman, Rong Shi, en herdoopt tot Mengku Tea Company. Nu vooral geleid door zijn zoon. In 2007 creëerden ze ook Muyechun, een merk dat vooral met thee uit Yongde werkt, dicht tegen de grens met Myanmar. Meestal betaalbare thee’s van goede kwaliteit, en omdat de fabriek bijna alle thee uit haar omgeving aankoopt hebben ze zeer goed materiaal om te blenden, breed gamma, van instapproducten tot exclusieve reeksen. Hoogtes tussen de 1500 en 2000m en veel oude bomen (Da Ye cultivar). In tegenstelling tot veel andere fabrieken kopen ze de verse bladeren en niet de half afgewerkte maocha. Hun klassiekers zijn Mu Shu Cha, Wild Arbor King en Spirit of Tea, en de recepten worden elk jaar opnieuw gebruikt. Er wordt nog veel met de hand gewerkt, weliswaar met aangepast materiaal om de grote hoeveelheden te kunnen verwerken.

Mengku Lao Shu Cha 2006 (shu natural), Olivier Schneider: opleiding 17 april ’21, shou pu’er. Groot Da Ye blad, licht gefermenteerd. Gaiwan, 100ml, 100°C, 5 gram. Rinsed. Eerste zetsel, 15 sec: heel rijk en kruidig voor het natte blad. Veel rijker in de geur dan de vorige, en compleet ander startend in de mond. Zeer zacht. Mooi houtig, en een toetsje rokerigheid. Volgens Olivier een typische 2006. Deze thee is één van zijn all time favourites. Tweede zetsel, 15 seconden: een ronde, complexe en kruidige thee met een mooi fris element. Derde zetsel, 20 sec: korrelig ook. Breed en zacht, erg mooie thee. Deze thee was licht gefermenteerd toen hij gemaakt werd en evolueert nu dus nog. 😊😊😊😊

Mengsong Jinghong

Da Menglong Town, Jinghong City, Xishuangbanna, Yunnan, China.  Eén van de recenter erkende theebergen van Xishuangbanna. 1500 tot 1800 m. Wilde en sterke thee. Oude theebomen in Mengsong, Miaochu, Manqian, Manjiapokan, Manwoke, Manjiaganbian, Manjiajiao en Manmaiyao.

Mengsong Menghai

Menghai County, Xishuangbanna, Yunnan, China. Eén van de 8 meer recent erkende theebergen. Betekent dam op de top van de berg. 1600 m hoogte. Ligt tegenover Nannuo. Pure en veeleer bittere thee. De oude theebomen staan vooral in Daan, Nanben, Baotingxinzhai, Bameng, Damanlv en Naka.

Men huang

Onderdeel van het proces voor gele thee, de blaadjes worden op een hoop gelegd om lang te rusten, gewikkeld in een vochtig doek. Door de combinatie van hitte en vochtigheid worden de blaadjes geel.

 

Miang

Thailand. Dit is een snack op basis van gefermenteerde bladeren van in het wild groeiende theestruiken of theebomen. Komt uit de grensregio met Burma, in het Noorden van Thailand. De snack wordt gemaakt door in het wild geplukte groene theebladeren te mengen met zout en ze buiten in een pot te bewaren zodat ze beginnen te fermenteren. De bedoeling is om een pakje rond elkaar gedraaide bladeren in de holte van je wang te doen zacht worden zodat de caffeïne vrijkomt, en naargelang het boeltje zachter wordt en er minder caffeïne vrijkomt te beginnen kauwen. Op het einde slik je alles gewoon door. Het is heel bitter en daarom mengen de mensen er vaak kokos of gember doorheen. Het lijkt op mondtabak maar is gezonder en geeft een stevige caffeïne-kick.

 

Mie

Japan. Prefectuur in het midden van Japan en thuis van het Ise Jingu schrijn, het belangrijkste van Japan. Toen in 1859 de export van thee startte was Mie één van de belangrijkste aanleveranciers. Tegen 1892 was het het belangrijkste theegebied van Japan, met ondermeer veel zwarte thee. Nu derde grootste theeproductie van Japan, met 5080 ton in 2020. Vooral kabusecha waar het het bekendst voor is, sencha en bancha. Lager gelegen van Nara en dus iets minder van kwaliteit. Een heel groot deel van de productie gaat naar Kyoto en Shizuoka om te worden geblend. 70% wordt gemaakt in het noorden van de prefectuur, in Yokkaichi, Suzuka en Kameyama. In het centrum van de prefectuur liggen andere belangrijke productiecentra, in Matsusaka, Odai en Watarai.

Mi Lan Dan Cong

China, Guangdong. Deze Dan Cong oolong wordt gemaakt met de Mi Lan Xiang Shui Xian waarvan de naam de woorden honing en orchidee bevat en daar zou de thee dan ook naar ruiken. Valt onder de Fenghuang Dan Cong oolongs (zie ook daar).

 

Mi Lan Xiang
Betekent letterlijk geur van de honing-orchidee, en is een naam die gebruikt wordt nadat een dan cong oolong verwerkt is en deze typische geur krijgt. Zeldzaam en meestal duur.

Mi Lan Xiang Dan Cong Old Bushes, Teastation: 34 euro per 100 gram. Uit Li Zhai Ping in Fenghuang op ongeveer 1200m hoogte. Een knop en twee à drie blaadjes van 100 jaar oude struiken, met de hand geplukt. 3 keer met de hand geroosterd op lychee houtskool (medium roast). 22 november ’19, bij Terroir Leuven, oosterse zetwijze. Uitermate lekkere thee, met een doordringende smaak van abrikozenconfituur. Het geroosterde is duidelijk in het droog blad, minder in de infusie. Vier keer gezet en bleef zeer lekker.

Milima

Kericho, Kenya. Gemaakt in de Kutumbe theefabriek. Ergens tussen laaggroeiende Assam en hooggroeiende Zuid-Indische thee in.

 

Milk Oolong

Taiwan. Ook bekend als Nai Xiang, of milk fragrance. Echte milk oolong komt van de Jin Xuan #12 (Golden Dailily) of Jin-Shuen theestruik. Het is een cultivar met een breed blad die een heel romig aroma aflevert en vlot groeit (20% meer dan de traditionele varianten) maar de beste resultaten aflevert op grote hoogte. Om topprestaties te leveren heeft de struik echt koude nachten nodig wat de ontwikkeling van pectines in de blaadjes bevordert die ze tegen de vorst beschermen, en die de florale fraicheur die hier zo gezocht is sterker maakt. Het is vaak moeilijk te onderscheiden of de aroma’s van de blaadjes of van toegevoegde aroma’s komen, maar wanneer de droge blaadjes sterk geuren naar room en aardbei en snoep dan is het bijna altijd een artificieel aroma: het romige van een echte milk oolong komt pas naar voren bij het zetten, en is altijd gepaard met florale toetsen en een zekere frisheid. Wat niet wil zeggen dat gearomatiseerde milk oolongs niet lekker zijn, maar hun geur is geen vrucht van de natuur. Bij sommige Milk Oolong’s spreekt men van de variant #27.

Milk Oolong Reserve, The East India Company: Best in de namiddag. 90-95°C, 3 a 4 min. Goed tot april 2020. 22 £. 100g. 4 juli ’17: Droog aroma: heel zacht, met caramel en vanille. Droog uitzicht: grote opgerolde bolletjes. Nat mooi groen, takjes met grote blaadjes of grote blaadjes zonder takje. Geurt naar aardbeiden met room (de snoepjes). De kleur van de thee is echt geoudgeel en heel helder en schitterend. In de mond doet hij wat denken aan een groene thee, maar dan met iets heel creamy, heel zacht en heel aangenaam. 😉😊😊 8 april ’18, buiten 20°C, als coldbrew, 12 gr, 1l, 12 uur ijskast: bleekgeel met groene schijn; heel zachte neus vol florale toetsen, mooi fris en romig; idem voor de mond, mooi duidelijk en lang en mooi fris met goeie zachte en afgeronde tannines 😊😊😊

Milky Oolong, Shanteo: 20 euro per 100gr. Zetadvies, 70°C, 2 à 3 minuten. Kan verschillende malen worden hergebruikt. Bevat oolong-thee en kunstmatige aroma’s. Het droge blad ruikt heel sterk naar iets melkachtigs. De kleur van de infusie is heldergeel. Het aroma is nogal overweldigend maar duidelijk en wel omlijnd, heel lekker in het begin en dan met een echo die ik minder aangenaam vind (ik heb dit vaak mij deze thee). In de mond hetzelfde, en dus niet echt mijn ding, maar het is één van de favoriete thee’s van één van mijn vriendinnen. 😊😊(😊)

Alishan Milky Oolong, Theetijd: 12.5 euro per 100gram. Thee en kaas-avond, 3 februari ’19, bij de start om de paletten te neutraliseren. Heel aardig exemplaar, zacht en evenwichtig en met een mooi aroma en een leuke afdronk 😊😊😊(😊)

 

 

Mimasakacha
Japan. Licht gefermenteerde historische thee. De steeltjes en blaadjes van een oogst in de late zomer worden gekookt in een ijzeren pan en dan uitgespreid op een stromat. Het kookwater wordt dan gesprenkeld op de drogende bladeren zodat ze een amberkleurige korst vormen. Was de thee van Miyamoto Musashi, een beroemde 16de eeuwse zwaardvechter.

Minamisayaka

Japan. Cultivar. ‘Zuidelijke Frisheid’. Romig en floraal aroma, en niet alleen voor sencha maar ook zeer geschikt voor oolong en zwarte thee.°1991 als #42, en teruggaand op NN27 en Miya A-6, beide ontwikkeld op het Miyazaki instituut in de jaren 70. Eén à drie dagen later dan Yabukita. Goed bestand tegen koude maar niet tegen extreme koude. Productiever dan Yabukita maar anders van smaak en aroma. Lang, groot, ellipsvormig blad.

Miyazaki Minamisayaka Wakocha 2018, The Tea Crane: 30 gram, 12.68 euro. 42.27 euro voor 100gram. Miyazaki Akira in Gokase. Minamisayaka cultivar. Geoogst 10 juli 2018. 15 jaar oude struiken. Organisch. Kengo-hirohata theetuin, 20a, 580m, orientatie Noord, vulkanische as en grondlagen uit het Paleozoicum. Grote dag- en nachtverschillen, tot wel 20°C, theetuin omringd door bergen. De thee is zongedroogd om meer aroma’s vrij te maken, eigenlijk erg ongewoon voor een wakoucha. Akira Miyazaki in Gokasé van de Miyazaki Sabou teaboerderij, gespecialiseerd in kamairicha en wakoucha. De boerderij ligt op 650m hoogte in een bergachtige streek, en ze werken organisch sinds 1985, met certificaat sinds 2001. De Minamisayaka cultivar is een kruising tussen Miya A-6 en NN27, en Miya A-6 komt voort uit zaad van Takachiho en F1-9-4-48, een cultivar met een assamica ouder. Erg productieve cultivar die een paar dagen later dan yabukita is, maar een mooie opbrengst heeft en tamelijk goed tegen de koude kan. Zeer geschikt voor een heldere, groene sencha, maar ook vaak gebruikt voor kamairicha. 21 august 2019, ‘s avonds, 3 gram, 98°C, 150ml, 2 min. Natte bladeren: eerder een ongewoon aroma, fris en floraal met geen spoor van zoetheid. Redelijk veel groen blad. De infusie is helder en van een levendig oranje. Redelijk complexe en heel originele geur, floraal, geen fruit, geen honing. Sterk van karakter, redelijk astringent, gras, en bloemen. Leek eerst erg kort, maar heeft wel degelijk een nasmaak en zelfs een interessante, maar deze thee is geen vleier. 22 augustus, ’s morgens, geherprobeerd met 4 gram. Een intriguerende geur voor het natte blad, heel complex, een beetje zoet maar dat zoet is doorxeven door dominerende bittere toetsen. Kan je astringentie ruiken ? De infusie is ook complex in de neus, eigenlijk erg intriguerend, met bloemen en noot (hazel). In de mond streng startend, een beetje onvriendelijk zelfs, maar later ontwikkelen zich wat zoetere en complexere tonen. Redelijk lang, met specerijen in de afdronk. Geen makkelijke thee, eigenlijk nog het lekkerst wanneer een beetje afgekoeld, en de afdronk werd dan beter, zacht en rond en interessant, en uiteindelijk zelfs met de zoete tonen van hooi.  😊😊😊😊

Black Tea from Takachiho Minami-sayaka second flush 2020, Thés du Japon: Geoogst 25 juni 2020. Takachiho town, Nishi-usuki district, prefectuur Miyazaki. 9.8 euro voor 50 gram. 3 gram, 150ml, 5 mins, 100°C.  30 oktober, 3 gram, 3mins, 150ml, 98°C. Nb zeer complex, en vreemd met een constant veranderend aroma: van fruit naar specerijen en tabak naar véél specerijen en iets getomateerd. Amberkleurig. Infusie: complex maar erg vesmolten. Smaak: weinig astringentie, erg versmolten. Tweede zeetsel: Mooie versmoltenheid, minder complexiteit, idem voor de mond die een heel klein beetje astringentie geeft. 31 oktober 2020, 98°C, 150ml, 3 gram, 3 mins: nat blad: mooi aroma met vooral fruitige tonen. Heel mooie amberkleurige infusie, warm steenfruit. Mooie start met fruit maar ook met een mooie bittere ondertoon die snel kan omslaan in astringentie wanneer de thee te lang trekt. Fluwelige mondindruk, wat romig zelfs. Lange en erg mooie afdronk, heel versmolten met een mooie gebalde complexiteit.  1 november ’20, idem maar 5 minuten zoals aangeraden. Het natte blad geurt minder fruitiger en heeft meer structuur en is complexer, minder mollig, de infusie volgt dit patroon. De infusie kleurt wat dieper, logisch. Dit is enigszins tot mijn verbazing het beste zetsel. Er zit een niet astringente bittere toets in die alles een raamwerk geeft. De twee zetwijzen (3 minuten of 5 minuten) hebben echter allebei hun verdienste.  Tweede zetsel: aroma nat blad nog steeds erg aangenaam, iets zachter en fruitiger. In de mond zacht en aangenaam, maar veel minder uitgesproken dan het eerste zetsel en een beetje overbodig ? 😊😊😊(😊)

Organic Japanese Oolong, Minamisayaka, 2020, The Tea Crane: 46 dollar voor 100 gram. Gokasé, Miyazaki. Minamisayaka cultivar, 14 jaar oud. Lente 2020. Akira Miyazaki. 29 december ’20, 20 sec, gaiwan, 95°C, 5 gram, 100ml. Bijzondere vorm voor het blad, een beetje als een ruw opgerold witte thee. Heel interessante en complexe geuren,zowel voor het warme droge als voor het natte blad. Zeer complex, extreem lekker.  Diepgele infusie. Heel mooie frisse citrustoets in de mond, opmerkelijk, warme gebakken citrus op vis. Opmerkelijk complex en zeer lekker. Erg lange afdronk. Onvergelijkbaar met alles wat ik ooit al geproefd heb. Tweede zetsel, 30 sec: meer citrus en bloemen. Goudgele infusie. Ongelooflijk intens aroma, citroen uit de oven in een schotel met vis, en tegelijk ook wel floraal. Lekker zoet, en heel intens. Derde zetsel, 40 sec: vegetaler, minder citroen in het natte blad. Infusie wordt zoeter en zoeter, met een nu heel beminnelijke en zacht mooie finish en afdronk. Vierde zetsel, 60 sec: zeker nog genoeg karakter om de moeite van het zetten te zijn. 😊😊😊😊😊

Oolong, Miyazaki Sabou, GJ Tea Maraton, 2021: Licht geoxideerde Minamisayaka, vanaf 3 uur in de namiddag 20 à 30 minuten verwelkt in de zon, dan 2 uur in de schaduw, dan in de verwelkingsmachine voor een uur of tien, maar de duur hangt af van de intensiteit van de zon. 22 oktober ’21, 200ml, 2.5 gram, 90 sec, 98°C: droog blad,opgewarmd: heerlijke complexe geur, bouillon, vers brood. Ook nat blad is van een onwaarschijnlijke complexiteit, een samensmelting van geuren zoals in een keuken waar gekookt wordt (groentes, kruiden, zelfs iets vlezigs). Mooi blad met nogal wat steeltje en verkleuring aan de bladrand. Knalgele infusie, schitterend. Het aroma net voor het drinken is goddelijk ! Zeer lekker, met een lichte astringentie aan de zijkant van de tong, en een grote complexiteit (iets van gras, iets van groentes, iets van bloemen), en een hoogst opmerkelijke afdronk die rond en mollig is en die volgens de Tea Maraton mensen aan mango doet denken. Heel intens en mooi retronasaal ook. Dit is de beste Japanse oolong die ik al proefde. Ik proefde zijn oolong al vorig jaar, maar ik denk dat een 2021 is. 😊😊😊😊😊 Tweede zetsel, 30 sec: iets meer gebalde aroma’s. Zoeter en ronder. Zeer lekker maar minder complex (maar echt zeer lekker omdat hij wat zoeter is).

