B

Bada

Menghai, Xishuangbanna, Yunnan, China. 1580 tot 2000 m. Eén van de recenter erkende theebergen van de regio. Oude theebomen in Mangmai, Zhanglang en Manpale.

Baichashan

China. Kleine theeheuvel op de Taimushan berg, waarnaar het gelijknamige theedomein genoemd is. Het domein wordt geleid door Fang Shoulong, een landbouwingenieur die tot in 2002 voor een staatstheebedrijf werkte maar dan het verwaarloosde perceel kocht. Hij werkt met personeel, niet met familie, en maakt thee op zijn manier, ondermeer met een speciale constructie om de witte thee, die van topkwaliteit is, te verwelken. Goed voor 1000kg thee per jaar, en te koop bij Postcard Teas. 6ha op tussen de 610 en 665 m hoogte. 20 tot 30 jaar oude theestruiken. Fang werkt ook voor het Centre for White Tea research in Fuding. Geen pesticides en geen kunstmest. In zijn theetuin staan luidsprekers die Boeddhistische gezangen afspelen voor de planten. Veel van zijn thee’s komen pas na vier jaar rijping op de markt. Verdeeld door Postcard Teas.

Baihao

Zie Oriental Beauty

Bai Hao Yin Zhen

Fujian, China. Witte thee. Ook bekend als White Hair Silver Needle. Ontstaan in 1796 in Fuding, maar nog met caicha. Vanaf ongeveer 1857 gemaakt met Da Bai, en tegen 1885 was dit de exclusieve cultivar voor deze thee omdat hij grotere knoppen heeft. Dit is de duurste en meest exclusieve witte thee op de markt, en China’s bekendste thee. Alleen de bovenste botjes worden gebruikt en ze moeten van de Da Bai (Large White) theebomen komen. De allerbeste zijn zo donzig dat ze op wilgekatjes lijken. Na het zetten drijven de haartjes bovenop de thee, en dat is één van tekenen dat het de echte is. De beste zijn de first flushes, geplukt rond einde maart en begin april, wanneer de eerste botten zich vormen. De thee is nooit goedkoop: er zijn tot 80.000 knoppen nodig voor één kilo. Het ideale plukmoment is in de ochtend wanneer de zon de dauwdruppels heeft doen opdrogen. Daarna wordt de oogst in ondiepe manden gelegd om onder de zon te verwelken, maar veel fabrikanten doen dat nu binnenshuis in speciaal verwarmde ruimtes om minder risico te lopen. De zacht geworden botjes worden dan gestapeld om de oxidatie in gang te zetten voor ze naar een droogoven op lage temperatuur gaan. Het aroma is tegen dan overweldigend en verleidelijk. De natuurlijke methode, in de zon, kan tot 72 uur duren, met een droogoven is de klus in vier uur geklaard, maar de thee is dan wat zwaarder en zoeter, minder helder. Er zijn twee hoofdregio’s, Zhenghe en Fuding, in het noorden en noordoosten van Fujian, alhoewel ook aangrenzende streken de thee wel eens maken, en ook Jianyang is bekend. De twee belangrijkste cultivars zijn Fuding Da Bai en Zhenghe Da Bai, genoemd naar hun regio van herkomst. Fuding is gewoonlijk lichter van kleur en minder geoxideerd, terwijl Zhenghe donkerder is en langer gestapeld heeft gelegen waardoor de thee ook meer body heeft en vaak de smaak van tofu. De thee moet gezet worden op 75 tot 80°C (85 tot 90°C als je meer extractie wil). Het aroma wordt beschreven als dat van vers gemaaid hooi, een beetje zoet, heel delicaat en wat vegetaal, heel mild en subtiel. Deze smaak wordt haoxiang genoemd en wordt bepaald door de hoeveelheid witte haartjes. Het is vooral die van Fuding die dit heeft. Hij mag tot 5 minuten trekken, langer dus dan andere witte thee, en er mag ook wat meer thee gebruikt worden dan gewoonlijk. Is het lekkerst met de gaiwan en dus redelijk veel thee op redelijk weinig water, bijvoorbeeld 4 gram op 100ml, met korte trektijden. De thee kan dan meerdere malen achter elkaar worden gezet. Klassiek gezet is drie gram op 250ml de verhouding, tenzij de fabrikant anders aanduid op de verpakking (experimenteren kan leuk zijn hier, maar wel redelijk duur…). De enige vergelijkbare thee is Bai Mu Dan die echter minder verfijnd is. De eerste werden gemaakt eind 18^de eeuw als tribute tea, eerst nog met de knoppen van wilde thee, vanaf 1885 met die van de Da Bai cultivar.  

Aged Bai Hao Yin Zhen, 2010, Hotsoup:  48,62 euro per 100 gram. Gerijpte witte thee. Fuding in Fujiang, geplukt in het vroege voorjaar van 2010. Fuding ligt op de grens tussen Fujian en Zhejiang. 10 juli ’18: 90°C, 200ml, 4 min, 2 gram. broze, zachte blaadjes met heel veel pluis, als wilgekatjes, nog erg flexibel voor zo oud te zijn, weinig aroma. Nat zijn ze zo mooi en uniform dat het wel peultjes lijken, het aroma is erg apart maar ik kan het niet thuisbrengen; De infusie heeft een prachtige lichtgouden kleur, heel intens, met een erg speicale geur. In de mond is de thee zoet, zacht, subtiel en fluwelig. Tweede zetsel: de natte blaadjes geuren kruidiger en duidelijker en de infusie is donkerder. De neus is nu minder scherp en eigenlijk leuker en ronder. Ook in de mond is de thee aangenamer en wat kruidiger, maar lijkt wat minder complex. Te herdoen… 😊😊😊(😊)

Peony White Needle, Metropolitan Tea Company: ITMA tasting, 16 maart ’19. 15 euro per 100 gram. Mooie zachte blaadjes met schakeringen tussen wit en lichtgroen, fijn behaard en donzig. 80°C, 3 minuten, 3 gram, 130ml. Het aroma is zacht en mooi en fluwelig, de kleur van de infusie is een licht strogeel. In de mond is de thee zacht zoet in een heel vriendelijke, geciviliseerde en lange manier met een mooie afdronk, een mooie fraicheur spreidt zich uit over je hele tong en maakt de thee ook fris en elegant. Tweede zetsel, 5 minuten: het aroma blijft heel vriendelijk en rond, de kleur iets dieper geel. In de mond wordt de thee romiger en heel zacht en bijzonder aangenaam. Derde zetsel, 90°C, 5 minuten: de blaadjes geuren nu naar brood en zo smaakt hij ook, leuke zachte astringentie nu, nog altijd redelijk lang en nog altijd redelijk lekker. Top-thee. Laura’s zetsel: 90°C, 15 seconden, 3 gram, 130ml. De natte blaadjes geuren uitbundig naar toast en brioche en in de mond is de smaak heel interessant, heel mooi, klein toetsje drop achteraan. Tweede zetsel, 20 seconden: meer uitdrogend in de mond. 😊😊😊(😊)

White Silver Needle, 2020, Mist Teas: Jing Ping Village, Zhenghe County, Fujian. 800m. Geoogst 15 april 2020. Cindy en familie. 70-75°C. 4 juni ’21, 5 gram, 100ml, gaiwan, 2 min, 70°C: droog, mooie blaadjes, niet veel dons. Nat zien ze eruit als een handvol natte dennenaalden, een mix van groen en donkerdere. Heel fijn floraal aroma. Goudgeel. Redelijk zoete attaque, en een fijne bijna fluwelig aandoende mondindruk. Leuke afdronk die ook wat fruit aanbrengt (wat banaan ?).  Tweede zetsel, 130 sec: wat minder delicaat, wat grassiger. Zoet en fluwelig, mar minder uitgesproken. 😊😊😊

Quicksilver Old-Growth Silver Needle White Tea, Global Tea Hut: Volgens GTH de beste witte thee die ze al hadden. Wilde oude theebomen van de Wuliang berg in Yunnan. Gemaakt door master Tsai Yizhe met oogst uit Yunnan van theebomen die een mutatie hadden die ze geschikt maakten voor witte thee. Na studies door specialisten uit Fuding en een paar jaar opleiding slaagde hij erin een beperkte serie te maken in deze stijl. Gongfu of sidehandle of bowl. 27 juli 2024, 3 gram, 85°C, glass pitcher, 200ml, 3 min: fluwelen blaadjes, redelijk groot, heel mooi. Nat blad: het zoete van hooi. Bleek goudgeel. Zacht en erg lekker, zoete afdronk, heel rond mondgevoel 😊😊😊😊

 

 

Bai Hao Wang

Guangxi. Ook bekend als White Downy. Groene lente-thee’s uit Ling Yun, vlakbij de Vietnamese grens. In de lente zijn de botten en jongste blaadjes bedekt met donzige haartjes en wordt er een klassieke silver-needle thee mee gemaakt die in de meeste gevallen meekan met die uit Fujian maar goedkoper is.

Bai Ji Guan

Of White Cockscomb. Wuyi rotsthee en één van de Si Da Ming Cong. Afkomstig uit de Bat grot van de Yin Ping Peak. Vooral sinds de jaren 80. De blaadjes van de struik zijn donker en dof, terwijl de nieuwe scheuten lichtgroen zijn en de vorm van een hanekam hebben. Een lichtere rotsthee dan de andere. De naam zou komen van een dappere haan die een baby verdedigde tegen een arend. De vader-monnik was hierdoor zo geraakt dat hij de haan begroef en op die plek groeide een nieuwe theestruik met lichtere bladeren dan normaal. De droge bladeren zijn vaak eerder gelig van kleur, en de thee is wat minder geoxideerd dan de andere Wuyi oolongs. Het is de meest zeldzame en zeer moeilijk te maken (wanneer het fout gaat worden de blaadjes snel zwart en wordt het een gewone rode thee). Niet elke theemaker durft het aan om hem te maken. Complexe, fruitige en zoet smakende thee’s. Vaak lychee, en soms ook paddestoelen. De meest unieke van de vier.

