I

Ibaraki

Japan. Prefectuur in het midden van Japan waar de hoofdstad Tokyo ligt. Ondanks de grootte van de hoofdstad nog altijd de derde grootste landbouwopbrengst van alle prefecturen dankzij de enorme landvlakte van Kanto. In 1883 was dit de 10^de grootste prefectuur que theeproductie, in 2020 de 16^de, met een jaarproductie van 260 ton. Thee begon hier in 1593 en in 1859 was Satsuma thee van Ibaraki de eerste thee die geëxporteerd werd naar de VS. Bando en Sakai (Sashima), Shirosato (Furuuchi) en Daigo (Okukuji) zijn de drie voornaamste theemerknamen. Men begint hier pas midden mei te plukken, en er wordt gewoonlijk mar twee keer geoogst. Sencha en bancha zijn de meest voorkomende thee’s.

Ice Brew

In Japan gekend als kouridashi of koridashi. Bij deze manier van theezetten wordt een goede Japanse groene thee als sencha of zelfs gyokuro in een glas gedaan waarop een blok ijs wordt gelegd. Door het langzame smeltproces wordt aan de thee veel smaak maar zo goed als geen bitterheid onttrokken. De smaak van het smeltwater verandert ook tijdens het proces (een sommelier kan daarmee spelen). De kwaliteit van het gebruikte water voor het maken van het ijs is zeer belangrijk.

Iced tea

Ijsthee was altijd al het populairst in de Verenigde Staten waar zo goed als iedereen het drinkt tijdens de zomermaanden. De traditie ontstond in de tweede helft van de 19^de eeuw toen Japanse groene thee de meerderheid van de geïmporteerde thee uitmaakte, en in 1879 stond dit recept in Housekeeping in Old Virginia: Na het verhitten van de theepot, voeg een kwart kokend water en twee volle theelepels groene thee toe…vul de bekers met ijs en suiker. Een beetje citroen zal de thee lekker en gezond maken omdat het de bitterheid wegwerkt. Vandaag wordt 85% van alle thee in de VS gebruikt om er ijsthee mee te maken, en vooral in de Zuidelijke staten is het immens populair, en de meeste winkels en restauarants maken hem vers en hebben een eigen recept. Hij is niet altijd gesuikerd, en soms mag je de suiker zelf toevoegen of vraagt men je sweet or un?   

Ichibancha

Japan. Thee van de eerste oogst, of lente-thee. Heeft meer smaak dan latere thee’s omdat de thee in de voorafgaande periode meer voedingsstoffen kon opnemen die de smaak beïnvloeden. Kan ook Shincha genoemd worden, wat “nieuwe thee” betekent.

Ichi Go Ichi E

Japans filosofisch begrip dat van belang is in de theeceremonie. Het betekent letterlijk één leven één kans. Het zegt om voluuit te genieten van elk moment tijdens de theeceremonie, want elke keer is ze een beetje anders dan de vorige en dus uniek, en nooit meer 100% herhaalbaar. Zowel de gastheer als de gast kunnen dus beter hun volle aandacht geven aan de gelegenheid, en geen afleiding toelaten.

Idulgashinna Tea Garden

Sri Lanka, regio Uva, vlakbij Halbummulla. Klein theedomein, biologische teelt, en één van de eerste die hiervoor gecertifieerd werden in 1987. 459ha waarvan 352ha met thee. Sinds 1999 biodynamisch. De eerste in Ceylon om groene thee te maken. De aanplant is afkomstig van jat zaden, niet van klonen. Fair Trade sinds 2003.  

Ikegawa Chagyo Kumai

Japan, Niyodogawa, prefectuur Kochi. °2002 als coöperatieve. 14 ha, bijna volledig ongeschaduwd, in de bergen. 10 leden, bijna allemaal tweede generatie. De oogst kan niet gebeuren met tractoren omdat de hellingen te steil zijn. 95% Yabukita, de rest is vooral asatsuyu en sayamakaori. Sencha, kabusecha en hoyicha.