Mincing Lane
Tot 1971 was dit de beroemde Londonse ‘Street of Tea’, het hart van de wereldhandel in thee. Tijdens de tijd van de East India Company werden hier ook slaven en opium verhandeld, maar na de val van de Company verhuisden de vierjaarlijkse veilingen van East India House naar de Commercial Sales Room in Mincing Lane. De meeste theehandelaren hadden hier dan ook hun kantoren. De naam komt van het nonnenklooster dat hier ooit lag. Begin 20e eeuw werden hier elke dag veilingen gehouden, met Indische thee op maandag en woensdag, Ceylon thee op dinsdag en Chinese en andere op donderdag. De schade tijdens de Blitz en de bouwwoede na WOII maken dat hier zo goed als geen oude gebouwen meer staan, en het ligt in het hart van het financiële district.

Minekaori
Japan. Cultivar. °1988 als #38. Speciaal ontwikkeld voor kamairicha. Vooral Miyazaki, Oita en Kumamoto. Best als een kamairi tamaryokucha. Heel apart aroma. Kruising van Yabukita en Unkai. Wordt één dag later geoogst dan Yabukita, maar heeft een 30% hogere opbrengst.

Kama-iri cha from Takachiho, Mine Kaori cultivar, 2020, Thés du Japon: 13.24 euro voor 100 gram plus taks. Takachiho in het Nishi-Usuki district in Miyazaki. Gemaakt door mr Kai, theetuin op 350m hoogte, waar hij verschillende cultivars heeft staan waarmee hij kamairicha’s mee maakt. Geoogst op 22 mei 2020. 4 g, 70ml, 80-90°C, 60 sec. 15 januari 2021, 7.8 gram, 200ml, kyusu, 86°C, 60 sec: geroosterde kastanjes, en inderdaad, en vooral in het natte blad, gekookte rijst. Goudgele infusie. Zeer mooi, heel culinair aroma. Zachte en ronde thee met structuur en een lange hartverwarmende afdronk van geroosterde kastanjes in de winter. Zeer mooie complexiteit in een hartverwarmend ronde thee. Echt iets voor als het berekoud is. Tweede zetsel, 70 sec: in het tweede zetsel iets vegetalers, maar vooral is er na walsen een erg lekker fruitig tikje dat doet denken aan rood bessenfruit. Heel andere smaak, zonder de kastanjes maar met een mooie toets van fruit. Lange afdronk, mooi zoetje op het puntje van de tong. 😊😊😊😊

Wakoucha Mine Kaori, Gokase, Miyazaki Sabou, 2018, Yannoko: 2nd harvest June 2018. Miyazaki Sabou. 28 oktober 2019, ochtend, koud maar blauw, root day. Droge blaadjes zijn een grijsachtig groen, kleine gedraaide blaadjes vaak volledig. Natte blaadjes geuren erg zacht. Oranjekleurige infusie, maar hellend richting rood. Weinig aroma. Zachte smaak. 9 februari ’21, 3 gram, 3 min, kyusu, 98°C, 150ml: nat blad geurt naar specerijen, maar tegelijk met iets fris floraals. Donkerbruine infusie. Heel zachte mond, specerijen maar met een heel verfrissende afdronk en finish. Aangenaam tweede zetsel. Veel leuker dan een jaar geleden;  😊😊😊

Mingjian

Nantou, Taiwan. 400 m hoogte. Vooral bekend voor de grote productie. Hier komt veel alledaagse thee in Taiwan vandaan.

Ming Qian

Deel van de Chinese lente-oogst. Thee die geplukt wordt tussen She Ri (ongeveer 21 maart) en het Qing Ming festival (rond 5 april), het festival van de Pure Helderheid, ook bekend als de Dag dat de Tombes worden geveegd (Tomb Sweeping Day), de dag waarop Chinese families extra aandacht schenken aan hun voorouders.

 

Mirik Valley

Darjeeling. Vallei op de grens met Nepal, met zicht op de Himalaya.

 

Mi Xian

Honey Black, Taiwan, maar wordt ook in China gemaakt, in Fujian. Een zwarte thee met smaken van honing en karamel door de aantasting van de blaadjes door de Jacobiasca Formosana sprinkhaan. De naam kan ook slaan op het verschijnsel en de smaak die het voortbrengt.

Mi Xian Honey Black Tea, Taitung, Taiwan, Hotsoup: Komt uit Luye, Taitung, aan de zuid-oost-kust van Taiwan in de Huadong vallei. Grotendeels aan thee gewijd stadje. Laagland. Kleine blaadjes die zijn aangetast door de Jacobiasca Formosa. 15.95 euro per 50 gram. Gekocht in juni 2018. Juli ’18: als coldbrew: amberkleurig, honing, rozijnen, lange afdronk. Zeer geschikt voor coldbrew. Daarna vergeten thee, en opnieuw 24 januari ’21, 88°C, 200ml, 3 gram, theepot, 3 minuten. Nat blad, honing maar ook nogal zurig. Amberkleurige infusie. Afgerond aroma van honing en creme caramel. Lekkere thee, mooi zacht, fijn en zoet, lange afdronk met mooie smaken. Eigenlijk een erg mooie thee, en geen idee waarom ik deze zo lang heb laten liggen. Tweede zetsel, 95°C, 3 minuten: ok, maar het eerste zetsel was beter. Wel overduidelijk honing en caramel in het aroma nu. Toch wel de moeite om twee maal te zetten. Zeer mooi. 😊😊😊😊

Mi Xian Hong Cha (Honey Black Tea): 75 gram. Meegebracht door Johan uit Taiwan, juni ’19, Hayashi shop. 15 juli ’19: zeer droog blad, meestal donkerbruin, een beetje tip en een zoet aroma. Aroma met honing en roostertonen en een beetje cacao voor de natte blaadjes. De infusie geurt zoet maar complex, met honing, fruit en specerijen. In de mond zacht en korrelig, met een eerder ingehouden maar aangename en lichtzoete smaak. 16 april ’21, 150 ml, 3 gram, 3 min, 98°C: Blad, droog: zwart en tip. Nb: nogal gesloten, maar vaag appel. Acajou bruin, helder. Mooi aroma: cacao, fruit. Eerder neutraal, in de afdronk hout met een zweem van honing; lange afdronk, retronasaal ook. Lekker maar te oud ? maar wel aangenaam, en met veel Qi ! Tweede zetsel: eerder hout in het aroma. Nogal neutraal in mond. Is wat overbodig 😊😊😊(😊)

Miyazaki

Japan. Prefectuur in het zuidwestelijke punt van het eiland Kyushu met een warm, subtropisch klimaat, meest zuidelijke prefectuur na Okinawa. Tweede grootste theeregio van Japan, goed voor 8000ha en 23.900 ton (cijfers 2020) en en een derde van de Japanse productie. Kende zijn grootste successen pas na de Tweede Wereldoorlog toen boeren uit deze regio naar Shizuoka gingen om de nieuwe methodes te bestuderen, en was in 1883 pas N°27 in de lijst. Korte tijd zo wat de belangrijkste regio voor zwarte thee tot de ineenstorting van de vraag in 1971 waarna de producenten overstapten op groene thee. Kent een 15tal theegebieden, en veel jonge creatieve en ambitieze theeboeren. Verfrissende, grassige thee’s, diepgroen van kleur, vaak met veel umami. Subtropisch met zeer vruchtbare grond door de nabijheid van een actieve vulkaan maar de enige Japanse thee die tijdens het maken gewassen wordt om de asresten (shirasu) af te spoelen komt hier vandaan. De vlakke ondergrond, goed voor 99.6% van de aanplant, maakt mechanisatie heel makkelijk en zo goed als alles wordt geoogst door oogstmachines, en er wordt zelfs geëxperimenteerd met robots. De blaadjes zijn hier iets kleiner dan die in Shizuoka en dat maakt de thee’s vaak iets delicater en zachter. De vroegst geoogste vroegst geoogste (hashiri sencha) thee van Japan komt uit deze regio, van de eilanden Tanegashima en Yakushima. Door de zuidelijke ligging kan er erg vroeg gestart worden met oogsten, meestal al begin april. Het klimaat laat vaak een vierde oogst toe in oktober, yonban.

32% van de aanplant is yabukita, 27% is yutakamidori die een vollere smaak oplevert en Saemidori 13%. In tegenstelling tot Shizuoka vriest het hier nooit en moeten de cultivars dus niet vorstbestendig zijn en hier komen heel wat cultivars voor waarvoor het elders te koud is zodat er veel minder yabukita staat dan in andere regio’s. Sofu is ook populair. In het Makurazaki Tea Research Station werden cultivars als Benifuki, Benihomare en Sunrouge ontwikkeld. De verschillende theeregio’s van de prefectuur zijn Tanegashima, Yakushima, Satsuma (Minami-Kyushu, Chiran, Ei en Kawanabe) en Osumi (Kirishima, Makizono, Takarabe, Sueyoshi, Shibushi). 41% van de thee-productie is organisch (slechts 5 % voor Japan). Vooral sencha en bancha, maar de laatste jaren ook meer matcha. Enkele van de bekendere producenten zijn Orita, Kasuga, Hayashi, Sakamoto, Mankichi Watanabe en Wakohen. Thee, natuurlijk !: Japan's belangrijkste theeregio's, nummer 2: Miyazaki (theenatuurlijk.blogspot.com)

Morimoto Shiraore, Schnorr : Geteeld door Haruyo en Shigeru Morimoto. Domein in Miyazaki met twaalf kleine percelen en een eigen productieeenheid, een een aanplant met Yabukita, Kanaya Midori, Oku Midori, Oku Yutaka, Minami Sayaka, Saki Midori en Benifuki. Met deze verschillende soorten maken de Morimoto’s verschillende blends en deze diversiteit is interessant omwille van risicospreiding en is ook ecologisch beter. Deze thee is een mengeling van blaadjes en bladsteeltjes (kukicha) van de Minami Sayaka, Oku Midori en Oku Yutaka struiken, geoogst in april na beschaduwing. Bio. Heel geschikt voor coldbrew. 19,95 euro Schnorr / 100gr. juli ’18: droog, een mengeling van groene en lichtgroene blaadjes en lichtgroene takjes, een beetje vlezig qua aroma; de infusie is geel-lichtgroen, met een heel lichte neus. Ook in de mond heel licht maar met een erg speciale afdronk (spek ?) die best wel ok is 😊😊😊

 

Miyazaki Sabou Tea Farm

Japan. Gokase in de prefectuur Miyazaki. Akira Miyazaki is de president, een groot aanhanger van de kama-iri cha methode, en daarin één van de groten. Hij maakt al kamairicha sinds hij 22 is en is lid van de shinrokukai. Veel bezig met research en ontwikkelt zelf ook nieuwe apparatuur. Werkt organisch met vooral groenbemesting en een deeltje varkensmest, en is al sinds 1983 gestopt met kunstmest en pesticides, na een sterfgeval in de vriendenkring. Theetuinen op 600 tot 700m. 11ha. Theetuin uit 1930 maar pas sinds 2007 onder de huidige naam. Oogst met een kleine oogstmachine die handmatig moet worden gebruikt (geen tractor). 20-tal verschillende cultivars en ook heel wat zairai, en hij heeft uitgebreide studies gedaan naar hun gedrag. Ook geweldige wakoucha, prachtige oolong, super-hojicha en heel originele en interessante sannen bancha, maar zijn grote liefde blijft kamairicha. Hij maakt géén sencha. Eén van de grote thee-makers van Japan. Verdeeld door The Tea Crane en door Thés du Japon. Je vindt een uitgebreid interview met hem hier: Japanese Tea Marathon: Day 2 - Miyazaki - YouTube. Nog meer informatie over Akira:  Miyazaki Sabo - A Tea Farm in Miyazaki, Japan. (en-miyazaki-sabou.com)

Gokase’s Native Kamairicha 2020, The Tea Crane: 35 dollar voor 100 gram. Bio. Lente 2020. Miyazaki Akira. Takachiho cultivar. 50 jaar oude struiken. De naam van de theetuin is Jihaku en hij ligt op 600m boven de zeespiegel, noordgericht en 18 are poreuze verharde lava en rode leem. Er is meer dan 20°C verschil tussen dag en nacht en de theetuin is omringd door bergen en andere organisch bewerkte theetuinen. 4 gram, 200ml, 98°C, 40 sec. Droog, warm: pakken umami. Nat blad: een bijzonder complex aroma, veel meer dan gewoon simpel umami, zeker iets vegetaals, iets mineraals en iets heel verwarmend. Strogele infusie. Bijzonder attractieve aroma’s, winterochtenden in een zuiders land. In de mond is er een mooie umami toets, maar best ook wel veel meer dan dat. Mooie tamelijk lange afdronk. Tweede zetsel: granen en groentes voor het natte blad. De infusie geurt nog steeds naar heel vroege lente lucht, maar samen met iets als raapstelen die worden klaargemaakt. Klein bittertje en een redelijk dikke thee. Lekker maar ga hem toch ook nog eens anders zetten. Zelfde dag, 85°C, 2 min 30 sec: felgele infusie met een jade-schijn. Heel interessante en complexe aroma’s met iets vegetaals en vlagen umami. Heel zacht met een licht en mooi bittertje, en ook hier dat vegetale gecombineerd met umami, heel fraai. Tweede zetsel, zelfde parameters is een beetje teleurstellend met nogal weinig smaak, maar zoet en dik en dus wel degelijk de moeite. -😊😊😊😊