Bai Ji Guan, Thee van Sander: deel van een rots-oolong- kennismakingsset. 3 februari ’19, vijf uur in de namiddag, thuis. De droge blaadjes ruiken erg apart, een beetje peperig en complex, en ze zijn lichtbruin van kleur, een beetje als groffe blonde tabak. 95°C, 4.2 gram, 100ml gaiwan, 20 seconden. De natte blaadjes zijn een mengeling van groen en lichtbruin, het aroma is grassig en wat vegetaal maar in een heel andere richting dan een groene thee, meer richting een witte. Helder diepgele infusie. Beetje aroma’s van boter en hooi maar heel flauw, en ook de smaak is erg licht. Tweede zetsel, 25 sec: iets romiger, iets floraler, en in de afdronk komt iets redelijk complex maar ook moeilijk te vatten. Tamelijk astringent. Derde zetsel viel erg tegen. 😊😊

Bai Ji Guan: meegebracht door Pasqualinna van Teastation, 6 januari ’20, bij Stijn, oolong avond. Oogst mei 2019. 2 x geroosterd. Lichtere oxidatie. 1 minuut, 5 gram op 150ml. Mondgevoel en body zijn erg licht, in de neus en de afdronk hazelnoten (of paddestoelvocht?). Lange finish. Tweede zetsel, 2 minuten: meer astringentie, hoekig. Niet zo’n simpele thee om te zetten. Heeft nog wat geëxperimnteer nodig ?  😊😊(😊)

 

Bai Longjing

Eigenlijk een Bai Pian en geen Longjing maar lijkt er wel sterk op. Afkomstig van Anji in de provincie Zhejiang. Bestaat sinds de jaren 80. Gemaakt met een theesoort waarvan de blaadjes een witte schijn krijgen in de vroege lente en waar normaal gezien witte thee mee wordt gemaakt. 

Bai Long Xu

Yunnan. White Dragon Whiskers. Een losse bladthee en eigenlijk een witte thee van Pu’er blaadjes. Uitsluitend vroeg geplukte knop. Zoet, vaak erg fruitig qua aroma en smaak.

Bai Mao Hou

White Monkey omwille van de droge blaadjes die zouden lijken op de vingers (sommige bronnen spreken van de rugharen) van de witharige aap. Ook Baimao Hou. Groene thee uit Fujian, gemaakt met de Fu Ding Da Bai Hao cultivar die meestal gebruikt wordt voor witte thee (zie Bai Hao Yin Zhen). Wordt geplukt in de twee weken voor Qingming, in de laatste week van maart en de eerste van april. Vrij zeldzaam. Aroma en smaak doen wat denken aan witte thee.

Bai Mao Hou White Monkey, 2017, Hotsoup: 14.5 euro per 100 gram. Eerste pluk, april 2017. 28 juli ’18, 2 minuten, 75°C, 200ml Spa, 2 gram, gezet met de Kamjove. De droge bladeren geuren romig en zijn mooi donkergroen met donzige witte toppen erdoor. Nat geuren ze naar iets geroosterds bovenop iets vegetaals. De infusie is heel licht geel en geurt naar witte thee, met lichte toetsen van gekookte groenten (spinazie). Ook in de mond doet hij vooral sterk aan witte thee denken, misschien iets intenser en redelijk lang en vet in de afdronk, en met een lichte astringentie. 😊😊😊

 

 

Bai Mu Dan

Fujian, China. Witte thee. Ook bekend als Pai Mu Tan, White Peony of Witte Pioen. Ontwikkeld in de jaren 20 van vorige eeuw. Iets voller van smaak dan andere witte thee. Bij het plukken neemt men een verse bladscheut en de twee jongste bladeren ernaast en de thee zit dus een stapje lager op de ladder dan Bai Hao Yinzhen, maar het blijft een uitstekende witte thee. Bai Mu Dan kan afkomstig zijn van twee verschillende cultivars, Fuding Dai Bai in het oosten van Fujian en Zhenghe Dai Bai in het noorden. De thee die er uit voorkomt is verschillend qua stijl. Fuding is gewoonlijk lichter van kleur en minder geoxideerd, terwijl Zhenghe donkerder is en langer gestapeld heeft gelegen waardoor de thee ook meer body heeft. Indien de thee minder of geen knop heeft wordt hij shou mei of gong mei genoemd.

De thee wordt gemaakt als andere witte thee en is dus licht geoxideerd. Hij wordt lange tijd verwelkt in de zon en dan kort gestapeld om te oxideren, waarbij de enzymes van de theebladeren reageren op andere elementen om de typische smaak en het aroma te geven. De periode in de zon kan één tot drie dagen duren, en het stapelen een half tot drie uur, en dit is afhankelijk van de oogstomstandigheden en het gewenste resultaat.  De blaadjes worden dan langzaam droog gebakken voor het inpakken en versturen, maar altijd met maximale zorg om te vermijden dat de cellenstructuur van de blaadjes beschadigd wordt wat zou leiden tot vroegtijdige oxidatie en kwaliteitsverlies. Het lange proces en de risico’s eraan verbonden zijn bepalend voor de prijs. Voor de beste kwaliteit zijn knop en blad ongeveer even lang en bedekt met witte dons. Topkwaliteit heeft veel haoxiang in de smaak net zoals Bai Hao Yin Zhen, lagere kwaliteit geeft vooral florale toetsen.

De beste temperatuur voor het zetten is tussen de 70 en 80°C, het resultaat bleekgroen of goudgeel, en het aroma is fruitig en steviger dan Silver Needle, maar niet zo sterk als Shou Mei. De beste zou geuren naar pioen en fris en zacht zijn, zonder astringentie, en een beetje grassig (haoxiang). Sommigen zetten hem heter, aan 90-95°C voor meer extractie.

Pai Mu Tan, ITMA, Metropolitan Tea Company:  ITMA proefdoos. 2.5 euro per 100 gram. 16 maart ’19. 130ml, 2.5 gram, 80 °C, 2.5 mins, tasting cups. De droge blaadjes zijn geurloos, en bestaan uit een mengeling van takjes, veel gebroken blad en enkele kleinere volledige tips. Dit lijkt een eerder lage kwaliteit van Bai Mu Dan te zijn. Het aroma doet denken aan oude verloren gelegde appeltjes, een beetje zoet en een beetje stoffig. De kleur van de infusie is een tamelijk donker oranje. In de mond doet hij denken aan appelmoes. Tweede zetsel, 3 minuten. In de neus zit er nu iets van een gekonfijte citroen uit een taart die al te lang staat, in de smaak is de appel weg, en is de thee astringenter geworden. Derde zetsel, 90°C, 3 minuten. Geen aroma, de kleur van de infusie wordt opmerkelijk lichter. In de mond nog wat zoets, maar gereduceerd tot heet water met een smaakje. Wel nog met een redelijk dik mondgevoel. Laura’s beurt, 70°C, 5 minuten, 3 gram, 130ml. De kleur van de infusie is opmerkelijk lichter. Veel floraler aroma (geen appel). Mooie dikke mond, mooie afdronk, redelijk lang ook, fijne astringentie. Lekkerste zetsel zo. Tweede zetsel, 10 minuten: de kelderappeltjes zijn terug. Conclusie: ok indien goedkoop en een goede basis voor Ice Tea met een toegevoegd smaakje als perzik 😊😊(😊)

White Lullaby, White2Tea: Bai Mudan uit Yunnan, oogst 2018, geperst in een klein cakeje van 7 gram. Cadeautje bij Thee de nuchtere neef van wijn. 10 april ’20, 3.5 gram, 25 sec, 95°C; 100ml gaiwan. Nat blad: floral. Infusie: bleek strogeel. Heel licht aroma van witte bloemen, met een vleug appeltje. Heel licht, een beetje zoetapfelessig. Tweede zetsel, 25 sec: lichtzoet, fris, floraal. Derde zetsel, 30 sec: er komen vanuit het nat blad nu echt mooie bloemengeuren (pioenroos?), en ook de infusie neemt die geur aan. In de mond initieel neutraler maar het is in de finish en afdronk dat die bloemen bovenkomen. Verrassend. Volgende dag, 50 sec: aroma’s: zonder de bloemen, maar terug meer witte thee als de eerste zetsels, maar de mond is zoeter, met in de finish en afdronk wat vleugjes roos. 60 sec: hooi en droog gras, en een opvallend donkerder gele infusie. Te lang getrokken, er is een storend bittertje. 40 sec: stukje begint uit elkaar te vallen. Terug wat voller en zoeter. 45 sec, 85°C: opnieuw wat floraler. In de mond opnieuw erg mooi, 95°C was te veel, zoet en mooie florale toetsen die langer blijven hangen en zachter zijn. 40 sec: zoet en nog altijd lekker, heel dik mondgevoel. Best wel OK, en je kon de thee maar blijven zetten, maar het is mijn ding niet…😊😊😊

Bai Mu Dan AA+ White Peony 2020, Hotsoup: Hotsoup. Hu Lin dorp, Fuding, Fujian. Lente 2020. 8.95 euro voor 50 gram. 280 tot 400m boven de zeespiegel. Fu Din Da Bai Hao cultivar. 17 januari ’21, 6 minuten, 78°C, 3.5 gram, 200ml. Heel natuurlijk aroma voor het natte blad. Goudgeel. Subtiele, milde aroma’s, pioenroos na walsen. Zachte en heel subtiele thee, maar met interessante toetsen. Fris en zuiver zonder astringentie (krijgt hij wel als je hem te warm zet, niet doen dus!). aangename en eveneens subtiele afdronk (pioenroos). Tweede zetsel, idem maar 8 minuten: opmerkelijk zoeter en iets vegetaler. Zachte, subtiele afdronk. Derde zetsel, 8 mins: best nog leuk. 😊😊😊

 

 

 

Bai Mu Dan Wang

China. White Peony King. Ligt ergens tussen een Silver Needle en een White Peony, een vroege (eerste of tweede) pluk van een knop en één (klein) blad.