Sencha, Ikegawa Chagyo Kumai, Kochi, 2021: Yabukita, lente-oogst, knop en drie blaadjes. Deze thee won onlangs een wedstrijd in Kochi. 5 gram, kyusu, 65°C, 90 sec, 180ml. Nat blad: heel aangename vegetale geur met diepgang. gouden kleur voor de infusie. Erg lekker en zacht, mooie umami in de start, geen bitterheid, alleen achterin een zeer zacht bittertje. Tweede zetsel, 100°C, 5 sec: zoet, met een mooie ronde vegetaliteit en een erg aangename afdronk 😊😊😊(😊)   

Ikenoya-en

Japan, Iruma, prefectuur Saitami, tegen de grens met Tokyo, op vlak land. Hideki Ikeya. De Ikeya familie maakt al thee voor ongeveer 200 jaar, maar de archieven gingen verloren in een brand. In 1883 won één van hun thee’s een medaille in Chicago. 3.5 ha, maar hij verwerkt en verkoopt ook 5.5 ha van andere theeboeren. 1 ha wordt organisch bewerkt. Eigen fabriek. Kabusecha, fukamushicha hojicha en andere. De thee wordt na de verwerking opgeslagen in chabako, houten kisten. Zeer mooie fukamushicha, met een apart aroma dat typisch zou zijn voor Saitama.

Fukamushicha, Ikenoya-en: Diepgestoomde (90 à 100 seconden), niet beschaduwde thee. Omdat de thee diepgestoomd is krijgt hij een extra roosterbehandeling om te drogen, en dat proces heet reikyakuri. Yabukita cultivar. 5 gram, 200ml, 60 sec, 80°C, kyusu. Het droge blad is zeer gefragmenteerd, mooi groen, heel wat steeltjes. Het natte blad geurt zeer diep, ondermeer naar geroosterde kastanjes en umami (iets van een bouillon). Eg mooie kleur. Zacht en zoet, mooi retronasaal, heel flatterend, lichte astringentie wanneer hij wat afkoelde. 90°C en 50 secs voor het tweede zetsel: dieper groen, strakker in de smaak, iets meer astringentie, minder umami. Zeer mooie thee 😊😊😊😊

Bo Hojicha, Ikenoya-en: Steeltjesthee (Bo), geroosterd (Hoji). Fuku Midori cultivar, eigen aan Saitama want goed bestand tegen de koudere temperaturen hier. Redelijk licht geroosterd omdat Hideki-san de florale toetsen eigen aan de cultivar wou behouden. 60 seconden, 1 minuut, 5 gram, 200ml. Droog heeft de thee een typische roostergeur met iets firs citrus-achtig erdoor. Mooie steeltjes, tamelijk licht gekleurd. Het nate aroma is zoet, met citruszeste. Zeer aangename smaken, bruine suiker, torrefaction (koffie, tabac), lang en met een mooie frisse toets. 😊😊😊😊

Imanishi Seicha

Japan, Kyoto. °1912, 3 ha aan de voet van de Yubu berg. Nu geleid door Testuya Imanishi, de vijfde generatie. Theetuinen in Wazuka, op hellingen (mist!). Eerst maakten ze unshaded sencha, schakelden dan over naar Kabusecha en redelijk recent naar Tencha, sinds 2014 met een eigen fabriek. 350 t Tencha per jaar. Oogst met handgehouden oogstmachines.

Matcha, Imanishi Seicha, Kyoto: 4 maart 2022, 1.5 gram, 50ml, 99°C. Mooie felgroene kleur. Fris en zacht en deed me wat aan matcha kitkat denken. Een paar moeilijk klein te krijgen korrels. 😊😊(😊) herdaan op 25 maart, met wat meer zorg en aan 80°C. Geen heel uitgesproken smaken maar wel een mooie complexe versmoltenheid. Veel lekkerder. 😊😊😊😊

Imura-en

Shizuoka, Japan. Norio Imura is een jonge beloftevolle theeboer, goed bezig met ondermeer wakocha.