Organic Japanese Oolong, Minamisayaka, 2020, The Tea Crane: 46 dollar voor 100 gram. Gokasé, Miyazaki. Minamisayaka cultivar, 14 jaar oud. Lente 2020. Akira Miyazaki. 29 december ’20, 20 sec, gaiwan, 95°C, 5 gram, 100ml. Bijzondere vorm voor het blad, een beetje als een ruw opgerold witte thee. Heel interessante en complexe geuren,zowel voor het warme droge als voor het natte blad. Zeer complex, extreem lekker.  Diepgele infusie. Heel mooie frisse citrustoets in de mond, opmerkelijk, warme gebakken citrus op vis. Opmerkelijk complex en zeer lekker. Erg lange afdronk. Onvergelijkbaar met alles wat ik ooit al geproefd heb. Tweede zetsel, 30 sec: meer citrus en bloemen. Goudgele infusie. Ongelooflijk intens aroma, citroen uit de oven in een schotel met vis, en tegelijk ook wel floraal. Lekker zoet, en heel intens. Derde zetsel, 40 sec: vegetaler, minder citroen in het natte blad. Infusie wordt zoeter en zoeter, met een nu heel beminnelijke en zacht mooie finish en afdronk. Vierde zetsel, 60 sec: zeker nog genoeg karakter om de moeite van het zetten te zijn. 😊😊😊😊😊

Gokase’s Black Native Organic Wakocha, 2020, The Tea Crane:  36.5 dollar voor 100 gram. Gokasé, Miyazaki. Akira Miyazaki. Lente 2020. Gokasé native cultivar. 2min, 98°C, 200ml, 4 gram,kyusu. Mooie grote blaadjes. Nat blad: complex maar meer ingehouden dan de yamatamidori. Eigenlijk een nogal strak aroma. Ook in de mond zacht , complex, met rood fruit met een heel romige afdronk, een soort achte melkchocolade met frambozen, zeker als de thee wat afgekoeld was. Heel mooie lange romig afdronk, echt als een roomtaartje. Ook een beetje peperig. Tweede zetsel, zelfde parameters,  min 30 sec: nat blad; peperiger en kruidiger. Ook in de mond opvallend peper en specerijen, en een klein zacht zuurtje als van een hele rijpe citroen. Echt knappe afdronk, maar het romige is nu wel een beetje weg. Erg mooie pepertoets. Heel interessante en aparte wakoucha, een beetje ongewoon maar zo lekker. Ik moest wel even kennismaken ! 😊😊😊😊(😊)

Gokase’s Native Kamairicha 2020, The Tea Crane: 35 dollar voor 100 gram. Bio. Lente 2020. Miyazaki Akira. Takachiho cultivar. 50 jaar oude struiken. De naam van de theetuin is Jihaku en hij ligt op 600m boven de zeespiegel, noordgericht en 18 are poreuze verharde lava en rode leem. Er is meer dan 20°C verschil tussen dag en nacht en de theetuin is omringd door bergen en andere organisch bewerkte theetuinen. 4 gram, 200ml, 98°C, 40 sec. Droog, warm: pakken umami. Nat blad: een bijzonder complex aroma, veel meer dan gewoon simpel umami, zeker iets vegetaals, iets mineraals en iets heel verwarmend. Strogele infusie. Bijzonder attractieve aroma’s, winterochtenden in een zuiders land. In de mond is er een mooie umami toets, maar best ook wel veel meer dan dat. Mooie tamelijk lange afdronk. Tweede zetsel: granen en groentes voor het natte blad. De infusie geurt nog steeds naar heel vroege lente lucht, maar samen met iets als raapstelen die worden klaargemaakt. Klein bittertje en een redelijk dikke thee. Lekker maar ga hem toch ook nog eens anders zetten. Zelfde dag, 85°C, 2 min 30 sec: felgele infusie met een jade-schijn. Heel interessante en complexe aroma’s met iets vegetaals en vlagen umami. Heel zacht met een licht en mooi bittertje, en ook hier dat vegetale gecombineerd met umami, heel fraai. Tweede zetsel, zelfde parameters is een beetje teleurstellend met nogal weinig smaak, maar zoet en dik en dus wel degelijk de moeite. -😊😊😊😊 Opmerking voor mezelf: umami ? zeker ? 17 januari ’21, 8 gram, 200ml, 60 sec, 87°C: opgewarmd droog blad geurt heerlijk complex en hartverwarmend (koekjes). Nat blad vooral vegetaal en mineraal. Deze mocht inderdaad een pak warmer gemaakt worden, hij is nu nogal afwezig. Wel dik en aangenaam, maar de smaak en aroma komen niet echt door. De afdronk is wel mooi. Tweede zetsel, 98°C: beter maar nogal een straf bittertje. Niet zo’n makkelijke thee om te zetten. 21 maart ’21, als een coldbrew, een nachtje met 10 gram op een liter: schitterend, met een prachtige complexiteit, een beetje rokerig zelfs, en absoluut herkenbaar als een kamaricha. 😊😊😊😊

Miyazaki handplucked tea Benifuuki 2014, Yutaka Tee: Miyazaki Teafarm, Gokase. Benifuki. 600-700m hoogte, geoogst september 2014. Gereleased na 4 jaar opslag in een speciale plaats. 30 euro voor 100 gram. Het droge blad geurt uitbundig naar rozen en fruit. Grote blaadjes, gerold, erg mooi, een groen-grijs en een beetje bruin. Het natte blad heeft een wat aparte geur die wat wegglipt maar die heel positief is, met vooral bloemen, maar met een toets van citrus in de achtergrond, en zelfs wanneer afgekoeld blijft dit hangen. De infusie is helder en roodbruin, hier ook is de geur moeilijk te definiëren maar erg positief. In de mond heel floraal, redelijk diep en met een mooi complexiteit. Mist wel helderheid. 😊😊😊5 februari ’21, echt wel een apart geurtje voor het natte blad, wel leuk. Zacht, licht chocolaté, best wel aangenaam, maar heel sotto voce voor een wakoucha. Apart 😊😊😊

Wakoucha Koshun, Gokase, 2018, Yannoko: 2nd harvest june 2018. Miyazaki Sabou. 9 dollar voor 40 gram. 3 minuten, 98°C, 3 gram, 150ml. Droge blaadjes zijn geplooid en in stukjes maar mooi. Nogal wat steeltjes.  Oranjekleurige infusie. De natte bladeren zijn prachtig roodbruin, met een paar groene. Een prachtig, verwarmend en complex aroma, zoet maar ook een beetje zuur. Intense smaak, niet dik, met een beetje maar wel duidelijke astringentie, frangipane. Niet rond of vol, wel elegant en groen. Tweede zetsel, zelfde parameters: zeer mooi aroma, nog steeds erg intens. Opent heel mooi in de mond. Erg lekker tweede zetsel.  😊😊😊😊20 oktober ’19: 200ml, 3 gram, 90 min, 18°C. Mooie bruine kleur, iets donkerder dan de Sora. Aangenaam aroma dat sterk aan noten doet denken. In de mond onmiddellijk erg mooi startend, zacht en vol en met een heel attractieve smaak van hazelnoten van goede kwaliteit. Heel duidelijk en redelijk lang. Leuke ambient tea. Beetje vreemd met zwarte chocolade, brengt wel iets moois naar voor, maar ook erg tanninerijk…maar zou mooi kunnen combineren met een dessert denk ik, de afdronk werd nu super romig en de 85% chocolade werd veel zachter en bleef heel lang hangen.

Wakoucha Mine Kaori, Gokase, Miyazaki Sabou, 2018, Yannoko: 2nd harvest June 2018. Miyazaki Sabou. 28 oktober 2019, ochtend, koud maar blauw, root day. Droge blaadjes zijn een grijsachtig groen, kleine gedraaide blaadjes vaak volledig. Natte blaadjes geuren erg zacht. Oranjekleurige infusie, maar hellend richting rood. Weinig aroma. Zachte smaak. 9 februari ’21, 3 gram, 3 min, kyusu, 98°C, 150ml: nat blad geurt naar specerijen, maar tegelijk met iets fris floraals. Donkerbruine infusie. Heel zachte mond, specerijen maar met een heel verfrissende afdronk en finish. Aangenaam tweede zetsel. Veel leuker dan een jaar geleden;  😊😊😊

Oolong, Miyazaki Sabou, GJ Tea Maraton, 2021: Licht geoxideerde Minamisayaka, vanaf 3 uur in de namiddag 20 à 30 minuten verwelkt in de zon, dan 2 uur in de schaduw, dan in de verwelkingsmachine voor een uur of tien, maar de duur hangt af van de intensiteit van de zon. 22 oktober ’21, 200ml, 2.5 gram, 90 sec, 98°C: droog blad,opgewarmd: heerlijke complexe geur, bouillon, vers brood. Ook nat blad is van een onwaarschijnlijke complexiteit, een samensmelting van geuren zoals in een keuken waar gekookt wordt (groentes, kruiden, zelfs iets vlezigs). Mooi blad met nogal wat steeltje en verkleuring aan de bladrand. Knalgele infusie, schitterend. Het aroma net voor het drinken is goddelijk ! Zeer lekker, met een lichte astringentie aan de zijkant van de tong, en een grote complexiteit (iets van gras, iets van groentes, iets van bloemen), en een hoogst opmerkelijke afdronk die rond en mollig is en die volgens de Tea Maraton mensen aan mango doet denken. Heel intens en mooi retronasaal ook. Dit is de beste Japanse oolong die ik al proefde. Ik proefde zijn oolong al vorig jaar, maar ik denk dat een 2021 is. 😊😊😊😊😊 Tweede zetsel, 30 sec: iets meer gebalde aroma’s. Zoeter en ronder. Zeer lekker maar minder complex (maar echt zeer lekker omdat hij wat zoeter is).

Sannen Bancha, Miyazaki Sabou, GJ Tea Marathon: Geoogst december en januari van drie jaar oude uitgroei, met de hand en redelijk diep, van zairai struiken. Daarna worden de takken, de steeltjes, de bloemen en de bladeren gescheiden, en alleen de stelen en de bladeren worden gebruikt. Daarna worden de stelen (zijn bijna takjes) en de bladeren apart bewerkt. De steeltjes en blaadjes worden apart een maand gedroogd en daarna gewokt boven een houtvuur met een wok die een temperatuur van 300°C krijgt. 24 oktober 2021, 200ml, glazen pitcher, 5 gram, 5 min, maar een deel van het water blijft in de pitcher bij de blaadjes en wordt geregeld aangevuld, en kan heel lang gedronken. Heel curieuze mengeling van stukjes tak, steeltjes en gedroogde bladeren zoals je in de herfst in het bos vind. Goudgeel. In het aroma zit iets van hojicha, iets van hout, iets van haardvuur maar ook nog van andere dingen, is heel apart en met niks te vergelijken. Is redelijk zoet (de suiker zit in de takjes), zeker achteraan, en héél bijzonder van smaak, en vooral wanneer hij een beetje afkoelt is hij echt ongelooflijk. 😊😊😊😊

Mizudashi
Japans voor de coldbrew techniek waarbij thee wordt gemaakt door hem een nachtje te laten trekken op water in de ijskast. In de zomer schakelen veel Japanse restaurants over op deze techniek voor de thee’s die traditioneel de maaltijd begeleiden.

MOA
Mokichi Okada Association. Deze organisatie promoveert een systeem om aan organische landbouw te doen. Opgesteld in de jaren 30 (Steiner was niet alleen !) door Mokichi Okada in Japan. Mokichi Okada was de oprichter van de COWM, de Church of World Messianity, in het Japans de Sekai Kyusei Kyo, een messianistische beweging/godsdienst die ook vandaag nog erg populair is in ondermeer Brazilië. Eén van de drie pijlers van de godsdienst is de Art of Nature die organische landbouw promoveert via een rigoreuze set regels maar zonder grote bureaucratische kosten. In 1990 werd een Taiwanese afdeling opgericht die erg actief is in de theewereld.

Mo Gan Huang Ya

Zhejiang, China. Gele thee uit de stad Hu Zhou. De naam komt van de berg Mo Gan Shan waar de omstandigheden perfect zijn voor goede thee en veel oude theebomen staan. Gemaakt met de Jiu Keng cultivar. De blaadjes worden een beetje later geplukt dan die voor de groene thee, rond 20 april.

 

Mongolië

De Mongolen drinken een sterke, gezouten en met melk aangelegde thee die ze “suutei tsai” noemen. Hij wordt gemaakt met geperste thee waaraan water, melk, zout en occasioneel vis wordt toegevoegd. Deze thee was erg belangrijk voor de Mongolen omdat water een schaars goed is op de steppes, en het weigeren van suutei tsai is een grote belediging.

 

Monk’s Blend

Traditionele blend, een mengeling van overwegend zwarte thee uit Ceylon met grenadine van granaatappel. Naast de granaatappel (vandaag vaak in de vorm van een extract) worden dingen toegevoegd als vanille-extract, zonnebloemblaadjes en goudsbloemblaadjes. Sommige als Monk’s Blend verkochte thee heeft een compleet andere samenstelling, maar de combinatie tussen zwarte thee, vanille en vruchtensmaken is min of meer een constante.

 

Monsoon Teas

Thailand. Opgericht in 2013 door Kenneth Rimdahl, op dat moment nog eigenaar van een theefirma in Spanje, om de woudvriendelijke thee’s uit Noord-Thailand te promoten. Nu al meer dan 5 winkels in Thailand en actief over de hele wereld in de verkoop van deze bijzondere thee’s. Alle theebomen staan in natuurlijke wouden (free grown) wat het gebruik van pesticides en kunstmest overbodig maakt, en geen enkele boom werd gerooid om plaats ervoor te maken. Alleen aanplant uit zaden. Fhaang Tea is de naam van de toplijn voor restaurants.  https://monsoontea.co.th/ Voor België verdeeld door het Duitse Siam Teas (goeie en snelle service!).

Mozambique

Zwarte thee voor de export en voor Zuid-Afrika. Aanplant rond Gurúè in de provincie Zambezia. Van de start in de jaren 20 tot de burgeroorlog in 1978 bloeiende industrie maar van de 22.000 ha van 1981 schoot tegen 1988 nog maar 1500 ha over. 75% van de thee wordt gemaakt tussen oktober en april wanneer de lange, koude en droge periode aanbreekt, en deze seizoensverschillen zijn erg nadelig in het ontwikkelen van een thee-industrie hier omwille van de onregelmatigheid van de aanvoer. Kan ok zijn maar er is nog een lange weg te gaan.

 

Mucha bergen
Taiwan. Ook bekend als Muzha. Ten zuiden van de hoofdstad Taipei. Sinds 1875 wordt hier Tie Guan Yin gebruikt, maar hier ondergaat hij een intens roosterproces boven houtskool, gespreid over verschillende dagen en dat kan hem erg doen verschillen van de Chinese varianten. De cultivar wordt hier Hong Xin Wai Wei Tao genoemd.

Mulanje

Malawi. Theegebied rond Mount Mulanje dat sterk geniet van stijgingsregens. Aan de voet van de berg liggen theetuinen die worden geirrigeerd door het water dat van de berg komt, en de constante aanvoer van water door regen en irrigatie is de grote troef van Mulanje. Het zijn de perfecte blendthee’s om zelfs de dofste Assam een gouden uitzicht te geven.

 

Munnar – High Ranges

13000 ha thee in Idukki, in Kerala, lang een populair vakantieoord voor de Europeanen. 950 tot 2600 m boven de zeespiegel, in de Kanan Devan heuvels, en een paar van de hoogstgelegen theeplantages van Indië. Begonnen in de jaren 1870 door een zekere A.M. Sharp (nu Silent Valley Estate). Stevige, wat zoete thee van goede kwaliteit maar zelden zo goed als die van Nilgiri.

 

Musashikaori
Japan. Cultivar. °1997 als #46. Sencha. Genoemd naar de provincie Musashi. Kruising van Yabukita en 27F1-73, zelf een kruising van Sayamamidori en de Taiwanese Yig Zhi Hongxin, de voorvader van Jin Xuan. 2 à 4 dagen later dan Yabukita, iets hogere opbrengst, sterk gelijkend met Yabukita. Mooie umami smaak.