Bai Pian

Ook Bai Pian Lu Cha of Jade Petals Green Tea. Anji, Zhejiang, China. Half gebakken, half geroosterd. Long Jing #43 variant.

Bai Qi Lan

China. Rotsthee. Betekent ‘White Orchid’, genoemd naar de kleur van het blad. Naast de vier hoofdcultivars bevat Wuyi honderden varianten die vaak maar in kleine hoeveelheden bestaan, en maar heel zelden worden geëxporteerd. Sommigen worden gebruikt in Wuyi Da Hong Pao blends.

Bai Rui Xiang

China. Rotsthee. Betekent ‘Hundred Harmonious Fragrances’, genoemd naar het aroma van de thee. Naast de vier hoofdcultivars bevat Wuyi honderden varianten die vaak maar in kleine hoeveelheden bestaan, en maar heel zelden worden geëxporteerd. Sommigen worden gebruikt in Wuyi Da Hong Pao blends.

Bai Rui Xiang, 2020, Nannuoshan: 20 gram. Lianhua Feng, 28 april 2020, Bai Rui Xiang cultivar. ‘Brown sugar, lychee, hazelnut’. 3 keer geroosterd, laatste op 3 november 2020. 42 euro voor 100 gram. 26 juni ’23, 3 gram, glas, 100ml, 45 sec, 95°C. Warm droog blad: groot, mooi blad. Fruitig met een hazelnoot-ijskreem-roast. Nat blad; stevige roostertoets met fruitigheid. Bleekbruin. Mooie molligheid met een lichte toets van astringentie. Romig. Aromatisch geen schreeuwer alhoewel er een leuke afdronk is waarbij ondermeer die romigheid lang blijft hangen. Tweede zetsel, 60 sec: heeft een onmiddellijke smakelijkheid die direct naar de neus lijkt te stijgen en daar blijft hangen. Niet zoet, is daar te astringent voor ook. Derde zetsel, zeker in de neus die opvallende romigheid. Derde zetsel, geen heel uitgeproken smaken meer, maar een heel mooi en romig mondgevoel dat de moeite blijft !  😊😊😊(😊)

Bai Sha Lu

Taiwan. Bekendste groene thee van het eiland Hainan in de Zuid-Chinese zee (de kleinste Chinese provincie). Omdat de lente hier het eerst begint wordt de thee al in februari geoogst en is dit de vroegst geoogste Chinese thee. De thee is gehakt en komt van zeer malse knoppen en bladeren. Hij wordt eerst gestoomd en dan pas gewokt, heel ongewoon voor Chinese thee.

Bai Sha Lu, Hotsoup: 4.75 euro per 50 gram, 31 maart 2018. Geoogst in februari (eerste oogst).  29 april ’18: droog, een heel aangename en zoete geur, de blaadjes zijn mat grijsgroen. Goudgele infusie. De natte blaadjes geuren naar geroosterd graan. Het aroma van de thee is een beetje zoet en een beetje geroosterd. De smaak is eveneens zoet en heel leuk, met een heel mooie lichte astringente toets die hier significant bijdraagt tot de smaakbeleving. Het tweede treksel is bleek goudgeel, met dezelfde geroosterde aroma’s, maar de thee is wat zachter en ronder. 1 mei 2018: coldbrew, een nachtje trekken, 12 gram op 1 liter. Troebel en groen en wat stroperig. Geurt en smaakt naar groene asperges. 😊😊😊

 

Bai She Xiang

China. Rotsthee. Betekent ‘White Musk’, genoemd naar het aroma van de thee. Naast de vier hoofdcultivars bevat Wuyi honderden varianten die vaak maar in kleine hoeveelheden bestaan, en maar heel zelden worden geëxporteerd. Sommigen worden gebruikt in Wuyi Da Hong Pao blends.

Bai Shi Xi

Provincie Hunan, regio Anhua. Traditionele tegelthee, vaak met een rokerige smaak door het gebruik van het lokale dennehout als warmtebron in het begin van het maakproces. Meestal is de smaak een combinatie van het aardse van een Fu thee en het rokerige.

Bai Ya Qi Lan

China. ‘White Bud Remarkable Orchid’. Oolong uit het zuiden van Fujian, van de Daqin berg in Pinghe. Rijke, volle en eerder fruitige oolong.

Bai Ye

China. Cultivar. Fenghuang (Phoenix Mountain) regio, en daar één van de eerst bottende. Hoge opbrengst, betrouwbaar en makkelijk. Vooral voor oolong. Perzik is typisch.  

Baked oolong

Taiwan. Voor het maken van Baked oolong worden de ballen thee (zie ball oolong ) eerst verhit zodat ze extra oxideren. Daarna wordt de thee gebakken in ovens waardoor een wat zoetig karakter ontstaat dat doet denken aan karamel, specerijen of een zachte pu-erh. De theemaker kan door de frequentie en de lengte van het bakken zelf het eindresultaat beïnvloeden en er zijn dus grote verschillen tussen gebakken oolongs, maar ze zijn bijzonder goed als digestief na het avondmaal omdat de caffeïnes bij het bakken grotendeels verdwijnen.

Balhyocha

Zuid-Korea. Eigen aan Korea en een thee die zowel met gele, zwarte als oolong thee bepaalde dingen gemeen heeft. Er bestaat veel onduidelijkheid rond deze thee, vooral omdat er veel verwarrng is met met hwangcha. Zelfs in Korea lijkt er geen eenduidige beschrijving te zijn die de twee uit elkaar houdt. Het proces lijkt op dat van gele thee (verwelken, rollen, ophopen, drogen) en dat is gewoonlijk ook de kleur van de thee, maar toch is het dat niet helemaal. In Korea zou de naam bu-bun balhyocha vaak gebruikt worden, en bu-bun betekent deels, en balhyo gefermenteerd. Er is grote verwarring met hwangcha en de benaming wordt vaak door elkaar gebruikt, maar balhyocha zou meer geoxideerd zijn dan hwangcha. Het kan echter ook zijn dat balhyocha slaat op elk type van geoxideerde thee, en dus inclusief hwangcha. Will Battle zwijgt over het onderwerp in zijn thee-encyclopedie. Ik nodig iedereen die meer weet over dit onderwerp me te mailen.

Ball oolong

80% van alle oolong uit Taiwan is van dit type dat de beste punten van groene en zwarte thee lijkt te verenigen. Hierbij wordt de thee op een bepaald moment door geschoolde vaklui ingepakt in grote doeken in de vorm van een bal. Dit proces wordt een aantal keer herhaald tot het theeblad is vervormd tot een soort bolletje, en tussenin wordt de thee verhit. Des te jonger de blaadjes zijn en des te vroeger ze geplukt, des te meer er chemische componenten vrijkomen die de smaak en het aroma gaan bepalen. Des te compacter het eindresultaat is, des te langer het die eigenschappen zal weten vast te houden. Deze twee aspecten bepalen de eindprijs. Sommige worden ook gebakken, sommige niet. De oorsprong van dit type oolongs ligt in Nantou. Jade oolong en Tung Ting oolong zijn beide ball oolongs.

Bamonpookri

Een First Flush Assam die lijkt op eerste-pluk Darjeeling. Groenbruine blaadjes. Sterke frisse smaak. Goede ontbijtthee waar eventueel een beetje melk bij mag (volgens sommige bronnen). Werd al in de 19^de eeuw geimporteerd in Europa.

Bancha

Japan. Groene thee. Goed voor een derde van de productie in Japan. Later geplukt dan Sencha, op het einde van de zomer en het begin van de herfst, maar de thee kan ook vroeger geplukt zijn en te slecht van kwaliteit zijn om in aanmerking te komen als sencha. De bladeren zijn groter en grover en meer vezelachtig, en de steeltjes worden ook gebruikt. De bewerking is dezelfde als bij Sencha, en de smaak is in dezelfde richting als sencha maar bitterder. Meestal is de thee wat meer amberkleurig.