Indië

Al in de 16e eeuw maken ontdekkingsreizigers melding van de Assamboom waarvan de bladeren worden gebruikt als voedsel en om er drank mee te maken en in 1835 kon een Schot, Charles Alexander Bruce, de East India Company ervan overtuigen dat Camellia assamica groeide op plekken waar de Chinese variant, Camellia sinensis, niet goed aardde. De eerste kisten vertrekken naar London in 1838 en in 1840 werd de Assam Tea Company opgericht die al snel ook in het Noorden actief werd. Tegen de Indische onafhankelijkheid in 1947 was de productie gestegen tot 281.000 ton. Vandaag komt 22,3% van alle thee, 30% van alle zwarte thee en 65% van alle CTC thee hier vandaan. Indië is de tweede grootste producent van de wereld, en thee is de tweede grootste werkgever van het land. De aanplant bedraagt momenteel zo’n 563.980ha, goed voor een jaarproductie van 1.208.000 ton. De Tea Board of India beschermt de drie grote herkomstgebieden, Darjeeling (met de Chinese theeplant), Assam en Nilgiri, met logo’s die de herkomst garanderen na een controle. 20% van de productie is bestemd voor de export, maar vroeger was dit percentage veel hoger omdat Indische thee redelijk duur was. Het was de komst van de goedkope CTC productiemethode die thee bereikbaar maakte voor de eigen bevolking. Iran, Polen, Egypte en Rusland zijn de beste klanten van Indië. Vroeger was dat Engeland, nu nog goed voor 15%. Er wordt voornamelijk zwarte thee gemaakt, met een klein beetje groene die vooral naar Afghanistan gaat. 90% van de productie is zwarte CTC-thee, 8.9% orthodoxe zwarte thee en 1.2% is groen of oolong.

Indonesië

Zevende grootste theeproducent van de wereld, goed voor 3.2%. Vulkanische ondergrond, tropisch klimaat. Het grootste deel wordt geëxporteerd en gebruikt in blends. 60% van de productie is groen, 40% zwart. 70% van de aanplant staat in West-Java, de rest in Centraal Java en Noord-Sumatra. Door de grote afstand tussen Noord-Sumatra en Noord-Java varieren de seizoenen sterk. Export vooral naar Rusland, Groot-Brittannië en Pakistan. De eerste struiken werden in 1684 door Hollanders geplant, maar ze waren van de sinensis variant en deden het niet zo goed op de eerste theeplantages die begin 18e eeuw werden uitgebouwd. In het midden van de 19^de eeuw kwam men er achter dat assamica veel geschikter was voor het terroir en vandaag staan er vooral struiken van deze soort. Eind 19^de eeuw vonden de eerste scheepsladingen Indonesische zwarte thee hun weg naar Europa. De thee was zachter dan wat de Britten invoerden en had geen melk nodig om hem zachter te maken, en dat vertaalt zich vandaag nog steeds in het verschil tussen theedrinkers in de UK en het vasteland. Tijdens WOII ging de productie sterk achteruit en dit herstelde zich pas in de jaren 80, toen de regering een herstelprogramma lanceerde. Vandaag is thee goed voor 17% van de landbouwproductie. De groene thee wordt vooral vermengd met jasmijnbloemen en als jasmijnthee lokaal geconsumeerd of verkocht als frisdrank. De beste thee wordt geplukt van juli tot september, maar er kan het hele jaar geplukt worden. De meeste zwarte thee wordt gebruikt in melanges omdat hij zo neutraal van smaak is. Een heel groot deel gaat naar de productie van ice tea op fles of blik, naar theezakjes en naar Teh Botol, de lokale jasmijnthee, of wordt geblend met thee uit Ceylon voor de Russische markt of met Kenyaanse thee voor de Pakistaanse. Omdat de thee-industrie vooral draait rond grote domeinen die eigendom zijn van de staat ligt de nadruk op kwantiteit en er zijn dus erg weinig originele thee’s die hiervandaan komen. De leukere Indonesische exemplaren komen van kleinere privé-tuinen, maar ze worden vooral lokaal gedronken. 