Myanmar

20% van de theeproductie van Myanmar wordt gebruikt voor het maken van Lahphet, een gepickelde thee die voor het opdienen gestoomd wordt en dan geserveerd als een salade. Daarnaast wordt er ook al lang thee gemaakt voor lokale consumptie, vaak nog heel artisanaal en bijna altijd bio. De meest geschikte regio ligt in het oosten van het land en heet Shan. Het grenst aan China, Laos en Thailand, en het is een bergachtig gebied. Het grootste deel van de productie gebeurt in het noordelijke deel en rond Bhamo. Het terroir bestaat uit roodgele klei, zware zomerregens en een milde droge winter, met theetuinen op hoogtes tussen de 1200 en 1800 meter. Het seizoen loopt van april tot oktober, en de beste thee is die van het beginseizoen. Bhamo ligt maar 20km van de Chinese grens en de provincie Yunnan en er is veel uitwisseling tussen de regio’s. De meest uniekie thee van Myanmar is de gestoomde groene thee. Deze wordt gemaakt door de pasgeplukte thee te stomen en dan in de zon te drogen (tot twee dagen). De thee wordt dan donker en lijkt qua uitzicht op Pu-Erh maar smaakt als groene thee, met de zoete tonen ervan gepaard aan meer animale toetsen. Ze zijn complex en interessant. In de provincie Kokang wordt groene thee gemaakt met een donzig uitzicht die doet denken aan witte thee en die fijner is dan de andere groene thee die hier gemaakt wordt. De geroosterde thee van Myanmar lijkt wat op de getoaste rijst van Genmaicha, alhoewel hij geen rijst bevat, maar  hij heeft een duidelijk gebakken karakter en is daardoor nogal opmerkelijk. Er wordt ook zwarte thee (die wat op die uit Ceylon lijkt) en CTC thee gemaakt (lager gelegen gebieden) die zeer goed gaat met melk. Lokaal drinkt men vooral lahpet yay, een sterke en zeer zoete thee met melk die qua zoetheid sterk varieert, van licht tot dubbelzoet.

 

Nagao Seicha Kojo

Japan, Ureshino, prefectuur Saga, bijna op de grens met Nagasaki. Gesticht ergens rond 1700. 6ha. Nu 9^de generatie met Shunsuke Nagao die een goede opleiding kreeg in het National Tea Research Centre en nu 29 jaar oud is (2021) en op 19 jarige leeftijd ermee begon. Tamaryokucha, Fukamushicha en Wakoucha. Ook velden in Nagasaki. Werkt zowel conventioneel als bio. Gebruiken machines in de traditie van Kenzo Takabayashi naar een patent uit 1885, met veel houten onderdelen die de olie van de geplette theebladeren in zich opnemen (ook voor zwarte thee). Al zijn thee wordt beschaduwd.

Tamaryokucha, Nagao Seicha Kojo, Saga: 8 jaar oude struiken, Marishi cultivar (hij is de enige in de regio die er mee werkt). Ontdekt in 1996, kruising tussen Yaeho en een wilde cultivar. Ontwikkeld door Yamamori-san. Vroege cultivar maar vorstgevoelig. Diepgroene infusie en veel umami, en meestal erg zacht. Best zetten aan lage temperaturen (60°C). 1800 struiken per 0.1 ha in het nabijgelegen Tara, uitkijkend op de zee. 14 dagen beschaduwd. Diep gestoomd. Machinaal geoogst. Staat op een plaats waar het gewoonlijk niet vriest want de variant is erg vorstgevoelig. Indien het toch vriest gebruikt hij een sprinkler-systeem dat bijna 100% effectief is. 23 december ’21, 5 gram, 200ml, 60°C, 90 sec: vissig vegetaal met vleugje umami voor het natte blad. Heel mooi diep groen en troebel, heel gefragmenteerd blad; veel umami in de mond, heel rond, beetje zoet. Heel mooi klein bittertje dat de thee nog smakelijker maakt. Tweede zetsel, 65°C, 15 sec: nu echt prachtig diepgroen (troebel). Lekker, nog steeds umami. 😊😊😊😊

Nagasaki

Japan. Deze prefectuur ligt in het Westen van het eiland Kyushu en telt heel wat eilanden voor de kust. In 1191 plantte de monnik Eisai hier theezaadjes in Hirado die vanuit China kwamen. In 1610 werd thee geëxporteerd via de Nederlanders (de oudste thee in Nederland is een 200 jaar oude kamairicha uit Nagasaki die in Leiden bewaar wordt). In de 17de eeuw toonden Chinese handelaren hoe zij thee zetten en consumeerden en introduceerden zo de senchado, een veel informelere theeceremonie die gebruikt maakt van bladthee en geen poederthee als matcha. Ook de eerste Japanse thee die naar het Westen werd geëxporteerd vertrok in Nagasaki en Nagasaki was lang de enige haven waarlangs commerciële contacten met het Westen mogelijk waren. Unieke keuken dankzij de vele contacten met het buitenland. Nu N°12 in productie, goed voor 578 ton. De helft daarvan wordt gemaakt in Higashi Sonogi, de andere gebieden zijn Sasebo City, Saza Town, Saikai City, Shimabara City en andere. Vreoger veel kamairicha maar vandaag vooral Tamaryokucha. Omdat bijna alle thee verhandeld werd in Ureshino viel de thee onder de ureshinocha, maar jonge producten proberen een eigen merk op te zetten, Sonogi.   

Tamaryokucha, Nagasaki Ikedoki Tea: 8 gram, 200ml, 70°C, 1 à 1.5 min. Yabukita. Deep-steamed, 10 dagen beschaduwd. 28 november, in de ochtend, tijdens een teatour van Ikedoki. 4 gram, 90 sec, 70°C, kyusu, 100ml. Fris en complex voor het natte blad. Zeer complex en met een lange afdronk. 29 November 2020, 4 gram, 100ml, kyusu, 60 sec, 70°C: het natte blad geurt minder complex dan gisteren, mooie vegetale toetsen wel. Jadegroene infusie. In de mond mooi startend, umami, dik, heel dik zelfs, mooie complexiteit (maar die van gisteren met 90 sec was beter, of was dat omdat het ’s morgens was). Mooi lang. Tweede zetsel, 90°C: nat blad geurt nog even mooi, iets meer umami ? Dieper groene kleur, en met gesmolten boter in de geur. Mooi gestructureerd, met een fraai bittertje, maar zonder de umami van het eerste zetsel. Erg vegetale en licht bittere afdronk. Erg leuk tweede zetsel, leuk om de temperatuur te verhogen (tip van mr Matsumoto). Minder smakelijk, maar mooi mondgevoel ! 😊😊😊(😊) 12 januari, 8 gram, 200ml, kyusu, 70°C, 1min 40 sec: een intens ‘eten en drinken’ aroma met bladgroente en iets van vis. Jadegroen, troebel. Erg mooie geur voor de infusie. Dikke thee, veel umami, ietwat vette mond. Lang, met een erg mooi klein bittertje, erg aangenaam. Tweede zetsel, 90°C: veel donkerder jadegroen voor de infusie, complexe geur in dezelfde trend als het eerste zetsel maar meer versmolten. Umami in de neus. Mooie dikke soep, intens maar met genoeg complexiteit. Zeker niet bitterder dan vorig zetsel, ondanks de 90°C. Mooie afdronk.

Nagri Farm

Lokaal gekend als Makurjung. Ligt ten ZW van de stad Darjeeling, in de Rongbung vallei. Theetuin die teruggaat op een in 1857 door een Mr Greenhill gestichte boerderij die zich op melkproducten had gericht. In 1883 werd het roer volledig omgegooid en concentreerde men zich op thee. 571 ha, tussen de 609 en 1950m boven de zeespiegel. Sinds 2001 in handen van de Chamong Group. Al sinds 2004 bio en sinds 2009 Fair Trade.

 

Naharhaku

Assam, Indië. °2018. Lid van de The Tea Leaf Theory. Upper Assam, in Naharhaku dorp, één van de beste terroirs van Assam. Mr Lakyajit in een theetuin die zijn vader heeft aangeplant en waarvan de oogst vroeger gewoon naar de grote producenten ging. 

Nakai Tea Farm

Wazuka, Kyoto. De familie Nakai maakt al sinds het eind van de 17^de eeuw thee in het dorp Wazuka. Masao Nakai, de zesde generatie theemeester begin in 1980 met organische landbouw en was zo één van de pioniers in Japan. Nu wordt de traditie voortgezet door zijn zoon, Michio Nakai.

Matcha Seisui, Nio Teas: Yabukita. Wazuka, Kyoto. Mr Nakai. Bio. Zijn vader was één van de grondleggers van het JAS label. Sterker en grassiger. 2 gram, 100ml, 80°C, 3 September 2020:  Mooie heldergroene kleur. Opmerkelijke geur, heel complex, heel ongewoon. Dikke matcha met elementen van gebakken vis en groentes, en een bijzondere toets pompoen; vooral op het einde zijn al die elementen echt heel sterk; redelijk bitter. Bijzonder romige toets; lekkere echo, één van de lekkerste die ik ken. 😊😊😊(😊)

Matcha Washimine, Nio teas: Okumidori cultivar. Kyoto. Mr Nakai. Bio. Smooth and creamy. Great for koicha. 1 – 1.5 gram voor 150ml, 80°C. 45 dollar voor 40 gram. Very round and complete taste with a blance of creaminess, a full body and a fine silky note of fresh spinach and a hint of asparagus. 6 September 2020, 100ml, 2 gram, 80°C. Mooie lichtgroene kleur. Wat eigenaardige aroma ? Volle, ronde smaak, romig, met een heel speciale smaak, in het midden wat gebakken vis, maar complexer dan alleen dit, met een duidelijke en zeer interessante smaakevolutie, erg complex, en een zeer lange afdronk. Bijzondere kwaliteit. Heel speciaal. 😊😊😊😊

Wakoucha Nakai, Yannoko: Wazuka, Kyoto, al 350 jaar inde familie. In 1980 begonnen organisch te werken na gezondheidsproblemen. 8^e generatie. Droog blad: gefragmenteerd in grotere stukken, van zeer donkerbruin tot lichter bruin. De natte blaadjes ruiken aangenaam, een beetje als fruitige pu’er. De infusie is rood bruin en geurt erg fruitig en een beetje aards in de positieve zin. De attaque is nogal licht maar dan plooit alles open en de thee bloeit open in een wolk van fruit, heel zacht en zonder astringentie. Niet echt een typsiche wakoucha maar wel een heel lekkere thee. Ongelooflijk zacht maar dichter bij een oolong dan bij een wakoucha. Maar wel heel erg lekker. Tweede zetsel, al even lekker maar zoeter. Vreemse mix tussen een goeie pu’er (sticky rice ?), een oolong en een wakoucha. Vreemd maar erg lekker… 😊😊😊😊

Oolong Nakai, Yannoko: Blend of june harvested cultivars. Medium to heavy oxidation. Wazuka, Kyoto. 2^nd harvest June. Droog blad Mooi bruin bladmateriaal. 27 maart ’20, 100ml, gaiwan, 85°C, 20 sec, 5 gram. Nat blad: leuke roostertonen,emerald groen, steeltjes. Goudgele infusie. Eerder zachte roostertonen, warm deeg. Zeer zoete attaque, en dan in tweede instantie bloemen en pas als de thee wat afkoelt de roostertonen (onmiddellijk). Doet wat denken aan een redelijk geroosterde TGY maar veel zoeter in de mond. Lange afdronk. Zeker interessant. Tweede zetsel, 90°C, 50 sec: roostertoon nat blad wordt wat weggeduwd door iets stoffigs. Ook in de infusie, op het eerste zicht lekker, ligt er iets dofs naast de andere smaaktoon. Die wat aardse toon vond ik ook terug in hun wakoucha. Zeer eigenaardige vissige afdronk…eigenlijk niet zo’n aangename thee. 😊😊  

Nakamori Seicha

Japan, Watarai, prefectuur Mie. °2004, maar teruggaand op een traditie van 17 generaties. 15ha, dichtbij de Ise Jingu tempel. Kabusecha, Hojicha, Sencha, Bocha.  

Nakane Tea Company

Kakegawa, Shizuoka, Japan. Mr Motoomi Nakane. Mooie reeks interessante thee’s.

Wakoucha Matcha, Kakegawa, Nakane Tea Company: London, ITMA opleiding, november 2018. Matcha van zwarte thee ! Geurt heel sterk naar zoete cacao (wakoucha dus). Ook in de mond zacht, heel smakelijk, à la espresso. Heel veel culinaire mogelijkheden, zou goed kunnen draaien in een restaurant. 😊😊😊(😊)

 

Nakegawa Seiseido
Japan. Theewinkel uit 1858. Maken en blenden hun eigen thee’s, onder meer uit het legendarische Mandokoro. Gevestigd in Otsu, in de prefectuur Shiga.

Naming’omba

Groot theedomein in Malawi, in de Thyolo regio. °1929 als Nyasa Tea Estates. 1300h land.

 

Namring Tea Estate

Darjeeling, Indië. °1855, op een uurtje rijden van Darjeeling. Tweede grootste Darjeeling domein. Het was toen de hoogste van de drie theetuinen die de Darjeeling Company stichtte en ligt op 1700m boven de zeespiegel. 475 ha groot, met 60% van de aanplant met jat’s, de originele Chinese theestruiken die Robert Fortune naar Indië smokkelde, 30% klonen en 10% Assam hybride’s, een heel sterke combinatie. Modern uitgeruste fabriek, die ook voor Borokai Tea Estate (CTC) en Aylabari Rea Estate werkt.

Darjeeling First Flush 2017, Namring Estate, East India Company: Deze thee komt van de hoger gelegen delen en werd door theemeester Lalith Lenadora op precies het juiste moment geplukt. 20% is afkomstig van 100 jaar oude Chinese ‘Jat’ struiken, afstammelingen van de zaden die Robert Fortune meebracht uit China. In reactie op de omstandigheden plukte men een blad en een knop in plaats van een knop en twee blaadjes. 3à 4 min, 85°C. 20£. 1 oktober 2017: Droog: mooie kleuren met lichtgroen en zilveren tippen. Goudgeel in het glas, heel helder en schitterend. De natte blaadjes hebben een mooi en fijn aroma en je ziet er één knop en een of twee blaadjes takjes tussen liggen. Heel elegant aroma. In de mond duidelijk maar ook zeer fijn en elegant met een hele mooie afdronk, niks bitter, gewoon erg mooi ! Heel mooi en fijn astringent tikje op het einde. Erg mooie fruitigheid. Nu begrijp ik waarom ze dit de Champagne onder de thee’s noemen. 😊😊😊😊 8 oktober ’17: vreemd, de neus doet nu bijna denken aan een zoete groene thee…en ook in de mond vind je die zoetheid terug, heel fruitig; heb ik hem minder heet gezet ? of waren het de blaadjes, met opvallend veel heel lichte ? zéér lekker wel, noten en fruit en lekker zacht met een mooie afdronk. 9 oktober, cold brew: goudgeel met een licht bruin tikje; ook hier die wat zoete, fruitige neus; erg lekker zo koud, wel wat astringent achteraan (geen suiker toegevoegd), maar een mooie complexiteit;

 

Nandi Hills

Regio in Kenya. Zwarte CTC thee. Een paar kleinere producenten maken ook witte matcha voor de export. Koud en nat klimaat en rijke vulkanische grond en dus uitermate geschikt voor thee. Enkele van de beste lange afstandslopers van de wereld komen hier vandaan. Rond de 2000m boven de zeespiegel. Iets helderder en levendiger dan Kericho en zeer populair in Pakistan.