Bancha Masuda, Nio Teas: Makinohara, Shizuoka. Masuda-en boerderij, actief sinds 1870. Tweede of derde oogst, lagere bladeren. Weinig caffeine, veel ijzer. 8 november ’20, 95°C, 175ml, 5 gram, 35 secs: nat blad heeft een aardig aroma, helemaal niet sencha, iets zoeter; opmerkelijk aroma, maïs, gebakken rijst. In de mond complex voor een bancha, de smaak verwijst naar takjes en bladeren ook, buitenlucht in de winter, Tweede zetsel: lekker. Eenvoudiger maar lekker, leuk afdronkje, een aardige echo zelfs. Plezierig theetje. 😊😊😊

 

Bangladesh

56.846ha thee. De geschiedenis van thee in Bangladesh begint in 1840 wanneer de East India Company thee aanplant in Chittagong, maar daarvoor was de regio al de terminus van de Tea Horse Road die thee vanuit Yunnan bracht. Exploitatie op commerciële schaal begon pas in 1857 op het Mulnicherra landgoed in Sylhet. Na een lange periode van belangrijke export gaat vandaag bijna de volledige productie naar eigen gebruik. 99% van de productie is erg sterke CTC thee waarbij cuppage belangrijker is dan kwaliteit (cuppage is de hoeveelheid thee die kan worden gezet met een bepaalde hoeveelheid blad en is erg belangrijk in armere landen). In Bangladesh heeft men ook de gewoonte om thee te zetten met melk en een royale hoeveelheid suiker en de thee moet sterk genoeg zijn hiervoor. De twee belangrijkste gebieden zijn Sylhet (hoofdstad Jalalabad) in het noordoosten (lijkt wat op die van Cachar) en Chittagong, rond de gelijknamige havenstad, meer naar het zuiden, en grenzend aan Mizoram in Indië (bijna identiek aan de andere). Eén van de beste thee’s hier komt uit het aan Darjeeling grenzende Panchagarh, van de Kazi and Kazi theetuin in Tetulia, een in 2000 opgerichte heel sterk op export gerichte theetuin waarvan de kwaliteit overeenkomt met die van Indië, volledig biologisch, onder de naam Teatulia.

Bangwei

China, Yunnan. Lancang, juist ten oosten van de rivier, in het noordoosten van Pu’Er, aan de grens met Mengku. Bekend voor zijn zeer oude theebomen. Al sinds het einde van de Qing dynastie belangrijk voor thee. Hoogtes tussen de 1900 en de 2300m, met een zeer geschikte ondergrond. Mengeling van zeer oude wilde theebomen, half gecultiveerde en erg oude plantages. Hier zou de oudste theeboom staan die half wild en half gecultiveerd is, en hij is zo’n 1000 jaar oud. 

Banpen

Dorp dat officieel op de Hekai thee-berg in Xishuangbanna ligt, maar eigenlijk eerder op de berg Bulang ligt, twee, drie kilometer van Lao Banzhang. Aan de ingang van Lao Banzhang, Tussen Menghun en Bulang. Thuis van de Lahu. Ook bekend als Bangpen. 130 ha. 1700 m hoogte. Fruitiger en wat zoeter dan Bulang alhoewel de oude bomen vlakbij Leo Banzhang veel van deze weg hebben. Goed alternatief, dus maar ondertussen ook al duur geworden.

Ban Tian Yao

China. Wuyishan. ‘Waist halfway to the sky’ of ‘Belt of Heaven’. De naam komt van de oerstruiken van deze variant die halfweg een kloof groeien. Redelijk zeldzame berg-oolong, ook bekend als de vijfde Si Da Ming Cong. 

Bao Ji Tea Farm

Taiwan. Geleid door Mr Gu Chengqian, 4^de generatie theeboer, °1969, gespecialiseerd in Eastern Beauty. Hakka. Geholpen door zoon Gu Yiping, °1992. Tussen 2000 en 2006 kocht ze vier theetuinen aan die voor Eastern Beauty gebruikt worden. Maken groene thee in april, Eastern Beauty van mei tot augustus en rode thee op het einde van het seizoen. Maakt vijf verschillende kwaliteiten voor zijn Eastern Beauty, afhankelijk van de mate van aantasting door de insecten (die het gewenste effect in gang zetten) en betaald dus niet per kg maar per dag om zijn oogsters toe te laten fijner te plukken.

Baoshan

Yunnan. Eén van de vier theeregio’s in Yunnan, tegen de grens met Myanmar in het westen. De thee’s kunnen bitter en sterk zijn. De thee’s zijn eerder licht van kleur, tussen groen en geel. Zeker niet de bekendste.

Bao Zhong

zie Pouchong

Basket-firing

Etappe in het productieproces van groene thee, waarbij een kleine hoeveelheid vers geplukte thee in een rechtopstaande mand uit bamboe of riet wordt gelegd. De mand lijkt wat op een zandloper en het bovenste gedeelte lijkt op een grote conische hoed met een wijde rand. Na het eerste en vroegste droogproces gaat de thee in de “hoed” en de hele mand wordt dan boven een kolenvuurtje geplaatst, heet genoeg om de thee te drogen maar niet zo heet dat het de hoed beschadigd. Na een minuutje wordt de hoed weggenomen boven het vuur en tikt de theemeester tegen de rand om de theeblaadjes te doen rondspringen, waarna de het hele proces zich een aantal keren herhaald (15 tot 20 minuten). Wanneer de maker vindt dat zijn thee droog genoeg is wordt hij uit de mand gehaald en over de grond gespreid om te rusten en te drogen.

Batabatacha

Japan. Gefermenteerde thee uit de prefectuur Toyama. Fermentatie op basis van fungi. Eerst gestoomd, dan gerold en dan in dozen gestoken om te fermenteren en uiteindelijk gedroogd. Vooral op huwelijken en begrafenissen, en meestal wordt de thee opgeklopt tot hij schuimt. Nogal een aardse smaak.

Ba Xian

China. Cultivar. De naam betekent 8 Onsterfelijken en slaat op 8 theebomen die ooit de laatste van deze variant waren. Deze cultivar komt oorspronkelijk uit Zhao An in Fujian en werd in de jaren 80 aangeplant in de lager gelegen gebieden van de Wuyi bergen en de Fenghuangshan in Guangdong. Zeer sterk geurende cultivar, passiefruit, citrus maar altijd subtiel met lang blijvende tannines. In Fenhuangshan oorspronkelijk aangeplant in het dorp Ya Hou, waar nu de oudste theebomen staan. Een van de latere varianten die vaak pas 15 of 20 dagen na de vroegste begint te botten.  Citrus en orchidee. 

Bei Dou First Generation

China, Wuyi bergen. Voor puristen is de enige echte Da Hong Pao die van de originele zes struiken. Deze zou er het dichtste bij komen. Het zijn de struiken die voortkomen uit de allereerste loten die in de jaren 50 van de moederstruiken genomen werden, en de enige waarvan we weten dat ze maar één stap van de zes verwijderd zijn. Het was de wetenschapper Yao Yue Ming die in de vijftiger jaren de opdracht kreeg om loten van de zes moederstruiken te telen en te analyseren. De culturele revolutie legde alles lam maar in de jaren 80 bracht hij een theetuin tot stand op de Beidou berg met loten van die struiken. Tot welke hoogte hij ingreep in de selectie en ze beïnvloedde kunnen we vandaag niet meer zeggen, maar het staat wel vast dat ze heel dicht bij de oorspronkelijke Da Hong Pao staan. 

N°57 Da Hong Pao Beidou 1st grade, Teastation: Teastation proefpakket, 21 euro, vier oolongs. Pakje van 8.3 gram. Geoogst 12 mei 2019 in Tianxin Yan in Wuyishan. Medium roast, 2x. Tianxin Yan ligt aan de oostkant van Jiu Long Ke waar de DHP moederstruiken groeien. De beidou struiken komen rechtstreeks voort uit loten van die eerste struiken en ze staan bekend als Beidou (North Star) N°1. Master Chen was één van de teafarmers die een stekje kreeg van de moederstruiken. Vandaag is het kleindochter Cindy die de traditie verder zet. Rood pakje. 14 maart ’20, 88°C, 100ml, 4 gram, 60 sec: zeer complexe tegelijk ingehouden neus voor het natte blad, met een paar erg mooie elementen. Caramelbruine infusie. Prachtige neus, met een grote complexiteit, heel lichte en fijne roostertoetsen, gedroogd fruit en heel floraal. In de mond mooie mineraliteit, zachte roostertoets, licht korrelige mondindruk, grote complexiteit in een diepe versmoltenheid. Zeer lekker, en zeer verschillend van wat bij ons vaak als DHP verkocht wordt. Tweede zetsel, 70 sec: de natte bladeren geuren nu nog mooier en ook wat betreft de infusie is hier het aroma nog mooier, complexer en grootser. Zeer lekker, erg lange afdronk. Er komen ook smaakjes en geuren als koffie, caramel etc naar boven. Derde zetsel, 80 sec: een meer versloten neus, minder floraal en meer fruitig (gedroogd fruit). Nog steeds lekker in de mond, steeds mooiere afdronk. 90 sec: warme, gezellige fruitige geur. Ook in de mond nog erg aangenaam. 😊😊😊😊(😊) 15 maart ’20, gaiwan, 95°C, 3 gram, 100ml, 10 sec: erg complexe neus voor het natte blad, floraal en fruitig, heel evenwichtig geroosterd. Mocht iets langer trekken, de mond is wat flauw (of 3 gram is wat weinig). 30 sec: complex en versmolten voor het blad, maar nu is het de infusie die zo mooi ruikt. Wat een prachtige schakering van complexe smaken in de mond. 😊😊😊😊(😊)

 

Beipu

Vallei in het noordwesten van Taiwan, Hsinchu county. Woonplaats van de Hakka. Eén van de oudere theeregio’s van het eiland, met rijke landbouwgrond en veel mist, maar ook met veel insecten. Oorsprongsgebied voor Eastern Beauty thee, de oolong die zoet wordt door de beten van de lokale sprinkhaan. Ontdekt door een lokale theeboer tijdens de Qing dynastie die de thee verkocht aan de handelaar John Dodd die hem beroemd maakt als Champagne Oolong.  Via Queen Elizabeth II die de thee bijzonder apprecieerde beroemd geworden.

