X

Xiaguan Tea Factory

Yunnan. Xiaguan bij de stad Dali. Ook Xia Guan. Pu’Er fabrikant met een goede reputatie. Sinds begin jaren 40. Traditioneel één van de beter producenten. Vooral bekend voor zijn tuocha, een vorm die in 1902 in Xiaguan werd uitgevonden. In 2004 geprivatiseerd. Sterke, tanninerijke stijl die heel traag evolueert bij traditionele droge maturatie, heel dens geperste producten. Groot bedrijf, de ‘coca-cola’ van Yunnan, met verschillende merken waaronder Song He (Witte Kraanvogel, vooral voor de Chinese markt), Bao Yan (vooral voor Tibet), Nan Zhao (voor Taiwan), Ma Bei (°2005) en nog wat andere. FT, of Fei Tai, is een speciale reeks voor Taiwan. De kwaliteitsniveaus worden aangeduid door een naam, van top naar beneden: Jin Si (zeer zeldzame top), Te Ji, Jia Ji en Yi Ji.

2005 Xiaguan ‘Jia Ji’ Tuo Cha, Olivier Schneider: Xiaguan is één van de drie grote traditionele fabrieken en werd opgericht in 1941. Jia Ji is een kwaliteitsniveau. Meer noordelijker dan thee N°2 van de sessie, en in een stijl die men de 1950 stijl noemt naar de theecakes die toen gemaakt werden. Een referentie voor de klassieke traag rijpende droge maturatie-stijl. 3 april 2021, 5 seconde, 100°C, 10ml, gaiwan, 5 gram. Het natte blad geurt complex maar erg anders dan de vorige thee (de Yi Wu Shan). In het aroma zit iets fris en helders, en ook de smaak doet denken aan frisse lucht, Olivier beschrijft dit als de geur van de kamferboom. 10 seconden, ook hier blijft de geur fris maar nu is hij sterker, complexer en strakker. Geen bosgeuren. Derde zetsel, 15 seconden: nog meer complexiteit maar strak en fris, een beetje als pepermunt (dat is de kamfer). Vierde zetsel, 20 seconden: nu hout, kamfer en vooral stevig. De Barolo van Yunnan, zo werd Xiaguan vroeger genoemd, maar vandaag is Xiaguan zachter. 😊😊😊😊

1998 Bao Yan (Xiaguan) Jincha, Olivier Schneider: Jin Cha paddenstoel en 1998 is nog erg jong voor deze. Bao Yan is een merk van Xiaguan. De Jincha paddenstoel-vorm is beter voor de luchtcirculatie en brengt minder risico op schimmel. Het Bao Yan merk was bestemd voor Tibet maar voor een luxe-markt van monniken, niet voor het gewone volk die een veel ruwere thee gebruikten die ze mengden met yakboter. 3 april ’21, natural maturation opleiding Olivier Schneider. Gaiwan, 100ml, 100°C, 5 gram, 5 sec: nat blad geurt sterk en complex, maar een beetje meer versmolten; er zit een toets van coca-cola kruidigheid in. Heel licht (eerste zetsel). Tweede zetsel, 10 seconden: heel mooie kleur, veel dieper dan de vorige jongere shengs. Meer paddenstoel, en van de vier geproefde degene die het meest aroma’s en smaken van bosgrond aanbracht. 12 seconden: aards, compost maar complex. Zoet toetsje dat wat naan de tweede deed denken. Redelijk dik. Vierde zetsel, 25 sec: hout, eik, complex aroma, een beetje wierook ook, vooral in de afdronk. Heel interessant smaakpatroon, en ook hier weer die coca-cola toets. Vijfde zetsel, 50 seconden: intens, sterk krachtig hout, interessante retronasale toets. 😊😊😊😊 

Xiaguan Big G Te Ji Tuo Cha, 2013, Olivier Schneider : opleiding 17 april ’21, shou pu’er. Droog aroma, koud: iets aards, mineraligs, iets zouts ? Ook opgewarmd heel mineralig. Eerste zetsel, 10 seconden: bosgrond maar erg zuiver, mineralig ook. Erg zacht, nogal flauw. Onnodig was beter gespoeld geweest. Tweede zetsel, 15 seconden: veel beter ! aroma is rijker, met meer bosgrond tonen maar ook complexer en wat zoeter. De smaak is dik, rijk en zacht, met iets licht zurigs en wat korrelig aanvoelend. Derde zetsel, 16 seconden: dieper en complexer in de neus, kruidig en een beetje zoet. Een goeie licht gefermenteerde thee typisch voor 2013, en met nog wat verbeterpotentieel, het midden houdend tussen de klassieke shou uit de jaren 90 en de huidige stijl. 😊😊😊(😊)

Xianwei

Ook Xian-wei, Xian Wei. Umami, maar dan in het Chinees.