 

Nannuo

Gelanghe township, Menghai, Xishuangbanna, Yunnan, China. Nannuo berg (nannuoshan), aan de weg tussen Jinghong en Menghai. Eén van de klassieke Pu’Er terroirs. Gemiddeld 1400m hoogte. Astringentie en bitterheid vormen een wezenlijk deel van een goede Nannuo Pu’Er, maar er komt ook snel zoetheid binnen. Volle thee met typerende ‘wilde’ smaken.

Nantou

District in het midden van Taiwan waar men in de 19^de eeuw begon met de aanplant van thee. Goed voor meer dan de helft van de Taiwanese productie. Thuis van twee top-terroirs, Dong Ding en Shan Lin Xi, en van Mingjian en Yu Shan. Niet alle thee van Nantou is even goed omdat de productie zo hoog is. In Nantou wordt ook veel thee verwerkt van andere regio’s. Ook zwarte thee, redelijk uitzonderlijk in Taiwan, zoals die van Sun Moon Lake.  Zie ook Shan Cha voor de 'wilde' thee's van Nantou. 

Stream Enterer, Be Your Tea: Mingjian, Nantou, Taiwan. Gerolde en onregelmatig gekrulde blaadjes. Mr Xie, die al 20 jaar organische thee maakt. Hij was een inspiratiebron voor zijn boeren door zijn bio-kennis en zette een bio-coöperatie op waarin kennis, kunde en opbrengsten worden gedeeld. Lentepluk april 2016. Tuin op 500m hoogte. Gebruik van de bovenste maar ook de volgende topblaadjes om meer body te krijgen. Handgerold. Zou goed combineren met zoet fruit. 80°C, 4 gr / 200ml. Een Stream Enterer is een van de vier stadia van verlichting voor Boeddhisten. 23 december ’17: eerste infusie (30 sec): lichtgeel; een licht maar aangenaam aroma van boter en witte bloemetjes; de thee is vederlicht en heeft een wat boterige aanzet, dan licht floraal, met weinig afdronk; Tweede infusie, één minuut: een iets dieper geel; het boterige wordt duidelijker in de neus, maar gaat gepaard met een grote complexiteit en meer diepgang; de thee is ronder en langer; derde infusie: goudgeel; de neus gaat richtig gebrande boter; 😊😊😊

Hong Yun Rode thee TTES21, Hotsoup: 14,95 per 25 gr. Hong Yun rode thee TTES21, afkomstig uit Yuchi, Nantou, Taiwan. Deze thee groeit op 700m tot 800m hoogte en is geplukt en verwerkt in juli 2015 door Mr. Lee. Hong Yun #21 (sinds 2008) is een hybride thee, een kruising tussen de Indiase Kyang en Chineese Keemun rode (zwarte) thee en is erg moeilijk te produceren. De friszure kersige fruitigheid van de keemun past prachtig bij de honingzoete dikke smaak van de Indiase thee. De rinse smaken complementeren de jam achtige smaak. 30 december ’17, 24 februari ’18: nat blad ruikt naar gekookt fruit inclusief het zurige daarvan ; infusie: amberkleurig met een zeer mooie rode schijn; zeker na wat walsen opvallend aroma van kersen naast een zachtere en wat zoetere grondtoon, heel opvallend en interessant aroma en erg complex; in de mond valt alles meer samen, en de thee is lekker maar niet zo goed als in de neus, maar na een tijdje komt het chocoladetoetsje van een Qimen wel boven, zeker na het toevoegen van een wolkje melk (t mag misschien niet, maar t is wel heel lekker); goed gestructureerd, met ragfijne tannines; tweede infusie met nog iets duidelijkere chocolaté 😊😊😊😊 3 december ’18: de droge bladeren zijn donker van kleur en opvallend groot. Echt wel een mooie complexiteit voor de natte bladeren, heel aangename geur. In de neus nog steeds een mooie frisse fruitigheid naast wat zoetere toetsen van honing, niet heel uitgesproken meer maar lekker. Ook in de mond komt die confituurachtige fruitigheid geregeld door, ook in de afdronk. Leuk in de ochtend (de confituur op je toast zit al in de thee …). 😊😊😊😊 

Formosa Lu Gu, Curiosithee: 11 euro voor 50 gram. 20% oxydatie. Geoogst lente 2015. 4 november ’18: de droge thee geurt vooral boterig en bestaat uit kleine wat onregelmatig gevormde bolletjes van een intens groen. 90°C, 4 gram, 3 minuten, met de Kamjove. De ontrolde blaadjes zijn mooi van vorm en meestal groen, met lichte schakeringen naar bruin toe aan de randen. De infusie is mooi strogeel en intens schitterend. Heel knap aroma met vooral witte bloemen, wat gesmolten boter en een toets van gebakken vis. Ook in de mond zeer lekker, erg intens en compact, toetsen van bladgroenten, mooi rond. Lange afdronk. Smaakt naar meer. 😊😊😊(😊)

Shan Cha, Nantou, Global Tea Hut: Juni 2020. 1000 m hoogte, Nantou, Taiwan. Camellia Formosensis. Shan Cha is de naam die de inboorlingen eraan geven. Eén van de ouders van Ruby 18. Wilde theebomen die één keer per jaar geplukt worden (of helemaal niet als het lijkt dat ze onder stress staan). Volledig bio. 85-90°C. 13 september, kyusu, 88°C, 150ml, 3.2 gram, 3 min. Droog blad is zwart en mooi volledig. Nat blad, eerder licht bruin, volledig blad. Uitermate mooi en uitermate complex aroma voor het natte blad. Goudkoperen infusie. Heel intense en complexe aroma’s, héééél lekker en erg apart (niet na walsen, wel na stilstand). Honing en specerijen. Start eigenlijk nogal mineralig, en plooit dan open in wilde honing en fruit. Fris tikje, lichte astringentie. Tweede zetsel, 30 sec: aangenaam, alles is zacht en fijn. 😊😊😊😊

Cloudstream, Zhu Shan, Nantou, Taiwan, Global Tea Hut: 600-800 m hoogte. Bio, en beschermd door Master Tsai Yizhe’s Tea Mountain Preservation Society. 85-90°C. 8 september ’21, 82°C, 150ml, 3 gram, 2 min30sec. Nat blad geurt naar frisse kruiden en menthol. Heel fris aroma, ook wat eucalyptus ? In de mond fris, verfrissend, ronde en zachte finis, heel vol, fluwelig bijna, een zeer aangename thee. Heel opwekkend effect. Ook het tweede zetsel (zelfde parameters) was mooi en zuiver in de neus, en in de mond nog steeds rond en fluwelig, maar iets notiger. Bleef ook in latere sessies bijzonder goed ! 😊😊😊😊

 

Napuk

Goede Assam thee. Second Flush Assam. Echte ontbijtthee.

 

Nara

Japan. Prefectuur in Kanshai, op het centrale eiland Honshu, grenzend aan Wakayama, Kyoto, Osaka, Mie en de zee. Dit is de regio waar Japans liefdesgeschiedenis met groene thee startte, in wat toen Yamato heette, en een eerste aanplant in het begin van de 9^de eeuw. De mist, de zon en de bergen in het noorden, 200 tot 500m hoog, bleken ideaal voor groene thee. 7^de grootste prefectuur qua thee, met een jaarproductie van 1490 t. De merknaam voor thee uit Nara is Yamatocha. Nara is ook een stad, in dezelfde prefectuur die in 2003 de dorpen Tsuge en Tsukigasé, beroemd voor zijn pruimenbloesems in maart, opslorpte. 90% van alle chasen wordt in Takayama in het NW van Nara gemaakt. Ook de theeproductie concentreert zich in het Noord-westen, in Nara City en Yamazoe. De meeste theevelden liggen op een hoogte van tussen de 200 en 500 meter. Ook bekend voor hun thee zijn Uda, Oyodo en Higashiyoshino. Vooral bancha als basis voor genmaicha en hojicha, maar ook sencha en kabusecha.  

Sencha Kabuse Yamato-Nara, Azumaya: 100gram, 18 euro. Nara. Oktober, bij Azumaya in Antwerpen. Gezet met de Yokoname kyusu: mooi aroma, wat notig. Opvallende maar gecontroleerde astringentie. Heel intens, grassig eerst en dan een beetje notig. Lange intense afdronk 😊😊😊😊 Later in oktober, op zijn westers, 5g op 150 ml, 1 minuut. Goudgele heldere infusie met mooie groene schijn. Natte blaadjes geuren wat naar groente en zeewier (een viswinkel waar de vis al weg is); zeer mooi, complex en evenwichtig aroma; in de mond verrassend notig (okkernoot), met daarnaast iets zoets en iets erg complex ! tweede zetsel, 30 sec, ongeveer 200ml water: iets minder complex maar mooi aroma; in de mond overheerst het vegetale nu meer; mooi fijn astringent tikje ! Erg mooie thee 😊😊😊😊

Jade Sap, Sencha, 2019, Global Tea Hut: Nara, Tsukigase, Japan. Gemaakt door Fumiaki Iwata. 300 tot 500m boven zeeniveau, en dus een week tot tien dagen later geoogst dan sencha in de lager gelegen gebieden. Absoluut geen bemesting op hellingen die nog hun originele bodem hebben. Het plantgoed komt van zaad van de Yamatomidori cultivar. Aangeleverd door de Tea Crane. 18 september ’20, 60°C, 60 sec, 5 gram. Een erg vegetaal en grassig aroma voor het natte blad. De infusie is waterig en flauw, dit is niet de goeie zetwijze. 15 oktober ’20, 94°C, kyusu, 3 gram, 150ml, wél de goeie zetwijze. Nat blaad doet denken aan gebakken vis met groente, maar ingetogen en zeer versmolten. Diepgele kleur. Mooi aroma, alhoewel niet uitermate uitgesproken toch intens, een beetje apart zelfs, met iets mariens en iets vegetaals, maar echt in elkaar geweven. Licht bittertje inde mond. Dik en vol, bijna stroperig, veel body; bijzondere afdronk, absoluut geen jonge sencha. Tweede zetsel, ok, vooral mooi zoet en dik. Leuke thee. 😊 😊 😊 😊

 

NaturaliTea

Japan. Het bedrijf heet eigenlijk Hito to No, Shizen wo Tsunagu kai (Society connecting People, Agriculture and Nature). NaturaliTea is de merknaam voor de thee. °1976 door Toshiaki Kinezuka in de heuvels van Fujieda in Shizuoka. Coöperatieve van een dertigtal kleine boeren, geleid door de Kinezuka familie wiens eigen velden goed zijn voor 30% van de totale thee-productie. Pioniers in organische landbouw nadat de papa Silent Spring van Rachel Carson gelezen en zag wat de schade was die het gebruik van pesticides en kunstmest aanrichtten. en ze telen ook rijst en groentes. Geen pesticides, geen kunstmest. Nu geleid door de kinderen Ayumi, Tamiko en Kazuki en hun partner. Ayumi gaat geregeld naar Sri Lanka om er te leren over zwarte thee en ze maken dus ook uitstekende Wakoucha.

Naturali Tea #12 Japanese Black Tea Setoya Monomi 2^nd flush, Yunomi: Yabukita. Akumi Kinezuka keert geregeld terug naar Sri Lanka om er de techniek te bestuderen. Setoya is een gebied in Fujieda waar veel van hun theetuinen liggen. Momiji is de naam van de Japanse esdoorn. 3 à 5 min, 90°C, 200-300ml, 5 gram. Juni oogst. 20 gram. 11.79 euro voor 100 gram (pre-taks). 13 maart ’21, 3 gram, 150ml, 3 min, 98°C. Zeer mooie, complexe aroma’s voor het natte blad, heel verwarmend en kruidig en met mooi fruit. Roodbruine infusie waarin de bessen en de zuiverheid nog meer opvallen. Heel fijn en elegant, zeer mooie spanningsboog, lekker lang. Bewijst dat je ook met yabukita goeie wakoucha maakt. Tweede zetsel, idem: meer aroma’s van een goeie zwarte thee, en mooie smaken maar het eerste zetsel was het beste. 😊😊😊😊

Ndu

Theeregio uit Kameroen. Hooggelegen plantages in het Noordwesten van Kameroen. In 1957 begonnen met zaad uit Tole en Oost-Afrika, door een Engels bedrijf (Estates & Agency Company Limited). De plantages liggen boven de 2000 m hoogte.

 

Neelamalai

Nilgiri, Indië. °2016. Klein familiebedrijfje op 2000m hoogte. Organisch. Lid van The Tea Leaf Theory.

Nepal

0.4% van de wereldproductie. Theeproductie sinds 1863, 10 jaar later dan de opstart van Darjeeling, met wiens terroir het veel gemeen heeft, maar een deel van de Tea Horse Road liep door Nepal zodat de lokale bevolking bekend was met verschijnselen als yakboterthee. De eerste theezaden kwamen in 1863 aan vanuit China en waren een geschenk van de keizer nadat Nepal onderworpen was door China, maar kort nadien werd Nepal een heel geïsoleerd land en verdween de theeproductie. De herstart kwam er pas vanaf de jaren 50 en vooral 70 van vorige eeuw, met vooral zwarte thee, maar ook wat oolong en groene. De meeste kwekers zijn relatief klein en ze verkopen hun oogst aan de fabrieken. De grootste boerderijen specialiseren zich in CTC voor lokale consumptie en liggen in het vlakke Terai gebied, niet hoger dan 300m, maar sinds 1993 zijn er ook interessante bladthee’s van kleinere producenten te vinden. Deze orthodoxe thee vind je vooral terug in Ilam, Dhankuta, Kaski, Terhathum, Sindhulpalchok en Panchthar. Ilam en Dhankuta leveren de meeste kwaliteitsthee’s, en in Ilam staanj nog afstammelingen van de allereerste Chinese aanplant uit 1863. Door de omstandigheden oxideren de zwarte thee’s niet volledig en een zwarte thee uit Nepal is meestal doorspikkeld met groene blaadjes. Het terroir is vergelijkbaar met dat van Darjeeling, met theetuinen op hoogtes tussen de 1000 en 2400 m. Zowel de opwindende frisse First Flush als de naar tropisch fruit geurende Second Flush zijn de moeite, en enkele van de bekendere kleine producenten zijn Maloom, Kanyam, Mai-Ilam, Guranse en de vreselijk lekkere Jun Chiyabari. Teenjure is de eerste coöp theetuin van Nepal. De laatste twintig jaar is de productie sterk gegroeid, van 3500 ha in 1996 naar 16700ha in 2018. De grote boom kwam er een tiental jaar geleden toen de markt werd vrijgemaakt, en nu is het een belangrijk export-product. De Nepalezen zelf drinken zwarte CTC thee met veel melk. Slechte wegen, de politieke situatie en de grote armoede zijn hindernissen voor de ontwikkeling van Nepal, maar sommige terroirs zijn echt veelbelovend. Ongeveer 10.000 kleine theeboeren zijn goed voor 90% van de productie. Sinds kort is er veel kritiek in Indië omdat er grote hoeveelheden  goedkope Nepalese thee wordt ingevoerd, officieel om door te verkopen via de veel beter uitgebouwde exportfirma’s, maar die in realiteit vaak op de Indische markt verkocht wordt omdat hij qua kwaliteit en karakter op de Indische lijkt, maar veel goedkoper is. Ondermeer Darjeeling zou daar een groot slachtoffer van zijn.