Benifuki

Japan. Cultivar bestemd voor oolong en zwarte thee. Geregistreerd in 1993 als nummer #44 en een kruising van twee bestaande cultivars, één een camilla sinensis uit Darjeeling (Makura Cd86), de andere een camilla assamica (Benihomare). Goed resistent tegen ziektes en productiever dan Yabukita, maar liefst geen al te strenge winters. Na een studie uit 1999 die aanwees dat Benifuki zeer goed zou zijn tegen allergieën van de luchtwegen werd de cultivar populairder, maar uitsluitend om er groene thee mee te maken (deze eigenschappen verdwijnen door oxydatie). De cultivar is hierdoor veel meer aangeplant dan de andere cultivars voor wakoucha. Wordt een paar dagen later geoogst dan Yabukita maar 7 tot 9 dagen vroeger dan Benihikari.

Takachiho Black Benifuki, Hotsoup: Takachiho, een stad in het noordwesten van Miyazaki, Kyushu. Half mei geplukt. 350 m hoogte, thhetuin in de heuvels. Grote temperatuurverschillen tussen dag en nacht. Hotsoup, 19.75 euro per 50gram. Theesommeliercursus. 90°C, Kyusu methode. Droog: lange, dunne blaadjes, heel zwart met een klein beetje groen, en een frisse, florale geur. Infusie is geel en geurt en smaakt naar meiklokjes en kippebouillon, mooi rond en met een frisse finish. Nat met lange blaadjes, bruin, en geurend naar vlees en keuken en muffe meiklokjes. 😊😊😊 7 april ’18: infusie is eerder oranje dan rood; mooi aroma met een mengeling van fruit en cacao (licht); in de mond kippebouillon en bloemen, mooi rond; niet ok met melk (te dun); 18 april 80°C, 80 sec; erg mooi aroma, vooral caco en bloemen; in de mond licht en lekker, erg fijn, een echt lekkere thee 😊😊😊 16 augustus ’19: restje: nog steeds lekkere mengeling van bloemen en iets zoets als cacao. Mooi lang ook.

Takachiho Black Benifuki, 2018, Hotsoup: Mei 2018. 11.56 euro. Takachiho, in het noord-westen van Miyazaki, Kyushu Japan. Deze thee is half mei 2018 geplukt. Vergeten pakje, dus ongeopend 2 januari 2022, 3 min, 98°C, 3 gram, 150ml, kyusu. Zeer lekkere, fijne en elegante neus. Bloemen en iets van fruit. Mooi, redelijk groot blad. Koperrood en helder. Zeer lekkere wakocha aroma’s, steenfruit en bloemen. Zacht en lekker, eerder ingetogen (dat is wel de leeftijd denk ik). Lange en mooie afdronk. Beetje korrelige astringentie. 😊😊😊(😊)

Miyazaki handplucked Benifuuki 2014, Yutaka Tee: Miyazaki Teafarm, Gokase. Benifuki. 600-700m hoogte, geoogst september 2014. Gereleased na 4 jaar opslag in een speciale plaats. 30 euro voor 100 gram. Het droge blad geurt uitbundig naar rozen en fruit. Grote blaadjes, gerold, erg mooi, een groen-grijs en een beetje bruin. Het natte blad heeft een wat aparte geur die wat wegglipt maar die heel positief is, met vooral bloemen, maar met een toets van citrus in de achtergrond, en zelfs wanneer afgekoeld blijft dit hangen. De infusie is helder en roodbruin, hier ook is de geur moeilijk te definiëren maar erg positief. In de mond heel floraal, redelijk diep en met een mooi complexiteit. Mist wel helderheid. 😊😊😊5 februari ’21, echt wel een apart geurtje voor het natte blad, wel leuk. Zacht, licht chocolaté, best wel aangenaam, maar heel sotto voce voor een wakoucha. Apart 😊😊😊

Benifuki Wakocha Black Tea, 2018, The TeaCrane:40 gram, 14$. 37 euro voor 100gram. Goed tot januari 2011. Benifuki cultivar. Landgoed Tsukigase in Nara. Fumiaki Iwata is de maker. 17-18 mei 2018, 12 tot 13 jaar oude theestruiken. Blend van drie theetuinen: Iguchi Yama (20a, 230m, NW gericht), Yama no shita danchi (5s, 250m, Z gericht), Miyayama (8a, 300m, ZO gericht, steile helling), de laatste ligt op de berg. Zand en klei. Eén oogst per jaar. Droog: een houtig en strak aroma met een vlezige toets, steeltjes, mooie grijsgroene blaadjes met een paar lichtbruine. 5 gram, 125ml, 98°C, 60 sec, tasting cups, 1 juni 2019. De natte blaadjes en de lege cup geuren erg houtig, met toetsen van fruit. Tussen de bronsgroene blaadjes zitten ook meer roodachtige. Start erg vlezig in de mond maar de heel sterk aanwezige astringentie duwt alles wat weg, de thee blijft wat houtig, een beetje assam-like. Met 1 proeflepel halfvolle melk, bijna gelijk aan de benihomare maar iets houtiger, meer assam-like, wel mooi complex. 😊😊😊(😊)

Chiran Benifuki First Flush Black Tea, 2020, Thés du Japon: Chiran, Minami-kyushu, Kagoshima. 2 mei 2020. 8.63 euro per 100 gram. 11 November 2021, zakje uit een proefdoos, 100°C, 3 mins, ong 150ml. Erg mooie heldere rode kleur, een echte rode thee. Heerlijk kruidige aroma’s. Erg lekkere smaken (vooral kruiden) en een mooie afdronk. Lichte astringentie die helemaal niet stoort. Volgens de leverancier geschikt voor melk, maar dat viel wat tegen, ik heb er daarvoor al betere gehad? 😊😊😊(😊) 

Wakocha, Sakaguchi-en, GJ Tea Marathon: 15 uur verwelking in een door hem ontworpen machine. Na het rollen om de oxydatie in gang te zetten gaan ze een uur tot twee uur een droogmachine in. Benifuki first flush, geoogst 25 april (een week vroeger dan anders). Bio. 13 november ’21, 5 gram, 300ml, 3 mins, 100°C. Droog blad, veel meer floraal dan kruidig, en nogal ongewoon. Nat blad, heel complex, erg mooi, fijn en fris, duidellijke fruittoetsen en nog meer voor de infusie. Koperrode infusie. De smaak is niet heel overweldigend, nogal elegant, maar fris en fruitig. 😊😊😊 

Benihikari

Japan. #28 cultivar uit 1960, ontdekt in Makurazaki in Kagoshima. De moeder is een Benikaori (assam) bestuifd met zaad van een lokale Kagoshima variant en dan gekruisd met Makure Cn1, van oorsprong Chinees. Zeer geschikt voor zwarte thee en oolong. Late variant maar hoge opbrengst. Grote lichtgroene blaadjes.

Black Tea from Iwata Benihikari First Flush 2019, Thes du Japon:  Geoogst 9 mei 2019. Iwata city, Shizuoka. 11.76 euro per 50 gram. Geen pesticides. 1 September 2019, 98°C, 3 gram, 2 min, 150 ml, kyusu, een fruit dag, 10° kouder dan gisteren. De droge bladeren zijn groot en compleet, donker met wat tip, en nogal wat steeltjes. Het natte blad heeft een rijke en kruidige geur, erg mooi, heel verleidelijk en erg exotisch. De meeste zijn een donkerbruin groen, sommige echt donkergroen. De infusie is schitterend, echt oranje, heel mooi. Fijne thee met niet zoveel body maar rijk en absoluut heerlijk, wel niet zo erg complex (vond ik toen…). Redelijk kort. Erg toegankelijke, good uitziende en smakende thee, elegant, misschien een beetje dun ? Opnieuw gezet met 3 minuten, rijk, maar minder opulent. Tweede zetsel, vooral kaneel, absoluut de moeite, goeie structuur, lekker 😊😊😊(😊) 29 januari, gewone theepot, 3 min, 3 gram, 98°C, 150ml. Droog blad opgewarmd heeft een complex, intrigerend en veelbelovend aroma. Nat blad: appel, nog een ander fruit, bloemen. Infusie geurt heerlijk complex en fris. Licht en erg helder in de mond, mooie structuur, erg lekkere evolutie, medium lang. Zeer leker, verraste me, maar niet zo makkelijk te duiden. Tweede zetsel verraste me door veel floraler te zijn. Opnieuw 😊😊😊(😊)

Black tea from Iwata Benihikari second flush 2019,  Thés du Japon: 13.33 USD voor 50 gram, plus 5.45 importtaks. Geoogst 23 juni 2019. 28 februari 2020, 3 gram, 3 mins, 98°C, 150ml. Mooi donkergekleurd nogal blinkend droog blad. In de opgewarmde kyusu een heel rijk aroma met inderdaad veel camphor. Voor het natte blad een zeer compacte maar rijke geur die moeilijk vast te pinnen is. Roodbruin gekleurde infusie met een oranje schijn. Zeer rijk aroma vor de infusie met fruit en iets dat je kan beschrijven als kamfer. Fris en licht in de mond, lichte astringentie, heel mooi fruit, niet zwaar, mooie complexiteit. In de nasmaak komt iets als perzik op en wanneer de thee afkoelt komt die meer naar voren. Ook de kamfer kwam naar boven, maar pas wanneer de thee was afgekoelt en ik grote slokken nam: vreemd. Heel aardige thee. Tweede brouwsel: fruit is nu duidelijker in de neus, en minder duidelijk in de mond. Heel mooie nasmaak met eerst perzik en dan kamfer. Lichte maar heel aangename zwarte thee. 😊😊😊(😊) 29 januari 2021, klassieke theepot, 3 gram, 3 min, 150ml, 98°C. Nat blad, een zeer versmolten aroma, vooral kruidig. Roodbruine infusie. Infusie geurt heel verwarmend, rijk, heel versmolten. Start met fruit, mooi fruit, mooi vol, geen astringentie, met naast het fruit iets kruidigs naar het einde toe en in de afdronk. Heel leuk hoe die perzik (?) opspringt in het midden ! Tweede zetsel: iets minder duidelijk maar echt hartverwarmend.