Xiao Cai Cha

Ook bekend als Qi Zhong. Dit is de traditionele half wilde cultivar waarmee lapsang souchong gemaakt werd. Het zijn struiken uit zaad en niet door klonen, dus elke struik is genetisch een beetje verschillend wat veel complexiteit geeft en een versmelting van veel verschillende aroma’s, een beetje zoals zairai. Het is ook de beste cultivar voor Jin Jun Mei.

Zheng Shan Xiao Zhong, 2018, l’Heure Blaue: Fujian, Wuyi. Augustus 2018. Cai Cha cultivar. 5 gram, 10 cl, 10 à 20 sec. of 5 gram, 50 cl, 4 à 5 mins. 18 februari 2022, kyusu, 150ml, 3 gram, 99°C, 3 mins: nat blad, mooi fruitig maar met een heel lichte toets van rokerigheid. Roodbruin. Leuk aroma, met die vleugjes rook bovenop dat fruit. Zacht en complex, met een heel mooie mix van lichte rokerigheid, mineraliteit en zacht fruit. Heel mooi rond mondvullend, heel veel drinkplezier. Zachte afdronk. Tweede zetsel, idem maar 5 mins: heel zacht en zelfs wat zoet. 😊😊😊😊

Xiao Qin Gang

China. Kleine met pu’er gevulde gedroogde mandarijntjes, ook bekend als ganpu. Eerst worden de mandarijntjes zorgvuldig uitgehold, dan gevuld met Pu’er en gedroogd. Indien gemaakt met ander fruit dan de echte Xin Hui bekend als jupu, maar er zijn zeer veel vervalsingen op de markt omdat de ganpu beter zou moeten zijn en dus ook duurder is.

Xiao Qing Gan ripe pu’er teafruit, Dan-Dan: 4.2 euro per stuk. Xin Hui groene mandarijn gevuld met Pu’Er. Gespoeld. Eerste zetsel, 1 minuut: met de neus in de gaiwan een heel dikke maar lekkere geur, een mengeling van herfstbos en citrus, idem voor de geur van de infusie. In de mond fris en fruitig en erg lang. Lekker. Zijdezacht mondgevoel. Tweede zetsel, 90 seconden: veel donkerder. Veel volwassener en rijper en bijzonder lekker aroma dat me vreemd genoeg sterk deed denken aan de Siciliaanse keuken. Zéér lekker, zoet en fruitig met veel achtergrond, een heerlijke afdronk en nu ook een lichte astringentie; vooral op de achtergrond zit de bosgrond van de puer. Derde zetsel, 2 minuten: de mandarijn verschuift wat naar de achtergrond en de bosgrond neemt duidelijk over, de Siciliaanse keuken is weg maar het is wel bosgrond met een frisse herfstbries en dat is nog het restje van de mandarijn denk ik. Vierde zetsel, 2 min 30 sec: de thee wordt wat platter en iets zoeter maar nog steeds met een mooie fraîcheur, de geur uit de gaiwan blijft zeer lekker. Vijfde zetsel, 3 min: bitter, wel nog aardige afdronk. 😊😊😊😊  