 

New Vithanakande
Ratnapura, Sri Lanka. 12ha op 350m boven de zeespiegel, en dus sterke maar niet echt subtiele low-grown thee’s. Een beetje uniek op Sri Lanka omdat ze de thee verwerken van bijna 4000 kleine boeren, met theetuinen van 20 ha tot 50 struiken, en alles daartussen. De eigenaar is N B H Pilapitiya en hij geeft werk aan 400 mensen, waarvan een 80tal in vaste dienst. Het bedrijf werd in 1940 door zijn vader gesticht. In 1981 nam de huidige eigenaar het over en begon het aan de groei die leidde tot vandaag waar het bijna 140 ton thee per dag maakt. Lid van het Britse Ethical Tea Partnership en heel actief op vlak van ondersteuning van zijn boeren op allerlei vlak. Een breed gamma dat gaat van Broken tot Full Leaf. https://newvithanakandetea.com/index.html

Nibancha

Japan. Thee van de tweede oogst, in de zomer. Goedkoper en wordt aanzien als inferieur aan lente-thee.

 

Nilgiri

Reeks bergen in het Zuiden van India, van Kerala tot Tamil Nadu, in een stuk van de Western Ghats bergketen. De naam betekent ‘blauwe bergen’ en zou komen van de bloemen van de Kurinji plant. 66000 ha, en de derde grootste aanplant van Indië. Theetuinen op 1000 tot 2500 m boven de zeespiegel. 80% van de struiken zijn Assamica. De bergketen was een populair vakantieoord voor de Engelse kolonisten sinds John Sullivan in 1823 zijn Stone House in Ooty (Ootacamund) bouwde, en het is nog steeds een populaire en erg mooie toeristische bestemming. Nadat kolonel John Ouchterloney aan de voet van het gebergte ideaal terrein vond om thee te verbouwen in 1840 begon zijn broer James met de aanplant van struiken en de import van arbeidskrachten. In 1854 startte Henry Mann met de eerste plantage, de Coonoor Tea Estate. In 1859 werden de Thiashola en Dunsandle opgestart. Vandaag is de regio goed voor 10% van de productie van India, en zouden er ongeveer 30.000 tuinen zijn, maar velen daarvan zijn kleiner dan 10ha. De beste is te vinden rond Ooty en Coonoor, en vooral ten zuidwesten van Coonoor waar het terroir perfect is en thee gemaakt wordt in de stijl van de allerbeste grote-hoogte-Ceylon’s. Ze worden vaak geblend met Assam’s. Omdat er twee moessonperiodes zijn zijn er ook twee plukseizoenen, april-mei en september-december. Heel fijne thee, fris en elegant, met een gladde, ronde, milde smaak. Havukal, Kairbetta, Parkside, Chamraj en Korakundah zijn de bekendste domeinen. Veel kleine tuinen worden momenteel gesloten vanwege een overaanbod van doordeweekse thee’s. Nilgiri heeft echter ook een steeds groeiende groep heel kleine producenten die uitstekende thee’s maken in kleine of heel kleine oplage’s, en er zitten prachtige thee’s tussen dankzij de heel individuele en persoonlijke aandacht die ze krijgen. Ze leunen dichter aan bij Sri Lanka dan bij Darjeeling of Assam. Eén van de meer aparte thee’s van Indië is de Nilgiri Frost, gemaakt met bladeren die geplukt worden eind januari of februari, wanneer het vriest. Het is een zeer aromatische thee omdat het verwelkingsproces gebeurt zonder veel interventie en er dus minder aroma’s verloren gaan.

Nilgiri GBOP, Northern tea Merchants: 3.15£ in een winkeltje in Chesterfield, 125 gram. Best before jan 2020. 4 minuten, één volle theelepel, 100°C, 250ml. Erg aangenaam ruikend droog blad, heel fruitig, heel fijn gehakt met behoorlijk wat tip. Zeer fruitige thee die deed denken aan Ceylon. Ik was eigenlijk heel positief verrast door deze zeer smakelijke en evenwichtige Indiër. 😊😊😊(😊)

 

Nishide Seichajyo Tea Factory

Japan. Ujitawara. Takashi en Atsuko Nishide en familie. Meer dan 140 jaar oud theebedrijf dat in de regio arache (onafgewerkte thee) koopt om dan in de eigen fabriek af te werken. Gesticht in 1860. Excellente kwaliteit. 

North Sumatra

Indonesië. Nogal wat CTC thee voor gebruik in theebuiltjes. Sterke zwarte thee.

 

Nuwara Eliya

Sri Lanka. Koel, gematigd klimaat in de schaduw van de 2524m hoge Pidurutalagala, Sri Lanka’s hoogste berg, met theetuinen op grote hoogte (2000m). De Champagne van de Ceylon-thee’s, zacht, fruitig en verfijnd, wordt onder de beste theeregio’s van de wereld gerekend. Warm en vochtig het hele jaar door wat verschillende oogsten per jaar toelaat. Het beste seizoen is echter van januari tot eind maart. De toppers hier zijn de zogenaamde ‘bright-lights’, zwarte thee die slechts heel weinig oxydatie ondergaat en daardoor een unieke ‘groene’ toets krijgt. Hij wordt zonder melk gedronken, is erg populair in Duitsland, en is heel verfrissend (wordt vaak zelfs met een schijfje sinaasappel of citroen geserveerd). Hij ontstaat door unieke omstandigheden die ervoor zorgen dat het blad weinig vocht bevat. De pluk gebeurt in december en/of januari wanneer weinig regen en koude temperaturen de groei vertragen. Er kompen nu aroma’s van tropisch fruit als mango vrij. Court Lodge, Lovers Leap en, Mahagastotte zijn de bekendste namen. De stad zelf ligt op 1868m boven de zeespiegel en was ooit een zeer populaire verblijfplaats voor de Engelse kolonisten wanneer het in de lager gelegen gebieden te ongezond werd, bekend als ‘Litttle England’. Ook witte thee.

Pure Ceylon Nuwara Eliya Tea, Mlesna Teas: 50gram, meegebracht uit Ceylon door Onno, september ’18. Blend van verschillende estates. 50 gram. Verpakking niet goed gesloten. Geproefd met twee andere Ceylon’s van Mlesna. CTC. Droog een heel heady aroma, heel fruitig, heel bijzonder. Nogal bleke licht-oranje infusie. Heel zacht aroma, fluisterend. In de mond geen spoortje bitterheid, zacht, bijna fluwelig, iets té ingehouden zelfs. Wel een bijzondere afdronk, bijna pure verse perzik (of mango ?) 😊😊(😊)

G&T Top Black Tea, Original, Mabroc Teas: thee van het Uda Radella landgoed in Nuwara Eliya, op 1680m boven de zeespiegel. Volgens de verpakking gemaakt op de Chinese traditionele manier wat de zoete nasmaak zou verklaren. 30 september ’18: redelijk grote blaadjes met veel lichter gekleurde ertussen. Aroma van de droge blaadjes is al erg mooi, fruitig en fris, heel complex ook. Infusie is amberkleurig maar met manoniehouten inslag. Natte blaadjes geuren bijzonder complex, bijzonder vineus ook, echt heerlijk. Infusie geurt attractief, zacht en fruitig. In de mond eveneens prachtig, bijna een limonade maar dan zonder de suiker, het fruit springt je van de eerste slok onmiddellijk tegemoet en blijft dan lang hangen; bijzonder frisse, fruitige en levendige thee, een pareltje ! 😊😊😊😊

Sam Bohdi FOP, Sri Lanka, Palais des Thés: Nuwara Eliya, 7.4 euro per 100 gram. Staaltje gekregen in februari 2018. 8 oktober ’19, proefzakje, 150ml, 4 mins, 90°C, kyusu. De natte blaadjes hebben een interessante geur, heel rijk, met fruitige toetsen en iets zoets en koekje-achtigs. Een mooie, winters-warme neus, met gekookt fruit en specerijen. Zacht en fruitig startend, zachte maar duidelijke astringentie, een volle en erg aanwezige smaak. De afdronk is redelijk, zeker ok. Een erg aardige thee.

 

Nyeri County

Koelste plaats van Kenya voor thee. Hooggelegen en veel regen, en dus erg geschikt voor thee.

 

Obubu

Kyoto. Japanse theeproducent in Wazuka, Kyoto. °2004 door Akohiro “Akky” Kita en Yasuharu “Matsu” Matsumoto. Klein bedrijf dat ook erg bezig is met sociale inspanningen. Mooi gamma. Akky-san begon ermee toen hij nog studeerde, en hij is een eerste generatie theemaker, een rusteloos man met een groot gevoel voor humor die heel sterk is in sencha en graag experimenteert. Hij en Matsu reizen veel naar het buitenland en hebben een systeem opgezet van internships waarbij studenten van over heel de wereld kunnen kennismaken met Japanse thee en de waarden ervan verder uitdragen. Home - Kyoto Obubu Tea Farms

Kabuse Sencha, Obubu: 40 gram. Package Tea Marathon summer 2021. Geoogst in mei, 500m hoogte. JAS. 35 jaar oude yabukita. Licht gestoomd (20 seconden), twee weken beschaduwd. 7 augustus ’21, 5 gram, 70°C, 60 sec, 200ml: nat blad: vegetaal maar met iets aparts, snoep (spekken, guimauves). Infusie is geel met een jadegroene inslag. Nogal licht. Geen astringentie. Een lichte umami toets in de afdronk. 60 sec was te kort. 8 augustus ’21, 200ml, 5 gram, 75°c, kyusu, 90 sec: droog blad, warm: pakken umami, heerlijk ! Nat, hele mooie frisse vegetaliteit met een citrustoets, heel fris. Kleur tussen geel en licht jade. Vol en breed startend, licht qua body, umami in de start, met iets vegetaals er heel mooi doorheen geweven. Heel mooi bitter lijntje.Uitermate mooi mondgevoel en evolutie. Bleef zeer lekker ook wanneer afgekoeld. Tweede zetsel, 2 min, 85°C: zacht, zoeter en erg lekker. Mooie afdronk. 😊😊😊😊

Gold Hojicha, Obubu: Theetijd, 10 euro per 100gram. Gemaakt met in mei geplukte sencha uit Wazuka. 80-85°C. Heel zachte hojicha van een wonderlijke complexiteit. Geproefd bij een stukje Oud Brugge en de thee maakte de kaas veel complexer, maar werkte in beide richtingen: ook de thee werd complexer en voller en duidelijker. 😊😊😊(😊)

Kyoto Obubu Tea Farms Pine Needle Matsuha-no-Wakoucha 2018: Theetuin in Wazuka bij Kyoto. Yabukita, en gemaakt als wakoucha maar gerold als sencha en dus een heel originele vorm voor wakoucha. Geoogst in juli. 8 juni ’19, 3 gram, 300ml, 3 minuten, 95°C. De natte blaadjs combineren de aroma’s van fruit en bloemen, de infusie is koperkleurig, mooi, helder en schitterend. In de mond helder, met een heel mooie achterliggende toon (de maker zegt molasse) die ik moeilijk kan plaatsen en hints van zwarte chocolade. Mooie complexiteit. Mooie densiteit, compleet, een beetje korrelig maar ook elegant en licht qua body. Erg mooie fraicheur, echt opmerkelijk.  Tweede zetsel is lichter en korter maar erg lekker en met een vederlichte maar lange afdronk 😊😊😊😊

Hoji Wakoucha, Obubu: Roasted black tea. 30 gram. Seed-grown yabukita. 90-100°C, 5 min, 5 gram, 200ml. Juni oogst, unshaded. 10 augustus ’21, 100°C, kyusu, 3 gram, 150ml, 3 mins. Droog: beetje verrast door het droge licht citrusachtige aroma en het uitzicht, grote stukken blad in alle schakeringen van bruin. Kleur: goud met bruine inslag. Nat blad: verrukkelijk ! zoet, fruitig, origineel, noch hojicha noch wakoucha, iets tussenin: heel mooi aroma. Confituur, maar van wat ? Duidelijk aanwezig zoetje, boventoon die fruitig is maar ook wat kruidig zoals een tabak, tussen de lijnen door iets van hojicha roostertonen.  Zoetje blijft ook echt hangen. Hééél lekker. Mooie lange en constante afdronk. Héééérlijke thee. 😊😊😊😊

 

Obuku-cha

Japan. Een seizoensthee die men serveert met Nieuwjaar. Ondanks de naam bevat hij geen echte thee, wel een mengeling van umeboshi, opgelegde pruimen, en kombu, een zeegroente. De gewoonte is vooral populair rond Kyoto. Bestaat ook als een top-genmaicha met sencha of als een super-matcha, maar wordt altijd maar verkocht rond Nieuwjaar.

Ocha no Kajihara

Japan. Ashikita town in Tsuge, in het zuiden van de prefectuur Kumamoto. Theeboerderij met 2ha in de bergen rond Ashikita en in Ono onsen, op 200 à 300m hoogte. Oogst met een handgevoerde oogstmachine. °1950’s. Grote temperatuurverschillen door de hoogte. Veel mist. Gespecialiseerd in kamairicha en de zijne is heel origineel. Volgde opleidingen in Taiwan en China om zijn kamairicha techniek nog te verbeteren. Struiken tussen de 2 en de 70 jaar oud, en nog met ongeveer 0,2 ha yamacha (wilde struiken). °1955, en nu de derde generatie met Toshihiro Kajihara, met meer dan 30 jaar ervaring. Maakt ook oolong en wakoucha. Het grootste deel van de productie wordt in Ashikita zelf geconsumeerd en hij is zo klein dat hij geen groothandelaar nodig heeft, hij doet de hele verkoop zelf. Zijn Yamacha wordt met de hand geplukt door vrijwilligers en vrienden. In 2020 verloor hij een deel van zijn theestruiken door een grondverschuiving. Verkrijgbaar bij The Tea Crane.

Kumamoto Densho Kamairicha, 2020, The Tea Crane: Native. 40 gram. 200ml, 90°C, 4 à 5 gram, 40 sec. Ocha No Kajihara Tsuge Tea, Ashikita, Kumamoto. 80 year old native seed-grown cultivar. May 2020. Toshihiro Kajihara is de maker, hij is de derde generatie. 15 dollar voor 40 gram. 28 mei 2021, 40 sec, glazen pitcher, 90°C, 150ml, 4 gram. Nat blad: verrassend complex, vegetaliteit en mineraliteit door elkaar, als frisse buitenlucht. Goudgele kleur met groene inslag en dezelfde complexiteit in de aroma’s. Volle thee met een redelijk strak einde. Lange afdronk. Heel bijzonder bij Goudse kaas en brood. Ook een tweede zetsel aan 50 sec was erg mooi, met aroma’s als een zomernamiddag op het platteland, en in de mond een mengeling van kruiden en planten aan de kant van de weg. Mooi en origineel. 😊😊😊😊

Kamairicha, 2021, GJ Tea Marathon:  Geen beschaduwing. Blend van Zairai, Yabukita en Oku Yutaka. 4 gram, 150ml, 1 min, 80°C. Droog warm blad: brood. Nat: een heel speciale set van aroma’s: vegetaliteit maar ook veel fraicheur, erg rond, eerder ongewoon voor een kamairicha. Heldergele infusie. Ronde smaak, erg versmolten, erg rond. De afdronk is zo rond en fluwelig dat hij bijna niet opvalt. Volgens hem is dat omdat hij wokt maar met veel vocht zodat hij tegelijk ook een beetje stoomt. Zoet maar met mooi bittertje. Tweede zetsel, 15 sec: echt opmerkelijke geur voor het natte blad, veel frisser of mineraliger dan een andere kamairicha. Een zachte, zoete en erg originele kamairicha. 😊😊😊😊

Summer Harvest Koshun Wakocha, 2020, The Tea Crane: 40 gram. 14.5 dollar voor 40 gram. Kumamoto, Kyushu. Zomer 2020. Toshihiro Kajihara. 28 mei 2021, 3 minuten, 150ml, 4 gram, 100°C. In een nieuwe kleine kyusu voor aan zee. Droog warm blad, erg neutraal. Het natte blad levert fruit maar wat weggedoken en ook wat hard. Amberkleurig. Fruitig maar niet erg expressief en wat bitter. 😊😊😊.