Whittard, N°1, English Breakfast: Indonesië. Ongeveer 100 jaar oude blend, gemaakt met thee van verschillende domeinen in West-Java toen koningin Victoria English Breakfast thee bekend maakte. Stevige en rijke ontbijtthee, heel aardig. 😊😊

Inokura Tea Farm

Tsukigase, Nara. Mitsuhiro Inokura, 11de generatie. Uitsluitend organische mest, en het water dat hij gebruikt om te stomen komt van een bron.  

Inoue Seichaen

Kureshino, Saga, Japan. Kenji Inoue is de vierde generatie en is nu de president. Hij heeft 18 jaar ervaring (2020). 3ha in de bergen. Het bedrijf werd opgericht rond 1920. Hij leerde het vak in Shizuoka en kwam dan terug om het bedrijf over te nemen van zijn oom. Vooral kamairicha, hojicha en wakoucha. Mechanische oogster. Past beschaduwing toe. Zeer goed uitgerust.

Ureshino Kamairicha 2021, Inoue Seichaen, Saga: 11 jaar oude Tsuyuhikari struiken. 10 dagen beschaduwd (meer umami, minder bitters). 19 december ’21, 200ml, 80°C, 5 gram, : droog, klein en fijn gekruld bladmooie kleur. Warm: koekjes en amandelspijs. Nat: heel complexe vegetaliteit, boterig. Briljant goudgeel. Zeer interessante start, boterig, rijk, complex, dik. Excellent, heel lang ook. Mooie roostertoets. 2^de zetsel, 100°C, in en uit. Iets bitterder maar ook zoet. Lekker maar niet zo complex. 😊😊😊😊

Inzatsu

Japan. Afkorting voor indo-zasshu, een cultivar die ontstond uit een kruising van een Japanse cultivarmet een assamica. 

Iran

20.000 ha in het noorden van Iran, vooral in de provincies Gilan en Mazandaran. 70% van de tuinen is kleiner dan een hectare en ligt op hoogtes tussen de 0 en de 500m, met 40% in de heuvels. Thee was al in de 11^de eeuw bekend als medicijn, maar begon pas zelf te produceren in 1899 toen Haj Mohammad Mirza Kashif al Saltana, aka ‘Chaikar’, de technologie en 2000 plantjes binnensmokkelde uit India waar hij consul was met de missie om te kijken hoe men thee kon telen. Hij plantte ze in het noorden, in Lahijan, tussen de Alborz bergen en de Kaspische Zee, een plaats met veel regenval, wat de beste plaats bleek, en haalde specialisten uit Indië, China en Japan naar Iran. Hij ligt begraven in een theetuin. Na Lahijan volgden andere steden in het noorden als Langrud, Siahkal, Amlash, Rudsar, Tonejabon, Ramsar en andere. Vandaag bijna 18.000 ha. Nu vooral bulk, maar bedrijfjes als Nobar Tea maken ook goede specialty teas. 99% van de productie is zwart, en de cultivars zijn Chinees, Cambodjaans of zijn hybrides, alhoewel er momenteel veel Indisch zaad wordt ingevoerd. In Iran wordt bijna uitsluitend zwarte thee gedronken, met suiker, een beetje op zijn Russisch. Van de 120.000 ton die de Iraniërs jaarlijks drinken (4.5% van de wereldproductie) komt bijna 20.000 ton uit eigen land. Er worden weinig pesticides of herbicides gebruikt. De productie is gericht op massa en is sterk door de staat gecontroleerd, met een eerder lage kwaliteit die echter wel voldoende is voor de thee die in Iran wordt gezet. Enkele kleine producenten maken zelf thee, een voorbeeld is Lo in de provincie Gilan die sinds 2017 artisanale thee’s maakt.