Benihikari, first flush, 2018, Kuma Tea Gardens: Geoogst 27 mei 2018, Yame, Fukuoka, als een micro batch (30 kg). Mountain grown. 3e generatie, en nu geleid door Kazumi Nakatani, een tea instructor, die met de ogsten van haar neven en ooms werkt. 20 gram, 8 dollar. Einde zomer 2019. Het natte blad is uniform bruin en een beetje musty. Het aroma van de infusie intrigeert, wat zoet met hinten van kaneel en een tik citrus. De smaak zit in dezelfde lijn, geen astringentie en met een intrigerende finish. Heel aparte wakoucha, heel geparfumeerd. De hand van een vrouw ? 30 januari ’21, 3 minuten, 3 gram, 150ml, 98°C. Nat blad geurt heel floraal en geparfumeerd en een beetje musty. Oranje-roodbruine infusie. Zeer mooi aroma voor de infusie, heel versmolten, specerijen, parfum. Lichte astringentie, redelijk gesloten in de mond, opnieuw zeer versmolten. Smaak glipt wat weg. Voorbij ? 😊😊(😊)

Shibamoto Benihikari, 2018, Yutaka Tea: van de theeboerderij Shibamoto in Makinohara, Shizuoka. Handgerolt. 200m hoogte, mei 2018, 1st flush. Organisch. 48.67 euro per 100 gram. Toshifumi Shibamoto, °1986, een kamairicha specialist die een opleiding volgde bij Miyazaki Sabou om oolong en zwarte thee te kunnen maken na twee jaar studies in Nishiusuki op de Issin-en boerderij om er de kamairicha-stijl onder de knie te krijgen. Hij is de derde generatie op de boerderij. Augustus 2019: erg grote bladeren, heel volledig. Handgerold. De natte bladeren leveren een opmerkelijk complexe geur van specerijen en kruiden (en vis?), een beetje als een complete keuken in actie. Erg grote bladeren, heel volledig, en incl de steel. De kleur varieert van lichtbruin tot groen, redelijk lichte oxydatie. Ongewone kleur voor een wakoucha, donkergeel, een beetje als honing. De geur is zo complex dat hij moeilijk te beschrijven is, maar zaken als versgebakkenbrood, noten, hooi en gedroogd fruit schieten te binnen. Rijke en zachte thee met een zoete honingtoets die ook doet denken aan een first flush darjeeling. Lange finish. Tweede brouwsel is zacht, heel mooi wegdrinkend, dik mondgevoel. Lange finish. Raakpunten met kamairicha. Eerder ongewone wakoucha. 😊😊😊

Benihomare

Japan. Cultivar voor zwarte thee. Ontdekt rond 1942 tussen een reeks theestruiken die afstamden van Assamica zaden die Motokichi Tada uit Calcutta had meegebracht om te zien of ze beter geschikt waren dan de Japanse soorten voor de productie van zwarte thee. De Benihomare was één van de resultaten en bleek zeer geschikt voor zwarte thee. In 1953 werd hij als één van de eersten geregistreerd onder het nieuwe Japanse systeem voor nieuwe cultivars. Tussen 1955 en 1971 boomde de productie van zwarte thee en de cultivar werd breed aangeplant in nieuw aangelegde theetuinen. Toen in 1971 de import van zwarte thee werd geliberaliseerd kreeg de vraag klappen en veel theetuinen werden opnieuw gerooid en aangeplant met groene cultivars. Recent stijgt de populariteit van zwarte Japanse thee terug wat. De blaadjes zijn redelijk groot, als een Assamica, en de cultivar schiet in de lente tamelijk laat in gang. Hij is niet bekend voor zijn grote productiviteit. 

Benihomare Wakocha Black Tea, 2018, The TeaCrane: 40 gram. 14$. 37 euro per 100gram. Goed tot januari 2021. Bio. Landgoed in Tsukigase, Nara. Geoogst op 21 mei 2018. 13 jaar oude struiken in de Iguchi Yama theetuin, 10 are groot op 230m hoogte. Zand en klei, noord-west orientatie op een westelijk uitkijkende helling, omringd door bos. De blaadjes werden niet te lang verwelkt om de assamica bitterheid te vermijden. Droog: zeer vlezig aroma, zeer fruitig ook, opulent; blaadjes grijsgroen, redelijk groot en mooi, bruine steeltjes. 5 gram, 125ml, 98°C, 60 sec, tasting cups, 1 juni 2019. Natte blaadjes en de lege cup: zeer floraal aroma, de natte blaadjes zijn zeer mooi uniform bruin à bronsgroen. De smaak is vlezig, zacht en rond, met een klein wolkje astringentie helemaal achteraan, bijna als een nagedachte. Heel evenwichtige en toegankelijke thee, maar nogal kort. Met 1 proeflepel halfvolle melk: delicieus, zacht en lang en overheerlijk. 😊😊😊😊

Black tea from Kameyama Benihomare first flush 2019, Thés du Japon:  12.85 euro voor 25 gram, plus 5.45 importtaksen. Henboji, in Kameyama in de prefectuur Mie en niet ver van Yokkaichi was één van de gebieden waar in de jaren 30 werd geëxperimenteerd met nieuwe cultivars waaronder Benihomare, toen nog bekend als C8. Na de oorlog werd de omgeving bekend voor de kwaliteit van zijn zwarte thee. Met deze thee probeert men de successen van toen opnieuw tot leven te wekken. 8 maart ’20: droog, donkere blaadjes met een beetje lichte ertussen, mooi materiaal. De natte blaadjes geuren naar klassieke zwarte thee, erg houtig, maar met vleugen fruit. Ze zijn versnipperd maar er zijn ook een paar volledige exemplaren die tamelijk groot zijn. Oranje kleurige infusie, met een tint rood. Stevig aroma van zwarte thee. Erg mooie mond, klassiek maar zonder astringentie (wel wat korrelig), mooie nadronk opnieuw met dat hout en wat van dat fruit (grapefruit). Mooie thee. Tweede zetsel, zelfde parameters: zachter en zoeter, met minder van het wat harde van het eerste zetsel. Zeer aangenaam, met een erg mooie afdronk. 😊😊😊😊

Black Tea from Fuji Benihomare first flush, 2020, Thés du Japon: 9.8 euro voor 50 gram. Geplukt 14 mei 2020. Imamiya, Fuji, Shizuoka. 3 gram, 2020, 150ml, 180 sec, 100°C. Gefragementeerd en naar koekjes ruikend blad. 5 juni 2021, 4 mins, 150ml, 3 gram, 98°C. Geen heel uitgeproken aroma’s, nogal klassieke zwarte thee aroma’s met een kruidige toets (natte blad). Roodbruine infusie. Beetje peperig. Eerder ingehouden smaken, duidelijke astringentie. Tweede zetsel, 3 minuten: zachter en tegelijk viel dat peperige wat meer op, zeker helemaal achteraan. Viel me wat tegen end us op 6 jui opnieuw gezet. Iets korte, 3 minuten, en duidelijk minder astringent, maar zacht en met weinig expressie. Wolkje melk aan toegevoegd en dan alleraardigst… 😊😊😊

 

Benikaore

Japan. Cultivar uit 1960, ontwikkeld voor de productie van zwarte thee uit Assamica struiken. Vandaag veel gebruikt voor Hojicha. 

Benitsukuba

Japan. Cultivar die in 1958 werd ontdekt in Ibaraki en alleen daar voorkomt. Wordt gebruikt voor het maken van wakoucha, maar is zeldzaam.

Kimura Black tea Benitsukuba, Kimura Teafarm, Ibaraki, Yutaka Tee: Thee van de Kimura teafarm in Sashami, Ibaraki, in het noorden van Tokyo. Geplukt mei 2017, first flush, op een hoogte van 50m. 50 gr, goed tot 12.2021. 20 euro voor 100 gram. Zeer beperkte productie. Benitsukuba is een cultivar die in 1958 in Ibaraki werd geregistreerd. Mr Kimura maakt elk jaar een beetje Wakoucha ermee. 17 augustus ’19, 3 gram, 2 mins, 98°C, 150ml, kyusu. De droge blaadjes geuren sterk naar chocolade met een hint van eucalyptus. Donker, hooggeoxideerd blad, heel volledig, heel mooi bladmateriaal. De droge blaadjes geuren naar chocolade maar ook naar pu’er-fermentatie. De infusie is koperrood. De infusie heeft duidelijke hints van chocolade, een rondzwevende zoetheid die nooit echt doorbreekt en dan die pu’er tonen. Wanneer de thee afkoelt verdwijnen die uit het aroma om te worden vervangen door de chocolade-tonen en ook in de smaak gebeurt dat, eerst vooral in de finish en dan als hij koelt ook meer vooraan. Ik was niet zo gek van de eerste slokken, hij heeft wat tijd nodig, en op het einde is de finish echt cacao en mooi. Interessante thee om te bespreken, maar is hier spraken van onvrijwillige fermentatie in het proces ? De tweede infusie bracht terug overheersende fermentatietonen. 😊😊😊 7 februari ’21, 95°C, 150ml, kyusu, 3 min, 3 gram. Chocolade blijft de factor voor de droge blaadjes en de natte, en die storende puer tonen zijn zo goed als weg, alleen in het natte blad hangen ze nog wat rond. In de mond een echt heerlijke thee vol tinten van chocolade, misschien een beetje eenzijdig en niet erg complex, maar erg lekker: chocomelk light. 