Xihu Long Jing

Zhejiang, China. Kerngebied voor de productie van Long Jing aan het Xi Hu (West Lake) meer. 168 km² groot productiegebied. Voor 1949 waren er vier productiegebieden: Leeuw (Shi), Draak (Long), Wolk (Yun) en Tijger (Hu). Leeuw omvatte de theetuinen van de Shifeng berg en Shangtianzhu, Draak die van Longjing, Wengjiashan, Manjuelong en Shuangfeng, Wolk die van Junqi en Tijger die van Hupao. De twee laatste zijn zo goed als verdwenen, en een vijfde gebied is er bij gekomen: Pruim, met ondermeer Meijiawu en Ynqi. Vandaag wordt er nog onderscheid gemaakt tussen Shi Feng Longjin en Mei Jia Wu Longjin, al de andere valt onder de Xi Hu verzamelnaam. Het karakter van de thee kan sterk verschillen afhankelijk van het oogstmoment. Birds Tongue Long Jing wordt geplukt op 21 maart maar het aanbod is beperkt en dat kan de thee duur maken. Mong Qian wordt geplukt voor het lentefestival op 5 april, in een kort plukseizoen van maximaal tien dagen. Na het lentefestival heet de thee Yu Qian (Voor De Regen).

Xing Ren Xian

Oolong. China. WuDong, Fenghuang, Guangdong. De naam betekent Almond Fragrance. Een licht geroosterde Dancong.

Xing Xi Tea

Anxi, Fujian, China. Opgericht midden jaren 80 door de vader van de huidige eigenaar, een vrachtwagenchauffeur met gezondheidsproblemen. Met de opbrengst van de verkoop van de vrachtwagen investeerde hij in deze theeboerderij. Organisch sinds 2003. Nu geleid door Rong Feng Wang, die een major haalde in Engels. Het bedrijf maakt Tie Guan Yin, Huang Jin Gui, Ben Shan en Mao Xie, belangrijk omdat de vier elk een ander oogstmoment hebben en niet samenvallen. Hooggelegen (1000m) domein ver van de stad. Geen pesticides, geen herbicides. Lokaal een voorbeelddomein voor organische theebouw.  www.xingxitea.com 

Xin Hui

China. Guangdong. Kleine mandarijntjes die wanneer ze nog groen zijn worden uitgehold en gedroogd. Daarna worden ze verkocht als smaakmakers en als medicijn, maar ook opgevuld met pu’er thee. Indien de schil ook verouderd is noemt men ze Chenpi en hij kan heel oud zijn (en worden), maar hij wordt dan ook behoorlijk duur.

Xinjang Maojian

Groene thee uit de Dabie bergen ten zuidoosten van Xinyang in de provincie Henan. Theetuinen op tussen de 500 en 800 meter boven de zeespiegel. Mao Jian slaat op het uitzicht, Mao betekent “kleine opwinding in tas wanneer gezet” en Jian op de vorm van de blaadjes: scherp, jong, vol. Thee zou in deze regio al 2300 jaar teruggaan. Xinyang thee bomen staan op grote hoogtes waar de temperatuurverschillen tussen dag en nacht erg groot zijn, en een bergmist de omstandigheden ideaal maakt. De blaadjes zijn met de hand opgerold tot stevige maar dunne reepjes die aan beide zijden uitlopen in een puntje. De beste wordt Yu Qian genoemd en is geplukt midden april en hij is meer dan dubbel zo duur als later geplukte. Er wordt alleen knop gebruikt. Eén van de oudste theetypes van China.  Hij komt van de hogere theetuinen en heeft geregeld sneeuw gezien in de winter. Ooit Mountain Tippy Tea genoemd. Frisse, subtiele groene thee, floraal en zoet. Er bestaat helaas ook wel wat Xinyang Maojian uit de lager gelegen vlaktes die lager scoort in kwaliteit en minder floraal is. Zetadvies, westers: 2.5 gram op 250ml, 75-85°C, 3 à 5 minuten. De interessantste resultaten krijg je vaak met een gaiwan (meer thee op minder water en kortere trektijden, voor meer uitleg zie onder gaiwan).

Maojian high grade, Thee van Sander: 22.5 euro per 100 gram. Fijn blad, eigen smaak. Vroege pluk. Groen en grassig met een zoet laagje. 16 februari ’19: de geur van de droge thee verrast me wat, niet onaangenaam maar kan het niet thuisbrengen, de blaadjes zijn zo donkergroen dat ze bijna zwart zien. Mooie heldere strogele infusie. Een mooi aroma dat wat floraal is en wat aan brooddeeg doet denken met meer achterin het grassige. In de mond een heel licht bittertje, hier wel echt mooi grassig, en heel robuust en stevig; heel lekker met een mooie afdronk, in de smaak komt ergens in het midden een mooie golf umami naar voor. Bijzonder lekker. Tweede zetsel: nog steeds een mooie geur met een element van drop dat nogal verrassend is. Ook in de mond een mooie zoete toets en dat puntje drop. Nog steeds zeer lekker ! 😊😊😊(😊)