Black Tea from Ashikita Benifuki first flush, 2019, Thés du Japon: 10.59 euro voor 50gram. Geplukt 27 april 2019. Zonder pesticides. Gemaakt door Toshihiro Kajihara van de Ocha no Kajihara teafarm in Tsuge in Ashikita dorp in Kumamoto. 2ha grote theeaanplant in de bergen en in Ono Onsen, op 200 to 300m hoogte. Zijn grootvader begon de boerderij in 1955, Toshihiro is nu de derde generatie en begon thee te maken wanneer hij 20 was (hij is nu bijna 60).  Hij is eigenlijk een kamairicha talent maar meerde hoe zwarte thee te maken van een specialist uit Taiwan. 5 April 2020, 3 gram, 3 min, 98°C, 150ml: nat blad: een complex en fruitig aroma, specerijen. Infusie: oranjekleurig. Erg mooie wakoucha nues, met fruit en een vleug vanille. In de mond een heel fijne astringentie achteraan en terugkomend in de afdronk; fijn fruit, vooral abrikoos. Mooie ronde mond. Vooral in de afdronk komt er mooi fruit en opnieuw vanille. Eigenlijk een zeer bescheiden thee, met en astringentie die wat afschrikt, maar één die alles goed maakt met een magnifieke afdronk. Tweede zetsel, idem: zachter dan het eerste, timide-beschaafd, minder astringent. Erg aangenaam. 😊😊😊😊

Black Tea from Ashikita Zairai first flush, Thés du Japon, 2019:  Geoogst 3 mei 2019.  . Gemaakt door Toshihiro Kajihara van de Ocha no Kajihara teafarm in Tsuge in Ashikita dorp in Kumamoto. 2ha grote theeaanplant in de bergen en in Ono Onsen, op 200 to 300m hoogte. Zijn grootvader begon de boerderij in 1955, Toshihiro is nu de derde generatie en begon thee te maken wanneer hij 20 was (hij is nu bijna 60).  Hij is eigenlijk een kamairicha talent maar leerde hoe zwarte thee te maken van een specialist uit Taiwan. 9.8 euro per 50 gram. Geen pesticides. 5 september ’19, 150ml, 98°C, 3 gram, 2 mins. Het droge blad is lang, donkerbruin en volledig: erg mooi materiaal. Een heel ernstig aroma voor het natte blad, hout, fruit, honing, lang, smal en ellyptisch van vorm. De infusie kleurt helder en een naar oranje overhellend caramelbruin. Diepe, zoete geur, met een onmiddellijk opwellende complexiteit wanneer men walst, wanneer toetsen van gras en kruiden worden toegevoegd. Niet veel body, en minder zoet dan de neus deed vermoeden. Een toets van first flush frisheid (gras). Erg mooie zoete finish, vol specerijen  en honing, een kruidige toets in de finish. Geen astringentie. 😊😊😊(😊) 12 september ’20, 3.2 gram, 150ml, kyusu, 98°C, 3 min: echt opvallend complex voor het natte blad. Ook de geur bevestigd volledig, qua smaak lijkt de thee wat intensiteit verloren te hebben voral in de finish (en het blad was erg droog geworden).

Black Tea from Ashikita Zairai first flush, 2020, Thés du Japon:  Geplukt 8 mei 2020. Toshihiro Kajihara, Tsuge, Ashikita Municipality, Kumamoto prefectuur. 3 gram, 150ml, 100°C, 4 min. 9.8 euro. Geen pesticides. 6 juli 2021, 3 gram, 150ml, 3 mins, 100°C, kleine kyusu. Eigenlijk vooral een kamairicha specialist met nogal wat zairai aanplant, maar de laatste jaren maakt hij ook wakocha. Natte blad is redelijk groot, volledig en bijna ongeschonden, en geurt zoet, naar koekjes, met een mooie kruidige toets. In de mond is hij heel zacht, heel evenwichtig, met een mooie versmolten complexiteit. Gedronken terwijl Toshihiro geinterviewd werd tijdens de GJTea Maraton, en de hele week gedronken bij elke sessie van de Tea Maraton terwijl ik aan de kust was.. 😊😊😊😊

Kamairicha, 2021, GJ Tea Marathon, Kajihara:  Geen beschaduwing. Blend van Zairai, Yabukita en Oku Yutaka. 4 gram, 150ml, 1 min, 80°C. Droog warm blad: brood. Nat: een heel speciale set van aroma’s: vegetaliteit maar ook veel fraicheur, erg rond, eerder ongewoon voor een kamairicha. Heldergele infusie. Ronde smaak, erg versmolten, erg rond. De afdronk is zo rond en fluwelig dat hij bijna niet opvalt. Volgens hem is dat omdat hij wokt maar met veel vocht zodat hij tegelijk ook een beetje stoomt. Zoet maar met mooi bittertje. Tweede zetsel, 15 sec: echt opmerkelijke geur voor het natte blad, veel frisser of mineraliger dan een andere kamairicha. Een zachte, zoete en erg originele kamairicha. 😊😊😊😊

Oku-hikari
Japan. Cultivar die populair is in Shizuoka. Kruising tussen Yabukita en Cy225, een Chinese cultivar uit Hubei.

Okukuji Chagyo Kumiai

Japan, Daigo, prefectuur Ibaraki, in één van de weinige bergachtige delen van de prefectuur. Thee-coöperatieve met 35 leden. °1966 toen een groep bedrijfjes samengingen. 29ha, conventioneel en organisch. Er wordt geoogst met handgevoerde oogstmachines omdat het hier zo steil is. De fabriek wordt gedeeld door de leden. Meestal wordt er 70 à 90 seconden gestoomd, wat langer dan normaal (bergthee met dikker blad). Shinobu Fujita is de president sinds 2017, derde generatie theemaker in zijn eigen boerderij van 2.5, Yamatanie. Sencha en Hojicha. Dit is één van de meest noordelijke plaatsen om nog groene thee te maken, hierna begint het appelgebied in Japan.

Sencha, Okukuji Chagyo Kumiai: Yabukita. Geoogst rond 10 mei, geen beschaduwing, tamelijk intens gestoomd. 5.5 gram, 50 sec, 200ml, 80°C. Gele infusie. Eerder vegetaal aroma. De smaak is licht en grassig, vegetaal ook, met een mooi volume en een lichte astringentie, en umami maar alleen wanneer de thee wat afkoelt. Tweede zetsel, 100°C, 10 sec: iets fruitiger in de neus, astringenter in de mond. 😊😊😊

Okumidori

Japanse thee-cultivar. Zoete, fruitige variant die men herkent aan zijn citrus-tonen in het aroma. De blaadjes worden 8 dagen later geplukt dan de yabukita variant en het is één van de laatst geoogste theesoorten. De plant is dan ook goed op plaatsen met risico op late nachtvorst. In 1972 geregistreerd als cultivar #32, en een kruising tussen Yabukita en Shizuoka Zairai #16. Meestal voor sencha, maar soms ook voor matcha. Vaak geblend met Yabukita.

Henta Okumidori, Nio Teas: Okumidori cultivar. Kirishima. 33 dollar voor 100gram. Mr Henta. Licht gestoomde asamushi, 7 dagen beschaduwd voor de oogst. 230 m boven zeeniveau en een mix van eerste en tweede oogst. Fruity, strawberry, mango and papaya. 6 September 2020, 150ml, 5 gram, 60 sec, 75°C. Mooi aroma voor het natte blad. Jadegroene infusie. Erg fruitige aroma’s. Aardbei en mango. Dikke thee. Heel rond en fruitig, zo goed als geen astringentie. Tweede zetsel: opnieuw fruitig, maar met iets meer umami. Lekker en zacht. Derde zetsel: nu op zijn grassigst. 😊😊😊(😊)

Matcha Washimine, Nio teas: Okumidori cultivar. Kyoto. Mr Nakai. Bio. Smooth and creamy. Great for koicha. 1 – 1.5 gram voor 150ml, 80°C. 45 dollar voor 40 gram. Very round and complete taste with a blance of creaminess, a full body and a fine silky note of fresh spinach and a hint of asparagus. 6 September 2020, 100ml, 2 gram, 80°C. Mooie lichtgroene kleur. Wat eigenaardige aroma ? Volle, ronde smaak, romig, met een heel speciale smaak, in het midden wat gebakken vis, maar complexer dan alleen dit, met een duidelijke en zeer interessante smaakevolutie, erg complex, en een zeer lange afdronk. Bijzondere kwaliteit. Heel speciaal. 😊😊😊😊

Fukamushicha, Orita-en: GJ Tea Maraton 2021. Okumidori cultivar. 120 à 180 seconden gestoomd. Bio, onbeschaduwd want hij vindt beschaduwing te veel een mode en hij is een traditionalist op dit vlak. Droog blad: je kan zien dat dit stevig gestoomd is, mooie complexe en frisse geur. Droog blad, warm: notig, gebrande granen. 160ml, 4.5 gram, 2 min 30 sec, kyusu, 70°C. Heel vol en rijk aroma, niet echt vegetaal, eerder romig en wat geroosterd. Jadegroen. In de mond fijner dan in de neus, zeer beschaafd maar toch stevig, klein maar fijn bittertje. De smaak is een beetje ingehouden maar heel strak en duidelijk, maar niet extravert. Een thee om bij te eten volgens de maker. Tweede zetsel, zelfde parameters maar 30 seconden: minder notig. Diep groen nu, bijna matcha. Meer opvallend zoetje geflankeerd door een zeer mooi bittertje. Orita san raadt hier een stukje cake bij aan. Zeer lekker.

Matcha, Orita-en: GJ Tea Maraton 2021. Okumidori, twee à drie weken beschaduwd, met zilveren doeken die 80% van het zonlicht tegenhouden. 180 tot 200 sec gestoomd. 2 oktober 2021: 2 gram, 60ml, 70°C. Mooi schuim, fel lichtgroen. Heel afgeronde bittere toets die lang blijft hangen. Doet wat denken aan zwarte chocolade met hoog cacao gehalte. Wat bitterder dan veel andere matcha door de hoge percentages catechines die typisch zijn voor Kagoshima. 😊😊😊

 

Okuyutaka
Japan. Oku-Yutaka. Cultivar uit zaden van de Yutakamidori en Chahon-F1NN8, ontstaan in het Onderzoeksinstituut van Shizuoka. Geregistreerd in 1983 als N°34. Vooral voor sencha. Eerder een late cultivar, 6 dagen na Yabukita. Goede productiviteit. Verfijndere smaken dan Yabukita, en vaak meer intense, rijke umami-aroma’s. Kan goed tegen de koude. Geen makkelijke cultivar voor grote geautomatiseerde bedrijven.

Ômi Cha
Japan. Benaming voor thee uit de prefectuur Shiga.

Oolong

China. Ligt tussen groene en zwarte thee in omdat de blaadjes niet volledig geoxideerd zijn (tussen de 10 en 75%). De term betekent “Zwarte Draak”omdat sommige blaadjes in heet water de vorm van een drakenstaart krijgen. Wordt vooral gemaakt in de Chinese provincie Fujian, het meest in de Wuyi bergen, waar het ontstond, en op de hellingen van Taiwan (Formosa Oolong) waar 50% van de totale productie vandaan komt. Lente- en herfst-oogsten zijn de beste in China, in Taiwan is de winter-oogst de beste. De blaadjes zijn vaak groter dan die van andere thee’s, en er is hier geen sprake van een knop en twee blaadjes, maar meestal worden volledige en aparte blaadjes gebruikt. De pluk is in China bijna altijd met de hand. Het maken van oolong is moeilijk en vereist concentratie en een grote beheersing van de techniek, wat zich vertaald in de hoge prijzen, maar goede oolong’s kunnen heel complex en lekker zijn. Men begint met de vers geplukte theeblaadjes een uurtje te laten verflensen in de zon, waardoor een eerste vorm van oxidatie in gang wordt gezet. Hierbij mag de zon niet té fel zijn, anders treedt zonnebrand op. Ze zijn klaar wanneer zacht aanvoelen, hun glans verloren hebben en een beetje beginnen te verrimpelen. Daarna verhuizen de blaadjes naar binnen waar ze verflenzen op matten of in de conventionele trog. Na een uurtje of acht komen de stevig ruikende florale geuren vrij die aanduiden dat de blaadjes klaar zijn voor de volgende stap. Hierna worden de blaadjes in een grote rieten mand gedaan die rond word gedraaid, waardoor de uiteinden van de blaadjes gekneusd worden en beginnen te oxideren, terwijl het midden van het blaadje min of meer ongeschonden blijft. Da Hong Pao wordt tot zeven maal zo bewerkt, en tussen een passage in de draaiende mand in worden de blaadjes op rekken gelegd om zachtjes te oxideren. De theemeester moet met zijn neus bepalen hoe lang de pauzes moeten zijn. Daarna worden de blaadjes op relatief lage temperaturen geroosterd om vocht te verdrijven en het oxidatieproces in de hand te houden, samengedrukt en opnieuw geroosterd. Daarna worden ze gerold en verpakt als maocha en zo opgestuurd naar de theehandelaren die de thee dan aanpassen aan hun behoeftes. Het oudste type komt uit het noorden van Fujian en wordt striped oolong genoemd. De lange gedraaide blaadjes zijn in de lengte gerold en zijn meestel redelijk zwaar geoxideerd. Bij een ball oolong, meer typisch voor het zuiden van Fujian, worden de blaadjes in een bal gerold, en dan terug geroosterd, een proces dat zich tot 32 keer herhaald. Ze kunnen (en moeten) vaker gezet worden omdat de balletjes tijd nodig hebben om te ontrollen. Het hele proces wordt begeleid door vakmensen wiens interactie de stijl bepaald, en er is een grote varieteit aan oolong’s. Het uitzicht wordt grotendeels bepaald door de duurtijd van de oxidatie, maar de meeste zijn licht tot medium geoxideerd en doen aan groene thee denken. Licht geoxideerde oolong’s worden jade oolongs genoemd, de zwaardere champagne oolongs. Sommige oolong’s uit Taiwan worden nadien nog eens gebakken in een oven, wat ze ze zachter en complexer maakt en eerder fruitig dan floraal, en dit zijn populaire thee’s voor na de maaltijd. Ze worden amber oolongs genoemd. De hoogte van de theeplantages heeft ook een belangrijke rol, met berg-oolong’s als Li Shan en Ali Shan (boven de 1000m) en lager gelegen varianten als Tung Ting. Onder oolong varianten vind je ondermeer Oriental Beauty (zwaar geoxideerd), pouchong (de minst bewerkte), jade oolongs, ball oolongs, Dong Ding (30% oxidatie) Gao Shan (hooggelegen oolongs), milk oolongs (zacht en romig), baked oolong en aged oolongs. Om kwaliteit en type te bepalen zijn kleur en conformiteit van vorm belangrijk. De lichter gekleurde oolongs die nog richting groen gaan zijn meestal eerder vegetaal van aroma en smaak en kennen smaken als boter, bloemen en gras. De donkerdere zijn geroosterd en gaan meer richting tropische vruchten, honing en soms lichte rokerigheid. Oolong’s profiteren het meest van de gongfu cha techniek en leren werken met een gaiwan is hier echt een voordeel om de thee’s meer te leren waarderen.