Black Tea from Sashima Benitsukuba first flush 2021, Thés du Japon: Geplukt 13 mei 2021. Yamazaki, Sakai town, Ibaraki. 10.78 euro voor 50 gram excl importtaks. Cultivar uit 1958, ontwikkeld in Tsukuba in Ibaraki (de zwarte van Tsukuba). Ontwikkeld uit locale zairai, maar nooit een groot succes. 12 December 2021, 150ml, 3 gram, 5 min, kyusu, 99°C. Mahoniebruine infusie. Nat blad heeft een complex en fruitig aroma, de infusie geurt naar vanille, room en caramel. Ondanks de 5 minuten trektijd absoluut niet astringent maar rond en zacht. Aroma van specerijen met vanille achteraan. Zeer lekker, heel mondvullend en breed. Tweede zetsel is lekker maar zeer zacht, had misschien meer dan 5 minuten moeten hebben. 😊😊😊(😊)

 

 

Benshan

China. Type gele klei, afkomstig van de Huanglong berg, waarmee theepotten worden gemaakt. Er wordt een onderscheid gemaakt tussen Benshan Duanni en Benshan Lüni, en de eerste heeft een zandigere textuur met kleine bruine spikkels (zini).

Ben Shan

Cultivar. China. Lijkt erg op Tie Guan Yin, ook qua smaak en uitzicht. Vroeger breed aangeplant in Tie Guan Yin regio’s, maar omdat men TGY beter vond meestal vervangen. Is een beetje romiger maar vaak minder complex. Wordt wel nog steed gebruikt in TGY blends. Komt nog steeds vaak voor buiten Anxi, en zelfs in het TGY kerngebied worden nu Ben Shan oolongs gemaakt omwille van de rariteit die erg goed kunnen zijn.

Billy Tea

In Australië maakten de kolonisten en later de trekkers in de Outback hun thee met een zogenaamde billy can, in feite een groot blik waarin bully beef had gezeten en dat werd omgebouwd tot primitieve kookpot. Het water werd erin gekookt boven het houtvuur, en wanneer het kookte werd het van het vuur gehaald en werd de thee toegevoegd. Na een aantal minuten trekken moest de kok de pot in het rond zwaaien om de blaadjes aan de bodem te doen blijven, een bijzondere techniek die niet zonder risico was. Vaak werd er nog een eucalyptus blad toegevoegd aan het brouwsel voor extra smaak. Vandaag bestaat er nog steeds een theemerk met dezelfde naam. 

Bing Dao

Dorp in Lincang in Yunnan, in Pu’er regio. 1000 tal inwoners. De oudste theeboom hier is 500 jaar oud. Hoogtes rond de 1300m, veel en hard zonlicht en redelijk droge lente. In de 15^de eeuw werden hier ongeveer 200 bomen geplant uit Mengku en een tiental hiervan overleven tot de dag van vandaag, anderen zijn afkomstig van loten van die oude bomen. Bekend voor zijn sterke effect (tea-drunkenness), hoge mineraliteit maar ook voor een zoete toets.

 

Bi Lo Chun

Zie Pi Lo Chun.

Bitaco Tea Estate

Colombia. 55ha aanplant. Eigendom van Agricola Himalaya (tevens eigenaar van Hindu, het grootste theemerk van het land). Gesticht in de jaren 50 door de Llano familie, met eerste resultaten in de jaren 60. Politieke onrust deed het bedrijf echter sluiten en de thee verwilderde. In de jaren 80 begon de familie opnieuw en kocht ze machines om CTC-thee te maken. Ze richtte Hindu op, het grootste Colombiaanse theemerk, en specialiseerde zich in massaproductie van theezakjes. Toen ze merkte dat de markt meer naar kwaliteit begon te zoeken herinvesteerden ze in de boerderij en in 2013 ontstond Bitaco Unique Colombian Tea. De theetuinen liggen in de Choco regio, op grote hoogte, rond de 2000m, in een subtropische omgeving die men cloud forest noemt omdat de vochtigheid vooral van de mist/laaghangende bewolking komt. De aanplant bestaat uit 20% assamico, 10% sinensis, en 70% intermedio, een kruising tussen de twee, en de planten staan door elkaar aangeplant, omringd door citronella als verdediging tegen insecten. De plantjes komen zowel van vermeerdering als van wilde en gedomesticeerde zaden, waarbij zaden sterkere planten opleveren maar trager groeien in hun jeugd. Momenteel bestaat de boerderij uit 22 loten, op verschillende hoogtes aangeplant. Volledig bio en erg bezig met biodiversiteit, de helft van de 212 ha die ze hebben is nog natuurlijk woud. Handgeplukt en heel modern uitgerust. Zo goed als de volledige productie is zwart, in verschillende gradaties van kwaliteit. Ook heel sterk bezig met CSR.  

Blending

Net zoals wijn is bijna alle thee het resultaat van een blend, en het is zelden om thee te kunnen proeven die van één scherp gedefinieerd stuk land komt. Een eerste blend gebeurt door de boer die de oogst van verschillende stukken land kan samenvoegen om thee te krijgen zoals hij hem wil, maar niet altijd, de thee van bepaalde percelen kan ook apart verkocht worden. Wanneer de thee echter naar de consument gaat is hij vaak al geblend, en voor de grootste markten als Engeland volgt dan nog een commerciële blend waarbij rekening wordt gehouden met lokale factoren als smaak, gewoontes of de kwaliteit van het water. De grote theehuizen brachten zelfs waterstalen over om de meest geschikte blend te kunnen maken. Zo drinken Schotten tot vandaag meer Assam, een thee die verschillende malen gezet kan worden, en drinken inwoners van Yorkshire stevig gebrande thee’s die het harde water van de regio aankunnen. Het is een mengeling van wetenschap en ervaring en kennis van het aanbod en de vraag. Blenders gebruiken speciale tasting cups die toelaten om heel snel te werken zodat de trektijd telkens zo goed als gelijk is voor de te vergelijken thee’s, en ze gebruiken een speciale proeflepel. 

Blue Mark, Blue Label, Blue Brand

Algemene benaming voor Green Mark Puer cake’s die werden geproduceerd tussen midden jaren 50 en midden jaren 60 en die een speciale stempel kregen. Meestal gemaakt met thee uit Menghai en niet Mengla zoals de Red Mark (die ouder en duurder is). Ze behoren wel degelijk ook tot de elite van oude Puer cake’s, maar hun wikkels bevatten een aanduiding van een kwaliteitsgraad (het waren er twee). Toen dit idee werd opgegeven werden de wikkels niet weggegooid maar werd de kwaliteitsaanduiding overstempeld met een blauwe rechthoekige stempel tot de stock opgebruikt was. 

BMF

Broken Mixed Fannings. Bestaat vooral uit steeltjes en is populair in Oost-Afrika bij de minderbegoeden omdat er verschillende keren na elkaar thee mee kan worden gezet.

Bohea

Deze Engelse benaming was de eerste en oudste naam voor zwarte thee uit China. De naam is afgeleid van de lokale uitspraak voor Wuyi thee uit Fujian (nu beroemd voor zijn oolong’s), maar de Engelsen gebruikten hem om het verschil aan te duiden tussen groene en zwarte thee. Er werd lang gedacht dat het een aparte plant was, de Thea Bohea, terwijl de Thea Viridis de plant was voor groene thee. Pas in de 19^de eeuw kwam men erachter dat beiden van dezelfde plant werden gemaakt. Hij werd voor het eerst gebruikt in de 17^de eeuw, wanneer John Ovington hem beschrijft. Nog later werd er onderscheid gemaakt tussen Pekou (van Bai Hao), de kwaliteitsthee van vroeger geplukte blaadjes, en Bohea, de goedkoopste zwarte thee van lagere kwaliteit.

Bo Hojicha

Japan. Geroosterde (hoji) stengel (bo) thee. Gemaakt van uitsluitend de stengeltjes. Bohojicha is laag in caffeïne, met verrassende smaken die aan koffie en caramel doen denken. Ook lekker koud, en vaak geschonken aan kinderen en ouderen.

Bo Hojicha, Ikenoya-en:  Fuku Midori cultivar, eigen aan de prefectuur Saitama want goed bestand tegen de koudere temperaturen hier. Redelijk licht geroosterd omdat Hideki-san de florale toetsen eigen aan de cultivar wou behouden. 60 seconden, 1 minuut, 5 gram, 200ml. Droog heeft de thee een typische roostergeur met iets firs citrus-achtig erdoor. Mooie steeltjes, tamelijk licht gekleurd. Het nate aroma is zoet, met citruszeste. Zeer aangename smaken, bruine suiker, torrefaction (koffie, tabac), chichorei. Lang en met een mooie frisse toets. 😊😊😊😊

Bohojicha, Ikedoki: 5 gram, 200ml, 100°C, 40 sec. Een hojicha van shiraore (bo betekent stengel) uit Nagasaki. Yabukita. 9 januari 2021, 98°C, 200ml, 5 gram, 40 sec, glazen pitcher. Nat blad: heel erg sterke verwijzing naaar koffie. Geur van de infusie is licht en interessant, erg aangenaam, een koffietoets opnieuw, chichorei ook ? bleekbruin. De smaak is heel aangenaam, mooie versmolten complexiteit, erg interessant, beetje zoet, moie umami-toetsen ! Bijzonder lekker. Erg leuke retronasaliteit. Minstens 😊😊😊😊 tweede zetsel: infusie geurt zeer floraal, wel leuk zeg !