Maojian highest grade, Thee van Sander: Gemaakt van het topje alleen. Provincie Henan, met mist, regen en zon, en veel schommelingen. 35.5 euro per 100 gram. 5 gram, juli ’18. 26 februari ’19, 3 minuten, 80°C, 2.5 gram: de droge blaadjes zijn erg apart qua kleur, een mengeling van lichtgroen en heel lichtgroen, bijna wit. Geen echt aparte geur. De natte blaadjes hebben een zeer aparte maar ook complexe geur, wat vegetaal maar zeker ook floraal en heel complex. De infusie is heldergeeL; opvallend zoete mond, zeker achteraan, en een erg mooi complex set van smaken, grassig zeker maar met meer dan alleen dat, erg lang ook bij het ronddraaien in de mond van een uitzonderlijke intensiteit, een heel mooie astringentie, héél complex, echt een superbe groene thee, echt top ! 😊😊😊😊(😊)

Xinzhu

District van Taiwan. Bekend voor zijn Bai Hao Oolong’s. Ook als Hsinchu.

Xishuangbanna

Uit deze regio in China komen sommige van de beste Pu’Er thee’s. 20.000 m², met 840.000 inwoners, verdeeld over 13 verschillende etnieën, 19 steden en 100 dorpen. De naam verwijst in het Dai naar 12 (xishuang) stukken van 1000 are (banna), een oude fiscale opdeling. De administratieve opdeling bestaat uit drie delen: Menghai County, Jinghong City en Mengla County. Een kwart van de bevolking is Han. De Six Famous Teamountains (Liu Da Cha Shan) hier waren Bulang, Jingmai, Menghai, Nannuo, Yiwu en Youle. Vandaag worden er 14 theebergen van uitzonderlijke kwaliteit onderscheiden: 6 ten oosten van de Lancang en 8 ten westen. Theebomen hebben hier leeftijden van 100 tot 1700 jaar.  In het boek van Jinghong Zhang worden de zes Ancient Tea Mountains, Yiwu (Mansa), Yibang, Manzhuan, Gedeng, Mangzhi en Youle, apart vernoemd. De nieuwkomers zijn Mannuo, Menghai Mensong (Mengsong), Nannuoshan, Pasha, Hekai, Bulang, Jinghong Mensong en Bada. Lao Bangzhan is een andere regio die nu zeer bekend is omwille van zijn heel hoge kwaliteit. Vaak een rode schijn en een nogal dik zetsel, met bitters die overgaan in iets zoets.

Yunnan Black, 2018, Mei Leaf: gekocht mei 2019. Geplukt 4 april 2018 in Xishuangbanna op 1000m hoogte. Da Ye Zhong cultivar. Steeltjes en jonge blaadjes. 5.95 pond voor 30 gram. 25 december ’19, 100ml, 93°C, 20 sec, 5 gram. Zeer veel tip. Heerlijke geur voor het natte blad, kersen en zwarte chocolade. Oranjekleurige infusie. In de neus mout en parfum (rozenblaadjes). Erg zachte mond, vol zachte smaken als geboend hout (licht) en rozen op een salontafel (met de venster open). Er is wat zijdezachte astringentie. Heel zachte zwarte thee met veel karakter. 😊😊😊😊

Xizi Hao

Tainan, Taiwan. Merknaam voor een Pu’Er firma onder de Sanhetang groep. Ook bekend als XZH. Bekend in het Westen sinds midden 2000er jaren, één van de eerste, en bekend voor zijn thee’s uit de regio’s ten noorden van Xishuangbanna. Thee’s uit Yiwu, Menghai County, Simao en Lincang. Het Amerikaanse Hou De verdeelt er heel wat van voor het Westen.

Xue Ya

China. Betekent Sneeuwknop en verwijst naar de witte dons die op de knoppen van de theeblaadjes kan voorkomen. Geen beschermd begrip en kan dus zowel voor witte als voor groene thee gebruikt worden.