Momtaz Persian Black O.P.A., Hotsoup: Zwarte thee uit Lahijan, Gilan, zuidoever van de Kaspische zee, Iran. FBOP. 4.25 euro voor 50 gram. Schone zoete afdronk en verfrissend mondgevoel. Kan makkelijk tot 7 minuten trekken. Zie Boek Theeroutes. 2 januari ’22, 5 mins, 4 gram, 200ml, pitcher, 97°C. Zeer aangenaam aroma, zoet en fris, en een mooie combinatie van de twee. Roodbruin en helder. Zeer aangenaam mondgevoel, vol en breed, veel body, mooie afdronk, een mooie thee. Geen grote complexiteit, maar erg leuk. 😊😊😊(😊)

Irish Breakfast

In deze blend wordt een groter deel Assam gebruikt dan in English Breakfast Tea, en hij is gewoonlijk een pak robuuster, en vaak is er ook thee uit Burundi of Rwanda aan toegevoegd. Bijna altijd met melk gedronken.

Isagawa

Shizuoka, Japan. Hooggelegen dorp waar zo goed als iedereen organisch werkt en dus zo goed als geen kans is op kruiscontaminatie.

Sencha Isagawa, Nio Teas: Isagawa, Shizuoka. Isagawa is een dorp waar zo goed als iedereen organisch werkt zodat er bijna geen kruiscontaminatie is. Smooth with a tingling taste on the top of the tongue and a nice citrusy note. Bio. 29 dollar voor 100 gram. Rotsige bodem rijk aan mineralen. 25 aug. 20, 5 gram, 200ml, 60 sec, 63°C. nat blad: zacht aroma met umami maar ook met iets fris, vooral achteraan. Lichtgroen. De infusie geurt ook naar umami. De smaak is zoet en begint heel rijk en nogal dik, maar met een mooie fraicheur, heel breed gedragen en met een aangename afdronk. Umami. Mooie complexiteit. Lekkere sencha. Tweede zetsel, 20 sec: meer jadegroen. Nog steeds wat umami in de neus maar nu veel mineraler. De smaak is nog steeds erg zacht. Vederlichte astringentie. Derde zetsel, 30 sec, 180ml: nog steeds lekker, zacht en een beetje zoet, en met net genoeg restjes umami… 😊😊😊(😊)

Ishizuchi Kurocha

Japan. Gefermenteerde thee (kurocha) uit Ishizuchi in de prefectuur  Ehime. Wordt eerst gestoomd en aan het fermenteren gezet, dan gerold, opnieuw gefermenteerd en dan gedroogd. Vaak iets zurigs. Kurocha heeft dezelfde betekenis als het Chinese heicha, en slaat dus op donkere gefermenteerde thee zoals in het Cinese begrip.

Issin-en

Theeboerderij vlakbij Mizasaki in de Takachiho bergen. Geleid door mr Issin. Echte kamairicha specialisten die al heel wat jonge mensen hebben opgeleid in deze stijl. Hij maakt zijn eigen organische mest om betere resultaten te krijgen.

Kamairicha Issin, Nio Tea: Takachiho bergen, vlakbij Miyasaki. Pan-fired. Issin-en boerderij. 4ha groot, productie van ongeveer 4 ton. Mr Issin. Geen kunstmest, alleen organische. 39 dollar voor 100 gram. Lichte toets van cashew noot. 1 minuut op 60°C, dan nog eens 2 à 3 maal 20 sec. Saemidori cultivar. 26 aug. 20, 150ml, 60°C, 60 sec, 5 gram, kyusu. Nat blad, spinazie en vis. Licht goudgeel. Mooi aroma, umami maar ook vegetaal en fris. Lekkere zachte mond, erg breed, lange redelijk intense afdronk, nootjes. Tweede zetsel, 20 sec: goudgeel. Aroma vooral notig. In de smaak is de umami bijna weg, en blijven vooral de nootjes. Korte afdronk. 😊😊😊(😊) 