Bo Hojicha, Forthees: Pluk uit Nagasaki. gemaakt van tencha, het basisbestanddeel voor matcha, en dus een eerder ongewone hojicha. 20 dagen beschaduwing (zoals matcha), geoogst met tractor. Licht gestoomd (30 sec) en niet gerold (want dat hoeft niet voor matcha). Na het proces werden de blaadjes en de steeltjes gescheiden, de blaadjes gingen naar match en de steeltjes werden gebruikt voor deze hojicha. 5 gram, 200ml, 99°C, 1 min: nat blad heeft heel apart aroma, als van granen maar dan niet gebakken. Infusie is prachtig diep goudgeel, kleur van dikke honing. Zeer zoet maar ook fris, erg mooie zachte smaak, heel lekker. Refereert een beetje aan zoethout ? Enorm lekkere finish en afdronk. Zeer zacht en complex. 😊😊😊😊

 

 

Bolaven

Laos. Bolaven is een plateau in de provincie Champasong in het zuiden van Laos, waar goede groene thee van de sinensis plant gemaakt wordt. De theetuinen zijn wat minder avontuurlijk, oud en steil dan die van Phongsali, en halen nooit het niveau van de beste Phongsali’s, maar ze lijken er wat op.

Boseong

Zuid-Korea. De regio is bekend voor de kwaliteit van zijn groene thee en de schoonheid van zijn theevelden en is zeer populair bij toeristen. Goed voor 40% van de productie in Zuid-Korea. Alhoewel de productie en teelt van thee hier al eeuw terug gaat, vond de grote groei plaats tussen de jaren 30 en de jaren 80. Na een dip greep de regering in en begon ze het theetourisme te promoten en met succes. De aanplant is op terrassen die het landschap een bijzonder geometrische schoonheid geven.

Brodies

Edinburgh. °1867 als de Brodie, Melrose & Drysdale Company. Sinds 2007 een deel van de Massimo Zanetti groep. In 1892 zou Brodies de eerste geweest zijn om een ‘breakfast blend’ op de markt te brengen. Hij viel zo in de smaak bij koningin Victoria dat ze hem mee naar Engeland nam, en zo zou de trend rond speciale ontbijtblends gestart zijn.

Broken Leaf

Indië. Kwaliteitsaanduiding onder Whole Leaf maar boven Fannings.

TFGBOP1 Tippy Golden Flowery Broken Orange Pekoe 1. Veel tip, kwaliteitsblad. Fijnste gebroken thee in Darjeeling en in delen van Assam

GF BOP1 Golden Flowery Broken Orange Pekoe. Als GBOP meer met de fijnste blaadjes.

GBOP Golden Broken Orange Pekoe. Tweedegraads thee, weinig tips, ongelijk blad.

FBOPF Finest Broken Orange Pekoe Flowery. Beste OP met nog meer tips.

FBOP Flowery Broken Orange Pekoe. Bevat tips. Assam, Ceylon, Indonesië, China, Bangladesh.

BOP1 Broken Orange Pekoe

BOP Broken Orange Pekoe. Assam, Ceylon, Zuid-Indië, Java en China.

BPS Broken Pekoe Souchong. Broken Pekoe uit Darjeeling en Assam.

BP Broken Pekoe. Meest voorkomende Broken Pekoe. Indonesië, Ceylon, Assam, Zuid-Indië.

BT Broken Tea. De blaadjes zijn stukgemaakt om de thee sterker te maken met de uitdrukkelijke wens hem beter te doen afsmaken na het toevoegen van melk of suiker. (Sumatra, Ceylon, Zuid-Indië).

Brown Betty

Oerklassieke Engelse theepot, uitgevonden in 1695 in Stoke-on-Trent. Houdt de hitte zeer goed vast en is erg geschikt voor het maken van grotere hoeveelheden thee omdat de vorm de blaadjes veel plaats geeft. Afgewerkt met Rockingham Glaze die de bruine kleur geeft.

Bu Jian Tian

China. Rotsthee. Betekent ‘Lost the Sky’, omdat de negen struiken onder een overhangende rots staan. Naast de vier hoofdcultivars bevat Wuyi honderden varianten die vaak maar in kleine hoeveelheden bestaan, en maar heel zelden worden geëxporteerd. Sommigen worden gebruikt in Wuyi Da Hong Pao blends.

Bukit Sari

Indonesië. 1150-1350 meter. West Java, Cianjur, Pasir Kuda, Kirangjaya. De plantage telt 1400ha en werkt organisch. Ze dateert uit de jaren 20 van vorige eeuw. Bio sinds 2007. Won verschillende prijzen over de hele wereld. Werken ook zeer sociaal. www.bukitsari.net

Bukit Sari Imperial Black, Simon Lévelt: 17.9 euro voor 100 gram. 1150-1350 meter. Indonesië. West Java, Cianjur, Pasir Kuda, Kirangjaya. De plantage telt 1400ha en werkt organisch. Ze dateert uit de jaren 20 van vorige eeuw. Bio sinds 2007. Deze won prijzen in Australië en Japan, en ik proef waarom www.bukitsari.net 24 mei ’21, 3 gram, 3 mins, kyusu, 98°C, 150ml: prachtige en voluptueuze aroma’s voor het natte blad, heel floraal. Heldere oranje infusie. Zacht en erg floraal, een beetje als een wakoucha. Heeft ook iets fruitigs, en een bijzonder mooie afdronk. Veel body. Tweede zetsel, 4 min: kruidiger en fruitiger, heel anders. Mooi zacht.  😊😊😊😊

 

Bulang

Etnische minderheid in het diepe zuiden van Yunnan die vooral hoog in de bergen wonen (in de dalen wonen de Dai). Ze migreerden vanuit Myanmar naar hier in de 2^de eeuw na Christus en leerden thee te maken van theebomen die nu vooral gebruikt wordt voor Pu’er. De zeer afgelegen dorpen waren lang zo geisoleerd dat ze door de opkopers werden genegeerd maar sinds 2006 begon de Pu’er boom die grote welvaart bracht. Eén van hun bekendere theebergen is Jingmaishan met vele zeer oude theebomen. De Bulang zijn boeddhisten, maar ze vereren ook hun bergen, rivieren en (thee)bomen.

Bulang

Xishuangbanna, Yunnan, China. Thuis van de Bulang minderheid. Menghai, en aan de grens met Myanmar. 1600 tot 1700 m voor Banzhang en 1200m voor Man’e. Banzhang is stevig met duidelijke bitterheid maar ook met snel opduikende zoetjes die blijven hangen. De thee van Man’e is vaak bitterder en het zoete komt pas later naar voor. Oude theebomen in Banzhang, Man’e, Manxinyuan en Mannuo.

Bulang Black, Bulang Hong Cha, Meileaf: Harvested April 2018 in Wei Dong, Bulang, Yunnan. Buds and up to third leaf. 1700 m elevation. 27 december ’21, 5 gram, gaiwan, 20 sec, 100ml, 90°C: nat blad heeft een zoete toets met iets van honing. Mineralig voor de infusie. Zacht, Mineralig, met fruit alleen in de finish. Hooi ? wel een beetje. 25 sec: nat blad is nu wat zoeter en voller (en lekkerder). In het aroma van de infusie zit nu ook een duidelijke puerh (sheng) toets. 30 sec: sheng toets nu ook merkbaar in het natte blad. 35 sec: voor mij nu voorbij… 😊😊😊

 

Bungalow Tea

Wanneer men je bij het bezoeken van een theedomein in Indië Bungalow Tea aanbiedt heb je er alle belang bij dat aanbod te aanvaarden. In het allerbeste seizoen gaan plukkers op pad om de beste theeblaadjes (vaak alleen de knop, of de knop en één blad) te plukken en met dat materiaal maken de allerbeste en meest ervaren theemakers van het domein een lot thee. Het resultaat gaat naar het hoofd van het domein en wordt geserveerd aan belangrijke gasten.

Burundi

Kwaliteitsthee vanop de Albertine Rift, op hoogtes tussen de 1900 en 2100 m en met een vergelijkbaar terroir als Ruanda, maar iets zuidelijker. Dit maakt dat er iets meer seizoenvariatie is en dat de periode van juli tot september er één kan zijn van lage opbrengsten maar hoge kwaliteit, wat echter niet iedereen even vrolijk maakt. 20% komt van grote boerderijen, de overige 80% wordt geteeld door kleine boeren. De Office du Thé du Burundi zorgt voor de link tussen de fabrieken en de telers. De thee’s lijken op die van Ruanda, maar een iets bruiner blad zorgt ervoor dat ze niet dezelfde prijzen halen. Een land om in de gaten te houden.

Bu Zhi Chun

China. Rotsthee. Betekent ‘Forgot the Spring’, genoemd naar de zeer late plukdatum die pas eind mei valt wanneer alle andere cultivars al geoogst zijn. Naast de vier hoofdcultivars bevat Wuyi honderden varianten die vaak maar in kleine hoeveelheden bestaan, en maar heel zelden worden geëxporteerd. Sommigen worden gebruikt in Wuyi Da Hong Pao blends.