Se Chung Oolong, ITMA: tasting 27 april bij Stijn, 2 euro per 100gram, Metropolitan Tea Company, Canada. Ook gekend als Se Zhong. Nogal los gerolde blaadjes, groen met wat bruine ertussen. 5 gram op 100ml, 90°C, 20 seconden: de blaadjes zijn nog niet helemaal open, het aroma is milky en floraal (madeliefjes), de kleur van de infusie eerder bleekgeel en in de mond is de thee eerder dun met een citrustoetsje. Tweede zetsel, 95°C, 25 seconden: diepgeler nu, minder milky in de neus, meer complex met wat gebakken tonen en citrus. In de mond rond maar mooi fris en redelijk lang. Derde zetsel, 30 seconden: vegetaler, boter, citroen in de neus, in de mond verrassend rond en zoet. Vierde zetsel, 35 seconden: de zoetheid die bij vorig zetsel vooral in de mond zat is nu verhuisd naar de neus, zoet-floraal (als jasmijn), maar de mond is nu droog en dun (maar wel nog steeds fris). 😊😊😊

 

Oostfriesland

Regio aan de Noordzee in Duitsland. Thee werd hier voor het eerst gedronken in de 17de eeuw en al snel maakten de Oost-Friezen hun eigen blends, en dat doen ze nog steeds. Met een jaarconsumptie van 300 liter per persoon per jaar behoren ze tot de grootste theedrinkers van de wereld. De vier blenders, Bünting, Onno Behrends, Thiele en Uwe Rolf kopen hun thee in Hamburg, de grootste draaischijf voor thee op het Europese vasteland. De meest blends bestaan voornamelijk uit second flush Assam met kleine hoeveelheden Darjeeling en Ceylon. De thee wordt sterk gezet en opgegoten over een klontje suiker of kluntje waarna ook room wordt toegevoegd met een speciale lepel, de rohmlöppel. Als de room naar beneden zakt vormt hij een wulkje. Hij wordt geserveerd in kleine porceleinen kopjes. Het cijfer drie is belangrijk. De thee wordt gedronken in drie gulpen: de eerste voor de room, de tweede voor de thee zelf en de derde voor het laagje thee rond het gesmolten suikerklontje. De gastheer schenkt drie keer uit en zo herhaalt het proces zich driemaal. Minder wordt aanzien als onbeleefd. Thee wordt gedronken ‘s morgens, als elfuurtje, als drieuurtje en ’s avonds.

Ostfriesen Blatt-Mischung Bio, Teehaus & Galerie, Speyer: 22 augustus ’18. 100°C, 3 tot 4 minuten. 2019-2020: een stevige moutige ontbijtthee met net wat te weinig karakter. Best met melk. 😊😊

 

Oothu Tea Estate
Singampattu, Tamil Nadu, Zuiden van Indië. Eén van de eerste theetuinen die ooit een bio-certificaat kregen. Ligt in het Singampatti reservaat. Opgericht in 1987 door Ricky Muthanna. Nu biodynamisch.

Orange Pekoe of OP

De theebladeren worden geplukt met de bal van de vinger, niet met de nagels of met een schaar om kwetsen van de blaadje te voorkomen.

 

Oriental Beauty

Donker geoxideerde champagne oolong uit Taiwan. De naam komt van Koningin Victoria die er gek op was en de thee deze naam gaf (Dong Fang Mei Ren in het Chinees). Soms ook Bai Hao Oolong (oolong met wit haar) of Wu Se Cha (oolong met vijf kleuren) genoemd. Komt uit de meer westelijk gelegen delen van Taiwan als Hsinchu, Taoyuan en Miaoli, waar hij vooral tussen 1895 en 1945 werd aangeplant onder de Japanse bezetting. De cultivar is Chin-Hsin Da Pa (ook Qingxin Dapa). Hoog geoxideerd, ongeveer 70%, en gemaakt van blaadjes die tijdens de eerste helft van juni worden geoogst en die zijn aangetast door een insect, Jacobiasca formosana, een kleine krekel, die een fermentatieproces in gang zet dat de blaadjes zoet maakt. Deze thee is dus altijd en traditioneel biologisch gemaakt want insecticides doden de beestjes die noodzakelijk zijn voor de smaak. In het begin noemden de boeren hem Pengfeng Cha, of thee van de pochers, omdat de eerste boeren die de thee verkochten en er, tot hun eigen verbazing, hoge prijzen voor kregen, in hun dorpen met groot scepticisme bekeken werden en amper geloofd. De thee is zijdezacht en zoet, en heeft een heel verleidelijke geur van orchideëen. Ook bekend als Fancy Oolong, Bai Hao oolong, Pong Hong, White Tip Oolong en Dong Fang Mei Ren.

Grand Oolong Top Fancy: Cursus Ice-Tea juni ’17, bij de Theesommelier. 8 uur getrokken (cold brew); zoet aroma en ook in de mond; zoethout; 😊😊(😊)

 

Orita-en

Japan, Chiran, Miyami-kyushu, Kagoshima. °1965. 40 ha, 100m boven zeeniveau maar zeer vlak. 25ha in Chiran, op een stuk vlak land bij de zee. Bio sinds 1973 (met vallen en opstaan), met 40 medewerkers die instaan voor het wieden. Kan oogsten van april tot december, wat nogal uniek is. Oogst met grote oogstmachines. Geleid door Nobuo Orita, die in 1970 de boerderij overnam van zijn vader toen hij 24 jaar oud was, en zijn zoon Mitsushi. Sinds 2000 JAS gecertifieerd. Nobuo san begon met de productie van zwarte thee in 1971 maar werd ziek door de pesticides die hij gebruikte en besloot in 1973 het roer om te gooien, en is zo één van de bio-pioniers van de Japanse theecultuur. Had het in het begin heel moeilijk, hij had geen voorbeelden en er was geen vraag naar organische thee. Wonnen al heel wat prijzen met hun thee. Uitstekende matcha en fukamushicha. Omdat hij zo groot is verkoopt hij rechtstreeks aan zijn klanten, zonder de tussenkomst van de groothandel, en hij exporteert ook heel wat, vooral naar de VS.

Fukamushicha, Orita-en: GJ Tea Maraton 2021. Okumidori cultivar. 120 à 180 seconden gestoomd. Bio, onbeschaduwd want hij vindt beschaduwing te veel een mode en hij is een traditionalist op dit vlak. Droog blad: je kan zien dat dit stevig gestoomd is, mooie complexe en frisse geur. Droog blad, warm: notig, gebrande granen. 160ml, 4.5 gram, 2 min 30 sec, kyusu, 70°C. Heel vol en rijk aroma, niet echt vegetaal, eerder romig en wat geroosterd. Jadegroen. In de mond fijner dan in de neus, zeer beschaafd maar toch stevig, klein maar fijn bittertje. De smaak is een beetje ingehouden maar heel strak en duidelijk, maar niet extravert. Een thee om bij te eten volgens de maker. Tweede zetsel, zelfde parameters maar 30 seconden: minder notig. Diep groen nu, bijna matcha. Meer opvallend zoetje geflankeerd door een zeer mooi bittertje. Orita san raadt hier een stukje cake bij aan. Zeer lekker.

😊😊😊😊

Matcha, Orita-en: GJ Tea Maraton 2021. Okumidori, twee à drie weken beschaduwd, met zilveren doeken die 80% van het zonlicht tegenhouden. 180 tot 200 sec gestoomd. 2 oktober 2021: 2 gram, 60ml, 70°C. Mooi schuim, fel lichtgroen. Heel afgeronde bittere toets die lang blijft hangen. Doet wat denken aan zwarte chocolade met hoog cacao gehalte. Wat bitterder dan veel andere matcha door de hoge percentages catechines die typisch zijn voor Kagoshima. 😊😊😊

Orthodox
Rond 1860 ontwikkelden de Britten in het noordoosten van Indië een eigen productiemethode voor thee, sterk gemechaniseerd en vereenvoudigd zodat ze konden wedijveren met de Chinese goedkope thee (die dat vooral was dankzij de goedkope arbeidskrachten). De methode werd sindsdien continu verbeterd en staat tegenover de veel eenvoudigere CTC methode die wordt gebruikt voor theezakjes. Er zijn vijf fases. De eerste is het verwelken waarbij na 14 tot 17 uur 60 tot 70% van het vocht weg is en de thee klaar is om verder te verwerken. Hiervoor wordt de thee uitgespreid op roosters en geventileerd. Dit proces maakt dat de blaadjes nu klaar zijn om te worden gerold, een proces dat 10 à 20 minuten duurt en ervoor zorgt dat de celwanden gebroken worden en er oxydatie optreedt. De gerolde blaadjes worden dan opnieuw uitgespreid, maar nu op laden in staal, keramiek of glas in een vochtige omgeving met een temperatuur tussen de 20 en 30°C. Dit oxydatieproces kan kort zijn 15 à 30 minuten voor een First Flush) of lang (4 uur voor een stevige Assam). Het oxydatieproces wordt stilgelegd op de juiste tijd door blootstelling aan temperaturen van 120°C in een grote machine, en het vochtgehalte zakt nu naar 2 tot 6%. Hierna worden de blaadjes gesorteerd op grootte en als dusdanig ingedeeld voor ze verpakt worden.

Osada-en

Isegawa, Shizuoka. °1948. Producent en groothandel in thee die vooral samenwerkt met boeren van de Isegawa coöperatieve van theeboeren in Haruno, regio Tenryu en prefectuur Shizuoka. Osada Natsumi is theemeester in de vierde generatie. Werkt ondermeer met kurokoji gisten uit de sake wereld om een gefermenteerde zwarte thee te maken.

Kukicha, Osada-en: Isagawa dorp in Shizuoka. Osada-en boerderij. Bio, en in een bio-omgeving. 22 dollar voor 100 gram.  60°C. Het natte blad heeft zowaar umami. Leuk en fris aroma. In de mond mooi startend met umami, dan mooi complex. Op het einde wat neutraler, en niet veel afdronk. Tweede zetsel, 20 sec: meer hooi nu, zeker in de mond, opvallend zelfs, met een beetje astringentie ook. De umami is weg. 😊😊😊

Yamabuki Nadeshiko, Grand Cru, Osada-en, Palais des Thés: Harunocho, Isagawa, Shizuoka, Japan. Donkere, gefermenteerde thee, een kouhakkoucha, waarin technieken worden toegepast die uit de sake wereld komen. Het startpunt is een blend van organische Bancha aracha die gemengd wordt met 50% water. Daarna worden ze verhit om de bacteriên te doden, en uigespreid op tafels in een steriele en temperatuurcontroleerde kamer. Daarna wordt er gemengd met zwarte koji gist (Aspergillus Oryzae) om het fermentatie proces in gang te steken (3 dagen). Daarna wordt alles gemengd met een extract van benifuki bladeren om smaak te geven. De thee wordt dan opnieuw verhit om de bacteriën te doden en gedroogd voor hij verpakt wordt. Yabukita, Fujimidori, Benifuki en Native op 400m hoogte. Natsumi Osada als theemeester. 90°C, 5 min. 6 gram, 300ml. Droog blad: een licht zurige geur. 12 juli ’20, 150ml, kyusu, 3 gram, 100°C, 5 min: ietwat zurige aroma’s van ondermeer appel. De mond is het leukst: zacht maar met een erg interessante start, en met een heel versmolten en complex en fris middenstuk. Mooie fruitige afdronk.  😊😊😊(😊)

Otoyo Goishicha Kyodo Kumiai

Japan, prefectuur Kochi, Otoyo regio. Coöperatieve van theeboeren die de traditionele gefermenteerd Goishicha maken. Opgericht 2010. 1ha. Bio. In de jaren 50 bleef er nog maar één producent over die goishicha kon maken, nu heeft de coöperatieve opnieuw 5 leden. Er wordt met de hand geoogst en een deel van de aanplant is yamacha, wilde thee.

Goishicha, Kochi, Otoyo Goishicha Kyodo Kumiai: Global Japanese Tea Maraton, 2021. 5 februari 2022, 300ml, 1 blokje, 100°C, 5 min: roodbruine infusie. Aroma is licht-zurig, natte bladeren, pruimen, zeewier. In de mond zachten tegelijk licht zuur, eigenlijk heel leuk fris als een citroen. Geen astringentie en mooie lengte. Ook hier pruimen, zeewier. Heel speciaal. Nog een keertje of vier gezet, steeds langer en bleef erg lekker zij het minder intens. 😊😊😊😊

Pachaimallai Estate

Tamil Nadu, Zuid-Indië, in de Anamallais bergketen. Pachaimallai betekent Groene Heuvel. Aanplant vanaf 1917. 301ha thee (ook eucalyptus en 2 ha koffie). Ligt op 4km van de stad Valparai. Maakt orthodoxe zwarte thee. Eigendom van de Tata Group.

 

Pai mu tan

Ook bekend als Balmudan of Witte Pioen (White Peony). Witte thee uit Fujian. Kleine blaadjes en botjes die in het voorjaar net voor het licht wordt en ze opengaan worden geplukt en dan in de open lucht en de zon een langdurig droogproces ondergaan. Zachte fluwelen smaak. 7 minuten laten trekken en genoeg water gebruiken, deze thee absorbeert veel water. Ongeschikt voor gebruik in een thee-ei.

Pai Mu Tan: Thee-sommelier, juni ’17, ice tea met de afschrikmethode. Rietsuikersiroop (50ml op één liter thee). Geserverd met lychee, kiwi en munt. Zéér lekker. Door de twee samen te proeven valt het verband tussen lychee en witte thee nog meer op. 😊😊😊(😊)

 

Pan-firing

Bij deze fase in het productieproces worden de theeblaadjes gedroogd in pannen tot ze de juiste smaak en vochtigheidsgraad bereiken. Deze techniek wordt ondermeer toegepast bij het maken van de Chinese Long Jing. Er bestaan verschillende soorten pannen, van eenvoudige woks tot grote fabriekspannen en ze kunnen verwarmd worden met hout of elektriciteit. Nadat de thee zijn eerste droogperiode heeft volbracht wordt een hoeveelheid theeblaadjes in de pan gedaan. De kleine electrische pannen werken met een thermostaat en zijn tamelijk gemakkelijk in gebruik maar bij de traditionele pannen op houtvuur zijn drie mensen nodig, twee met elk een pan en één die op het vuur let. De thee mag niet te heet worden of hij verbrandt, maar ook niet te koud of het proces vindt niet plaats. Een beetje theezaadolie wordt gebruikt om de blaadjes te doen glijden door de pan zodat ze niet aanbranden. Deze olie is één van de smaakbepalende factoren.

 

Pannimade Estate

Tamil Nadu, Zuid-Indië. Theedomein in de Anamallais-bergketen, in het zuidwesten ervan. De naam is een samenvoeging van “mist” en “bergen”, en het is het natste domein van Tata in de regio. Ontstaan uit het samensmelten van twee domeinen, Pannimade en Kadalaparai. 431 ha thee, 32ha koffie. Moderne installaties voor het maken van CTC, nog gemoderniseerd in 2007.

 

Panyong Congou
Ook bekend als Panyan Congou of Tanyong. Verwijst naar de stad Tanyang, in de provincie Ningde in Fujian. A bit similar to Keemun. Can be with lots of tip or more classic with bigger leaves. The name was used a lot in the 19th century when it was very popular in the West. According to the internet there is still one factory that makes it in China.

Panyong Black Golden Monkey, 7ème Tasse: Fujian. 10,5 euro voor 100 gram. 19 juli ’20, 3 gram, 200ml, 3 min, 98°C. Erg mooi aroma voor het droge blad ! Redelijk veel gouden tip, fijne naaldjes, ziet er goed uit. Nat blad, een hee