Kuki Hojicha Issin-en, Nio Teas: Gemaakt op de Issin-en boerderij door Mr Issin, in de bergen van Takachiho. Erg donkere, zwaar geroosterde houjicha. 75°C, 150ml, 5 gram, 1min30 sec. Inderdaad heel stevig geroosterde geur voor het natte blad. Nogal donkere kleur, acajou. Complex aroma, één van de meest complex geurende hojicha die ik ken. Bijzonder complex in de mond, zacht en eigenaardig duidelijk sterk geroosterd maar nooi té, en nooit aagebrand.  Iets van koffie maar later in de mond meer hout. Zeer mooi gebalancerd. Heel zacht aanvoelend in de mond, bijna fluwelig (creamy, zegt de website). Tweede brouwsel, 20 sec: caramelkleurig. Erg lekker aroma, koffie met chichorei maar dan hele lekkere. Heel zacht en romig in de mond. Heerlijk. Derde zetsel, 20 sec: nog steeds mooie neus. 😊😊😊😊

Italië

Een groot deel van de bergamot-olie die gebruikt wordt in Earl Grey komt van hier. Er wordt zo goed als geen thee geproduceerd, maar er zijn een paar bescheiden pogingen rond het Lago Maggiore.

Izumi

Japan. Cultivar uit 1960. Ontwikkeld in Fukuoka uit Benihomare maar specifiek voor gebruik bij het maken van kama-iri cha voor export naar Noord-Afrika. Omdat dit idee nooit van de grond kwam verween Izumi uit het beeld. Groeit heel mooi recht omhoog en dus makkelijk bij het oogsten. Verwelkt zeer goed (belangrijk voor wakoucha). Zeer aromatisch en eigenlijk ook erg geschikt voor het maken van zwarte thee of oolong. Zo goed als verdwenen tot in 2000 Yoshida Chaen de cultivar herontdekte voor deze specialty teas en er 100m² mee aanplantte voor een heel originele wakoucha. Wordt gezien als té astringent voor sencha.

Kimura Wakoucha Izumi, Yutaka Tee: Kimura boerderij in Sashima (Ibaraki). Izumi cultivar. Geoogst mei 2017, first flush, hoogte 50m. 50gram. 16 euro per 100 gram. Sashami ligt in de prefectuur Ibaraki in de Kanto regio ten noorden van Tokyo. 27 augustus 2019, kyusu, 150ml, 3 gram, 2 minuten, 98°C. Mooi droog blad, veel tip, mooie kleuren (donker en licht bruin), nogal volledig. Mooi aroma. Het natte blad geurt erg mooi, floraal en met een erg leuke zoete toets. De infusie is roodbruin en geurt uitstekend en sterk, je ruikt hem onmiddellijk bij het uitschenken. Het aroma is complex en vriendelijk, zoete druiven, meloen, mooi fruit met een beetje specerijen op de achtergrond. Klein beetje astringentie, rond mondgevoelen maar met wat fraicheur, en dit en de lichte astringente toets maken de thee erg drinkbaar. Nogal kort wanneer heet maar wanneer de thee een klein beetje afkoelt komt er een plotse sterke florale toets tevoorschijn, erg opmerkelijk, en hij blijft lang hangen. Erg fijne thee. Tweede brouwsel viel wat tegen. 😊😊😊😊(😊)

Wakoucha, Yoshida Chaen, 2020: Izumi cultivar. Masahiro Yoshida doet in de lente en de zomer telkens drie oogsten met deze zeldzame cultivar en dit is de derde, die van eind mei. Zeer licht geoxydeerde thee. Wordt eerst verwelkt in de zon en dan een nacht binnen, en daarna wordt hij zachter gerold dan andere zwarte thee’s om maar een heel lichte oxydatie te geven voor hij gedroogd wordt aan 100°C. 150ml, 100°C, 4 min 30 sec, 2.5 gram in een kyusu. Nogal wat tip in het droge blad. Nat heeft het blad een zeer mooi, heel fris aroma, heel complex, en veel blaadjes zien nog redelijk groen (lichte oxydatie). Heel zacht in de mond, een beetje à la Darjeeling, heel floraal. Lichte wakoucha maar origineel en mooi. De combinatie tussen de hele lichte oxydatie en de heel zeldzame Izumi cultivar is uniek. 😊😊😊😊